De driemaster „Toekomst
No. 40. Honderd en tweede jaargang. 1900.
4 APRIL.
WOENSDAG
Verhooging G-asprijs.
Buitenland.
FEUILLETON.
Uit liet Noorseh.
Jouas Lie.
AI.MIAAHSCHE OOI HAAT.
Prijs der gewone advertentlen
Per regel f O,ld. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER
en ZOON.
Deze Courant wordt I» 1 n s d a g-, Honderd ag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f O,SO franco door het
geheele rijk f 1,
3 Nummers f O.OG. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Velefoonnnnmer3.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter algemeene kennis dat
met Ingang van I April Jl. de gasprijs
is verhoogd met één cent en aldus gebracht
op 7 cent per 1H3.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
2 Apr. 1900. C. D. DONATH, Secretaris.
BMOEIiAWD. Nog steeds uiten de Engelsche bladen
hun wrevel over de uitspraak van het Berner scheids
gerecht in zake den Delagoa-spoorweg. De verklaring in
het Portngeesche Parlement afgelegddat Portugal de
schadevergoedingwaartoe het veroordeeld werd kan
betalen, zonder zich in finantieele moeilijkheden te steken,
doet daaraan natuurlijk geen goed. Thans komt het
bericht, (dat ook uit Lissabon bevestigd zoude zijn), dat
over den Beira-Umtali-spoorweg met volle toestemming
van de Portugeesehe regeering voorraden voor de Britsehe
troepen in RhodesiS zijn vervoerd. Daaronder moet een
groote hoeveelheid oorlogscontrabande zijn en ook sol
daten gaan langs dezen weg naar de plaats van hun
bestemming.
Het zal ongetwijfeld spoedig blijken, of dit juist is.
Terwijl de Koningin zich gereed maakt het beloofde
bezoek aan Ierland te brengen, is te Dublin een Iersche
partijdag gehouden, om op den honderdjarigen gedenkdag
van de opheffing van het Iersche parlement te proteBteeren.
Onder de voorgestelde moties zijn er die verklaren dat
het Iersche volk niet voldaan zal zijn alvorens zyn
nationaal parlement in eere zal zijn hersteld.
Het Parlementslid Labouchère geeft in »Truth"
nog eenige aanvullingen op de door hem vroeger in zijn
blad meegedeelde bedragenwaarvoor een aantal hoog
geplaatste Engelsche personen in de Chartered Company
waren betrokken. In zijn artikel breekt Labouchère ten
slotte zijn staf over Rhodes en over de onbetamelijke
wjjzewaarop hp de generaals en soldaten die hem uit
zijn benarde positie kwamen verlossen, critiseerde.
VER. iTATEN. De beweging ten gunste der
Boeren neemt steeds meer beteekenende afmetingen aan.
Volgens een telegram uit Washington heeft Webster
Davis onder staatssecretaris voor buitenlandeche zaken
die uit Zuid Afrika teruggekeerd is, zijn ontslag genomen.
Davis huurde een schouwburgwaarin hij voornemens
is redevoeringen te houden om de Engelschen aan te
klagen en den Boeren lof te brengen, met het doel voor
de interventie der Vereenigde Staten te werken.
Davis zou, naar gemeld wordt, gezegd hebben, dat
zijn geweten hem niet zou toelaten te slapenindien bij
verzuimde aan de geheele wereld de vreeselijke feiten
zooals hij die kent, mede te deelen.
VAN
35)
Hij had zijD doel bereiktnamelijk om den Zweed te
woord te staan te midden van diens eigen troepen en
nn verzocht hij een van hendien hij juist had zien
lachen om de huiden voor hem naar de slede te brengen.
Direct daarna togen zij huiswaarts en tijdens het feest
bij Izak Peltonaar aanleiding van den doop van het
kind bracht Morten de handelsplaats in Finkrogen ter
sprake.
Deze gewichtige aangelegenheid viel, na veel heen en
weer gepraattenslotte uit tot zijn tevredenheiddaar
hij zich verplichtte den rendierweg daar ginds te laten
zooals die van oudsher geweest was.
