Op de Waterhoeve Honderd en vierde jaargang. 1902. VRIJDAG 28 MAART. TOELATING \XT ekelijksche veemarkten. Amsterdamsciie Brieven. Nederland. van leerlingen op de vier Gemeentescholen. ingaande 24 Maart a.s. de keuring in stede van 's Maandags voortaan zal worden gehouden des Zaterdags en dat gedurende de maand Mei AL het op de Zaterdagsche markt aan te brengen vee, UITSLUITEND aangevoerd mag worden langs de Houttilstraat bij het kruispunt van Paardesteeg, Pieterstraat en Peper straat. FEUILLETON W. Me i m t> n r g. Vertaling van HER MINA. NO. 38. Tweede blad. Deze Courant wordt Slnsiisg-, J»®aderdiig- en Baterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door het geheele rijk f 1, 3 Nummers f 0,0tt. Afzonderlijke nummers 3 ets. Prp der gewone advertentiën Per regel f <3,10. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco jaan de Uitgevers HERMs. COSTER ZOONVoordam 0 9. Telefoonnummer 3. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar noodigen belanghebbenden, die met 1 Met a.s. kinderen op eene der vier Gemeentescholen toegelaten wen schen te zien uitdaarvan vóór 15 April 19(18 aangifte te doen bij de hoofden dier scholen onder overlegging van het geboortebriefje en het inën- tlngsbrlefje der kinderen waarvan toelating ge vraagd wordt. Voor de aangifte aan de derde Gemeenteschool (hoofd de heer A. P. Zeilmaker) bestaat gelegenheid aan het schoolgebouw aan den Koningsweg, des morgens van 8'/2 tot 9 nur. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar G. RIPPING, Voorzitter. 24 Maart 1902. C. D. DONATH Secretaris. BURGEMEESTER en WETHOUDERS der gemeente ALKMAAR brengen ter kennis van belanghebbenden, dat Het is voorts gedurende dien tijd aan aanvoerders en kooplieden nadrnkkeljjk verboden op den toegangsweg handel te drijven en met rijtuigen, die de markt be zoeken, denzelfden weg terng te nemen, ten einde den geregelden aanvoer niet noodeloos te belemmeren. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar G. RIPPING Voorzitter. 26 Maart 1902. C. D. DONATH, Secretaris. IX. Wij leven tegenwoordig toch in een vreemden tijd. Nauwelijks is het voorjaar aangebroken, de periode, waarin het werk loskomt, of daar staan wjj weer voor een conflict ln de bouwvakken, dat duizenden guldens verloren doet gaan zonder dat iemand iets daar aan heeft. Een conflict, zoo volkomen noodeloos, zoo ge makkelijk nit den weg te ruimen, wanneer bij beide partijen maar wat goede wil had voorgezeten. In een vorigen brief schreef ik reeds over de werk staking in de Indische bnnrt, die is begonnen met de DOOR 47) Hij breekt af, klopt min of meer bedremmeld met zijn zweep tegen zijn laarzen en houdt steeds de oogen op Eva gevestigddie hoe langer hoe verlegener wordt. Ernstig zelfs streng staat zij daar in haar eenvoudige zwarte japon vóór hem, een dier personen, die anders eenvoudig voor hem niet bestaan, maar die hem op dit oogenblik toch zonderling treft, daar ze hem aan iemand herinnert, die sinds lang nit zijn leven verdwenen is aan zijne moeder. Even ernstig eu streng zag deze er als jonge wednwe nit, wanneer ze haar vijf wilde bengels zacht en liefderijk vermaande om zoet te zijn de vijf ondeugende jongens, die haar overleden echtgenoot haar als eenige bezitting achterliet, toen hij zich te Wiesbaden in een der wandelpaden, die de speelzalen omgeven, wegens schulden een kogel door het hoofd joeg. Jnist zoo bedroefd, zoo stil, zoo berustend als dit jonge schepseltje hier, had zijne moeder indertijd vóór hen gestaanhij herinnert 't zich