Herhalingsonderwij s
/büxtInlawd.
Een Familievloek.
alkmaïrschFcöurant.
FE TH LJt E T ON,
SiïïïSü w.t
Stedelijk Museum.
til1 ?w i»™t.bb.7
Jongens en Meisjes.
Gemengde Mededeelingen.
M-A-IST
Eufemia Gravin van Adlersfeld-Ballestrem.
No. 92. Honderd en Zesde Jaargang. 1904.
Woensdag 3 Aug. 1904 Tweede blad.
Het STEDELIJK MUSEUM is voor onvermogen-
den kosteloos te bezichtigen op Kondag 7 Au-
gustus a.s., 's namiddags van 1-3 narwaarvoor
toegangskaarten te verkrggen zijn ter vergadering
der commissie op V r ij d a g 5 A n g n s t n s a.s., >s na-
middags van 2—3 nar ten stadhmze.
Aan en voor kinderen beneden 13 jaar worden geene
toegangskaarten afgegeven.
VOOR
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der gemeente
Alkmaar brengen ter kennis van ouders of verzorgers
van kinderen, die dezen tot eene der herhalingsscholen
voor jongens of voor meisjes in deze gemeente wenschen
toegelaten te zien, dat de gelegenheid tot
zal bestaan, ook voor hen die reeds in het 'ons iw
aan het onderwijs hebben deelgenomen, van 9 tot en
met 13 Augustus a.s., des avonds van 6-8
ure, ten stadhnize.
Het herbalingsonderwijs zal omvatten
a. de Wederlandsche taal
b. het rekenen
c het boekhouden, het handelsrekenen, hot In
richten van eenvoudige administratie
d. indien daaraan behoefte blijkt te bestaan dei begin-
8elen der Fransche, Oultsche en Engelsche
e de nuttige handwerken voor meisjes.
Het schoolgeld bedraagt per kwartaalvoor één kind
f 1.50 voor twee kinderen uit een gezin, gelgktgdig de
school bezoekende, per kind f 1.—voor elk kind meer,
PBVoordmlnvern*ogenden is slechts de helft en voor
onvermogende» geen schoolgeld verschuldigd.
Belanghebbenden worden uitgenoodigd bg de aangifte
het vaecinebewgs der leerlingen over te leggen.
Bnrgemeester en Wethouders voornoemd,
2t|AJnuT'jb4. t'. VAh'dER VEST, 1'. Suctetari..
Hruger ln de Ballingschap.
In To Dan komt een artikel voor over President
Krnger in de Ballingschap, waaromtrent de Londensche
correspondent der N. B. Ct. schrijft:
Zangwill behoorde, naar men weet, tot de Engelschen,
die niet door dik en dnn meegingen met de oorlogspartij
hier te lande. Bg hem geen stelselmatige minachting
voor-de Boeren om hun zaakeerder sloot hg zich
vroegtijdig aan bij de andersdenkende «patriotten» hier
te lande. En zijn oordeel over en Chamberlain
blijkt misschien het best nit zijn Mantle of E ga
*Nn schrnft hij, bij wijze van inleiding voor het ver-
taSV.» I» ».t. Oom Pool t. M..IOO op
31 Januari 1903«Ik had het besef gekregendat
Krnger inderdaad een groot man was. Mgn overtuiging
was niet gegrond op de gezegden zijner vijanden maar
Tp een gezegde van hemzelf. Toen hij, na den val van
Pretoria, en van de meeste zijner andere steden, de
zaken van staat voerde in een spoorwegwagon, vroeg
men hem, hoe het mogelijk was, dat hg doorg.ng met
veehten, nn de hoofdstad was vermeesterd door zgn vij
anden. «De hoofdstad 1» riep hg uit. «De ,hoofda'ad is
daar waar ik en mijn raadsleden zgn. Mgn hoofdstad
i. di„ tart -
het was een klassieke uitroep. Zelfs in Plutarchus zou
het moeilgk gaan iets mooiers te vinden.»
Dat interview te Menton ging allesbehalve gemak
kelijk in zijn werk. Iedereen vertelde Zangwill, dat
«de President» niemand sprak anders over hem
niet te spreken was, allerminst voor zulk een gevaarlgk
mensch als een journalist. Doch toen Zangwill, »amens
Fisher Unwin kwam mededeolen, dat hg Oom aal
wilde spreken, om hem opmerkzaam te maken op eenige
onnauwkenrigheden in zijn pas verschenen gedenkschrif
ten, toen hoorde Zangwill op een goeien dag, dat de
oude President hem te woord wilde staan, mits Zangwill
beloofde het aan niemand te vertellen, vooral aan geen
journalist. Want anders zou Oom Paul weer overstelpt
worden door aanvragen van interviewers, en dit inter-
view moest zijn en blgven een hooga uitzondering.
