Honderd @n derde jaargang.
1901
ZONDAG
4 AUGUSTUS.
PARIJSCHE BRIEVEN.
FEUILLETON.
Amsterdamsche Brieven.
Annie E. Holdsworth.
Schrijfster van „Dolores."
NO. 92. Tweede blad.
ILkMAARSCHE OOIBAAT.
Deze Courant wordt Ulngdag-, Honderd a g-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar t O,SO franco door het
geheele rjjk 1 1,
3 Nummers f 0,0G. Afzonderlijke nummers S ets.
Prtys der gewone advertentlen
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieyen franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER
en ZOON.
Telefoonnummer: 3,
VII.
Parijs, 30 Juli 1901.
Ditmaal gaan wij eens eene kroniek schrijven, waarin
zeer vele cijfers voorkomendoch zullen trachten die
optellingen niet al te dor te maken. Die cijfers hebben
betrekking op de belasting en op eene reis om de wereld
in 80 dagen. Beginnen wij met de belastingen, dan is
het eene zekere waarheid, dat hoe meer staat en stad
uitgeven, des te meer moeten de ingezetenen betalen..
Om dus minder te betalen, moeten bezninigingen gemaakt
worden, en daarom kwam een afgevaardigde met een
voorstel, hetwelk er nog al verleidelijk uitziet. Hij wil
eene commissie benoemen van 24 leden, welke den naam
zal dragen van commissie der bezuinigingen. Verder beeft
die afgevaardigde bedacht, dat de beambten der verschillen
de ministeriën, die kantoorheeren, die alles boeken en
opschrijven, er het dichtst aan toe zijn, om te weten,
waar al het geld blijft, hetwelk de belastingplichtigen
opbrengen zij zien dus, of kunnen zien, waar teveel of
onnut wordt uitgegeven. Het plan zou nu zijn, wanneer
een beambte oene bezuiniging bedenkt, hij dit dan mededeelt
aan de commissie, hierboven bedoeld, eu wordt die bezuini
ging werkelijk gemaakt, dan den voorsteller gedurende
10 jaren 20 percent daarvan uit te keeren. Dat zou
waarlijk geschikt zijn den ijver van alle kantoorheeren
aan te wakkeren, veronderstelt toch, dat een beambte,
die goed kan rekenen, eene bezuiniging voorstelt van 50
duizend gulden, en dat zijn voorstel wordt aangenomen,
dan zou die slimme heer gedurende 10 jaren 20 percent,
dus 10 duizend gulden ontvangen, of in die 10 jaren
tezamen één tonOl men echter veel bezuinigen kan,
is een andere vraag, de Staatsbegrooting hier bedraagt
in ronde cijfers 3]/2 milliard, (3^500 millioen franken),
waarvan 65 pereent dienen voor oorlogskosten en staats
schuld. Daze kan men niet verminderen, dan zijn er
andere uitgaven, waaraan ook niet te tornen valt, voor
ongeveer 20 percent, zoodat van elke 100 franks op die
begrooting er niet meer dan 14 of 15 overblijven voor
de huishoudelijke uitgaven van den Staat. Men ziet dus,
dat wij ons van alle voorstellen ter bezuiniging en daardoor
minderen belastingdruk nog maar met teveel moeten
voorstellen, en zooals een dagbladschrijver hier het zeer
juist uitdrukte, is de toestand van den Staat die van een
particulier, wiens inkomsten voor 9 tienden met hypotheek
bezwaard zijn, zoodat het hem zeer moeilijk is op zijn
10e tiende nog iets te bezuinigen.
Sedert eenige jaren belooft men ons ri'impot sur le
revenu", de »income-tax", zeggen de Engelschen, de belas
ting op het inkomen. In theorie vinden wij die belasting
zeer eerlijken de mooiste, welke er bestaan kan. Laat
ieder betalen naar zijne krachten, mooier kan het niet.
Doch het schijnt zeer moeilijk, deze belasting in de praktijk
toe te passen, want deze hervorming staat al lang in de
programma's der candidaten, die echter wanneer zij van
candidaten afgevaardigden worden, niet in staat schijnen
er die nieuwe belasting door te krijgen. Men heei't er
m mm
VA*
25)
»Daar heb je het nu juistviel Catharina haar in
de rede. »Wat ik met mijn paar handen doen kan, dat
mag ik doen, maar zoo gauw ik aanklop om hulp of
geld dan word ik tegengehouden. De tuin is nu in orde
en nu wou ik graag aan de hoeve beginnen maar Tom
wil niet heipen, en moeder bromt en zegt, dat er geen
geld is. Tom's wanbeheer moet het beetje dat er was,
hebben opgemaakt. Het boerenbedrijf rendeert niet, tenzij
je je hersens er aan geeft."
