k
SCHULDIG?
parijschFbïueyën.
Honderd en tweede jaargang. Woens dag 9 Mei 1900.
Zaterdagsche veemarkt.
Gevonden Voorwerpen.
Feuilleton.
Nederland,
'kennisgeving.
J. Faber.
NO. 55. Tweede blad.
ALU
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der gemeente
ALKMAAR brengen ter kennis van belanghebbenden, dat
gedurende de maand Mei AL liet op de zater-
dagsche markt aan te brengen vee, ITIT9IAJI-
■MU aangevoerd mag worden langs de Hout
tllstraat bij het kruispunt van Paardesteeg,
Pieterstraat en Peperstraat.
Het is voorts gednrende dien tijd aan aanvoerders en
kooplieden nadrukkelijk verboden op den toegangsweg
handel te drijven, teneinde den geregelden aanvoer niet
noodeloos te belemmeren.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
7 Mei 1900.
0. D. DONATH, Secretaris.
Te bevragen aan het bureau van politie op werkdagen
des morgens tusschen 9 en 12 uur
Een rijtuigdop een jongensblouse, een band van een
sportkar, een defect gouden medaljon, een machinedeel
een haren horlogeketting, een damesportemonnaie inh.
f 0,14, een broche, een paar bruine glacé handschoenen,
een wollen dasje een zilveren dameshorloge met ketting,
een stuk touw, een damesportemonnaie, oen kinderzak
een stuk linnen, een gouden broche, een klok- of pendnle-
sleutel, een kinderzakje met portemonnaie, inh. 10£ et.,
een horlogeketting, een builtje, inh. 3 ct.
Alkmaar, De Commissaris van Politie,
4 Mei 1900. 8. M. S. MODDERMAN Jr.
Bevo lklng.
Onderstaande personen die tot heden verzuimd heb
ben hunne verhuisbiljetten tor secretarie dezer gemeente
in te leveren worden gedurende eene week in de gele
genheid gesteld dit alsnog te doen, bij verzuim waarvan
proces-verbaal tegen hen zal worden opgemaakt.
Gerrit Stoop, komende uit de gemeente Ursem.
M. Brandsma, id. id. Amsterdam.
J. J. Gerritsma, id. id. Amsterdam.
C. Verver, id. id. Velsen.
P. Zomerdijk, id. id. Zijpe.
Alkmaar, De Burgemeester van Alkmaar,
5 Mei 1900.G. RIPPING.
Het HOOFD van het Plaatselijk Bestuur te Alkmaar
brengtop grond van artikel 1 der wet van 22 Mei
1845 (Staatsblad No. 22), bij deze ter kennis van de
ingezetenen der gemeente, dat het kohier no. 16 der Be
drijfsbelasting, dienstjaar 1898/9op 4 Mei 1900
door den Directeur der directe belastingen
in Noord holland executoir verklaardheden aan den
ontvanger der Rijks directe belastingen binnen deze ge
meente ter invordering is overgegeven.
Alkmaar, Het Hoofd van het Bestuur voornoemd,
den 5 Mei 1900. G. RIPPING.
VIII.
Parijs 30 April 1900,
De Tentoonstelling. III.
Nog is zij niet gereedmaar men vordert toch, er
wordt hard aan gewerkt. Thans blijft zij sedert eenige
dagen 's avonds geopend, de entrée-prijzen zijn 2 tickets
van 's morgens 8 tot 10 ure, en van 's avonds 6 tot
10 ureop den dag van 10 ure in den morgen tot 6
ure namiddag wordt slechts 1 ticket verlangd. De ge
middelde prijs van die toegangs-bewijzen is thans 60
centimes per stuk, en bij alle bankiers en wisselaars kan
DOOR
4) o—
Grietje, je hebt toch niet begon mevrouw, doch
zij voleindigde haar vraag niet, toen zij uit de eerlijke
oogen der aangesprokene groote tranen zag druppelen.
O, mevrouw, zoo waar ik hier voor u sta, ik weet
niet, hoe de bel weggeraakt is. Liever was ik dood, dan
een dief te zijn. Arm ben ik, maar, Goddank, eerlijk
tot het laatste."
Hortend en stootend werden deze woorden geuit. Een
zenuwachtig snikken verried haar hevige aandoening.
Mevrouw wist niet, wat er van te denken. Deze scène
maakte ook haar verlegen.
»Hoor eens", zeide zij, nu meer bedaard, »liever had
ik, dat ons een som gelds ontstolen was dan dit fami
liestuk. Als het ontvreemd is, zal echter do politie het
wel weten op te sporen, doch is het hier in huis weg-
geiaakt, dan moet het ook in huis worden teruggevonden.''
