De Dorpsapostel.
No. 108.
XXonderd en vierde jaargang.
1902.
WOENSDAG
10 SEPTEMBER.
Voltrekking van huwelijken.
Amsterdainsche Brieven.
Buitenland.
FEUILLETON.
ALKRAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dln»da g-, Donderdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door het
geheele rijk f 1,
3 Nummers f 41,OO. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Telefoonnummer 3.
Pr|]s der gewone advertentlën r
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.)
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COSTER
ZOONVoordam C 9.
De oadergeteekendeAmbtenaar van den Burger
lijken Stand der gemeente ALKMAAR,
Brengt ter algemeeno kennis, dat door de gezamenlijke
Ambtenaren van den Burgerlijken Stand dezer gemeente
is bepaald, dat met Ingang van 35 September aan
staande, de voltrekking van huwelijken, waarvoor geene
gemeentebelasting is verschuldigd, zal plaats hebben op
Woensdag des morgens 11nrfl,
Donderdag ÏO
en dat das met ingang van bovengenoemde dagteekening
geene kostelooze voltrekkingen van hnwelijken op Zondag
meer znllen plaats hebben.
Alkmaar De Ambtenaar voornoemd.,
6 September 1902.G. RIPPING.
XXIV.
Nauwelijks loopt het zomerseizoen ten einde en is
dientengevolge de bedrijvigheid in Amsterdam terugge
keerd, of wij zitten weer midden in de werkstakingen
en uitsluitingen.
Deze week werd de aandacht gevraagd voor de ont
slagen koristen van do Nederlandsche Opera, voor de sta
kende bakkers van de Amsterdamsche Arbeidersmaatschap
pij en de stakende glazenwasschers van de firma Heineken.
De koristen quaestie heeft natuurlijk do meeste belangstel
ling gewekt, omdat daarbij het opera-bezoekend publiek
betrokken was en de poitie erbij te pas kwam om de rn-
moermakers zooveel mogelijk in bedwang te houden.
In alle bladen heeft al zooveel gestaan over die koristen
dat ik moet vreezen bekende dingen te vertellen, wan
neer ik de heele historie daarvan schetste. De afloop van
den strijd, 't kan niet ontkend worden, moet wel een
aanmoediging zijn voor de strike-lnstigen om hun zaak
in handen te geven van het Nationaal Arbeiders-secreta
riaat. Namens deze organisatie onderhandelde met den
heer C. van der Linden, den directeur der opera, de heer
Wollring, van beroep timmerman, en de heer Pothuis,
van beroep diamantbewerker. Aanvankelijk weigerde de
directeur zich met hen in te laten, doch die gedragslijn
heeft hij niet kunnen volhouden. De Nederlandsche Opera
staat niet zoo hecht, dat zij iets van de recettes derven
kan en toen de menschen liever uit de zaal weg bleven
dan zich bloot te stellen aan allerlei tnmelt, moest er
wel water in den wijn worden gedaan. Nu is ten minste
de vrede weer zoowat geteekend, maar of de koristen,
zich bewust geworden van hunne macht, zich in het ver
volg goed rekenschap znllen willen geven van de plaats,
waar zij behooren te staan, mag ernstig worden betwij
feld. Ook zal men moeten afwachten, of onder deze om-
stagdigheden de vrienden der Opera, door wier subsidies
het voorbestaan wordt mogelijk gemaakt, ook verder
hunne beurzen beschikbaar zullen stellen. Tot hiertoe
heeft de heer Van der Linden nog Bteeds alle moeilijk
heden weten te overwinnen, maar zijne ervaringen van
de laatste weken moeten ook op zijne energie wel een
veriaramenden invloed hebben gehad.
Roman naar het Dnitsch van LUDWICH GANGHOFER
DOOR
W. ZAALBERG.
Uitgave van H. J. W. BEOHT te Amsterdam
verkrijgbaar f 4,50 bij de Uitgevers dezer Courant.
36)
»Zoo Is ie hier geweest ?''Jnlie gichelde. »Heb al bij
me zelf gedacht, dat ie 't niet uithieldZij deed het
spenser at. «Da's gezond, dat ie 'n kostersgang het mot
ten maken
»H j liet 'n boodschap voor je achter
»Dankje Die ken 'k al wel 1"
Michiel lachte. »Zoo? He 'j 't al gehoord
Verwonderd keek ze toen op »gehoord wat
«Dat de hnisjesflikster d'r dochter van van daag af op
de Woudhoeve is
Verschrikt keek Julie in den duisteren haardhoek.