»Wat heeft Tom dan verkeerds gedaan?" zeide Peggy
kortaf. Ze mocht het onderwerp niet graag lijdon, maar
toch wenschte ze Tom te verdedigen.
*00 geoft nergens om, als hij maar een goed paard
heeft om te berijden, een goed figuur maakt op de kermis
en wat gold op zak heeft. Ziet nu het vee eens Je
weet zelf, hoe die arme uitgehongerde dieren er uitzien.
Verleden winter was er geen eten genoeg voor hen en
toen moest hij in den allergoedkoopsten tijd veertig
jonge ossen verkoopen voor een appel en een ei. Hij had
er den dubbelen prijs voor gemaakt als hij tot het voor
jaar had kunnen wachten. En nu weer heeft hij al het
weiland voor het hooien bestemd, en dertig morgens van
het allerslechtste gehouden voor tien koeien, driehonderd
schapen en al de kalveren en paarden, 't Is klinkklare
onzin
»Hm 1" knorde Peggy. »Tom heeft er zeker zijn reden
toe gehad.
Reden" riep Catharina bitter. Als de arbeiders roepen
zooveel over geschreven, vóór en tegen, dat ons het hoofd
er bij duizelt, wanneer wij er over nadenken. Men moet
niet vergeten, dat wij hier directe belastingen betalen
maar nog Jveel meer indirecte. Door deze laatste wordt
het leven duurder, en wijst in het dagblad »le Matin"
de heer Harduin er op, dat in Engeland het kilo suikor
40 centimes kost, hier 1 fr. 10, de petroleum 20 centimes,
hier 50 centimes, een schapenbout 70 centimes, hier 2
fr. 50, het gas 12 centimes tegen hier 30, zonder de
tabak en sigaren te rekenen, waaraan de Fransche Staat
500 percent verdient. Deze heer Harduin is tegen de
nieuwe belasting, hij wijst er op, dat deze alleen°op de
rijken zal drukken, en dus de meerderheid der kiezers
daarin niet behoeft bij te dragen, en zegt hij, daar wij
hier algemeen stemrecht hebben, zal men dan die belasting
op het inkomen maar steeds vermeerderen met opcenten,
de groote hoop der kiezers behoeft daarin toch niet meê
te dragen, dus behoeven de afgavaardigden dan niet bang
te_ zijn meer uit te geven, het is dan immers slechts de
minderheid die betaalt. Daarentegen voeren de voorstanders
dezer hervorming aan, dat men in andere landen met
die belasting zeer tevreden is, en zooals het thans is,
kan het toch ook niet langer. De belasting geheven op
de huurwaarde, waardoor dns de huisvader, die een groot
gezin heeft, meer belasting betaalt dan hij die geen kinderen
heeft, de belasting op deuren en vensters, zoodat men
vooral buiten op het land angst heeft veel licht en lucht
aan te brengen, die belastingen zijn toch ook niet eerlijk.
Men ziet, het is een lastig vraagstuk, en bemerken wij
nog, dat het niet onaardig is, in dezelfde courant twee
redacteuren over dit punt te zien twisten. De een schrijft
voor en de ander tegen. Enfin, dat gaat er hier mede
door, maar zouden de lezers zich kunnen voorstellen, dat
twee correspondenten der Alkmaarsche courant in dit
blad een twistgeschrijf begonnen.
En willen wij nu maar eens praten over die reis om
de wereld? Wij hebben bier juist het bekende werk van
Jules Verne voor ons liggen, waaruit wij zien, dat Philéas
Fogg de volgende berekening maakte
van Londen
Suez
Bombay
Calcutta
Hongkong
Yokohama
San-Francisco
New-York
dagen
f oo
naar Suez 7
Bombay 13
Calcutta 3
Hongkong 13
Yokohama 6
San-Francisco 22
New-York 7
Londen 9 r-:
Thans maken twee Parjjzenaars ook de reis om de wereld
de heer Gaston Stiegler voor het dagblad »le Matin"!