nog best, want hij is de ondste. Zij was bezweken onder de taak, die haar werd opgelegd. Toen haar jongste zoon als cadet op de militaire school was geplaatst, stierf zjj in een ziekenhuis te Berlijn. Nooit had zij er bjj haar leven zoo tevreden uitgezien als toen ze daar in de kist lag. En toen zij nn dood en begraven was, kwam het geluk tot het jonge geslacht in den vorm van een groote erfenis. Dientengevolge hadden zjj alle vijf cavaleristen knnnen worden en waren zij allen getrouwd, behalve hij en de jongste. Merkwaardig, zooals Eva op zijn vroeg gestorven moeder geleek 1 steenzetters en zich langzamerhand uitbreidde. De werk lieden waren solidair en do patroons ook, voorzooverre dat onder concnrreerende werkgevers mogelijk is. Zoo stond men tegenover elkaar, totdat van de patroons een voorstel kwam om alle werklieden weder aan den arbeid te doen gaan met de bepaling, dat eene commissie zon worden benoemd van drie patroons en drie werklieden met een onpartijdig voorzitter, drie de grieven zon heb ben te onderzoeken en te beslechten de besluiten van deze commissie zonden èn voor patroons èn werklieden verbindend zijn. Dit voorstel had het groote nadeel, dat 't van den kant der patroons-vereenigingen kwam, zoodat 't dadelijk door de andere partij met wantrouwen werd begroet. Ware het uitgegaan van onpartijdigen, waar schijnlijk zon het in betere aarde zijn gevallen. Nn ant woordden de meeste werklieden-vereecigingen, dat zij sympathie hadden voor het plan om de geschillen te dorn onderzoeken, maar tevens, dat zij vooiafniet wensch- ten te beloven dat zij zich bij de uitspraak van znlk een commissie zonden neerleggen, Op die manier zon men natuurlijk geen stap verder bomen en zoo zijn de patroons, aangesloten bjj de Aannemers-socidteit «Amsterdam", de afdeeling «Amsterdam" van den Nederlandschen Aan- nemersbond, Amstels Bonwkring en de afdeeling «Tim merlieden en Metselaars" van den R. K. Gildenbond tot een algeheele uitsluiting van de bij hen in dienst zijnde metselaarsopperlieden en sjonwerlieden overgegaan. Verschillende karweien liggen daardoor stil. Waar nog gewerkt wordt, geschiedt dit voorzooverre 't karweien betreft in banden van de leden der zooevengenoemde corporaties alleen door timmerliedensteenhouwers, stneadoors en dergeljjke, maar door het staken van de metselwerken zullen ook zjj na eenigen tjjd niet voort kunnen. De leiding van de werklieden is, gelijk bjj stakingen en uitsluitingen gebruikelijk is, wöder in handen van het Plaatseljjk Arbeids-secretariaat. Dat maakt een verzoe ning niet gemakkeljjker. De bastaarderen daarvan heb ben al zoo herhaaldelijk gMoond, dat elke conciliante politiek hun vreemd is en zjj meer dienen om tot vol houden aan te sporen dan om tot een voor de arbeiders zoo voordeelig mogelijke schikking te geraken. Die hou ding is misschien best te rechtvaardigen, maar zjj zon toch zeker in kracht winnen, wanneer de gevolgen van dat volharden ook drukten op hen, die de batoogen daar voor leveren. Nn is dit niet het geval; de bestnurderen van het N. A. S. hebben hnn vaste salarissen, alleen krijgt tijdens een staking hunne functie meer raison d'etre. Zjj zjjn zeker wel de minst geschikte personen om 't tot een vergelijk te brengen met de patroons. En toch zal hier van beide kanten iets moeten worden toegegeven. Het conflict spruit voort nit de vraag naar hooger loon wanneer de beide partjjen eerst eenige weken do schade voelen, die zjj lijden, komt er wel een stemming om den middenweg te bewandelen. Zuivere