De laatste woorden gaven Grietje een schijn van hoop
en, hoewel zij bijna zeker wist, dat het tevergeefs zon
zijn, zij begon ijverig te zoeken onder de tafel, tusschen
de stoelen, achter den spiegel, overal.
Kaatje ging naar de keuken terug, na nog een vreem
den blik op de werkvrouw te hebben geworpen, zacht
mompelend »Wie had dat kunnen denken
Ook mevrouw verliet het vortrek en begaf zich regel
recht naar het kantoor van haar echtgenoot. Deze, met
de zaak in kennis gesteld, hoorde natuurlijk vreemd op
van het geval en vond het recht onaangenaam. Hoewel
men ze koopen a 53 francs per honderd tickets. Hebt
gij er teveel, dan kunt gij ze tegen 50 franos de honderd
bij diezelfde wisselaars kwijt raken. Ook kunt gij nog
steeds enkele »Bons'' koopen, welke nog deelnemen aan
een zestal loterij-trekkingen, en al zijn de kansen om te
winnen, uiterst klein, de prijzen zijn zeer hoog, verschei
dene malen honderdduizend franken, en zooals de spelers
denken, één moet hot toch winnen Zelfs was hier een
jonge Engelschman, die meende, dat elk ticket de waarde
had van een Bank-Note, hij kocht in een tabakswinkel
een pakje cigaretten, en wilde toon met een tentoon
stellings-briefje betalen, en het was onmogelijk hem aan
het verstand te brengen, dat dit volstrekt geen bank
papier is, zoodat de commissaris van politie er bij te pas
kwam.
Gisteren gingen wij weder een kijkje nemen op de
terreinen, en waren van plan er 's dvonds te blijven om
de illuminatiën te zien, maar de lust was er spoedig af,
toen wij getuigen waren van het groote onheil, negen
dooden en negen gekwetsten. Wij gingen er heen, omdat,
al fis de tentoonstelling nog overhooper toch al
vele bezienswaardigheden zijn, als b.v. de pavilions
van Finland, Hongarije, Porzië, Servië, het Palais du
Costume, de Tour du Monde, het Village Suisse, het
Vieux Paris enz., enz. Helaas, wij "waren nog geen tien
minuten op het Champs de Mars, en opeens wisten wij
niet hoe wij het hadden, het was een gedruisch, een slag
als van rollende donder, de menschen vlogen allen één
kant uit, wij zagen brandweermannen, en .onwillekeurig
gingen wij met den stroom mede. Wat er gebeurd was,
helaas eene passerelle was ingestort. Zulk eene passerelle
is eene soort van brug, er zijn er verscheidene, welke
men noodzakelijk over moet om van het eene gedeelte
der expositie naar het andere te komen. Nu behoorde
deze brug*'niet bepaald tot de tentoonstelling zelve rechts
van het Champs da Mars, dus buiten de Expositie, is een
reusachtige blauwe bol, de Globe Celeste" ol Hemelbol,
welke nog niet geheel gereed is, en heeft de maatschappij,
van welke deze »attraction" uitgaatverlof gekregen
deze Globe Celeste" door eene Passerelle, of brug, te
verbinden met de eigenlijke tentoonstelling. Dus onder
deze passerelle loopt eene breede straat, de Avenue Saffra,
en mocht men verwachten, dat zulk een overtocht hecht
en sterk gemaakt zon zijn, want er op en er onder kon
veel publiek gaan. Mogen wij de loopende geruchten ge-
looven, dan werd die passerelle zeer slordig afgewerkt,
zij was 115 meter lang en 5 meter breed, iets meer dan
4Vj meter hoog, en ondanks hare lengte, was zij slecht
gestut, door te zwakke pilaren, het ijzerwerk was veel
te dun, het geheel zwak als een kaartenhuis, om kort te
gaan, hoewel deze overtocht nog niet eens in gebruik
gesteld was, zakte die';gisteren tegen kwart voor vieren
opeens door, en^viel met een vreeselijk geraas naar be
neden. Natuurlijk, toen wij ieder zoo één kant zagen
uitloopen, deden wij evenzoo, maar het was een treurig
en woelig tooneel, de menschen verdrongen elkander en
ieder wist wat te vertellen men sprak van honderd
dooden, een ander noemde er vijftig, een derde bijna
tweehonderd, enfin, in het eerste oogenblik van ontstel
tenis overdrijven de meesten altijd, alsof eenige dooden
al niet teveel ware. Het is een klap voor het avondfeest,
de illuminatiën gaan toch door, maar de muziek wordt
afbesteld. Wie de verantwoording moet dragen van zulk
een ongeluk, is moeilijk te bepalen deze passerelle was
gemaakt volgens een bepaald systeem, het système Mat-
trai, hetwelk 'jtot' nog j} toe steeds goede resultaten gaf;
doch nu moeten wij wel denken, dat of het systeem niet
deugt, of dat het slecht werd uitgewerkt. Bedenken wij,
dat de brug vanzelf instortte, dus nog vóór ze beproefd
werd, en wat zou dat gegeven hebben, zoo de proef ge
nomen ware door elke vierkante meter met 800 kilo-
hy niet gaarne iemand in verdenking wilde brengen, een
werkvrouw of dienstbode, noch iemand anders, gaf de
hooge waarde, die ook hij hechtte aan 't verdwenen
voorwerp, den doorslag en besloot hij de politie met de
zaak op de hoogte te brengen. Onverwijld gaf hij aan
zijn voornemon gevolg en do Commissaris deed de toe
zegging, een nauwkeurig onderzoek te zullen instellen.
