Buiten de grenzen. No. 111. Honderd en derde jaargang, 1901. WOENSDAG Telefoonnummer 3. 18 SEPTEMBER. O O K L O Gr. FEUILLETON. Annie E. Holdsworth. Schrijfster van „Dolores." ALKMAARSCHE Deze Courant wordt Dinsda g-, Donderdag' en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,8©franco door het geheele rijk f 1, 3 Nummers f 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prijs der gewone advertentlën Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER ZOONVoordam C 9. De Russische Keizer is op weg naar Frankrijk, waar het volk zich bij voorbaat verheugt over het bezoek van den machtigen bondgenoot. Frankrijk staat niet meer alleen onder de groote mogendheden, wordt weer geleld, is weer in aanzien, ziet zich behandeld als gelijke in rang. Het is zoo, en voor zoover de Franschen redenen mogen hebben om zich na de vroegere duistere jaren daarover te verblijden, kuunen zij den Keizer met gejuich begroeten. Maar overigens zullen zij aan zijn bezoek wel geen bijzondere beteekenis hechten. Wat voor andere mogendheden daarin wellicht minder aangenaam kon zijn, is er aan ontnomen, is voorkomen. Ja wel, Rusland is de bondgenoot van Frankrijk, maar daarom is zijn betrek king tot de andere mogendheden niet minder vriend schappelijk. Dit bondgenootschap brengt geen verandering in zijn verhouding tot andere landen. De Russische Keizer is nu eenmaal de groote vredevorstzijn vriendschap wordt door alle landen gezocht, en aan geen enkel land onthouden. Om aan heel de wereld duidelijk te maken, dat de bijzondere vriendschap van den Tsaar voor Frank rijk zijn algemeene vriendschap voor andere mogend heden niet in den weg staat, heeft in de eerste plaats de Koning van Engeland gelegenheid gevonden om h9m op het oude familieslot in Denemarken te begroeten. Het behoeft geen vermelding, dat de ontmoeting bijzon der hartelijk was. Was die van den Duitschen Keizer, die er op volgde, nog niet hartelijker? Wij wagen het niet te beslissenmaar zeker is het, dat zij mat nog meer gewicht werd vermelden op de bekende wijze werd gewaagd van het bevestigen en zoo mogelijk nog nauwer aanhalen van de oude banden tusschen de beide Vorstenhuizen. De Duitsche Rijkskanselier en de Russische minister van buitenlandsche zaken vergezellen hun soeve reinen, om de beteekenis der samenkomst nog te ver- hoogen. Worden er ernstige zaken besproken De moge lijkheid is niet uitgesloten, maar do waarschijnlijkheid springt niet in 't oog. Er hebben geruchten geloopen over besprekingen van den toestand in Zuid-Afrika en middelen tot beëindiging van den oorlogdoch het zal wel het beste zijn er niets van te gelooven, voordat men er op de meest officiëele wijze van gewag ziet gemaakt Geen Europeesche verwikkelingen te doen ontstaan en den vrede in Europa te handhaven is het groote, alge meene doel. Daarover kan men zich verheugen, maar intusschen vervolgt het treurspel in Znid-Afrika zijn loop. Zich daarmee te bemoeien zou de goede verstand houding tusschen de mogendheden in gevaar kunnen brengen. In Noord-Amerika deed een anarchist een aanslag op het leven van den «President der Republiek. De jonge man, die den aanslag ondernam, deed dit met opoffer ing van zijn leven of althans van zijn vrijheid. Aan ontkomen en straffeloosheid zal hij wal niet gedacht hebben. Hij verklaart gemeend te hebben een goede, een nnttige daad te verrichten. Welke nuttige gevolgen de moord van den Franschen President Carnot, van de Keizerin van Oosten rijk of den Koning van Italië gehad heeft, is intusschen tot nog toe door niemand ontdekt. Maar er moest weer eens een offer vallen. Tusschen gekroonde hoofden of Presidenten van Republieken wordt geen verschil gemaakt. Het is genoeg, dat het slachtoffer het hoofd is van den Staat, voor welks misdaden of tekortkomingen hij moet boeten. De misdadiger heeft verklaard geen medeplichtigen te hebben en geen deel uit te maken van eenig complot. Onder de lezingen van zekero Emma Goldman, die in heftige taal de misdrijven der regeerders brandmerkte, had hij bij zich het gevoel eener verplichting voelen ontwaken om een groote daad te doen en één dezer monsters te dooden. Allengs was daaruit een vast plan gerijpt, en hij had de daad volvoerd bij gunstige gelegen heid en op een wijze die haar naar alle waarschijnlijk heid moest doen gelukken. Het is de plicht der politieomtrent het gebeurde en