Kerstmis.
No. 153 derate blad.
Honderd en vijfde jaargang.
1903.
VRIJDAG
25 DECEMBER
De nevelen geweken.
Buitenlaad.
FEUILLETON.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Oourant wordt DUsd*g-, Uooderdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f ©,80franco door het
geheele rijk f 1,
3 Nummers f Q,OB. Afzonderlijke nummers 3 ets.
Telefoonnummer 3.
Pr|]s der gewone advertcntlën ij
Per regel f O,IS. Groote letters naar plaatsruimte»!
Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOONVoordam C 9.
.Kerstmis! juublen duizend tonen
door den donkren winternacht.
Kerstmis flonkren hoog de sterren
in verheven, stille pracht.
Kerstmisjuichen men8chen=temmen in een zang
vol liefde en vree,
En alom, waar menschen wonen,
jnnblen het millioenen mee.
Kerstmis! zucht vol blijde ontroering
de onde zwerver, ver van 't oord,
Waar hij de eerste klokketonen
op dat feest eens heeft gehoord.
En de liefste herinneringen
voeren hem naar 't ouderhuis,
Waar hem enkel rozen bloeiden,
en geen spraak nog was van 't krnis.
Kerstmis spreekt met duizend stemmen
tot het menschelijk gemoed.
Kerstmis spelt ons al wat welluidt,
al wat schoon is, rein en goed.
Kerstmis I plant den palm des vredes
in ons hart en aan den haard
Stort den heilgen geest, die vrij maakt,
mildlijk uit steeds over de aard
Voor velen onzer liggen da kinderjaren al lang achter
den rng. 't Heden legt beslag op ons en onze blik richt
zich naar de toekomst. Doch telkens mogen beelden nit
de voorbjjgegane jaren oprjjzen voor onzen geest. Ach, hoe
arm moeten zij zich gevoelen, wien het nooit behoefte is
te verwijlen met hnn gedachten in wat wasZijn óf de
herinneringen te pijnlijk en te wreed óf leefden zij niet
met hnn hart zoodat geen onnitwischbare indrukken zjjn
achtergebleven
Wij willen dit teere pnnt ditmaal laten rusten.
En w|j denken aan'die gezegenden onder ons, wier harte
hen dringt nn en dan achterwaarts te zien, peinzend en
droomend over veel heerlijks dat wel voorbij is, maar
waaraan terng te denken dankbaar en vriendelijk stemt
en blijft goed doen hnn leven lang. En tot die onver
getelijke beelden mogen behooren de Kerstdagen, eenmaal
doorgebracht onder het onderlijk dak. Heerlijke vacantie
in »'t hartje van den winter" als sneeuw en ijs het zoo
echt wintersch maakten of, wanneer het onstuimige weder
en de slijkerige straten ons het liefst thuis deden ver
toeven. En dan die gezellige feestdagen I Ouders en kin
deren geschaard om de tafel in de hniskamer. Geen
afwezig. Ojk de anders elders verblijvenden thans bjj
elkaar. Een extra feestmaal een gezelschapsspeleen
zoo echt vertrouwelijk bij elkander zijn een intiem ge
sprek, alles droeg er toe bij om de Kerstdagen tot gelukkige
dagen te maken. Vergeten wij ze nimmer die zonnige
uren in ons levenWe kenden nog nauwelijks zorgen
en verdriet. De dingen der groote wereld verontrustten
ons nog niet en allerlei raadselen en problemen, waarvan
eene Kerstnovelle
DOOR
DEBORA VAN DE VELDE.
6)
De nacht daalde. Maar welk een nacht. De zieke was
telkens ten prooi van hevige benauwdhedenwas het
enkel lichamelijk lijden, of liet het geweten ook zijne
stem hooren en kwelde hem de gedachte aan de vronw,
die hij ongelukkig had gemaakt Te kennen gaf hjj het
niet; het eenige wat nn en dan bjjna onverstaanbaar aan
zijne lippen ontgleed, was
.Mislukt, verloren."
Een tijdlang had hij stil gelegen, toen richtte hij zich
weer op, keek wild om zich heen, doch toen ook zonk
zijn hoofd terug in het kussen en blies hjj de laatste
adem nit. De geneesheer, die door een der buren gehaald
was, kon slechts bevestigen, dat alles was afgeloopen.