Op de vraag van dezen, of ook iemand van de huisge-
nooten verdacht kon worden, antwoordde mijnheer, dat
men niemand ooit op oneerlijkheid had betrapt, dat men
ook altijd de werkvrouw volkomen had vertrouwd, maar
Nu, de Commissaris zou haar op het bureau laten komen
hij zou zijn uiterste best doon den schuldige uit te
vinden en het vermiste voorwerp terug te krijgen.
Een paar agenten werden rondgezonden bij de bauken
van leening, naar handelaars in goud en zilver, om te
informeeren, of ook iemand een ouderwetsche tafelschel
had beleend of verkocht. Er werd zelfs huiszoeking gedaan
bij een koopman, van wien men vermoedde, dat hij wel
eens op oneerlijke wijze verkregen goederen kocht. Alles
zonder eenig resultaat.
Nu werden Grietje, de werkvrouw, en Kaatje, de meid,
op 't bureau ontboden.
Met looden schreden en kloppend harte voldeed de
eerste aan het bevel. Nog nimmer, zoo oud als zij was,
had zij ooit iets met de politie te doen gehad. Zijdelings,
noch rechtstreeks was zij er mede in aanraking geweest
en nu zij gevoelde het zon men haar beschouwen
als een verdachte, wellicht als een schuldige.
Kaatje ging er heen, nu juist niet met een onbeklemd
gemoed, maar toch zonder angst of vreesvoor zich was
zij immers overtuigd, wie de dief was, en dat zou ze
dan ook aan den Commissaris zeggen Zij ook was ver
ontwaardigd, dat er in haar dienst iets gestolen was, en
dan nog wol door een, die
Ho, ho, Kaatje, wees voorzichtig, meisje, wees voor
zichtig iemands goede naam wordt gemakkelijk aangetast,
doch nog moeilijker dan een olievlek op een blad papier
wordt die smet weer uitgewreven."
Na het verhoor der beide vrouwen had de Commissaris
grammen te belasten, of zoo er eens een paar honderd
personen op die passerelle gestaan hadden. De pers is
hedenmorgen bjjzonder streng in haar oordeel, en wij
lazen zelfs adviezen, luidende, dat men niets beters te
doen heeft dan alle gebouwen, groot en klein, en alle
bruggen en passerelles aan een nauwgezet onderzoek te
onderwerpen, en liever moet sluiten en afbreken, al wat
niet hecht en sterk is, en bestand tegen brand en gevaar
van instorten. Men zegt, dat de illuminatiën 's avonds
goed geslaagd zijn, dat do paleizen en eenige pavilions
van vreemde mogendheden prachtig verlicht waren, maar
men belooft ons een nieuw fête de nuit op 6 Mei, en
wjj willen gaarne bekennen, toen wij een paar dooden
en gewonden hadden zien wegdragen, was do lust er uit,
voor dezen dag hadden wij geen genoegen meer. Wij
blijven ook bij onzen raad aan alle ver afwononden,
wacht minstens veertien dagen, zoo niet eene maand, de
expositie is nog lang niet gereed. Van de 98 duizend
bezoekers op don dag van gisteren, waren er nog niet
36 duizend betalenden, alle anderen waren er met vrij
kaarten. Bij prachtig weder ware dit cijfer stellig twee-,
driemalen grooter, zoo niet alles op de terreinon nog zoo
overhoop lag. J. M. T.
De onverstaanbare vrouw.
Onlangs werd melding gemaakt van eene vrouw
die men half verhongerd in de duinen had gevonden en
wier nationaliteit men niet kon uitmaken, omdat zij een
taal sprak die niemand kon verstaan.
