Runenschrift.
Honderd en vijfde jaargang»
1903.
WOENSDAG
29 JULI.
G-e vonden I/dor werpen.
FEUILLETON.
Nederland.
11 r m i n
NO. 89. Tweede lilad.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Honderd» g-
m Katerdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaak f 0,8#j franco door het
geheele rjjk i 1,
3 Nummers f Ö,OÖ. Afzonderljjke nummers 3 ets.
Telefoonnummer 3.
UrjjN der gewone advertentiën t
Per regel f 0,15. Groote|letters^naar plaatsruimte.?
Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOONVoordam C 9.
Te bevragen aan het bureau van politie op werkdagen
des morgens tusschen 9 en 12 nnr
Een notitieboekje, een dop van een rijwielbei, een vest,
een gedeelte van een lorgnet, een witte zakdoek, oen
zakmes, een pakje wasebgoed, twee bondeneen man
chetknoop, een kindersehoentje, een zwarte ceintuur en
twee portemonnaies, inhoudendo eenig geld.
Alkmaar, De Commissaris van Politie
24 Jnli 1903. S. M. S. MODDERMAN Jr.
De KI fielt oren.
Te P a r ij s wordt de vraag besproken of de Eiffel-
toren behoort te verdwijnen. De concessie werd indertijd
tot het jaar 1909 verleend en nu die termijn nadert en
pogingen worden gedaan verlenging met 10 jaren te
erlangenkomt men met allerlei bezwaren aandragen.
Velen vinden den toren leelijk en anderen beweren dat
het ijzeren gevaarte gedoemd is tot den dood. Niet door
het roesten, dat zoo langzaam gaat dat hij nog wel een
paar eenwen staan kan maar omdat het gebleken zon
zijn dat hij door windstooten ernstig gevaar loopt en reeds
bovenaan door stormen de bindten hebben geleden.
Een grappige proefneming.
Om practisch na te gaan waar toch gebruikte pen
nen, spelden en naalden blijven, werden in een ontoe-
gankelijken hoek van een tuin eenige honderden soorten
neergeworpen en bleven ze daar aan weer en wind bloot
gesteld. Hierbij bleek, dat zij zeer snol oxydeeren in een
brnin roest overgaan en door den wind weggeblazen
worden.
Stalen naalden hielden bet langste stand en wel 2'/j
jaar, gewone haarnaalden waien reeds na 6 maanden,
de meeste spelden na 18 maanden spoorloos verdwenen.
De stalen pennon roestteu in 15 maanden uit de houten
pennehonders wog, terwijl het hont bijna onveranderd
bleef. (»Architectnra.'')
Paarden poetsen.
Dikwijls gebeurt het, dat paarden bij het poetsen
willen bijten en slaan, ol niet willen stilstaan. Oorzaak
daarvan is vaak, dat men verkeerd poetst, door bijvoor
beeld met een scherpen roskam over do huid te krabben.
Dit kan namelijk wel bij »koudbloedpaarden" gedaan
worden maar bij paarden met een fijne hnid veroorzaakt
dit een zoodanige prikkeling, dat het pijn veroorzaakt.
Nog erger wordt de onrust van het dier, wanneer de
de paardenpoetser het kort gaat vastbinden, of een praam
opzet. Dit heeft gewoonlijk ten gevolge, dat het dier
al ongedurig wordt wanneer de tijd van poetsen aan
breekt.
E. WfiUNEB.
Vertaling
van
63)
Hartstochtelijk greep hij haar beide handen, en wat
geen droefheid, geen ongeluk dien man ooit hadden af
geperst, deed nu het gelnkdo tranen kwamen ham in
de oogen.
»Wilt ge wezenlijk, wezenlijk mijn vrouw worden
riep hij, alsof by 't nog altijd niet kon gelooven. »Ik
weet 't wol, ik ben een wilde, lastige klant, ge weet 't
niet half, hoe lastig ik hen, maar dat alles verandert,
als ik je maar eerst hebGe zult nooit een hard woord
van my hooren, nooit een ellendig nnr door mjj beleven.