Michiel rees op. «Den Hanspeter is ziek z e i t ie
Dat »zeit ie" drnkte hj opmerkeljk. «En z'n vader, zeit
ie, had het papdeerntje als verpleegster angenomen
dat 't 'm non maar an niks ontbreken zou, dèu Hans
peter, of ik weet niet, wien Ja, daarom is ie ge-
kommen dat je 't weten zoudt, en da'j niet denken
zondtik weet niet wat!" Weer lachte nij.
»Zoo zooo Jnlie grinnikte, 't Klonk een beetje hou
terig, maar toch vrooljk.
Michiel had zijn hoed van het baardijzer geuomeu,
had hem scheef op het oor gezet, eu zoo naderde b j haar
met langzame schreden.
»Jelie
»Wat is 't
»Be'j jaloersch
Ze zag hem van ter zjde aan. «Loop heen be'je
dwaas als ik voor zoo een bang was, dan most 'k
niet weten, wa'k waard ben."
Nu September al zóó begint, kan men er op rekenen,
dat in de couranten dezen winter de rubriek werksta
kingen maar zelden zal ontbreken. In elk vak, waar de
patroons niet nauw zijn aaneengesloten, speelt de con
currentie iu de kaart van de werklieden. Het conflict
bj de Nederlandsche Opera was b.v. een voordeel voor
het Lyrisch Tooneel, waar ook «Hoffman's Vertellingen"
worden gegevenhadden de directies van beide instel
lingen zich solidair verklaard, dan zouden de koristen
een heelwat moeiljker strijd hebben te voeren gehad,
maar er zullen nog heelwat aria's moeten gezongen
worden, eer 't zoo ver komt.
Niet alleen doet het Lyrisch Tooneel der Nedarlandsche
Opera dit jaar concurrentie aan. Want daaraan is thans
ook een tooneel-afdeeling verbonden, waarvoor men onder
meer bekende artisten ook Louis Bouwmeester heeft weten
te engageeren en deze afdeeling betwist thans den voor
rang aan het Nederlandsch Tooneel. Beide partgen span
nen haar uiterste krachten in. Tot hiertoe heeft de
Koninklgke Vereeniging nog een voorsprong Zij heett
Royaards en Bouwmeester verloren, maar daarvoor heeft
zj gekregen Marcel Myin die ten vorigen jare als
Sherlock Holme3 avond aan avond de grootste triomfen
heeft behaald in het theater-van L er en Hubert Laroche,
den grootsten acteur van Zuid-Nederland. Het Neder
landsch Tooneel heeft voor de opening van het seizoen
als pièee de resistance Cyrano de Bergerac doen instu-
deeren en daarmee een beslist succes behaald. Menschen,
die er verstand van hebben, zeggen 'lat Laroche in dit
stuk Coquelm no.? overtreft. De eerste voorstelling was
zeer laat ten einde, maar allen aanwezigen was de tijd
omgevlogen: in lang is het publiek iaden Stadsschonw-
bnrg niet zóó meegesleept.
Bij het Lyrisch Tooneel had men de keuze voor een
groot werk laten vallen op Faast. Maar hiermee heeft
men de krachten van het gezelschap gedacht overschat.
Er viel natuurlijk wel wat te roemen, vooral iu de ver
tolking van Bouwmeester, maar het stuk heeft niet gepakt
en 't zal zeer de vraag zijn of het, ondanks de groote
kosten die ervoor zja gemaakt, lang op het- reportoire
zal kannen bij ven. Een andero-iogenslag voor het Lyrisch
Tooneel is, dat de artistieke leider Dr. Hugo Dinger,
dien men in Dresden had geëngageerd, na de Fanst-ver-
tooning reeds zjjn bekomst heeft gekresen en teruggegaan
is naar het land, vanwaar hij is gekomen. Hj kon zien
niet vereanigen met de opvattingen van Bouwmeester en
deze is er niet de man naar om zich d> les te laten
lezen, zoodat 't meermalen zeer onvriendeljk tusscheu
hen is toegegaan. Zoo'n begin is voor da jeugdige instel
ling niet zeer aanmoedigend en het verdere seizoen zal
al heel wat goeds moeten brengen, voordat dit eerste
echec weer te boven is gekomen. WaarschjnUjk zal 't
verstandigst zjn de opperste macht maar aan Bouwmeester
toe te kennen, op wien toch eigenljk zoowat de geheele
onderneming drijft.
