No. 123.
Honderd en achtste jaargang.
1906
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
MENEER FOCUS,
ZATERDAG
26 MEI.
Amsterdamse^ Brieven.
FEUILLETON.
BINNENLAND.
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagen uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80franco door hot geheele Rijk tl,—.
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefooaaaamer 3.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N.|V. Boek- en Handelsdrukkerij
v|h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam O 9.
XXVI.
Beisy deed een zwaren zucht hooren.
Betsy is een Anasterdamsch trampaard.
Zjjn er te Amsterdam nog tvampaarden
Nog enkele voor het lijntje Kadijksplein, over Katten
burg, Wittenburg en Oosterburg naar de Czaar-Peter-
straat worden nog korten tijd paarden als beweegkracht
aangewend.
Betsy deed een zwaren zucht hooren.
De lezer moet weten, dat ik van den tramdirecteur
met de hoffelijkste welwillendheid verlof had bekomen,
een der nog in gebruik zijnde trampaarden te interviewen,
onder voorwaarde, dat ik geen droevige gevoelens bjj
het beest zou opwekken, als zijnde dit schadelijk voor
den dienst in het algemeen en voor het dier zelf in 't
bijzonder.
Ik had rnjj derhalve naar den stal begeven, waar ik
het eerste paard het beste, dat ik er aantrof, verlof
vroeg, het met eenige vragen lastig te vallen.
«Met wie heb ik het genoegen?® vroeg het dier.
»Met den Amsterdamschen meewerker van de Alkmaar-
sche Courant
«Nooit van gehoord®, antwoordde het, meer oprecht
dan beleefd.
«Tot mijn spijt®, antwoordde ik, in het volle besef
mijner roemloosheid«maar mag ik weten, met wie ik
de eer heb
sBetsy zei het beest kortaf.
«Aangenaam uw kennis te maken, juffrouw«, antwoord
de ik met een buiging.
«Zeg u maar gewoonwegBetsy«, klonk het dof en
onverschillig.
sis het onbescheiden te vragen, of ge bijzondere reden
hebt tot deneerslachtigheid, die ik bi) u meen op
te merken vroeg ik.
Betsy deed een z war an zucht hooren en scheen in
gepeins verzonken.
sik kwam eigenlijk, om u eenige vragen te doen,
mejuffrouw
sBetsy verbeterde Betsy.
sOm u eenige vragen te stellen, Betsy maar zoo u
het oogenblik daartoe minder geschikt voorkomt, zal ik
gaarne later mijn bezoek herhalen, althans zoo je 't mij
wilt toestaan.®
Mjjn beleefdheid, alsmede het meewarige, dat ik onwille
keurig in den toon mjjner stem had gelegd, scheen
Betsy goed te doen.
«Vergeef me, waarde heer«, zoo sprak zij, szoo ik u
door mijn kortheid en teruggetrokkenheid onaangenaam
was
sToch niet, toch niet 1® haastte ik mij te zeggen.
sMaar«, ging ze voort, sik ken sinds lang mij zelf
niet meer. Er is een tjjd geweest, dat het mij een
vreugde was te levennu verlang is slechts naar mjjn
einde
En het hoofd schuddendherhaalde zij zacht en
weemoedig «Naar mijn einde
«Sta mjj roe, mejuffrouw
sBetsy, als 't u blieft
«Sta mjj toe, Betsy, u te vragen, wat u zoo pessimistisch
stemt
sU bedoelt waarschjjnljjk, wat me zoo treurigjmaakt
vreemde woorden versta ik niet al te bestmaar, goede
beer. zijt ge hier soms een vreemdeling? M/eetgeniet,
dat ik met ontslag bedreigd word sinds de invoering
van de electrische
«Mejuffr..Betsy, ik begrijp, dat de tramdirectie over
korten tjjd uw diensten niet meer behoeftmaar een
jonge dame, zooals ik h;t genoegen heb, vóór mjj te
zien, bljjkbaar zoo krachtig en bovendien zoo welgevormd,
om niet te zeggenschoon, heeft naar mjjn stellige
door F. UM 81NCLAIH.
