Tiie Ocean, Accint Guaranlee Corporation Limited
Dorschwerktuigen
V. S. OHMSTEDEJ.Czn,
Zondagsblad.
Zeer aannemelijke conditiën.
De kleine Johannes.
Anna's huwelijk.
Ti lil JMLAir-ZEEP.
WAMOTWM
Dorschgereedschap,
H.H. BAKKERS.
Uitloting.
DE KLOK.
Trekking Laatste Week.
8aiiatorium „GROOT ZOMERZORG"
BLOE1HEMOAAL (N.H.)
Spreekuur 1-2. Dr. E. SLEESWIJK.
net MEIS J£
voor Hand- eu Paardenkracht,
W A N MfO LENS.l1
Cs-raan- era 2£aadoogst,
Magazijnen m
o ,»diiALKMAAR,
Alkmaarsche Courant
Pr. Fr. v. E E PEN
Prijs ingeu. f 1,90.
geb. 2,50.
N. V. Herms. Coster Zoon.
FEUILLETON.
JL AU II Wed. J. BAAN,
een persoon
Óndergeteekende waar
schuwt tegen de praktijken
van JOH. Th. BREMER,
zich noemende Uitgever
verbonden aan het Alk
maarsch Dagblad.
Het is óndergeteekende
geblekendat deze persoon
reeds verscheidene keeren
misbruik van zijn naam en
eene valsche handteekening
maakte waardoor het hem
gelukte van goedgeloovige
menschen geld los te krij
gen. Men zij dus op zijn
hoede en leeneonder geen
enkele voorwaardegeld
aan bedoeld persoon.
H. M. E. BREMER,
Ned.-Herv. Pred.
te Egmond aan Zee.
11 September. I
11 I^oten f 5.1 alkm aar. o. v. d. Tooren,
unsttanden en Gebitten-Specialiteit H. Worknm, Damstraat 15, Amsterdam.
Óndergeteekende „THE OCEAN", grootste Maatschappij van Verze
kering tegen Ongelukken en Ziekten, verklaart bij deze, dat zij het risico
draagt voor de verzekering door het ALKMAARSCH DAGBLAD
kantoor houdende Voordam hoek Dijk gesloten voor alle abonné's.
Deze verzekering omvat niet alleen degenen welke thans abonné
op het Alkmaarsch Dagblad zijn doch tevens allendie zich alsnog
abonneeren.
Graanmaten, Schoppen, Wannen,
Zeven, Basculen, Kookpotten,
en verdere gereedschappen voor den
De aandacht zij erop gevestigd,
dat voor de geabonneerden op de
(uitgave N.V. v/h ÏÏERMs. OOSTER ZOON,
op zeer gemakkelijke wijze verkrijg
baar is het „Humoristisch Week
blad", een geïllustreerd Zondagsblad
van 16 pagina's. Dit blad bevat
tende een groote verscheidenheid
van korte verhalen, een doorloo
penden roman, aardigheden voor
de kinderen, anecdotes en tiental
len plaatjes kost voor onze geabon
neerden in de stad slechts 30 cents
per 3 maanden en voor de geabon
neerden buiten de stad 45 cents.
De Administratie van de
Alkmaarsche Courant,
(uitgave N.V. v/h HERMs. COSTER ZOON.)
Eene oude, gunstig bekende binnen-
landscbe Levens verzekering-Maatschap
pij vraagt iemand uit den beschaafden
stand om als haar Vertegenwoordiger
op te treden.
Gemakkelijke en aangename werk
kring. Men richte brieven onder lett.
A 3 aan het bureau van dit blad.
Tweede deel.
Voorhanden bij
VOORDAM O 9.
pgsijsip WHT'OL BKj9PA-BEnn» i»
Alkmaar.
1 1 ot f O 50^ Adres uitsluitend voor loten: Vogelenzang M Ij
Alkmaarsche Paardenloten.
K
o OJ
Kunsttanden van af tl.öO. Geheele gebitten van af 135.
10 jaar schrijtelijke garantie. Boven 4 tanden worden reiskosten vergoed. INLICHTING kostéloos.
Er is een nienw systeem door mij uitgevonden waardoor kunsttanden even vast zitten als echte.
Psychische behandeling van Ijjders en ljjderessen aan
KEBllIWailEKTESr en aan daarmede verband houdende In
wendige ziekten:
Aankondiging
Er biedt zich aan een
ter assistentie in de Huishouding of ter Verpleging.
Br. fr. onder letter R 3, aan het Bureau van dit blad.
tegen lage prijzen voorhanden lu de
25oo juist verschenen s
Naar het Duitsch van Ilii 11 O - 10 11.
DOOK
33) ED. VAN DEN GHEYN.
