Runenschrift.
Honderd en vijfde jaargang.
1903.
ZONDAG
Amsterdamsche Brieven.
26 JULI.
Buitenland.
FEUILLETON.
H ermina.
NO. 88. Eerste blad.
A1KMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt. Bins da g-, Monderdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprgs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door hot
geheele rijk f 1,
3 Nummers f ©,06. Atzonderlgke nummers 3 ets.
Prjjs der gewone advertentlën t
Per regel f 0,16. Groote letters naar plaatsruimte^
Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOONVoordam C 9.
XV.
Een Indisch blad bracht dezer dagen het verrassende
nieuwtje, dat na het aftreden van den tegenwoordigen
gouverneur-generaal W. Rooseboom onze wethouder van
Financiën, Mr. Th. Heemskerk op den Buitenxorg-
schen troon zou plaats nemen.
Er zullen er niet velen zijn, die daaraan geloof hechten,
mr. Heemskerk toch heeft nimmer blijk gegeven ook
maar in eenig opzicht bjjzonder belang te stellen in kolo
niale zaken, en zelfs de bewering, dat de candidaat des
wege zjjn nieuw huis niet zoude betrokken hebben, omdat
het verblijf daar, met het oog op zjjn vertrek naar Indië,
slechts kort had kunnen zjjn, maakt het gerucht niet
waarschjjnlijker.
Wel is 'het een feitdat mr. Heemskerk ongeveer
anderhalf jaar geleden een groote villa aan de van
Eeghenstraat heeft aangekocht, maar dat deze, even voor
het oogenblik, waarop de kooper daarheen zou verhuizen,
weder te koop werd geboden men heeft dat toen echter
met geheel andere zaken in verband gebracht. Daarbjj
komt dat dit alles in Mei j.l. reeds een jaar geleden was.
Toentertijd werd geoordeeld, dat de heer Heemskerk, niet
zeker van zjjn herbenoeming als wethouder of ook omdat
hjj eene herbenoeming niet wenschtebesloten had te
blijven waar hij was, in zijn nieuw huis aan de Wetering
schans.
In September werd de heer Heemskerk evenwel met
kleine meerderheid herbenoemdhij heeft hot wethouder
schap opnieuw aanvaard, te kennen gevend, dat waar de
Raad in zijn meerderheid meende, dat het kamerlidmaat
schap niet onvereenigbaar was met het wethouderschap
eener groote gemeente, hij zijnerzijds geen bezwaren tegen
die combinatie kon doen gelden, te meer daar hem die
in de practijk niet gebleken waren. De heer Gerritsen,
die uit het Dageljjksch Bestuur was weggeloopen, omdat
hij de verantwoordelijkheid er niet langer van wenschte
te dragen, daarin zitting te hebben met een collega, die
een groot deel des jaars en jnist in de drukste tijden
elders geroepen werd, zag zjjn campagne mislukken.
Sedert is er weinig veranderd. De Tweede Kamer heeft
het dit jaar niet volhandig gehad, zoodat het gemis van
den heer Heemskerk hier slechts zelden werd gevoeld.
Daarbjj mag niet nit het oog worden verloren, dat deze
wethouder is iemand van zeldzame gaven, die in een nur
meer doet dan een ander in een dag. Het zal bekend
zijn, dat hij, de in geloofszaken niet zeer militante anti-
revolutionnair de zoon is van den eeDige jaren geleden
overleden allerbekwaamsten oud-liberalen minister van
Binnenlandsche Zaken, die aan het hoofd stond van ettelijke
kabinetten.
Wanneer men mr. Heemskerk nauwkeurig gadeslaat,
merkt men op welk een talentvol man hjj isvooral in
de Raad komt dit uitin het debat zijn er slechts zeer
enkelen tegen hem opgewassen en wee hem, die een kamp
Telefoonnummer
in geestigheid met hem aanvangtmet enkele leuk
scherpe opmerkingen weet hjj zijn bestrijder spoedig mat
te zetten. Het is al herhaaldelijk gebeurd, dat er een
soort storm tegen dezen wethouder was opgestoken, dat
men dacht, hoe redt hjj zich hieruit en er valt niet aan
te twijfelen of wij zullen weldra voor een crisis staan
wanneer men den afloop van de raadszitting naging,
hoe alles was afgeloopen, dan kwam men tot de conclusie,
dat men zich vergist moest hebben, dat er blijkbaar geen
onweer gebroeid had maar speurde men do debatten
eens wat precieser na, dan bleek weldra, dat de wethou
der zich uit de impasse slechts had weten te redden
ten eerste door zeer groote feitenkennis en vervolgons
door een ongoëïenaarde handigheid in het debat, waarby
ter zjjde werd gelaten, wat in nieuwe moeieljjkhedea kan
brengen, terwijl de pas, om daarop terug te komen, voor
de tegenpartij vrijwel afgesneden was.
