BUITENBAND.
BINNENBAND,
No. 96. Eerste blad.
Honderd en zesde jaargang,
1904.
VRIJDAG
12 AUGUSTUS.
Algemeen Overzicht.
Ge mengde Mededeelingen.
Nieuwst ij dingen.
ALKIHAARSCHE COURANT.
Deze Conrant wordt Dinsdag-, Donderdag-
en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaab f O,SOfranoo door het
geheels rjjk t 1,
3 Nummers t O,OS. Afzonderlijke nummers S ets.
Velefoonnumater 3.
Prys der gewone advertentlën
Per regel f 0,10, Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HEEMs. COSTER k ZOON, Voordam O 9.
De Engelschen hebben hun zinde Thibet-ex-
peditie is nabij Lhassa aangekomen.
Wat zij daar moet doen? Men kan er slechts naar
gissen, want zekerheid heeft men niet. In het Engel-
sche Lagerhuis heeft nog maar enkele weken geleden
de Staatssecretaris voor Indië de verklaring afgelegd,
dat Engeland er niet aan dacht Thibet te annexeeren,
ook niet om er een protectoraat in het leven te roepen,
zelfs niet om zich te mengen in de binnenlandsche aan
gelegenheden van het rijk van den Dalai-lama. Doch
zoo goedgeloovig is geen sterveling, dat hij maar aan.
stonds grif zou willen aannemen, dat loutere belang
stelling in het lot der Thibetanen aan Kolonel Young-
husband het bevel deed geven met een troepenmacht
over de bergen te rukken naar de heilige stad. 't Staat
maar al te zeer te vreezen, dat, nu men eenmaal zoo
ver is, er wel een aanleiding zal worden gevonden om
Thibet te betrekken in de Britsche expansie politiek.
De tocht naar het schier ontoegankelijke Thibet is
met groote moeilijkheden gepaard gegaan. Maar het
daarna verkregen succes is al zeer gemakkelijk behaald.
De Thibetanen zijn in hunne afzondering onbekend ge
bleven met de moordwerktuigen van den modernen
oorlog, die spotten met persoonlijken moed. De pom
poms goten over hen een kogelregen uit en maaiden
hen weg als de halmen vallen door den sikkel van den
landman. Daartegen viel niet stand te houden. Aldus is
hetgeen de Engelschen gedaan hebben niet meer dan
de daad van een paar Rijksveldwachters, die een weer-
looze volksmenigte uiteendrijven door hunne karabijnen
op de menschen te richten.
De Thibetanen, die onderhandelaars waren geweest
bij de Engelschen, hadden dan ook ingezien, dat ge
wapend verzet tot niets anders kon leiden dan tot een
doelloozen moord. Zij hadden zich haastig naar Lhassa
begeven, wetende dat daar een krachtige priesterpartij,
ongeveer ten getale van tienduizend, was die had ge
zworen liever te sterven dan de Engelschen in de hei
lige stad te laten komen. Zulk een nuttelooze menschen
slachting wilden de onderhandelaars vóór alles voorkomen
en daarom lieten ze bij bekkenslag bekend maken, dat
het gestrengelijk verboden was tegen de Engelschen te
vechten, omdat gelijk zij 't in hun beelden-rijke taal
uitdrukken de Thibetanen toch slechts als stof voor
hunne voeten zouden zijn. Daarop is Lhassa ontruimd
door de zoogenaamde Thibetaansche krijgslieden.
Tot dusverre zijn de Engelschen nog niet de heilige
stad binnengerukt, maar hebben zij hun kamp op '1$
K.M. van de huizen van Lhassa opgeslagen, en wel in
een vruchtbaar dal bij het paleis van Potala in de on
middellijke nabijheid van de particuliere tuinen van
den Dalai-lama. Er zijn berichtgevers, die dit toeschrijven
aan een «onbestemd gevoel van schroom voor het hei
ligdom eener overoude beschaving." Wie is zoo knap
om dat aan te hooren zonder daarbij het eigenaardige
keelgeluid te maken, dat zoo prachtig geschikt is om
twijfel uit te drukkenIn allen gevalle is die schroom
van heel slappe samenstelling, want nu de onderhande
lingen niet binnen enkele uren tot de gewenschte uit
komst hebben geleid wordt er aanstonds over gesproken
om de stad binnen te marcheeren »ten einde nog ster
ker druk op de lama's uit te oefenen."
