Op de Waterhoeve No. 23. Honderd en vierde jaargang. 1902 VRIJDAG 21 FEBRUARI. Evenwijdige levenslijnen. feuilleton. NV. Hei mburg\ Vertaling van HERMINA. ALkUAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 8 maanden voor Alkmaar f O,SOj franco door het geheele rijk f 1, 3 Nummers 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prijs der gewone advertentlën ij Per regel f 0,16. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER ZOONVoordam C 9. Telefoonnummer 3. BURGEMEESTER en WETHOUDERS der gemeente ALKMAAR, Gelet op eeno aankondiging van heeren Gedeputeerde Staten van Noord Holland, voorkomende in het Provin ciaal blad van 12 Februari 1902, Nr. 103, brengen ter algemeene kennis, 1°. dat de gewone Rijks-voorjaarskeuringen van tot dekking bestemde hongsten in 1902, voor zooveel deze pro vincie betreft, zullen gehouden worden te Haarlem on 13 Maart 2°. dat de eigenaar of houder, die een hengst ter keuring wenscht aan te bieden, verplicht is daarvan ten minste drie weken vóór do keuring vraohtvry eene schrifte lijke en onderteekende aangifte te zenden aan den secretaris der provinciale regelings-com missie den heer W. Teengs, te Alkmaar, met opgave van a. naam en woonplaats van den eigenaar en houder b. naam, ouderdom, ras, kleur en bijzondere ken- teekenen van den hengst, benevens, indien deze in een stamboek is geschreven, stamboek en stamboeknummer e. zoo mogelijk afstamming van den hengst, zoowel van vaders- als moederszijde den naam en woon- plaats van den fokker 3°. dat een hengst na bovengemelden termijn aangegeven, [van de keuring is uitgesloten, tenzij de commissie geen bezwaar tegen toelating heeft en de eigenaar of honder voor den dag der keuring eene som van tien gulden bij voornoemden secretaris stort 4e. dat inschrjjvingsbiljetten voor de keuringen op vracht vrije schrifteljjke en onderteekende aanvraag van eigenaars of houders van hengsten door den secretaris der regelingscommissie voornoemdzullen worden verstrekt. Burgemeester en Wethouders voornoemd, AlkmaarG. RIPPING Voorzitter. 17 Febr. 1902. O. D. DONATH, Secretaris. Kunnen wij ons iets heerljjkers en aantrekkelijkere tienken dan een gezin, welks le.den door een innigen band van wezenlijke vriendschap, van onderlinge waar deering bij alle verschil in opvatting en karakter zoodat ieder van hen een eigen persoonlijkheid is, van vertrouwen in en liefde tot elkaar, aan elkander zijn verbonden Welk oen samenlevenMen geniet en men lijdt tezamen, men beraamt en overlegt, men is er op uit elkaar tegemoet te komen nu eens een vrien delijke verrassing bereidendstraks een teleurstelling voorkomend of een moeiijjsheid nit den weg ruimend. De belangen des eenen zijn die des anderen, men ver plaatst zich in elkanders denken en lotgevallen. Woorden prikkelen niet, kleine daden verkwikken, verschillen ver wijderen niet. Eén in willen en bedoelen, één in het streven elkaar het leven te veraangenamen, terwijl men DOOR 36) Hij ziet haar bedrukt aan, »Ja, ik dacht, 't was het beste als gy alles zelve eens opnaamt. Ik heb 't al sinds eenige weken opgemerktmet dat koopen van de paarden is 't begonnen. Mevrouw van Lindner, die hier geen anderen omgang vindt, loopt bij Hanne in en uit, en Hanne is natuurlijk verblind door zoo'n .barones", ziet alles voor even fijn en chique aan en volgt haar in alles na. Karei lacht daarover en zegt, dat mevrouw Lindner een kranige vrouw is en Hanne