loonsgeschillen worden het gomakkeljjkst bjjgelegd. Slechter staat 't er voor, wanneer de strjjd te voor- schjjn is geroepen door oen zuivere princepe-questie, «Wilt ge hier uitgaan?" vraagt hjj eindelijk, op zijde tredende om haar te laten passeeren. «Ja dank nIk was op weg naar het kerkhof." Hjj slnit, ais iets dat van zelf spreekt, de poort aehter hen beiden en gaat met haar mede om die van het kerkhof voor haar te openen, wat hjj niet meer dan natuurljjk vindt. Maar in Eva's hoofdje rjjst een gedachte op ze heeft zooveel gehoord van zjjn ridderljjkheid, zijn edel moedigheid, die tegen zjjn lichtzinnigheid moeten opwegen Als ze hem eens vriendelijk vroeg geen bezoeken bjj Hanne af te leggen Opeens bljjft zjj bij de zwartgeverfde poort stilstaan en vraai t«Ik zon n wel eens iets willen zeggen, mijnheer Finkendorp hebt ge een oogenblik tijd voor mij Eigenlijk niet want hij weet, dat iemand diar inds in het heerenhnis verlangend naar bem zit nit te kijken. Maar als hjj de oogen van het jonge meisje zoo ernstig op zich gericht ziet, buigt hjj toestemmend en volgt haar op het middelpad van het kleine kerkhof, dat van beide zijden door cipressen ingesloten, zich stil en eenzaam vóór hen uitstrekt. «Ik hoop toch geen zedenpreek vraagt hjj schertsend«de plek is hier anders daarvoor uitstekend geschikt." «Daartoe zon mij het recht ontbreken," antwoordt Eva «'t is maar een verzoek «O weeAls een dame mij iets verzoekt, ben ik nooit in staat om neen te zeggen dan zal ik wel moeten toegeven 1" roept hjj. «Ik wil geen antwoord, zelfs geen belofte, mijnheer Fickendorp, ik deel u do zaak eenvoudig mede, ge kont doen wat ge wilt P" «Dat's koninkljjk gedacht!" herneemt hjj lachend. «Welnu dan uw gehoorzame slaaf neigt ootmoedig het oor 1" «O, tegenover mjj moet go dien toon niet aanslaan!" komt zjj hiertegen op. Hjj mompelt iets en kijkt den anderen kant uit. «Ik smeek genade voor het oude hnis, dat gij daar ginds in de verte ziet," heft zij aan. »De vrede ddar staat op het punt om te doserteeren I" Zjj glimlacht even zooals bjj de diamantbewerkers. Wie met beginselen gaat transigeeren is een verloren man. Bjj dezen groep van arbeiders ig nn een verzoenings commissie werkzaam, bestaande nit een aantal zeer achtenswaardige ingezetenen, die 't zeker heel goed meenen maar weinig zullen kunnen uitrichten. De werklieden zullen tot het uiterste vol houden, omdat toegeven een onhorstelbaren kDak zon brengen aan hnnne organisatie, die voor hen de groote kracht isde juweliers knnnen zich gemakkelijk schrap zetten, omdat er in den handel van geslepen niets om gaat en zjj nog rnime voorraden bezitten, 't Zal hier naar alle waarschjjnljjkheid zoo lang gaan, totdat de honger den werklieden drijft om zieh overwonnen te geven of totdat er zooveel geld voor do juweliers zal te verdienen zjjn, dat zjj liever daarvan profiiteoren dan strak vast te honden aan hnnne wenschen omtrent het samenwerken van georganisoerden en ongeorganiseerden Met dat al heeft de nijverheid te Amsterdam geducht te lijden door do langzamerhand periodiek terngkeerende strikes en locks-ont. En de Amsterdamsche afdeeling van de Maatschappjj, die geroepen is om de-e njjverheid te bevorderen bezit ook al niet het ware vunr om de strjjdende partijen tot elkaar te brengen. De jongste vergadering werd, behalve door het bestnur, bjjgewoond door twee leden er waren meer pers-representanten dan leden. In een dergeljjke vereeniging zou men toch wel een bespreking mogen verwachten van de geschillen, die de harten