Oproeping onderzoek verlofgangers.
Burgeravondschool.
HAAE LETEOOEL.
Paspoorten.
Hooien.
ALKMAARSCHE COURANT.
Herhaalde Oproeping»
Onderwijzer,
Nationale Militie.
Dinsdag, den 18en Juni
Vrijwillige Oefeningen in den
Wapenhandel.
FEUILLETON.
Amsterdamsche Brieven.
De paspoorten van de miliciens
van de lichting- IS94 kunnen ter
gemeente-secretarie worden afgehaald.
Annie E. Holdsworth.
Schrijfster van „Dolores."
No. 69. Honderd en derde Jaargang. 1901
Woensdag 12 Juni 1901. Tweede blad.
Aan de Burgerschool te Alkmaar (Hoofdde
heer P. J. AUKES) wordt gevraagd ern
met akten Fransch en gymn. j op eene jaarwedde
van t <5.»0,welke jaarwedde na 2, 4 en 9 dienst
jaren telkens met f 50,— kan worden verhoogd, terwijl
het bezit der hoofdakte bovendien aanspraak geeft op
eene verhooging met f 100.
Stukken (adres op zegel) intezenden aan het gemeente
bestuur vóór 23 Juni a.s.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
roepen bij deze op, de verlofgangers van de militie
te land binnen deze gemeente verbl jfhoudendedie
vóór den 1 April 1901 in het genot van onbepaald
verlof waren gesteld, onverschillig tot welke lichting zij
behooren, dus ook zij, die zijn ingedeeld voor de lich
ting 1895 en 1896 alsmede zij, die zijn ingedeeld
voor de lichting 189A voor zoover zij op den datum
voor -het onderzoek bepaald niet gepasporteerd zijn, om
zich op
dezes jaarsdes voormiddags te tien uren te laten
vinden vóór het Raadhuis dier gemeenteom aldaar
door of van wege den Militie-Commissaris te worden
onderzochtgekleed in uniform en voorzien van al de
door hen van het korps medegebrachte kleeding- en uit
rustingstukken, benevens zakboekje en verlofpas.
De verlofgangers worden daarbij herinnerd aan de
bepalingen der Militiewet.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
3 Juni 1901.C. D. DONATH, Secretaris.
AA3HJIFTE tot deelneming aan bovenge
noemd onderricht ter kemeente- Secretarie
vóór 1 JUU a.s., op welken datum de lijst
onherroepelijk wordt gesloten.
Aan de BURGERAVONDSCHOOL te ALKMAAR
wordt voor den cursus 1901/2 gevraagd een Onder
wijzer met acte Wiskunde L. O., tegeu eene ver
goeding van f 250,per cursus.
Inzending van stukken (adres op zegel) vóór 20 Jnni
e.k. aan het gemeentebestuur.
VAV
Wat de kunst betreft, ze was begonnen met den dage
raad van Dante, Rossetti en de andere prae Raphaëlieten en
door het volle middaglicht van Botticelli en de Meesters
heen, was ze gekomen in de schemering van hef Impres-
sionalisme. En dezelfde gang viel waar te nemen in haar
godsdienstig leven. Dit was uitgegaan van de Navolging
Christi" en door het Confessionalisme heen in de woestijn
van het Materialisme aangeland. Het pad, dat ze had
betredenwas bezaaid met relieken de versleten
Thomas a Kempis de reliquieënkastjes met rozenkrans
en crucifix boven haar schrijftafel, de werken van Comte
en Frederic Harrison.
t Was een merkwaardige verzameling van voorbijge
gane stemmingen en zeer karakteristiek. Zelfs haar meu
belen verraadden een ontwikkelingsgang, van de rustbank
en het eikenhout uit de dagen van Newnham tot de
weelderige kussens en kleedjes van later datnm. Haar
oogen dwaalden de kamer rond, maar vonden daar niets
om dat gevoel van narigheid te rechtvaardigen. Haar
succes weersprak lnide Franklin's oordeel over haar.
Toen herinnerde ze zich, wat er gebeurd wa3 en vergat
haar ellende in minachting van zijn opinie.
Dien middag zou ze spreken op een arbeiders-bijeen
komst in het Park; en ze sprong uit bed, reeds ver
langend uitziende naar dat uur, dat hem zou toonen wat
ze kon. De prikkelende koude van haar bad staalde haar
nog meer en toen ze zich had aangekleed, had haar ge-
VII.
