1
Dit mm bestaat lit 3 main.
No. 10.
Honderd en zevende jaargang.
ZONDAG
22 JANUARI.
BUITENL AN D.
BINNENLAND.
Algemeen Overzicht.
Nieuwst ij dingen.
I
Deze Courant wordt Wlmsdag-, Donderdag-
en «eterdRgavond uitgegeven. Abonnewentsprp
per 8 maanden voor Alkmaab f O.SOfranco door het
geheele rjjk f 1,
3 Nummers f »,0«. Afzonderlgke nummer-s 3 ets.
Prtys der gewone advertentlën t
Per rsgel f Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N/V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOONVoordam 0 9.
Telefoonnummer 3.
Onder de «Gemengde Med deelmgeu' in ons vorig
nummer heeft men 't knnnen lezen: in Frankrijk heeft
het min'Sterie-Oombes de algemeene verwachting, dat 't
zou aftreden, met te schande gemaakt. Frankrijk maakt
dus voor do zooveelste maal oen ministeriëele
crisis door.
Voor de couranten is dat niet kwaad. Een eindeloos
terrein voor gissingen, voorspellingen, beweringen ligt nu
open voor de journalisten. En al weten de inenschen,
dat men daaraan niet al te veel waarde moet hechten,
toch lezen zij zoo iets graag.
De socialisten zijn door den loop van zaken ietwat in
do wiek geschoten. Oom hes was van hen zulk een volg
zame dienaar! Vandaar dan ook, dat zij onvermoeid in
de weer zijn om den President der Republiek te beduiden,
dat, hoezeer het ministerie gouoopt moge zijn om af te
treden, zijn beioid steeds gezegevierd heeft. Eane meerder
heid van tien stemmen toch is, constitutioneel gesproken,
óók eene meerdorh»id, redeneeren zij. Bovendien het aan
tal afeevaaidii7den die het programma van 't ministerie
goedkeurden, beliep Zaterdag 0"er de driehonderd en dus
meenen de socialisten, dat de President geen anderen
aan 't bewind mag roepen dan mannen die gezind zjjn
om dat programma vei der u t te voeren I Op gr nd
hiervan meenen zjj, dat de President niemand an Iers
m-t de samenstelling van 't nieuwe kabinet beliStec mag
dan den dezer dagen als camiidaa voor voorzitterschap
der Kamer verslagen oud-vocirz'Pter Brinson, of, bij gebreke
van dezen, den heer Clémeneeau.
Er is echter nog een andeie stroomin.': zjj bepleit de
zoogenaamde republikeinsche concentratie, waarvan Roavier
de man zou zijn. Deze zwijgt tot dusver als het graf,
maar toch weet ieder zijn program. Bovenaan zou staan
de ouderdomsveizekering, wiarvan bij het ontwerp reeds
in zijn zak beeft. "mnnjtfv rd word' Ve~"p!gecs s:a
de Kamer kunnen beraadslagen over de inkomstenbelasting.
De scheiding van Kerk en Staat zou verdaagd worden
tot na de eerstvolgende verkiezingen, wanneer het land
zjjn gevoelen over deze qoaestie zou kannen uitspreken.
Wellicht brengen de volgende dugen nog wi er nieuwe
namen, 't Wil er echter moeiljjk bij ons in, dat voor al
die gernch'en en vooronderstellingen bij de lezers der
Alkmaarsche Courant evenveel belangstelling bestaat als
bjj de wandelaars op de Parijsche boulevards en daarom
beioven wij gaarne, dat wij finn daarmee niet telkens aan
boord zullen komen.
Wèl willen wij hier nog eon en aEdor latsn volgen
nit de loopbaan van den nu afgetreden minister, omdat
die geschiedenis inderdaad niet zonder leering is. Combes,
die beschouwd kan worden als een verpersoonlijking van
de vjjandschap tegen de Kerk, had het in het seminarium
tot de tonsuur gebracht en als abbé een these over een
heilige verdedigd, toen hem de boeken van Fichte en
Kant onder de oogen kwamen. Daarna verscheeu Renan
en bracht al zjjn geloof aan het wankelen. Op zj|n '24e
jaar was hjj dr. phtl., op zjjn 26e dr. med. Zjnder eemg
vermogen vestigde hjj zich in h»t kleine stadje Pons
(Charrnte Inférieure), als arts. In de laatste Kamerzitting
verweet men hem, dat hjj de dokter van het klooster te
Pons was geweest, waar hjj twee zijner zonen zou hebben
laten opvoeden. De minister-president ontkende dat niet
en beriep zich daarbij op zjjn armoedige omstandigheden
in dien tjjd. Totdat de stad Pons hem tot burgemeester
koos, zat hjj zonder geld en kon zjjo kindoren geen vol
doende opvoeding geven, zooals hjj in de Kamer vertelde.
