Runenschrift.
feuilleton.
No. 86.
Honderd en vijfde jaargang.
1903.
WOENSDAG
Nationale Militie.
Buitenland.
22 JULI.
Laatste Berichten.
H ermina.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f O,SOj franco door het
geheele rjjk 1 1,
3 Nummers t 0,06. Afzonderlijke nummers S ets.
Jt
Prys der gewone advertentlën s
Per regel f 0,15. Grootegletters^uaar plaatsruimte.?
Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOONVoordam 0 9.
Telefoonnummer 3.
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR ge
last krachtens bekomen aanschrijving, den onderstaanden,
hier wonenden verlofganger, om zich ter bijwoning der
herhalingsoefeningen, 's namiddags vóór 4 nre, bij
zijn korps te vervoegen, als volgt:
4e Regiment vesting-artillerie lichting 1898 garnizoen
Hellevoetsluis.
30 Juli 1903. CORNELIS STAM.
De opgeroepene heelt recht op vrij transport naar zijn
korps, en daggeld, dat ter gemeente-secretarie der woon
plaats tijdig moet worden aangevraagd.
Alkmaar De Burgemeester van Alkmaar,
18 Juli 1903. G. RIPPING.
EXGELXafD. Den 20 zyn de Koning en de Koningin
van uit Londen vertrokken om het beloofde bezoek, dat
vermoedelijk 14 dagen zal duren, aan Ierland te brengen.
Heden vertrekken de 65 Fransche Senatoren en
Afgevaardigden, welke behooren tot den groep der voor
standers van internationale scheidsgerechten, uit Parjjs
naar Londen, om daar de voorgenomen samenkomst te
hebben met het Handelscomité van het Lagerhuis
Koning Edward zond hun een vriendelijke boodschap,
met den wensch dat de besprekingen over de gewichtige
vraag waarvoor zij komen, tot eene bevredigendu uit
komst mogen leiden.
Woensdag worden de heeren ontvangen in het Lager
huis en 's avonds wordt hun een eeremaal gegeven waar
de Minister Balfour en een aantal Parlementsleden van
alle partyen met hen zullen aanzitten.
Donderdag wordin de Fransche gasten ontvangen op
Mansion House, door Lord-Mayor, en Vrijdag brengen
zij een bezoek op het Koninklijk paleis te Windsor.
ITAIilB. De zoo lang verwachte en gevreesde tijding
is gekomen. Paus Leo XIII is den 20 'smidilana a
nu. uvorlcaeu.
Al werd voor weinige dagen eon stilstand, zelfs een
kleine verbetering in 's Pausen toestand waargenomen,
toch was het voor ieder duidelijk dat dit vleugje van
herstel niet blijvende zou zijn, en mocht noen met hopen,
dat het leven van den hoogbejaarden lgder nog langer
eerekt zon worden.
Den iaatsten dag heeft de Paus in eene voortdurende
verdooving gelegen.
Toen de toestand hopeloos bleek te zijn werden alle
kardinalen ontboden, en alle schikkingen werden getroffen
die 's Pausen overlijden noodig maakten.
Koning Umberto is, volgens een bericht uit Korne,
in het park van Racconigi met een automobiel, waarin
ook zijn gemalin gezeten was, tegen een boom gereden.
Niemand werd door het ongeluk zelfs gewond, maar
de Koningin heeft zich, toen zij uit bet voertuig sprong,
de voet verstuikt, zoodat zij eenigen tijd haar kamer zal
moeten houden.
ttUSIiASTD. Op last der Russische overheid moeten
thans in het geheel 800 personen in hechtenis zijn ge
nomen, verdacht van deelneming aan de Joden-vervolging
te Kischeneff.
De Russificatie van Finland gaat onophoudelijk door.
Telkens worden weer nieuwe maatregelen genomen om
da laatste rest van Finland's onafhankelijkheid te ver
nietigen. Zoo wordt op last van den Czaar thans een ont
werp uitgewerkt waarbij de Russen met Finsche burgers
in de gemeente dezelfde rechten krijgen als de Finsche
burgers en eenige ten aanzien van het gemeentebestuur
genomen voorloopige maatregelen definitief worden vast
gesteld.
