Honderd en zevende jaargang.
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Anna's huwelijk.
No. 100.
1905.
bïïIYënl and.
DONDERDAG
Prijs der gewone advertentiën
17 AUGUSTUS.
Landweer.
Stedelijk Museum.
Kermis.
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80 franco door het geheele Rijk f I,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Per regel f 0,10. Bij groote contracteu rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N.jV. Boek- en Handelsdrukkerij
vjh. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
De Burgemeester der gemeente Alkmaar
herinnert den verlofgangers der militie van
de lichting 1897, die bestemd zijn op 1 Au
gustus a.s. naar de landweer over te gaan,
aan hunne verplichting om zich na 1 Au
gustus a.s. doch vóór of op 30 Augustus d.
a. v. ter gemeente-secretarie aan te melden
onder overlegging van hun militair zak
boekje.
Algemeen Overzie ht.
Gemengde Mededeelingen.
Alkmaar, De Burgemeester voornoemd,
Angu8tus 1905. G. BIPPING.
Het STEDELIJK MUSEUM is zonder vertoon van
toegangsbewijs voor onvermogenden kosteloos te bezich
tigen op Zondag20 Angnstns a.s., 's namiddags van
1—3 nnr.
Kinderen beneden 15 jaar worden niet toegelaten.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaak,
brengen ter algemeene kennis, dat de kermis dit jaar
zal gehouden worden van 36 Augustus tot en met
3 September a.s.;
dat de regeling van staanplaatsen en van hetgeen verder
met de kermis in verband staat, opgedragen blijft aan
de gemeente-politie
dat de loting voor de niet verpachte staanplaatsen zal
plaats hebben aan het politie-bnrean op Woensdag 33
Augustus a.s., des voormiddags ten ÏO ure; dat de
straatmuziek zooveel mogelijk zal beperkt worden en niet
meer dan vyf draaiorgels zullen worden toegelaten
en dat op maandag A September a.s., des mor
gens, een aanvang moet worden gemaakt met het afbreken
en oprnimes der kramen, tenten en uitstallingen.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
12 Aug. 1905, L. v. d. VEGT, lo. Secr.
De moeilijkheden, waaraan de Rnssische en
Japansehje vredes-onderhandelaren te
Portsmouth (V. S.) het hoofd hebben te bieden,
worden steeds grooter,
Komoera, de Japansche afgevaardigde, scheen niet ge
dacht te hebben, dat ook de Japansche eisch tot afstand
en nitlevering der Russische oorlogsschepen, die in neu
trale havens een sohnilplaats hebben gezocht, bp Rusland
op onoverkomeljjken tegenstand zou stuiten. Wat met
allen eerbied gezegd wel wat vreemd is van Komoera.
Want zoo goed als wjj nit de couranten hebben gelezen,
dat Rusland ook op dit punt niet zou willen toegeven,
had de Japanner daarvan kennis kunnen dragen. Hoe
dan ook, Komoera toonde zich tamelijk onthntst en zond
terstond lange telegrammen aan zijne regeering. Inmid
dels werd de conferentie voortgezet ter behandeling van
de punten, die niet tot zoo diepgaand verschil zouden
leiden waarvan het aantal, het zjj zoo terloops opge
merkt, zeker niet meer zoo heel groot zal zjjn. Rus
land verzet zich namelijk ook tegen de beperking van
zjjne zeemacht in het Verre Oosten en tegen den afstand
van den Chineeschen Oosterspoorweg aan China, terwjjl,
zooals men weet, bovenaan het lijstje van de dingen,
waaraan men niet durft raken, staanhet betalen eener
schadeloosstelling door Rusland en het afstaan van Sachalin.
Naar het Duitsch van IDA B O T - B II.
18)
DOOK
ED. VAN DEN GHEYN.
Onverwaeht scherp zei Anna
»In die koppelarjj wil ik volstrekt de hand niet hebben.
