Op de Waterhoeve
Honderd en derde jaargang.
1901.
WOENSDAG
25 DECEMBER.
Heerlijke Kerstdagen.
FEUlLLETOx\
W. li e i in bur g-.
Vertaling van HER MINA.
NO» 153. derate blad.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 8 maanden voor Alkmaar ff 0,80franco door het
rijk f 1,—.
3 Nummers f 0,0«. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Prijs der gewone advertentlën t
Per regel ff 0,13. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven jjf r|a n cjo aan de Uitgevers HERMs. COSTER
ZOONVoor dam C 9.
Telefoonnummer 3.
Telken jare begroeten wij ze met groote blijdschap en
hartelijke ingenomenheid en ook thans zijt g'ons wederom
welkom. Ingehaald moogt ge worden met vreugde door
joDg en oud, door rijk en arm, door gezonden en kranken,
door edelen en van den rechten weg afgedwaalden, bren-
gend op ieders pad en doende schijnen in elks hnis en
hart een straal van het veiwarmend en nienw leven
wekkend licht van vriendelijkheid, van moed, van hoop
en vertrouwen.
Wij hebben onze tijden, waarin we reikhalzend uitzien
naar licht.
Als het in deze dagen 's morgens lang donker blijft
om des middags weer spoedig duister te worden, üan
zjjn we met de kinderen blijde, wanneor wij bet kunst
licht knnnen ontsteken, zoodat »w' elkaar weer kannen
zien." O die .donkere dagen'' vóór Kerstmis 1 Zij hebben
al heel wat zuchteu doen slaken, heel wat klaagtonen
doen aanheffen en te weten, dat we den koristen dag
en den langsten nacht wederom achter den rng bebbeD,
dat wekt een heerlijke stemming, want al herinneren w
ons wel, dat we hiervan met terstond veel bemerken
wij gaan toch langzaam, maar gewis vooruit.
Maar er zijn veel erger .donkere dagen" dan die in
de natuur en welke nn dubbel pijnlijk gevoeld worden.
Verplaatst u nu eens in de woningen der armen, waar
gebrek en kommer heerschen, waar bittere ellende vaak
geleden wordt bij gemis aan het hoogs' noodige niet
zelden een warme dekking, voldoende kleeding, genoeg
zame brandstof, krachtig voedsel 1
Betreedt nn eens de vertrekken, welke tot ziekenkamer
dieDen moeten. Hoe is de duisternis daarbuiten 'n treffend
zinnebeeld van de donkerheid, welke er woont in de
hanen der kranken en van hen, die ze omringen bij dag
en bij nacnt.
Denkt juist nu eens u in in de stemmingen van ouders
die thans herdenken den dag, waarop 'n stuk vau hun
levensgeluk werd weggenomen door den dood van een
der bunnen, of die beweonen den zedelij sen ondergang
van een kind, dat dool bleef voor der lielde taal, die
redden wilde.
Zet nu eens uwe verbeelding aan het werk, dan zult
ge eenigszins althans gevoelen hoezeer de stemmingen en
indrukken, opgewekt door de natuur om ons been, het
hnnne doen om te verzwaren den last van hen, voor
wie het lot droevig was of het nog is. Dan znlt ge ver
staan veler zuchten, veler vragen, veler bange twijte
lingen, veler moedeloosheid en geen veroordeelend vonnis,
waartegen ge zoo licht geneigd waart, zal over uwe lippen
kunnen komen.
Maar dan aan ons om heerlijke kerstdagen door te
brengen in het bewustzijn, dat wij deden wat we ver
mochten om onze deernis, ons meegevoelen om te zetten
in een daad, om uit 's harten drang iets te schenken
van het onze, bovenal iets van ons zeiven en daardoor
te brengen in menig hnis en gemoed nieuwe hoop, een
nieuwen blik op het loven.
