"zondag
De Dorpsapostel.
Honderd en vierde jaargang.
1902.
13 JULI.
Afgesloten Hij weg.
Crevonden Uoor werpen.
Zomer-genietingen.
Burgemeester en Wethouders der
gemeente Alkmaar brengen ter al-
gemeene kennis dat HET VERKEER
VOOR RIJ- en VOERTUIGEN langs
DEN BAANSINGEL VAN 14 JULI
A.S. AF tot nadere aankondiging
zal zijn GESLOTEN.
FEUILLETON
NO» 83. Tweede blad.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f O,SOfranco door bet
gebeele rijk f 1,
3 Nummers f 0,00. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Pr|js der gewone advertentfën
Per regel f 0,13. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER
ZOONVoordam C 9.
Telefoonnummer 3.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar G. RIPPING, Voorzitter.
11 Juli 1902. C. D. DONATHSecretaris.
Te bevragen aan het bureau van politie op werkdagen
des morgens tusschen 9 en 12 uur
Een vermoedelijk gouden ring, een broek van een
paardentuig, een servet, een manchet met knoop, een
zilveren broche (Zeeuwsche knoop), een defect gouden
broche, een blauwe ceintuur, een huissleutel, een porte-
monnaie inh. 41/2 cent, een kinderzak met sleutels, een
zwarte ceintuur, een koperen huissleutel, een bruinbont
hondje, een geel hondje.
Alkmaar, De Commissaris van Politie,
11 Juli 1902.S. M. S. MODDERMAN Jr.
Voordat de zomer in het land is, worden plannen
ontworpen van uitgaan. Wie te beschikken heeft over
een goed gevulde beurs, overlegt de vraag: waarheen
van het jaar, zullen we een nieuw terrein verkennen of
weleer bezochte streken] andermaal doorkruisen Wie
't wat minder breed heeft, zoekt plekjes op in eigen
vaderland of in de omgeving daarvan. En een derde blijft
thuis om zoo nu en dan een dagje er op uit te gaan."
Deze zoekt een mooi hotel, gene stelt zich tevreden met
een eenvoudig .optrekje." Anderen wederom gaan ge
zamenlijk spaarpenningen verteren.
.Goede reis 1" gjj die naar dan vreemde gaat om mis
schien hooge bergen te beklimmen en gevaarvolle tochten
te ondernemen. Geniet volopOpent wijd uw oogen en
ontsluit uw hart opdat ge, met veie nieuwe indrukken
verrijkt, huiswaarts keert om er veel van to vertellen
aan hen, die niet het voorrecht hadden zoover van huis
te gaan. Goede reisLeert opnieuw liefhebben en waar-
deeren zooveel schoons, dat uw geboortegrond aanbiedt,
gij die uw eisehen wat lager stellen moet. Veel plezier
gij allen, die bijwijlen een enkelen dag gaat dwalen
door bosch en beemd. Ook gij kunt velerlei genot sma
ken als ge dat wezenlijk wilt. Haalt tezamen uw hart
maar eens op gij die, ieder zijn portie met elkaar
het gespaarde gaat besteden om daarvoor natuurgenot in
ruil te ontvangen. ^Verstandig als ge op die wijze dat
geld uitgeeft. Ge krijgt iets goeds er voor terug.
Gelukkig ds mensch, wien het geluk beschoren is des
zomers voor een poos den arbeid terzijde te mogen leggen
om straks met nieuwen lust de taak te hervatten, leder
mensch welk zjjn werk ook zij moest er nu eens
op uit kunnen, 't Is edel genot in de natuur zieh te
bewegen, terwijl men zich om nietï en niemand schier
te bekommeren heeft, 't Verheft den arbeider, het ver-
frischt den denker het is balsem voor den gewonde en
vertroosting voor den bedroefde het is een geneesmidde l
voor den ontevredene, den bitter gestemde.
Heerlijk, dat duizenden nu in dat voorrecht kunnen
deelen, die er tevoren niet aan konden denken. Wat kan
men goedkooper reizen dan vroeger en hoe minder kost
baar is een verblijf elders
Gaat er dan op uit, gij die kunt en moogt. Geniet
als dit u niet veroorloofd is in eigen omgeving als
de dagtaak afgeloopen is. Geniet kinderen, nu ge uw
leerboeken weg kunt leggen en moge dit geschieden in
het bewustzijn, dat ge uw leertijd goed besteed hebt.
Maar gij allen die u verplaatst, denkt aan de treis-
belasting." Leest nog eens over de desbetreffende adver
tentie in het nummer van 6 Juli dezer courant.
Vergeet ook niet, dat er zijn herstellingsoorden", »va
cantie-koloniesen wat dies meer zij. Deze behoeven aller
steun ten bate van armen, van zwakken, van de kin
deren onzes volks.
Wat wordt er op onderscheiden manieren genoten
Naast de .table d' hote" met haar keur van gerechten
de eenvoudige maaltijd. Naast de eiken dag in mooie
rijtuigen zich neervlijendendezulken die hun beenen
aan 't werk zetten. Dezen 'vragen een prachtig hotel,
genen een bescheiden vertrek.