Luitenant Normann kan je inviteeren. Best. Maar
Ursnla is wel de de laatste die voor hem past. Ze is
niet mooi en niet gracieus genoeg, en hij zal vrjj wat
andere eischen stellen. Ik wil niet mee helpen om hem
aan mijn vriendin te binden
Wat zegt ze dat op een vinnigen toon, dacht Leonore
en ze kon zich dit niet goed verklaren. Zoo'n beetje,
twee lieve menschen, die heel goed bp elkaar zouden pas
sen te koppelen was toch altjjd interessant en hier
zeer de moeite waard. Anna's laaltste woorden deden
haar vermoeden, dat de jonge vrouw misschien nit een
gevoel van kiesohheid er buiten wilde bljjven, omdat het
hier juist haar viendin betrof. Dat begreep Leonore wel.
En ze besloot van haren kant wat omzichtiger Voor-
zienigheidje te spelen.
Een dag na dit gesprek gingen de onde dames reeds
op reis. Leopold had het haar verzocht. Het was voor
de eerste maal dat Anna de bakermat van de familie zon
betreden. Hp wenschte derhalve eenige feesteljjke toebe
reidselen te laten maken, die niet aan den opzichter of
het bediendenpersoneel moesten worden overgelaten.
En eenige dagen later, op Vrjjdag vóór Palm-Zondag,
reed graaf Leopold Eberhard met zjjn jengdige gade in
het vroege morgennnr naar het spoorwegstation. Ze
moesten den sneltrein naar Stralsund nemen en dachten
van daar hunne reis onafgebroken naar Sommerhagen
De inhoud van de twee artikelen dor vredes-voorwaar-
den, die geen zwarigheid opleveren en dus voorloopig zijn
goedgekeurd, zon de volgende zjjn:
1°. Rusland erkent Japan's hegemonie en bjjzondere
positie in Korea, dat Rusland voortaan als buiten zjjn
sfeer van invloed liggende beschouwt. Japan verbindt
zich, de snzereiniteit van de heerschende dynastie te
trkennen. met het recht om raad te geven, te steunen
en het burgerljjke bestuur te verbeteren.
2°. Rusland en Japan erkennen beiden de verplichting
om Mantsjoerjje te ontruimen, alle bjjzondere voorrechtei
aldaar prjjs te geven, de territoriale on schend baar heü
van China te eerbiedigen, en het beginsel van geljjfe
rechten voor handel en njjverheid van alle naties in d«e
provincie te handhaven.
't Heet, dat de Japanners niet van plan zjjn water in
hun wijn te doen, zoodat het vervolg van dit sin-
netje laat zich wel raden. In overeenstemming hiermoe
is, dat Rusland zich voorbereidt op een uiterste krachts
inspanning en een algemeene mobilisatie voorbereidt.
Wie heeft den moed om onder znlke omstandigheden
nog optimistisch te big ven?
Dien moed beeft de Amerikaansche pers. Zij houdt vol,
dat er vrede moet en zal komen. Men kan niet aanne
men, dus zegt zjj, dat de Japanners niet de gelegenheid
zouden aangrjjpen om nu den oorlog te doen eindigen,
daar zjj hoe langer hoe verder het land intrekken. Het
zon, oordeelt zij verder, in het geheel niet in het belang
der Japanners zjjn, Rusland nit 't Verre Oosten te ver
drijven. Integendeel, het moet van Rusland de compag
non maken en van diens groote hulpmiddelen en behoef
ten gebrnik maken om eigen industrie te b -voordeelen.
De regeeringen van twee zoo machtige tr (gendheden,
samen werkende, zouden wonderen kunnen tan in znlke
uitgestrekte streken als Mantsjoerjje, Mongr 8 en Siberië,
waar nog zooveel gedaan kon worden.
Ook in Europa is, zoo waar, nog sen dergelik
optimisme en dit komt uit Oostenrjjk. Da Allgt ne
Rorrespondenz zegt namelijk dat het u jaand ve on
deren kan, zoo de Rnssische gevolmacl gden bi jonnen
zjjn, de Japansche eischen als onaannemeljjk te ver
werpen. Men kon toch niet aannemen, dat Rusland
dadelijk dio eischen zou goedkeurendat is nog noult
gebeurd, en het zon zeker niet kannen gebeuren in een
geval, waarin de toestand, ondanks de Japansche over
winningen, nog zoo onbeslist is. Eerst als het Rnssisehe
leger, evenals de Russische vloot, vernietigd zou zjjn, en
dus Rusland Japan als overwinnaar jou moeten erken
nen, zouden de Japansche vredesvoorwaarden zonder veel
onderhandelen moeten worden aanvaard. Thans echter
is Rusland, zooals Witte in zjjn antwoord uiteenzette,
nog lang niet gedwongen do Japansche voorwaarden
zonder verzet te aanvaarden. Maar daarom, zoo besluit
de Allg. Rorresp., behoeft men nog niet te meenen, dat
de onderhandelingen direct zullen worden afgebroken.
