No. 183.
Honderd en zevende jaargang. Donderdag 23 Nov. 1905.
5 DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
de
BUIT EN LAND.
BIN NE N L A ND.
Algemeen Overzicht.
Gemengde Hededeelingen.
Uit de Pers.
Abonnementsprijs per 3 maanden voor
Alkmaar f 0.80; franco p. post f 1
Afzonder ijke nummers 3 cent..
P'ijs dar Adverrentiëa per rpgul f 0.10.
B ieven frnrco aan de N.V. Beek- en
HarHelsdr. HERM» COSTER ZOON.
I.
Algemeene beginselen. - Jeugdige misdadigers.
Na een rust van meer dan vier jaren op de ministe-
rieële bureaux zullen dan eindelijk de reeds in Februari
19U1 wet geworden nieuwe bepalingen, samengevat
onder den naam van de (3) Kinderwetten, den lsten
December in werking treden. Men kan ten opzichte
van de in deze wetten geregelde onderwerpen andere
inzichten zijn toegedaan, vooral bijvoorbeeld waar het
betreft de ouderlijke macht en het recht van den Staat
om zich te stellen tusschen ouders en kinderen men
kan anderzijds de wijze waarop de Staat dit doet noch
voldoende iogisch, noch, vooral, voldoende consequent
achten en met name meenen, dat, het beginsel der
geheele regeling hieronder belangrijk te lijden hepft.
maar voor de debatten hierover is de tijd nu voorbii.
Wij hebben de wetten, nieuwe beginselen staan in onze
rechtsverhoudingen, en in dat belangrijke deel ervan
onze familieverhoudingen, ingevoerd te worden, het is
van belang en plicht voor ieder, niet slechts die te
kennen, maar ook zich ernaar te gedragen, vooral door
te trachten de uitwerking ervan zoo heilzaam mogelijk
te doen zijn.
Het is juist om daarop licht te doen vallen en om
eenigszins den weg aan te geven waarlangs van deze
Kinderwetten een goede werking zal kunnen uitgaan,
dat deze artikelen worden geschreven. Ons plan is eerst
een algemeen overzicht te geven van de hoofdgedachten
waarvan de wetten uitgaan, om daarna wat langer
stil te staan bij enkele onderdeelen en vooral bij den
werkkring van den voogdijraad als het lichaam ge
roepen om, staande tusschen den rechter en de be
langhebbende menigte, zoo voor den een als de ander
een vraagbaak te zijn en daardoor een zeer belangrijk
aandeel te nemen in de wijze waarop de wet zal worden
uitgevoerdvan den voogdijraad hangt voor een zeer
belangrijk deel af of de wetten populair zullen worden,
of ze niet andere woorden het nut zullen stichten dat
er van wordt gehoopt.
Wij zijn in den loop der tijden de verhoudingen
tusschen ouders en kinderen anders gaan bekijken. Ging
men daarbij vroeger hoofdzakelijk uit van het recht van
den vader, het strengst geformuleerd in het Romeinsche
recht, de belangrijker plaats door de vrouw in de laatste
eeuw te recht voor zich geëischt, ook juist als moeder
ten opzichte der kinderen en hunne verzorging deden
naast de macht van den vader-alleen de noodzakelijkheid
gevoelen die toe te kennen aan de ouders gezamenlijk.
Naast het recht der ouders echter stelde men het recht
der kinderenhet recht over de kinderen moest worden
vervangen door de plicht der ouders tot goede opvoeding
der kinderen.
Maar in onze samenleving is, ondervond men, het
recht der kinderen op goede opvoeding en behoorlijke
verzorging niet voldoende gewaarborgd. De sociale
ellende met al haar uitvloeiselsdronkenschap, verdier-
lijking, onwetendheid en ook bittere nood die zelfs de
verdiensten der jonge kinderen behoeft; slechte wonin
gen, lange fabrieksarbeid van beide ouders, huisindustrie
enz. enz., die gansche droevige reeks van omstandigheden,
waaronder een deel der maatschappij gedrukt gaat, zij
maken dat recht der kinderen tot een hersenschim, ook
dan als de Staat het dwingend voorschrijft Waar dat
zoo is, en dat het zoo is gelooven wij niet dat iemand
betwijfelt, daar rest niets anders dan dat de maatschappij,
om te voorkomen dat een deel van haar toekomende
leden reeds schipbreuk lijdt voor het eigenlijk nog on
derweg is, dat recht verzekert door het te stellen boven
het recht der ouders, dat is dus, door de ouders ten
bate van het kind te ontzetten van hun ouderlijke macht
en die toe te vertrouwen aan anderen die beter in staat
zjjn zullen het kind te geven wat het toekomt.