Nog dienzeltden dag verscheen de heer Bartels in de
woning der weduwe, om Leo te halen. Hij had, om zich
bij het kind aangenaam te maken, een zak met lekkers
en een prentenboek medegebracht en vertelde hem, dat
hij in een rijtuig mocht rjjden en met de spoor en dat
hg bij grootpa en grootma heel veel moois zou zien en
nog meer lekkers zon krijgen.
Doch het ventje liet zich niet omkoopen. Het klemde
zich aan zijne pleegmoeder vast en smeekte haar hem
toch niet aan dien man mede te geven.
De heer Bartels werd ongeduldig en was op het pnnt
geweld te gebruiken, doch Elze, die begreep, dat dit den
tegenstand van den knaap slechts zon doen toenemen,
overwon zich zelf, door, hoe ongaarne ook, hare toe-
vlncht tot een lengen om bestwil te nemen, en Leo te
vertellen, dat, als hij nn zoet meeging met dien mijn
heer, omdat pa, die nn dood was, het zoo gewild had,
later hoofd en hart soms zoo vol waren, kwelden ons
niet. 't Was alles poëzie. De jaren snelden voort.'t Leven
kwam tot ons met zijn lasten en pl chten en eisehen.
Ver achter ons ging liggen het paradijs der kindsheid.
De werkelijkheid was zoo anders. Zeker... het verlaten
van dat .Eden" was winst, groote winst. We werden
menschen, doch gelukkig wij, als iets van het voorbijge
gane in ons bleef voortleven, al ware het alleen om nn
op onze beurt de onzen schoone feestdagen te bereiden.
Doen we dat
Nn naar geen vergaderingen. Ter zijde gelegd onzen
dagelijkschen arbeid. Na sluiten we onzen winkel, onze
fabriek, ons kantoor, onze studeerkamer en we vergeten
onze beslommeringen, onze zaken onze kasboeken en we
leven in onzen kring met wie ons omringen en we zorgen,
dat zij nog vele jaren later dankbaar zullen terugdenken
aan wat ze ook door ons genoten in de dagen van
een ten einde spoedend jaar.
Wat veiaudere immer moge Kerstmis hoogtijd
van het huiselijk leven blijven
Weer deden velen het hunne gevend hnn geld, hnn
tijd, hnn inspanning om voor duizenden kinderen
allerwege den Kerstboom op te richten. Woorden worden
gesproken en liederen gezongen en gaven uitgereikt en
talloos velen doorleven een bigden avond welke indrukken
achterlaat bij klein en groot, bij wie gaven en ontvingen
beiden.
Andermaal worden bedacht armen en noodirnftigen
aan wie een Kerstgave wordt uitgereikt opdtt ook dezen
zonden weten, dat het feest moet wezen in hnn woningen.
En wederom zal in ziekenkamers en ziekenhuizen een
dnbbel vriendelijk en harteverwarmend licht ontstoken
worden, het licht van opbeuring, bemoediging en ver
troosting.
En andermaal mogen, wie verre zjjn buiten hu i vader
land, heden een gedachte wijden aan wie zij verlieten,
gelijk dezen hunner gedenken.
En weder mogen afgedwaalden de Kerstklok hooren
luiden, wier tonen snaren doen trillen in hnn ziel, welke
wekken ten nieuwen leven.
Ed andermaal mogen duizenden samenstrooraen om een
lied aan te beffm, een woord te vernemen, een orgeltoon
te doen spreken tot hnn gemoed.
Wees gegroet, schoone Kerstmorgen.
Breng ons stemmen nit het verleden, werp een ander
licht op het heden, doe een vertrouwenden blik ons
richten voorwaarts. Breng warmte in ons huis en licht
in ons binnenste. Schenk iets aan arm en rijk, aan jeugd
en ouderdom, aan gezonden en kranken. aan levenslnstigen
en moedeloozeu, aan gelukkigen en beproefden, aan edelen
en verdoolden.
Verban twist en tweedracht! Verzoen, wie gescheiden
waren. Haal banden nauwer toe. Proleteer ons van vrede,
van vooruitgang. Versterk onze hoop.
