IjH n ifON Irimt
I a
1".
DE WIJS BROERS.
II. BOSSEttT ét Zoon 9
M1ELE en Co.,
Geïllustreerde prfseoinnt wordt op aanvrage gaarne verstrekt.
Stichtsche Hypotheekbank,
me me»
A L KM A A H.
j.
W
n
ioterspeculaas.
oterstukjes.
borstplaat.
Moügstraaten en Kennemerland.
Cr. W. van der ITeen 9
Ontvangen eene tweede zending Sames-
en BLindermantelswaaronder:
in zwart laken, aangesloten, reform
of rechte rug met zeer mooie gar
neeringen f 5, f 7.50, f 0.75, f 11,
f 14.50 tot f m.
in zware winterstof, gekleurd van
f 5, f 8, f 10.50, f 12.50 tot f24.
bevattende 50 fijne Sigaren,
is de nieuwste en aardigste
Alom verkrijgbaar.
g
P g
brükkerij
KOLONIALE WAKEN
COMESTIBLES.
W. M ederkoorn, Schontenstr. 6.
c. W. HOLLE,
Mandel in Hulpmest
jels r*sr
TURFSTRO OISEL.
bolero of reformmodel in zijden
pluche van af f 10.50.
gekleede en Mantelcostumes met
langen Mantel van f 11.50 tot f38.
XXuigbrouwersteeghoek liaat,
Goud-, Zilversmeden en Graveurs, alleenverkoop voor Alkmaar
en Omstreken van Artikelen van
FEUILLETON.
Een VEEHOUDER, over soliede borgstel
ling knnnende beschikken, wenscht voor
zijn bedrijf te leenen van een particulier
f 4000.— Brieven met conditiën onder
lett. G 7, bnrean dezer conrant.
cc
Prins Oly, Sigaren-Fabrikanten,
oo
cc
B* JSt
ab
"<1
O g CD
o P
B St
B
B
h-4
CQ
H
M
O
öiners, Soupers,
H. v. d. SLEESEN.
Specialiteit in POEDER- en ZOETE
CHOCOLADE.
berichten de ontvangst van de nieuwste modellen in Zilveren, verzilverden,
nikkelen, en koperen huishoudelijke en luxe-artikelen. Kristal waren in
zeer fijne slijpsels, eene uitgebreide keuze in lederwaren, lampen, kappen,
waaiers etc.
vervangt
1» l VKBëCHi
ONTVANGEN DE NIEUWE GROENTEN
■Sinketbakker. Hok.
Mej. 0. M. EGMOND, leerares Piano en
Wqj§jr theoretische vakken (dipl, M. 0. N, T. V.)
heeft zich gevestigd Silent C 15, alhier.
Onderricht ook aan eerstbegincerden, opleiding voor
de examens N. T. V.
Spreekuur Woensdag, Donderdag en Vrgdag van 12,
Lienesch
MANTELS.
Faletots
Paletots
■■Brievenbus
St-iite
Smis
1 li K H l A R.
c=5
C-C!
on I-4*
CfQ
M -
>-i immi
cf*
CD:
S3
H—
H—
G>
VAN
Ruime Zalen voor f arlijen, Vergaderingen enz.
Aanbeve'end
HANUiüL IK
EN
FIRMA
Siltsevoort A IS.
um~umm
ook die ,yelke tot dusverre nergens geneziug vonden, vra
gen gratis prospectus en betrouwbare attesten,
Altona Bahreafeld.
Uitsluitend
Kantoor: fOOBDEEB.
Eiken marktdag te Alkmaar te spreken
in het Café «de Jager., aan de Kaasmarkt,
en Donderdags te Schagen, in »de Posthoorn..
Paletots
arw izffinswwnsa
te UTRECHT, stelt verkrijgbaar:
41 pOt. Pandbrieven tot den koers van 99a pCt. j in stukken van f 1000.
4a pCt. Pandbrieven lOOf pOt. 1 f 500.en J 100.
a
Naar het Fransch van V li o «lore Cahn,
20)
«Van wat praat je toch?« vroeg Francoise.
«Niet te nieuwsgierig, meisje,vei Lapioche.