Men ziet, de maatregel is ernstig, maar hij is ma- t-
schappelijk noodzakelijk. De maatschappij heeft er belang
bij te zorgen, dat de gevolgen van huidige ellende niet
nog veel ergei haar leven in de toekomst bedreigen.
Van twee kwaden kiest zij het minste. Elders, in Fr ankrijk
bijvoorbeeld, neemt de maatschappij volledig de zorg
van al die kinderen op zich en voor dit stelsel is inder
daad zeer veel te zeggen, als het meest logisch en con
sequent. Het gevaar is maatschappelijk even groot voor
allen, het ligt dus voor de hand dat allen gezamenlijk
het afweren.
Onze Nederlandsche wetgever heeft echter zoover nog
niet willen gaan en doet niet meer dan, wa,nneer zich
niet reeds een goede verzorger uit den familiekring van
het verwaarloosde kind opdoet, particulieren of ver-
eenigingen opwekken zich hun lot aan te trekken. Hij
steunt dus ter afwering van een maatschappelijk kwaad
op de Jliefdadigheid van enkelen en belooft slechts een
betrekkelijk gerineen financieelen steun aan wien in deze
zijn werk doet. Waar dit nu echter eenmaal zóó is daar
kunnen wij niet anders dan den wensch uitspreken dat
het vertrouwen in de Nederlandsche liefdadigheid niet
bedrogen zal uitkomen en dat van alle zijden aangeboden
wordt de zorg over de arme verwaarloosden op zich te
nemen niet slechts, maar die ook zoodanig in te richten,
dat zij inderdaad beantwoorden kan aan het doel.
Behalve die ontzetting uit de ouderlijke macht die
geschiedt door den rechterkaft deze ook ouders, dieniet
bij machte zijn hunne kinderen behoorlijk op te voeden
en te verzorgen, op hun verzoek van de ouderlijke macht
ontheffen. Met vrijwillige medewerking of tegen den wil
der ouders kan dus het kind worden onttrokken aan
hun gezag, door den rechter, die zich daarbij laat voor'
lichten door een expresselijk in elk arrondissement daartoe
opgericht lichaam: den voogdijraad. Aan dezen worden
de verzoeken gericht, of deze wordt op de noodzakelijkheid
der ontheffing opmerkzaam gemaakt. Hij overweegt het
belang der partijen en weegt allereerst het belang van
het kind. Op den ganschen werkkring van dezen raad
komen wij hierna terug.
Nog een andere rubriek van kinderen kent onze
samenleving; hen namelijk die door hunne verwaarloozing
reeds zoover gekomen zijn, dat zij een misdrijf pleegden
of wier gedrag van dien aard is, dat zij gevaarlijk zijn
voor, verkeerden invloed zouden uitoefenen op anderen.
Reeds nu kenden wij het middel om zoodanigen in
door het Rijk opgerichte opvoedingsgestichten te plaatsen,
de Kinderwetten breiden dit stelsel uit en geven'al van
nieuwe bepalingen die de behandeling van jeugdige
beklaagden voor de rechtbank en na schuldig bevinding
zeer nauwkeurig en op andere wijze dan voor meerder
jarige beklaagden regelen. Met groote zorgvuldigheid
wordt ervoor gewaakt dat de rechter in staat zij volkomen
te woiden ingelicht over de omgeving, het vroeger leven,
de invloeden daarvanzelfs na schuldig bevinding bij
de instructie der zaak kan zulk een beklaagde buiten
vervolging worden gesteld het maakt hierbij eenig ver
schil of de beklaagde jonger dan 16 jaar of 16— 48jaar
is indien deze buiten vervolgingstelling doelmatig
belooft te zijn voor zijn verbetering, opvoeding en vorming.
Hij kan dan worden teruggegeven aan ouders of voog
den. of met inachtneming der bepalingen omtrent
ontzetting en ontheffing uit de ouderlijke macht aan
anderen worden toevertrouwd.