Met jubel halen wij u in, want wij hebben wel eens
noodig verfrischt en met nieuwe geestdrift vervnld te
worden. Breng alom nieuw leven Roep nienwe gedachten
te voorscbjjn Wek heerlijke stemmiugen en indrukken 1
Doordring ons wederom van onze roeping. Met het beste
zij met znsje ook heel spoedig komen zon en het kind,
aan gehoorzamen gewooD, liet zich nn bepraten.
O, hoe zwaar viel het baar, toen het ventje, na haar
hartelijk omhelsd en geknst te hebben, reeds in het rij-
tnig gezeten, nog vroeg .Komt n dan echt heel ganw
hem glimlachend toe te knikken, cm hem gerust te stel-
len. Later, veel later, zij begreep het zelf niet, hoe zij
de kracht had gehad, zoo te handelen, doch dat wist ze
wel, dat, toen ze weer teruggekomen was, in hare een
zame kamer, waar de doode lag, die zooveel ellende over
haar had gebracht, daar niets dan wanhoop was in hare
ziel en dat de blijde boodschap van het Kerstfeest haar
eene bittere bespotting geleek en geen straal van licht
tot haar doordrong om haar met haar lot te verzoenen. Of
moest het misschien een bewijs van verzoening heeten
van den kant van Gnstaafs familie, dat ze dien dag na
do begrafenis, een bezoek ontving van een notaris nit de
stad, die vertelde, dat hij de opdracht had, de kosten
daarvan te vergoeden en een onderzoek in te stellen naar
de mogeljjke schnlden van den overledene en die te ver
effenen
Neen, al weigerde zij ook niet dit aan te nemen, zoo
als zij het bankbillet, haar door den heer Bartels aange
boden, geweigerd had toch bleek het haar uit de wijze,
waarop ook deze zaak werd behandeld, dat, al wilde men
den naam van den schoonzoon ook bewaren, men met
de weduwe niets te maken wilde hebben. «-
Daar zat zij nn alleen met baar dochtertj nog te jong om
iets te weten van het leed, dat de moeder ter neer boog.
Ware Elze eene intrigante geweest, zooals ze misschien
door de familie werd beschouwd, ja zelfs, had ze minder
fijn gevoeld, dan zij deed, zjj zon daar niet gebleven zijn,
maar, zooals ze aan Leo beloofd had, met haar dochtertje
naar het vaderland zijn terngg-keerd en zich bij de groot
ouders, die toch in ieder geval nn haar oom en tante
waren, aa gemeld hebben, hen te dwingen, al was het
voor hnnne eigene eer, iets voor haar te doen.
Doch Elze behoorde tot die bescbeffiene en te geljjk
fiere vrouwen, die tot znlke middelen nimmer de toe
vlucht nemen.
wilt gij tot ons komen, mochten wij n niet laten gaan
dan na een zegen ontvangen te hebben.
.0 Kerstnacht, schooner dan de dagen
BHIitilU. De officieren der bereden burgerwacht
te Antwerpen hebben hnn ontslag gevraagd als protest
tegen een uitgevaardigd bevel om van 1 Januari af de
commando's en militaire constructies te geven in de
Ylaamsche taal.
DUITS CH Ca AM O. Da werkstaking te Krimmitschan
dnnrt nog voort. Door de overheid is thans geweigerd
vergunning te geven voor eeno openbare viering van
het Kerstfeest en eene uitdeeling van kerstgeschenken aan
de stakers en huune gezinnen. Wegens dit verbod hebben
meer dan duizend wevers het lidmaatschap van de kerk
opgezegd.
Alle officieren te Forbach, die tengevolge van de
onthullingen in het boek van luitenant Bilse gecompromit
teerd waren, hebben zich op last van den Minister van Oorlog
voor eeu Raad van Eer moeten verantwoorden. De Keizer zal
eene beslissing nemen over de uitkomsten van dat ver
hoor, waarbij Bilse als getuige optrad, en dan tevens
eene beslissing nemen over Bilse's verzoek om gratie.