Mogen deze dagen alle bevoorrechten toeroepen, maar
zóo, dat het weerklank in hen vindtgij allen, die u
innerlijk big voelt en rijk, gaat uit en .van wie daar
weenen 't leed verzacht."
Heerlijke dagen ook voor duizenden en duizendeD,
wien het thans vergund is den arbeid ter zijde te leggen
en te mogen rusten van de dagtaak, om door die rnst
te komen tot verfrissching en herleven naar lichaam en
geest en gemoed. Allen behoeven haar en nogtans hoe-
velen moeten baar derven. En hoevelen dit is Dog
droev ger, want 't strijdt zoo volkomen met het karakter
dezer dagen willen haar ontberen door Kerstmis te
ontwijden met het houden van vergaderingen en allerlei
bijeenkomsten.
Heerljjke dagen voor al jdie kinderen, die, ter wille
van onderwijs en ter oorzake hnnner betrekking, het
grootste deel des jaars elders doorbrengend, thans voor
korter of langer tijd vertoeven onder het ouderlijk dak
om zich weer eens te verwarmen aan de liefde van hen,
die dezen zoo noode missen. Geniet, zonen en dochtereu,
kleinen en grooten, geniet volop aan de zijde van uw
vader en moeder. Laat op u inwerken onvergankelijke
indrukken, onvergetelijke herinneringen, opdat deze n
straks een baken, een lichtende sier zijn op's levens zee 1
Heerlijke dagen voor bloedverwanten en vrienden, die,
van elkaar gescheiden, levend en werkend de een
hier en de ander ginds nn te zamen komen Ziet
met elkaar eens achterwaarts, verdiept n in het verleden,
verkwikt n aan elkanders tegenwoordigheid en haalt,
inoien noodig, de banden weer nauwer toe en blikt
samen in de toekomst. Verrijkt onderling uw zieleleven.
Heerlijke dagen voor jong en ond, die zich scharen in
huiskamer of zaai om den vrien ielijken kerstboom, die
van zooveel poëzie spreekt en die wil doen stralen 'n
heider scbynend licht in veier harten.
De Kerstdagen mogen zijn en immer blijven dagen
van samenkomen en bijeenzijn, van gezellig en vertron
weiijk samenspreken en samengenieten, van het doen
horleven van wat acnter ligt, van nader komen tot el
kaar, van verzoenen en vergeten en van vernieuwing
DOOR
ii)
In een vroolijke stemmiug verkeert de jonge arts echter
niet. Op de acidemia leefde hij, dank zij een oude familie
prebende, onbezorgd, kon zich zelis voor het een en ander
een extra uitgaaf veroorloven en hield altijd nog een klei
nigh -id over om moeder en zuster een pleziertje de doen
zo wel als goeden moed om zijn vader met het oog op
de toekomst te troosten. Nn is dit voortij, nu moet hij
iets verdienen, niet alleen voor zichzelf, oo.v voor de zijnen
nn heeft hij zijn anker moeten uitwerpen in dit achter
boeksche plaatsje, terwijl by toch zóo gaarne, evenals
zijn meer gefortuneerde vrienden, een poos de groote
hospitalen te Berlijn, Weenen, Parijs had bezocht, want
hij heeft groote lielde voor zijn vak. Nu dwingt da
noodzakelijkheid hem als een bedelaar te Hohenb.irg te
zitten en geduldig te wacbten, totdat iemand hem den
aalmoes voor den verlangden raad in de schoot werpt.
Hij zou 't ook wel knnnen uithouden, als de uood met
zoo aan den man was 1 Sedert bij op de Latijnsche
scnool in de tweede klasse za', is hij niet zoo slecht bij
kas geweest. Toen heeft mevrouw Baldaaf hem ruim be
taald voor de a n zijn vriend Karei verleende hulp, die
ofschoon anders een heldere kop, weinig bevattingsver
mogen voor onde talen en klassieke literatuur bezat.
lu deze stemming treft Eva hem aau en brengt hem
de nituoodigu-g van de Bildanfs over.