De militaire afdeeling van den Finschen Senaat en hot
Commissariaat van oorlog zijn opgeheven.
In het thèatro Marigny, »Ohamps Elysées", te
Parijsis gedurende da opvoering van een revue,
een toestel, waarop 16 figuranten watervalnymfen van
het Bois de Boulogne stonden ol zweefden, plotseling
ingezakt, waardoor de nymfen een val deden van onge
veer 6 M.
Negen werden vrij ernstig gewond, zoodat zij naar het
gasthuis moesten. Vijf anderen bekwamen slechts lichte
kwetsuren.
Het ongeluk wekte naeuurlijk groofe opschudding onder
het publiek.
Het scherm was onmiddellijk nedergelaten en met be
hulp van de politie werd de zaal niet zonder eenige moeite
ontruimd.
Paus Leo XIII. f
Joachim Pecci, dea 2den Maart 1810 uit eene pa
tricische familie te Carpincto bij Anagni geboren, werd
in 1837 door Gregorius XVI tot huisprelaat, later tot
delegaat te Beaevento benoemd, waar hij zich door het
onderdrukken der strnikrooyerijen verdienstaliik raaitto.-
ïastwercTIiy voorts aartsbisscnop van DamieUe i. p.
en in 1843 nuncius te Brussel, waar hij zich even Ü'erig
voor de belangen zijner kerk betoonde, als hij zich de
znnst des Koninga wist te verwerven. In het najaar van
1845 werd hij tot aartsbisschop van Perugia bevorderd,
en in 1853 benoemd tot kardinaal.
In 1876 werd hij naar Rome geroepen en ontving er
in September 1877 den rang van Camerlengo, in welke
hoedanigheid hij na Pins' dood, 7 Febr. 1878 de zaken
der Curie leidde, om den 20sten dier maand, als aan
voerder der middenpartij in 't college van kardinalen, tot
Pans gekozen, (waarbij hij den naam van Leo Xlll aan
nam,) en den 3den Maart gekroond te worden.
Zonder in 't minst de beginselen zijns voorgangers te
verloochenen, trad hij toch in zachter vormen voor do
zaak des Pansdoms op. Hij benoemde gematigde kardi
nalen tot staatssecretaris, knoopte met de machthebbers
E. W E 8* W E R-
Y ertaling
VAN
dezer wereld weder persoonlijke betrekkingen aan, en
trachtte, zonder inbreuk op de beginselen, over twistpun
ten tot verstandhouding te komen.
Herhaalde malen heeft Leo XIII ook door zijne ency-
klieken invloed weten uit te oefenen op sociale quaesties.
Toen den 31en December 1887 Leo XIII zijn vjjftig-
jarig priesterjubilenm vierde, werd hij schier door al wat
in Europa de hoogste plaatsen bekleedde, ook met geschen
ken, geöerd en door bedevaartgangers uit alle oorden der
woreld gehuldigd. Nieuwe feesten werden den 19en Febr.
1893 gevierd ter gelegenheid van zijn vyftigjarig bisschops
jubileum. En hoe zulks verleden jaar, bij den ingang
van 't vijf-en-twintigste jaar zijns Paussehaps geschiedde,
ligt nog verseh in het geheugen.
Met den dood van Lao XIII is voorzeker een zeldzaam
lang, tot het laatste toe allerwerkzaamst en rjjk leven
van een veelzijdig hoogst bagaafd man besloten.
(Haarl. Ct.)
Dood van h. H. den Paus.
ROME, 20 Jnli. Het sterven van den Heiligen Vader
werd voorafgegaan door een korten doodstrijd. De Paus
was in een lethargischen slaap gevallen. Te tien minuten
voor half vier kondigde dr. Lapponi met tranen in de
oogen aan dat het einde (naderde. Dp groot-poenitentirius,
kardinaal Vannntelli knielde aan het bed van den Paus
en zeide de gebeden voor de stervenden's pausen neven,
kardinaal Rampolla en andere dignitarissen weenden.
De Paus had het bewustzijn geheel verloren, het gelaat
was buitengewoon bleek geworden, de ademhaling was
niet langer merkbaar.