Er zal veel meer gezocht worden naar een middel om
de beide partgen tot elkander te brongen.
De volksstemming in Noorwegen over
de ontbinding der Unie met Zweden
heeft een antwoord gegeven, waarvan de duideljjkheid
niet is te miskennen. Vonrzoovsrre de uitslag tot dusverre
bekend is zjjn er 365.997 stemmen vóór de ontbinding
en slechts 182 er tegen. In verscheidene districten heeft
zich geen enkele stem tegen verklaard.
De stemming begon Zondag om acht uur 's morgens
en sloot om tien uur. Toen ging de kerk aan. Om
twaalf uur werd de stembus weer geopend, en ze bleef
open op sommige plaatsen tot 's avonds 9 uur. Wegens
de groote afstanden in het dan bovolkte land had men
raim tjjd noodig om veraf wonenden eeu kans te geven.
voort te zetten. De Eberbards waren van Rügen afkom
stig, en hun stamslot lag in het Noord-Oosten van het
eiland. Graaf Leopold placht daar het voorjaar en den
zomer door te brengen, en begaf zich eerst in het najaar
naar Ostrau, een landgoed, dat het natuurlijk middelpunt
vormde der Eberhardsc'ue bezittingen in de Nenmark en
Vorpommern.
Er heerschte een doordringende vochtigheid in de at
mosfeer. Ze scheen op te stjjgen van den grond, die
zwart en nat was van den nachtregen.
Anna had het koud. Dit vroege uur van vertrek viel
haar volstrekt niet mee. Ze had zich vast voorgenomen
haren echtgenoot aan het verstand te brengen, dat deze
reis haar zeer lastig viel en zjj wilde hem bewegen er
niet meer dan twee dagen aan te besteden.
Ze zat nn in het rijtuig en was het met haar
zelf niet eens. Ze had een onverklaarbaar gevoel, dat
ze haar verlangen niet mocht te kennen geven. Graaf
Leopold had haar het reisplan zoo duideljjk, zoo vroolijk
en opgeruimd meegedeeld. Haar verstand zei haar ook,
dat het zoo in den haak was.
En nu ontbrak haar op onverklaarbare wijze de moed
om haar opinie te zeggen. Hjj had zoo'n manier
men zon zich gegeneerd gevoelen, ook maar zjjn blik
van verbazing op zich gevestigd te zien.
Kom, dacht Anna, zich stilzwjjgend in kleinigheden te
schikken, is ook verstandig.
Het liep tegen den middag, toen zij op den grooten
veerstoomer zaten, die tnsschen Setalsund en Rügen vaart.
Mimi, de kamenier, Campbell, de kamerdienaar van den
graaf, en Werner, de huisknecht, maakten het gevolg
nit van Leopold Eberhard. Alle handvaliezen waren
onder hnn hoede, en op vertrouwbaren afstand van hnn
meester voerden ze halfluid een gesprek. Werner was
eerst sedert een paar maanden in dienst en nog nooit op
Sommerhagen geweest. Zjjn praatzieke kameraden be
schreven hem al de lasten en lasten van het voorvader-
ljjk kasteel.
Het is een halve ballingschap", zei Campbell, >je
bent er van alle beschaving afgezonderd."
En alle man hielp met rjjtuigen om de menschen te ver
voeren. De 8toombooten hadden ook druk dienst op de
rivieren en de fjorden.
Slechts een zeer enkele wanklank is vernomen bijna
overal is alles even ordelijk afgeloopen.
Te Christiania was de stemming feesteljjk, maar kalm.
Men zag het den dichten drommen, die zich door de
hoofdstraten bewogen, aan, dat zjj onder den indrak
waren, maar van zenuwachtige onrast was er geen spoor.
En overal de Noorache vlag. Geen vlaggestok was leeg.
