Runenschrift. Honderd en vijfde jaargang. 1903. ZONDAG Amsterdamsche Brieven. 26 JULI. Buitenland. FEUILLETON. H ermina. NO. 88. Eerste blad. A1KMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt. Bins da g-, Monderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprgs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door hot geheele rijk f 1, 3 Nummers f ©,06. Atzonderlgke nummers 3 ets. Prjjs der gewone advertentlën t Per regel f 0,16. Groote letters naar plaatsruimte^ Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOONVoordam C 9. XV. Een Indisch blad bracht dezer dagen het verrassende nieuwtje, dat na het aftreden van den tegenwoordigen gouverneur-generaal W. Rooseboom onze wethouder van Financiën, Mr. Th. Heemskerk op den Buitenxorg- schen troon zou plaats nemen. Er zullen er niet velen zijn, die daaraan geloof hechten, mr. Heemskerk toch heeft nimmer blijk gegeven ook maar in eenig opzicht bjjzonder belang te stellen in kolo niale zaken, en zelfs de bewering, dat de candidaat des wege zjjn nieuw huis niet zoude betrokken hebben, omdat het verblijf daar, met het oog op zjjn vertrek naar Indië, slechts kort had kunnen zjjn, maakt het gerucht niet waarschjjnlijker. Wel is 'het een feitdat mr. Heemskerk ongeveer anderhalf jaar geleden een groote villa aan de van Eeghenstraat heeft aangekocht, maar dat deze, even voor het oogenblik, waarop de kooper daarheen zou verhuizen, weder te koop werd geboden men heeft dat toen echter met geheel andere zaken in verband gebracht. Daarbjj komt dat dit alles in Mei j.l. reeds een jaar geleden was. Toentertijd werd geoordeeld, dat de heer Heemskerk, niet zeker van zjjn herbenoeming als wethouder of ook omdat hjj eene herbenoeming niet wenschtebesloten had te blijven waar hij was, in zijn nieuw huis aan de Wetering schans. In September werd de heer Heemskerk evenwel met kleine meerderheid herbenoemdhij heeft hot wethouder schap opnieuw aanvaard, te kennen gevend, dat waar de Raad in zijn meerderheid meende, dat het kamerlidmaat schap niet onvereenigbaar was met het wethouderschap eener groote gemeente, hij zijnerzijds geen bezwaren tegen die combinatie kon doen gelden, te meer daar hem die in de practijk niet gebleken waren. De heer Gerritsen, die uit het Dageljjksch Bestuur was weggeloopen, omdat hij de verantwoordelijkheid er niet langer van wenschte te dragen, daarin zitting te hebben met een collega, die een groot deel des jaars en jnist in de drukste tijden elders geroepen werd, zag zjjn campagne mislukken. Sedert is er weinig veranderd. De Tweede Kamer heeft het dit jaar niet volhandig gehad, zoodat het gemis van den heer Heemskerk hier slechts zelden werd gevoeld. Daarbjj mag niet nit het oog worden verloren, dat deze wethouder is iemand van zeldzame gaven, die in een nur meer doet dan een ander in een dag. Het zal bekend zijn, dat hij, de in geloofszaken niet zeer militante anti- revolutionnair de zoon is van den eeDige jaren geleden overleden allerbekwaamsten oud-liberalen minister van Binnenlandsche Zaken, die aan het hoofd stond van ettelijke kabinetten. Wanneer men mr. Heemskerk nauwkeurig gadeslaat, merkt men op welk een talentvol man hjj isvooral in de Raad komt dit uitin het debat zijn er slechts zeer enkelen tegen hem opgewassen en wee hem, die een kamp Telefoonnummer in geestigheid met hem aanvangtmet enkele leuk scherpe opmerkingen weet hjj zijn bestrijder spoedig mat te zetten. Het is al herhaaldelijk gebeurd, dat er een soort storm tegen dezen wethouder was opgestoken, dat men dacht, hoe redt hjj zich hieruit en er valt niet aan