De Dorpsapostel. Honderd en vierde jaargang. 1902. V RIJ D A G 24 OCTOBER. De tijd der „lijsten". Buitenland. Inrichtingen, die gevaar, schade of hinder knnnen veroorzaken. FEUILLETON NO. 127. Eerste blad. ALKflfAARSCHE C0UHANT. Deze Courant wordt I» 1 n s da g-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,§0franco door het geheele rijk f 1, 3 Nummers f 0,06. Afzonderlijke nummers 3 ets. Telefoonnummer 3. Prys der gewone advertentlën sj Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij vlh. HERMs. COSTER ZOONVoordam C 9. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK MAAR brengen, ingevolge art. 8 der Hinderwet, ter algemeene kennis, dat door hun college, bij besluit van deu 16 October jl. vergunning is verleend aan le de firma J. J. BAK en Co. alhier, tot het oprichten van eene bewaarplaats van huiden achter hare huiden- zouterij, zijnde het perceel Noorderkada, wijk E, no. 3 en 2e de Naamlooze Vennootschap .Anker Maatsohappy", Directeur J. C. BAAN, alhier, tot het uitbreiden van de bestaande grossierderij, door de vervanging van den aan wezigen gasmotor van 2 paardekracht door een van 8 paardekraeht in het percefi Lattik Oudorp, wijk C no. 20. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, (J, RIPPING Voorzitter. 21 Oct. 1902.C. D. DONATH Secretaris. Is er wel 'n bepaald-aangawezen tyd voor vragen" en voor het aanbieden van tlijsten ter inteekening" voor allerlei liefdadige doeleinden Wordt er niet het heele jaar door .gebedeld Wie telt het aantal kringen genootschappen vereenigingen welke behalve een con tributie extra giften behoeven en buitengewone inzame lingen houden Wie schat het aantal van hen die trachten geld bijeen te krijgen ten bate van hulpbehoe venden 't Heele jaar door komen personen een beroep doen op uw beursontvangt ge circulaires welke u smeekend toefluisteren »och steunt ons 1" Of er ook nood isTrouwens wie twijfelt hieraan die rondziet en 'n hart heeft Doch als het zoo November wordtdan ontstaat er een wedstrijd tusschen hen die azen op uw goud zilver of koper. Men helpt. Eerst natuurlijk streng onderzoek dat sproekt van zelf en dan ook al valt het wel eens ongunstig uit de »kand over 't hart strijken." We zijn alien menschen van beginselen niet waar maar onze natuurgeschapen tot helpengooit ze vaak met merkwaardige vlugheid te onderstb jven. We zijn allen lid dat mag niet anders althans van veie liefdadige instellingen en we zeiden vaak mis achien »'t wordt te erg en 'k ga eens aan het schrap pen", doch hoe zelden kwam het er van. Menigmaal namen w'ons voor hieraan of daaraan niet mee te doen totdat iemand kwam vragen of 'n lijst ons aan geboden werd en och ja we gaven maar weer wel eens omdat w'er ons wat laf tochniet »met fatsoen" wisten af te maken doch even dikwijls omdat we het doel toejuichten. Roman naar het Duitsch van LUDWICH GANGHOPER DOOE W. ZAALBERG. U i t g a v e van H. J. W. BEOHT te Amsterdam verkrijgbaar a f 4,50 bij de Uitgevers dezer Courant. 51) De Staudamer8ehe ontving haar met gefronst voor hoofd en wantrouwende oogen. »Zeg 's," fluisterde zij, .he'je 't 'm soms gezeid .Wat vroeg Julie volmaakt onschuldig. »Da'k vort mot, vandaag?'' »Maar moeder 1" pruilde het zoete kind gekrenkt. »Hoe zou 'k nou wat zeggen, dat moeder verboden hèt .Dat wi'k hopen, hoor 1" Julie liet haar moeder voorgaan het huis in, draaide bliksemsnel het hoofd om en knikte lachend in de rich ting der weiden. Roman stond nog steeds op dezelfde plaats. Toen Julie in huis verdwenen was, bewoog hij zijn schouders onder het buis en schoof zijn hoed achterover. Diep ademhalend groef hij de handen in de zakken, en begaf zich op den weg naar huis. Eerst ging bij langzaam, dan sneller en altoos sneller. En de blik waarmee hij voor zich uitzag, was nog dezelfde, waarmee hij in Julie's oogen had ge keken. En toen hij thuis kwam ging het zoo ineens door naar achter, naar Hanspeters kamertje, alsof hem iets op de ziel lag, iets gloeiend heets, alsof hg thans behoefte had aan een meneeh, van wien hij wisthem durf ik alles zeggen, die weet den juisten raad wat die mij zegt, zal gebeuren 1 Nu stond hij in de kleine kamer, zag op als iemand die ontwaakt, keek verschrikt Liesbeth aan en stamelde .Zoo Bé'je daar weer I" Met