.Zoo? Nn, wat mij betrelt, Eva Zeg, was dat niet
je voormalige boezemvriendin Hanne Heidlieh, die de bood
schap kwam doen
dagen ook van het in zich opnemen van schoone en
goede gedachten.
O, dat ze zijn en blijven mogen de hoogtjjd van bet
huisgezin, want van hier uit zijn 's levens uitgangen. Wie
in zijn volgend leven dankbaar kan terugdenken aan de
ouderlijke woning als een heilig plekje, die is sterk en
welgewapend.
Zorgt er toch voor, ouders, dat de uwen onder en te
midden van alles telkens weer met ban gedachten gaarne
verwijlen in die kleine wereld, waarover gy de leiding
hadt. Vergeet bet niet, dat 't voor 'n groot deel van u
afhangt, van den toon die in uw woning heerschte, van
den geest die daar huisde, wat er van de nwen worden
zal en feestdagen niet het minst moeten herinneringen
achterlaten, die nimmer sterven. En aan u, die zyt in
s levens opgang, om door uw hartelijkheid en kinderlijke
aanhankelijkheid te verhoogen de vrengde en het geluk
van hen, voor wie gij zijt des levens hoogste schat.
Wee over hen, die tornen aan de waardjj van het
hn'Sgezin 1
Wee over hen allen, die toonen te miskennen den
grooten zegen van het huiselijke samenleven
Deze miskenning zou mede een bron worden van de
daling der maatschappij en niets, niets ter wereld
geen wetenschap, geen knnst, geen stoffelijke welvaart
zou ooit kunnen vergoeden wat in mensehenharten is
bedorven bij het onderschatten van de alles to boven
gaande beteekenis van een gezin, waarin woont de geest
van liefde, van reinheid en van oprechtheid en van waar
achtige beschaving, 't Gezin is de hoeksteen van de maat
schappij. Mocht dit overdacht worden in een tijd die,
bij alles wat, hij schoons en heerlijks aanbiedt en dat is
niet weinig, niet bevorderlijk is aan het huiselijk leven.
Groot zij ons arbeidsveld, veelomvattend onze taak. Over
velerlei strekte onze blik zich uit. Aan zoovelen mogelijk
en aan velerlei uitnemende dingen willen w' ons wijden,
't Openbare leven doe niet vergeefs een beroep op onze
gaven en krachten, maar om de wille van onsen de onzen
en ter wille van de toekomst welke wij bezig zijn
voor te bereiden o dat wij telkens terngkeeren naar
den kleinen kring om het beste te geven aan de onzen
wat wij bezitten, om daar te ontvangen wat wij niet
kannen ontheien, zullen we groeien als menscben.
Gevaren dreigen! Wij staan allen bloot aan dit groote
gevaar, dat wij het eerst noodige zullen vergeten en nu
komen de Kerstdagen en luide roepen zij ons toe trekt
u met de uweu terug in dat kringetje en laat er schijnen
de zon van een rein en warm gemoedsleven.
Heerlijke dagen, met jubel halen wij u in 1
J. F. T. A.
»Ja, dat was Hanne Robert."
.Wei weergaasch 1 Die spant de kroon van alle meis
jes bier in Jdohenbuigeen prinses in meidenkleeding
.Hebt ge baar dan gezien Ribert
ilk heb ai den tyd om nieuwsgierig te zijn en zit
immers voortdurend op de loer ot er iemand zoo vrien
delijk wil zijn om ziek te worden en mjj te laten nuieu.
Nu wordt er gebel ik loop vol blijde v rwachtiug naar
mijn kamerdeur, licht net gordyntje voor bet raampje op
en zie, juist toen Dora ue lamp bracht, dat mooie bak-
kesje vlak voor mij. Maar dat's het volmaakte Gneksche
type 1 Met dien r,eus zon ze als model kunnen dieneu 1
En nu loopt zoo iemand hier rond onder al die plaite
t'onies, zonder dat men 't weel of vermoedt 1"
»Ge komt letterlijk in vuur, Robert," zegt Eva, min
of meer gemelijk.
