Toelating van Leerlingen.
Indische Penkrassen.
Op ongewissen bodem.
ALKMAARSCHE COURANT.
Gemeentescholen.
De gelegenheid daartoe be
staat aan de schoollokalen
op Maandagen 3 enÏO
en op Dinsdagen 4 en
11 April a.svan des na
middags 45 ure.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
No. 37. Honderd en Zevende Jaargang. 1905.
Vrijdag 24 Maart 190A.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
noodigen belanghebbende die met. 1 Mei a.s. kin
deren op eeno der vijf gemeentescholen toegelaten
wenschen te zien, nitdaarvan vóór 15 April liMlö
aangifte te doen bij de boofden dier scbolen, onder over
legging van b»t geboortebriefje en het inëntingsbewjjs
der kinderen waarvan toelating gevraagd wordt.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar G. RIPPING, Voorzitter.
24 Maart 1905. DONATH-, Secretaris.
Auteursrecht uitdrukkelijk voorbehouden.)
XCVI'I,
't Slaat acht uur van deKratonklok, Het reusach
tig forum van den S u 11 a n, de A1 o e n-A loen Lor,
ziet er reeds recht feestelijk uit.
Vele duizenden stads- en d e s a - Javanen honderden
Maleiers Chineezen en Arabieren alsook vele min of
meer blanke en bruine Europeanen en de «daarmede
gelijkgestelde" afstammelingen van Afrikanen en Amboi-
neesche Christenen slenteren rond.
Ook vele militairen van het garnizoen bewegen zich
onder de menigte. Overal ziet men de Inlanders elkaar
begroeten met een diepe nijging van het bovenlijf, een
vriendenlach op de lippen en de beide handen naar voren
gestoken.
Moslims salueeren elkaar nu eenmaal anders dan wij.
Om er u 'n duidelijk begrip van te geven, zal ik nauw
keuriger moeten zijn en u den heilgroet op heden be
schrijven.
Daar komen juist twee Javanen op elkaar af.
Laat ons nu eens goed opletten
Beide Muzelmannen lachen reeds van verre, steken
daarna al buigende de beide handen uit en leggen ze
plat tegen elkaar met de toppen naar voren en wel zoo
danig dat ze eikaars rechterhand tusschen hun eigen
rechter en linker te pakken hebben.
Nu vragen ze elkaar heel zacht om vergeving voor
eventueele fouten en houden daarbij de vier handen
aangelegd, ze daarna weer langzaam en plechtig terug
trekkende. om ze ten slotte met de binnenzijden naar't
lichaam gekeerd en de toppen naar boven tot voor 't
gelaat op te heffen.
Werkelijk zeer bevallig en hoofschdie wijze van
groeten. In fijnheid von vormen, in hoffelijkheid zijn de
Javanen ons heusch de baas
Daar wandelt 'n jong Arabier van gemengden bloede.
Wat een edel, wat een schoon Semietisch typeWat
trotsch gebiedend oog! Wat voelt die man zich hier
onder de Javanen Hij schijnt wel vele vrienden en ver
eerders te hebben, want tal van Inlanders, ook ouderen
van dagen en kleine P r ij a j i's, ja zelts bejaarde Arabie
ren verdringen zich om hem en kussen eerbiedig de
toegestoken rechterhand. Hij is een Saïd, een afstam
meling van den Profeet dusen zoo'n kus op die
hand brengt geluk aan.
Uit het Duitsch
tan
Liudwlg Uknghofer.
48)
Lachend of hafluid scheldend gingen de knapen heen.
Alleen do aangevallene bleef staan, om niet voor een
lallen vluchteling te worden uitgekreten. Docb een zijner
makkers trok hem bij den arm mee en fluisterde»Kom,
laat het erbjj blijven 1 George meent het zoo kwaad niet 1
Hjj is alleen wat narrig er is zeker iets onaan
genaams met hem gebeurd 1 Kom, wees verstandig, ga
mee
George hoorde niets en soheen niet te merken, dat
hjj alleen midden op de straat bleef staan. Zjjn bleekheid
had weer voor een donkeren gloed plaats gen aakt, en
t.erwjjl hjj vol ergernis op de lippen beet, hingen zjjn
fonkelende oogen aan Broni, die uit den winkel getreden
was.
Zjj droeg op hare armen drie groote brooden, die haar
tot de kin reikten, en waaromheen ze baar blanw schort
gewikkeld had, opdat de scherpe wind het versche brood
niet te veel zon uitdrogen. Toen zjj Daxen-George zag,
gleed ook baar een vluchtig rood over de wangen en
eon oogenblik scheen ze te overleggen, of ze niet liever
een anderen weg zou nemen. Masr wat reden had z» om
voor »dien daar'' weg te loopen Ze lachte verachtelijk
en stapte rustig door. ÜDgeveer twintig schreden vóór
George sloeg ze een voetpad in, dat door een sloot en
een rjj hoornen van de straat gescheiden was.
