Op de Waterhoeve
Leerplichtwet.
No. 14.
Honderd en vierde jaargang.
1902
V R IJ D A G
31 JANUARI.
KENNISGEVING.
Huisonderwijs.
Amsterdamsclie Brieven.
liESXÏflPliICHTWHT.
Vrijstelling van de verplichting.
FEÜILLETO IV.
W. *Heimburg-.
Vertaling van HER MINA.
AIKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnement sprijs
per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door het
geheele rijk f 1,
3 Nummers f ©,OÖ. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentlën i
Per regel f 0,13. Groote letters naar plaatsruimte.J
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER
ZOONVooidam 0 9.
Het HOOFD van het Plaatselijk Bestuur te ALK
MAAR brengt, op grond van artikel 1 der Wet van 22
Mei 1845 (Staatsblad No. 22) ter kennis der ingezetenen,
dat bij hem ingekomen en aan den ontvanger der Rijks
directe belastingen binnen deze gemeente ter invordering
is overgegeven: het kohier der Grondbelasting No. 1,
voor het dienstjaar 1902, executoir verklaard door den
Directeur der directe belastingen in Noordholland te
Amsterdam den 25 Januari 1902 dat ieder verplicht
is zijn aanslag, op de bij de Wet bepaalde wijze, te vol
doen en dat, heden ingaat de termijn van drie maanden
binnen welken daartegen bezwaarschriften kunnen worden
ingediend.
Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur voornoemd,
G. RIPPING.
Alkmaar, den 28 Jannari 1902.
BURGEMEESTER en WETHOUDER-i van 4lkma r;
Gelet op de bepalingen der LMKtiPLlCHTW KT;
WHNSCHE1I OlIDHRIJOOfi IDHST H S VfiK
van in Alkmaar woonachtige kinderen, op
wie de Leerplicotwet van toepassing is of zal zijn en die zich
wenschen te beroepen op een der volgende in art. 7 dier
wet genoemde vrijstellingen van de verplichting, ge
noemd in art.1 dier wet, t. w.
1°. het missen van een vaste woonplaats
2°. het de kinderen doen bezoeken eener inrichting van
hooger- ot middelbaar orderwij3, gedurende - bniten
de avonduren - ten minste 16 nren per week
3°. het hebben van overwegend bezwaar tegen onderwijs
op alle binnen den afstand van 4 kilometer "an de
woning gelegim lagere scholen, waar voor de kinderen
plaats te verkrijgen is
4°. het niet knunen verkrijgen van plaatsing voor de kin
deren op eenige binnen den afstand van 4 kilometer
van de woning gelegen lagere school, ondanks aan
vrage tot toelating
5°. het niet aangebroken zijn van het tijdstirj voor toe-
lat'ng van leerlingen op de lage e school, waar
toezegging van plaatsing Is verkregen
5°. het verbieden van het bezoeken der lagere scholen
door een wettelijk voorschrift
7°. het, volgens schriftelijke verklaring van een genees
kundige, ongeschikt zijn der kinderen voor het bezoeken
eener lagere school of eener binnen den afstand van
4 Kilometer van de woning gelegene lagere school;
TH MHRINKHRHK
dat zij zich niet beroepen kunnen op een dezer vrijstel
lingen, zoolang zij niet aan den Burgemeester hebben
kennis gegeven voor welk kind en op weikon grond zij
op vrijstelling aanspraak meenen te kunnen maken;
dat deze kennisgeving zoolang de aanspraak
op vrijstelling blijft voortduren en het kind
DOOR
26)
»Mijn kerstgeschenk, Eva 1" zegt hij halfluid. vKom
maar mee, mijn beste de ondelui zitten zeker aan tafel
E'a, vindt gij 't niet aardig, dat ik dadelijk met haar hier
kom Komaan, kind, de trap op wel wat steil en nanw,
niet waar Zoo, struikol niet O. wat zullen de oudjes
verbaasd opkijken! Eva, ga vooruit en zeg, dat er nog een
kerstgeschenk voor hen in aantocht is 1"
Eva gaat gehoorzaam de trap ophet hart klopt haar
tot barstens toe achter haar hoort zij flaisteren en kassen.