te twijfelen of wij zullen weldra voor een crisis staan wanneer men den afloop van de raadszitting naging, hoe alles was afgeloopen, dan kwam men tot de conclusie, dat men zich vergist moest hebben, dat er blijkbaar geen onweer gebroeid had maar speurde men do debatten eens wat precieser na, dan bleek weldra, dat de wethou der zich uit de impasse slechts had weten te redden ten eerste door zeer groote feitenkennis en vervolgons door een ongoëïenaarde handigheid in het debat, waarby ter zjjde werd gelaten, wat in nieuwe moeieljjkhedea kan brengen, terwijl de pas, om daarop terug te komen, voor de tegenpartij vrijwel afgesneden was. Het is te begrijpen, dat minister Knijper, die zjjne vrienden niet vergeet, gaarne een goede gelegenheid zoekt om dezen paladijn, die o.a. bij de stakingsdebatten dit ministerie van groote waarde is geweest, onder dak te brengen; dat hij daarbij echter aan den Buitenzorgscben troon denkt, wordt voorloopig niet waarschijnlijk geacht te verwachten is het wei, dat minister Idenburg, die al jaren geleden door dr. Kujjper als het ware ontdekt weid en die, al beschikt hjj over zeer goede qualiteiten, aan die ontdekking toch zijn vlugge en schitterende carriere heelt te danken, mocht het ooit zoover komen, niet, al te zeer zjjn koloniale bezwaren zal doen gevoelen. De over leden mimsier van Asch van Wijek, minister Idenburg en mr. Heemskerk willen ons een trits voorkomen van dr. Knijpers meest verknochte geestverwanten in deze legislatieve periode de heer do Waal Malefijt sluit zich daar nauw bjj aan doch diens capaciteiten staan verre achter bjj die der genoemden, al evenaart hij hen in aan hankelijkheid aan den meester van dat district is en in al zijn doen en laten is een «deftig Amsterdammer", verre in de minderheid bleef bij een candidaat, die, als zeer rechtzinnig man die recht zinnigheid in al zijn gedachten en uitingen belijdend, eigenïjjk voor dit Bocht-district wel wat erg kerke ijk is.J Dit is een reactie, waarop wel weder actie zal volgen, niet echter voor en aleer zekere kleine factoren, die zich wat opgeblazen hebbenweder tot de juiste proporties zijn teruggebracht. Dat b.v. bjj deze verkiezingen als kardinale punten niet anders werd ter tafel gebracht dan quaesties van sehoolbaden, onderwjjzerssalarissen, avond scholen herhalingsonderwjjs en meer dergeljjkemet onbelangrijke maar toch ook niet overbelangrijke zaken, heeft menig liberaal-denkend man geërgerd en wat zui niger gemaakt met zjjn liberaliteit dan anders. De mensck zal bij sehoolbaden en schoolpantoffels alleen niet leven. Vooral voelt dat hier die talrijke klasse, die van koop mansschap leeft. Zoo kan deze reactie nog gunstig werken. Het heeft velen hier getroffen, hoe bij de jongste ge meenteraadsverkiezing ee^ besliste zwenking naar rechts ie gedaan door de niet socialistische kiezers. Het treffendst komt dit nit in het Bocht-district, d.w.z. dat deel der stad, waartoe de beste gedeelten van Ileeren- en Keizersgracht behooren. Voorheen was daar het bol werk van het ond-liberalisme de goeddeels gefortuneerde bewoners van dat district waren niet onkerkeljjk, integen deel, maar toch gingen in het politieke hunne aspiraties meer naar den liberalen kant dan naar dien der kerkelijke fracties wier program vroeger trouwens minder scherp beljjnd was. Door allerlei invloeden, niet het minst het streven der niet-bezittendou om een aandeel te verkrijgen in het stedelijk bestuur, onevenredig aan hun beteekenis voor de gemeente, heeft de meerderheid dezer kiezers, die het typische Oud-Amsterdam der 17de en 18de