en de heer Henri Tnrot voor »le Journal." De eerste
gaat evenals Pnileas Fogg van het Westen naar het Oosten,
terwijl de heer Tarot dezelfde reis maakt in tegenovergestel
de richting. Maar de weg, welken beide neeran kozen,
is met dezelfde als die van den held uit den roman De
heer Stiegler vertrok op 29 Mei 1 n 50 in den namiddag
uit Paijp, doch in plaas van Yokohama te bereiken over
Brindisi, Suez, Bombay en door EngelBch-Indië, giüg hii
over Lei 1 ijnSt. Petersburg, Moscou door Noord-Azië
tot Vladivostok en vandaar naar Yokohama, waar hy op 5
om koren voor de paarden, en de schaapherder om
koeken voor de schapen, en Collop doodverlegen staat
met de koeien.
Collop is een vroolijke ziel," lachte Peggy. »Ik kan
er me niet over verbazen, dat hij de koeien te miserabel
maakt om melk te geven."
t Is niet om te lachen, Peggy., Ik ga naar den
koopman om voer, hij kan ons geen crediet meer geven.
Ik ga naar moeder; er is geen geld. Ik ga naar
Tom. Verkoop die vervloekte schapen," zegt hij. »En
hoe wil je dan koopeu voor 't volgend jaar?" antwoord
iken de koeien lijden gewoon gebrek, 't Is een wan
hopige warboel."
»\Vel, maai het hooi en geef hun dat," zeide Peggy.
»Dat hebben we gedeeltelijk al gedaan, maar denk
eens aan, wat een verlies," zeide Catharina.
Peggy haalde de schouders op. »Lieve hemel jij bent
me dan ook een zwaarhoofd."
»Dat zou jij in mijn plaats ook worden," zeide Ca
tharina woedend. »Ik vermors hier mijn leven.. Had
ik die jonge hondjes niet en de boot, dan had ik niets
om mijn leven eenigszins drageljjk te maken."
»Je kunt van geluk spreken, dat je twee dingen hebt
om het dragelijk te maken," zeide Peggy droogjes. »Ik
ben al dankbaar, dat ik er één heb."
»Je beroep vroeg Catharina.
Peggy gi°g r0cht overeind zitten. »Lieve hemel neen
Een beroep is maar een hulpmiddeltje. De liefde, dat is
't ware beroep der vrouw. Ik kan me voorstellen, dat
ik me heelemaal zon wgden aan de paarden-dressnur,
maar alleen als Tom er zich aan gaf; das zou het waar
schijnlijk Tom zijn, aan wien ik me dan eigenlijk toewijdde."
»Ja, maar doe je dat zells wel zeide Catharina streng.
Peggy bloosde, denkende aan al do uren, die ze met
Tom doorbracht.
»Nu, dat dankt me,zeide ze het hoofd latende hangen
en met een poging er verlegen uit te zien met behulp
van een viDger in haar mond.
Gansje zeide Catharina bij 't zien van die uit
drukking op haar gelaat. »Dat bedoelde ik niet," zeide
Juli aankwam. In twaalf dagen bracht de groote stoomboot
»Empress of India" hem van Yokohama naar het eiland
Vancouver (N.-Amerika) en voor zes dagen geleden, op
24 Juli, nam hij de groote engelsche packetboot Oceanic",
zoodat wij hem binnen een of twee dagen hier terng
verwachten. Waarschijnlijk zal de reis 64 of 65 dagen
geduurd hebben, en berekent men, dat de reiziger daarvoor
heeft noodig gehad elf treinen, vier packetbooten, twee
stoombooten, een vlot, zeven rijtuigen en ééne slede. De
heer Tarot, die vijf dagen vroeger vertrok dan de heer
Stiegler, zal waarschijnlijk eerst eenige dagen later terng
zijn, want hij verloor veel tijd onderweg. De heer Stiegler
maakte den overtocht over den Stillen Oceaan in 12 dagen,
terwijl de heer Tarot daarvoor 21 dagen noodig had.
Zulke reizen zijn wel niet van belang ontbloot, maar
toch is het voor den persoon zeiven nu niet zoo bepaald
prettig van den eenen trein in den anderen te springen,
steeds gehaast en zonder omzien. Ons dunkt, men geniet
op die wijze niet veel van zulk een prachtige wandeling
rondom de wereld. J. M. T.
XI.