Thans deelt men aan de »Haarl. Ct." mede, dat de heer
P. C. Böhm Duitsch leeraar te Haarlem die haar op
zocht in haar tijdelijk verblijf in de Tuchthuisstraat
aldaar, heeft bevonden dat zij het Zsèchisch spreekt, een
taaldie de heer Böhm vloeiend spreekt. Zij erkende
45 jaar oud en getrouwd te zijn had 5 kinderen en
was van haar man weggeloopen haar woonplaats was
Krakau naar welke plaats zij nu dan vermoedelijk zal
worden overgebracht.
Aanbesteding.
Door het provinciaal bestuur van Noordholland is
den 3 bij enkele inschrijving aanbesteed
Het maken van werken tot verdediging van de Noord
zeekust in de provincie Noordholland, tusschen de Hel-
dersche en Hondsbossche zeeweringen, behoorende tot de
werken te maken ingevolge de wet van 15 Juli 1898
(Staatsblad No. 187). Raming f 259,000. Minste inschrij
ver J. van der Plas, te Hardiuxveld voor f 244,475.
Toen ds. Ulfers der ned. herv. gemeente te Rot
terdam dezer dagen in zijn wijnkelder kwam, beet hem
een rat in zijn pols. Bloedvergiftiging vreezendo werd
hij naar het Diaconessenhuis gebracht. Zijn toestand is
vrij ernstig.
Venlo. Na 24 uren in de bosschen te hebben
rondgezworven heeft de politie oen man gevatdie in
dronkemanswaanzin zijn kindje van 15 maanden had
doodgeslagen. Het is zekere J. Kfiuschen, oud 36 jaren,
geboren te Aken en van beroep metselaarsknecht.
Abattoir tc Haarlem.
De Haarlemsche Gemeenteraad besloot den 2 in
beginsel tot oprichting van een abattoir met 22 tegen 5
stemmen en uoodigde B. en W. uit nadere voorstellen
te doen over tijd van oprichting plannon en plaats.
Bij een kastelein te Tiel wierp men 3 pasgeboren
katjes in een mandje om zo later te verdrinken. Toen
men daartoe zou overgaan vond men de katten onder
bescherming vaneen groote rat, die ze met
moederlijke liefde koesterde 1
Schagen. Den 1 vergadorde alhier de raad der
gemeente. Besloten werd het gemeenteverslag ter lezing
zich nog geen vaste meening gevormd. Niet zoo spoedig
als Kaatje was de man van ondervinding gereed met
zijn oordeel. Te vaak reeds had hij ervaren, dat de schijn
tegen een volkomen onschuldige kan zijn. Dat in dit
geval de schjjn tegen de werkvrouw was, dit kon hij
niet ontkennen. Hierin vond hij aanleiding zoo spoedig
mogelijk ook in haar huis alles te laten doorzoeken.
Grietje was van het politiebureau regelrecht naar haro
woning gegaan. Aan worken kon zij vandaag niet meer
denken. Het suisde haar in 't hoofd't was of haar
iets in de keel was geschoten, dat de ademhaling be
lemmerde; bare knieën knikten onder het gaan. Dat
een buurvrouw haar groette en baar verwouderd nakeek,
omdat zij op zoo'n ongewonen tijd thuis kwam, zjj scheen
het niet te merkon. Werktuiglijk ontsloot zij de huis
deur Goddank, zij was in haar eigen kamertje, niet
langer blootgesteld aan de vragende blikken van me
vrouw, en de verwijtende oogen van de meid aan de
voor haar beleedigende houding van beiden. Zjj gevoelde
thans niet meer op zich gericht de doorborende oogen
van den Commissaris, die haar, wel is waar, niet barsch
had toegesproken, doch wiens woorden haar niettemin
zoo gestreng in het oor hadden geklonken. Nog meende
zij hem te hooren, nu zij dacht aan zijn vermaning om
den diefstal te bekennen, als zij schuld had, aan zijn
waarschuwing voor rechtbank en gevangenisstraf.
Gevangenis 1" Zij kon zich niet meer goed houden en
snikte droevig.
O, beste man", fluisterde zij door haar tranen heen,
nooit had ik gedacht, dat er een oogenblik zou komen
als dit. Waart ge thans nog aan mijn zijde, hoe zoudt
ge hemel en aarde trachten te bewegen, om den waren
schuldige te ontdekken, opdat uwe kinderen niet in t
oog der wereld een dievegge tot moeder zouden hebben."
Brave vrouw, huil maar eens goed uithet zal n
kalmeeron en daardoor sterken voor de beproevingen, die
nog zullen komen.
Wordt vervolgd.