Acht men echter straf wenschelijk dan zijn daarvoor
tuchtscholen ingesteld, waar onder strenge tucht minstens
eén, hoogstens twaalf maanden (voor beklaagden
beneden 14 jaar hoogstens zes) opsluiting mogelijk
is. Hierbij is het stelsel der voorwaardelijke veroordeeling
toepasselijk: de tenuitvoerlegging der straf wordt dus op
geschort en den jeugdigen misdadige zoodoende de ge
legenheid gelaten om zijn leven te beteren.
Ook met boete kan worden gestraft f 0.50 tot f 90),
met verbeurdverklaring en zelfs met een berisping voor het
geval niet van verwaarloozing of tuchteloosheid sprake
is, en in hoofdzaak als het »de eerste keer'" is.
Slechts in uitzonderingsgevallen, als de rechter meent
dat een beklaagde boven de 16 jaar, volkomen bewust
van zijn daad, niet als een kind behandeld kan worden,
kan hij de straffen voor volwassenen (behalve hechtenis)
toepassen.
Ten slotte wanneer het karakter van het kind de om
standigheden waaronder het leeft, de toestand van het
gezin, doet vermoeden, dat tot opwekking van zijn ver
antwoordelijkheidsgevoel een strafmaatregel onvoldoende
zal zijn, kan de rechter den schuldige ter dwangopvoeding
ter beschikking stellen van de regeering, die daarvoor
een particuliere inrichting of zelfs een bepaald gezin kan
aanwijzen, en zoo deze niet gevonden of niet in het
speciale geval doelmatig geacht worden, de opneming
in een Rijksopvoedingsgesticht (Alkmaar, Avereest, Doe-
tichem, Montfoort (meisjes) bevelen. Deze opneming
duurt tot het 21e jaar, maar kan voorwaardelijk beëindigd
worden, waarbij dan een toezicht over den ontslagene
wordt ingesteld.
Zoo kan ook de gevangenisstraf, die de rechter opleggen
kan na de dwangopvoeding voorwaardelijk worden op
geschort.
Ziehier kortelijk de nieuwe strafrechtelijke bepalingen,
die ook daarom vooral belangrijk zijn, omdat zij een
belangrijk beginsel, dat der voorwaardelijke veroor
deeling en invrijheidstelling zij het ook nog slechts
voor wnWerjarigen, in ons strafrecht invoeren.
Bij de burgerrechtelijke, die in grooter kring haar in
vloed zullen doen gevoelen, moeten wij iets langer stil
staan.
Hiernaar zal in twee volgende artikelen getracht
worden.
H. E. v. G.
Ware de Sultan van T u rkjje, eenmaal door Glad
stone gekarakteriseerd als de Groot-Moordenaar van
Europa, niet zulk een in alle opzichten onsympathieke
figuur, men zou geneigd zjjn medeljjdeu met hem te ge
voelen. Want terwjjl hij in gestage angsten verkeert, dat
hij vermorzeld zal worden door een bom, of dat er onraad
schuilt onder zjjne odalisken, komen de mogendheden van
allen kant opzetten om hem het leven te verbitteren.
Abdul Hamid had zoo gehoopt, dat zijn Groote Vriend,
de Keizer van Duitschland, hein de vernedering zou hebben
bespaard om door eeu vloot-dimonstratie gedwongen te
worden toe te geven aan den bekenden wensch inzake het
financieel toezicht in Macedonië. Doch het heeft zoo niet
mogen zjjn: hoewel ietwat schoorvoetend zal Duitschland
ten slotte zelf ook meedoen aan de demonstratie. En de
Keizer heeft zjjn ambassadeur te Constantinopelopge
dragen om alles wat maar in zjjn vermogen is in het
werk te stellen ten einde de koppigheid van den Saltan
te breken.
De Porte begint er zich nu ten minste bewast van
te worden, dat 't spaak gaat loopen. Daarom is gisteren
in allerjjl een buitengewone ministerraad
belegd om uitkomst te brengen. Wie weet, welke mees
terlijke uitvluchten daar weer zullen worden verzonnen!
Waarschijnlijk zal dit reeds vandaag bekend worden, want
de mogendheden schjjnen niet van plan zich nu weer op
sleeptouw te laten nemen; komt er niet spoedig bescheid,
dan stoomen de oorlogsmonsters in de richting van den
Gonden Hoorn.
