De Dorpsapostel.
Honderd en vierde jaargang.
1902.
V RIJ D A G
24 OCTOBER.
De tijd der „lijsten".
Buitenland.
Inrichtingen, die gevaar, schade of hinder
knnnen veroorzaken.
FEUILLETON
NO. 127. Eerste blad.
ALKflfAARSCHE C0UHANT.
Deze Courant wordt I» 1 n s da g-, Donderdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,§0franco door het
geheele rijk f 1,
3 Nummers f 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Telefoonnummer 3.
Prys der gewone advertentlën sj
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij
vlh. HERMs. COSTER ZOONVoordam C 9.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen, ingevolge art. 8 der Hinderwet, ter
algemeene kennis, dat door hun college, bij besluit van
deu 16 October jl. vergunning is verleend aan
le de firma J. J. BAK en Co. alhier, tot het oprichten
van eene bewaarplaats van huiden achter hare huiden-
zouterij, zijnde het perceel Noorderkada, wijk E, no. 3
en
2e de Naamlooze Vennootschap .Anker Maatsohappy",
Directeur J. C. BAAN, alhier, tot het uitbreiden van de
bestaande grossierderij, door de vervanging van den aan
wezigen gasmotor van 2 paardekracht door een van 8
paardekraeht in het percefi Lattik Oudorp, wijk C no. 20.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, (J, RIPPING Voorzitter.
21 Oct. 1902.C. D. DONATH Secretaris.
Is er wel 'n bepaald-aangawezen tyd voor vragen" en
voor het aanbieden van tlijsten ter inteekening" voor
allerlei liefdadige doeleinden Wordt er niet het heele
jaar door .gebedeld Wie telt het aantal kringen
genootschappen vereenigingen welke behalve een con
tributie extra giften behoeven en buitengewone inzame
lingen houden Wie schat het aantal van hen die
trachten geld bijeen te krijgen ten bate van hulpbehoe
venden 't Heele jaar door komen personen een beroep
doen op uw beursontvangt ge circulaires welke u
smeekend toefluisteren »och steunt ons 1"
Of er ook nood isTrouwens wie twijfelt hieraan
die rondziet en 'n hart heeft
Doch als het zoo November wordtdan ontstaat er
een wedstrijd tusschen hen die azen op uw goud zilver
of koper. Men helpt. Eerst natuurlijk streng onderzoek
dat sproekt van zelf en dan ook al valt het wel eens
ongunstig uit de »kand over 't hart strijken." We
zijn alien menschen van beginselen niet waar
maar onze natuurgeschapen tot helpengooit ze vaak
met merkwaardige vlugheid te onderstb jven.
We zijn allen lid dat mag niet anders althans
van veie liefdadige instellingen en we zeiden vaak mis
achien »'t wordt te erg en 'k ga eens aan het schrap
pen", doch hoe zelden kwam het er van. Menigmaal
namen w'ons voor hieraan of daaraan niet mee te
doen totdat iemand kwam vragen of 'n lijst ons aan
geboden werd en och ja we gaven maar weer wel
eens omdat w'er ons wat laf tochniet »met
fatsoen" wisten af te maken doch even dikwijls omdat
we het doel toejuichten.
Roman naar het Duitsch van LUDWICH GANGHOPER
DOOE
W. ZAALBERG.
U i t g a v e van H. J. W. BEOHT te Amsterdam
verkrijgbaar a f 4,50 bij de Uitgevers dezer Courant.
51)
De Staudamer8ehe ontving haar met gefronst voor
hoofd en wantrouwende oogen. »Zeg 's," fluisterde zij,
.he'je 't 'm soms gezeid
.Wat vroeg Julie volmaakt onschuldig.
»Da'k vort mot, vandaag?''
»Maar moeder 1" pruilde het zoete kind gekrenkt.
»Hoe zou 'k nou wat zeggen, dat moeder verboden hèt
.Dat wi'k hopen, hoor 1"
Julie liet haar moeder voorgaan het huis in, draaide
bliksemsnel het hoofd om en knikte lachend in de rich
ting der weiden.
Roman stond nog steeds op dezelfde plaats. Toen Julie
in huis verdwenen was, bewoog hij zijn schouders onder
het buis en schoof zijn hoed achterover. Diep ademhalend
groef hij de handen in de zakken, en begaf zich op den
weg naar huis. Eerst ging bij langzaam, dan sneller en
altoos sneller. En de blik waarmee hij voor zich uitzag,
was nog dezelfde, waarmee hij in Julie's oogen had ge
keken.
En toen hij thuis kwam ging het zoo ineens door naar
achter, naar Hanspeters kamertje, alsof hem iets op de
ziel lag, iets gloeiend heets, alsof hg thans behoefte had
aan een meneeh, van wien hij wisthem durf ik alles
zeggen, die weet den juisten raad wat die mij zegt,
zal gebeuren 1
Nu stond hij in de kleine kamer, zag op als iemand
die ontwaakt, keek verschrikt Liesbeth aan en stamelde
.Zoo Bé'je daar weer I" Met de eene hand naar
Reeds lang tevoren worden vergaderingen gehouden
om plaDnen te ontwerpen met 't oog op den naderenden
winter.