Ook nit de vensters, van de gevels en de daken, op
kiosken en trams woei de Nuorsche driekleur. Schier alle
menschen op straat waren met het rood-wit-eu-blauw
getooid; sommigen droegen ellenlange linten of ruikers
iu die kleuren. Overal zag men plakbrieven met Ja er
op. Prentbriefkaarten waren te koop met den eersten
regel van het Volkslied „Ja vi elsker dette) Landet1' (ja,
wij beminnen dat land), en dat Ja groot gedrnkt. Een
aantal zangvereenigingen waren in de anla der Univer
siteit vereenigd en zongen daar het Ja vi elsker. Na vjjf
uur stond 't zwart van de menschen voor de bnreelen
van Verdens Gang en Morgenbladet, waar der uitslag be
kend werd gemaakt. Het eerst komt 't bericht nit Borre
in Jarlsberg578 ja's en 1 neen. Telkens barst een
donderend hoera los. Te middernacht weet men van
108 405 ja's en 52 neen's, waarvan er 13 komen nit het
district Alten in Finmarken, hoog in het Noorden.
En zooals 'tin Christiania ging was 'toveral. Overal
muziek en klokkengelui van de kerktorens, feestpredi-
kingen en vaderlandslievend gezang. Het is een grootsche
niting van een eendrachtig volk geweest.
Onder het opschrift „Wat nn?" sohrjjft het Morgenbladet:
„De Zweedsche Rjjksdag verlangde een rechtstreeksche
verklaring van het Noorsohe volk, dat dit de ontbinding
van de Unie zou begeeren. Dit verlangen is thans be
vredigd. De Zweedsche Rjjksdag uitte verder den wensch,
dat Noorwegen zich opnieuw rechtstreeks tot Zwaden zon
wenden om Zweduns toestemming te verkrjjgen voor de
ontbinding van de Unie. Wjj kunnen onderstellen, dat
ook aan dit verlangen zal voldaan worden." Het Noorsche
blad betoogt voorts op gematigden toon, dat de zaak
snel dient te worden afgedaan, daar men Noorwegen reeds
te lang heeft laten wachten. „Wjj wachten nu al drie
maanden op een antwoord van Koning Oscar in zake de
troonquaestie, maar de Rjjksdag heeft den Koning tot
nog toe niet gemaohtigd, dit antwoord te geven."
Er werd dezer dagen verzekerd, dat 't op het oor
logsterrein in Mantsjoerjjezoo rustig was.
Thans wordt echter weer uit een heel ander vaatje ge
tapt. Zoo Eeint de correspondent van de Times in het
hoofdkwartier van generaal Nogi dat men op het oorloge-
tooneel zelf niet aan den vrede gelooft. De Japanners
zjjn zeer strjjdlnstig, vooral de jonge officieren branden
van verlangen met den vijand slaags te raken. De ondere
officieren zjjn van meening, dat de militaire resultaten
nog niet voldoende zijn om de Russen te nopen de Japan
sche eischen aan te nemen.
Generaal Linjewitsj seint dat op 13 en 14 Augustus
de Japansche torpedobooten Lazarewo beschoten. Pogin
gen om troepen te landen mislukten.
Volgens berichten uit Korea deed op 5 Augustus een
Japansche afdeeling van Kopoengsan uit een aanval op
de bij Tsjakeri staande Russische afdeeling, zjj word
echter door geweervuur teruggedreven. De aanval werd
door den vjjand op 6 en 7 dezer herhaald, maar toen
eveneens afgeslagen. Tegelijkertijd vielen de Japanners
andere Russische afdeelingen aan, maar met even weinig
succes. De Japanners namen de vlucht, met achterlating
van vele dooden en van weggeworpen munitie Op 10
Angustus werd bjj Oughi gevochten. Een Rusisiche af-
•Dat is niet waar. Wjj krjjgen er zooveel bezoek als
wjj maar wenschen."
»WjjDat wil zeggen de graaf en gravin. En daar
komt wat bij kjjken. In Berljjn gevoel je in je vrije
uren dat je nog mensch bentop Sommerhagen ben
je altjjd knecht."