Daar kwam dan eindelijk de grootedag. Zangwill
werd in de villa ontvangen door een adsistent-secretaris,
en dan door den secretaris zelf, een «zeer hupsoh mensch
met den leeuwenkop en den witten baard van Max
Nordau, die ook Nordan's tongval van het Eugehch
haeft De secretaris sprak met Zangwill over koetjes
en kalfjes, maar over Krnger zelf niet. Ten slotte
evenwel zeide bij: «Do President doet eenige dingen
des Zaterdagsmorgens altoos, b. v. scheren, en dat maakt
hem een beetje laat.»
Eindelijk kwam Zangwill dan toch aan de boort.
Kruaer imponeerde hem. Zijn groote figuur, gezeten in
L armstoel, met den Sfatenbijbel vóór zich, was zoo
indrukwekkend, zegt Zangwill, dat men al het andere
in hetzelfde vertrek erom vergat. Krnger die er ge
zond en krachtig uitzag, sprak Hollandsch op een
vasten en statigen toon. Een tolk moest het gesprokene,
aan weerszijden overbrengenen bet onderhond ging
daarom langzaam. t
Het gesprek had noodzakelijkerwijze te lgden onder
de gestelde voorwaarde, dat Zangwill niet over de
politiek moest beginnen, terwijl Krnger zelf Za»gwill
opnieuw de verzekering afvroeg, om toch vooral me,
over dit interview met persmannen te praten, Slechts
eenmaal begaf de President zich op pollhek gebied
toen hijzelf sprak over zijn vrienden in Engeland, en
verklaarde, door de kranten, op de hoogte te blgven
van hetgeen daar voorviel.
Ziehier den indrnk, dien Krnger op Zangwill toen
^«Het' waff als waren de eenwen ternggeloopen, als
sprak ik met een groote verschijning uit de zeventiende
eeuw een harer helden, nit een tgdperk, dat slechts in
het leven was gehouden door de jjle lucht in de ontzag
lijke vlakten van Zuid-Afrika.
«Maar nn is hij niet meer, gestorven, vroeger
dan ik dacht, want de patriarchen hadden een taai leven.
IIÜ is niet meer, en zijn bitterste vganden hebben het
pathos erkend van dat eenzame uiteinde m de balling
schap, van die ontgoocheling in den godsdienst.
natuurlijk eveneens groote schade, naar schatting 240,000
per week. De vleeschtrnst biedt aan iederen slager, die
zich voor werk bg haar aanmeldt, een weekloon van 4»,
met volle kost en inwoning.
De eensgezindheid onder de fabrikanten is met zoo bijster
groot er zijn er, die de eischen der gezellen rechtmatig
oordeelen, anderen vreezen, dat hun zaken zullen verloopen
en zij niet bij machte zullen zgn, dezen slag te boven te
Bovendien is het gevaar niet denkbeeldig, dat zich nieuwe
trusts zullen vormen, met arbeidsvoorwaarden, waarin aan
do thans door de gezellen gestelde eischen, wordt te ge-
m Over bet algemeen genieten de stakers de sympathie
der burgerg.
De werkstaking te Chicago.
Onder de duizenden stakers te Chicago bevinden zich
thans ook 1200 vrouwen, die in de magazijnen met het
verpakkingswerk waren belast. Na een kort beraad legden
ook zij het werk neer; bij het verlaten der fabr,eken
atond een dichte menigte haar op te wachten, die bg he
vernemen der beslissing juichkreten aanhief, waaraan
geen einde scheen te zuilen Komen. In optocht ging het
daarop door do stad. Het bestuur der vrouwenafdeeiing
hooft de pertinente verklaring afgelegd, dat haar leden met
de mannen zullen medestrijden tot het_ einde toe.
De leiding dezer enorme staking is in handen van deD
heer Samuel Gompers, die langen tyd voorzitter was van
de American federation of Labour Hoewel de stakers
iederen dag de kapitale som van ƒ600,000 aan loon der
ven zijn zij dezen nienwon strijd vol moed begonnen,
rich niet het minst sterk voelende door bnn weerstandskas,
die een wekelijksche nitkeering van dertig shilling per
man gedoogt. Bovendien hebben zg het vaste besluit
genomen niets toe te geven en vol te honden desnoods ten
koste van veel ellende en veel ontbering.