De regeering van den 16en Mei zette hem als burgemeester
af, doch de stad koos hem opni uw en koos hem in 1885
tot senator
In 't Luxembourg viel het kleine heertje met den witten
Henri Qna're, die langzaam de tribune beklom en van
daar, zoDder eenip rethonech eff et, de congregate s aan
viel, algemeen op. Zjjn collega's noemden hem «petit
pè e C mbes". Steeds viel hg weer aan op de wet-Fallonx
en rnkte er aan en knabbelde er stukjes af, totdat bjj als
minister-president er eindelgk in slaai de baar geheel op
te heffen. Léin Bourgeois nam hem in 1895 als minister
van onderwjjs in zjjn ministerie op en toen Waldeck-
Ronsseau zich terugtrok, was deze ervan overtuigd, dat
Père Combes de aan de kloosters ontrukte scholen als
buit voor de republiek zou beschouwen. Bekend is, dat
Combes veel verder ging dan Waldrck-Ronssean ooit had
kunnen denken en alle kloosterscholen sloot. >De ergste
vjjam en van de Kerk zjjn de vroegere abbó's", moet
Waldeck-Rousseau kort vóór zjjn dood gezegd hebben.
De staking in het Ruhr-gebied heeft zicb
zoodanig uitgebreid, dat het aantal kolendelvers, dio den
arbeid hebben neergelegd, nu reeds over de 200,0U0
bedraagt.
Wat bier wel tot nadenken mag stemmen is, dat bjjna
slle Duitscbe organen, ook de »Germania," het hoofd
orgaan der Katholieken, geheel op de hand van de stakers
zijn en b.v. de aartsbisschop van Keulen terstond 1000
Maik heeft gezonden voor de broodelooze gezinnen. Het
steeds zoo bezadigde «Berliner Tageblatt" is ook bitter
verontwaardigd over het gedrag der mjjubezittors. Da
grieven dar arbeiders acht dit blad geenszins onbilljjk en
het schr jjft bovendien Mea behoeft niet in details te
treden om duidoljjk te maken met welke gevareu een
onderbreking van de Bteenkool-productie in ons belang-
jjkst industrie-district gepaard gaat voor heel het oeco-
nomische lev«n van Daltscblmd. E u ieder zal deze aan
eigen ljjf kunnen voelen. Hot kolensyndicaat h«eft wel
steeds gepocht op zjjn groot., voorraden, maar nu boort
men daar niets meer van, en niernaod weet waar zjj
zitten. Integmdeel reed) van den eersten dag af
openbaarde zich een gebrek aan kolen, waardoor de pijjzeD
met sprongen de hoogte in ging-n, Da eene fabriek na
de andere is stop gezet en elke fabriek maakt opnieuw
houderden er honderden arbeiders werkloos. Bij dit
oeconomiech ge»sar komt het, politieke. Den Rbeiniscb-
WestIftliscben mijn-hoeren kan het kond laier., dat eeo
kwart millioeu arbeiders in dille woede de mijnen mjjöt
zij vertionwen er op, dat de politie, en a s dat tiiei helpt,
de blanke sabel en bet geweer het overige znllen doen.
Voor do mjjnhezitters komt de staking mogelijk met
eens ongelegen, daar reeds lang over de slapte geklaagd
wordt.
In de gisteren gehouden zitting van den Dnitsohan
Rijksdag interpelleerde do sociaal-democratische afge
vaardigde Hné de regeering over de staking. Do Rijks
kanselier en de minister van koopnandel VI81 Ier verklaarden,
dat zjj naar eene schikking in het coufl ct zonden streven.
van het oorlogsterrein in
z-keiheid, dat de cavalerie
Uit de berichten
Oost-Azië blijkt nu met
van generaal Misjtsjenko van haien stoutmoedigen tocht
op de Japaoscne commnn catie-ljjnen behouden is terug
kaerd, i-chter niet Zonder ȕjj ernstige verliezen, 3u0
dooden en gekwetsten. Em barer patrouilles, bestaande
uit eon offic er met negen kozakken, werd bij Sjoe-je boe
door eeu troep van 5d Japanners omsingeld. Da zonen
der steppen verdedigden zich dapper, da officer en zeven
man vielen, door kogels en bajonetten doorboord. De
twee oveilevenüen wer-ter- gevangen geno i en. Hei kleine
troep;» had 35 ...jo de vjjtuiten gelost.