Daarover werd een stnk opgesteld, dat door de verschil
lende partijen met hun handinerk voorzien werd.
V/at het meest had bijgedragen tot deze gelukkige be
slissing was misschien wel de omstandigheiddat Ma-
this Nntto hem beschouwde als een vijand van Stuwitz.
Een paar dagen nadat deze zaak afgesloten was, bond
Lyma hem op zekeren morgen volgens het fiesehe ge
bruik van gastvrijheidonder tranen zijn reisschoenen
aan en wenschte hem, staande in de deur der tent, »God's
vrede" toe.
Haar man zon hem vergezellen tot een fiusch dorp
dieper het land in waar hij van plan was ook nog eenige
zaken te doen en de rest e krijgen van de huiden die
hij met zich mee wilde voeren over de bergen.
Daar trof hij opnieuw Zilver-Sara aan die 's winters
rondzwierf door de verschillende finsche dorpen.
Spoedig ontdekte hij dat de publieke opinie hem hier
bij lange na zoo gunstig niet was.
ZUIO-AFRIKA. Het blijkt thans, dat de voorspel
ling juist is geweest, dat Roberts, eenmaal te Bloem
fontein aangekomen, steeds zou hebben te strijden met
afdeelingen der Boeren, die, even vlug verdwijnende als
zij verschenen, hem het leven gedocht lastig zonden
maken door onverhoedsche aanvallen, waardoor convooien
en kleine legeraideelingen ieder oogenblik in gevaar zon
den komen afgesneden en genomen te worden. Terwijl
generaal Smuts in het Noorden met 2000 man zes aren
lang den Engelschen troepen, die verre de overmacht
hadden, het hoofd bood en in goede orde terugtrok, na
den vijand een verlies van cirea 200 man berok
kend te hebben, is kolonel Broadwood, die nit het Zuid
oosten op Bloemfontein retireerde, op korten afstand dier
stad, door de Boeren verrast en aangevallen. Broadwood,
ernstig in het nanw gebracht, zond zijne batterijen en
bagage in de richting van Bloemfontein, die dekkende
met ruiterij. De weg liep door een diepe rivierbedding,
waarin de Boeren zich gedurende den nacht zóó
goed hadden verscholen, dat de Britsehe verkenners zon
der hen te ontdekken waren voorbijgegaan. De Boeren open
den het vnnr toen de wagens en kanonnen de drift waren
ingegaan Vele voerlieden en paarden werden op korten
afstand Deörgeschoten, zeven kanonnen werden vermees-
terd. De overigen ontkwamen in galop.
Verkenners vonden den doortocht door de bedding
door den vijand niet bezet, waardoor het overige van
Broadwood's rnitery doortrok, welke met veel koelbloe
digheid de gelederen herstelde.
Roberts seint, dat Broadwoods verlies 350 man be
draagt, waarvan 200 vermist.
Laffan's telegraaf-agentsehap beschrijft de begrafenis
van generaal Jonbert als zeer indrukwekkend. Meor dan
tienduizend menschen stonden langs den weg naar het
sf tion geschaard om den stoet, te zien voorbijtrekken.
Er waren honderden kransen, waaronder bijzonder de aan
dacht trokke die van de presidenten Krnger en Steyn.
L' raaie bloemen waren ook gezonden dooi de krijgsge
vangen Britsehe officieren te Pretoria en door de corres
pondenten van de Britsehe en Amerikaanscho blad-n. Id
de kerk werd een indrukwekkende lijkdienst gevierd,
waarop de stoet naar het station trok en het lijk per
ronwtrein naar Rnstfontein, Jonbert's hoeve aan de Natal
sche grens werd vervoerd.
In het station hield de 75-jarige president Krnger een
krachtige toespraak, hoofdzakelijk een lijkrede op den
commandant-generaal, waarin hij ook den oorlog niet
vergat. Hij legde sterken nadruk op het vast besluit der
Boeren om den strijd voor de vrijheid van hon Repu
blieken voort te zetten tot het einde. Hij herinnerde aan
de hnlp, die God reeds had verleend in de uren der duis
ternis en verklaarde zeker te zijn dat het ongeluk der
Republieken spoedig een einde zon nemen.