Wat trekt u aande schitterende badplaats met haar
slentenaars, haar concerten, haar bals en onschuldige
spelen, welke n in de gelegenheid stelt toiletten te be -
wonderen en er om bewonderd te worden of het strand
met zijn spelende kinderen, zijn eenvoudige genietingen
en waar het rustig is, terwijl de zee tot u spreekt en
de sterren u opwaarts doen zien Wat zoekt gij bij
voorkeurde plaatsen, waar het wereldverkeer u ver
moeit of de plekjes, waar gij stil kunt genieten Ba-
treedt gij de drukke verkeerswegen om .menscheu te
zien" of voelt g' u meer thuis in een kalme omgeving
Holt gij heden hierheen en morgen daarheen of legt g'
u neer in het bosch om één te worden met uw lieve
lingsschrijver en dichter Moet ge geroes om u heen
hebben of vindt ge het heerlijk in kleinen kring u te
Roman naar het Duitsch van LUDWIOH GANGHOPER
DOOR
W. ZAALBERG.
Uitgave van H. J. W. BEOHT te Amsterdam
verkrijgbaar a f 4,50 bij de Uitgevers dezer Courant.
11)
Liesbeth strekte hare handen afwerend uit alsof zij
wou verhinderen wat haar moeder deed. Maar vermoeid
vielen hare armen neer en in den haard begon het
herlevende vnur reeds te knisteren. Bewegingloos met
strakken blik, keek Liesbeth in den aanwakkerenden
vuurgloeddie uit het deurtje scheen. En toen haar
moeder op haar toetrad, zuchtte zij, langzaam en benauwd,
alsof er een zware steen op haar borst lag.
.Maar kindlief, kom haar moeder streek haar met
beide handen over het haar en wangen, .heb je dan de
spraak heelemaal verloren Er is je ommers niks geen
kwaad overkommen wèl Zoo zeg dan toch een woordje 1
Wat heb je toch Spreek dan toch
.Dat doet de schrik,'' oordeelde Hanspeter, »as die een
maal in 't bloed zit mo 'j weten dan is die 'r zoo
gauw niet meer uit. Ik merk 't an me zelf, ja Kom
plaag 'r niet 't lieve kind
»'t Verstandigst was, dat ze dadelijk wat ging liggen 1
Dan heeft ze rust, en morgen is alles verslapen. Is't niet
zoo, hé
Liesbeth knikte. .Ja, moeder
»Of Hanspeter hief de lompe hand op en stotterde
»of zou je niet denken dat 't beter was, as ze nog een
beetje zitten bleef... bij ons... en babbelde wat, ja, en
liet zich een beetje opvroolijken nou de kamer lekker
warm wordt, hè?"
Maar Liesbeth schudde het hoofd en ging naar de dear.
.Goeien nacht, moeder Haastig draaide zij zich om
ten einde de tranen te verbergen die hare oogleden ont
gleden.
.Godsgoeiennacht kindje zei Hanspeter heel zacht
en lei de handen achter op zjjn rug.
De oude vrouw zag haar dochtertje na en schuddj het
hoofd. .Die mot de schrik erg te pakken hebben Maar
de slaap doet veel En God zij dank, morgen zal alles
weer goed wezen 1 Zij kreeg de lijmpot, schoof die in den
oven en zette zich aan de tafel om haar werk weer op
te vatten.
Hanspeter stond nog steeds als vastgeworteld midden
in het vertrek en keek de kamerdeur aan met oogen,
waarmee men een heiligenbeeld beschouwt.
.Kom zet je bij mij neer 1" zei moeder Nannemie.
.Ik mot je toch nog hartelyk bedanken
»Mij?"... As 't voor Roman is, dan, ja!"
»'t Hout hè'jjj me klaar gemaakt. Anders ha'k niet
kunnen stoken.
.Dat beetje, bedoel je 1 Da's 't praten niet waard
Met slependen tred ging Hanspeter naar de tafel.
.Scheelt je iets an je voet
.Och nee Hij mot me een beetje ingeslapen wezen
't Is alles al weer in orde."
Zij zaten aan tafel en babbelden met gedempten stem,
terwjjl de brandende klossen in den haard al luider be
gonnen te knapperen. Na een poosje kreeg Nannemie
de lijmpot en lijmde het dakje op het kerkje. Daarbij keek
Hanspeter toe, zoo opmerkzaam alsof hij loeren moest
hoe dat gedaan werd. En toen het werk gereed was, zei
hij »dat kerkje bevalt mij bijzonder goed je kunt 't
mij verkoopen."
.Ach nee! Dat geef ik niet weg 1" antwoordde de
vrouw op een toon die knorrig klinken moest. Maar ze
lachte er bij»je hebt er thuis a! genoeg."
»'k Heb er een aan het kindje van de buurvrouw
beloofd."