nog het een en ander van baar kan leeren. Och ja, moeder, zoo iets heb ik wel zien aankomen 1'' »Ja, gij zijt altijd even verstandig, mijn jongen," ant woordt zij bitter. »Zie, moeder, ik zal 't n niet verwijten, maar gij hebt meestal een te goede opinie van de mensehen Iemand als Hanne houdt z;ch niet op den achtergrond, gaat niet dank baar en bescheiden baars weegs, maar wil van haar stand verheffing genieten." »Wie de meeste schuld heeft Karei of Hanne dat weet ik nog niet, maar ik zal die domme kinderen wel kleinkrijgen," antwoordt Madame vastberaden, de kamer op en neer gaande. »Gij moet dan hier maar alleen huis honden, ik ga naar Charlottenhof, en 't zal mij verwonde ren als ik daar niet iets goeds kan uitrichten I Zeg maar aan alle menschen, dat er hier gebouwd wordt, begrijpt ge, al wordt er zelfs geen pan van het dak genomen. En als ze daar ginds merken, waarom ik eigenlijk kom, dan moeten zij 't maar merken dat kan mij ook al niets schelen 1 Morgen rijdt ge er heen en zorgt, dat de boven kamers voor mij in orde worden gebracht." elkaar radend, waarschuwend, berispend en aanvurend leidt en vormt. Zulke gezinnen bestaan er gelukkig vele De woonkamer binnentredend komt over ons een stem ming van warmte, van hartelijkheid. Men voelt er zich zoo vrij en zoo thuis. Eu menigeen verliet zulk eeu ver trek beter danj hij bet betrad. Te midden van zulk 'n omgeving, b.v. op een feestdag, een zondag, een heiligen gedenkdag, te vertoeven welk een voorrecht. Maar helaas 1 Er zijn ook menschen, die aan elkaar gehecht zich moesten gevoelen, doch, tnsschen wie een diepe klove gaapt, een klove, plotseling ontstaan of al lengs geworden. E? ontstond een veete een misverstand werd geboren of wel door anderen werd o gruwel wantrouwen gezaaid tnsschen wie tezamen gingen Tusschen hooggeplaatsten en ondergeschikten, tnsschen patroons en arbeiders kan een scheuring in het leven treden. Er zijn bloedverwanten, die van elkaar verwijderd werden, soms door een kleinigheid; er zijn, die najaren lang vrienden te zijn geweest, ieder huns weegs gaan er zijn droeve verhoudingen tusschen ouders en kinderen tnsschen broeders en zusters. Echte weldoeners zijn zij die pogen deznlien weer tot elkaar te brengen, wien het aan tact en kieschbeid, aan voorzichtigheid en gadul d aan kracht en fierheid, aan zachtmoedigheid en teeder- heid, aan zedelijk overwicht zonder zich in dit opzicht opzettelijk te doen gelden niet ontbreekt om door een woord, een brief of waardoor ook dezulken weer met elkaar in aanraking te brengen, elkaar te doen ontmoeten Zij zoeken een aanleiding, zij leggen een brug en wijzen van weerszijden den weg. Zij weten te heelen, te verzoe nen zonder dat iemand der partyen het .eerste woord' behoeft te spreken. Gelukkig hjj, die zulk een bemidde laar, een vredestichtende tusschanpersoon mocht wezen, die den storm doet bedaren en de scheidsmuren soms heele kleino muurtjesopheft, 't Wordt dan weer samenleven. Nevens een samenwonen, dat in den vollen rijken zin des woords een samenleven is, zulk een, dat den meest verharde van hart moet treffen en wezenljjk goed doen, nevens een verhouding van menschen tot men schen, die één moesten wezen, maar tusschen wie gednrig strijd, tweespalt en botsing is, zoodat elke ontmoeting dreigt de voorbode te wezen van een hevigen storm, die, óf voor goed doet uiteengaan óf voor 'n wijle gaat liggen, als de hartstochten ietwat