Dit is voor het oogenblik da meest urgente moeiljjk-
beid. Maar er zjjn er nog andere.
In de dagen van de maiterjj aan boord van de »Knjas
Po te ink in* besloot Tnrkjjo vooral voort te maken met
de verbetering van de versterkingen aan den
Bosporus en op sommige punten aan de kast der
Zwarte Zae. Daarmee wekte ze in hooge mate de verbol
genheid op van den Ozar. Dat Rusland zieb daardoor
weer verder van het droombeeld van een vrjjen door
tocht voor zjjn Zwarte Zaevloot naar de vrije, ruime
wereld verwijderd zag, kon echter voor de Porte geen
reden zjjn om baar eigen belangen over het hoold te
zien. De Russische geraaktheid heeft zich thans echter
geuit op de geenszins nieuwe wjjze van aandringen op
betaling der achterstallige oorlogsvergoeding van 1876.
De Turk is daar altjjd mee ten achteren en de Ras
poogt hem steeds op dit punt te pakken als hjj wat te
eisohen heeft. Rosland zon waarschjjnljjk jaist daarom
niet graag hebben, dat de Sultan in eens zjjn geheele
schuld afdeed. Ruslaud eischt nu voor aflossing en lente
een bedrag van 650,000 Turksohe ponden en dreigt bij
niet-beialing een pant op de Tarksche kust te bezetten.
In 't algemeen schjjat men te Gonstancmopel in diplo
matieke kringen dezen e sch niet te billijken. Turkije
zon, dit wetende, nu trachten zich in 't bgzonder E n-
geland's steun te verwerven door dit land
zjjn zin te geven in het achterland van Aden en aan
de Perzische Golf. Msar Eugeland wil meer hebben voor
zgn steun en eischt concessie voor de ve lenging van dan
I spoorweg Sm rna-Aïdin naar dan Anatolischen Bpoorweg,
hetgeen de Groote Heer met kan toestaan zonder do
Dnitsche belangen te schaden. En die kannen
ouk moeilijk veronachtzaamd worden.
Zoo ziet 't er das donker uit voor Abdul Hamid.
Eu er zal veel duldzaamheid, gepaard met lietigneid,
noodig zijn, wil hjj den dans ontspringen 1
Donderdagmorgen. De ministerraad heeft bljjkbaar niet
zoo lang gudnard als verwacht werd, want reeds heden
morgen is het antwoord van de Porte bekend
geworden. Den Saltan zallen bljjkbaar nog nauwer de
duimschroeven moeten woiden aangelegd: het antwoord
toch bevat een weigering op alle panton in de collectieve
ooti aan egeven, met een beroep op de openbare mseuing
in Turkjje en staat alleen toe een verlenging van het
mandaat der civiele agenten in Macedonië voor een tijds
verloop van niet langer dan 2 jaar.
In Engeland staat men voor een dar moeilijkste vraag
stukken: wat te doen ter beteugeling van
de groote werkeloosheid?
Dank zij de demonstraties dor werkcloozan tracht men
nu althans hen te heipon. Er worden allerlei plannen
opgeworpen en daaronder zeer zonderlinse, zooals het
wez«n van bnitenlandsehe koopwaren, wat natncrljjk ton
gevolge zou hebbau dat, alles in het land zelf ve»l duur-
ter zou worden. Voorshands is nog bet °enige daf
baat de liefdadigheid en daarin schiet men dan ook niet
'e kort, doch liefdadigheid kan nooit meer doen dan
verzachten, zjj neemt niet weg de oorzaak van den
vic'enseo toestand.
Maandag hebben de werkloozen te Londen opnieuw eene
demonstratie gebonden, in oppncbt van de Victoria-kade
aan de Theems trekkende naar het Hydepark, ten getale
van 12000. Ook de toeschouwers waren bjj duizenden
te tellen en men rekent, dat aan de samenkomst in het
Pa'k zelf een 30 00) personen deelnamen.
De demonstratie is «bedroevend goed geslaagd*d.w.z.
zij heeft een ontzaglijken indrnk gemaakt, te dieper,
naarmate de deelnemers zich voorbeeldig rus ig en
ordelijk gedroegen.