Op de heole wereld hond ik van niemand en niets zoo
veel als van jon 1"
Het meisje glimlachte met bleeke lippen, Ik vertrouw
je, Harald Maar wat we na besproken hebben, blijft
onder onsdit behoeft niemand te weten voor je terug
komst 1 Ge zult nog maanden lang moeten werken eer
ge kapitein wordt welnn werk dan voor jon
en voor mij
•Voor jou herhaalde hjjterwijl zich een zonnestraal
over zijn anders zoo somber gelaat verspreidde. >Of ik
ook werken zal 1 Nu krijg ik het hoogste nommer 1"
Met zacht geweld trok Hildur haar hand terng, die hij
nog altijd vasthield.
En ga nu heen 1 Ge moogt de stoomboot niet ver
zuimen."
En gij vroeg hij zacht en smeekend.
Ik wil nog een uurtje alleen zijn. Vaarwel, Haiald
tot weersziens 1"
Hij was nog graag wat langer gebleven maar onder
wierp zich, en de gelukkige uitdrukking verhelderde nog
altijd zijn wezenstrekken toen hij zich omkeerde en
heenging.
Zeer gevoelige paarden, vooral merriën, moet men op
de gevoeligste plaatsen niet poetsen maar met lauw
warm water afwasschen en met een zachten handdoek
droog wrijven. Dit is meestal meer dan voldoende om
do hnid schoon te krijgen.
In het algemeen vermijde men de scherpe roskammen,
doch boiBtele flink met een goeden borstel. »Hipp."
üleinc oorzaken.
Terwijl de volwassen bevolking van het dorp Villa
Banole in Zuid Tirol op het veld was, ontstond er in een
huis brand. Kinderen hadden met vunr gespeeld en
den brand veroorzaakt. Binnen enkele uren waren dertien
groote huizon, bewoond door 46 gezinnen, een prooi dar
vlammen. Een joDgentje van zos jaar verbrandde. Het
in de schuren opgeslagen veldgewas werd vernield. Het
vee werd grootendeels gered, dank zij het beleid van
eenige kloeke mannen.
Watersnood.
In geen vijftig jaren heeft Silezië zulk een verwoes
tenden watersnood gekend als dezer zomer. De oogst van
dit jaar is zoo goed als vernield. Groote uitgestrektheden
bouwland zyn weggeslagen of in moerassen verkeerd. Men
vreest voor het uitbreken van besmettelijke ziekten.
In het beroep, dat het Vaderlandsch Vrouwen verbond
te Berlijn op den liofdadigheidszin van het Dnitscbe volk
doet, wordt gezegd, dat 20000 Sileziërs van volslagen
ondergang en wanhoop moeten gered worden.
Pensloeneerlng van Gemeenteambtenaren.
Het Handelsbl. meldt uit Zaandam
Door de federatie van gemeente-werklieden is in een
adres wijziging gevraagd van enkele bepalingen der ver
ordeningen regelende het verleenen van pensioen aan
gemeente-ambtenaren en aan wednwen en weezen.
Daarop is thans door B. en W. advies uitgebracht.
Het verzoek om van bezoldigingen beneden f 500 geen
bijdragen te vorderen, meenen B. en W. om de financi-
eele gevolgen voor de gemeente te moeten ontraden.
B. en W. stellen den Raad voor alle gemeente-ambte
naren en werklieden, behalve de losse werklieden pen
sioengerechtigd te verklaren thans zijn daarvan nog de
gemeente-veearts en de gemeente-vroedvrouwen uitgesloten.
Voorts het pensioen te verleenen aan hen die:
lo. den leeftijd van 65 jaar bereikt hebben na
minstens 25 jaren onafgebroken in dienst der gemeente
te zyn geweest
2o. gedurende 40 jaar een of meer ambten der gemeente
Tot weerziens 1"
Hildur was alleen. Zij wist wel, waarom ze hier bleef,
ondanks den scherpen wind. Het ziekenbezoek, dat zij had
afgelegd was slechts het voorwendsel geweest om deze
plek te bereiken, vanwaar men het geheele bovenste deel
van den fjord overzag. Olaf was den vorigen dag te
Raansdal geweest en had vertelddat de »Freya" dien
voormiddag zon uitzeilen maar tot nog toe was het
schip nog niet ziehtbaar geworden.