tot kalmte zijn gekomen om straks andermaal op te steken bestaat een derde verhouding tusschen hen, die het leven samenbracht, zulk oene welke men zou kunnen noemen een betrekking als van even wijdig loopende lijnen. M. a. w. veler samengaan is niet Manrits knikt toestemmend met het hoofd en neemt vervolgens een courant op, zonder daarin te lezen. .Hebt ge al gehoord," zegt hij eindelijk zeer langzaam en half binnensmonds, .dat Eva's moeder zooveel erger is Robert Abrens vertelde 't mij. Hij heeft weinig hoop meer." »Dat arme meiejo 1" prevelt Madame. .Wat zal haar toekomst zijn, als ze haar moeder moet verliezen en gij beiden, zij en gij, zoo halsstarrig op je stuk bljjft staan Dit laatste heeft haar zoon niet meer gehoord hij is schielijk de kamer uitgegaan. Wat zai haar toekomst zijnDat heeft Eva ook in de laatste maanden menigmaal gevraagd, maar nu alles voor bij is nu het leven van de arme vrouw als een kaars is uitgegaan na vraagt Eva niets meer. Ze heeft slechts het gevoeldat ze tot dusver nog het recht niet had om bedroefd te zijn om zich ongelukkig te voelen, want het vreeseljjke, het eind van het beetje geluk, is nu eerst aangebroken nu zjj geheel alleen achterblijft. Madame Baldauf is bij baar gebleven toen al de an deren naar het kerkhof reden, en Djra is er ook weer; zij heeft 't druk in de keuken en zorgt voor do koffie. Iu de kamer spreekt Madame Eva toe, zeer liefderijk en verstandig, en Eva zit zeer bedaard en met droge oogen naar haar te luisteren. »Ge nuet de school voorloopig aanhouden, kind, want ge moogt Diet stilzitten. Bij je broer kunt, ge niet inwonen, en of dit huis leegstaat of dat gij 't bewoont, doet er niets toe ik verhaar 'c toch niet weer Dora met haar man geef ik hier ook vrij kwartier, daarvoor doet zij dan de huishouding voor je, mijn kleine Eefje! Waar ge altijd raad kunt komen vragen, als ge dien noodig hebt, weet ge ook, dat wil zeggen dan moet gij mij maar schrijven; ik ga namelyk de volgende week voor een paar maanden naar Charlottenhof er moet wat verbouwd worden, weet ge en als ge schrijft: .Tante Baldauf, ik heb u noodig," dan kom ik dadelijk. Ik zou wel zeggen Kom voor goed bij mij, maar dat doet ge niet, dat kunt ge nietik begrijp dit wel, ook zonder je hoofdschudden. Nu, om 't even, verlaten zyt ge niet, als gij 't niet zijn wilt, mijn Eefje! Ik vind 't een troost dat Dora hier is!" besluit zij. een innig verbonden zijn, een gedurig elkaar ont moeten tot wederkeerigen zegen, noch een telkens tegen over elkaar staan als op voet van oorlog, doch een ...„naast elkaar loopen, zonder elkaar aan te raken, zonder een met elkander in contact komen. De levenswegen loopen evenwijdig en kruisen elkaar dus nooit. Droevige toestandEen naast elkaar, geea met elkaar leven. De huwelijken zijn niet zeldzaam waar de echtgenooten neen niet aan elkaar ontrouw zijn, niet met elkander twisten, niet het vreesolijk schouwspel leveren van met elkaar kij ven den zoodat soms daar buiten staanden er in gemengd worden wat dikworf olie in het vuur is tenzij het dezen gelukt verzoening te weeg te brengen maar die eenvoudig hun levenslijnen evenwijdig laten loopen. Er wordt dan tusschen hen niet meer gesproken dan noodig is en dat spreken is kond, afgemeten, met zoo weinig mogeljjk woorden men vraagt en men antwoordt, men besluit en voert uit; men legt elkaar niets in den weg, doch rnimt voor elkander ook niets uit den weg, de