Niet alleen tot de kunst bepaalt zich al die kibbelar j.
De voormannen in ons stedeigk bestuur zjn ook verre
van homogeen. Onlangs verluidde, dat de heer Gerritsen,
die periodiek als wethouder moest aftraden voor eeue
Lachend kwam hj haar geheel ter zjde en sloeg met
een vlugge beweging zjn arm om haar hals.
Zy wou zich verweren en riep«Schei uit of ik zeg
't an moeder
«Ga je gangMaar wacht nog eventjesMet een
ruwen greep, die haar kreunen deed, sloot hj haar in
zjne armen en knste haar op den mond.
«Met viëe wi'k gelaten worden riep ze en sloeg
toornig naar hem met de beide vuisten. «Elk draadje
het 'n end, waar 't eenmaal ophoudt 1"
Daarop liet hij haar lachend los en fluisterde «zeg
ik heb je nog wat te vertelen
Ook Julie dempte haar stem smaakt da'je wegkomt 1"
»Je moeder, meen ik, die mot non moe wezen van 't
waden door de sneeuw Die zal wel vast slapen
weer 'n keer
Met fonkelenden blik, met de vunroogen, voor wier
gloed het deurtje was losgesprongen, keek zj hem aan.
Maar zonder een wooid te zeggen, ging zj in de aan
grenzende kamer en sloeg de deur achter zich dicht.
Grinnekend verliet de knecht de kamer. Buiten in de
gang riep bj nog de keuken in «goeden dag, boerin,
Non gun 'k me een kruikje, omda'k zoo'n dorst heb
«Nou ja, gegroet Vandaag h'j 'n dronk verdiend, ik
betaal je twee maatje kant ze voor me laten op-
sehrjven Maar je komt me niet meer zoo laat thuis,
is 't niet
»Neo, nee
Het lied van da «kleine Fischerin" fluitend, slenterde
Michiel d deur uit.
Toen hj daar buiten aan de glooiing der weiden
kwam, kou hj bj de laatste stralen van dón avond ver
weg op de straat den jongen Waldhofer zien.
Deze stuurde met lange stappen naar beneden op het
dorp aan.
Zijn gelaat was hooggekleurd, en zjne oogen dwaalden
doelloos over weg en heg. De menschen, die hj tegen
kwam, zag hj niet. En groette hom cr een, dan leek
bj doof.
Telkens greep bj weer met de hand naar zjn hals
herbenoeming niet zou zjn te vinden. Niettemin werd
hj herkozen echter slechts met do kleinst mogeljke
meerderheid. Ook de heer Heemskerkdie insgeljks
aftradkreeg geen schitterend stemmentalmaar toch
altjd nog beter dan de heer Gerritsen. Hy aanvaardde
zjne benoeming doch de heer Gerritsen heeft daarvoor
bedankt. Was zoowel de heer Heemskerk niet herkozen
of had hj zich teruggetrokkendan ik weet 't uit
goede bron zou de heer Gerritsen nog wel te bewegen
zjn geweest om het ondankbare wethoudersambt opnieuw
te aanvaarden, maar met den heer Heemskerk, die
een groot deel van zijn tijd aan zjn Kamerlidmaatschap
moet wjden wenschte hj niet langer saam te werken.
Voor Amsterdam is deze loop van zaken zeer te betreuren,
want al geeft men aan mr. Th. Heemskerk ook alle eer,
die hem toekomttoch kan niet worden getuigddat
hij in don Amsterdamschen Raad zooveel talenternst
en zaakkennis heeft getoond als de heer Gerritsen. Al
zjne groote capaciteiten gaf deze aan het hem toever
trouwde werkdat moet worden erkend. Had hj
daarby maar wat meegaandheid wat meer waardeering
voor anderen aan den dag gelegd, men zon hem daarvoor
nu nog dankbaarder zjn. Met zjn werk maakt Gerritsen
zich vrienden in den dagelykschen omgang vervreemdt
hj de menschen van zich. Niet ieder is geneigd om
alleen aan Gerritsen's groote bekwaamheden te denken
wanneer hy van hem een stunrsche bejegening ondervindt
en tegen deze laatste had hj vaak maar al te weinig
bezwaar.