eeuw personifieeren, huu politieke zwaartepunt wat naar rechts verhangen, waardoor een man als mr. Staart, die eigen lijk geheel tot hunne geestverwanten behoort, zelf inwoner BMIjOIH. In de Kamers is het bericht van den dood van den Pans door den voorzitter medegedeeld, die daarbjj met nadruk herinnerde aan s Pausen bijzondere sympathie voor België. De voorzitter besloot met hot voorstel tot opheffing der zitting te doen. De minister van buitenlacdsche zaken sloot zich bjj dat voorstel aan. De heeren Janson en Van der Velde verzetten zich tegen het planhet voorstel werd echter bij stemming aangenomen, waarop de Kamer tot des namiddags uiteenging. De Senaat hief eveneens ten teeken van rouw zijn zit ting op. Geljjk men zich herinneren zal zijn onlangs van Engelsche zjjde ernstige klachten geuit over het bestuur van den CoDgostaat. Thans volgt ook Duitschland. Hertog Johann Albrecht van Mecklenburg, President der Deutsche Kolonial-Gesellschaft, heeft aan den Rijks kanselier een memorie gezonden, waarin geklaagd^ wordt over de schending van het tractaat van Berlijn door den Oongostaat ten aanzien van den buitenlandschan handel. HUfGEliAHrO. De ontvangst der Fransche staats lieden eelijk wjj meldden naar Engeland overgestoken ten einde de onderlinge sympathie tusschen beide rjjken en het internationale vraagstuk der arbitrage te bevor deren, overtreft de schitterendste verwachtingen. Den 22 was er groot feestmaal in het Parlementsgebouw. Ver scheidene Engelsche ministers (ook Chamberlain) namen daaraan deel en de wederzjjdsche redevoeringen waren van het meest welwillende en vredelievende gehalte. ITAliIE. Den 22 is het lijk van den Paus overge bracht naar de St. Pieterskerk. Aan het hoofd gingen palfreniers gekleed in rood E. WERNER. V EBTALING VAN 62) Langnaes lag meer dan een half nur van Raansdal ver- wjjderd, een groep van vier of vjjf huizen in een kleine bocht. Niet ver daar vandaan was op een vooruitstekend stuk land een seinpaal opgericht voor de terngkeerende booten en daaromheen had men steenen gestapeld, om hem vast in den grond te doen staan. Op oen van die steenen zat Hildur en staarde naar de fjord. Zij was zoo in gedach ten verzonken, dat zij Thorvik niet eer gewaar werd dan toen hij vlak bij haar stond. »Ik kom daar juist van je vader," begon hij aarzelend. «Hij zeide mij, dat ge dezen kant op waart gegaan en toen dacht ik toeD wilde ik je toch nog even zien, eer ik van middag vertrek." Hildnr stak hem met haar gewone, kalme vriendelijk- heid de hand toe. «Voorspoedige reis, Harald 't Ga je goed." Hij scheen dit nauwelijks verwacht te hebbeu en zag haar vorschend aan. Een ander zou misschien niets bij zonders in haar voorkomen hebben opgemerkthaar aangezicht scheen slechts wat bleek en vermoeid als van slapelooze nachten. Maar Harald zag de diepe, donkere schaduwen in de vroeger zoo heldere oogen, den pijn- ljjken trek om den monddie kalmte kon hem niet misleiden en min of meer beschroomd greep hij de hem toegestoken hand, terwijl hij antwoordde «Ik dacht, dat ge mjj de vriendschap voor goed hadt opgezegd. Ik had je toch zoo'n verdriet gedaan." «Ja, dat hadt ge zeide het meisje eenvoudig. «Misschien was 'c beter geweest als ik gezwegen had, maar eindeljjk en ten laatste zoudt gij 't toch gemerkt hebben, dat zijn hart erg ns geheel anders was, en dan zoudt ge man en vrouw zjjn geweest. Misschien hadt ge 't ook kunnen uithouden en je daarin leerea schikken." «Hebt ge dat wazenljjk gedacht?" vroeg zjj op ver wijtenden toon. «Neen", antwoordde hjj norsch. «Ik wist wel, dat ge hem zoudt