»Hoor eens, Ursula 1" riep de barones, terwjjl ze de
reeds geopende schaar met duim en wijsvinger der rech
terhand vast hield, >boor toch eens, een prachtig recept
om oude patrjjzen te braden
»Als hjj lacht is hij betooverend'', dacht Ursula en ze zag
hem verrokt aan.
Anna was binnen gekomen, terwjjl Greta Wenderoth
het recept van onde patrijzen voorlas. Daardoor hadden
Ursula noch Stephan hare komst opgemerkt.
Ze zag echter Stephana glimlach en den adoreerenden
blik van Ursula.
Een hevige toorn maakte zich van haar meester.
»Zou je zoo goed willen zjjn, Stephan, me op een klei
nen tocht naar het dorp tot chaperon te dienen vroeg ze.
Hjj knikte met een buiging. Wat kon bij er tegen
doen. >Nu kom ik vandaag in't geheel niet naar Sophie,"
dacht hjj wanhopig.
»Maar Anna wat zal dat een draverjj worden
we gaan toch om twaalf uur naar Stubbenkammer,"
merkte Greta Wenderoth aan.
»We hebben nog drie uur voor den boeg. Het is pas
negen
»Ik ga mee," zeide Ursula gedecideerd. Ze wilde zich
niet zoo door Anna laten behandelen. Het ontbrak er nog
maar aan, dat haar eenige goede vriendin haar ieder
samenzjjn met »hera" belette.
»Neen, kind," zeide Anna koel, »ik weet niet of dat
gelegen komt ik moet naar dokter Schiller. Dat moet
een eigenaardig man zjjn, dien kannen we zoo ineens
met ons drieön niet overvallen. Ik geloof, dat Stephan
hem kent..
Deze knikte toestemmend, als antwoord op den vragen
den blik. Spreken kon hij niet.
»Wat heb je daar eigenljjk te doen, Anna En juist
nog zoo haastig vóór onze partij vraagde de barones,
de geopende schaar als een scepter recht opstaand voor
zich hondend.
Anna word boos. Bjj haar thuis zou nooit iemand haar
gevraagd hebbenWaarheen, wat, waarom
Ursula stond te pruilen en had een hoogroode kleur.
>Ik geloof, dat ik me zoo even de hand een weinig
heb verstuikt," antwoordde Anna, »Ze doet me pijn. Ik
wil er daarom maar dadeljjk even naar laten zien.... En
mijn mau behoef ik dan niet te verontrusten misschien
is het niets zeg 6r hem nog maar niets van
Dit alles zei ze maar, om een reden voor haar nitgaan
op te geven want vandaag reeds dokter Schiller een
bezoek te brengen, lag volstrekt niet in haar bedoeling.
Ze had gisteren, na het gesprek met haren man, gedacht
eon voorwendsel om dezen dokier eens op te zoeken, zal
ik wel eens vinden. Want door onweerstaanbare nieuws
gierigheid gevoelde zjj zich aangetrokken tot den man,
die onder den indrak verkeerde, het leven van een ander
op zijn geweten te hebben. Het moest toch heel interes
sant zjjn met zoo iemand kennis te maken.
Maar toen ze Stephan en Ursula, schjjnbaar zeer
vertrouweljjk, bij den haard zag zitten, wilde ze aan
dion vertronwelijken omgang terstond een eind maken,
en daarom bedacht ze maar wat om de twee voor het
oogenblik tenminste te scheides.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Langs den zoom van het woud wandelden Anna en
luitenant Normann naar het dorp Niepmerow, dat op ge
ringen afstand van het Slot was gelegen. De zon scheen
op de bier en daar staande boerenhofsteden en de kleinere
bjjeengebouwde huizen.
IEMAND, zijn zaken wenschende uit te breiden, vraagt,
om geheel zelfstandig op te treden in eene Beschuit-,
Brood- en Koekbakker ij
met deze vakken goed bekend, om geheel als Bakker werk
zaam te wezen.
Getuigschriften van bekwaamheid en anderszins moeten
getoond worden. Br. fr. onder letter L 3, aan het Bureau
van dit Blad.
Het KERKBESTUUR der PAROCHIE van den M.
Vomlnlcus le Alkmaar maakt bekend, dat bjj de
onlangs plaats gehad hebbende altloting, de Nos. 40
en 7tt der geldleening zijn altgeloot.
Het Kerkbestuur voornoemd,
J. A. HEIJSVoorzitter.
J. M. DE SONNAVILLE, Secretaris.
Het was nog koel buiten. De grond was nog vochtig
van don regen. Een tweespan schimmels kwam hen tegen,
dat een blauw geschilderde egge voorttrok, die nu en dan
zijsprongetjes maakte, als zij op oneffenheden van den grond
stootte. Beide dieren hadden een witte streep voor op
den kop, die tot aan den^ nens liep, wat hen er vreemd
maar toch goedmoedig deed uitzien. De boerenknecht, die
de leidsels in de hand had, liep sjokkend naast de egge.