September had in den aanvang enkel zomerachtig warme
dagen opgeleverd maar eensklaps was het weer omge
slagen, en de geheele omtrek zag er dien dag echt na-
jaarsachtig uit. De hemel was grauw en somber, een
ijskoude wind zwiepte de golven en zeewaarts, in het
zuiden, pakten zich zware wolken samen. De vroegere
zonnige schoonheid van het landschap was verdwenen
kond en kleurloos lag Raansdal tasschen zij a groene
weiden en donker en dreigend stegen de rotsen nit het
water op. De golven kwamen en gingen, schuimend bra
ken ze tegen de steenen, dicht bij de voeten van het
meisje dat daar zoo eenzaam zat te wachten op het
laatste afscheid.
Daar kwam zij eindelijk te voorschijn uit de boeht van
Edsviken, do »Freya'1 met uitgespreide vleugels. Zij had
alle zeilen bygezet en vloog letterlijk voor den wind uit.
't Was te veraf om iets op het schip te onderscheiden.
Men zag alleen, dat 't geen vlag in top had, dat de
gewone Noorweegsehe kleuren aan den mast ontbraken.
Hildur was opgestaan. Den linkerarm rondom den
seinpaal geslagen, den rechter tegen de borst gedrukt,
boog zjj zich zoo ver mogelijk voorover en tuurde baar
verloren gelnk na, dat daar wegtrok om nooit terug te
keeren. Ze schreide niet, ze bewoog zich niet, maar de
droge, starende oogen drukten een nameloos leed uit.
Het schip verwijderde zich al verder en verder, na be
reikte 't de vooruitspringende rotsen, nn was 't daar
achter verdwenen.
De »Freya" had het bovenste gedeelte van de fjord
achter zich gelaten en Raansdal nit het gezicht verloren.
De bergen weken aan weerskanten achteruit, het water
vlak werd allengs grooter, de golfslag krachtiger, weldra
was men in het rnime sop. Daar werd plotseling de vlag
in top geheschen, voor de eerste maal de Duitsche kleu
ren en daarboven woei en wapperde een smalle reep
de vaderlandsche wimpel l
te hebben waargenomen en den leeftijd van 60 jaren be
reikt hebben
3o. door ziekte, ziekelijke gesteldheid of gebreken voor
den gemeentedienst ongeschikt zijn geworden.
Wanneer de ongeschiktheid, sub. 3o bedoeld, niet ten
gevolge van de uitoefening zijner functie is ontstaan, wordt
het pensioen, indien de betrokken ambtenaar 25 of meer
dienstjaren heeft, ten volle uitgekeerdbij minder dienst
jaren een zeker procent naar gelang van het aantal
dienstjaren.
B. en W. zullen gerechtigd zijn jaarlijks een onderzoek
naar den gezondstoestand te doen van hem, die ingevolge
sub. 3o. gepensioneerd is. Mocht uit dit onderzoek blijken,
dat de ziekelijke toestand of invaliditeit geweken is, dan
zal hij weder in een gemeentebetrekking met gelijk salaris
kunnen worden benoemd. Bij eventueel niet aanvaarding
verliest bij dan zijn recht op pensioen.
Wik- en weegloonen.
Door pl.m. 50 besturen van gemeenten in »Holland's
Noorderkwartier", zijn aan den Minister van Binnen-
landsche Zaken adressen gericht van adhaesiein zake
den strijd tegen de hooge heffing van wik- en weeg-
1 o o n e n op de kaasmarkten te Alkmaar, Edam
Hoorn en Pnrmerend.
Bestrijding van malaria.
Den beer H. J. M. Schoo arts te Krommenie,
den bekenden onderzoeker van de malaria, is door de
Regeering een voorstel gedaan een reis te maken naar
Suriname, ter bestrijding van de malaria bij den aanleg
van spoorwegen aldaar.