In normale omstandigheden worden iederen dag 200
wagonladingen vleesch nit Chicago verzonden thans is
Tt aantal ieslonken tot 30, 35, hoogstens 40 De spoor
wegdirecties lgden onder dezen sterk verminderden uitvoer
De moord op minister Von Pleh we. Met
d8 menschen die, behalve de Russische minister en zgn
koetsier, het slachtoffer geworden zijn van den aanslag te
S? Petersburg, gaat het goed. De gekwetste officier wordt
hninr hii heeft geen koorts meer. Ook de dader van den
das heeft hg zwaar geijld, maar het was met <n°g0lök
uit zijn onsamenhangende woorden iets op te maken dat
op eenig spoor kon brengen. Men weet nog altgd met of
hij een orthodoxe Rus, een Israëliet of een Pool «S'
De politie gelooft dat twee Finnen, die men overal
zoekt Petersburg verlaten hebben op den ochtend van
den aanslag. De dader schijnt dienzelfden morgen in de
hoofdstad aangekomen te zijn. Men acht het zeker dat
hii medeplichtigen heeft. Het verhaal van den man ver
moedelijk medeplichtige, die een bom in het kanaal zou
hebben laten vallen, heeft nog bBvestigmg uoodig d
bom is ten minste nog met gevonden, hoewel men er
voortdurend naar gezocht heeft.
De afkomst van generaal Koeroki. Door
de Patric was indertijd beweerd, dat de Japansche gene
raal Koproki een halve Franschman was. De neef van
den generaal schrijft thans aan het Berliner Tageblatt dat
S STÏwdoch v» Pool.cb. .Ikom.t
is 7,iin vader is een Poolsch edelman, Koerowski gehee-
en die na de groote revolutie van 1831 Rusland ont
vluchtte Hij richtte zich naar Parijs, reisde in Turkge,
nam eindelijk dienst bg het Nederlandsch-Indische leger
e" Van11 daarPging hij naar Japan en tronw de daar. Gene
raal Koeroki, die nit dezen echt geboren is, wordt ine
familie schertsonderwijs nog wel »de Pool genoemd, p
ziin sterfbed, zei zgn vader, dat hg misschien nog ee -
maal zich zon knnnen wreken op Rusland, omdat dit
hot arme Polen heeft verdrukt. Daar de Japanners den
naam Koerowski moeilijk konden uitspreken, is er Koe
roki van gemaakt.
De Engelschen i n T h i b e t. Men verwacht,dat
de Engelschen in het midden van deze week teLbasaa>
de hoofdstad van Thibet, zullen aankomen. Den léden
vertrokken zij nit Gjangtsede 24sten waren zg te
Khamba-la aan den noordelijken oever van het meer
Palti. Van Kbamba-la naar Lhassa is nog zoowat 70
K M Eenige kilometers van Klamba-la moeten de troepen
door de Tsaugpo-rivier of IBoven-Bramapoetra. zBVorde-
ren eiken dag ongeveer 12 K.M.voor de 70 K.M. zj
dus omstreeks zes dagen noodig; voor het overtrekken
der rivier rekent men er nog drie dagen by. Loopt alles
mee, dan denkt men, dat de Engelschen Woensdag m
Lhassa znllen zijn, maar het zal met zonder strijd gaan.
Een ruim aanbod. Grootvorst Michael van Rus
land, die is belast met de uitrusting van de voor Oost-Azië
bestemde Oostzee-vloot, zijn niet minder dan 12,000stoom-
booten aangeboden door reedergen in alle mogelgke Euro
pa ^an^iet hij te Parijs onderhandelingen aanknoopen
voor den aankoop van twaalf Fransche schepen ten be
hoeve van het steenkolen-transport. Deze onderhandelingen
liet bij echter afbreken, omdat het hem gelukte van
andere zijde het benoodigde scheepsmateriaal te krggen.
Een dubbele moord te Napels. Ie Napels
is een opzienbarende dubbele moord gepleegd. De jonge
VAN
Iwat drnkt u toch zoo ter neer, LndwigjChristoffel
had zij meermalen gevraagd.
En plotseling was de slotheer telkens opgeschrikt, als
iemand die een zwaren droom heeft gedroomd.
«Gjj ziet spoken, Uraca.mijn hart is vrij als t uwe had
hg geantwoord, en dan schertste hg luid met het kind
tot 't begon te schreien.
Het wantrouwen van Uraca was echter met heelemaal
verdwenen en als zg gezien had boe haar gemaal in de
stilte van zijn eigen vertrek luid steunde als in vreesehjk
zielsverdriet; dan zon zg doodelgk verontrust geworden
J en haar rust nimmer meer terug gevonden hebben
Wat hem echter ook mocht drukken, hg wist bet in het
diepste van zijn hart te verbergen hij bracht zgn ujd
zooveel mogelijk door met jagen en verre ritten maken
en besloot met zijne vrouw een reis naar Spanje te maken
ten einde zich aan zgn zwagers te Valladohd voor te
dT'winter ging voorbg, de lente keerde weder in het
land met vogelgekweel en bloemengeur.
Het was op een avond in het begin van Mei, dat End wig
Christoffel en zyne gemalin het kasteel verlieten, om zie
door eene wandeling buiten wat te verkwikken.
