Groote Veemarkten
GrootePa¥iiif
HORDENEEN.
No. 127, »crde blad
Honderd en lijfde jaargang.
1903.
ZONDAG
25 OCTOBER.
te AIiKHüAR
op Maandag 2 en Woensdag
18 November a.s.
Woensdag 11 November a.s.
Alkmaar vooruit
SPORTROMAN
Inderdaad niet rooskleurig
FEUILLETON.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Mlnsd#g-, Boiierdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Aikmüï ff ®,80 franco door bet
geheele rijk ff 1,
3 Nummers ff ®,06. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Prys der gewone advertentlën ij
Per regel ff O,IA. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOONVoordam C 9.
telefoonnummer 3.
.Volksweerbaarheid" bestaat uit en dus door de afdee-
lingen. Die afdeelingen over het geheele land verspreid
zijn ieder kleine of groote lichamen op zich zelf, die door
groote of kleine daden 't streven van .Volksweerbaarheid
geducht kunnen helpen bevorderen.
Van die afdeelingen nit moot het levensbloed der ver
oen iging circnleeren dat onzen polsslag krachtig doet
kloppen.
Geen verflauwing mag merkbaar worden in het groote
stelsel der organisatie zonder de oorzaak er van direct op
te sporen en, zoo mogelijk, eventueele belemmering weg
te ruimen.
Hoe kloppen nu die verschillende slagaderen op dit
oogenbik en waar is een opbeurend woordje noodig
vroegen we onszelf bjj de aanvaarding onzer nieuwe redac-
tioneele t8i3ik#
't Leek ons het beste hoofd voor hoofd de secretarissen
der afdeelingen eens aan te schrijven en we zijn begonnen
dat alfabetisch te doen.
Successievelijk zal op deze plaats een en ander daar
omtrent meegedeeld worden, waarbij in aanmerking dient
genomen dat 't een nieuwe bril is waardoor een blik op
de afdeelingen van .Volksweerbaarheid" geslagen wordt,
m. a. w. dat wij oordeelen naar het heden en niet naar
het verleden.
En, komende van A—Aalten bij A—Alkmaar hoopten
wij vooral van die historisch beroemde plaats in Noord-
Holland goede berichten te zullen ontvangen. Helaas, 't
mocht niet zoo zijn.
De aanhef van 't schrijven dat de geachte secretaris
zoo welwillend was ons reeds spoedig te zenden (vele
andere A's antwoordden nog niet) luidde reeds teleur
stellend. ZEd. toch schrijft:
.Reeds eerder zoude ik eens iets van onze afdeeling
hebben laten hooren, ware hel niet dat het altijd minder
aangenaam is over een weinig bloeiende afdeeling verslag
nit te brengen. Onze afdeeling, opgericht in het begin
van het jaar 1900, bleek al dadelijk geen groote levens'
vatbaarheid te bezitten.
Wel traden in den beginne verscheidene leden toe die
de zaak financieel steunden, doch onder de werkende le
den werd de kern der bevolking gemist, zoodat die nage
noeg uitsluitend uit jongere krachten bestonden. Wel was
van die zijde over belangstelling niet te klagen, doch juist
ten gevolge van hun jeugdigen leeftijd, had een gedurige
verandering onder de leden plaats.
Toch deed 't bestuur zooveel als in zijn vermogen was
om de noodige belangstelling gaande te honden.
Door de welwillende medewerking van het gemeente
bestuur werd bet gymnastieklokaal voor de vereeniging
gratis beschikbaar gesteld, waar in den beginne geregeld
oefeningen gehouden werden in het schieten met kamer-
schietcylindergeweerlater met margapatronen. Deze
oefeningen, in den winter gehouden, werden in den zomer
met scherpe patronen voortgezet. Deze oefeningen kosten
echter [aan de leden te veel tijd om geregeld te kunnen
gehouden worden. In de nabijheid der gemeente bevindt
zich geen schietbaan en moeten die oefeningen gehouden
worden in de duinen der gemeente Bergen, op anderhalf
uur gaans van onze gemeente gelegen. Daar er boven
dien slechts een zeer gebrekkige communicatie met die
gemeente bestaat, laat het zich denken hoeveel opoffering
aan tijd deze oefeningen aan de leden kosten.
Toch worden zij zoo geregeld mogelijk gehouden en
jaarlijks besloten door een ouderlingen schietwedstrijd
tussehen de leden.
Ook de finantieele zijde is niet rooskleurig. Zooals bij
vele vereenigingen wordt hot getal contribueerende leden
er niet grooter op en kost het dan ook de grootste moeite
om jaarlijks met geen al te groot tekort te sluiten.
Onze hoop is gevestigd op een betere verbinding met
ons schiettorrein. Is die eenmaal aanwezig, en misschien
is hier het volgende jaar kans op, dan is het waarschijn"
lijk dat er meerdere personen gevonden zullen worden,
bereid om aan deze zoo nuttige als aangename bezigheid
hun belangstelling te wijden.
Ziehier een kort verslag omtrent onze afdeeling, waai''
van het eene jaar een getrouwe afspiegeling van het
andere is."