Begrootingen worden opgemaakt welke maar al te
dikwerf doen zien dat het heel wat in-heeft om .rond
te komen." Er moet een extra-inschrijving opengesteld
worden want de uitgaven overschrijden de inkomsten
Enkelen vormen 'n kring om plannen »op touw te
zetten" ten einde een goed werk tot stand te brengen
Vereenigingen gaan 'n beroep doen op krachtigen steun
Naast lang bestaande treden nieuwe in het leven. Alom
ellende en jammer. Hier moeten jeugdigen, daar .ouden
van dagen" geholpenbijgestaan worden. Kortom
men bereidt zich voor om weidra bij de ingezetenen aan
te kloppen. De aanvragen bereiken ons en de .vragers
komen tot ons.
's Morgens aan het ontbijt een circulaire voor .armen
zorg", voor .kinderkleeding en kindervoedsel", voor
.uitdeeling van warme spijs", voor .verstrekking van
schoolpantoffels" of voor vele andere dingen. Een heerlijke
morgengroetOch brenge hij ons niet te veel uit het
humeur
Ge zijt verdiept in uw dagbladmaar stuit telken
op advertenties met opschriften als.Edele menschen
vrienden", .Wie spoedig helpt, helpt dubbel", .Eene
ontzettende ramp", .Een ongelukkig gezin", .Weldadige
landgenooten", enz. Vult maar aan moeite kost het
niet. Tast nu maar diep in den zak. Zóó begint uw dag
Ge zit aan uw werk, ge stondt juist gereed er voor
uw zaken op uit te gaan. Er wordt gebeld en het i
weer het oude liedje. Min of meer vermoeid, opgewekt
of verdrietig gestemd er kan op 'n dag heel wat
beuren komt ge t'huis. Rustig nu eens gaan zitten
om wat te soezen, te lezen, te babbelen. Jawel 1 Daar
gaat de schel over. Een mijnheer of dame komt u .maar
even" spreken, 't Is weer om steun te doen. Dan een
juffrouw die een breischool heeft en haar arme kindertjes
een verrassing wil bereiden; een ander vraagt 'n gift
met het oog op 5 December of voor 'n kerstfeestviering
of voor een behoeftig gezin wederom een ander voor 'n
zieke, een weduwe, een kraamvrouw, een armen blinde
er komen onleesbare brieven van 't bekende soort. Dan
een bus voor weezen en ongelukkige verlatenen en ver
waarloosden. Men komt u loten, soepkaarten, 'a intee
kening op een .liefdadigheidsvoorstelling" aanbieden, n
uitnoodigen tot een bezoek aan een bazar, voor een
.fancy-fair" en aldus volgt het eene .vriendelijk" ver
zoek het andere. De lijsten verdringen elkaar. Geen
wonder, dat 'n mensch wel eens zuchtend uitroept »al
zijn hals grijpend, tastte hij met de andere achter zich
naar de deurklink. .Dan kan ie mij wel missen... dèn
Hanspeter 1" zei hij. En hij was al weer buiten.
.Mandi 1" riep Hanspeter. .Maar Mandi Wat is 'r
met je
Maar de deur ging niet weer open.
.Ilsabeth In zijn onrust richtte Hanspeter zich
uit het kassen op, herhalend. .Ilsabeth
Zij zweeg. Alleen hare oogen vroegen
.fie'je mijn Roman aangekeken Die mot wat hebben 1
Daar maak 'k me zoo bezorgd overdie mót wat
hebben 1"
Buiten ging de koejongen het open venster voorby.
.Jongen 1 Hél Jongen, kom 's eventjes hier!"
Met een genoegelijken grjjns dook het gezicht van den
jongen voor het venster op. .Zoo? Hé'je me weer noo-
dig Presseert 't
»Nee, Nee 1 Niks voor mijn 1" stotterde Hanspeter.
.Maar om Gods-Christi liefdewil ga, loop en zeg dat
de zoon des huizes eventjes hier achter bij me komt 1"
De jongen liep heen, kwam na een minuut terug en
riep door het venster naar binnen nou het ie geen tijd,
non mot ie eten, zeit ie,"
Hanspeter liet zich in het kussen terug vallen. On
rustig speelden zijne vingers op den lodendeken en trok
ken aan den .wol, die zijn lompe vingers toch nauwelijks
wisten te pakken. En telkens weer mompelde hij bij
zichzelven hetzelfde gezegde: »wat zou ie toch hebben
wat zou ie toch hebben
Liesbeth zocht hem gerust te stellen, ofschoon haar
eigen stem beefde.
Na een poos kwam de keukenmeid en bracht het eten
voor Hanspeter. Zy wierp een schuinschen blik op Lies
beth en zette het bord voor den zieke op het dek. .Daar
hè'j 't 1" zei ze kort.