Nn is hj candidaat voor de Kamer in de vacature,
ontstaan door de benoeming van den heer Lely tot gou
verneur van Suriname. Mede-canaidaten zjn o.a. de oud
minister Pierson en mr. Troelstravan dezen interes
santen wedloop wordt met spanning de uitslag tegemoet
gezien.
DUITSC11IjA.]VD. De groote geleerde professor
Virchow, omtrent wiens gezondheidstoestand reeds sedert
eenige weken zeer verontrustende berichten werden ge
seind is den 5 overleden.
De Keizer seinde aan de weduwe een telegram van
deelneming van den volgenden inhoud
«Het bericht van den dood van nw man heeft mg
oprecht bedroefd en ik betuig u, evenals de uwen, mgn
levendigste sympathie voor deze vreeseljke beproeving.
Moge de Heer u troosten in uwe diepe smart en mocht
gj ook eenigen troost patten uit de gedachte dat de
groote geleerde, hoogleeraar en geneesheer, wiens arbeid
nieuwe wegen heeft geopend voor de Duitsche genees
kundebetreurd wordt door zgn erkenteljken vorst
zoowel als door de geheele beschaafde wereld."
De begrafenis zal op kosten der stad Berljn plaats
hebben.
ffiSSTtHSIiAlVM. De berichten omtrent de conferentie
der Boerengeneraals met Ghamberlain zjn nog uiterst
verward. Uit Brusselvanwaar reeds vaak voorbarige
tfiUHffiOSSSSi
alsof hg zich door die greep overtuigen moest, dat hj
werkelijk nog Roman van de Woudhoeve was Hj had
nu toch met helder bewustzjn het eenig juiste erkend,
had met behoorljken mannemoed het eenig juiste ge
daan «dat Julie niet thuis was, ja daar kon ik niks
an doenEn toch nog die onrust in hemEene on
rust, die hj niet begreaD. Eene onrnst, die de toorn
tegen zich zelf weer door alle aderen dreef.
«Wat heb'k dan toch! Marie en Jozef! Wat wil ik
toch Met Juhe, dat zal, as God 't wil, wel weer in
orde komen En Hanspeter
Hanspeter a t was 't
«Ju st de zorg 1 Ja, de zorg 1 Heel en ai gek maakt
ze me, de zorg voor dien goeien kerel daar!"
En daarom won hj, op de Woudhoeve gekomen, ook
regelrecht de ziekenkamer invliegen. Maar midden in de
donkere gang naar Hanspeters kamers keerde hij weer
om, ging de keuken in en vroeg de meid «Zeg 's, hoe
ziet 't 'r daar achter nit 'k Maak me zoo bezorgd om
die goeie kerel Hoe gaat 't 'm nou?"
«Goed 1 En ja, 't mot 'm wel goed gaanHg het
ommers 'r 'n verpleging 1" «Zeker, ja."
Toen 'j 's avonds voor het avondeten alle in de keuken
om de tafel zaten alleen Hanspeters plaats was leeg
en dat veroorzaakte een groot gat in de tafelronde
werd over mets anders gepraat dan over de kloppartj
van 's middags, over den bebloeden apostel, de hmejes-
flikster eu Livsbutb een gesprek, waaronder Roman
onrustiger werd naarmate het langer duurde. En aldoor
keek hg de meid aan, alsof' er ergens iets was dat hj
niet begreep, aisof hg niet kou afwachten, dat z j een of
ander deed. En plotseling zei hij «Wat dunkt je vader...
we motten toch 't meisje wat achter brengen laten."
«Nou ja, wat mj betreft...!"
Roman laadde zgn bord vol, zoo gul, dat de koejongen
met jaloersche blikkeu dacht «Zoo goed zou 'k 't ook
wel 's willen hebben
Maar de meid, die het bord wegbracht, bracht het ook
weer terug onaangeroerd; «ze laat viindelgk bedanken,
7,egt ze en wil niks."