Het is te begrijpen, dat minister Knijper, die zjjne
vrienden niet vergeet, gaarne een goede gelegenheid zoekt
om dezen paladijn, die o.a. bij de stakingsdebatten dit
ministerie van groote waarde is geweest, onder dak te
brengen; dat hij daarbij echter aan den Buitenzorgscben
troon denkt, wordt voorloopig niet waarschijnlijk geacht
te verwachten is het wei, dat minister Idenburg, die al
jaren geleden door dr. Kujjper als het ware ontdekt weid
en die, al beschikt hjj over zeer goede qualiteiten, aan
die ontdekking toch zijn vlugge en schitterende carriere
heelt te danken, mocht het ooit zoover komen, niet, al
te zeer zjjn koloniale bezwaren zal doen gevoelen. De over
leden mimsier van Asch van Wijek, minister Idenburg
en mr. Heemskerk willen ons een trits voorkomen van
dr. Knijpers meest verknochte geestverwanten in deze
legislatieve periode de heer do Waal Malefijt sluit zich
daar nauw bjj aan doch diens capaciteiten staan verre
achter bjj die der genoemden, al evenaart hij hen in aan
hankelijkheid aan den meester
van dat district is en in al zijn doen en laten is een
«deftig Amsterdammer", verre in de minderheid bleef
bij een candidaat, die, als zeer rechtzinnig man die recht
zinnigheid in al zijn gedachten en uitingen belijdend,
eigenïjjk voor dit Bocht-district wel wat erg kerke ijk
is.J Dit is een reactie, waarop wel weder actie zal volgen,
niet echter voor en aleer zekere kleine factoren, die zich
wat opgeblazen hebbenweder tot de juiste proporties
zijn teruggebracht. Dat b.v. bjj deze verkiezingen als
kardinale punten niet anders werd ter tafel gebracht dan
quaesties van sehoolbaden, onderwjjzerssalarissen, avond
scholen herhalingsonderwjjs en meer dergeljjkemet
onbelangrijke maar toch ook niet overbelangrijke zaken,
heeft menig liberaal-denkend man geërgerd en wat zui
niger gemaakt met zjjn liberaliteit dan anders. De mensck
zal bij sehoolbaden en schoolpantoffels alleen niet leven.
Vooral voelt dat hier die talrijke klasse, die van koop
mansschap leeft. Zoo kan deze reactie nog gunstig werken.
Het heeft velen hier getroffen, hoe bij de jongste ge
meenteraadsverkiezing ee^ besliste zwenking naar
rechts ie gedaan door de niet socialistische kiezers. Het
treffendst komt dit nit in het Bocht-district, d.w.z. dat
deel der stad, waartoe de beste gedeelten van Ileeren-
en Keizersgracht behooren. Voorheen was daar het bol
werk van het ond-liberalisme de goeddeels gefortuneerde
bewoners van dat district waren niet onkerkeljjk, integen
deel, maar toch gingen in het politieke hunne aspiraties
meer naar den liberalen kant dan naar dien der kerkelijke
fracties wier program vroeger trouwens minder scherp
beljjnd was. Door allerlei invloeden, niet het minst het
streven der niet-bezittendou om een aandeel te verkrijgen
in het stedelijk bestuur, onevenredig aan hun beteekenis
voor de gemeente, heeft de meerderheid dezer kiezers,
die het typische Oud-Amsterdam der 17de en 18de eeuw
personifieeren, huu politieke zwaartepunt wat naar rechts
verhangen, waardoor een man als mr. Staart, die eigen
lijk geheel tot hunne geestverwanten behoort, zelf inwoner
BMIjOIH. In de Kamers is het bericht van den dood
van den Pans door den voorzitter medegedeeld, die
daarbjj met nadruk herinnerde aan s Pausen bijzondere
sympathie voor België.