Er komt toch zoo iets in Amsterdam, dat op electorale
geestdrift gelijkt. Een tijdlang had 't er veel van, dat
men als 't ware bij onderlinge afspraak was overeenge
komen om de verkiezingen dood te zwijgen, maar 't
is mjj nu al tweemaal gebeurd, dat ik er op de tram
over hoorde spreken. We gaan dus voornit en misschien
zeilen enkelen op den dag der stemming nog warm loopen.
Wat aan de verkiezings-animo geducht afbreuk doet,
is het gemis van populaire candidaten. Gewoonlj'k beperkt
zich de keus tnsschen de zittende leden en een aantal
candidaten, die bij tusschentijdsche verkiezingen telkens
weer zijn gesteld, maar altijd in de minderheid bleven.
Van hen zelf valt weinig nieuws te vertellen en wat zij
in de vergaderingen meedeelen weet ieder, die hun po
litieke carrière maar eenigermate heeft gevolgd. Daarbij
komt nog, dat er niet meer znlk een strijdbaar orgaan
is als »De Amsterdammer'', die de puntjes op de i's
durfde zetten en nooit zooveel kernachtige lectuur bood als in
de verkiezingsdagen. Zoo'n artikel van De Koo was in
dertijd zoo voortreffelijk om de suffenden wakker te maken.
oor ons, journalisten, is wel een der meest interessante
vraagpunten, of de heer Jacques Been, die zich in
den steun verheugt van »Voornitgang" en »Grondwet'',
op het Haagsche Binnenhof zal komen. De heer van
Deen is een van de gelukkige mensehen, die niet hard
behoeft te werken om in zijn bestaan te voorzien en
den velen hem overblij venden tijd gaarne ter beschikking
stelt van het vereenigingsleven. Hij is secretaris-pen
ningmeester van den Nederlandschen Journalistenkring,
secretaris van .Vooruitgang en bestuurslid van verschil
lende vereenigingen, in al welke ambten men zijn ijver
en nauwgezetheid waardeert. Een .flux de bonche" heeft
bij niet en op oratorische gaven laat hij zich niet voor
staan maar daarvan is het voordeel, dat men hem niet
zal kunnen verwijten 's lands kostbaren tijd te veel te
verpraten. Kennis van Indië is voor hem een niet te
wraken aanbeveling en wat hij geregeld schrijft in de
»Deli-Ct.", pleit wel voor een ruimen blik. Wordt hij
gekozen, dan kan den journalisten dat niet anders dan
aangenaam zijn de Voorzitter van den Kring, Dr. Kuyper,
Kamerlid en de secretaris dito dito een collega uit
het buitenland, die zoo iets hoort, wordt daardoor aan
stonds geïuspireerd tot een artikel, waarin hij het hooge
aanzien roemt, dat de journalistiek in Nederland geniet.
Een ander journalist de heer P. E. Takis ook
nu weer de candidaat van de Sociaal-Democratische
Arbeiderspartij. Gelukte them do meerderheid te krijgeD,
dan zon ons Parlement een knap volksvertegenwoordiger
meer hebben. Tak vereenigt zeldzaam gelukkige eigen
schappen in zich hij weet zeer veelhij is doorkneed
in de politieke geschiedenis van Nederland hij spreekt
vrij goed en hij schrijft uitmuntend getnige zijn bijna
wekelijksche artikelen in »De Kroniek." Tot nadeel is
voor hem, dat hij al zooveel jaren aan de politieke be
weging heeft deelgenomenwaarvan het noodzakelijk
gevolg is, dat hij zich een groot aantal persoonlijke vij
anden heeft gemaakt. Wie door hem te pakken genomen
wordt in woord of schrift, wordt zoo toegetakeld, dat hij
daaraan jaren achtereen de herinnering behoudt en aangezien
t zijn lust en zijn leven is nn eens dezen en dan genen
onder handen te nemen, heeft hij zeer velen van zich
vervreemd, wier politieke geloofsbelijdenis niet zoo ver
van de zijne Btaat. Voor zijn eigen gemoedsrust zon 't
zeker veel beter zijn, wanneer hij na de uitspraak der
stembns maar weer teiugkeerde tot de geleieren dor
eenwige candidaten, want eenigszins zal hij toch rekening
hebben te houden met het partijverband der S. D. A. P.
en daar is hij volstrekt de man niet naar.
't Heet, dat het orgaan dezer partij „Het Volk"
't na de verkiezingen niet lang meer zal maken. De ont
vangsten wegen niet op tegen de uitgaven en pogingen
om het bestaande tekort te dekken hebben maar matig
succes gehad. Wat do partjgeuooton nu nog te missen
hebben, wordt voor de verkiezingspropaganda besteed
heeft deze tot resultaat, dat verscheidene sociaal-demo
craten worden afgevaardigd, dan zal wellicht de offer
vaardigheid nog wel weer aangewakkerd worden, maar
laat geheel den blik van den vorigen avond verloren,
toen ze er zoo ontdaan uitzag. Haar oogen stonden
helder en levendig, haar gelaat was vol leven en bekoor
lijkheid. Onder het aankleeden hadden hare wangen zich
gekleurd.