Stephan en Anna spraken beiden geen woord.
Hij was tevreden, dat hjj zoo geheel onverwachts do
gelegenheid zou hebben zijn meisje te kunnen zeggen
waarom hij des middags zou wegbljjven. Na wilde immers
een vriendelijke dame zich door den armen dokter laten
behandelen. Een verstuikte hand dat had weinig te
bedniden en Stephan hield het er voor, dat de hand
niet verstuikt was. Hjj dacht, dat Anna zich had gestooten
en uit kloinzeerigheid bet beotje pjjn wat overdreef. Maar
dat een dame als Anna, gravin Eberhard in persoon,
dokter Schuier opzocht moest don vader van Sophie
genoegen doen. Toch stelde Stephan zich van dit bezoek
niet bijzonder veel voor. Hjj voelde zich niet op zjjn
gemak de toestand scheen hem niet natuurlijk.
Anna had volstrekt geen behoefte om een gesprek te
beginnerVoor het oogenblik stelde zjj er zich mefi te
vreden, het intiem samenzjjn tusschan Ursnla en haren
cavalier te hebben gestoord.
Zjj gaf zich geen rekenschap van hetgeen ze eigenljjk
beoogde, en eerljjk gezegd, wist ze het nog niet goed.
Ze was zich evenmin bewust wat ze voor Stephan ge
voelde, en had daar tot nog toe niet over nagedacht.
Misschien was het iets van kinderachtigen njjd. Misschien
jaloezie. Maar geen jaloezie, door liefde opgewekt, doch
een egoïsme dat redenoertIk heb dat geluk niet ge
vonden, dan zal oen ander het ook niet hebben
Hare jengd was zoo eenzaam en eentonig geweest. Ze
zag haren vader wegkwjjnen, stomp van geest, en kon
geen harteljjke, kinderlijke vereering voor hem koesteren.
Ja, zelfs ten aanzien harer moeder gevoelde ze soms meer
een wrevelig ongeduld dan meegaande liefde. Moeder had
zich niet zoo moeten aanstellen als martelares.
(Ken oude herinnering.)
Toen ik nog een jongen van een jaar of twaalf was,
woonde naaBt mijne ouders in een lief klein huisje oud
kapitein Schuurman en zijn vrouw, heel genoegeljjk en
tevreden. Had ik 's avonds mjjn huiswerk af, dan vroeg ik
altijd mgn ouders of ik naar »Kaptein Schuur'" mocht gaan.
In de schemering zaten we dan gezellig bjj elkaar.
»Het groote licht gaat uit!" zeide Moeder Sannetje. De
kapitein, die, voor hg nog aan de lijn Amsterdam—Har-
lingen verbonden was, zoowat do halve wereld rond ge
zworven had, vertelde altijd van zjjn ondervindingen. Het
waren verrukkelgke uurtjesJe hoorde alleen de stem
van den ouden man, het fluitend geluid, wanneer hjj den
rook van zjjn pjjpje tusschen zjjn lippen doorblies, het
getik van de breipennen van zjjn vrouw en daarboven
het regelmatig getik van een Friesche hangklok.
In den zomer als het nog helder dag was om half
acht, dan bleef ik altjjd kijken voor de oude klok. Zjj
was heel oud, een erfenis van de ouders van moeder Sannetje.
Op de wjjzerplaat waren een paar schaatsenrjjders ge-
sehilderd, kereltjes met roode broeken en blauwe kielen
op wit ijs met groene huisjes als achtergrond. Heel pri
mitief. Zoo zonder eenige kunst, maar toch keek ik er
altjid naar, als naar iets heiligs. Als de winter kwam
en het gs in aantocht was, dan hoopte ik altjjd een too-
neeltje te zullen zien als daarop, maar nooit nog heb ik
het gezien. En waar ik ook afbeeldingen zag van schaat
senrjjders, nergens zag ik kereltjes met zulke gebaren.
De houding van dien baanveger was geheel éénig 1
Begon om negen nur het gewicht af te loopen, dan
deed kapitein Schuur' nog een fermen trek aan zgn pjjp,
zoodat het vuur helder opglansde en zjjn gezicht een
oogenblik rozig gekleurd werd. Dan blies hij een dichte
rookwolk uit en midden door die blauwgrjjze wolk klonk
zgn stem: Je passagierstjjd is om, jongen, nu naar kooi 1"
Moeder Sannetje had haar breikous neergelegd en stak
de groote staande olielamp aan.