Van Alkmaar kwam eens de victorie, maar voorloopig
zal voor .Volksweerbaarheid" de Alkmaarsche victorie
blijkbaar op zich laten wachten.
Dat is jammer, erg jimmer.
Alkmaar is een plaats waarvoor men sympathie mag
en moet hebben.
't Is geen doode stad, hoewel de ouderdom op vele
gevels der huizen staat geschreven.
Alkmaar is een historische stad met een historische
naam en er waren tijden, waarop de Oranjevlag trotsch van
den Alkmaarsche toren bleef wapperen terwijl de Alkmaar-
ders weerbaar bleven tegenover den vijand.
En zouden de afstammelingen van dat dappere ge
slacht en van die oud- Alkmaarsche families nu niets
of niet veel meer voor de weerbaarheid voelen
We kannen het niet gelooven. We willen het niet
gelooven.
En toch, de secretaris moest 't schrijven .het getal
contribueerende leden (wordt) er niet grooter op.''
Foei, Alkmaarders 1 Voor een paar kwartjes kunt gij
het algemeene landsbelang een goeden dienst bewijzen,
Alomaria Victrix waardig.
Wandelt eens een paar malen om het historisch monu
ment in uw stad, waarvan in 1878 door den vader onzer -
Koningin den eersten steen gelegd werd
Zoekt het geboortehuis van Willem Jacobsz Hofdijk in
nw stad op of bladert diens werk over .Ons voorge
slacht" door.
Herinnert u dat gisteren (8 October) vóór 430 jaren
het geheele land met blijden kreet den dapperen weer
stand en de overwinning uwer voorvaders begroette en
de wijze waarop alle Alkmaarsche mannen en vrouwen
Don Frodorink's geoefende krijgslieden afsloegen, onver-
telijk zal blijven 1
Én na deze drie raadgevingen opgevolgd te hebben,
tast gij onmiddellijk in nw benrs en betaalt uw oontri-
bntie aan .Volkweerbaarheid" of, wat even goed is, wordt
lid der afdeeling.
Wat het bezwaar betreft dat de schietbaan bij Bergen
op een en oen half uur gaans van Alkmaar gelegen is,
dat is inderdaad een lastig iets.
De vroede mannen van Alkmaar zijn echter de afdee
ling zeer genegen (en hoe kan 't ook anders in een stad
als Alkmaar), zoo zien wij nit den brief van den secretaris.
Welnn, is er dichter bij de stad geen geschikt terrein
door bemiddeling en steun van het gemeentebestuur te
krijgen Wanneer iedereen eens aan het zoeken gaat
(men ziet 't uit het verslag van Uitgeest) dan vindt
men nn en dan, heel overwachts wel een goed stukje
grond.
En betere verbinding met het tegenwoordig schiet
torrein bij Bergen behoort ook niet tot de directe onmo
gelijkheden. Wij herinneren ons op den weg tussehen
Alkmaar en Bergen eens een groote onnibns gezien te
hebben. Is met den eigenaar daarvan geen billijke over
eenkomst te treffen, om de schutters heen en weer te
brengen Wij kunnen natuurlijk dit hier niet uitwerken,
't Is maar een invallende gedachte. Alkmaar moet immers
als Volksweerbaarheidsafdeeling weer naar 't front.
Alkmaar mag niet achterblijven, en nu de winter
nadert, de lange tijd van avonduren en gezellig samenzijn
nu moeten de Alkmaarsche vrienden de hoofden bij
elkaar steken, de handen ineenleggen (en uitsteken op
dat spoedig, liefst tegen het voorjaar, deze afdeeling weer
opbloeit en de secretaris zeer verblijdende berichten
voor dit blad kan schrijven.
.Volksweerbaarheid" rekent op Alkmaart
DusAlkmaar: vooruitl
Benoemingen.
Schagen. Tot bestuurslid van het Ambncht vau
West-Friesland, genaamd .Sehager en Niedorper Koggen",
werd gekozen de heer K. Bos, te Oudesluis, en tot hoofd
ingeland van genoemd Ambacht, werd herkozen de heer
K. Rezelman, alhier.
d o o B
H. M E UK II F O li S T M R.
33)
Joseph die zoo even in den corridor nog bedaard en
sterk zich gevoeld en op de plagendo woorden van Jane:
.Maak me niet jaloersch, Joe," geglimlacht had zij
het dan ook een zeer mat glimlachje Joseph verloor
zijn zelf beheersching. Hij poogde op Marie's woorden iets
te .antwoorden, een onverschillig, banaal: .Dank je, hoe
gaat het jon?" Maar zijn lippen begonnen te trillen. Dank
zij een bnitengewoon groote krachtsinspanning hield hij
zich nog eenige seconden goed, toen overmeesterde hem
zijn ontroering. Hij sloeg de handen voor het gelaat en
barstte in tranen nit.
Het was doodstil in de kamer.
Jane werd bleek als een marmer beeld terwyl Albrecbt
eenige schreden achteruit ging en met strak gelaat van
den een naar den ander keek.
De eenige die rustig bleef was Marie.