De verkiezing In district IV, waarover ik in
mijn vorigen brief sprak, is geëindigd met een schitterende
overwinning van den heer Cremer, die dus in de nieuwe
wetgevende periode niet van het Haagsche Binnenhof zal
zijn uitgesloten als minister heeft hij het verlaten en als
Kamerlid keert hij er terng. Dat is wel geea promotie,
maar erger er aan toe is de heer Heldt, die al zoo lang
volksvertegenwoordiger was en nu zijn zetel heeft verloren.
Mr. I. A. Levy heeft 't zeker goed .bedoeld, toen hij
als een der redenen, waarom hij Heldt boven Cremer ver
koos, opgaf dat de eerste de bezoldiging van Kamerlid
zoo slecht kon missenhij had indertijd het meubel
makersvak verlaten om aan den weasch der kiezers ge
volg te geven, nu stonden hem de handen daarvoor vreemd,
zoodat, indien zijn maudaat niet werd vernieuwd, hij een
tijd van zorgen tegemoet ging. Men moet er zich echter
over verbazen, hoe een zoo handig advocaat als mr. Levy
een zoo zwak oogenbiiK h6ott kannen hebben om dit argu
ment te berde te brengen. Men kan er zeker van zijn,
dat deza redeueering den heer Heldt beelwat stemmen
heeft gekost. Men kan wel by een kiezer komen om
invloed op zijn stem te oefenen, doch dan moet men dat
doen door de persoonlijke qualiteiten van den candidaat
in een zoo gunstig mogelijk daglicht te stellen. Gaat men
specnleeren op het medelijden van de menschen, dan is
't dadelijk mis. Moor een aspirant-kamerlid kan men
werkelijk geen slechter propaganda maken dan hem voor
te stellen als iemand, dien men nit deernis aan een zetel
moot helpen zooveel besef heeft men wel van beginselen
dat men voelt., dat deze dienen te beslissen en het per
soonlijke belang van den candidaat niet den doorslag
mag geven.
Het ongeluk voor Heldt was, dat een zoo eminent man
als Cremer tegenover hem een candidatnur aanvaardde.
Bewees men Heldt als t ware eon weldaad door houi af
ze minachtend, »dat is niet jezelf aan Tom toewijden,
dat is enkel je samen amnseeren. Maak je een flinker
man van hem Levert hij door jou beter werk
De twee zagen elkander aan, Catharina met strakken
blik, terwijl de lijnen om haar mond beslistheid tee
kenden. Ze had reeds gernimen ty d naar dit gesprek
met Peggy verlangd.
Peggy scheen in te krimpen en kleiner te worden. Ze
trachtte nog zich uit deze positie te redden.
Jij beheert nu immers de hoeve waagde ze te zeggen.
Zeker, maar waarom Omdat Tom dia ter wille van
jon verwaarloosde." Et heerschte een tijdlang stilte. Een
boot is een pijnlijke plaats voor een kibbelpartij, en Ca
tharina Uad de riemen. Plotseling sloeg Peggy de oogen neer.
»Ik vrees, dat je gelijk hebt, Kit," zeide ze ootmoedig
»maar ik heb geen invloed op hem, zooals je weet."
"Geen invloed?" herhaalde Catharina verachtelijk....
Ze hield op. Wat zou ze winnen door Peggy boos te
maken Zachter vervolgde ze »Je moet eenigen
invloed hebben, Peggy, ten goede of ten kwade. Dat
heeft iedereen
vNu, dan is de mijne zeker slecht volgens jou maat
staf,' zeide Peggy koeltjes. »Maar zie je, ik ben nog
niet overtuigd, aat mjjn weg minder goed is dan die
van jon.. 't Is althans een minder sombere en 'tis
beter twee mensehen gelukkig dan één diep ellendig te
maken. Jij loopt nu graag in het tuig. Ik ben liever
een ongetemd veulen 6n volg mijn eigen wil en ingeving."
Catharina schudde het hoofd. Ze had haar eigen gevoel
te lang in bedwang gehouden door haar wil, dan dat ze
un met Peggy kon sympathiseeren. Diep in haar hart
begraven lag do gedachte aan Franklin, welke nu en
dan opleefde en zich aan haar bewustheid opdrong. Deze
gaf nu den vorm aan haar antwoord.
»Als je iemand iiefhebt, dan wensch je een invloed te
zijn in zijn leven, niet zijn speelpopje," zeide ze ernstig.
Peggy haalde de schouders op. »Hoor eens, we zijn
zoo velschillend mogelijk. Ik ben een vroolijke vlinder,
gelukkig in den zonneschijn, diep ellendig daarbuiten.'