Op dit oogenblik valt 't haar voor de eerste maal in hoe
veel ze toch van haar broer houdt, dien ze nu zal ver
liezen natuurlijk verliezen! Van na af behoort hij
immers aan Tony Brenner, aan Tony, die Eva alt.yd zoo
nit de hoogte heeft behandeld en dit waarschijnlijk ook
verder zal doen aan die Tony, die Robert alleen neemt
om haar geld alléén om haar geld 1 Lieve hemel, hoe
is 't mogelijk Aan hém had zij althans nog geloofd
Beiroefd en ontroerd inkt zij de deur zoo heftig open,
dat de zieke man ontsteld overeind springt, om steunend
achterover in zijn stoel terug te vallen. Met beide handen
grijpt hij naar zijn hart.
»Maar, Eva,'' roept hare moeder, »wat hebt ge van
daag toch? Bedaar toch, mijn oudje, 't is Eva maar O,
hemel, gauw een glas water
sRobert is hiernaast," stamelt het meisje, »met
met Tony Brenner Ik geloof, ze zijn geëngageerd
Mevrow Ahrens loopt haar voorbij en de kamer uit.
Nn klinken kreten van verrassing nit het kleine zijvertrek.
nog In den leerplichtigen leeftijd valt, telkens
na verloop van 13 mannden opnieuw moet
worden Ingediend;
dat oaders, voogden en verzorgers, die zich op de
vrijstelling, hierboven sub 3" genoemd, wanschen te be
roepen, dit alleen kunnen doen, indien zij aan de hier-
voren bedoelde kennisgeving de schriftelijke verklaring
hebben toegevoegd, dat zij tegen het onderwjjs op de
daarin bedoelde scholen zóó o erwegend bezwaar hebben,
dat zij hunue kinderen voorloopig liever van het door de
wet gevorderde onderwijs verstoken laten, dan hen aan
een dier scholen toe te vertrouwen
dat deze verklaring, alvorens geldig te zijn, ook de
handteekening moet dragen van den Arrondissements
schoolopziener en
dat formulieren voor de kennisgevingen van
vermeende vrijstelling op de secretarie der
gemeente voor belanghebbenden kosteloos
verkrijgbaar zijn met daarbij behoorende
enveloppe*.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, G. RIPPING Voorzitter.
27 Jan. 19J2. 0. D. DONATH, Secretaris.
BUdGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
wenschen OUDUttS, VOOüUHV HST VKttitOlt-
6HK8 van in Alkmatr woonachtige kinderen, op wie
de Leerplichtwet van toepassing is of zal zijn, te herin
neren aan art. 4 der Wet, waarbij bepaald is dat, zoo
aan huisonderwijs de voorkeur wordt gegeven, aan die
verplichting geacht wordt niet te zijn voldaan,
zoolang zij niet aan den Burgemeester bij eene
door hen onderteekendc verklaring eene op
gave hebben gedaan, waarvan het formulier
kosteloos ter secretarie verkrijgbaar ls. Deze
opgave moet leder Jaar opnieuw vóór 1 Fe
bruari Ingediend worden.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
27 Jan. 1902. C D. DONATH, Secretaris.
IV.
In de eerste dagen van Febraari zal 't feest zijn in de
AmsteNtiaat. Dan zal het Drand Theatre van Dcbrs.
van Lier 30 jaar bebbeu bestaan en op schittereade
wijze zal dtze gebeurtenis worden herdacht.
De geschiedenis van dit theater is voor echte Amster
dammers een blijde berinnering aan hun eigen jeugd.
Men heeft er zulke prettige avonden doorgebracht, men
heeft er allerlei bnitenlandsche sterren zien optreden, men
beeft er tranen van ontferming geschreid en onbedaarlijke
lachbuien gehad. Een tijdlang was de schouwburg van
Gebr. van Lier bet brandpunt van de belangstelliug in
»Myn God, wat is er gebeurd vraagt de zieke norsch,
naar den adem hijgende. »Denkt niemand er dan aan om
mij wat te ontzien
»Papa, daar is Robert met zijn aanstaande! Ze hebben
zich straks geëngageerd herhaalt Eva.