wegsturen, en 't was goed ook, want zóo'n hnweljjk zou toch maar ellende zjjn geweest. Hij is nu eens niet iemand van ons slag en gjj en ik niet van het zjjne, en «Maar 't is nu voorbjj laten wo liever over andere dingen praten," viel Hildur hem in de rede. «Gij^gaat naar Bergen, niet waar Wanneer komt ge weer «In het voorjaar, denk ik, en dan als kapitein. Doch ik blijf dao zeker niet langer dan een vertien dagen, daar ik gauw een schip hoop te krijgen." «Dat zal een vreugde zjjn voor je moeder 1 De gedachte, je eens als kapitein te zien, was altijd haar hoogste geluk." «Ja, moeder maar anders kan 't ook niemand iets schelen en mijzelf wel het allerminstzeide Harald bitter. «Waarom niet Ge hebt toch lang genoeg daarop ge wacht en daarvoor gewerkt." «Toen had ik nog wat anders wat beters in den zin. Dat's nu voorbjj Keer je maar niet om, ik zal je daarmee niet meer lastig vallen. Vergeten doe ik 't niet, maar men leert zich beheerschen. 't Moet ook zóo gaan 1" Hildnr had inderdaad bij de eerste woorden het hoofd afgewend; nn vroeg zij zacht: «Hebt ge mjj dan wezenlijk zóo noodig voor je geluk «Of ik je noodig heb?" barstte Harald uit. «Van mijn vroegste jengd at heb ik immers aan niets of niemand anders gedacht dan aan jou alleen, heb mjj geen gezellig huiselijk leven kunnen voorstellen zonder jou Ge weet 't niet half, Hildnr, wat mij al door het hoofd is gegaan." Nn was het ijs gebroken, hjj vergat zjjn voornemen, en alles, wat jaren lang in zijn ziel had gegist, baande zich nu een uitweg. De stugge, stille Harald, wien men elk woord moest afpersen, werd in dit afscheidsuur welbespraakt. Hjj bekende, hoe hjj als jong matroos, wanneer hjj thuiskwam, het aankomend meisje overal had nageloopen heel in 't geheim, daar zij 't niet mocht merken. Hoe hjj toen later was gaan zorgen en sparen en zich niet bij zjjn kameraden bad aangesloten, zoodat hjj zninig zijn en wat overleggen kon om haar als zjjn vrouw een barer waardige huiseljjke omgeving te kunnen verschaffen. En toen was de tijding van Hildur's verloving gekomen en had op eens alles vernietigd en in duigen geworpen, wat tot hiertoe de schering en inslag van zjjn leven was ge weest. Dat kapiteinsoxamen, de toekomst, ja, zjjn heele volgend leven kon hem nu niets meer schelen het beste was toch voor hem verloren Dit klonk bitter en hard genoeg. Harald Thorvik kou wel stilzwjjgend, maar niet geduldig ljjden. Wrok, baat, bedreiging, dit alles brak zich thans onstuimig baan, en nit elk woord sprak zjjn vurige, hartstochteljjke liefde voor het meisje, waarvan hjj geen afstand kon doen. In zulk een trouw ligt iets grootsch en verhevens, en dit scheen ook Hildnr te gevoelen. Zjj was hem met geen enkel woord in de rede gevalleD, maar toen hjj zweeg, zeide zij met bevende stem, waaraan zjj vruchteloos eenige vastigheid poogde te geven «Harald ik heb veel, heel veel van Bernhard Ho- henfels gehouden Hjj zag haar ontroerd en vragend aan, maar zjj liet zich niet van haar stuk brengen en ging allengs op wat vaster toon voort «Dat kan ik niet zoo gemakkeijjk en ook niet zoo schielijk vergaten ge moet mij tijd daarvoor laten. Maar als ge in het voorjaar terugkeert, kom dan ook in de pastorie en bjj mij Hjj sprong op, als verblind door den straal van een gelak, waaraan hjj niet meer geloofd had en dat nu eensklaps voor hem opflikkerde. «Hildnr, zoudt ge kunnen zoudt ge willen «Ja, ik wil, en dan zal ik 't ook wel kunnen," ant woordde zjj nu met vaste stem. «Gjj moogt niet levens lang alleen bljjven 1" Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1903 | | pagina 1