en hoofden van zoovele duizenden nijveren te Amsterdam vervollen en waarom zon 't onmogeljjk zjjn dat een bemiddelingsvoorstel van deze zjjde succes had. Reeds het pogen in die richting zon lofwaardig zijn en zeker beter te verdedigen dan de fataliteits-redeneering, dat men 't maar met mekaar moet uitvechten. Jnist een van deze dagen van strijd is door «Liefda digheid naar Vermogen" uitverkoren voor zjjne jaarver gadering. Het genootschap had wel een betere kenze kunnen doen. Of het had voor den dag moeten komen met een opgavehoeveel gezinnen zijn ondersteund direct of indirect ten gevolge van het staken of uit sluiten der kostwinners. Zoo'n statistiek zou èn voor patroons èn voor werklieden zeer nuttig bannen zjjn vooral ook onder de huidige omstandigheden. En nn winnen ook de geruchten weer veld dat het Koninklijk Echtpaar dit jaar het gew -ne bezoek aan de hoofdstad niet zal brengen. Men mag zeggen wat men wil, maar pleizierige dagen beleven wjj tegenwoordig toch wel allerminst. De Burgemeester van Hoorn heeft eene fraaie zilveren medaille ontvangen met de beeldtonis van Prins Hendrik aan de voorzjjde, en aan de keerzijde do Faam, die den datum van 's Prinsen bezoek op 17 Maart j.l. aan deze stad, in een gedenksteen grift. Daarbjj was ge voegd een schrijven van 's Prinsen adjudant, Jhr. van Snchtolen van de Haare, bevattende de nifnoodiging, deze medaille te willen plaatsen in het West-Friesch Museum. over haar militaire uitdrukkingen en gaat daarop ernstig voort«Ik heb er nn zooveel treurigs beleefd aan het ziekbed van de onde mevrouw Baldanf, die zich kwelt en verontrust over allerlei dingen, die misschien nog slechts in haar verbeelding bestaan, maar toch kannen gebeuren, als Zij verstomt eensklaps en ziet den graaf radeloos, onthutst, verward aan. Goede hemel, ze mag geen enkel woord meer zeggen, ze is op het pent iets heel doms nit te brengen, als ze ham vraagt Hanne voortaan te vermjjden, daar hij anders het geluk en den vrede van zoo on zooveel menschen "arstoortZe weet immers niet of 't niet zeer onschuld ge beweegredenen zjjn, die hem hierheen voeren. Of Haime's gezegden over Finkendorp niet geheel nit do lacht zijn gegrepen. Een purperen blos van schaamte verspreidt zich weer over haar smal gezichtje en geeft haar iets zóó hulpeloos en innemends, zoo iets liefs en echt meisjesachtigs, dat de ritmeester zich inwendig over die onverwachte ontmoe ting verheugt. «Wel zoo zegt hij met een ondeugend lachje, »nw paardje blijft daar, naar ik merk, voor een hindernis staan komaan, waag nn den sprong over den greppel maar Niet Gaat 't niet «Neem niet kwalijk!" stamelt Eva. «O, daarvan is geen sprakeIk zal u zelfs een handje helpen, zoodat go er overheen komt, al is 't dan niet zonder angst en schrik! Weet ge wel, jnffrouw, wat ge zoo even doen wildet »Ja," zegt Eva zacht, «iets heel ondoordachts, maar de angst heeft mij daartoe gedreven." «Ik moet n toch aan het veistand brengen, dat ga met znlke menschlievende bemoeiingen veel kwaad kunt uitrichten," gaat hjj voort, den blik steeds op haar ge vestigd, «en 't is toevallig een groot geiuk, dat ik jnist degeen ben, tot wien gij u zoo vertronwcljjk wendt. Ge legt een vrij wonderlijk getaigenis ai van de vrouw des huizes, voor wie ge zoo bjjzonder bezorgd zjjfe, als ge een heer, die daar bezoeken aflegt, tot voorzichtigheid maant of hem zelfs wilt verzoeken dien omgang te staken Want d&t was nw bedoeling, niet waar, juffrouw

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1902 | | pagina 5