verhouding is lauw en koel. Men kent alleen den buiten kant van eikaars bestaan maar van het innerlijk, verbor gen leven, van wat er omgaat in hoofd en hart weet men niet af. Van lezen in eikaars ziel geen sprake. Een koude adem bevangt u als ge de woning der znlken binnentreedtde kilheid overvalt u en ge voelt u ver licht als ge haar verlaten hebt. En de kinderen Och wat missen zjj eindeloos veel, deernis met hen vervult u en ge huivert bij de gedachte: .wat zal er van hen worden, van ben, die opgroeien in een kring van waar niet uitgaat warmte, leven, poëzie .Evenwijdige levenslijnen". Is in dit woord niet vaak juist uitgedrnkt de verhouding tusschen de kinderen onderling die, wel verre van elkaar 't leven gezellig, vriendelyk en vrooljjk te maken, naast elkaar gaan 1 Ieder met zijn eigen belangen, z'n eigen vreugd, z'n eigen verdriet en strijd. Elk van hen zijn eigen weg gaande in plaats van te dealen in elkanders blijdschap en teleurstelling. Straks gaan zij uiteen en volkomen sterft uit de zwakke band die hen nog eenigszins omdat ze vertoefden onder één dak en daarom alleen verbond boe flauw dan ook. Geeft dat zelfde beeld niet vaak goed weer de verhou ding tusschen de leden des gezins en de dienstboden Daar komen hoe langer hoe meer kringen waarin ook dezen niet meer als .bijwonenden" maar als .inwonenden" worden beschouwd en bejegend gelijk het wazen moet Dora, die juist met twee kopjes koffie binnenkomt om Eva met nokkende stem over te halen toch iets te ge- bruikeu, barst bij deze woorden opnieuw in snikken uit en betuigt bij boog en laag, dat zij voor juffrouw Eva als voor haar oogappel zal zorgen. Om haar tevreden te stellen, drinkt Eva haar kopje uit en zitten zij weer zwijgend naast elkander, totdat Madame op haar horloge ziet en zegt »Ik wil de anderen liever niet ontmoeten, ik kan dat gepraat niet hooren, ik heb zooveel aan het hoofd. En ik heb je toch alles gezegd, Eva handel nu ook daar naar Hoe eerder ge de schoolkinderen weer bij je laat komen, des te beter voor jezelve! Toen mijn beste man stierf, had ik niets liever gedaan dan hem in den dood te volgeD, maar zie, toen riepen allerlei plichten mij en moest ik wel voorwaarts. Geloof mij, kindlief, niets is beter dan drnk werk. En als ge knnt, schrei dan ook eens nit. Eva drukt haar de hand en doet haar uitgeleide tot aan de kamerdeur. Daarop zit zij weer een poosje alleen, maar dan is het gehoele vertrek op eens vol menschen, die allen naar haar toekomenhet een of ander mom pelen en haar de handen drukken. De vrouwen schreien en kussen haar. Zy ziet niet op, totdat eensklaps een stem haar in de ooren dringt, die zij in lang niet ge hoord heeft en die haar het bloed van schrik naar de,( wangen drijft: .Wees overtuigd, dat ik hartelijk deel in uw verlies, juffrouw Eval" Ze kan ook thans niet antwoorden, ze slaat slechts de oogleden op en een half verwijtende blik treft Karei Baldnnf, die naast Robert vóór haar staat. »Wat doet g ij bier vraagt haar sombere blik. Achter Karei staat Hanne Hanne in een elegant rouwtoilet en met al de airs, die zij zich in den laalsten tijd heeft aangewend. »'t Spijt mij, Eva, dat die harde slag je moet treffen", zegt zij, terwijl zij de helderblauwe oogen vorschend op het bleeke, bedroefde mei=je vestigt, dat haar werktuigelijk de hand toesteekt, zonder haar aan te zien. Word vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1902 | | pagina 1