Dit de fapanseho reservisten, oudeie en mees' gehuwd»
mannen, niet met dezelfde viengda als de jonge soldaten
van het actieve leger den dood tegemoet enelien, leert
ons het vei baal van een oorrespondent over een dor
laatste aanvallen op Port-A'thnr Een regiment der reserve
kreeg bevel een vnurbrakende schans te bastinnen. Het
weigerde tot den laatsteu man. Toen stormde de majoor
ni' t opgeheven sabel vooruit; bij sneuvelde spoedig. Eeoige
weinige manschappen gir.gen toen ook voo'waaits, mmr
bet gros van den troep bew >og zich niet. Tot strat meest
het regiment een week lang achter de slaglime zware
oefeningen hou ;en en lange marschen doen, zoo zwaar
mogelijk bepakt. Ten slotte moest het aantreden voor -en
lgkdienst ter eero van den gevallen commandant, wiens
dengden geprezen werden, terwijl de mausehappen voor
hnn lafhartigheid scherp werdeu gehekeld, tiet regiment
is thans naar maarschalk Ojima gezonden, die het voor
aan in de vnnrlinie zal plaatsen.
Een door vele ingezetenen onderteekeod adres is aan
H. M. de Koningin gezonden, waarin wordt verzocht tot
bnrgemeester van Oostzaan te benoemen den heer A
Bakels, te Wormer, lid van den raad aldaar.
De Kuhrstaklng en het treinverkeer.
Wij spraken menschen, die zich reeds de vraag stelden
of eerlang, door de werkstaking der mijnwerkers in het
Ruhrbekken, het treinverkeer niet groote moeilijkheden
zou kunnen ondervinden. Volgens informaties, die wjj
in deze van bevoegde zijden erlangden, is ons gebleken
dat de spoorwegmaatschappijen in ons land zich nog lang
niet ongerust maken.
Volgens de spoorweg reglementen moeten de maatschap
pijen bepaalde voorraden kolen hebben en deze zijn op
dit oogenblik voor de eerste tijden beslist toereikend om
een geregeld spoorwegverkeer te kunnen waarborgen.
De ilollandsche Spoor bv. heeft aan al hare stations nog
flinke voorraden en zelfs te Amsterdam zooveel dat zij
al haar stations in geval van nood nog gerust kan bij
springen.
Dat de aanvoer uit Duitschland zeer verminderd is,
en geen kolenvoorraden van daar aankomen, spreekt van
zelf, doch dit is slechts een oogenblikkelijke schade, die
zich later weder herstelt, als na de staking de aanvoer
des te grooter zal wezen. Bovendien krijgt men nu
grooter vervoer van Engelsche kolen door het land.
lieden kwarn o. a. hier uit Engeland een hoeveelheid
van 1500 ton bestemd voor de Twentsche fabrieken en
houdt de staking in het Ruhr-gebied aan dan zullende
aanvoeren uit Engeland en België natuurlijk steeds grooter
worden.
Hoe het zij, over ons treinverkeer behoeft men zich
blijkbaar nog niet ongerust te maken. Hbld.
HerkwaHrdlgc eenheid van gedachten.
't Is eenmaal zoo in de journalistiek zonder een
schaar speelt men 't niet klaar om een krant te fabri-
ceeren. Wij doen daaraan ook mee, zoo goed als de
grootste bladen dat steken wij volstrekt niet onder
stoelen of banken. Trouwens, wij gelooven niet, dat wij
daarmee literairen diefstal plegen veeleer is hier
sprake van ruilhandel immers, telkens komt 't
voor, dat wij onze eigen berichten elders terugvinden,
soms geheel ongewijzigd, soms ietwat omgewerkt. Dit
geeft ons dan weer vrijmoedigheid om voort te gaan
met, naast de berichten van onze eigen correspondenten,
aan onze lezers het belangrijkste voor te zetten, dat
door ons uit andere couranten is saamgesprokkeld. Men
ziet: wij doen ons volstrekt niet beter voor dan wij zijn.
Een van de bladen, die wij voor dat doel gebruiken,
is de Haarl. Ct. Kunnen wij haar wederkeerig van dienst
zijn met ons nieuws, het staat vrijelijk tot hare be
schikking. Te meer zijn wij daartoe bereid, nu ons
blijkt, dat er tusschen een van haar en een van onze
redacteuren een homogeniteit van gedachten bestaat,
die inderdaad in het journalistieke gewoel op dit onder-
maansche van verrassende zeldzaamheid is. Zoo ver
rassend, dat wij 't niet goed van ons hebben kunnen
verkrijgen, onze lezers daarvan niet in kennis te stellen.
Men oordeele.
In ons vorig nummer gaven wij een verslag van een
voordracht, hier ter stede op Woensdagavond gehouden
door den heer Henri Bornecque. Den daarop volgenden
avond trad deze spreker ook te Haarlem op met hetzelfde
onderwerp en nu zal 't toch wel niet zoo heel vaak
voorkomen, dat een Alkmaarsche en een Haarlemsche
verslaggever daarover zoo eensluidend schrijven. Men
vergelijke maar eens
Alkmaarsche
Courant van
Donderdagavond.