»Ja, den sportman en edelen lord kun je daar niet
uithangen. En de dametjes van het Gircusballet nou,
die iaat je ginds wel met rust," zei Mimi»in de dorpjes
van den omtrek weten ze precies wie we zijn."
Een hoogmoedige trek kwam op het gladgeschoren
gezicht van den kamerdienaar, dio groote, heldere, konde
oogen had. »Het is niet noodig, zich voor een lord uit
te geven, als men het uiterljjk en de maniereu heeft van
een gentleman," zei hg trotsch.
•Ja maar den gang en de hondiug van onzen graaf
heb je toch niet," spotte Mimi.
•En jij hebt niet het air van een gravin, om zoo uit
de hoogte op iemand neer te zien."
Daarvoor is juflrouw Mimi ook veel te kranig," zei
Werner, op wiens tronie de schaduw van een baard
zichtbaar werd.
Almachtig," zei Mimi en ze zag eenigszins coquet
met haar lichtblauwe kjjkers in de oogen van Werner,
•je neemt het altjjd zoo voor me op, daarvoor prjjs ik
je ook altjjd bjj de gravin, als de gelegenheid zich voordoet."
»Och, doe nou niet alsof dat ooit voorkomt. De gravin
spreekt alleen tot één van ons, als het noodzakeijjk moet.
En daarbjj
»Zeg eens, Campbell, en daarbij drong Mimi scherp
aan.
Dat doet alsof men van geboorte een koninkljjke
neen, hoe heet het, een prinses is van den bloede, en de
heele wereld weet toch, dat het bjj haar thnis niet veel
om het lijf had. Geen leven volgens stand en ook geen
fortuin dat imponeert. En als ik bedenk, dat we de
psinses van Brrgenwolde hadden kunnen hebben 1 Zoo
een die met het hof
•Een leeljjke ouwe vrjjster," viel Mimi den livreiknecht
in de rede, >terwjjl mjjne gravinjde mooiste vrouw is
deeling viel de Japanners aan en dreef deze in zuideljjke
richting terng; wapens en munitie werden buitgemaakt.
In een tweede telegram meldt generaal Linjewitsj dat
volgens berichten nit Korea de Russen na een gevecht
het dorp Costoengsan hebben bezethet vuren bij La
zarewo hield in den morgen van 13 Aug. op. De Japan
sche torpedobooten zgn van daar vertrokken.
De heer Loubet en het Presidentschap
der Republiek. Dat de heer Lonbat niet van zins
is, voor herkiezing tot President der Fransche Republiek
in aanmerking te komen, verneemt men nit hetgeen bjj
Zondag te Yalence dienaangaande gezegd heeft.
Toen de prefect van het departement Dn Dróme in
zijn toespraak tot het hoofd van Staat deed uitkomen,
dat do bewindsduur van den heer Loubet ongelnkfciger-
wjjs weldra zou verstrjjken, antwoordde deze op levendigen
toon, dat het hem een onuitsprekelijk genoegen deed, te
mogen denken, dat hij over zes maanden het Elysée zou
verlaten om weer een eenvoudig bnrger te worden. Hjj liet,
hierop volgen, dat hjj aldus cameljjk door zich niet
herkiesbaar te stellen een voorbeeld meende te geven,
dat nuttig en heilzaam was voor het land.
Schrikbewind te Odessa. In particuliere
brieven uit Odessa, dus bericht de Londensche Daily Tele
graph, worden nieuwe en ontzettende bjjzonderheden mede
gedeeld omtrent het schrikbewind na het onderdrukken
van het oproer aldaar. Daar de geregelde troepen weiger
den mede te werken by de terechtstellingen op groote
schaal, werden de kozakken met dat werk belast. Na
een korte ondervraging, werden de terdoodveroordeelden
naar een open plek buiten de stad gebracht, aan palen
gebonden en doodgeschoten.
Een briefschrijver verklaart, dat hjj met eigen oogen
twee welgekleede knapen van 13 en 15 jaar naar de
strafplaats zag brengen. Bjj een straatoproer werden nit
een hnis schoten gelost. De soldaten drongen binnen en
eischten de jongens, die geschoten hadden, van hunne
onders op. De jongens bekenden schuld, werden wegge
voerd en na een korte ondervraging ter dood veroordeeld.