De berichtgevers, die de expeditie vergezellen en de
stad voor zich zien liggen, melden, dat zij niet door
muren, maar door een ringweg omgeven wordt. De
stad ligt grootendeels tusschen twee heuvelen in. Tus-
schen het paleis van Potala, dat op den eenen heuvel
zich met zijn gouden daken fier boven Lhassa verheft
en de stad zelve strekt zich een heerlijk park uit met
ruime grastapeeten, overoude reuzenboomen en kronke
lende, heldere beekjes. Het gouden koepeldak van 't
groote klooster van Lhassa schittert van verre in 't
zonlicht.
Op den anderen heuvel staat een somber gebouw van
drie verdiepingen, een geneeskundige school. Aan de
Westzijde is een moeras, waardoor de groote weg van
Mongolië loopt.
De Dalai-lama heeft, zegt men, de komst der vreem
delingen niet afgewacht, doch is naar een klooster, 30
K.M. van Lhassa gelegen, uitgeweken, alwaar hij niemand
ontvangen wil. Ook Uorjef, de bekende vriend van
Rusland, is gevlucht. Bij hun nadering ontwaarden de
Engelschen op de daken van het paleis een groep schit
terend gekleede personen, die spoedig verdwenen. In
deze groep bevond zich waarschijnlijk de Dalai-lama
zelf. Zoo men beweert, zou de Dalai-lama verklaard
hebben, drie jaren lang in afzondering te willen door
brengen.
Toen generaal Macdonald het kamp had laten op
slaan, kwam de Amban, de vertegenwoordiger van de
Chineesche opperhoogheid over Thibet, in een draag
stoel aan, omstuwd door Chineesche soldaten in blauwe
monteeringen en roode vaandels zwaaiende. De Amban
kwam echter met zeer vredelievende bedoelingen en
zorgde, dat de Engelschen een grooten voorraad levens -
middelen en brandhout ontvingen.
Bitter moet 't den Thibetanen te moede zijn, dat zij
in deze dagen van pijnlijke vernedering geheel in den
steek worden gelaten door den Czar, op wiens bescher-
ming zij vast en zeker rekenden tegenover het dreigende
gevaar van Engelsche zijde. Maar ook den Czar moet
t zwaar vallen, dat hem thans door den oorlog met
Japan de handen zoo gebonden zijn, dat hij lijdelijk
moet toezien, hoe de Engelschen tot het hart van Thibet
zijn doorgedrongen. De Russische pers kan daartoe on
mogelijk het zwijgen doen. Zoo schrijft de Soes .-
«Sedert onze aandacht bijr.a geheel in beslag wordt
genomen door het Verre Oosten, kunnen wij slechts
met de grootste moeilijkheid onze stelling in Midden-
Azië handhavenniettemin zal, ondanks alle moeilijk
heden en nadeelen, die een intrigeerend en vijandig
nabuur ons berokkent, die positie krachtig gehandhaafd
worden. Omdat onze stelling in Centraal-Azië van alles
overheerschend levensbelang is, mag zelfs de ernst van
den toestand in Mantsjoer.ije niet voor een oogenblik
onze scherpste opmerkzaamheid afleiden van eiken stap,
dien de Engelschen in Thibet doen en het is terzelfder
tijd onze nadrukkelijke plicht om een mogelijk noodig
krachtig tegenwicht gereed te maken ter beveiliging
van onze macht en ons prestige tegen Britsche aan
randing in dat gebied."
Meer in overeenstemming met den werkelijken stand
van zaken is wat de Nowosti opmerkt, al zal uit haar
betoog niemand het zuur zoete ontgaan. Dit blad wijst
er op, dat Engeland en Rusland kortelings tot een schik
king zijn gekomen, betreffende Thibet. De Thibetaansche
kwestie kan daarom geen bron van oneenigheid wor
den. Integendeel, zij moet beide landen nader tot elkaar
brengen, omdat hun solidariteit ten aanzien der Azia
tische volkeren boven eenigen twijfel is verheven. Het
politieke evenwicht van Azië hangt af van een toena
dering tusschen Rusland en Groot-Britanniëhet Gele
gevaar behoeft geen vrees in te boezemen als beide
landen het eens zijn, maar hun antagonisme zou de
ontwikkeling van het gevaar ten goede komen en hin
derpalen voor de veiligheid van beider belangen op
werpen. De Nowosti meent verder, dat in plaats van
zich op te houden met vruchtelooze discussies over het
recht van aanhoudingen ter zee, de Engelsche en de
Russische pers veel verstandiger zouden doen, door zich
er op toe te leggen, de goede betrekkingen tusschen
Groot-Britannië en Rusland in Oost-Azië te versterken.