Kort voordat de dood intrad, werden de kardinalen
en enkele dignitarissen, in het geheel zestig personen, in
de sterfkamer gelaten. Zij knielden neder, terwijl kardinaal
Vannntelli voortging de gebeden der stervenden te zeggen.
Te 4 min. over vieren zakte hot hoofd van don lijder
^-iiiiia op zijde en blies de Paus den Iaatsten adem
een gebed voor den doode
den Paus hetb^ft""^d *ntwoanWen.
De waardigheidsbekleders Van net pauselijk Hot en
de ceremoniemeester bevonden zich aan de deur der pau
selijke vertrekken om den Kameraar te ontvangen. Kar
dinaal Oreglia ging binnen en liep naar de deur van de
sterfkamer, welke gesloten was. De Camerlengo klopte
driemalen op de deur en riep met luider stem den Paus.
De deur werd daarop geopend en mgr. Oreglia trad bin
nen, gevolgd door allen die hem vergezelden. Hy naderde
het bed, waarop bet lijk rustte, klopte driemalen met
zijn zilveren hamer op 's pausen voorhoofd, don overledene
met luider stem bij den doopnaam (Gioacchino Pecci)
roepende. Daarop kondigde kardinaal Oreglio den aan
wezigen den dood des Pausen aan en verliet door de
kamerheeren gevolgd de sterfkamer.
60)
Zijn zware ademhaling, het flikkeren van zijn oogen
verried, hoezeer hjj naar die wereld verlangd had. Hildur
zag hem slechts aan met een blik, dien hij evenmin kon
verklaren als haar toon van straks; maar daarin scheen
iets verwijtends te liggen en hij trachtte haar dus gerust
te stellen
,Ik denk er natuurlijk met aan om je aan je eigen
land te onttrekken, want ik weet hoe ge daaraan gehecht
züt Ge woont op Edsviken als mijn lieve, trouwe huis
vrouw, blijft in de buurt van je vader in je gewone
omgeving en ik kom bij je zoo dikwijls als ik verlof kan
krijgen. Ook de kleine, verwende Inga moet zich getroos
ten veel alleen te zijn, daar ze nu eens een zeeman heeft
gekozen en mijn knappe, verstandige Hildur zal zich zeker
ook daarin schikken, niet waar
»Neen 1" zeide Hildur, hard en koel.
Bernhard zag verbaasd op en trok de wenkbrauwen
samen. «Ge zegt dit wel heel beslist," hernain hij knor
rig. »Zoo'n antwoord had ik niet verwacht
»Ge hebt al die zaken met je oom besproken," viel zg
hem in de rede, »en misschien ook nog met anderen.
Ik die daarbjj het meeste belang heb, hoor t het laats-.
Gij kondigt mij alleen je besluit aan verder mets.
Dit verwijt trof doel, maar de jonge man haalde slechts
de schouders op. »Ergert 't je dan zóó, dat ge niet
mijn eerste vertrouwde zijt geweest Oom was indertgd
degeen, dien ik wel het ergst voor het hoofd heb gestoo-
ten en had nu wel recht om het eerst mgn veranderd
beslnit te vernemen."
»En wist hy 't alleen? Niemand anders?
Bernhard zweeg hij dacht aan dien avond in den
maneschijn op Alfheim. 't Was een andere stem geweest,
die hem had wakker geschud uit zijn twijfel en strijd,
die hem had aangespoord een beslissing te nemen. Liegen
kon hij niet en zoo bleef hij het antwoord schuldig.
Hildur's lippen trilden. Zij begreep dit stilzwijgen en
haar stem klonk even norsch als straks
»Wie heeft je tot dat besluit gabracht De minister
,Dat*s een wonderlijke vraag!" barstte de jonge man
uit. »Wat meent wat bedoelt ge eigenlijk, Hildur
Ik' herken je vandaag nauwelijks!" ^Inderdaad, dat was
niet zij tl stille, bedaarde verloofde, die nu haar plaats
had verlaten en vóór hem stond. Eerst nu zag hy, hoe
bleek zij was, welk een diepe lijn om haar mond stond
88 »Gehebt mij bij onze verloving gezegd, dat ge mij
liefhadt," hernam zij. »Kunt ge dit nóg zeggen in net
bijzijn van haar, die eens hier is geweest van prins
Sassenbnrg's aanstaande?"