Ze stond voor den spiegel, de zware wrongen om haar
hoofd te leggen en knikte en glimlachte tegen 't gelaat,
dat ze daar zag.
»Er is niets te zien van een vrouw met een ongeluk
kige liefde, Catharina Fleming. Ik begin zelfs te twijfelen,
of het liefde was, die je gevoeldet. Goddank zijn voor de
moderne vrouw geen emoties noodig om haar belang te
doen stellen in het leven. Macht is nog meer dan liefde."
Ze maakte gauw gedaan met haar toilet en liep op en
neer, terwijl ze hardop haar rede voor dien middag
repeteerde, 't Was waar, in haar uiterlijk leek ze al
heel weinig op een meisje, dat een ongelukkige liefde
koesterde.
Ze werd gestoord door Sara, de meid, die kwam vragen
of de juffrouw haar alsjeblieft nu de slaapkamer wou
laten doen.
Catharina hoorde nauwelijks wat ze zeide. »Kom na het
ontbijt, Sara ik ga liever nu nog niet naar de zitkamer."
Sara zag haar smeekend aan.
.Alsjeblieft, juffrouw, ik ga met mjn vrjer naar Hamp
ton en mevrouw zegt, dat ik niet mag gaan, als niet
alle kamers gedaau z jnde boot vertrekt om negen uur,
nu is 't al over achten
Catharina had heelemaal niet gelnislerd.
.Hinder me nu niet, Sara," zeide ze ongeduldig. »Ga
maar heen, want ik heb het druk."
In zichzelf sprekend liep ze de kamer op en neer en
Sara dorst niet meer te spreken.. Ze wist, dat de juffrouw
spoedig driftig werd.
Eenige uren later stond Catharina ernstig en volkomen
meester over zichzelve, op het podium in Hyde Park te
luisteren naar het applaus, waarmee haar naam werd
in het omgekeerde geval zal 't een harde struggle wezen.
Voor de politieke en de vakbeweging in ons land zou de
opheffing van .Het Volk" een zware slag zijn, want
geen der volksbladen wordt zoo uitmuntend geredigeerd.
Er wordt wel eens wat al te veel toegegeven aan den
lnst om aanmerkingen te maken en soms kan men zoo
duideljk zien, dat sommigen der redactieleden voort
durend op den loer liggen om een gelegenheid te vinden
een hateljkheid te tappen, waarbj men zichzelf op een
hoog-verwaand standpunt plaatst maar daartegenover
staat, dat het blad in alles verraadt mee te leven mot
de belangen van het volk en deze met onmiskenbaar
talent bevordert. De sociaal-democratie kan dit orgaan
onmogeljk missen zonder groote schade te ljden.
Tot degenen, die den uitslag der verkiezingen met de
grootste spanning zullen afwachten, behoort zonder twijfel
ook de heer Metelaar. Zjn kansen staan zwak, nu de
vooruitstrevend-liberalen ervoor bedankt hebben om zjne
herkiezing in de hand te werken. Deze afgevaardigde
heeft in t moeiljk geval verkeerd met zjn twee voeten
in verschillende kampen te staan. Hj slingerde tnsschen
de socialisten en de vrijzinnig-democraten, en verloor
daardoor sympathie aan alle kanten. Voor hem zou 't
wel een hard geval zjn, als hj echec leed en weer zjn
toevlucht tot het onderwjs moest nemen Kamerlid
te zijn is veel begeerljker dan dag in dag uit de jeugd
te dresseeren. Als men nog eens nagaat, hoeveel geestdrift
er heerschte, toen Ketelaar vóór eenige jaren, dank zj
den steun van zjn mede-onderwjzers, de zege behaalde,
dan is t niet zoo heel mooi, dat men hem nu vrjwel
alleen laat staan in de kon. Dankbaarheid is bj kiezers
meestal ver te zoeken.
