Op de Waterhoeve Honderd en derde jaargang. 1901. WOENSDAG 25 DECEMBER. Heerlijke Kerstdagen. FEUlLLETOx\ W. li e i in bur g-. Vertaling van HER MINA. NO» 153. derate blad. ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 8 maanden voor Alkmaar ff 0,80franco door het rijk f 1,—. 3 Nummers f 0,0«. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prijs der gewone advertentlën t Per regel ff 0,13. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven jjf r|a n cjo aan de Uitgevers HERMs. COSTER ZOONVoor dam C 9. Telefoonnummer 3. Telken jare begroeten wij ze met groote blijdschap en hartelijke ingenomenheid en ook thans zijt g'ons wederom welkom. Ingehaald moogt ge worden met vreugde door joDg en oud, door rijk en arm, door gezonden en kranken, door edelen en van den rechten weg afgedwaalden, bren- gend op ieders pad en doende schijnen in elks hnis en hart een straal van het veiwarmend en nienw leven wekkend licht van vriendelijkheid, van moed, van hoop en vertrouwen. Wij hebben onze tijden, waarin we reikhalzend uitzien naar licht. Als het in deze dagen 's morgens lang donker blijft om des middags weer spoedig duister te worden, üan zjjn we met de kinderen blijde, wanneor wij bet kunst licht knnnen ontsteken, zoodat »w' elkaar weer kannen zien." O die .donkere dagen'' vóór Kerstmis 1 Zij hebben al heel wat zuchteu doen slaken, heel wat klaagtonen doen aanheffen en te weten, dat we den koristen dag en den langsten nacht wederom achter den rng bebbeD, dat wekt een heerlijke stemming, want al herinneren w ons wel, dat we hiervan met terstond veel bemerken wij gaan toch langzaam, maar gewis vooruit. Maar er zijn veel erger .donkere dagen" dan die in de natuur en welke nn dubbel pijnlijk gevoeld worden. Verplaatst u nu eens in de woningen der armen, waar gebrek en kommer heerschen, waar bittere ellende vaak geleden wordt bij gemis aan het hoogs' noodige niet zelden een warme dekking, voldoende kleeding, genoeg zame brandstof, krachtig voedsel 1 Betreedt nn eens de vertrekken, welke tot ziekenkamer dieDen moeten. Hoe is de duisternis daarbuiten 'n treffend zinnebeeld van de donkerheid, welke er woont in de hanen der kranken en van hen, die ze omringen bij dag en bij nacnt. Denkt juist nu eens u in in de stemmingen van ouders die thans herdenken den dag, waarop 'n stuk vau hun levensgeluk werd weggenomen door den dood van een der bunnen, of die beweonen den zedelij sen ondergang van een kind, dat dool bleef voor der lielde taal, die redden wilde. Zet nu eens uwe verbeelding aan het werk, dan zult ge eenigszins althans gevoelen hoezeer de stemmingen en indrukken, opgewekt door de natuur om ons been, het hnnne doen om te verzwaren den last van hen, voor wie het lot droevig was of het nog is. Dan znlt ge ver staan veler zuchten, veler vragen, veler bange twijte lingen, veler moedeloosheid en geen veroordeelend vonnis, waartegen ge zoo licht geneigd waart, zal over uwe lippen kunnen komen. Maar dan aan ons om heerlijke kerstdagen door te brengen in het bewustzijn, dat wij deden wat we ver mochten om onze deernis, ons meegevoelen om te zetten in een daad, om uit 's harten drang iets te schenken van het onze, bovenal iets van ons zeiven en daardoor te brengen in menig hnis en gemoed nieuwe hoop, een nieuwen blik op het loven. Mogen deze dagen alle bevoorrechten toeroepen, maar zóo, dat het weerklank in hen vindtgij allen, die u innerlijk big voelt en rijk, gaat uit en .van wie daar weenen 't leed verzacht." Heerlijke dagen ook voor duizenden en duizendeD, wien het thans vergund is den arbeid ter zijde te leggen en te mogen rusten van de dagtaak, om door die rnst te komen tot verfrissching en herleven naar lichaam en geest en gemoed. Allen behoeven haar en nogtans hoe- velen moeten baar derven. En hoevelen dit is Dog droev ger, want 't strijdt zoo volkomen met het karakter dezer dagen willen haar ontberen door Kerstmis te ontwijden met het houden van vergaderingen en allerlei bijeenkomsten. Heerljjke dagen voor al jdie kinderen, die, ter wille van onderwijs en ter oorzake hnnner betrekking, het grootste deel des jaars elders doorbrengend, thans voor korter of langer tijd vertoeven onder het ouderlijk dak om zich weer eens te verwarmen aan de liefde van hen, die dezen zoo noode missen. Geniet, zonen en dochtereu, kleinen en grooten, geniet volop aan de zijde van uw vader en moeder. Laat op u inwerken onvergankelijke indrukken, onvergetelijke