.Da's niet waar 1"
Hanspeter werd rood. .Heel zeker is 't waar Kom,
verkoop 't mij
bewegen samen bewonderend wat te zien gegeven wordt P
Hoe het zij dat ge inderdaad genieten moogt, zoodat
uw geest verrijkt, uw blik verruimd, bovenal uw gemoed
gelouterd worde. Reizen is een kunst. Echt genot smaken
kan niet ieder. Natunrgenietingen eisehen eenige ont
wikkeling en ontvankelijkheid des harten. Tijd hebben
en geld zijn onmisbaar, maar wie beide bezit, kan daarom
nog niet vruchtbaar genieten, zoo dat .genot deugd is."
Naast bet gezelschap, dat 's avonds in opgewekte dank
bare stemming huiswaarts keert- en dat zeggen kan
.wat hebben we veel moois gezienmerken we een
ander op. De leden arm aan arm nemen een
breede laan in beslag en de lengte van bet troepje doet
voor de breedte niet onder. Daar gaan ze: zingend,
schreeuwend ergernis vaak verwekkend etend en
drinkend, 't Is hetzelfde, waar zij loopen en zwaaien,
want ze wenden hun blik noch naar rechts, noch naar
links. Werktuigelijk kruipen zij voort en thuisgekomen,
kunnen zij verklaren .veel geld verteerd, maar niets
hoegenaamd gezien."
Aldus gaat het met velen. Hen ontbreken opmerkings
gave, fijn gevoel, aandoenlijkheid des gemoeds. Zij moeten
nog leeren zien, in zieh opnemen en de indrukken, als
zij deze ontvangen, leeren verwerken, in tegenstelling van
hen wien niets ontgaat en wie zoowel het eenvoudigst
als het meest trotsehe natuurtafereel treft. Hoe boeiend
weten dezen ons het aanschouwde weer te geven zoodat
we als aan hun lippen hangen. De zoodanigen keeren
van bun uitstapje niet ledig weer.
Wie de kunst verstaan natuurschoon te bewonderen
dat zij er anderen de oogen en harten voor openen. Gaat
er ouders dan op uit met de uwen. Wat kunt ge
een wereld van schoonheid, van rijkdom en onuitputte
lijke verscheidenheid hen binnenleiden. Welk een vor
mende, veredelende invloed gaat er dan van u uit en
hoe zullen zij u later daarvoor danbaar wezen, t Is zoo
goed, dat het aantal der schoolwandelingen en schoolreisjes
gedurig vermeerdert. Wie aan het hoofd hiervan staan,
treden dan niet op als onderwijzers, doch al wandelend
en spelend met do jeugd vinden zij telkens gelegenheid
en aanleiding te over om haar te doen luisteren naar
der vogelen lied, hen te doen bewonderen der bloemen
pracht, hen opmerkzaam te maken op een mooi ver
gezicht en de kinderen ontvangen met de ouderen in
drukken, welke nawerken.
Mogen dan velen jeugd en ouderdom, zwakken en
sterken, stoffelijk meer en minder bevoorrechten het
ook dezen zomer weer ervaren, dat van natuurgenot een
blijvend goed uitgaat 1 J. F. T. A.
.NeeEn ik geef 't niet weg 't Is nog niet klaar,
kijk De vensters ontbreken en het dak is niet beschil
derd en de vloer heeft geen gras
Juist, zoo, as 't is, bevalt 't me 1Nou, ik krijg 't
Ze wist bij ondervinding, dat hij haar niet losliet, eer
hij het kerkje had. »Non wat mij betreft hou't plaag
geest 1"
Hanspeters oogen straalden. .Wat mot 't kosten
.Niks 1"
.Nee nee 1" Heel verschrikt schoof hij het kerkje weer
terug. .Gegeven neem ik 't niet Zijn onderlip zonk
diep neer, als een beleedigd kind. »En 't had me zooveel
pleizier gedaan dat kerkje
Zoo deed hij altoos en moeder Nannemie moest toegeven.
.Non alzooas je hart 'r aan hangttien pen
ningen hoor
Glimlachend scharrelde Hanspeter in z(jn zakken om,
tot hij het leeren tasje vond, dat ergens beneden bij
zijn knieën hing. Met veel omhaal trok hij het koord
los, dat een half dozijn keeren om het magere tasje ge
wonden was. Eerst maakte hij nog zijn daim nat aan
zijn tong, alsof hij banknoten had te tellen, en nadat
het hem gelukt was met de plompe vingers een mark
op te vissehen, schoof hij dat muntstuk langzaam over
de tafel. .Tien penningendat was al te goedkoop
voor zooveel fijn werk, weet je. Dat markje, moeder,
neem je maar Ilsabeth mot mjj 't kerkje nog schil
deren en moet mij het dakje nog verguldenAnders
doe ik 't niet. En morgen in den avond, dan kom ik
en haal 't Is 't goed ja
Het klonk wel ais een vraag. Maar hij scheen de
oude eenzame vrouw het antwoord te willen besparen.
Want zoo flink, als het zware gewicht van zijn drie
centenaars het Blechts veroorloofden, scboof hij zich van
achter de tafel weg en hinkte naar de deur.
.Tot morgen, is 't niet?... En Godsgoejenacht, moe
der Nannemie! Groet Ilsabeth van mei''
Daarop trok hij de deur reeis achter zich dicht. En
de maren der kleine hut dreunden nog van zijn stap
buiten de denr.
