Runenschrift. feuilleton. No. 86. Honderd en vijfde jaargang. 1903. WOENSDAG Nationale Militie. Buitenland. 22 JULI. Laatste Berichten. H ermina. ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f O,SOj franco door het geheele rjjk 1 1, 3 Nummers t 0,06. Afzonderlijke nummers S ets. Jt Prys der gewone advertentlën s Per regel f 0,15. Grootegletters^uaar plaatsruimte.? Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOONVoordam 0 9. Telefoonnummer 3. De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR ge last krachtens bekomen aanschrijving, den onderstaanden, hier wonenden verlofganger, om zich ter bijwoning der herhalingsoefeningen, 's namiddags vóór 4 nre, bij zijn korps te vervoegen, als volgt: 4e Regiment vesting-artillerie lichting 1898 garnizoen Hellevoetsluis. 30 Juli 1903. CORNELIS STAM. De opgeroepene heelt recht op vrij transport naar zijn korps, en daggeld, dat ter gemeente-secretarie der woon plaats tijdig moet worden aangevraagd. Alkmaar De Burgemeester van Alkmaar, 18 Juli 1903. G. RIPPING. EXGELXafD. Den 20 zyn de Koning en de Koningin van uit Londen vertrokken om het beloofde bezoek, dat vermoedelijk 14 dagen zal duren, aan Ierland te brengen. Heden vertrekken de 65 Fransche Senatoren en Afgevaardigden, welke behooren tot den groep der voor standers van internationale scheidsgerechten, uit Parjjs naar Londen, om daar de voorgenomen samenkomst te hebben met het Handelscomité van het Lagerhuis Koning Edward zond hun een vriendelijke boodschap, met den wensch dat de besprekingen over de gewichtige vraag waarvoor zij komen, tot eene bevredigendu uit komst mogen leiden. Woensdag worden de heeren ontvangen in het Lager huis en 's avonds wordt hun een eeremaal gegeven waar de Minister Balfour en een aantal Parlementsleden van alle partyen met hen zullen aanzitten. Donderdag wordin de Fransche gasten ontvangen op Mansion House, door Lord-Mayor, en Vrijdag brengen zij een bezoek op het Koninklijk paleis te Windsor. ITAIilB. De zoo lang verwachte en gevreesde tijding is gekomen. Paus Leo XIII is den 20 'smidilana a nu. uvorlcaeu. Al werd voor weinige dagen eon stilstand, zelfs een kleine verbetering in 's Pausen toestand waargenomen, toch was het voor ieder duidelijk dat dit vleugje van herstel niet blijvende zou zijn, en mocht noen met hopen, dat het leven van den hoogbejaarden lgder nog langer eerekt zon worden. Den iaatsten dag heeft de Paus in eene voortdurende verdooving gelegen. Toen de toestand hopeloos bleek te zijn werden alle kardinalen ontboden, en alle schikkingen werden getroffen die 's Pausen overlijden noodig maakten. Koning Umberto is, volgens een bericht uit Korne, in het park van Racconigi met een automobiel, waarin ook zijn gemalin gezeten was, tegen een boom gereden. Niemand werd door het ongeluk zelfs gewond, maar de Koningin heeft zich, toen zij uit bet voertuig sprong, de voet verstuikt, zoodat zij eenigen tijd haar kamer zal moeten houden. ttUSIiASTD. Op last der Russische overheid moeten thans in het geheel 800 personen in hechtenis zijn ge nomen, verdacht van deelneming aan de Joden-vervolging te Kischeneff. De Russificatie van Finland gaat onophoudelijk door. Telkens worden weer nieuwe maatregelen genomen om da laatste rest van Finland's onafhankelijkheid te ver nietigen. Zoo wordt op last van den Czaar thans een ont werp uitgewerkt waarbij de Russen met Finsche burgers in de gemeente dezelfde