De voorzitter besloot met hot voorstel tot opheffing der
zitting te doen. De minister van buitenlacdsche zaken sloot
zich bjj dat voorstel aan. De heeren Janson en Van der
Velde verzetten zich tegen het planhet voorstel werd
echter bij stemming aangenomen, waarop de Kamer tot
des namiddags uiteenging.
De Senaat hief eveneens ten teeken van rouw zijn zit
ting op.
Geljjk men zich herinneren zal zijn onlangs van
Engelsche zjjde ernstige klachten geuit over het bestuur
van den CoDgostaat.
Thans volgt ook Duitschland.
Hertog Johann Albrecht van Mecklenburg, President
der Deutsche Kolonial-Gesellschaft, heeft aan den Rijks
kanselier een memorie gezonden, waarin geklaagd^ wordt
over de schending van het tractaat van Berlijn door
den Oongostaat ten aanzien van den buitenlandschan handel.
HUfGEliAHrO. De ontvangst der Fransche staats
lieden eelijk wjj meldden naar Engeland overgestoken
ten einde de onderlinge sympathie tusschen beide rjjken
en het internationale vraagstuk der arbitrage te bevor
deren, overtreft de schitterendste verwachtingen. Den 22
was er groot feestmaal in het Parlementsgebouw. Ver
scheidene Engelsche ministers (ook Chamberlain) namen
daaraan deel en de wederzjjdsche redevoeringen waren
van het meest welwillende en vredelievende gehalte.
ITAliIE. Den 22 is het lijk van den Paus overge
bracht naar de St. Pieterskerk.
Aan het hoofd gingen palfreniers gekleed in rood
E. WERNER.
V EBTALING
VAN
62)
Langnaes lag meer dan een half nur van Raansdal ver-
wjjderd, een groep van vier of vjjf huizen in een kleine bocht.
Niet ver daar vandaan was op een vooruitstekend stuk land
een seinpaal opgericht voor de terngkeerende booten en
daaromheen had men steenen gestapeld, om hem vast in
den grond te doen staan. Op oen van die steenen zat
Hildur en staarde naar de fjord. Zij was zoo in gedach
ten verzonken, dat zij Thorvik niet eer gewaar werd dan
toen hij vlak bij haar stond.
»Ik kom daar juist van je vader," begon hij aarzelend.
«Hij zeide mij, dat ge dezen kant op waart gegaan en
toen dacht ik toeD wilde ik je toch nog even zien,
eer ik van middag vertrek."
Hildnr stak hem met haar gewone, kalme vriendelijk-
heid de hand toe.
«Voorspoedige reis, Harald 't Ga je goed."
Hij scheen dit nauwelijks verwacht te hebbeu en zag
haar vorschend aan. Een ander zou misschien niets bij
zonders in haar voorkomen hebben opgemerkthaar
aangezicht scheen slechts wat bleek en vermoeid als van
slapelooze nachten. Maar Harald zag de diepe, donkere
schaduwen in de vroeger zoo heldere oogen, den pijn-
ljjken trek om den monddie kalmte kon hem niet
misleiden en min of meer beschroomd greep hij de hem
toegestoken hand, terwijl hij antwoordde
«Ik dacht, dat ge mjj de vriendschap voor goed hadt
opgezegd. Ik had je toch zoo'n verdriet gedaan."
«Ja, dat hadt ge zeide het meisje eenvoudig.
«Misschien was 'c beter geweest als ik gezwegen had,
maar eindeljjk en ten laatste zoudt gij 't toch gemerkt
hebben, dat zijn hart erg ns geheel anders was, en dan
zoudt ge man en vrouw zjjn geweest. Misschien hadt ge
't ook kunnen uithouden en je daarin leerea schikken."
«Hebt ge dat wazenljjk gedacht?" vroeg zjj op ver
wijtenden toon.