Zjj was op touw gezet door dezelfde commissie, welke
onlangs den optocht der vrouwen naar minister Balfonr
organiseerde. Alle deeleu van Londen waren vertegen
woordigd, zelfs Islington, dat 1000 man zond en het
voormalige «vrooljjke Edmonton*, van waar men te 9
uren op weg ging om tjjdig de verzamelplaats te bereiken
tusschen het (al te wel genaamde!) Hangerford en de
Waterloosche brug. Men zag er banieren van werkmans
vereenigingen, roode vlaggen van den Sociaal Dsmicra-
tischen Bond en tal van opschriften, o.a. het gezegde
van minister Balfonr: »Er is een grens aan 't menscbe-
Ijjk vermogen om te ljjden*, verder: «Vervloekt, nw
liefdad gheid: eerljjk werk verlangen wjj« dan wel:
«Werk of brood*, of dreigend: «Een georeklijder heeft
recht op 't brood van zjjn naaste*, »Niod bre kt wet*,
«Oude lezinv: Gjj zult, niet stelen. Nieuwe lezing: Gij
zult uwe kinderen niet laten bestelen* enz. enz. De
Marseillaise* werd drnk gespeeld en gezongen. Er was
allerlei gespn-s bij den stoet, maar de meerderheid
bestond ongetwjjfeld uit echte werklieden, waaronder
vele jonge mannen, w:er ljjdend voorkomen trof.
Na allerlei toespraken, waarbij niet altjjd de gema-
tigdste toon werd aangeslagen, integendeel, werd een
stemmig eene motie aangenomen, de meening verwerpende
als zou werklooshe d met liefdadigheid te genezen zjjn
on er op aandringende, dat de Regeering het Parlement
zon bjjeenroe en om werken ten algemeanea entte te
doen uitvoeren, voorts «het kapitalistisch stelsel* en
zjjue voorstanders veroordeelonde.
Rusland komt ditmaal, wat in geruimen tijd niet is
gebeurd, achteraan in het Overzicht De voor de hand
liggende reden is het feitelijke nieuws wordt thans
veel schaarscher.
Voor het oog keert langzamerhand de normale toe
stand in een aantal steden terug St. Petersburg
ziet er weder gewoon uit, en der bevolking schijnt
een pak van het hart genomen Des avonds branden
de lichten weer, men kan weer telofoneeren, geniet
weder de weelde der dagbladen enz., enz. Graaf Witte
zou dan ook den Czar hoop hebben gegeven, dat in
geheel Rusland nu binnen enkele dagen de rust wel
zal zijn wedergekeerd.
Dan moet er echter nog veel verandering komen.
Zoo publiceert de Neue Freie Presse een telegram,
waarin gezegd wordt dat de anti Joodse he gru
welen Zaterdag weer begonnen zijn te Kisjinef. De
menigte viel de weinige Joodsche winkels aan, welke
zjjn overgebleven, en stak deze in brand Joodsche
jongens geholpen door studenten deden wanhop ge
pogingen om hunne eigenfommen te verdedigen. Velen
hunner werden gedood en gewond.
In Odessa gaan hardnekkige geruchten dat het
garnizoen van deze stad van plan is te muiten en dat
opnieuw onlusten zullen uitbreken De Britsche onder
danen te Odessa hielden Zaterdag een vergadering
onder voorzitterschap van den consul. Zjj kwamen
overeen dat mochten de wanordelijkheden weer egin
nen, alle leden van de Britsche kolonie samen zouden
komen in het consulaat en den autoriteiten vragen om
voldoende bescherming. Werd dit geweigerd, dan zouden
zij zeiven zorgen voor een gewapende macht, om, door
deze beschermd, havenwaarts te trekken, waar twee
Britsche schepen geankerd liggen.
De stilte in Polen schijnt evenmin veel goeds te
voorspellen. De tijdelijke gouverneur-generaal heeft het
noodig geoordeeld een besluit uit te vaardigen, waarbij
iedereen, die een Russisch overheids-persoon zelfs maar
vraagt om Poolsch te spreken bedreigd wordt met 3000
roebel boete of drie maanden gevangenisstraf. Dezelfde
straffen staan op het bijeenroepen van verga eringen, zelfs
in particuliere woningen, het critiseeren van regeerings
besluiten, het verborgen dragen van wapens Iedereen
die proclamaties uitvaardigt tegen de regeering zal
voor den krjjgsraad gebracht worden.