herinneringen, opdat deze n straks een baken, een lichtende sier zijn op's levens zee 1 Heerlijke dagen voor bloedverwanten en vrienden, die, van elkaar gescheiden, levend en werkend de een hier en de ander ginds nn te zamen komen Ziet met elkaar eens achterwaarts, verdiept n in het verleden, verkwikt n aan elkanders tegenwoordigheid en haalt, inoien noodig, de banden weer nauwer toe en blikt samen in de toekomst. Verrijkt onderling uw zieleleven. Heerlijke dagen voor jong en ond, die zich scharen in huiskamer of zaai om den vrien ielijken kerstboom, die van zooveel poëzie spreekt en die wil doen stralen 'n heider scbynend licht in veier harten. De Kerstdagen mogen zijn en immer blijven dagen van samenkomen en bijeenzijn, van gezellig en vertron weiijk samenspreken en samengenieten, van het doen horleven van wat acnter ligt, van nader komen tot el kaar, van verzoenen en vergeten en van vernieuwing DOOR ii) In een vroolijke stemmiug verkeert de jonge arts echter niet. Op de acidemia leefde hij, dank zij een oude familie prebende, onbezorgd, kon zich zelis voor het een en ander een extra uitgaaf veroorloven en hield altijd nog een klei nigh -id over om moeder en zuster een pleziertje de doen zo wel als goeden moed om zijn vader met het oog op de toekomst te troosten. Nn is dit voortij, nu moet hij iets verdienen, niet alleen voor zichzelf, oo.v voor de zijnen nn heeft hij zijn anker moeten uitwerpen in dit achter boeksche plaatsje, terwijl by toch zóo gaarne, evenals zijn meer gefortuneerde vrienden, een poos de groote hospitalen te Berlijn, Weenen, Parijs had bezocht, want hij heeft groote lielde voor zijn vak. Nu dwingt da noodzakelijkheid hem als een bedelaar te Hohenb.irg te zitten en geduldig te wacbten, totdat iemand hem den aalmoes voor den verlangden raad in de schoot werpt. Hij zou 't ook wel knnnen uithouden, als de uood met zoo aan den man was 1 Sedert bij op de Latijnsche scnool in de tweede klasse za', is hij niet zoo slecht bij kas geweest. Toen heeft mevrouw Baldaaf hem ruim be taald voor de a n zijn vriend Karei verleende hulp, die ofschoon anders een heldere kop, weinig bevattingsver mogen voor onde talen en klassieke literatuur bezat. lu deze stemming treft Eva hem aau en brengt hem de nituoodigu-g van de Bildanfs over. .Zoo? Nn, wat mij betrelt, Eva Zeg, was dat niet je voormalige boezemvriendin Hanne Heidlieh, die de bood schap kwam doen dagen ook van het in zich opnemen van schoone en goede gedachten. O, dat ze zijn en blijven mogen de hoogtjjd van bet huisgezin, want van hier uit zijn 's levens uitgangen. Wie in zijn volgend leven dankbaar kan terugdenken aan de ouderlijke woning als een heilig plekje, die is sterk en welgewapend. Zorgt er toch voor, ouders, dat de uwen onder en te midden van alles telkens weer met ban gedachten gaarne verwijlen in die kleine wereld, waarover gy de leiding hadt. Vergeet bet niet, dat 't voor 'n groot deel van u afhangt, van den toon die in uw woning heerschte, van den geest die daar huisde, wat er van de nwen worden zal en feestdagen niet het minst moeten herinneringen achterlaten, die nimmer sterven. En aan u, die zyt in s levens opgang, om door uw hartelijkheid en kinderlijke aanhankelijkheid te verhoogen de vrengde en het geluk van hen, voor wie gij zijt des levens hoogste schat. Wee over hen, die tornen aan de waardjj van het hn'Sgezin 1 Wee over hen allen, die toonen te miskennen den grooten zegen van het huiselijke samenleven Deze miskenning zou mede een bron worden van de daling der maatschappij en niets, niets ter wereld geen wetenschap, geen knnst, geen stoffelijke welvaart zou ooit kunnen vergoeden wat in mensehenharten is bedorven bij het onderschatten van de alles to boven gaande beteekenis van een gezin, waarin woont de geest van liefde, van reinheid en van oprechtheid en van waar achtige beschaving, 't Gezin is de hoeksteen van de maat schappij. Mocht dit overdacht worden in een tijd die, bij alles wat, hij schoons en heerlijks aanbiedt en dat is niet weinig, niet bevorderlijk is aan het huiselijk leven. Groot zij ons arbeidsveld, veelomvattend onze taak. Over velerlei strekte onze blik zich uit. Aan zoovelen mogelijk en aan velerlei uitnemende dingen willen w' ons wijden, 't Openbare leven doe niet vergeefs een beroep op onze gaven en krachten, maar om de wille van onsen de onzen en ter wille van de toekomst welke wij bezig zijn voor te bereiden o dat wij telkens