rechten krijgen als de Finsche burgers en eenige ten aanzien van het gemeentebestuur genomen voorloopige maatregelen definitief worden vast gesteld. De militaire afdeeling van den Finschen Senaat en hot Commissariaat van oorlog zijn opgeheven. In het thèatro Marigny, »Ohamps Elysées", te Parijsis gedurende da opvoering van een revue, een toestel, waarop 16 figuranten watervalnymfen van het Bois de Boulogne stonden ol zweefden, plotseling ingezakt, waardoor de nymfen een val deden van onge veer 6 M. Negen werden vrij ernstig gewond, zoodat zij naar het gasthuis moesten. Vijf anderen bekwamen slechts lichte kwetsuren. Het ongeluk wekte naeuurlijk groofe opschudding onder het publiek. Het scherm was onmiddellijk nedergelaten en met be hulp van de politie werd de zaal niet zonder eenige moeite ontruimd. Paus Leo XIII. f Joachim Pecci, dea 2den Maart 1810 uit eene pa tricische familie te Carpincto bij Anagni geboren, werd in 1837 door Gregorius XVI tot huisprelaat, later tot delegaat te Beaevento benoemd, waar hij zich door het onderdrukken der strnikrooyerijen verdienstaliik raaitto.- ïastwercTIiy voorts aartsbisscnop van DamieUe i. p. en in 1843 nuncius te Brussel, waar hij zich even Ü'erig voor de belangen zijner kerk betoonde, als hij zich de znnst des Koninga wist te verwerven. In het najaar van 1845 werd hij tot aartsbisschop van Perugia bevorderd, en in 1853 benoemd tot kardinaal. In 1876 werd hij naar Rome geroepen en ontving er in September 1877 den rang van Camerlengo, in welke hoedanigheid hij na Pins' dood, 7 Febr. 1878 de zaken der Curie leidde, om den 20sten dier maand, als aan voerder der middenpartij in 't college van kardinalen, tot Pans gekozen, (waarbij hij den naam van Leo Xlll aan nam,) en den 3den Maart gekroond te worden. Zonder in 't minst de beginselen zijns voorgangers te verloochenen, trad hij toch in zachter vormen voor do zaak des Pansdoms op. Hij benoemde gematigde kardi nalen tot staatssecretaris, knoopte met de machthebbers E. W E 8* W E R- Y ertaling VAN dezer wereld weder persoonlijke betrekkingen aan, en trachtte, zonder inbreuk op de beginselen, over twistpun ten tot verstandhouding te komen. Herhaalde malen heeft Leo XIII ook door zijne ency- klieken invloed weten uit te oefenen op sociale quaesties. Toen den 31en December 1887 Leo XIII zijn vjjftig- jarig priesterjubilenm vierde, werd hij schier door al wat in Europa de hoogste plaatsen bekleedde, ook met geschen ken, geöerd en door bedevaartgangers uit alle oorden der woreld gehuldigd. Nieuwe feesten werden den 19en Febr. 1893 gevierd ter gelegenheid van zijn vyftigjarig bisschops jubileum. En hoe zulks verleden jaar, bij den ingang van 't vijf-en-twintigste jaar zijns Paussehaps geschiedde, ligt nog verseh in het geheugen. Met den dood van Lao XIII is voorzeker een zeldzaam lang, tot het laatste toe allerwerkzaamst en rjjk leven van een veelzijdig hoogst bagaafd man besloten. (Haarl. Ct.) Dood van h. H. den Paus. ROME, 20 Jnli. Het sterven van den Heiligen Vader werd voorafgegaan door een korten doodstrijd. De Paus was in een lethargischen slaap gevallen. Te tien minuten voor half vier kondigde dr. Lapponi met tranen in de oogen aan dat het einde (naderde. Dp groot-poenitentirius, kardinaal Vannntelli knielde aan het bed van den Paus en zeide de gebeden voor de stervenden's pausen neven, kardinaal Rampolla en andere dignitarissen weenden. De Paus