No. 88.
Honderd en derde jaargang.
1901.
VRIJDAG
26 J U LI.
Nationale Militie.
PARIJSCHE BRIEVEN
FEUILLETON.
Annie E. Holds worth.
Schrijfster van ^Dolores."
21)
ALKMAARSCIIE COURANT.
Deze Courant wordt Hlisdag-, Doiderd a g-
an l»terd»g»TO»d uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Aumaaj f 0,80 franco door het
gefasele rjjk t' 1,
3 Nummers f 0,®dS. Afzonderlijke nummers S ets.
Telefoonnnnimer3.
Prfls der gewone advertentien
Per regel fO,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER
en ZOON.
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR ge-
last, krachtens bekomen aanschrijving, de onderstaande,
hier wonende, of tot deze gemeente behoorende, verlof
gangers, om zich tot bijwoning der herhalingsoefeningen,
's namiddags vóór 4 ure bij hun korps te vervoegen
als volgt::
Regiment Grenadiers en Jagerslichting 1807 en
1898, garnizoen 's-G ravenhage.
5, Augustus 1901. OORNELIS JOH AN STEPHAN
HENRI AGHINA, COENRAAD
BREEK, NICOLAAS VAN DER
PEET, AART JOHANNES TJEER-
TES, GEERIT VLAARKAMP
ALBERTUS DIK, GERARDUS BE-
NEDIOTUS MARIA WORM.
Korps Torpodisten, liehting 1898, garnizoen Helde r
6 Augustus 1901. JAN KOELEMAN.
Ie Regiment Infanterielichting 1898garnizoen
Assen.
12 Augustus 1901. TEUNIS WOLZAK.
4e Regiment Infanterie, lichting 1898, garnizoen
H a a r 1 -e m.
16 Augustus 1901. DIRK MOOIJ.
4e Regiment Infanterie, lichting 1897 en 1898, gar
uizoen Leiden.
16 Augustus <1901. JACOB DE JONG, LAMBERTUS.
JOHANNES LAMMERTS.
7e Regiment Infanterie, lichting 1897, garnizoen te
Hoorn.
26 Augustus 1901. OORNELIS KOMMER.
7e Regiment Infanterie, lichting 1897, garnizoen te
Amsterdam.
26 Augustus 1801. GERARDUS JOHANNES WIL-
LEBRORDUS DE WOLFF.
Korps Genietroepen, lichting 1899, garnizoen Utrecht.
2 September 1901 COBNELIS JOHANNES PiE-
vcór des nam. 1 uur. TER ARIS KUIJPER.
De opgeroQpenen hebben recht op vrij transport naar
hun korps, uitgenomen naar Hoorn, en daggeld, dat
Ier gemeente secretarie der woonplaats tijdig moet worden
aangevraagd.
Alkmaaröe Burgemeester voornoemd
1 -2d Juli 1901.G. RIPPING.
V.
Parijs, 17 Juli 1901,
Dat vraren twee prettige feestdagen, Zondag en Maandag,1
het Fete Nationale van 14 Juli. Officieel was Maandag
wel niet een vrije dag, maar oeh, wie beeft er nu veel
lust dadelijk weder aan het werk te gaan, wanneer die
14e Juli op Zondag valt. Voor één enkele keer werden
wij allen vrijwillige Maandaghouders, en een vreemdeling,
hier voor de eerste maal komende, moet gedacht hebben,
dat geheel Frankrijk dansende is. Het bljjft altijd een
EAAE lemsdoel.
VAK
»lk vind, dat je wel aan den trein hadt kunnen ko
men./' zeide zij verwijtend.
Ik kon niet; ik had iets te doet voor Peggy.''
»Wie is Peggy vroeg Catharina.
»0,Peggy is mijn meisje en een drommelscbe goede,
hoor. 't Was een roos van haar, die ik jou toegooide
En^ ze heeft heelemaal niets van die dames-maniertjes."
Catharina herinnerde zich de toespeling in den brief
van haar moeder op Tom's verliefdheid en met een zeke
ren af keer liet ze dat onderwerp rusten.
»Hoe komt het tochdat hier alles zoo slecht staat
Tom?'
»Slechtr Wel neen!" antwoordde hij opgewekt. »Ten
minste met slechter dan gewoonlijk. Moeder klaagt altijd
zonder reden. Als je naar haar luistert, dan raak je
heelemaal aan den grond."