Met één sprong was George de Bloot over. Middeu op
het voetpad bleef hij staan, legde de handen op den rug
en wachtte.
Niet alleen door den u reeds bekenden Noordelijken
toegang, doch ook door den Oostelijken, Zuid-Oostelijken
en Zuid-Westelijken stroomen volk en P rij a j i's voort
durend naar binnen en de A 1 o e n-A loen wordt ééne
schittering van kleuren en vlaggegewapper, vroolijk be
schenen door 't nog niet hinderlijke zonnelicht.
Elk Regentschap is op het Kraton-Voorplein vertegen
woordigd door twee in den grond geplante zonneschermen,
de z.g. P a j o e n g's a g o e n g, die met drie horizontale
banen doek van twee kleuren en met vergulde figuren
als bezaaid, omhangen zijn. Naast die P a j o e n g's ver
heffen zich met vlaggedoek omwonden bamboestengels,
de z.g. g e n d r a's.
Nog vele Regenten gaan ons voorbij te voet, met
de noodige volgelingen. Hun paarden lieten ze op den
g e 1 a d a g achter, eene stalgelegenheid bij de verschil
lende toegangswegen. Zij begeven zich naar de P e 1 e 1 a-
r a n eene open ruimte tusschen de met s e s e k of
plat gespleten bamboe overdekte zuilenrijen, aan de Zuid
zijde van den Aloe n-A loen, vlak bij de twaalf trappen
van de Setinggil'Lor, de Noordelijke Verheven
Plaatswaar straks Zijne Hoogheid met den Resident
zich aan den volke vertoonen zal.
Zij, de 11 e g e n t e n, gaan te voet, omdat <reen Inlander,
behalve de kinderen van den Vorst en van vorige Sultans,
zich te paard of in een rijtuig op de beide Aloe n-
A 1 o e n's en ook natuurlijk binnen den Kraton mag
ophouden.
I)it is hier en ook in Solo streng verboden Het zou
een grove oneerbiedigheid zijn tegenover den Vorst!
't Slaat negen uur en 't wordt tijd om ons in gala te
kleeden.
Om half tien worden de Europeanen op het Residentie
huis verwacht en we moeten nog ontbijten.
Dank zij de mededeelingen van den u reeds bekenden
Dr. J. Groneman en van velen mijner nieuwe vrienden
hier op J o g j a, kan ik u volledigheidshalve ook vertellen,
wat er alzoo verder op den Aloe n-A loen en ook
binnen den Kraton geschiedt.
Tegen acht uur 's morgens is het Leger van Zijne
Hoogheid reeds gemobiliseerd en zijn alle P r a d j o e-
ritkorpsen op het PleinMagangan, vlak achter
en bezuiden de K e d a t o n, geconcentreerd. Een oude
magere Javaanin de groote tenue van 'n Indisch In-
fanteriemajoor. Opperbevelhebber van de Sultanstroepen,
zendt zijn Gebieder van een en ander bericht en krijgt
daarna last, om op te marcheeren en de verschillende
vendels positie te doen nemen.
Een goed kwartier later staan de dapperen op de P e-
1 a t a r a n het binnenerf, vóór de Bangsal Kant-
jan a of groote troonzaal, rin orde van parade" opgesteld.
Zij blijven daar nu voorloopig wachten, al precies op
dezelfde vervelingwekkende wijze als heusche militairen
dat, bij dergelijke gelegenheden, wel gewoon zijn.
Inlanders vervelen zich echter nooit, die kunnen, als
't moet, aan niets denken, die kunnen geestelijk absent
zijn, en dan verkeeren in het zalige Nirwana der
vaderen.
't Wordt half tien.
De Rijksbestuurder, Kar. djengRadenAdipati
Danoe Redja, die eerst zijne opwachting bij R e s i-
dent Couperus gemaakt heeftkomt de Aloen
A loen Lor opwandelen. Ook zijn rijk opgetuigd paard
moest op de G 1 a d a g achterblij ven en hij loopt daar
nu langzaam en statig onder zijn goud-groen-gouden
Son g-S ong(Pajoeng), terwijl vele p e n g a m p i I's
met den ampilan rommel volgen.
De lezers kunnen zich zoo'n Vorstenlandsch optochtje
nu al wel voorsteden, denk ik.
Daar daalt eene afdeeling Kratontroepen van de breede
Setingiltrappen af en schaart zich in twee rijen
met het front naar elkaar toe, van de T r a t a g P a g e-
1 a r a n, u weet wel die overdekte zuilenrij, tot aan de
Waringinboomen op den Al oen-A loen.