terngkeeren naar den kleinen kring om het beste te geven aan de onzen wat wij bezitten, om daar te ontvangen wat wij niet kannen ontheien, zullen we groeien als menscben. Gevaren dreigen! Wij staan allen bloot aan dit groote gevaar, dat wij het eerst noodige zullen vergeten en nu komen de Kerstdagen en luide roepen zij ons toe trekt u met de uweu terug in dat kringetje en laat er schijnen de zon van een rein en warm gemoedsleven. Heerlijke dagen, met jubel halen wij u in 1 J. F. T. A. »Ja, dat was Hanne Robert." .Wei weergaasch 1 Die spant de kroon van alle meis jes bier in Jdohenbuigeen prinses in meidenkleeding .Hebt ge baar dan gezien Ribert ilk heb ai den tyd om nieuwsgierig te zijn en zit immers voortdurend op de loer ot er iemand zoo vrien delijk wil zijn om ziek te worden en mjj te laten nuieu. Nu wordt er gebel ik loop vol blijde v rwachtiug naar mijn kamerdeur, licht net gordyntje voor bet raampje op en zie, juist toen Dora ue lamp bracht, dat mooie bak- kesje vlak voor mij. Maar dat's het volmaakte Gneksche type 1 Met dien r,eus zon ze als model kunnen dieneu 1 En nu loopt zoo iemand hier rond onder al die plaite t'onies, zonder dat men 't weel of vermoedt 1" »Ge komt letterlijk in vuur, Robert," zegt Eva, min of meer gemelijk. Hjj merktdat hij zich te opgewonden heeft uitgela ten geeneen meisje kan 't verdragen als een anoer woidl opgehemeld. .Och, Eva," verontschuldigt hij zich, .aio men zoo'n geheelen dag luiert, komt men tot allerlei dwaze gedachten." .Hebt, ge in het spreekuur niemand bij je gehad .0 ja wel 1 Een huilende jongen die zijn nagel had afgeklemd en daarop juffrouw Beutner, die een homoö pathisch middel vroeg voor haar katdie bnikpjju had waarmee ik haar echter niet helpen kon en eindelijk een boodschap om naar een knecht van de Baldiafs te komen kijken, in papa's plaats, zooals ge weet. 't Ziet ei mooi nitIk weet maar één middel: te trouwen met een meisje nit een van onze welgestelde Hoheubnrgsche families, die nog geen dokter onder hare leden telt dan ben ik geborgen, 't Is maar gek dat anderen mij die al voor den neus heboen weggekaapt en bij de Baldaufs is ongelukkig geen dochter," laat hij er op volgen. Eva ziet hem bedrukt aan. .Robert, dat meent ga toch niet Ge zult toch niet dadelijk de eerste de beste nemen?' »De eerste behoeft 't niet te zijn als 't maar de beste is. Overigens kindlief, zijt gij noch ik in een t e stand om te kunnen uitzoeken." Eva staat nog altijd naast hem aau do schrjjftafel verward en bedroefd zóó bitter heeft ze hem nog nooit hooien spieken. Wel heeft ze in dit laatste jaar zooveel treurigs booren spreken, dat hare jeugd alle veerkracht zon verloren hebben als niet de onveistoorbare blijde boop op een toekomstig gelnk haar had gesteund en de heide voor Karei niet ren lichtende ster voor haar was geweest. Slechts een jong, onschuldig meisje kaD haar eerste liefde in een gou en slnier spinnen kan zoo ge duldig wachten is zoo licht bevredigd! In de laatste twee jaren heeft zij Kare Baldaaf niet teruggezien. Zij gelooft echter onwankelbaar, dat hjj evenzoo aan haar deukt als zij aan hem zij kent de wereld nieten wat zij nit boeken of uit de verhalen van hare kennissen herit opgedaan ze houdt een koffiekransje met eemge schoo vriendinnen waar nu eD dan iets wordt voorgele- zen dit alles is hoogst rom tntiscn, overdreven idea listisch, en harmonieert prachtig met de fraaie verzinsels in haar hoofdje. Elke nieuwe vriendelijkheid, die Madams Baldauf nit m delijdon ot deelnemende belangstelling met Eva's joug, vreugdeloos bestaan haar bewijst, versterkt haar in deze overtuiging. Al ha e gedachten draaien slechts om dit éóne.Als hij terugkomt!" En nu zal hij komen van daag of morgen en komt er ook een eind aan haar ver langen 1 .Weet ge 't al, Robert? Karei Baldauf wordt vandaag thnis verwacht," zegt zij, terwijl zij een kleur krijgt ea het stof van een hoektafeltje afneemt. .Zoo nu, die zal gauwer vooruitkomen dan ik," zegt hij knorrig. .Zijt gij nog altijd zulke dikke vrienden, Robert herneemt zij scnijubaar onverschillig. .De kerel heelt mij nn sinds twee jaar geen enkeltn regel meer geschreven," is net antwoord. .Zoo En hoe dan nn .Misschien zal hij zich mijner nog gen ,dig wilien herinneren maar naloopen doe ik hem niet 1" .0, natuurlijk zal hij nog de ooue zijn gebleven Denk toch eens hoe bevriend ge waart

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1901 | | pagina 1