de eene hand naar Reeds lang tevoren worden vergaderingen gehouden om plaDnen te ontwerpen met 't oog op den naderenden winter. Begrootingen worden opgemaakt welke maar al te dikwerf doen zien dat het heel wat in-heeft om .rond te komen." Er moet een extra-inschrijving opengesteld worden want de uitgaven overschrijden de inkomsten Enkelen vormen 'n kring om plannen »op touw te zetten" ten einde een goed werk tot stand te brengen Vereenigingen gaan 'n beroep doen op krachtigen steun Naast lang bestaande treden nieuwe in het leven. Alom ellende en jammer. Hier moeten jeugdigen, daar .ouden van dagen" geholpenbijgestaan worden. Kortom men bereidt zich voor om weidra bij de ingezetenen aan te kloppen. De aanvragen bereiken ons en de .vragers komen tot ons. 's Morgens aan het ontbijt een circulaire voor .armen zorg", voor .kinderkleeding en kindervoedsel", voor .uitdeeling van warme spijs", voor .verstrekking van schoolpantoffels" of voor vele andere dingen. Een heerlijke morgengroetOch brenge hij ons niet te veel uit het humeur Ge zijt verdiept in uw dagbladmaar stuit telken op advertenties met opschriften als.Edele menschen vrienden", .Wie spoedig helpt, helpt dubbel", .Eene ontzettende ramp", .Een ongelukkig gezin", .Weldadige landgenooten", enz. Vult maar aan moeite kost het niet. Tast nu maar diep in den zak. Zóó begint uw dag Ge zit aan uw werk, ge stondt juist gereed er voor uw zaken op uit te gaan. Er wordt gebeld en het i weer het oude liedje. Min of meer vermoeid, opgewekt of verdrietig gestemd er kan op 'n dag heel wat beuren komt ge t'huis. Rustig nu eens gaan zitten om wat te soezen, te lezen, te babbelen. Jawel 1 Daar gaat de schel over. Een mijnheer of dame komt u .maar even" spreken, 't Is weer om steun te doen. Dan een juffrouw die een breischool heeft en haar arme kindertjes een verrassing wil bereiden; een ander vraagt 'n gift met het oog op 5 December of voor 'n kerstfeestviering of voor een behoeftig gezin wederom een ander voor 'n zieke, een weduwe, een kraamvrouw, een armen blinde er komen onleesbare brieven van 't bekende soort. Dan een bus voor weezen en ongelukkige verlatenen en ver waarloosden. Men komt u loten, soepkaarten, 'a intee kening op een .liefdadigheidsvoorstelling" aanbieden, n uitnoodigen tot een bezoek aan een bazar, voor een .fancy-fair" en aldus volgt het eene .vriendelijk" ver zoek het andere. De lijsten verdringen elkaar. Geen wonder, dat 'n mensch wel eens zuchtend uitroept »al zijn hals grijpend, tastte hij met de andere achter zich naar de deurklink. .Dan kan ie mij wel missen... dèn Hanspeter 1" zei hij. En hij was al weer buiten. .Mandi 1" riep Hanspeter. .Maar Mandi Wat is 'r met je Maar de deur ging niet weer open. .Ilsabeth In zijn onrust richtte Hanspeter zich uit het kassen op, herhalend. .Ilsabeth Zij zweeg. Alleen hare oogen vroegen .fie'je mijn Roman aangekeken Die mot wat hebben 1 Daar maak 'k me zoo bezorgd overdie mót wat hebben 1" Buiten ging de koejongen het open venster voorby. .Jongen 1 Hél Jongen, kom 's eventjes hier!" Met een genoegelijken grjjns dook het gezicht van den jongen voor het venster op. .Zoo? Hé'je me weer noo- dig Presseert 't »Nee, Nee 1 Niks voor mijn 1" stotterde Hanspeter. .Maar om Gods-Christi liefdewil ga, loop en zeg dat de zoon des huizes eventjes hier achter bij me komt 1" De jongen liep heen, kwam na een minuut terug en riep door het venster naar binnen nou het ie geen tijd, non mot ie eten, zeit ie," Hanspeter liet zich in het kussen terug vallen. On rustig speelden zijne vingers op den lodendeken en trok ken aan den .wol, die zijn lompe vingers toch nauwelijks wisten te pakken. En telkens weer mompelde hij bij zichzelven hetzelfde gezegde: »wat zou ie toch hebben wat zou ie toch hebben Liesbeth zocht hem gerust te stellen, ofschoon haar eigen stem beefde. Na een poos kwam de keukenmeid en bracht het eten voor Hanspeter. Zy wierp een schuinschen blik op Lies beth en zette het bord voor den zieke op het dek. .Daar hè'j 't 1" zei ze kort. Maar Hanspeter schoof het bord ter zijde, en het zou op den vloer geduikeld zijn, als Liesbeth het niet opge vangen had. Hanspeter zei.MeisjeLoop, doe me het pleizier en zeg den zoon des huizes, dat ie een beetje hier achter bij