»Hemelsche goedheid Ook dat nog vandaag Ik kan
hen nu niet zien Zeg hen datHij weet toch ook wel,
hoe zulke opwekkingen Ik kan onmogelijk 1"
Na treedt bare moeder weer binnen, schielijk en ernstig.
»Wel, beste man," z-gt zij zacht, »ze wachten hiernaast
kunt ge niet even dóar komen Onze jongen zon 't zoo
graag willen."
De zieke gaat rechtop zitten, altijd nog benanwd en
zwaar ademhalend. »Hoe is dat dan zoo gauw in zijn
werk gegaan
Verbeeld je, zo zijn elkaar straks op de wandeling
tegengekomen en toen heeft bij haar g zegd wat hij op
het hart had. Lang kunnen ze niet blijven; de Brenners
wachten straKs mecschen, en dan willen ze hun verloving
terstond publiek maken. Gaat go dus even mee
D or vronw en dochter ondersteand, staat hij met groote
moeite op en omhelst in de woonkamer de verlooide van
zijn zoon. »Veel gelnk Veel geluk!" En daarop neemt
hij, alsof dit voor hem het voornaamste van de geheele
zaak is, Eva's rechterhand en legt deze in die van Tony,
zeggendeRobert Tony, verlaat hóar niet, als ik
eens ge weet wel Hij wuift met de hand, wendt
zich om, en gaat naar zijn eigen Hamer terug.
De handen van de beide meisjes hebben elkaar nauwe
lijks aangeraakt. Robert roept zijn vader na »Z -ker, papa,
zeker 1" Ook Tony zegt verlegen: »Zeker, papa!"
»Maar nu, mama, en gy ook, Eva, nu moet ge van
avond meegaan,'' verzoekt de gelukkige minnaar. »Dat zal
papa wel toestemmen 't is immers ons verlovingsfeest."
En Tony praat haar aanstaanda na»0, ja, dat moet
ge doen 1"
Moeder en dochter kijken elkander aan. Dora is niot
thuis, en alleen achterblijven kan de ziese niet.
»Ga jij mee, Eeije 1"
»Neen, n, mama 1 Vandaag u. Ik zal bij papa blijven.
het tooneel en er znllen niet veel Amsterdammers te
vinden zijn, die daar nooit een voet hebben gezet. In de
laatste jaren ging de onderneming echter hard achteruit
en het gehalte der stukken daalde beneden het peil van
een beschaafd publiek. Artisten van eenige beteekenis
waren er haast niet meer, zoodat de vrees gewettigd was,
dat Gehr. van Lier met heel weinig opgewektheid hun
jubilé zonden hebben te vieren. Er is toen door tooneel-
vrienden dikwijls overleg gepleegd over de mogelijkheid
om de zaak nog eens met frisschen moed aan te pakken,
of zij de daad bij het woord hebben gevoegd zou ik
niet kunnen zeggen. Maar, hetzij van dien kant hulp is
gekomen hetzij dat Gebrs. van Lier al hun krachten
samenraapten, zooveel is zeker, dat op het oogenblik in
de Amstelstraat weer de drukte heerscht als van ouds.
Dat is aan bet importeeren van nSberlock Holmes" te
danken. Om dit stuk goed te kunnen spelen is Marcel
Myin van het Vlaamseh Theater te Brussel geëngageerd
en zijn de enkelen, die nog aan het Theater tronw waren
geblevenmet flinke krachten versterkt. Naar Londen
werd getogen om leering op to doen ten aanzien van de
mise-en-scène en de vervulling der voornaamste rollen
vervolgens werd prachtige reclame gemaakt, en, werkelijk
het doel is volkomen bereiktiedereen wil »Sherlock
Holmes" zien en de gebroeders van Lier wrijven zich
avond aan avond vergenoegd in de handen, nu zij van
den rand van den afgrond zijn weggetrokken en een blij
verschiet zich voor hen heeft geopend.