had het bewustzijn geheel verloren, het gelaat was buitengewoon bleek geworden, de ademhaling was niet langer merkbaar. Kort voordat de dood intrad, werden de kardinalen en enkele dignitarissen, in het geheel zestig personen, in de sterfkamer gelaten. Zij knielden neder, terwijl kardinaal Vannntelli voortging de gebeden der stervenden te zeggen. Te 4 min. over vieren zakte hot hoofd van don lijder ^-iiiiia op zijde en blies de Paus den Iaatsten adem een gebed voor den doode den Paus hetb^ft""^d *ntwoanWen. De waardigheidsbekleders Van net pauselijk Hot en de ceremoniemeester bevonden zich aan de deur der pau selijke vertrekken om den Kameraar te ontvangen. Kar dinaal Oreglia ging binnen en liep naar de deur van de sterfkamer, welke gesloten was. De Camerlengo klopte driemalen op de deur en riep met luider stem den Paus. De deur werd daarop geopend en mgr. Oreglia trad bin nen, gevolgd door allen die hem vergezelden. Hy naderde het bed, waarop bet lijk rustte, klopte driemalen met zijn zilveren hamer op 's pausen voorhoofd, don overledene met luider stem bij den doopnaam (Gioacchino Pecci) roepende. Daarop kondigde kardinaal Oreglio den aan wezigen den dood des Pausen aan en verliet door de kamerheeren gevolgd de sterfkamer. 60) Zijn zware ademhaling, het flikkeren van zijn oogen verried, hoezeer hjj naar die wereld verlangd had. Hildur zag hem slechts aan met een blik, dien hij evenmin kon verklaren als haar toon van straks; maar daarin scheen iets verwijtends te liggen en hij trachtte haar dus gerust te stellen ,Ik denk er natuurlijk met aan om je aan je eigen land te onttrekken, want ik weet hoe ge daaraan gehecht züt Ge woont op Edsviken als mijn lieve, trouwe huis vrouw, blijft in de buurt van je vader in je gewone omgeving en ik kom bij je zoo dikwijls als ik verlof kan krijgen. Ook de kleine, verwende Inga moet zich getroos ten veel alleen te zijn, daar ze nu eens een zeeman heeft gekozen en mijn knappe, verstandige Hildur zal zich zeker ook daarin schikken, niet waar »Neen 1" zeide Hildur, hard en koel. Bernhard zag verbaasd op en trok de wenkbrauwen samen. «Ge zegt dit wel heel beslist," hernain hij knor rig. »Zoo'n antwoord had ik niet verwacht »Ge hebt al die zaken met je oom besproken," viel zg hem in de rede, »en misschien ook nog met anderen. Ik die daarbjj het meeste belang heb, hoor t het laats-. Gij kondigt mij alleen je besluit aan verder mets. Dit verwijt trof doel, maar de jonge man haalde slechts de schouders op. »Ergert 't je dan zóó, dat ge niet mijn eerste vertrouwde zijt geweest Oom was indertgd degeen, dien ik wel het ergst voor het hoofd heb gestoo- ten en had nu wel recht om het eerst mgn veranderd beslnit te vernemen." »En wist hy 't alleen? Niemand anders? Bernhard zweeg hij dacht aan dien avond in den maneschijn op Alfheim. 't Was een andere stem geweest, die hem had wakker geschud uit zijn twijfel en strijd, die hem had aangespoord een beslissing te nemen. Liegen kon hij niet en zoo bleef hij het antwoord schuldig. Hildur's lippen trilden. Zij begreep dit stilzwijgen en haar stem klonk even norsch als straks »Wie heeft je tot dat besluit gabracht De minister ,Dat*s een wonderlijke vraag!" barstte de jonge man uit. »Wat meent wat bedoelt ge eigenlijk, Hildur Ik' herken je vandaag nauwelijks!" ^Inderdaad, dat was niet zij tl stille, bedaarde verloofde, die nu haar plaats had verlaten en vóór hem stond. Eerst