omtrent alles wat daarmee in verband staat en er aanlei ding toe kan gegeven hebben, een zoo volledig en nauw keurig mogelijk onderzoek in te stellen. Daartoe behoort wel in de eerste plaats de vraagof de dader geheel alleen staatof hij geen helpersgeen aanstokers heeft gehad; of er geen personen waren, die met hem het plan hebben beraamd misschien leden van een grooter of kleiner complotallen tot oen gelijk doel werkzaam, allen bereid dezelfde of een soortgelijke daad te volvoeren, die onder elkander het werk verdeelden en den hoofddader aanwezenwellicht door het lot. Is dit het geval, dan mag niet gerust worden, voordat het groote algemeene gevaar is afgewenddoor zoo mogelijk alle laden van het complot in handen te krijgen. Onafwjjsbare plicht is het derhalve naar het bestaan van zulk een complot onderzoek te doenen de levendige verbeelding dei- menigte is meestal geneigd aan zijn bestaan te gelooven. Volgens de berichten zou men in Noord-Amerika een complot op het spoor zijn. Het is natuurlijk niet onmo gelijk maar in het algemeen is evenzeer aannemelijk dat een jong man zijn hart vullende met bitterheid zwjjgend on in zich zelf gekeerd, bij voorkeur de gelegen heden opzoekende om verbitterde en wraakzuchtige taal te hooren, geheel alleen in zijn allengs verduisterd brein het noodlottig denkbeeld voelt opkomenwaar het lang zamerhand rijpt tot een vast besluit. Als van een boozen geest is hij van dat denkbeeld bezeten en het laat hem niet meer los. Wat omtrent dezen moordaanslag aan het licht zal komen, verdient ongetwijfeld de algemeene belangstelling. Ook wat ons bekend zal worden van de lezingen van Emma Goldmandie in hechtenis is genomen en wier prikkelend woord een zoo grooten invloed op den onge lukkige schijnt gehad te hjbben. Opnieuw wordt gesproken van plannen om door gemeenschappelijke maatregelen de maatschappij zooveel mogelijk tegen aanslagen van deze soort te beveiligen en het verspreiden tegen te gaan van het gif, dat van lezingen als die van Emma Goldman uitgaat. Het is niet de eerste maal dat van zulke plannen wordt gereptmaar tot nog toe is er in werkelijkheid nooit iets van gekomen. Men zal toegevendat het geen gemakkelijk werk is. 1897. Oorlog tusschen Frankrijk en Griekonland. 1898. Oorlog tusschen Amerika en Spanje. 1900 1901. Troebelen in Ohina. 1899 Z.-Afrikaansch-Engelsche oorlog. Welk een treurig fragment uit een chronologische tabel! Zal het op die wijze voortgaan? Leve dan de voortgaande beschaving en verlichting der volken De eene krijg na den andere. Wieu stemt het niet droevig? Alle ontwikkeling, welke van dezen tijd uitging, heeft niet kunnen verhinderendat natiën elkaar verdelgen en met schaamte vermeldt men van tijdgenooten dat zij moorden. Oorlog! Wie denkt dan niet aan verwoeste akkers, aan ellende en vreeselijken dood aan de ontketening van ruwe hartstochten? De handel gefnuikthet verkeer gestremd, de welvaart geknot. Rouw in gez'nnen; vruchten van jaren arbeid3 op eens vernietigd. En dan is het weer vrede. Vreugdekreten op des overwinnaars lippen; haat in het hart van den overwonnene die zint op wraak. Zulk een gruwel moet de wereld aanzien in een eeuw, welke toch een tijdperk van bloei wrb voor den vooruitgang voor de humaniteit. Daarom wie verblijdt er zich niet over, dat in de laatste halve eeuw de afkeer van den krijg toenam? En wij weten allen, welk een invloed op den daur uitgaat van de stem der openbare meening, maar tevens dat groote hervormingen slechts langzaam tot stand komen en dat gelaat, waarop geen vrees te lezen was. »Ik kom wel weer eens aan," zeide zij. »Neem nu nog geen besluit, Peggy. Ik spreek nog eens met Tom, en zal trachten hem te overreden Wat kon ze anders zeggen om dien gejaagden blik uit Peggy's oogen te verdrijven Ze zweeg en de wind huilde rondom de muren en de regen sloeg met onge- stadigen polsslag in de stilte. »Kit, waarom veracht je mij niet Ik ben oorzaak, dat Tom zijn leven verknoeit," zeido Peggy plotseling. »'t Was beestachtig van mij jou er een verwijt van te maken. Hij zon mij toch moede zijn gewordenVoor de mannen is de liefde enkel een amusement. Van den dag af, dat Tonina kwam, is hij veranderd Maar ik dacht, dat nu als hij wist"Ze wendde het gelaat af. »Wat ben ik een zottin geweest 1" lacht3 ze. Catharina kon dien toon van smart in haar stem niet verdragen. Ze liep haastig naar de deur en