De goede betrekkingen tusschen Rusland en den bond
genoot van Japan! Zou er zelfs een Rus zijn, die daarin
gelooft? YVel moet de redacteur van de Nowosti diep
doordrongen zijn van het netelige der positie, waarin
zijn land zich op het oogenblik bevindt, want alleen
daardoor is 't te verklaren, dat hij dingen schrijft,
waarvan hij later zelf schrikken zal als 't nog eens zoo
mocht loopen, dat Rusland in Oost-Azië ten slotte ze
gevierdeen zijn prestige herwon.
Op het oorlogsterrein in Oos t-A z i zijn
wij nu in de periode gekomen, dat allerlei hoffelijks
wordt gezegd van het beleid van Generaal Koeropatkine.
Zelfs de Japanners erkennen, dat zijn terugtocht zonder
ernstige ongevallen een meesterstuk is geweest, maar
tegelijkertijd profeteeren zij, dat hij hun niet voor de
tweede maal zal ontkomen. Hetgeen natuurlijk moet
worden afgewacht.
Ook de Russische kapitein Potte, die uit Moekden te
Moskou is aangekomen, spreekt met onverdeelde bewon
dering van den bevelhebber, die op zijn troepen een
geest van vertrouwen en kloekmoedigheid weet te enten
Potte zegt dat hij Koeropatkine even rustig, vastbera
den en welvarende had aangetroffen, als bij zijn vertrek
uit Petersburg. De generaal is bijna onophoudelijk, dag
en nacht, in de weer. Berichten van buitenlandsche
berichtgevers, volgens welke hij er oud en vermagerd
zou uitzien, zijn valsch. Zijne kalmte deelt zich aan
anderen mede.
Over Port Arthur zijn de berichten nog steeds wat
tegenstrijdig. Gisteren liep te St.-Petersburg het gerucht,
dat generaal Stoessel zelfmoord had gepleegd en de be
legerden zich gereed maakten tot de capitulatie, zoodat
zij het vuren der Japanners niet meer beantwoordden.
Was die Jobslijding waar, we zouden daarvan natuurlijk
al lang de bevestiging uit Tokio hebben gekregen.
Gansch in strijd daarmee is bovendien een bericht
in de Daily Telegraph waarin verzekerd wordtdat de
Russen opnieuw met succes een aanval zouden hebben
afgeslagen in een gevechtdat het hevigste van den
ganschen oorlog wordt genoemd.
Het laatste nummer van de, te Port Arthur verschij
nende Nowi Kraj, dat te Tsjifoe ontvangenis, bevat een
boodschap van den Czar, waarin deze zegt«Ik hoop,
dat mijn volk Port Arthur met een dapperheid, vast
beradenheid en trouw zal verdedigen, die de heiligste
overleveringen van het Russische ras waardig zijn. Ik
reken erop, dat de officieren de manschappen zullen
aanmanen, om het vaandel hoog te houden op dat kleine
plekje Rusland, hetwelk thans van het moederland ge
scheiden is. In mijn volk heb ik het vertrouwen, dat
het mijne soldaten zal helpen.»
Deze boodschap werd onder luide toejuichingen aan
de troepen voorgelezen, evenals een telegram van Koe
ropatkine, de bevolking aanmoedigende zich goed te
houden, daar hij haar niet voor Augustus te hulp kan
komen.
Een officier, die met een bijzondere zending aan ad
miraal Alexejef en generaal Koeropatkine is uitgestuurd,
meldt, dat de hoogten van Koesan tweemaal door de
Japanners genomen en tweemaal door de Russen terug-
veroverd zijn. De Russen moesten 10 kanonnen in den
steek laten. De militaire attachés van Duitschland,
Frankrijk en Amerika binnen de vesting verheugen zich
in den besten welstand.
Dood van Wa 'deck-Rousseau. De bekende
Fransche Staatsman Waldeck Rousseau onderging Woensdag
een operatie, welke noodzakeljjk was geworden door de
verergering van zijn toestand. De lijder werd daarbij
zoo zwak, dat van de hartwerking niets meer te bespeuren
viel. De operatie duurde twee uren en had niet het ge
hoopte gevolg. De heer Waldeck Roussean stierf voor
drieën.