me komt I" weer wat .komt er nooit 'n eind aan »ze denken zeker dat 'k het geld maar voor 't opscheppen heb 1" We kunnen ook beter gestemd zijn en 'n zeker medelyden hebben met al die .vragers", begrijpend dat het moeilijk valt zulks te doen, maar het moet wel. Op wat al verschill nde wijzen meer worden zij ont vangen Hoevelen vergeten wat 'n werk berekenen, rollen verdeelenonderzoeken eerst verricht werd. Eindelijk pas komt men bij het publiek. En dan Men treft onverschilligen, gierigaards, harteloozen aan, rijken soms, die veel te weinig doen, eenvondigen, die hen ver rassen lomperds, die kortaf en ruw bejegenen ,men houdt hen lang aan den praat om dan .met 'n kluitje in 't riet" gestuurd te worden. Hier 'n leugenachtig .niet t'huis", daar 'n »zeg maar dat 'k er niet aan doe". Wat al voorwendsels om niet te helpen wat al op- en aan merkingen van »de beste stuurlui die aan wal staan"; een »'k zal er nog eens over denken", d. i. »ge krijgt toch niets" 1 Zóó worden soms ernst, liefde, moeite be loond. Hebt deernis met hen, die dagen aaneen .door weer en wind' loopen, maar om andererwille. Geven is heel wat gemakkelijker en loonender dan vragen, dat vaak pijnlijk is. Ontvangt hen daaromdie bij u aankloppentoch vriendelijk, welgezind, hartelijk, waardeerend hun moeite. Uw enkel woord, de wijze waarop ge helpt óf hulp weigert (omdat ge niet kunt) kannen goed doen en de taak verlichten. .Vragers" doen veel menschenkennis op teleurstellende ook opwekkende. Dat die niet meer geeft, vindt ge schande, dat die andere zoo veel schenkt, hadt ge niet durven denken. Aan de .vragers" is 't om bij onaangename ervaringen vergoeding te vinden in hen die doen zeggen »'t is ook, een genot om te vragen." Wat zijn er velen die gaarne helpen 1 Zeker wij kunnen en mogen dus niet aan alles meedoen. Dat is onmogelijk, doch bij cenige zelfbeperking ten aanzien onzer eischen en onnoodige uitgaven zonden we heel wat meer kun nen doen. Hoeveier gave kost een offer? 't Is aller plicht te steunen hen die hulp noodig hebben. Elk bezit legt als eisch op schenken. Volen vervullen dien eisch Wy ook t Zij zoo U T. A. BUITSCHliA.Sri>. Den 21, bij de behandeling van de Tariefwet, zeide de Rijkskanselier, dat alle voorstellen tot wijziging van de minimum-rechten van het regee- ringsontwerp voor rogge en tarwe in elk stadium der .Altoos," bromde de meid, .altoos het men wat met jou te doen Ze ging en bracht dit antwoord .nou het ie geen tijd, zeit ie, nou mot ie vort." .Zoo zoo Hanspeter strekte zich zuchtend uit. .Nou mot ie vort 1Zeker, ja 1 't Zal wel gauw z'n tijd wezen voor de gemeentevèrgaderingEn weer mom pelde hij .wat zou ie toch hebben Zijn gezicht, z'n goeiig gezicht, is heelemaal 'n ander geweest f' Thans was het stil in de kamer. Geen geluid was er als het zware ademhalen van den zieke en buiten het gorgelen van de hofbron. Liesbeth zat naar het venster gekeerd, haar voorhoofd geleund op haar hand en keek naar buiten in het zon nige blauw. Thans verhief zij zich haastig, alsof zij plot seling zich haar plicht als ziekeverpleegster herinnerde. Zij schoof het bord weer voor Hanepeter en vroeg:» wou je niet eten, Peterman Hij schudde het hoofd .Zet 't buiten in 't venster 1 Er zal wel iemand kommen, die 't lust." Die kwam ook. Nog niet lang stond het bord buiten op de vensterbank, toen de stem van den koejongen naar binnen klonk .is 'r wat overgeblevendat daar »Ja, ventje, eet en laat 't je smaken Grinnikend pakte de koejongen het bord en vroeg niet lang naar lepel en vork. Hanspeter richtte zich op en zei. .maar 'n genoegen doe'j me wel, niet »Wa voor een?' vroeg de jongen door zijn volle mond heen. .Loop dan naar de kerkplaats, wi'je En zorg da'je 'n beetje toeluistert, wat 'r verhandeld wordt in de ge meentevergadering 1 Na de kerk kom je 't me vertellen, ja Smekkend gaf de jongen als antwoord een paar ge luiden te hooren, die men naar believen uitleggen kon. Maar er was vast wel een »ja" bij, want toen hij het leege bord weer op de vensterbank had neergezet, rende hij de straat op. Hanspeter die met gekromde rug in zijn bed zat, de handen slap in zijn schoot vouwende, was weer verzonken in zijn broeden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1902 | | pagina 1