Na de Kamer-verkiezingen over de Provinciale
Staten spreek ik opzetteljk niet, want wat er er nog is
van electorale aandacht concentreert zich op de Kamer
krjgen wij nog voorziening in de vacatures der pe
riodiek aftredende gemeenteraadsleden. Wat er dan nog
zal zjn in de kas der kieavereenigingen laat zich denken
ik zou niet graag aansprakel jk worden gesteld voor even-
tneele deficitten. En ik zou ook wel eens weten willen,
of er dan nog één Amsterdammer is, in wien het kie-
zersvnnr is blakende gebleven na te hebben gestemd en
herstemd, eerst voor de Provinciale Staten, toen voor
de Tweede Kamer en daarna voor den Raad. Er zijn er,
die in enkele weken zesmaal den tocht naar de stembns
znllen aanvaarden, doch dan zullen ook zj 't mooi vinden
en wee het geval, wanneer een candidaat, elders gekozen,
voor die plaats opteert en een nieuwe vrje stemming
zon moeten worden uitgeschreven.
Gelukkige menschen, die na hun kiezersplichten vol
bracht te hebben, met een gerust hart hnn woning sluiten
en naar bniten trekken. Als wj, arme journalisten,
zitten te puffen om den eenwigdurenden dorst naar
nieuws van het menschdom te bevredigengaan zj
frissche lacht inademen en ontspanning zoeken rusten
zj eens een oogenblik uit, dan staan wj weer dadeljk
met onze conrant gereed om hen aangenaam bezig te
houden. En dan dnrven zj soms nog op klagend-ver-
wjtenden toon te zeggen, dat de kranten in de laatste
dagen bjzonder dnf zjn en daarin zoo goed als geen
nieuws staatMaar laat ik niet aldns voortgaan.
Weldra zal misschien het toch al vrj sterke journalistieke
element in de Tweede Kamer nog vermeerderd worden
wie weet wat daaruit voor goeds wordt geboren
De lente bracht vele koude dagen en riep ons gedurig
den winter in het geheugen terug. En uauweljks hebben
we eenige warme dagen gehad of de veehouder moet
al weder gaan denken aan en gaan zorgen voor den win
ter, dien we in het verschiet hebben. Weldra breekt de
tijd aan, dat de veehouder van den overvloed van gras,
dien de weilanden opleveren, een deel moet conserveeren
als voorraad voor den winter. En dat is een belangrijk
werk, want het hooi vormt gedurende den winter het
hoofdvoeder voor ons vee.
Gelukkig hij, die door een verstandige bemesting en
bewerking van het weiland en door oordeelkundig te
iiwi-,ir.-ytf-r^ -nrariT—
begroet. Boven het handgeklap uit hoorde ze eenige
vrouwenstemmen: .Dat is ouzb Miss Fleming 1" .Kitty
Fleming, God zegen haar 1" .Dat is een echte vriendin
van de arbeidersvrouw
De stem van het volk is de stem van God," dacht
Catharina, toen ze dit hoorde. Franklin stond vlak naast
haar zou dit hem niet overtuigen
Ze ademde snelhaar waDgen kleurden zich en haar
oogen namen een zachte uitdrukking aan. Ze kon niet
dadeljk spreken, eenige oogeoblikken heerschte er stilte.
Toen bukte ze zich voorover en strekte hare handen uit
over de menigte.
.Geliefden zeide ze, »God zegen n, God zegen n
Het onverwachte en onberekende dezer woorden, dat
enkel, bevallig gebaar, waren uiterst innemend. Ze was
altjd populair, maar vandaag wendde ze zich tot het
hart dezer menschen uit het volk, en hield ze geooeid
terwjl ze sprak.
Haar triomf vond een passende oml jsting in de scheme
ring van den winterachtigen namiddag, tnsschen blader-
looze hoornen, die er in den mist spookachtig uitzagen.
De schilderij zelve, het podium met een groepje arbeiders,
het meisje, de dicht aaneengedrongen gezichten, waarover
haar stem heengleed als over een klavier, dit alles
had leven en stond scherp impressionistisch op den voor
grond. Franklin zat op het podium en zjn niter]jk ken
merkte hem dadeljk als den geleerde ouder de aanvoerders
der partijzijne lippen waren opgetrokken, zjne oogen,
die niets schenen te zien, namen de gezichten onder het
spreekgestoelte alle in zich op. Hij luisterde naar Catha
rina en verbaasde zich over haar minzaamheid en haar
ernst. Was dit hetzelfde meisje, dat gisteren avond zoo
uitdagend tegenover hem had gestaan Waar waren nn
haar trots en haar hartstochteljkheid Ze sprak eenvoudig,
ernstig en krachtig.
»Zij doet het werk der wegbereiders" zeide hj tot
zichzelf. »Zj boezemt vertrouwen in voor de zaak en
maakt die populair, zooals Mark zeide. 't Is waar, dat
zj de beweging niet in haar greep heeft, maar de bewe
ging heeft haar gegrepen. En wat een verstand g gezichtje