«Nu je kunt nu toch wel met je idéés voor den dag
komen, de dief zal wel niet meer in de buurt zijn,
misschien is hjj al lang dood.»
«Nu als jij er zoo op aandringt,, vooruit dan maar,
maar ik waarschuw je, dat je er misschien berouw
van zult hebben.»
»Ik?« antwoordde Francoise ten hoogste verwonderd.
«Ik heb het kind toch zeker niet gestolen Ik was toen
pas een jaar of zes.«
«Neen, maar misschien wel je vader l«
«Mijn vader? Ik heb er geen.»
«Zoo, zoo, geloof je dat Maar 'ik weet, wat ik weet.
En heeft je moeder je nooit over Jacques Reijbaud
gesproken, je weet wel, dien tuinmansknecht, die door
den markies is weggejaagd
«Och, zwijg toch,« bromde Francoise, rood van kwaad
heid, «hou je toch stil over dien Reijbaud.»
«Ik antwoord alleen op wat je me vraagt, maar wat
maak je je toch dadelijk kwaad.»
Francoise zweeg en keek voor zich.
»Nu,« kwam de keukenmeid verzoenend tusschenbeide,
«laten we nu verder maar over dien Reijbaud zwijgen.
Franfoise kan het toch niet helpen. Je hebt ons beloofd
wat van baronnes de Candolle te vertellen, laat dus
dien Jacques Reijbaud met rust.»
«Hoe zou je het dan vinden als ik je wat van Jean
Leroux ging vertellen vroeg Lapioche eenigszins
spottend:
Bij het hooren van dien naam keken allen ver
schrikt op.
»Nog eerst een glaasje,vroeg Lapioche.
«Op de gezondheid van mevrouw de Candolle,riep
Francoise uit, »we zijn allen nieuwsgierig iets van haai'
te hooren.»
«Geduld maar we zullen er wel komen, maar ik drink
hare gezondheid niet, ieder zjjn smaak.
«Waarom niet?» riepen allen.
«Dat is nu zoo'n apartje van mij. Jean Leroux, bij
wiens naam jullie allemaal schijnen geschrikt, zou je
misschien wel kunnen vertellen waarom niet. Nu dan,
bijna vijf en twintig jaar geleden werd het diep
bedroefde echtpaar de kleine Julia geboren. Natuurlijk
kon de markiezin het kind niet zelf voeden, zes maanden
zweefde ze tusschen leven en dood. Er moest dus eene
min komen. Dokter Joubert zou er voor zorgen. Hij
had eenige jaren eene kindermeid gehad, die later ge
trouwd was met een gemeenen, doortrapten booswicht,
die kerel had haar kort geleden laten zitten om zijn
heil te gaan zoeken bij Louise Garaud, eene vrouw uit
Marseille.»
sis dat soms dezelfde, die een kroegje hield dicht bij
de haven vroeg de keukenmeid.
sJuist. Nu zijn arme vrouw was juist op den morgen,
dat de kleine Julia geboren werd haren man komen
smeeken weer bij haar terug te komen, Ze was juist
in den toestand om de kleine Julia te voeden, maar ze
moest den dokter beloven nooit naar haren man terug
te keeren. Zoo verscheen ze dus op het kasteel en men
vertrouwde haar de kleine barones toe. Een week of
zes later, toen de min met de kleine zuigeling in het
park was gaan wandelen vond men haar eenigen tijd
later stervend op het gras liggen, het kleintje naast
haar, dat sliep.«
«Waar zoo wat?« vroegen allen als in koor.
sJe weet toch wel achter in het park de plaats waar
die kleine waterval zich in den vijver stort, daar onder
I die hooge eikeboomen Nu daar vond men de arme
I vrouw.»
1 sEn wie vond haar daar?»
1 sik, ik Jeróme Lapioche. Ik trachtte dadelijk haar
weer bij te brengen. Ik schepte met mijn pet wateren
wiesch haar het gezicht.»
sArme vrouw riep Francoise uit.
«Gelukkig scheen ze eindelijk weer tot bezinning te
komen, ik was al bevreesd, dat ze gestorven zou zijn.