»Dus is er geen qnaestie van, dat het hier spaak loopt
Is de oogst niet mislukt
»Geen kwestie vanlachte hij. »Natunrlgk kun je
geen zpden beurs maken uit een varkensoor, en van deze
hoeve zul je nooit flinke oogsten krjjgen Een voor-
naam ding bv.: hier moet gedraineerd wordenDie
oude gek Collop zeurde me daar altijd over!"
Waarom doe je dat dan niet?" vroeg zij snel.
Hjj haalde de schouders op. »Ja, waarom? Maar hoe
ben jg zoo plotseling hier gekomen, Kit Heeft Mark je
den bons gegeven
»Ik kom om eens te zien, of ik de zaken hier niet
wat beter kan doen marcheeren."
alleraardigste aanblik, overal in Parijs al die orkesten
in de open lucht, op alle pleinen, in alle straten, en
overal dansende paren die onvermoeid huppelen en
springen van den vroegen a;:ond tot zonsopgang, den
geheelen nacht door. En zeer velen dansen nogmaals van
Maandagavond tot Dinsdagochtend, zoodat de derde dag,
ofschoon geen feest meer, toch ook niet bijzonder werkdag
kan genoemd worden. Het weder droeg veel bij tot de
aangename stemming, want terwijl wij de vorige week
nog verzuchtten onder eene drukkende warmte van 90
tot 100° Fahrenheit in de schaduw bracht daarin
Zaterdagmiddag een onweder groote verandering. Ja, dat
was een onweder, zooals men hier niet alle dagen krijgt,
met stroomen water, regen en hagelsteenen, grooter dan
hazelnoten. Aan de versieringen werd daardoor nog al
schade veroorzaakt, vele lampjes bedorven en stukgeslagen,
lampions werden onbruikbaar, maar dat alles werd snel
verholpen, en wij kregen tenminste aangenaam frisch
weder, zoodat de groote parade, de Revue van Longchamps,
uitstekend slaagde. De Parijzenaar3 zijn bepaald verzot
op zulke militaire vertooningen, die revue is prachtig,
en de wandeling door het Bois de Boulogne naar het
hippodrome van Longehamps zeer aangenaam. De boomen
van het bosch rondom het hippodrome hebben dien dag
veel te lijden, want bij dozijnen zitten grooten en kleinen
in de takken, van tijd tot tijd breekt een enkele te zwaar
beladen tak, zoodat eenige personen min ot meer verwond
werden. Zulke eene parade laat zich niet beschrijven,
het gebeele garnizoen van Parijs is op de been, en in
optocht gaat het langs de tribune van den President der
Republiek eerst de militaire scholenPoly technique
artillerie, genie, Samt-'Cyr, dan een bataillon chasseurs,
de artillerie te voet, regimenten der genie, een bataillon
telegraphisten vervolgens drie \divisiën infanterie en
dadelijk daarna de militaire wielrijders. Eindelijk de bereden
artillerie en de cavalerie. Dat alles marcheert op de
maat der muziek, en de revue wordt besloten door eene
charge der cavalerie, een schouwspel eenig in zjjfi' soort,
zes-en-twintig escadrons vliegen allen tezamen in dolle
vaart op het publiek aan, on b.ijveu plotseling staan op
eenige meters afstand van de tribune van president Loubet.
Trekt deze revue veel publiek, niet minder is dit het
geval met de schouwburgen, waar gratis voorstellingen
gegeven worden, in de Groote Opera »Les Huguenots",
in de Qpéru-Comique »Lb3 Dragons de Villars", verder
het Thé&tre Francais, het Odéon, Théatre Sarah Bernhardt,
Ambign, Porte-St. Martin^Gaité, CluDy, al die schouwbur
gen waren vol; het is waar, men is verplicht uien lang
»qaeue te maken, vóór de deuren geopend worden, en
in dat ééne opzicht kannen wij met de Franschen niet
wedijveren. Dren lang voor eene dichte denr te staan,
zoover reikt ons geduld niet.