Zoo maakte de klok als 't ware een deel uit van hun
leven. Begon de klok tien te slaan, dan ging Moeder
Sannetje naar de kast om de >boterhammetjes" te Bnjjden.
En trilde de slag van half elf door de kamer, dan stapte
Moeder Sannetje in bed en Kaptein Schuur' wond de klok
op. Had 's morgens do laatste slag van acht weerklonken,
dan rekte Kaptein Schuur' zich nog eens uit en Moeder
Sannetje was reeds op en zette het ontbjjt klaar.
Zoo regelmatig als de klok tikte, zoo regelmatig ging
hun leventje voort en vond een ander alle twee hnn
leventje en het gelnid der klok, eentonig, voor hen beiden
had ze een eigenaardige bekoorlijkheid.
Menschen worden ouder. Ik verliet voor eenigen tjjd
mgn geboorteplaats de beide oudjes leefden hnn leventje
verder.
Na oen paar jaar kwam ik terug en bezocht ook Kap
tein Schuur' en Moeder Sannetje.
Menschen worden ouder en voorwerpen ook. Het groote
licht scheen voor moeder Sannetje niet zoo helder meer,
ook voor haar oogen daalde de schemering, die den grooteu
Nacht vooraf gaat.
Het zoo welbekende getik verwelkomde mij nietde
klok stond stil. En sinds de klok niet meer tikte, was
ook de regelmaat en bekoorljjkheid uit Kaptein Schuur's
leventje verdwenen. Sinds plots op een avond de klok
haar getik had gestaakt, sinds smaakte Kaptein Sohunr'
zjjn pijpje niet meer.
Nu hing de klok daar als een dood ding, het hart
klopte niet meer.
»Moeder, zullen we maar gaan eten vroeg Vader
Schuur' als het reeds drie kwartier over den tjjd was en
beiden onwillekeurig hadden zitten wachten op het slaan
der klok.
Eerst had hij nog een uurwerkmaker erbjj geroepen,
maar toen deze gezegd had, dat alles versleten was, in
zijn consult de geneesheer verklaard had, dat verval van
krachten de oorzaak was, en geheele vernieuwing het
eenige geneesmiddel zon zgn, toen had Kaptein Sohunr'
geweigerd, beslist, kortaf. »Want dan is het onze oude
klok niet meer
Beiden overleefden den dood hunner klok niet lang,
de schemering werd gevolgd door den nacht en eerst
ging Moeder Sannetje en toen ook zjj uit zjjn leventje
verdwenen was, volgde Kaptein Schuur' haar spoedig.
De klok werd verkocht voor enkele centen aan een
koopman in oud-roest.
Ze had geleefd in een wereld van weelderige phantasie
en toch kon zo mot koelen, critischen blik de werkelijkheid
bezien. En toen ontmoette ze dien jongen luitenant
Het was, alsof een lichte beving haar doorhuiverde en
haar deed schokkenalsof de ijskorst, die haar hart
omsloot, langzaam ontdooide en wegsmolt door een warm
gevoel... alsof het rjjk der droomon van lieverlede ver
dween, en een nieuwe wereld daagde voor haar schitte
rend oog
Hjj echter zag die siddering niethjj zag in dit oog
geen ontwaken van een nieuwen gemoedstoestand hjj
vermoedde niets ervan, dat een van dorheid wegkwjjnend
hart voor hem zich kon ontsluiten als heerljjke bloesems
op een eersten Lentedag.
Het was het oude drama, dat geleideljjk hier werd
afgespeeld. Achteloos gaat een man honderden en nogmaals
honderden meisjes voorbjj, Zjj ontwaken door hem uit
haron droom waarvan ze nauweljjks eenige duideljjke
voorstelling hadden. Het komt haar voor, alsof de eerste
gouden zonnestraal nit haar leven is verdwenenhet
is, alsof er met iets een verandering heeft plaats gegre
pen. En hoeveel harten zgn er wel, die niet eens weten,
wat zich dan zoo hoeft gewjjzigd en waarom hun levens
beschouwing zoo opeens meer nuchter, ook soms hooger
is geworden
In Anna's ziel verdorden deze eerste schuchtere kiemen
der ontluikende liefde, De aanleg van een edelen
trots, die in haar karakter aanwezig was, ging over in
hoogmoed. Tot heden hadden de menschen met haar ge
speeld zoo althans meende zena echter zonden do
menschen een speeltaig zgn in haar hand dat was haar
vaste plan.
Zjj had den jonkman niet lief, die na zwjjgend naast
haar voortliep. Ze zon niet meer in staat zjjn geweest
hem te beminnen. Want hetgeen zoo vroegtjjdig, juist
toen het schuchter wilde ontkiemen, door den killen adem
van een ijzigen wind was gedood, kon niet meer ontlui
ken tot leven.
(Wordt vp'volgd.)