Het geheele tooneel was bijzonder indrukwekkend en
plechtig.
Met uitzondering van den man in wiens gastvrijheid
Isak Pelto hem had aanbevolen en die dan ook dadelijk
zijn geheelen voorraad huiden aan hem verkocht vond hij
de bevolking erg norsch jegens hem gestemd.
Blijkbaar waren zij tegen hem opgestookt en vermoe
delijk wel door dien zweedschen koopman.
Men had vernomen dat hij recht had gekregen op
gronddie toebehoorde aan de familie Nntto en dat
daarvan een contract was opgemaakt en dit gerucht had
de gemoederen in beweging gebracht.
Niettegenstaande deze mjeielijke omstandigheden besloot
Morten toch om te blijven totdat, hij zjjne zaak afge
daan had.
Op zekere keer toen hij een zijner goed samengebon
den pakken huiden losmaakteontdekte hij in het pels
werk verscheiden kale plekken en bij nader onderzoek
vond hij kleine stukjes van een gedroogde, vermoedelijk
invretende plant tnsschen de huiden gestrooid.
Een breede blanwe ader zwol op zijn voorhoofd ter
wijl hij zwijgend het eene pak na het andere op de sneeuw
losmaakte om te zien hoe groot de schade was en om
de huiden te reini en.
Geheel bedorven waren gelnkkig nog slechts enkele
stukken van het kostbare pelswerk.
Hij vond het echter niet verstandig om over deze zaak
te sprekendoch zjjn achterdocht was gevestigd op den
man in de naburige tenteen kleinen groven Fin met
rnwe gelaatstrekken die den geheelen dag de tent in
en nit liep en wien het slecht gelakt was om zijn vij
andige gezindheid jegens Morten te verbergen.
Hij heette Josias Umak en was een soort opkooper
voor don zweedschen koopman bij de Finnen van deze
streken.
In dien tijd werd er in zijn tent meermalen op brande
wijn getrakteerd en daarbij hield hij ophitsende gesprek
ken, waarbij de vroeger vermelde geruchten steeds op
nieuw dienst moesten doen.
De omstandigheid, waardoor voor 't eerst Mortens
achterdocht op hem gevalien was, had plaats gegrepen
direct den dag na zijn aankomst, toen deze man hem
had aangeboden hem den weg te wijzen naar het vol
gende finsche dorp.
Ongeluk op een torpedoboot.
Voor de haven van Cherbourg was een torpedoboot
aan het proefstoomen. De machine kreeg echter eeaman-
kement en de stoom drong in de machinekamer, waarbjj
vijf matrozen vreeselijke brandwonden bekwamen. Een
sprong in radelooze pijn overboord en verdronk. Twee
anderen overleden, terwijl zij aan land werden gebracht.
Botsing.
In een tunnel op den Noord-Britsehen spoorweg
bij Glasgow, zijn twee werkliedentreinen met 2400 man
in botsing gekomen.
Vijf mannen werden gedood en vijfentwintig gewond.
Gelnkkig reden beide treinen langzaam, anders zon zeker
het ongeluk nog veel erger zijn geweest.
Een vuurwerk.
In den nacht van den 28 was in het plaatsje
Rethe! (Fransche Ardennen) een prachtig vuurwerk te
zien. Reusachtige groene, blanwe en gele vlammen stegen
op. Dat vuurwerk heeft 83,000 francs gekost en kwam
nit een bergplaats van spiritnosa, die in brand was geraakt.
Ook een plaatsnaam.
Aan het poststation te Ghepstow kan men in het
archief nog het origineel vinden van een telegram dat
daar in 1888 werd aangeboden en dat den volgenden
inbond had
»Ga naar Llanfairpwllgnngwllgogerhwllclydiligogogoch
kom te 4.30 thnis."