Men moet echter niet gelooven, dat alle Parijzenaars
in de stad blijven, integendeel, velen maken van die
feestdagen gebruik naar buiten te gaan. De zee ligt hier
wel wat ver weg, maar de spoorweg-maatschappijen doen
a. het mogelijke om ons op goedkoope wijze naar het
strand te brengen./; eiken Zondag en op feestdagen loopen
^Dat kun je toch niet. Deck je, dat jij wonderen
kunt doen? Ik kan je zeggen., dat de plaats mij er
heelemaal onder heeft gewerkt. Ja om het weer, én om
den prijs van t koren, én om allerlei nieuwbakken be
grippen is het boerenbedrijf duivels werk. 't Is louter
verspilling van vleesch en bloed, 't Beste wat je doen
kunt js, den heelen boel te verdraaien en naar de stad
terug te keeren. Daarom liet ik je bagage niet halen.
Je kunt den volgenden trein nemen, ik zal je wei naar
't station rijden. En wei met het allergrootste genoegen."
HOOFDSTUK IX.
Terugkeer tot de natuur.
Catharina sliep, zooals men slaapt wanneer de geest
beswaard is. Toen ze 's morgens wakker werd, voelde ze
een merkwaai-digen lnst, den dag te beginnen. In plaats
van het beeseh geschreeuw van Goodge Street begroette
haar een liefelijke stilte, waar het gezang van een vogel
doorkaen klonk; een levendig gekweel, het klappen van
bladeren tegen een traliewerk. Haar oogen bleven rusten
op de sitsen gordijnen met groene takjes van haar wit
bed. Gordijnen en lakens roken naar rozemarijn en lavendel
en Catharina snoof onder 't opstaan met welbehagen die'
geuren op. Ze glimlachte, toen ze haar kamer rondkeek.
Daar was het ook lente, liefelijk groen vertoonde zich
daar tussehen het wit. Voor het raam omlijstten sneeuw
witte gordgnen de klimopbladeren; de zon vormde, waar
ze op den mnnr viel, plekken als narcissen, en op den
grond als boterbloemen. Ze sprong uit bed, terwijl ze
zich welbehagelijk uitrekte bij de gedachte, dat ze haar
dag niet hoefde te beginnen met jachten. Haar bad stond
klaar en het heldere water deed haar prettig aan. Rein
heid is de eerste schrede tot gelok," zei ze, toen ze er
in stapte.
Doch toen herinnerde ze zich, dat ze volstrekt geen
reden had tot blijdschap, tot eenige vroolijke opgewekt
heid. Mislukking staarde haar aan. Ze had haar werk in
Londen opgegeven, en hier in Great Lowlands was ze
pleiziertreinen naar en van Dieppe, Havre, Berck, enz.
enz., men vertrekt 's morgens zeer vroeg en komt 's avonds
laat terug, de heen- en terugreis kost minder dan op
gewone dagen eene enkele réisdus die treinen zijn
steeds propvol. Ook de omstreken van Parijs trekken
verbazend veel publiek, en thans weten wij toch niet,
of de Tweede Kamer hier maar niet beter gedaan hadde,
15 Juli te verklaren tot een officieelen feestdag. Want
het groote Nationale Feest valt eigenlijk op een aller-
ongelukkkigsten datum, denkt maar eens, op 14 Juli
dans en pret, en op 15 Juli de driemaandelijksche huur.
Verder zjjn in vele handelshuizen 15 en eind der maand
vervaldagen, en wjjzen wij er even op, dat hier het aanbieden
der wissels eenigszins anders gaat als in Holland. In
geheel Parijs wordt een wissel op den vervaldag door
een looper van bank of kassier aangeboden, vindt die
man U niet tehuis, of kan men niet betalen, dan komt
hij niet den volgenden dag terug, maar laat een »fiche"
of papiertje achter waarbij men wordt uitgenoodigd in
den namiddag of den volgenden ochtend aan het kantoor
te betalen. Dan moet men dns zelf het geld brengen of
er iemand mede zenden, want over de post gaat het
niet, de banken nemen daarvoor geene postwissels aan.