Ik nam gauw het kleintje en bracht het naar het
kasteel, het daar aan de zorgen van Marie overlatend.
Ik vertelde haar in een paar woorden de treurige ge
beurtenis en liep toen direct tereg. Ik vond de min
nog niet bij kennis, ze prevelde rare dingen heel
raar.»
«Maar wat zei ze dan?»
«Ellendeling, moordenaar Julia, o God wat zal
mevrouw zeggen Ik ga sterven
«Onbegrijpelijk, wat zou ze toch bedoeld hebben
vroegen allen aarzelend.
Lapioche bleef hierop het antwoord schuldig.
«Ik ging naar het kasteel terug, riep hulp, en men
bracht haar toen huiswaarts. Twee dagen later stierf ze,
tengevolge van hevige koortsen zonder ook maar iets
meer gesproken te hebben.»
«Hoe is dat allemaal toch gebeurd, Lapioche
De oude zette een geheimzinnig gezicht en sprak
«Niemand is er ooit achter gekomen, of zal het mis
schien ooit weten, maar ik heb er zoo mijn eigen idee
overgehad, maar natuurlijk niemand heeft er mij ooit
naar gevraagd en ik wou mijne gedachten niet op
dringen. Maar van dien dag af werd de markies
hoe langer hoe meer in zich zelf gekeerd, het scheen
of hij wegteerde van verdriet, twee jaar later stierf hij
«Toch niet uit verdriet over de min vroeg Fran
coise spottend.
«Dat zeg ik toch niet, flauwe meid,» hernam Lapioche.
«Zoo hij van verdriet is gestorven, dan geloof ik, dat een
ontzettend geheim hem drukte.»
«En ken je dat geheim
«Neen, ik vermoed alleen.»
«Eu wat vermoedt je dan
Lapioche fluisterde, zoodat de anderen zich geheel
naar hem over moesten buigen om te hooren»lk heb
bij mij zelve altijd de stellige overtuiging gehad, dat
aar man er bij in 't spel is geweest, maar om nu
precies te zeggen hoe, dat zou ik niet kunnen. Ik vond
voetstappen van mannenlaarzen op het pasgeharkte pad.»
«Maar wie was dan haar man?»
«Haar man? Wel, Jean Leroux, de grootste schurk
hier uit de buurt, de vriend van Jacques Reijbaud, de
minnaar van die vrouw uit Marseille
Toen bteef het eenigen tijd stil, alle gezichten stonden
strak.
«En wat me nog meer sterkte in mijne overtuiging
was, dat de schoone Marseillaise twee dagen later met
pak en zak vertrok en ook van Jean Leroux heeft men
na dien tijd niets meer vernomen.
Ik weet, wat ik weet, en ik zou er mijn hoofd onder
durven verwedden, dat ik het niet mis heb. En nu
broeit er hier iets. De markiezin is niet gewoon ieder
keer even er uit te vliegen en hare dochter alleen hier
te laten.«
«Nu wat zou daar achter steken
«Ik geloof, dat niet alles alleen voor de kleine Lucie
is, maar dat er nog meer achter schuilt. Ik verzeker je,
dat ik op 't oogenblik niet graag met de barones zou
willen ruilen, ik dweep wel niet erg met haar al is ze
eene Montgrand, maar ik wil haar toch ook geen kwaad
toe wenschen.«
«Nu, spreek je in raadselsriep Franpoise uit.
«Wacht toch af, wijsneus«, bromde Lapioche, terwijl
hij zijn glas nog eens uitdronk.
De barones had genoeg gehoord. Zij kwam behoed
zaam weer van achter het struikgewas te voorschijnen
ging naar huis zonder door iemand te zijn opgemerkt.
Alles wat ze gehoord had was nu juist niet bijzonder
geschikt haar eenen uitweg te helpen vinden in den
chaos van gedachten, die haar brein doorwoelde.
«Jean Leroux,mompelde ze, zich in een stoel latende
neerglijden, «wat kan die man toch ooit met mij
hebben uit te staan gehad
Wordt vervolgd.)
Stoomdruk van Hem». Goster Zoon, Alkmaar.