«Laat ons om Ulmenried been wandelen, stelde Uraca
V°Ul'menried was het wond, dat langs de noordzgde van
het slot las en met het park verderop samenliep. Het
zjjne bewoners zgn naam geschonken hebben, en gee
bijl had ooit een der machtige stammen geveld, die aan
de slotbewoners als heilig waren. De oude olmen lieten
geen zonnestraal door tot den vochtigen met mos begroei
den bodem, en het was in hot bosch zoo koel dat men
daar zelfs midden in den zomer van de kilheid moest
hni«Latenn wjj lisver een eind verder in het vrije veld gaan
wandelen," stelde haar gemaal voor. Maar als Uraca een
maal een wensch te kennen had gegeven, dan was niets
in staat haar van de vervulling daarvan af te brengen.
«Ik heb er vaudaag juist zoo'n bijzonderen last in, om
Ulmenried heen te wandelen," zeide zij eigenzinnig. «Giste
ren merkte ik pas, dat ik 't prettig vind, onder die
eeuwenoude woudreuzen te wandelen. Het moet daar
SPO«OnHne'd0eirhadaer maTböos', en heftig voegde hij hieraan
toe «je bent anders toch niet gewoon je met de praatjes
van' het publiek in te laten."
Daar had bij geljjk inhet lag geenszins in den trot-
schen aard van de edelvrouw om het dienstpersoneel te
ondervragen, of hun een gewillig oor te leenen, en geen
van hen "had het dan ook gewaagd om de trotsche Spaan-
sche vrouw, omtrent wat dan ook, ongevraagd in te lichten.
«Het eenige wat mg in dit geïal heeft getroffen, «ant-
hordde Urac! beslist," is, dat het in Ulmenried nooit
rustig kan zijn, wanneer daar spoken en geesten rondwaron.
hii ook in bet midden wenschte te brengen, vergeefs zon
ziffi al had hjj ook engelen-geduld gehad. Daarbij kwam,
dat' hij zelf niet geheel vrij van angst voor spoken was,
evenals ^na al zgn tgdgenootende heksen-gerichten
bloeiden in dien tijd gelijk nooit te voren, er
werden brandstapels opgericht, om de hekson, die onzalige
offers van een verschrikkelgken waan te vernietigen.
«Ce que femme vent, Dieu le veut," mompelde de slot
heer terwijl hij het gevleugelde woord van koning Frans
I van Frankrijk aanhaalde, en hij sloeg met Uraca de
richting van het Olmenwoud in. Daar was het koel en
donker en waar nog een beetje lichtschemering heerschte,
scheen alles als in een nevelsluier gehuld, dat waren
dampen, welke nit den vochtigen bodem opategen door
de vindingrijke fantasie van het volk de golvende slmërs
der woudvrouwen genoemd. Slechts nu en dan een-enkel
woord wisselend, liep het paar voort, bg in zgne sombere
gedachten verdiept, zij oplettend en zoo nu en dan op-
schrikkend als een al te vroeg op roof uitgegane uil
kraste en tegen de muren van den rooden toren aanflad-
derde Plotseling, op een punt waar de weg l«0bt0r werd
en de avondschemering een zacht licht onder de boomen
door tooverde, gebeurde er iets wonderbaarlijks Een wit
cekleede vrouwengestalte met lang, goudblond haar, dat
als metaal glansde in het onzeker licht, aohreed over den
wea vlak bij het wandelende paar, bleef een ademtocht
staan met gevouwen handen, en vluchtte dan met een
zacbten, maar hartverscbeurenden kreet in het kreupelhout,
verdwijnende als een visioen.
»Heb je - het gezien", fluisterde Uraca, terwijl zij hare
oogen van ontzetting wijd geopend hield.
Evenals zgne gemalin was ook Lndwig Christoffel sti
blijven staan, en ware het op deze plaats met f°o d0ist0
seweest, dan bad Uraea kunnen zien hoe verbleekt zgi
schoon en door de zon gebruind gelaat geworden was
»Wat zou ik gezien hebben vroeg hij hardop en onver
St°»°Haar, de witte gedaante, die zoo evenop onzen weg liep,
fltlHaar gemaal begon luidkeels te lachen, zoo mogei
wel zij lachen, dia met hun smart spotten willen, maa.
het toch niet vermogen. Uraca was echter te zeer ontzei
dan dat zij het bemerkte.
»Nu is het genoeg", zei hg heescb.
»Wii gaan nu óf terug, óf wandelen nog alleen dao
waar gij geen spoken moer kunt zion.
Toen draaide hjj zich eensklaps om, Uraca gewillig mt
v.ich voerende.
»Ik heb het toch gezien, met mgn eigen oogen gezien
mompelde zij in verwarring. Wordt vervolgd.