Doodsbleek werden de twee knapen in hun grjjs school
pak naar de plaatB der tereohtstelling gebracht. Op het
laatst van den weg moesten zjj door de soldaten worden
ondersteund, want zjj waren als verlamd van angst en
konden niet loopen. Onder de menigte hoorde men snikken
en dreigend gemompel. Maar het vonnis werd eindeljjk
voltrokken.
De gevangenissen bevatten ongeveer eens zooveel per
sonen als waarvoor zij bestemd zgn. Alles is onder
elkander opgesloten, geboefte en bjjv. een jong meisje
van goeden huize, wier in beslaggenomen dagboek ver
dachte gevoelens heette te bevatten.
Cjjfers, die overdenking verdienen. De
Kriln. Volksseitung berekent wat het leger, de mavine, de
koloniën en koloniale oorlogen sedert 1S72 aan het Duitsche
rijk gebost hebben. Het zjjn indrukwekkende cjjfers:
Van 1872 tot 1905 zijn voor de landmacht besteed
16,475,685,351 mk.; hiervan komt voor het regeerings-
tjjdperk van Wilhelm I siechts de som van 6,247,291,434
mk.; terwjjl de rest van 10,228,393,919 mk. onder de
regeericg van Wilhelm II, dus in de 17 laatste jaren,
is nitgegeven. In de tweede helft van de 34 dienstjaren
zgn de uitgaven voor het leger 64 percent hooger geweest
dan in de 17 daaraan voorafgaande jaren. Yoor de zee
macht zgn sedert 1872 uitgegeven 3,036,899,409 mk.,
waarvan alleen 2,297,053,508 mk. of 75 pot. onder Wilhelm
II. Voor de koloniën sedert 1890 tot 1905 193,824,079
mk. Bovendien beeft de expeditie naar Oost-Azië271,837,200
mk. gekost. Verder is totdusver voor den Zuidwest
van de wereld! En wat een paar! Kjjk maar eens ginds 1"
Of ze hem trouw zal bljjven?" vroeg Werner.
•Zjj riep Mimi met geestdrift, »ze is even trotsoh
en ongenaakbaar als ze mooi is 1"
•Nou, nou, nou," zei Campbell, »het komt er maar
op aan, dat hjj bjj de pinken is en er voor zorgt, dat
ze niet naar jonge melkmuilen kjjkt."
En ik denk erbjj, dat er verscheidene jongelui
bjj ons verwacht worden," zei Werner.
Och, maar twee, en die tellen niet mee. De een is,
zoover ik uit de praatjes kon opmaken, een broederljjke
vriend, nit do jeugd van de gravin, en heeft haar zoo
half en half hat leven gered. Maar de andere is onze
luitenant Normaon."
Waarom telt die dan niet mee vraagde Werner.
Onze graaf is zijn pleegvader. Luitenant Normann is
financieel afhankeljjk van den graaf. Dat zou wel geen
hinderpaal uitmaken integendeelMaar er is iets
anders: de luitenant heeft al een liaison! O, zoo'n
dramatische 1"
•Nonsenszei Mimi.
»'t Is toch zoo," hernam Campbell. »Ik heb hem zelf
eens gezien in 't bosch, met Sophie Scbüler en
ik geloof dat oazo freule Leonore er ook achter is ge
komen. Nou, onze graaf zou opkijken, als hij dè,t wist
Die juffrouw Schüler is de dochter van een dokier, die
zich uit de maatschappij heeft geretireerd, omdat er een
vlekje aan zjjn reputatie zit. In ieder geval leidt de man
een afgezonderd leven en is hij straatarm. Als de luitenant
bij zóó iets nog ernstig aan trouwen denkt o jé,
dat kan wat geven
Dan zal onze baas hem wel onterven," was Werner's
gevoelen.
•Luitenant Normann heeft niets te erven van den
graaf," verbeterde Campbell zjjn kameraad, »hjj is de
laatste afstammeling uit een zijtak van de Ebcrhards
wat de graaf doet, is louter toegift. En zoo ver zal
zgn grootmoedigheid wel niet reiken, dat hjj den luitenant
nog een fortuintje in den zak steekt, als die een meisje
van arme familie wil trouwen!" Wordt vervolgd.)