Beemster. Met zekerheid kunnen wij mededeelen,
dat de heer R. G. C. Oldeman Zondag 9 Augustus alhier
zijn intrede zal doen. De bevestiging zal voormiddag 10
uur geschieden door den heer W. Ph. Feith, em. predi
kant te Alkmaar.
lilmmcn. In de den 24 gehouden raadsvergade
ring werd o. m. eervol ontslag verleend aan den heer
H. G. Verhaar, onderwyzer aan de openbare lagere school
alhier, wegens zijne benoeming te Amersfoort.
Den 2 Ang. hoopt de heer ds. R. G. O. Oldeman zijn
afscheidsrede voor deze gemeente te honden.
Den 15 Aug. a.s. hoopt de heer N. J. J. O. Leesberg
den dag te herdenken waarop hij vóór 25 jaar het pries
terschap aanvaardde.
Er heeft zich alhier een commissie gevormd, die den
aanstaanden verjaardag van onze Koningin feestelijk
binnen deze gemeente hoopt te herdenken.
De heer ds. H. J. Witkop Ezn., predikant te Beets
(N.-H.) heeft het beroep naar de Ned. Herv. gemeente
te Woordscharwoude aangenomen.
Bij de wisselplaats aan de kust zag men ook, dat er
storm in aantocht was en de ervaren zeelui wisten, dat 't
zwaar weer zou worden. Tegen den middag was de
•Zeearend" gepasseerd en zonder zich op te houden, met
vollen stoom het ruime sop ingevaren. De lieden schudden
afkeurend het hoofd en zeiden, dat 't een groote dwaas
heid was bij zulk weer onnoodig zijn leven te wagen
een dolle inval van een hoogen mynheer Laat in den
namiddag was ook de wel bekende »Freya" aangekomen,
maar haar eigenaar was verstandiger, hoewel hy waarljjk
niet bang was voor stormMaar als deze hem 's nachts
overviel op zijn vaart langs de kust, tasschen de eilanden
en klippen, zon hij schip en leven wagen. De »Freya"
ging dus voor anker liggen in de kleine, doch veilige
haven van de wisselplaats en wilde daar tot den volgen
den morgen wachten, 's Avonds kwam ook de fjordboot
van Raansdal en zette haar passagiers aan land, die in
elk geval den nacht hier moesten overblijven. Maar 't
werd een onrustige nacht.
Met het aanbreken van de duisternis barstte het on
weer met een ongekende hevigheid los. Op zee woedde
een orkaan de branding aan den oever steeg tot een
angstwekkende boogte, de schepen in do haven werden
heen en weer gesleurd en dreigden van hun ankerket
tingen los te rnkken. Dit duurde den ganschen nacht
tot het aanbreken van den dag en toen 't licht werd,
besefte men eerst welk een noodweer 't was.
Men kon niet ver zien door den mistmaar zoover
de blik reikte, waren lncht en zee in volslagen oproer.
Jagende wolkgevaarten boven en bruisende golven beneden,
de nabijgelegen rotsklippen overstroomd en nog altyd
hield de storm met onverminderde kracht aan.
Op een van de hoogste plekken aan het strand stond
een groep mannen, wier middelpunt Harald Thorvik
vormde met de loodsen, die zich om hem heen verdrongen.
Zij spraken luid en opgewonden en zwegen slechts nn en
dan om te luisteren, als met onregelmatige tusschenpoozen
een dof, dreunend geluid van den zeekant tot hen door
drong. Nu kwam Bomhard Hohenfels met Christiaan
zich bij hen voegen. Hij was den geheelen naeht op zyn
schip gebleven om present te zyn, ia geval't zich losrukte,
en zette eerst nn voet aan wal.
Wat is daar ginds toch gaande?" vroeg hij. »Is er
een schip in gevaar Dat zyn noodschoten 1"
•Ja, van den »Zeearend!" antwoordde Thorvik. »Hij