ouder de drui pende bogen van den gouden regen door, naar het hek, Toen zij ze voor het eerst gezien had, kromden zich de tabken onder het wicht van gouden ketenen. Nu bogen ze onder den last van bruine en verwelkte zaad-peulen, een onoogeljjken oogst voor de bloesems van de zon. Peggy stond onder de boomen, onbewust van de ruk winden en don regen, die op haar bloote hoofd nederviel. Ze zag niets van den laDgen straatweg, die zich aan 't eind verloor in de gemeenteweide, welke er in de verte uitzag als een zee van mist. Haar oog viel op de daken der huisjes zonder ze te zien. De buitenwereld bestond niet langer voor haar, haar wereld was in haar binnenste. Ten slotte schudde ze den twijfel van zich af en haar gelaat toonde, dat ze een besluit had genomen. Huiverend van kou vestigde ze haar oogen op boom en aarde en mist en regen en keerde in haar woning terug. Langzaam steeg ze naar haar slaapkamer en bleef daar geruimen tijdmet liefkoozende handen raakte ze voor werpen aan, kon ze niet loslaten, streek er zacht over heen. Toen ze beneden kwam, had zo haar rijkleed aan haar gelaat zag bleek onder den rand van den hoed. Wordt vervolgd. haar mm. VAST 44) »Ik wou, dat jij die schilderij van »Iphigenia" kreeg, als ik wegga Peggy sprak en Oatharina's geest kwam als met een sprong weder in het heden terughij was in de stilte ver afgedwaald. »Ib kocht die, omdat ik altijd meende, dat het offer de allergrootste zaak was op de wereld," ging Peggy voort»De »Lente" is er ook nog, maar dat had »Herfst" moeten zijn. Nu, ik zal niet meer te Plimpton zijn, wanneer ik mijn oogst binnenhaal." Catharina hief de oogen op. Peggy", fluisterde ze, »ik|geloof dat liefde gezaaid in oneer, kan worden opgewekt in heerlijkheid Peggy staarde haar verbaasd aan. »Daar versta ik Diets van." »Het schijnt toch waar te zijn", zeide Catharina.Dat wat vergaat, wat de aarde opeischt, is enkel dat ge deelte onzer liefde, dat aan de aarde toebehoort. Er is iets in, dat blijft leven. Het eerste is van de aarde aardsch, het tweede is de Heer uit den hemel.'' »Lieve vrede! Zoo heb .ik je nog nooit hooren spreken," zeide Peggy. Een windvlaag deed het huisje schudden, en de regen kletterde tegen de ruiten als hageltjes. Peggy keek naar den storm. De verwoesting in den tuin, de bemodderde planten, de geknakte zonnebloemen, al wat er nog den vorigen dag zoo sierlijk en netjes uitgezien had, was een verzwaring van het leed, dat ze nog voor zich zelve trachtte te verbergen. »Ik betwijfel of er eenige heerlijkheid, eenige »ITeer uit den hemel'' in de liefde is," zeide ze scherp. »0dat moet!" riep Catharina hartstochtelijk uit. »Smart en ontgoocheling en ledigheid kan niet alles zijn, wat ontluikt uit het diepste gevoel onzes harten. Er moet te eeniger tijd iets goeds uit volgen." Wroeging is een goed ding, vermoed ik," zeide Peggy. »Maar ondertusschen is het een vreeselijk iets hare tanden in je vleesch te voelen" Ze hief het hoofd op, terwijl ze een snik in haar keel smoorde. »Kit, ik heb Tom op den weg naar zijn ondergang geleid," zeide ze met een aschvaal gelaat. Catharina wendde het hoofd af, om de smart te verbergen, die ze niet be dwingen kon. »Hoe zou jij het vinden er hulpeloos bij te staan, als je iemand in zijn verderf ziet loopen zeide Peggy scherp»als je dat ziet, en weet, dat je hem zelf op dien weg gebracht hebt »Ik 'zou er niet hulpeloos bjj staan," zeide Catharina met een zweem van verachting in haar stem »ik zou het een of ander doen om hem weer van dien weg af te brengen." Peggy haalde de schouders op. »Als je op oen nauw plaatsje zit, en de uitgang gebarricadeerd is »Er is altijd een uitweg," zeide Catharina, en toen ze opkeek zag ze nog juist even een licht schitteren in Peggy's oogen. 't Was het licht, dat men ziet uitstralen in een don keren nacht en dat ons een blik doet werpen op de ko kende zee en de scherpe rotsenCatharina herinnerde zich op eens, dat ze vroeger eens hadden gesproken over »een uitweg." Ze strekte smeekend haar handen uit. »0, Peggy, je wilt toch niet »Wees maar niet bang, Kit," lachte Peggy, »ik voel me akelig levend. Als honderd tanden in myn hart me niet dooden, dan zullen honderd paarden het ook niet." Haar woorden en manieren stelden Catharina gerust. Ze stond langzaam op met een zacht en medelijdend

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1901 | | pagina 1