Het revolutionnaire arbeide' s-comité te St. Petersburg
blijkt den reactionnairen eigenaar van de Nowoje Wremija
de volgende poets gebakkeu te hebben: In den nacht
van Zondag op Maandag hebben gewapende ar
beiders zich meester gemaakt van de
dagbladdrukker ij, een tijdlang de redacteurs in
hunne kamers gevangen gehouden en toen het perso
neel gedwongen hun revolutionnaire blaadje op hun
kapitalistische pers af te drukken.
Koning Haakon en de vrijmetselarij.
Eenige Noorsche bladen komen er tegen op, dat koning
Ha ikon, zooals t heet, het hoofd van de Noorsche vrjj-
metselaais zal worden, Zjj keuren 't af, dat de koning
lid wordt van een geheim geno tsch'ip, waarbij komt,
dat de vrjjmetselaars indertgd ontstemming hebben ge
wekt door den invloed dien zij onder koning Oscar op
benoemingen hebben gehad.
De begrafenis van den Graaf van Vlaan
deren. De plechtige begrafenis aa den graaf vanVlaanderen
ha i gisteren te Brossel plaats; een ontzettenue menscdeu-
menigte woonde haar bg. Do burgerwacht en het leger
verrichtten don eeredienst. Prins Aihert volgde Oen lijk
wagen. De Ironing «at met prins Wilhelm von Hoben-
zollern en den erfprins van Roemenië in hot, eerste rjjtnig.
De lijkdienst werd gehoud»n in de Saint-Gadnle na het
eindigen daarvan begaf zich de s oet, te midden der
dichte menschenmassa, naai Laeben, waar de bjjzetting
in den kduiiikUikan grafkelder plaats had.
Tijden» den lijkdienst hadden in den omtrek de' kerk
ernstige ongeregeldheden plaats. Enkele personen we den
nmvergedrongen, en alleen door de koelbloedigheid der
rgj0!„r(>i) werden ernstige ongelukken voorkomen. Gravin
Lmy y had den koning vergunning gevraagd om in het
land te komen en haar oom nog eens, voor bet. laatst,
te zien. Da koning bad weigerend geantwoord. Da kratsen
van de prinsessen Louise en S éphanie werden niet aan
den lijkwagen aangebracht.
D" ramp bjj Kiel. De President der Fransche
Republiek, de K ning van Italië en de Koning van
Engeland hebben Keizer Wilhelm hun deelneming do«n
b«tuigen in d« ramp van de torpedoboot S. 126. De
Keizer en zjjn broeder Hendrik namen Maandag van bet
jacht «Oarmen» het tooneel van de ramp in oogen-
schonw. De torpedoboot lag op haar bakboordzjjde. De
'niken op het dek waren gesloten en 't was den dnikers
nog ni»t gelakt ze open te bleken. Felle oostenwinden
b»moeilijkteo den arbeid. Men was er zeker van, dat
de meeste ljjken der omgekomen sctrpelmgen nog in
't vaartuig lagen. Ontroerd keerde de Keizer naar Kiel
terug.
Da sneeuwstorm, waaraan de torpedoboot voor een
deel haar ondergang te wjjten had, teisterde het Oestzee-
eebied over een groote uitgestrektheid. In de gaten van
de Oostzee, Kattegat, Sond en de Beits, strandden drie
vaar uigen.
He t ljjdeljjk verzet. Het bateljjk stelsel vau
>1 jjdeljjken tegenstand* het lummelig verrichten van
den arbeid volgens de letter dar reglementen is in
Oosteurjjk van het spoorwegwezen na ook naar andere
bedrijven overgeslagen. Zoo wordt in de drukkerjjen van
Tirol en Vorarlberg nn door de arbeiders, die meer loon
willen hebben, volgens dat stelsel gearbe d, zegge gelan
terfant, zoodat de meeste bladen maar in half formaat
uitkomen. Ook de postbeambten, heet het, zullen het
stelsel van het lg ielgk verzet gaan toepas-en.
De stakings-bacil. Onder de p ist- en telegraaf-
baambten in Italië heersch» onrast en men vreest voor
het uitbreken van een algemeens staking onder deze
ambtenaren. De re/eerin overweegt reeds welke maat
regelen in geval van zulk een stakmg moeten worden
genomen, om den dienst aan den gang te honden. Te
Milaan hebben de doodgravers het werk gestaakt. S rldaten
verrienten thans hun werk.