«Neen", antwoordde hjj norsch. «Ik wist wel, dat ge
hem zoudt wegsturen, en 't was goed ook, want zóo'n
hnweljjk zou toch maar ellende zjjn geweest. Hij is nu
eens niet iemand van ons slag en gjj en ik niet van het
zjjne, en
«Maar 't is nu voorbjj laten wo liever over andere
dingen praten," viel Hildur hem in de rede. «Gij^gaat
naar Bergen, niet waar Wanneer komt ge weer
«In het voorjaar, denk ik, en dan als kapitein. Doch
ik blijf dao zeker niet langer dan een vertien dagen, daar
ik gauw een schip hoop te krijgen."
«Dat zal een vreugde zjjn voor je moeder 1 De gedachte,
je eens als kapitein te zien, was altijd haar hoogste geluk."
«Ja, moeder maar anders kan 't ook niemand iets
schelen en mijzelf wel het allerminstzeide Harald bitter.
«Waarom niet Ge hebt toch lang genoeg daarop ge
wacht en daarvoor gewerkt."
«Toen had ik nog wat anders wat beters in den
zin. Dat's nu voorbjj Keer je maar niet om, ik zal je
daarmee niet meer lastig vallen. Vergeten doe ik 't niet,
maar men leert zich beheerschen. 't Moet ook zóo gaan 1"
Hildnr had inderdaad bij de eerste woorden het hoofd
afgewend; nn vroeg zij zacht:
«Hebt ge mjj dan wezenlijk zóo noodig voor je geluk
«Of ik je noodig heb?" barstte Harald uit. «Van mijn
vroegste jengd at heb ik immers aan niets of niemand
anders gedacht dan aan jou alleen, heb mjj geen gezellig
huiselijk leven kunnen voorstellen zonder jou Ge weet
't niet half, Hildnr, wat mij al door het hoofd is gegaan."
Nn was het ijs gebroken, hjj vergat zjjn voornemen, en
alles, wat jaren lang in zijn ziel had gegist, baande zich nu
een uitweg. De stugge, stille Harald, wien men elk woord
moest afpersen, werd in dit afscheidsuur welbespraakt.
Hjj bekende, hoe hjj als jong matroos, wanneer hjj
thuiskwam, het aankomend meisje overal had nageloopen
heel in 't geheim, daar zij 't niet mocht merken. Hoe
hjj toen later was gaan zorgen en sparen en zich niet
bij zjjn kameraden bad aangesloten, zoodat hjj zninig zijn
en wat overleggen kon om haar als zjjn vrouw een barer
waardige huiseljjke omgeving te kunnen verschaffen. En
toen was de tijding van Hildur's verloving gekomen en
had op eens alles vernietigd en in duigen geworpen, wat
tot hiertoe de schering en inslag van zjjn leven was ge
weest. Dat kapiteinsoxamen, de toekomst, ja, zjjn heele
volgend leven kon hem nu niets meer schelen het
beste was toch voor hem verloren
Dit klonk bitter en hard genoeg. Harald Thorvik kou
wel stilzwjjgend, maar niet geduldig ljjden. Wrok, baat,
bedreiging, dit alles brak zich thans onstuimig baan, en
nit elk woord sprak zjjn vurige, hartstochteljjke liefde
voor het meisje, waarvan hjj geen afstand kon doen.
In zulk een trouw ligt iets grootsch en verhevens, en
dit scheen ook Hildnr te gevoelen. Zjj was hem met geen
enkel woord in de rede gevalleD, maar toen hjj zweeg,
zeide zij met bevende stem, waaraan zjj vruchteloos eenige
vastigheid poogde te geven
«Harald ik heb veel, heel veel van Bernhard Ho-
henfels gehouden
Hjj zag haar ontroerd en vragend aan, maar zjj liet
zich niet van haar stuk brengen en ging allengs op wat
vaster toon voort
«Dat kan ik niet zoo gemakkeijjk en ook niet zoo
schielijk vergaten ge moet mij tijd daarvoor laten.
Maar als ge in het voorjaar terugkeert, kom dan ook in
de pastorie en bjj mij
Hjj sprong op, als verblind door den straal van een
gelak, waaraan hjj niet meer geloofd had en dat nu
eensklaps voor hem opflikkerde.
«Hildnr, zoudt ge kunnen zoudt ge willen
«Ja, ik wil, en dan zal ik 't ook wel kunnen," ant
woordde zjj nu met vaste stem. «Gjj moogt niet levens
lang alleen bljjven 1"
Wordt vervolgd.