Maar Hanspeter schoof het bord ter zijde, en het zou
op den vloer geduikeld zijn, als Liesbeth het niet opge
vangen had. Hanspeter zei.MeisjeLoop, doe me het
pleizier en zeg den zoon des huizes, dat ie een beetje
hier achter bij me komt I"
weer wat .komt er nooit 'n eind aan »ze denken
zeker dat 'k het geld maar voor 't opscheppen heb 1"
We kunnen ook beter gestemd zijn en 'n zeker
medelyden hebben met al die .vragers", begrijpend dat
het moeilijk valt zulks te doen, maar het moet wel.
Op wat al verschill nde wijzen meer worden zij ont
vangen Hoevelen vergeten wat 'n werk berekenen,
rollen verdeelenonderzoeken eerst verricht werd.
Eindelijk pas komt men bij het publiek. En dan Men
treft onverschilligen, gierigaards, harteloozen aan, rijken
soms, die veel te weinig doen, eenvondigen, die hen ver
rassen lomperds, die kortaf en ruw bejegenen ,men
houdt hen lang aan den praat om dan .met 'n kluitje in
't riet" gestuurd te worden. Hier 'n leugenachtig .niet
t'huis", daar 'n »zeg maar dat 'k er niet aan doe". Wat
al voorwendsels om niet te helpen wat al op- en aan
merkingen van »de beste stuurlui die aan wal staan";
een »'k zal er nog eens over denken", d. i. »ge krijgt
toch niets" 1 Zóó worden soms ernst, liefde, moeite be
loond. Hebt deernis met hen, die dagen aaneen .door
weer en wind' loopen, maar om andererwille.
Geven is heel wat gemakkelijker en loonender dan
vragen, dat vaak pijnlijk is.
Ontvangt hen daaromdie bij u aankloppentoch
vriendelijk, welgezind, hartelijk, waardeerend hun moeite.
Uw enkel woord, de wijze waarop ge helpt óf hulp
weigert (omdat ge niet kunt) kannen goed doen en de
taak verlichten. .Vragers" doen veel menschenkennis
op teleurstellende ook opwekkende. Dat die niet meer
geeft, vindt ge schande, dat die andere zoo veel schenkt,
hadt ge niet durven denken. Aan de .vragers" is 't om
bij onaangename ervaringen vergoeding te vinden in hen
die doen zeggen »'t is ook, een genot om te vragen."
Wat zijn er velen die gaarne helpen 1 Zeker wij kunnen
en mogen dus niet aan alles meedoen. Dat is onmogelijk,
doch bij cenige zelfbeperking ten aanzien onzer eischen
en onnoodige uitgaven zonden we heel wat meer kun
nen doen.
Hoeveier gave kost een offer? 't Is aller plicht te
steunen hen die hulp noodig hebben. Elk bezit legt als
eisch op schenken. Volen vervullen dien eisch Wy ook
t Zij zoo
U T. A.
BUITSCHliA.Sri>. Den 21, bij de behandeling van
de Tariefwet, zeide de Rijkskanselier, dat alle voorstellen
tot wijziging van de minimum-rechten van het regee-
ringsontwerp voor rogge en tarwe in elk stadium der
.Altoos," bromde de meid, .altoos het men wat met
jou te doen Ze ging en bracht dit antwoord .nou het
ie geen tijd, zeit ie, nou mot ie vort."
.Zoo zoo Hanspeter strekte zich zuchtend uit. .Nou
mot ie vort 1Zeker, ja 1 't Zal wel gauw z'n tijd
wezen voor de gemeentevèrgaderingEn weer mom
pelde hij .wat zou ie toch hebben Zijn gezicht, z'n
goeiig gezicht, is heelemaal 'n ander geweest f'
Thans was het stil in de kamer. Geen geluid was er
als het zware ademhalen van den zieke en buiten het
gorgelen van de hofbron.
Liesbeth zat naar het venster gekeerd, haar voorhoofd
geleund op haar hand en keek naar buiten in het zon
nige blauw. Thans verhief zij zich haastig, alsof zij plot
seling zich haar plicht als ziekeverpleegster herinnerde.
Zij schoof het bord weer voor Hanepeter en vroeg:» wou
je niet eten, Peterman
Hij schudde het hoofd .Zet 't buiten in 't venster 1
Er zal wel iemand kommen, die 't lust."
Die kwam ook. Nog niet lang stond het bord buiten
op de vensterbank, toen de stem van den koejongen naar
binnen klonk .is 'r wat overgeblevendat daar
»Ja, ventje, eet en laat 't je smaken
Grinnikend pakte de koejongen het bord en vroeg niet
lang naar lepel en vork.
Hanspeter richtte zich op en zei. .maar 'n genoegen
doe'j me wel, niet
»Wa voor een?' vroeg de jongen door zijn volle
mond heen.
.Loop dan naar de kerkplaats, wi'je En zorg da'je
'n beetje toeluistert, wat 'r verhandeld wordt in de ge
meentevergadering 1 Na de kerk kom je 't me vertellen, ja
Smekkend gaf de jongen als antwoord een paar ge
luiden te hooren, die men naar believen uitleggen kon.
Maar er was vast wel een »ja" bij, want toen hij het
leege bord weer op de vensterbank had neergezet, rende
hij de straat op.
Hanspeter die met gekromde rug in zijn bed zat, de
handen slap in zijn schoot vouwende, was weer verzonken
in zijn broeden.