Uitgave VAN HOLREMA WARENDORF, Amsterdam
Ingenaaid f 1.90. Gebonden f 2.25.
(Auteursrecht verzekerd.)
9)
»Zoo
Focus' oogen schitterden bijna van weetbegeerte.
«Dan zeg u een woord en dat is: Reveilattax Zoodra
u dat zegt, wordt de persoon, die ingeslapen is, wakker.®
Reveilattae herhaalde de heer Focus «dat hoef ik
niet op te schrijven, dat's makkeljjk te onthouden
je denkt maar an Reveil de Lion
«Precies antwoordde de Professor.
«Maar hoe is u dan nou wakker geworden riep de
heer Focus, die tot hiertoe over dat zonderlinge feit
niet nagedacht had.
Doch de Professor was geenszins met z'n antwoord
verlegen.
«Ik ben zelf hypnotiseur en als zoodanig kan ik
wakker worden wanneer ik zelf wil.®
«O, jaNu ging den heer Focus 'n licht op. «Maar
miss Aurora 1® vroeg hjj bezorgd «zal ik die nog even
wakker maken
«Wel nee, daar zorg ik wel voor!® antwoordde de
professor.
groette en trad in z'n tent terug.
De neer Focus sloeg het zeil, dat voor den ingang
hing 'n eindje weg, kroop door de opening en was op
straat.
'n Vreemd, vrij gevoel van onaf hankeljjkheid jubelde
in z'n borst.
«Ziezoo,® mompelde hjj, vlug langs de krameurjjen
den weg naar huis inslaande, «ziezoo mevrouw Stigmaat,
overtuiging weinig reden om aan haar toekomst te
twjjfelen.®
Betsy keek mjj aan met een blik, die duidelijk de
vraag bevatte «Meen je 't Maar.aangezien ik het zeer
stellig meende, en mjjn gelaat deze stelligheid bovendien
ondubbelzinnig moest uitspreken, veranderde haar blik
plotseling en voelde zjj zien bljjkbaar gestreeld.
«Krachtig antwoordde zjj «ongetwijfeld. Ik sta
mijn tram, al zeg ik 't zelf. Welgevormd en schoon?
dat laat ik anderen ter beoordeeling over en
tegeljjkertjjd keek zjj rond, bljjkbaar om iets te zoeken,
dat niet in den stal aanwezig wasik vermoed een
spiegel.
«Welnu de anderen®, zoo viel ik in, «zullen het vol-
k jmen met mjj eens zjjn ik herhaal dus mjjn vraag
waarom aan uw toekomst getwijfeld
sEigenljjk is het ook meer het heden dan de toekomst,
die mij met bezorgdheid vervult«, antwoordde Betsy,
het hoofd eenigszins coquet opheffend. «Om u de waar
heid te zeggen: het leven is mjj tegenwoordig een
ergernis i
«Een ergernis?...®
«Ja, een ergernis. Welk paard, dat er nog een sprankje
gevoel van eigenwaarde op na houdt, moet het geen
ergernis vinden, een leven te leiden zooals het mjjne 1«
sBetsy, ge spreekt in raadselen. Kom, leun eens ge
makkelijk tegen het schot naast u en vertel me eens
geregeld en kalm, wat u ergert en bedroett. Een jonge
dame als gjj, moet zich niet zoo spoedig laten terneer
slaan.®
Betsy ging inderdaad in een gemakkelijke houding
tegen het schot staan, sloeg haar rechtervoorpoot over
den linker en sprak
«Luister, waarde heer. Er is een tjjd geweest ik
zei het u al, dat het leven mjj tot vreugde was. In de
stallen was het Al leven en vrooljjkheid. Had ik dienst,
ik draafde vrooljjk voor mjjn tram, kreeg vriendelijke
woorden van mjjn koetsier en werd geprezen door mjjn
publiek. Dat was een aangename tjjd, mjjnheer, een
tjjd, waarin het mjj een lust was, mee te werken tot
den bloei eerst van de Amsterdamsche Trammaatschappjj,
later van de Gemeente-tram. Maar nu .s
Er biggelde een traan langs haar bruine wangen, die
ik mjj haastte met mjjn zakdoek te drogen.