EMGKUAMD. Het bekende Parlementslid Windston
Churchill, zoon van lord Randolph, heeft in een brief aan
den liberaal F. Home de wensehelijkheid betoogd van
een verbond tnsschen de .Vrij-voedsel mannen" der
Tory partij en de liberalen, ter gezamenlijke bestrijding
van Chamberlain's fiscale plannen, waardoor .Engeland
zou worden verstoken van goedkoope levensmiddelen en
eene eerlijke Regeering."
Keizer Wilhelm heeft het bij de Engelschan zeer
verkorven, door in zijne toespraak te Hannover, te
zeggen dat de Daitschers in den slag van Waterloo, het
Britsche leger voor vernietiging bewaard
hebben.
De .Times", die zich nog 't gematigst toont, vergeleken
bij andere bladen, wijst er op hue van Britsche zijde
nooit de diensten der Daitschers bij Waterloo zijn onderschat.
De hertog van Wellington schreef in zijn officieel rapport
van het slagveld: »Ik zon aan mjjn eigen gevoelens of
aan maarschalk Blücher en het Pruisische leger geen
recht doen, als ik den gelukkigen uitslag van dezen
moeilijken dag niet toeschreef aan de tijiige hnlp die ik
van hen ontving."
.Geen buitenlandsch soldaat werd hier te lande ooit
zoo gehuldigd als prins B.fieher, en alle verantwoordelijke
Britsche geschiedschrijvers hebben recht laten wedervaren
aan de beslissende actie van zijn leger.
.Maar met allen eerbied veroorloven wij ons vol te
bonden dat het dwaze overdrijving is te spreken
van het behoeden van het Britsche leger voor ver
nietiging? Dat woord klinkt vreemd in den mond van
den kleinzoon eener Britsche Koningin, van een Britsch
Veldmaarschalk, een ridderlgk soldaat en eeu ernstigen
beoefenaar der militaire geschiedenis.
Al had zij misschien onbezonnen gehandeld, toen zij
zich had laten overhalen Gustaaf's vronw te worden, in
plaats van standvastig te blijven weigeren en heen te
gaan, terwijl zij toch kon welen, dat bij een zwakkeling
was, die zich geheel door oogenblikkelijke indrnkken liet
leiden, kleefde er toch geen smet op haar. Hare liefde
was rein geweest en onbaatzuchtig, geen rijkdom of ver
heffing had zij gezocht. Leo had met zjjue liefkozingen
haar het heengaan onmogelijk gemaakt.
Das bleef zjj na ook waar zij was en trachtte door
het reedstijdens de ziekte van haar man, begonnen ar
beid, het vervaardigen van kleedingstnkken, het brood
voor zich en haar dochtertje te verdienen en dit gelukte
haar vrijwel.
De buren hielden van haar, omdat zij vriendelijk en
zacht was; haar werk was altijd netjes en zjj ondervond,
dat de menschen toch niet allen hard en meödoogenloos
waren. Haar leven was bijna minder zwaar te noemen,
dan toen Gnstaaf nog bij haar was, maar zij kon daarin
toch niet berusten. Soms, als zij wakker op haar leger
stede lag, meende zij Leo te hooren roepen dan stond
zij op en liep .naar het bedje, wa;.r het kind geslapen
had en dat nn ledig stond en het werd haar bang om
het hart, bij de gedachte, dat de knaap werkelijk om
haar roepen zon en schreien, omdat moeder hare belofte
niet hieldmaar dan behaalde het koele verstand weer
de overhand en een bittere glimlach kwam om hare
lippen, terwijl ze prevelde:
.Wat ben ik toch dwaas, het kind zal het goed heb
ben bij zijne grootoudershij denkt misschien niet eens
meer aan mij en is nog te jong, om alles goed te be
grijpen niemand zal tot hem over mij spreken en als hij
in de eerste dagen naar mij heeft gevraagd, zal men hem
wel verteld hebben, dat ik zijne moeder niet was en dat
zijne mama dood is, evenals papa."
En zóó trachtte zij baar onrast het zwijgen op te leg
gen en te leven alleen voor haar eigen kind Toch zon
het haar bij alles eene voldoening zijn geweest, te weten,
dat Leo, in de eerste dagen wel degelijk om haar had
geschreid en naar haar hal gevraagd. Wordt vervolgd.