't Is het Pradjoeritvendel Wir a-B radja,
gekleed in rooden lijfrok en korte roode broek lange
witte kousen en lage zwarte schoenen. Ze dragen een
hoogen, van achteren puntig toeloopenden rooden hoed
met van voren een breede klep. Het haar is bedekt met
een witten hoofddoek. Het voorste peloton is bewapend
Broni deed, als had ze niets gemerkt. Eerst toen ze
dicht voor George was en niet verder kon, zag ze op.
»Goeden dagzei ze met jjzige kalmte, >goed, dat
ik je joist tegenkom
George zweeg, kaauwde op zjjn knevel on wiegelde op
de voeten heen en weer.
Dit zwjjgen scheen Broni een weinig van haai stak
to biengen. »lk had je vandaag in de smederjj willen
opzoeken," zei ze scherper, »doch ik kon deuken, dat
men jou niet licht thuis treft."
Grorge zweeg, maar maakte een diepe bniging.
•Daarom heb ik do drie mark, die mijn broeder je
gisteren schuldig gebleven is, in deD kruidenierswinkel
neergelegd. En toorn en spot trilden om haar
lippen, »ik heb gedacht, of ik er nog geen tien penning
zou bjjleggen je hebt van nacht muziek bij ons
gemaakt en hebt vergeten geld op te halen."
Dat woord had Daxen-George het bloed naar het gelaat
gedreven, doch hjj zweeg nog steeds.
Broni werd ongeduldig de fonkelende blik, waarmee
George's brandende oogen op haar gericht waren, benam
haar haar geljjfcmoedigheid. »Wat kijk je me aan Ik
ben niet bang voor je! Neen, voor zoo een als jjj bent
heelemaal niet I Ga nit den weg. Jij hebt den tjjd,
maar ik niet
George bewoog zich niet van de plaats, maar hjj riep:
•Dank je, kat 1" En bij hield haar de bekrabde hand
dicht onder de oogeD. »Daar, kijk Fjjne nagels heb je!"
Broni fronste de wenkbrauwen en ging eon stap ach
teruit. »Wat eeu onzin Je zult zelf wel weten,
hoe je aan die krabbels komt. Van mij niet 1 Ga uit
den weg en laat mjj door
»Zoo? Loochen je bet ook nog?" George werd woedend.
»Jjj bent een fijne 1 Als iemaud krabt in Gods
naam maar liegen behoel je daarom niet 1"
»Ik heb van rnjjn leven nog niet gelogen,en om
jou in 't allerminst nietlaat mij door, zeg ik
voor 't laatst!"
Haar gezicht gloeide, baar lippen trilden en vonken
schoten uit haar oogen. Bij allen toorn, die in George
met percussiegeweren en het achterste met zeer lange
pieken. Bovendien hebben alle krijgers een met bloemen
versierde kris achter in den buikgordel steken.
Hun luitenants, P a n d j i's worden ze genoemd, hebben
een Europeesche officierssabel en twee krissen en zijn
kenbaar aan 'n paar ouderwetsche sergeant-strepen. Ook
zij sieren zich op met m e 1 a t i-, k e n a n g a- oft je in
pak a-bloemen.
Het Korps houdt er twee vaandels op naéén voor
het verliezen zeker, die elk een roode schijf in een wit
veld vertoonen.
Daar komen twee Javaansche dames aanzweven Het
zijn vrouwelijke Kratonbeambten, die de Sétinggil-
trappen af klimmen om namens den Bul tan den
Rijksbestuurder te bevelen, dat hij twee afgezan
ten met de noodige rijtuigen naar het Residentie
huis zenden moet, om den Vertegenwoordiger van bet
Nederlandsrhe Opperbestuur en zijn gevolg naar den
Kraton over te brengen.
De Rijksbestuurder zegt, dat bet goed is en geeft,
daarna een teeken, waarop twee Regenten oprijzen
en in deftigen langzamen pastusschen de beide rijen
p r a d j o e r i t's \V i r a B r a d j a en p r a d j o e r i t's
Arèhan door en over den Aloen-Aloen wandelen, om
zich verder langs het Hotel Centrum en de Boos naar
het Residentiehuis te begeven.
Eenige rijtuigen, met vier paarden bespannen, volgen.
Ze zijn bestemd voor de Ambtenaren en Officieren.
Jogjakarta. Lt. Clockener Brousson. b. d.
moeilijkheden met Venezuela.
De kruik gaat zoo lang te water, tot zjj breekt. Dat
wil president, Gastro misschien niet, gelooven, maar hij zal
't nn toch waarscbjjnljjk ondervinden.