Ik geloof, dat er maar heel weinigen in de stad zijn,
die den wakkeren tooneel-directeuren dit succes misgun
nen. In de wereld der tooneel-artisten met al haar jaloezie
en al haar gepeuter voor kleine ijdelheidsbelangetjes staan
zij buitengewoon gunstig aangeschreven. Zij zijn niet de
ongenaakbare mannen, die over het wel en wee beschik
ken van degenen, die zich onder hnnne leiaing hebben
gesteld in het Grand Thé&tre lijkt 't meer op een groote
coöperatie, waarby in de magere maanden de directeuren
dubbel lijden en in den beteren tijd de artisten voor-
trefia ijk beloond worden. Ook met het publiek staan
Gebrs. van Lier op een uitmuntenden voet, zij weten zich
te schikken en te plooien en wijken gaarne eans van den
regel af, indien daardoor de goede verstandhouding kan
bewaard blijven. Nergens is men ook zoo mild met het
geven van vrij biljetten als hier, en bij elke voorstelling
zijn dan ook »de luitjes van de diaconie" sterk vertegen
woordigd. Maar die goedgeefschheid werpt toch ook wel
haar Drente af en in ieder geval verhoogt zjj de popula
riteit van de directeuren, di9 vroeger of later weer haar
loon vindt.
Hoezeer de Amsterdammers met het Grand Thé&tre
ophebben ondervindt rnimscboots de commissie, die gelden
bijeenzamelt om de jnbilenm-feesten zoo schitterend moge
lij K te maken. Bij een vijftal ingezetenen ontving zij
precies zooveelals heel Amsterdam onlangs opbracht
voor de Bouwmeester-hnlde. Wanneer dat zoo voortgaat
kan de enveloppe, bij dergelijke feestelijkheden te over
handigen, er een worden van veel beteekenendon inhoud.
Onder de artisten is ook buitengewoon veel animo om
bet driedaagsche herinneringsfeest tot een evenement te
Breng Tony thuis, Robert," gaat zij voort»als gij dan
terngkomt om je voor do partij te kleeden, neemt ge mama
mede. Ik zal haar gauw wat opschikken, en dan ga ik
rustig bij papa zitten."
Een uurtje later is Eva met haar vader alleen en hare
moeder naar de familie Brenner gegaan, voor de eerste maal
met het gevoel, dat zij nu een persoon van gewicht is als aan-
staa de schoonmoeder van het rijkste meisje te Hohenburg.
De patiënt ligt evenals altijd op de sofa zijn wezens
trekken hebben een wonderlijke verandering ondergaan.
Eva heeft de courant opgenomen en wacht slechts om met
voorlezen te beginnen, totdat haar vader zegt»Nukind,
ik lnister." Maar in plaats daarvan zegt de zieke eensklaps
met gesloten oogen en een bitteren trek om den mond,
halfluid, alsof hij heeft vergeten dat zij bij hem zit
»Een leelijk klierachtig juffertje, die aanstaande schoon
dochter ik begryp den joegen niet. Om haar geld
natuurlijk alleen om baargeld! Als ik maar wist dat Eva
verzorgd was, dan dan zou ik gerust zijn!" Hij ziet
bij deze laatste woorden zijne dochter aan, die de co irant
in haar schoot laat zinken en het bleek, slaperig gezichtje
luisterend naar hem toewendt. Zijn oogen hebben zoo'n
vreemde uitdrukking, zoo goedaardig als anders nooit, zoo
medelijdend, en ze glinsteren zoo raar. Diep getroffen, valt
ze naast hem op de knieën en streelt zijn handen,
Ar m kind arm, lief kind 1" zegt hij langzaam.
ïMaak u maar niet bezorgd, papa," fluistert zij, »alles
zal zich wel schikken Biyf maar bij ons, papa
»Ocb, kind, ik ten mama en jou maar tot last," her
neemt hij, maar het spreken kost hem blijkbaar groote
moeite. »Geef mij een glas water is Dora al thuis?
Laat mama halen Kind, ik vrees Hij hijgt
naar den adem en heit zich overeind, zich aan baar schou
der vastklampend »Ga mama halen Robert
mijn borst
Een kortstondig gerochelde oogen wijd geopend, tast
hij kramp chtig met de handen om zich hee zijn aange
zicht is pijnlijk verwrongen en dan valt hij zwaar ach
terover op het kussen.
Als verstijfd van ontzetting heeft Eva dit alios aange-