Het Fransche millioenen-sprookje. Jules
Hnret geeft in Le Figaro verslag van een bezoek door
hem eebraeht aan Madame Hambert, in nare gevangenis
te Rennes. Hij vond baar zeer veranderd van uiterljjk,
en zjj verklaarde hem, dat zjj ziek was, dat zij niets
meer wist, en dat het nit was met Madame Hambert.
Maar over de millioenen der O awtords sprak zjj nog
neheel op de vroegere manier en zij verklaarde met stel
ligheid, dat zjj, zoodra zij weder vrjj is, in het bezit van
die millioenen zal komen, welke de Orawfords zoo goed
zjjn geweest voor haar te bewaren.
Me Amsterdamsctae school toestanden.
Uit den aard der zaak trekt hetgeen er thans te Am
sterdam op onderwijsgebied voorvalt de algemeene aan
dacht. Dat it de lichtzjjde »tn de qaaestie-Pioeger en
van de schorsing van de beide andere onderwijzers. Want
te lang zjjn de geschillen tusschen hoofden en onderwijzers
in de hoofdstad bevochten in de vakpers, die ni»t komt
ouder het oog van het groote publiek en daardoor zijn
de afmetingen veil grooter geworden dan wanneer de
zaken meer in het openbaar waren behandeld. Geen hater
veiligheidsklep is er, dan zich te uiten en de grieven
voor te leggen aan het forum der publieke opinie. Tot
hiertoe wisten velen slechts bg geruchte, dat er onte
vredenheid hesrschte onder de Amsterdamscae onderwjj-
zere, na eerst wordt het daideljjk, dat bon ontstemming
al zjjn de handelingen van de ergste heethoofden niet
te vergoeljjken valt te verklaren, doordat men een
voudig met algeheelen voorbggang van de door hen ge
uite wenschen hen heeft getart.
Wat te bejammeren valt is, dat de vjjanden der open-
b re school, omdat er te Amsterdam malcontenten zjjn,
het instituut zelve zjjo gaau aanvallen. Dit is voorbarig
en onbillijk. Vooreerst is Amsterdam nrg niet geheel
Nederland en ten andere bleek vroeger meermalen, dat
de onderwijzers, die tegenover hun hoofd onhebtieljjk
zijn, voldoende zich van laan roeping bewast jjn om
hun onderwijs neutraal te houden en zich in een popu
lariteit verhangen bg de k ndoren, die de ouders deed
vragen op hen toe te passen het stelsel vun vergeven
ter wille van hun goede werken. Zoo min als 'i te ver
dedigen is om don staf te bieken over de bjjzoniere
school, in het algemeen, waaneer een der aan oen speciale
school verbonden onderwy3-kraehten zich aan een weimg
nonorabel feit heeft schuldig gemaakt, zoo min is 't vol
te houden aan de openbare school allerlei dingen ten
laste te leggen, omdat er in de hoofdstad eenige al te
heet gobikerdan zijn, die n g niet wetea welke de beste
weg ïs om bestaande gr e'en verbo'pm te krygen.
't Komt ons voor," dat de Nederlander dit wel had
mogen bedenken, waar zy, na ine ins ruiming het ook
door ons vermelde artikel in Het N. v. d. D. te hebben
geciteerd, schrglt
Inderd »ad gaat het opeubaar-ouderwgzerskorps
zooals het zich op sommige pl ratsen atteekenf, stieds
meer een kring vormen met eigen begrippen vrn dengd
en ondeugd, j. van fatsoen, geheel ondereen uden vau
die van de meerderheid vm net Nederlandsche volk.
Hit was in een onderwijzersvergadenng, dat me
vrouw Roland Holst haar woord over he. «stuiva tja
wisselen* van dengd en ondeugd sprak Do za il
scbjjnt vruchten te dragen. Da onda dengden van
tevredouheid, öesaheidenheid, ootmosd, vergeuorgdheid
oak met een nederige positie en last om ook daar een
groot werk te doen, moesten verlaten worden en
wat vroeger ondeugd was, eigenwaan, zelfverh-ffing,
brutaliteit, heeischzneht, moest dengd worden. Aldus
ongeveer was de zak-lijke inbond der vermaning.
Maar gelukkig, de kring, waarin die denkbeelden