Den volgenden ochtend kan men nog betalen, hetzij aan
het kassiers- of bank-kantoor, of wel bij den deurwaarder
tot 12 uur, dan heeft men nog geen andere kosten als
veel geloop en tijdverlies, doch na 12 uur is het te laat,
dan stelt in den namiddag de deurwaarder den wissel
voor. Hebt gij dan het bedrag gereed liggen, dan kost
die wandeling van den deurwaarder U 2 francsbetaalt
ge niet, dan laat de man U zijn kaartje. Dan is het zaak
spoedig voor de betaling te zorgen, anders wordt den
volgenden ochtend de wissel geprotesteerd. En welke
soliede koopman laat zich nn gaarne protesteeren Men
kan dus zoo denken, hoe lastig die 15e Juli valt op
den 14en vlak na een feestdag. Vele handelshuizen
gesloten, doch de banken open, dus overal de wissels
gepresenteerd, en overal »fiches' achtergelaten. Dat geeft
een verbazend geloop op 16 Jnli, of wol het. gaf onte
vredenheid en gemopper, want de ernstige patroon, die
op den vervaldag betalen wilde, was wel verplicht hetzij
zelf op kantoor te komen, en dan offerde hij zijn eigen
vacantiedag op, of een vertrouwd bediende met dat zaakje
te belasten.
Niet alleen kooplieden maken hier wissels, particulieren
doen daaraan druk mede, dat gelijkt zoo gemakkelijk,
het is zoo aardig koopea, wanneer men met zoo'n papiertje
betaalt, maar wij willen U eerlijk verklaren, sedert eenige
jaren wiJlen wij daarvan niets meer weten, het crediet
is hier duur, dat zal wel overal hetzelfde zijn, daarom
is bet beter alles met geld te betalen, dan heeft men
profijt van alle »occasies", die hier ontelbaar zijn, en
bet maakt eene heele bezuiniging. Het is waar, velen
koopen hier op crediet en betalen in het geheel niet,
enkelen verbloemen dit door fraaie beginselen van anar
chisme en collectivisme, maar dat is gewoonlijk rook en
wind, waarom men zulke lieden gerust >fumisten" mag
noemen, naar »fumée" of rook. Overigens heeft de concur-
niet noodig. Ze had zich zelve ten offer gebracht en het
was een noodeloos offer.
Haar voorhoofd omfloerste zich maar onder het aan-
kleeden helderde het alweer op. Wie kon gedrnkt blijven
op zulk een dag, die zich baadde in zonneschijn Zelfs
hars bezwaren leken lichter bij het geluid van opgewekt
leven daarbuiten. Vandaag scheen er plaats voor haar
in de wereld te zjjn. Buiten het volle Londen waren bare
ledematen vrij zich te bewegen naar hartelust. Er was
plaats om adem te halen, plaats zelfs voor de ideale
kalmte, die ze eens had gezochtde stemmen daarbuiten
maakten deel uit van het zwijgen van den strijd.
Ze kon de kippen hooren kakelen, en iemand hooren
zeggen; »Kom, liefjes, kom. Jullie ontbijt is klaar, Moeder
brengt het ontbijt. Tuk, tuk, tuk
Catharina stak haar hoofd uit het raam. Onder de
appelboomen in den boomgaard zag ze een oud vrouwtje
in een gedrukt katoentje, met een houten nap in de hand.
Rondom haar voeten vlogen en trippelden een broedsel
kuikens, en de onde vrouw lachte maar, terwijl ze heel
omzichtig liep. om niet op hen te trappen. »Daar, Kever
tjes, daar! Niet zoo dringen, jij geel haantje, laat de
zusjes ook een kansje, zooals het betaamt."
Het onde vrouwtje had een rond gezichtje met een
aardig kleurtje er open ze droeg een rooden zonnehoed
op haar grijze haren. Haar japon was bezaaid met roze-
knoppen, en ze maakte daar onder de appelboomen een
alleraardigst effekt.
Catharina's gelaat helderde op, toen ze haar zag. »Die
goede onde Martha, wat is het toch een beste en
nog net zoo ijdel als vroeger
Ze haastte zich met aankleeden, en liep de trap af en
de deur nit, onder 't geroep van »Martha! Martha Collop
waar zit je toch
»Hier, juffie, hier," en Martha kwam met een stralend
gezicht aandribbelen van het kippenhok. Ze zette haar
napje neer en neeg voor Catharina, maar toen liep ze
naar haar toe en knste haar.
»Wat ben ik blij juffie weer hier te zien. Je neemt
bet de oude vrouw toch niet kwalgk, hartje Ik maakte
mgn buiging, maar toen zei ik tot mezelf: Wat drom-