Over haar bleek, droef gezicht gleed iets als een zonne
straal. Zij keek niet naar haar echtgenoot, ook niet naar
de vreemde vrouw, zij trad op Joseph toe en legde troostend
haar hand op zjjn aim.
.Joseph."
Ze geleidde hem als een kind naar een stoel en trok
hem zacht neerzij zelf bleef naast hem staan.
Nog steeds heerschte het doodsche zwijgen, enkel van
tijd tot tijd afgebroken door Josephs krampachtig snikken.
Hij had zijn arm op tafel gelegd en zjjn gelaat er op
neer laten zinken.
Na een lange stilte zag Marie op, langzaam dwaalden
haar oogen naar Josephs vrouw, dan naar haar man, en
weer terug naar Jane. Toen begon ze te spreken
.Weest geen van beiden boos op hem. Hij heeft me
niet herkend, dat is de reden. Ik ben zeer oud geworden
en zeer vervallen, bij was daar niet op voorbereid.
Jane kwam snel naderbij. Dicht voor Marie staande
zag ze haar seconden lang scherp in de oogen, toen nam
ze, steeds nog zonder een woord te spreken, Marie's
handen en drukte ze hartelijk.
.Joseph." Met zaohten druk legde ze haar hand op
zijn schouder. .Kom, Wees nn kalm."
Zij had werkelijk geen reden jaloersch te zijn; op een
verslagene is niemand me8r jaloersch. En terwijl ze de
hand van haar man in de hare sloot en met haar fijn
linnen zakdoekje hem over voorhoofd en oogen streek,
schonk ze hem volkomen vergiffenis. Hij zon een hart
van steen moeten hebben indien dit bleeke, pijnlijk ver
trokken gezicht der eens zoo geliefde vrouw hem niet
ontroerd had.
Ook haar hart zwol van een diep, vrouwelijk medelijden,
dat men den ten doode getroffen tegenstander gaarne
schenkt. Zij kende enkel het eene portret van Marie, dat
Joseph haar te Boston had laten zien en zij uit zijn bezit
in het hare had genomen; een jong, beminnelijk meisjes
gezicht, half een kind nog ineen buitengewoon eenvoudig
katoenen kleedje met een bloem op haar borst.
Zij had niet verwacht dat kind terug te vinden, maar
zich Josephs eerste liefde voorgesteld als een jonge, schoone
vronw, wier gelaat mogelijk minder lief en vriendelijk
was géworden, maar toch altijd nog een geduchte tegen
partij die ten koste van harden strgd overwonnen moest
worden. En op dezen strijd had zij, de zes jaar jongere
zich bovenmate verheugd. Zij was volkomen overtuigd
dat zij de zege behalen en de andere na eenige dagen
vernederd en verslagen het veld ruimen zou. Om na de
wittebroodsweken zijn eigen man nogmaals te moeten
winnen althans hem met hand en tand te moeten ver
dedigen dat scheen haar iets buitengewoons, dat de
meesten nooit leerden kennen en mogelijk niet eens den
moed hadden om het te leeren kennen. Zij Jane had
dien moed zjj, Jane, zon triomfeeren I Zij, Jane, onder
nam deze reis naar Europa om den strgd tegen Josephs
eerste liefde uit te vechten.
En nn was er geen strgd.
Een oogenblik overweldigde haar een gevoel van on
uitsprekelijk geluk. Ook het laatste wat tussehen haar
en Joseph stond was weggevallen; een moment later echter
week deze egoïstische gewaarwording voor een diep mede
lijden.
.Wij hebben dikwijls over n gesproken," zeide ze, Marie's
hand nemend. .Joseph heeft me veel over u verteld.
Het dost me zooveel genoegen n te ontmoeten."
Had ze nn maar de grijze zijden japon aangetrokken in
plaats van deze schitterend roode die bij elke beweging
ruisehte, en knetterde als ze ging zitten. Juffrouw Dash
had de schuld, niemand anders dan juffrouw Dashl Het
ontbrak haar ten eenenmale aan tact. Met haar ver
keerde raadgevingen had ze Jane al hondermaal in ver
legenheid gebracht.
En dan die groote, vreeselijke diamant aan haar hals!
Hij brandde haar de huid en deed bepaald pijn. De ge
dachte kwam bij haar op hem van het rood-flaweelen
bandje te rukken en in haar zak te steken, maar het
was te laat, het ging niet meer.
Met groote, ernstige, droeve oogen zag Marie Jane aan
terwijl deze sprak veel sprak en vertelde. Ze zaten
naast elkaar op de stijve canapé met do rechte leaning
die Albrecbt bij zijn huwelijk gekocht hadde beide
broers waren in den aangrenzenden salon gegaan.
.Mag ik .Marie" zeggen
Marie knikte zwijgend.
»En »je"
Weer knikte Marie zwijgend.
»En wil je Jane" zeggen
Met een vreemden, doffen blik beantwoordde Marie die
vraag.
Wat wilde dat vreemde mensch van haar Waarom
drong zg zich zoo aan haar op? De vrouw die haar
alles had ontnomen In haar sombere oogen begon een
onheilspellend vnnr te glimmen, wat Jane's aandacht ge-