DeRnssischerevolntionnairen. De Weener
oorrespondent van den Berl. Lokal Anzeiger meldt, dat
de Czar, toen hij van de begrafenis van Von Plehwe in
zijn werkkamer in het paleis te Petersburg terugkeerde,
daar een manifest van de Russische revolationnairen
vond, waarin de oorzaken, welke tot den moord hadden
geleid, waren uiteengezet en tegeljjkertjjd verklaard werd,
dat de terroristenpartij voort zon gaan met de uitvoering
der besluiten, genomen door hunne comité's van uit
voering, en het nit den weg ruimen van alle hinder
nissen, die de bevrijding van het Russische volk van de
overheersching in den weg staan. De Czar overhandigde
het document aan den minister van justitie en droeg
dezen op, hot onderzoek zelf te leiden. De legercom
mandant, generaal Hesse, zal uit zijn ambt ontslagen
worden.
Een kranige daad van President Roo
sevelt. Dinsdag waren eenige jongelui aau het spele
varen en vissehen in de omstreken van Oyster bay, waar
President Roosevelt zjjn zomerverbljjf heeft. Eensklaps
dook een haai op, pakte de ankerketting van het bootje,
waarin de jongens zaten, tusschen zjjne kaken en sieepte
het vaartuigje met groote snelheid voprt.
Gelukkig daagde een jacht op, aan welks boord
President Roosevelt en zijn particuliere secretaris, de
heer Loeb, zich bevonden. De President zag in een
oogopslag het gevaar, waarin de jongelieden verkeerden
en stoomde hun te hulp. Bij het bootje gekomen, greep
de heer Roosevelt de ketting vast, trok er met al zjjne
krachten aan, zoodat de haai een eind nit het water
werd opgebeurd. Een welgemikt schot, van boord ge
lost, deed het roofdier zjju prooi loslaten.
Deze kloeke en menschlievende daad, die zich bjj zoo
vele andere waardig aansluit, zal den heer Roosevelt bjj
de Presidents-verkiezingen van de maand November a.s.
ongetwijfeld een flink aantal stemmen meer bezorgen.
De Yankees zijn gevoelig voor znlke stonte stukken.
Na den Zuid-Afrikaanschen Oorlog.
Uit een derde rapport van een Britsche Parlementaire
Comité voor het nazien van rekeningen bljjkt opnieuw,
hoe lichtvaardig en eigenmachtig men met de staats
gelden heeft omgesprongen tjjdens den Zoid-AfrikaaDSchen
oorlog.
Zoo werd een som van 1,250,000 pd. st. (f 15,000,000)
uitgegeven voor de spoorwegen in Transvaal en
Trans-Oranje zonder machtiging van het Parlement,
terwjjl de Regeering eerst eenigen tjjd later kennis daar
van kreeg.
Het Comilé keurde ten strengste af, dat een uitgaaf
van een zoo groot bedrag buiten het Parlement om, niet
ten spoedigste ter kennis van deö Minister van Financiën
werd gebracht.
Voorts bleek aanmerkeljjke geldverspilling en roeke
loosheid in verband met een som van 1,728,000 pd. st.,
welke aan de Britsche Zuid-Afrika-Maatschappjj werd
voorgeschoten voor vervoer, loon, goederen en levens
middelen, ten behoeve van de Rhodesische troepen.
Omtrent het besteden van die gelden is een afzonderljjke
commissie nog bezig met een onderzoek.
Onder dan een een w. Te Nisj in Servië heeft
zekere Stojan Zikits zjjn 116en verjaardag kunnen be
leven. De krasse oude heer, wien nog niets mankeert,
behalve dat zjjn gezicht niet zoo scherp meer is, werd
geboren in 1788 en streed onder Koning George in den
len Servischen onafhankeljjkheidsoorlog tegen de Turken
mede. In 1821 vocht hjj aan de zijde der Grieken. In
Griekenland had hjj nog lord Byron ieeren kennen.
De Frankfurter Zeitnng bericht, dat de Nederlandsche
Regeering thans bij de firma Krupp te Essen 100 stuks
geschat, heeft besteld.
De correspondent van de N. S. Ct. te Batavia seint,
dat bjj een klewangaanval in Pensangan (Atjeh), gesneu
veld is luitenant Smit.
In de te Hoorn gehouden zomervergadering der ver-
eeniging van bestnren van afdeeliDgen der »Hollandsche
Maatsehappjj van Landbouw" in de provincie Noord-Hol
land waren vertegenwoordigd de afdeelingen Hoorn
Medemblik, Opmeer en Wognnm e. o.
Tot secretaris-penningmeester werd herkozen de Heer
Avis.
De wenscheljjkheid werd uitgesproken, dat als voor
zitter en lid van het hoofdbestuur uit Zuid-Holland zal
worden gecandideerd de Heer Bruïne te Zwjjndrecht, en