Voor een nog al talrijk
gezelschap dames en lieeren,
hield gisterenavond in de bo
venzaal van het Gebonw ,de
Unie", de heer Henri Bor
necque, professor aan de Uni
versiteit te Rijssel, een be
langwekkende voordracht
over den bekenden Fransohen
schrijver Pierre Loti, de pseu
doniem waaronder Louis
Marie Jnlien Viaud zich
naam heeft gemaakt.
Viand, geboren in 1850 te
Rochefort, trad reeds vroeg
tegen den zin zijner ouders
in den zeedienst, en is thans
bevelvoerend officier of kapi
tein van een Fransch oorlogs
schip. Tal van werken zijn
van zijne hand verschenen,
waarvan spreker vooral noem
de „Azryade", „Le Mariage
de Loti", „Mon frère Yves',
,Pêoheurs d'Islande', „Le ro
man d'nn Spahi'', „Madame
Chrysanthème', „Le livre de
la pitié et de la mort" en
„Le Matelot"dat met de
„Pêcheurs d'Islande" tot de
meest gelezene behoort.
Opgemerkt werd, dat in vele
dezer romans een weinig vari-
eerend thema wordt behan
deld, een liefde gevolgd door
een scheiding, hoe ze dikwijls
eenvoudig van compositie zijn
en ten slotte uit alle spreekt
een zeker pessimisme, vooral
uit „Le livre de la pitié et
de la mort", dat, zooals de
heer Bornecque het uitdrukte,
„résumé toute l'oeuvre de
Loti."
Voorts deed spr. uitkomen,
hoe uit de werken ook blijkt
het ongeloof van den schrijver
die den dood beschouwt als
het einde van alles. Toch treft
ons het melodramatische, waar
hij ons^ het sterven van zijn
helden schetst.
Als gebrek, of althans min
der goede eigenschappen van
de werken van Pierre Loti,
noemde spr. o. a., dat de ka
rakters vaak gekozen zijn uit,
wat men noemt, de minder
beschaafde klassen en dat de
schrijver zooals in „Le Mariage
de Loti", zich schuldig maakt
aan geografische onjuistheden.
Trots de gebreken, die de
heer Bornecque geenszins ver
heeldehebben de romans
van Pierre Loti veel schoons
en vooral veel oorspronkelijks,
terwijl er als 't ware een be
koring uitgaat van de rythme
het poëtische in zijn taal.
Haarlemsche
Courant van
Y r ij d a g a v o n d.
Voor een niet zeer talrijk
gezelschap hield gisteren
avond in „De Kroon" de heer
Henri Bornecque, professor
aan de Universiteit te Rijssel,
een belangwekkende voor
dracht over den bekenden
Franschen schrijver „Pierre
Loti de pseudoniem, waar
onder Louis Marie Julien
Viaud jzich naam heeft ge
maakt.
Viaud, geboren in 1850 te
Rochefort, trad reeds vroeg
tegen den zin zijner ouders
in den zeedienst, en is thans
bevelvoerend officier of kapi
tein van een Fransch oorlogs
schip. Tal van werken zijn
van zijne hand verschenen,
waarvan spreker vooral noem
de „Azryade", „Le Mariage de
Loti", ,Mon frère Yves", Pê
cheurs d'Islande", „Le roman
d'un Spahi", „Madame Chry
santhème", „Le livre de la
pitié et de la mort" en „Le
Matelot", dat met de „Pê
cheurs d'Islande", tot de meest
geleiene behoort.
Opgemerkt werddat in
veler dezer romans een weinig
varieerend thema wordt be
handeld, een liefde gevolgd
door een scheiding, hoe ze
dikwijls eenvoudig van com
positie zijn, en ten'slotte nit
alle spreekt een zeker pessi
misme, vooral uit „Le livre
de la pitié et de la mort",
dat, zooals de heer Bornecque
het uitdrukte, résumé toute
l'oeuvre de Loti."
Voorts treft het melodra
matische, waar hij het sterven
van zijn helden schetst.
Trots de gebreken, die de
heer Bornecque geenszins ver
heelde, hebben de romans van
Pierre Loti veel schoons en
vooral veel oorspronkelijks,
terwijl er als 't ware een be
koring uitgaat van de rythme,
het poëtische in zijn taal.
Wij zeggen bij voorbaat dat de hoofdredactie van de
Haarl. Ct. uit den aard der zaak onbekend is met deze
ongewone uniformiteit. En wij voegen eraan toe, dat
wij er genoeg van doordrongen zijn hoe wij bij haar in
't krijt staan om ons over het gebeurde ook maar in
't minst te ergeren Alleen gelooven wij niet, dat wij
't zoo bont zouden maken om van haar een verslag
van een lezing over te nemen en 't doen voorkomen,
alsof dit eigen werk ware.