De directeur van het postkantoor schreef aan de keer
zijde eenige opmerkingen o. a. dat het dorpje dat in
Anglesey ligtgewoonlijk Llanfatrpwll werd genoemd
doch dat de juiste spelling aldns wasLlanfairpwllgwyn-
gyllgogerchwyrnydrobwillandisilliogogogoch.
(Handelsblad.)
Van Houten'» cacao voor den Engelschman
Volgens een bericht in de South Africa van 10
Maart is door de firma van Houten te Weesp weer een
groote hoeveelheid cacao en chocolade geschonken voor
het hospitaal van de Imperial Yeomanry.
Herinnering aan den oorlog.
Enkele leden van het Perskantoor kwamen door
toevallige omstandigheden in het bezit van een kleine
500 hulzen, gebruikt in de Boerengeweren. Zij deden in
deze hulzen potloodjes, verpakten ze daarna in blikken
busjes, gehuld in papier met de vijf kleuren der Trans-
vaalsche en Vrijstaatsche vlaggen waarop de namen:
Stormberg, Magersfontein, Colenso en Spionkop worden
gedrnkt, ter herinnering aan het dapper gedrag der
Boeren. De Firma Morks Genze te Dordrecht heeft
zich welwillend bereid verklaard zich te belasten met
den verkoop dezer busjes, waarvan de opbrengst zal
strekken ten voordeele van het Nederlandsehe Roode
Krnis, werkzaam in Znid-Afrika. De minimam-prijs voor
elke hals is bepaald op 50 ets. (Natuurlijk wordt aan
hen die meer betalen ook een gezonden.)
"Mlf
Terwijl hij met een onhandelbaar rendier door een
dichtbegroeid oerbosch reed, slingerde de slede plotseling
onderste boven op een gevaarljjke plaats. Door zijn tegen
woordigheid van geest ontkwam hij aan het levensgevaar,
doch bezeerde zich erg. De trekriemen waren half door
gesleten en hadden die zwaarte niet kunnen honden,
toen de slede kantelde.
Bij zijn thuiskomst waarschuwde Zilver-Sara hem in-
staotelijk om zich aan geen anderen wegwijzer toe te
vertrouwen, dan aan de zonen van dien man, in wiens
tent hij als gast vertoefde.
De ontdekking van die nienwe euveldaad met de
huiden stelde Morten Jonsens zelfbeheersching op een
zware proef, doch zijn verstand zeide hem, dat eene open
lijke breuk slechts zijn vijanden ten nntte zon komen
en dat het. thans zaak was om nit te honden.
Hij bemerkte, dat zjjn gastheer dikwijls een zeer be
denkelijk geziebt zette en in dien tijd bijna altijd thuis
bleef, terwijl daarentegen zijne beide zoons meest afwezig
waren. Hunne houding jegens hem had iets ontwijkends
en terughoudends.
Gp zekeren middag heerschte er meer dan gewone
levendigheid voor de tenten. Men had de rendieren bij
elkaar gedreven om er eenige vreemde beesten nit te
zoeken, waarnaar geïnformeerd werd, want tnsschen
dnizende rendieren kent iedere Fin zijn eigen.
De jassen lagen in die strenge konde over de sneeuw
verspreid, terwijl de eigenaars ervan in hunne trnien,
die voor de borst open waren, met roode gezichten en
warm, de loeren snoeren over de schouders, zich tnsschen
de onrustige dieren begaven om er de hnnne nit te zoeken.
Terwijl Morten Jonsen buiten de tent stond naar dit
schouwspel te kijken, raakte de lns van een leeien snoer,
aan welks eind ongetwijfeld een looden kogel bevestigd
was, zoo hevig den staak van de tent vlak achter zijn
hoofd, dat het hont er van spleet. Hij voelde een sterke
luchtdruk in zijn ooren, net alsof een geweerkogel hem
voorbij gesnord was.
Josias Umak kwam jnist voorbij en zwaaide den lasso
opnieuw over zijn hooid, alsof' hij zieh oefende in het
werpen daarvan en hem niet bemerkt had doch in zijne
boosaardige blikken en in zijn geheele gelaatsnitdrnk-