't Is nn zoo ver, dat hjj Venezuela opnieuw in onaan
genaamheden be"ft gewikkeld met de Vereenigde Staten,
Frankrijk, Italië en Nederland. Tn pen correspon
dentie nit Washington in de Daily Chronicle word! daar
omtrent gemeld, dat aan het staatsdepartement te
Washington Maandag een telegram werd ontvangen van
Bower), den Amerika-nscheD gezant, te Caracas, waarin
deze berichtte, dat. reeds door zjjn Franschbn collega al
daar aan president Castro een ultimatum is gericht iu
zake de vernietig'ng van de contracten der Fransche kabel
maatschappijen. Frankrijk waarschuwt in het bedoelde
ultimatum, dat bet de verkortiug der rechten van de
maatschappjjen niet zal dulden en dat, wanneer Gastro
zich in de zaken dier maatschappijen mocht mengen,
Frankrjjk daartegen zjjn maatregelen nemen zal. Reeds
zjjn twee Fransche kruisers, om aan het ultimatum
kracht bij te zetten, naar de Caraïbische wateren ge
zonden.
De Chronicle-aoi respondon t verneemt verder, dat de
regeering der Vereenigde Staten zich tegen Fraukrjjk's
actie allerminst zal verzetten, zelfs niet, wanneer dit
land beslag op Venezolaansche inkomsten zou leggen.
Alleen een permanente vestiging van Franscho macht in
het gebied der Zuid-Amerikaansche republiek zou door
deVoreenigde Staten worden tegengegaan. De regeering
te Washir.gtou eikent ten volle de rechtvaardigheid van
Frankrijk's zaak en bodenkt etbjj, dat zjj zelf nog een
appeltje te schillen heelt met Castio inzake de concessie,
verleend aaD Amerikaansche asphalt maatschappijen, ter-
wjjl Italië redon van klageu heeft over de honding van
de Venezolaansche regeering in verband met de Ita-
iiaanscbn kolenstations.
In Washington bestaat dan ook de overtuiging, dat
Gastro marr eens een duchtige les moet b'bben, wanneer
althans vóór dien tijd een revolutie in Venezuela geen
einde aan zijn bestuur heeft g-maakt.
Een nad-r telegram uit Willemstad meldt, dat vol
gens te Caracas ingewonnen informaties, Bowen, de
Amerikaansche gezant te Caracas, ook eene nota heelt
ingediend bjj de Veuezolaanrche Regeering, waarin een
antwooid gevraagd werd op de vraag of Venezuela er in
toestemde, de hangende geschillen langs den weg van
arbitrage op te lossen In geval van eeD weigerend
antwoord zouden de Vereenigde Staten zich bevoegd
«rriHtllW^MEÉ—M—3a— IIHUWI BI i uym mm i—
woedde, was hjj toch niet blind voor Broni's schoonheid.
Zoo mooi als nu had hjj haar nog nooit gevonden. Een
vnrig verlangen kwam iu hem op, dit schoone, trotsche
hoofd aan zijn borst te drnkken en die taeete, roode
lippen te kussen. Slechts éénmaal En waarom dan
niet? Had hjj niet het recht, zich te wreken over de
streek, welke die »lieve kat'' hem vannacht gespeeld
had Pas was deze gedachte in bem opgekomen, of
hjj strekte de armen naar het meisje uit.
»Laaf. me met rnsf stamelde Broni en week achter
uit. »Kom, kom, ik krab toch niet 1 Integendeel, ik
betaal je met een weldaad!" Met één sprong stond George
aan Broni's zyde eo sloeg deu arm om haar hals. Hjj meende
gemakkelijk spel te hebban, daar ze drie brooden droeg
en weerloos was. Doch hjj had zich misrekend! Nauwljjks
had Broni begrepen wat Daxen George wilde, of kort
besloten liet ze de brooden vallen, zoodat ze naar alle
zijden rolden, en stiet George met zooveel geweld terug,
dat bij achterover tegen de haag tuimelde.
•Oho! Zacht wat!" bromde George, terwjjl hjj met
beide armen in de lucht sloeg om weer in evenwicht te
komen. »Ontsnappen doe je me toch niet 1" En met
nieuwen moed begon hjj den aanval
Doch Broni, die tot in de lippen bleek was, had het
schort, waarin de brooden gewikkeld waren, van deu
grond opgeraapt, en toen George weer uaderde, zwaaide
zjj met zooveel geweld dit echt vronwelijk wapen, dat
het hem zwart voor de oogen werd. Bjj den klinkenden
slag stoof een wit wolkje om Georges hoofdzijn gezicht,
wenkbrauwen, knevel en neus wareu wit gepoederd van
het meel, dat van den onderkant der brooden aan het
schort was blijven hangen.
Wel heb ik van rnjju leven 1" bracht hjj nit, terwijl op
zjjn gezicht brandend roode strepen de vonwen van het
schort afteekenden. «Krabben in den naeht, en er op
inslaan bjj dag en zooieta zou ik laten begaan
Dat zullen we toch eens zien 1"
f Wordt vervolgd.)