Hjj merktdat hij zich te opgewonden heeft uitgela
ten geeneen meisje kan 't verdragen als een anoer woidl
opgehemeld. .Och, Eva," verontschuldigt hij zich, .aio
men zoo'n geheelen dag luiert, komt men tot allerlei
dwaze gedachten."
.Hebt, ge in het spreekuur niemand bij je gehad
.0 ja wel 1 Een huilende jongen die zijn nagel had
afgeklemd en daarop juffrouw Beutner, die een homoö
pathisch middel vroeg voor haar katdie bnikpjju had
waarmee ik haar echter niet helpen kon en eindelijk
een boodschap om naar een knecht van de Baldiafs te
komen kijken, in papa's plaats, zooals ge weet. 't Ziet ei
mooi nitIk weet maar één middel: te trouwen met
een meisje nit een van onze welgestelde Hoheubnrgsche
families, die nog geen dokter onder hare leden telt
dan ben ik geborgen, 't Is maar gek dat anderen mij
die al voor den neus heboen weggekaapt en bij de
Baldaufs is ongelukkig geen dochter," laat hij er op
volgen.
Eva ziet hem bedrukt aan. .Robert, dat meent ga toch
niet Ge zult toch niet dadelijk de eerste de beste nemen?'
»De eerste behoeft 't niet te zijn als 't maar de
beste is. Overigens kindlief, zijt gij noch ik in een t e
stand om te kunnen uitzoeken."
Eva staat nog altijd naast hem aau do schrjjftafel
verward en bedroefd zóó bitter heeft ze hem nog nooit
hooien spieken. Wel heeft ze in dit laatste jaar zooveel
treurigs booren spreken, dat hare jeugd alle veerkracht
zon verloren hebben als niet de onveistoorbare blijde
boop op een toekomstig gelnk haar had gesteund en de
heide voor Karei niet ren lichtende ster voor haar was
geweest. Slechts een jong, onschuldig meisje kaD haar
eerste liefde in een gou en slnier spinnen kan zoo ge
duldig wachten is zoo licht bevredigd! In de laatste
twee jaren heeft zij Kare Baldaaf niet teruggezien. Zij
gelooft echter onwankelbaar, dat hjj evenzoo aan haar
deukt als zij aan hem zij kent de wereld nieten wat
zij nit boeken of uit de verhalen van hare kennissen
herit opgedaan ze houdt een koffiekransje met eemge
schoo vriendinnen waar nu eD dan iets wordt voorgele-
zen dit alles is hoogst rom tntiscn, overdreven idea
listisch, en harmonieert prachtig met de fraaie verzinsels
in haar hoofdje.
Elke nieuwe vriendelijkheid, die Madams Baldauf nit
m delijdon ot deelnemende belangstelling met Eva's joug,
vreugdeloos bestaan haar bewijst, versterkt haar in deze
overtuiging. Al ha e gedachten draaien slechts om dit
éóne.Als hij terugkomt!" En nu zal hij komen van
daag of morgen en komt er ook een eind aan haar ver
langen 1
.Weet ge 't al, Robert? Karei Baldauf wordt vandaag
thnis verwacht," zegt zij, terwijl zij een kleur krijgt ea
het stof van een hoektafeltje afneemt.
.Zoo nu, die zal gauwer vooruitkomen dan ik," zegt
hij knorrig.
.Zijt gij nog altijd zulke dikke vrienden, Robert
herneemt zij scnijubaar onverschillig.
.De kerel heelt mij nn sinds twee jaar geen enkeltn
regel meer geschreven," is net antwoord.
.Zoo En hoe dan nn
.Misschien zal hij zich mijner nog gen ,dig wilien
herinneren maar naloopen doe ik hem niet 1"
.0, natuurlijk zal hij nog de ooue zijn gebleven
Denk toch eens hoe bevriend ge waart