Hij ontstelde zichtbaar. «Weet ge Wie heeft je dat
8 Een wanhopige droefheid deed de borst van bet meisje
ineenkrimpen, maar zij bleef uiterlgk kalm. Zij hield de
groote, heldere oogen op baar verlooofde gevestigd, alsof
ze op dan bodem van zijn ziel wilde lezen.
»Ik eisch de waarheidBernhard 1 Hebt gy bylvia
Hohenfels lief?"
De jonge man zag vóór zich. Die vraag liet geen
ontwijken, geen uitweg toe, daarop was slechts één ant
woord en dit gaf hij thans
Eenkorte, drukkende pauze volgde. Hildur zeide niets,
ze boog slechts het blonde hoofd als onder een onzicht-
baren last. Maar in Bernhard kwam het oude gevoel
van weerspannigheid boven. Hij was nu waarlijk lang
genoeg de minste geweeBt, hij was gekomen om een otter
aan zijn plicht te brengen en nu stond hij hier ais
een aangeklaagde, die gevonnisd moest worden. Dat Kon
hij niet verdragen.
«Gij zult 't. wel trouwbreuk heeten," begon hy opnieuw
»Geloof maar vrij: toen ik ja mijn hand bood, wist ik nog
niet wat liefde was, had ik de overstelpende kracht
daarvan nog nooit ondervonden. Maar ik zal die met
geweld bestrijden. En bovendien Sylvia moet haar
aanstaanden man volgen gij ^hebt mij je woord gegeven
en je rechten zijn mij heilig!"
Hildur hief het hoofd op, maar nu flikkerden haar
ernstige blauwe oogen van toorn.
«Mijn rechten? Ik heb geen rechten meer, van dit
oogenblik wil ik geen reebtan meer hebben! Ge zijt vrg
ga maar heen
Hij ontstelde onwillekeurig van deze uitbarsting.
«Hildur dat zegt ge in drift 1"
«Hebt ge dan gedacht dat ik je na zoo n bekentenis
aan je woord zou houden vroeg zij op bitteren toon.
«Je liefde heb ik aangenomen als een geschenk, voor je
medelijden bedank ik. Ik wil geen aalmoes van je hebben 1
Bernhard stond onthutst vóór haar. Dit had hg met
verwachten het verzoek dat hij thans tot haar richtte,
was oprecht en hartelyk gemeend
«Bedenk je goed Hildur breek met zoo gauw den
staf over ons beider toekomstlaat mij tijd om ten onder
te brengen wat toch ten onder moet gebracht worden.
Ge hebt niets daarvan te vreezen dat beloot ïk^je
plechtig. Ik heb altijd gedacht, dat ge van mg hieldt.
Het meisje sidderde en wendde zich af. Of ze van hem
hield! Maar ze wilde niet weekhartig worden, dat zou nu
heel verkeerd zjjn.
«Hebt ge mij wel ooit liefgehad?' vroeg zy hard en
verwijtend. «Ge wildet immers maar een huisvrouw voor
ie Edsviken hebben. Je vriend, je «Freya je zee, alles
was je dierbaarder dan ik - ik stond altijd buiten je
eigenlijk leven. Ik ben ook blind geweest in mijn goed
vertrouwen. Schat ge mij zóó laagdat ik dit nu met
open oogen zou kunnen verdragen? Ik zou toch maar
een kluister voor je zijn en blijven gij zoudt slechts met
weerzin daaraan denken, dat op Edsviken je een vrouw
zat te wachten, die geen begrip heeft van je eerzucht
en al je doen en laten daar ginds. Ge wilt je losmaken
van ons en van ons land - maak je dan ook geheel los 1
Ik geef je je woord terug ge zjjt vrg
Vrij Dat was vroeger het vet lossend woord voor Harn-
hard Hohenfels geweest. Wel had hij dikwijls genoeg
gevoeld, dat hij zichzelf door die keus in boeien had ge-