nu zag hy, hoe bleek zij was, welk een diepe lijn om haar mond stond 88 »Gehebt mij bij onze verloving gezegd, dat ge mij liefhadt," hernam zij. »Kunt ge dit nóg zeggen in net bijzijn van haar, die eens hier is geweest van prins Sassenbnrg's aanstaande?" Hij ontstelde zichtbaar. «Weet ge Wie heeft je dat 8 Een wanhopige droefheid deed de borst van bet meisje ineenkrimpen, maar zij bleef uiterlgk kalm. Zij hield de groote, heldere oogen op baar verlooofde gevestigd, alsof ze op dan bodem van zijn ziel wilde lezen. »Ik eisch de waarheidBernhard 1 Hebt gy bylvia Hohenfels lief?" De jonge man zag vóór zich. Die vraag liet geen ontwijken, geen uitweg toe, daarop was slechts één ant woord en dit gaf hij thans Eenkorte, drukkende pauze volgde. Hildur zeide niets, ze boog slechts het blonde hoofd als onder een onzicht- baren last. Maar in Bernhard kwam het oude gevoel van weerspannigheid boven. Hij was nu waarlijk lang genoeg de minste geweeBt, hij was gekomen om een otter aan zijn plicht te brengen en nu stond hij hier ais een aangeklaagde, die gevonnisd moest worden. Dat Kon hij niet verdragen. «Gij zult 't. wel trouwbreuk heeten," begon hy opnieuw »Geloof maar vrij: toen ik ja mijn hand bood, wist ik nog niet wat liefde was, had ik de overstelpende kracht daarvan nog nooit ondervonden. Maar ik zal die met geweld bestrijden. En bovendien Sylvia moet haar aanstaanden man volgen gij ^hebt mij je woord gegeven en je rechten zijn mij heilig!" Hildur hief het hoofd op, maar nu flikkerden haar ernstige blauwe oogen van toorn. «Mijn rechten? Ik heb geen rechten meer, van dit oogenblik wil ik geen reebtan meer hebben! Ge zijt vrg ga maar heen Hij ontstelde onwillekeurig van deze uitbarsting. «Hildur dat zegt ge in drift 1" «Hebt ge dan gedacht dat ik je na zoo n bekentenis aan je woord zou houden vroeg zij op bitteren toon. «Je liefde heb ik aangenomen als een geschenk, voor je medelijden bedank ik. Ik wil geen aalmoes van je hebben 1 Bernhard stond onthutst vóór haar. Dit had hg met verwachten het verzoek dat hij thans tot haar richtte, was oprecht en hartelyk gemeend «Bedenk je goed Hildur breek met zoo gauw den staf over ons beider toekomstlaat mij tijd om ten onder te brengen wat toch ten onder moet gebracht worden. Ge hebt niets daarvan te vreezen dat beloot ïk^je plechtig. Ik heb altijd gedacht, dat ge van mg hieldt. Het meisje sidderde en wendde zich af. Of ze van hem hield! Maar ze wilde niet weekhartig worden, dat zou nu heel verkeerd zjjn. «Hebt ge mij wel ooit liefgehad?' vroeg zy hard en verwijtend. «Ge wildet immers maar een huisvrouw voor ie Edsviken hebben. Je vriend, je «Freya je zee, alles was je dierbaarder dan ik - ik stond altijd buiten je eigenlijk leven. Ik ben ook blind geweest in mijn goed vertrouwen. Schat ge mij zóó laagdat ik dit nu met open oogen zou kunnen verdragen? Ik zou toch maar een kluister voor je zijn en blijven gij zoudt slechts met weerzin daaraan denken, dat op Edsviken je een vrouw zat te wachten, die geen begrip heeft van je eerzucht en al je doen en laten daar ginds. Ge wilt je losmaken van ons en van ons land - maak je dan ook geheel los 1 Ik geef je je woord terug ge zjjt vrg Vrij Dat was vroeger het vet lossend woord voor Harn- hard Hohenfels geweest. Wel had hij dikwijls genoeg gevoeld, dat hij zichzelf door die keus in boeien had ge-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1903 | | pagina 1