«Dank u zeer, meneer«, antwoordde zjj beleefd «dank
u zeer; u schijnt van paarden te houden.®
«Van jonge, mooie paarden verbeterde ik, niet zonder
bedoeling en weer keek Betsv zoekend rond, maar alweer
zonder te vinden, wat zjj zocht.
«Maar Betsy®, vroeg ik thans, «wat is er dan toch nu
«Wat er nu is? Geen vriendelijke woorden meer van
mjjn koetsiergeen lof meer van mjjn publiek. De koet
sier is jaloersch op zijn collega's van de electrische en
heeft het land, dat hjj nog met een knol rjjdt
«Met een knol l
«Ja, met een knol! Dat zeid'ie verleden week nog
tegen den conducteur. En dat is dezelfde koetsier, die
vroeger niets dan lieve woorden voor me had. Ik hoor
't hem nóg roepenToe dan beessie, toe dan Betsy
zoo vriendelijk en zoo goedig, of ik zijn eigen dochter
was. En nu 'n Knol'n KnolI Is 't dan
schande, om met een paard te rjjden Zit er meer
kunst in, om zoo'n wagen zonder paard, zoo'n electrisch
monster, te besturen Zjjn we dan, in den tjjd van
electrische trams en van auto's heelemaal niet meer in
tel 1 Zjjn jonkheid en schoonh
Hier versprak Betsy zich even.
Zjjn jonkheid en kracht niet meer in aanzien
En is het ten slotte onze schuld, dat wij tegen electrische
trams en auto's niet opgewassen zjjn
«En het publiek
«Het publiek antwoordde Betsy, en ze keek mij met
vaste blikken aan. «Het publiek gedraagt zich, in één
woord, verachteljjk. Vroeger was het tegen den koetsier
Wat 'n prachtig paardje heb je daar voor je wagen
nu zul je leeren dat er met Nicolaas Focus niet langer
te spotten valt
III.
Mevrouw Stigmaat en haar dochter waren uit de
kerk thuisgekomen, dadeljjk naar haar kamers gestapt
om haar goeie kleeren weg te hangen en verschenen
kort achter elkaar in de huiskamer voor aan de straat,
waar Leentje de koffietafel reeds had klaar gezet.
«Waar is Nicolaas toch?® vroeg Carolien, die 't
laatste binnenkwam, aan haar moeder want ze had
haar man reeds overal vergeefs gezocht.
De oude dame haalde haai' schouders op en scheen
de vraag te onbelangrijk te vinden, om er iets op te
antwoorden.
«De koffie loopt slecht door, Leentje stampt ze veel
te vast,® sprak ze op ontevreden toon, terwijl ze met
't deksel van de koffiekan tegen de filtreer tikte.
Juist kwam Leentje binnen met de koude rollende.
«"Weet je ook waar meneer is?« vroeg mevrouw
Focus, doch vóór 't meisje kon antwoorden, voegde
mevrouw Stigmaat haar toe
«Kindlief, nu heb ik je al zoo honderdmaal gezegd om
die koffie niet zoo vast te stampen kjjk nou es
d'r komt geen droppel door
Leentje was 'n oogenblik verbouwereerd, want ze
wist niet, wie van de twee dames ze nu moest ant
woorden. Doch een wjjs instinct leidde haar.
«Meneer is uitgegaan mevrouw,® sprak ze tot Focus'
echtgenoote en meteen verliet ze de kamer.
«God bewaar me, wat maak jjj je ongerust over je
man,« sprak mevrouw Stigmaat, kribbig omdat haar
standje aan Leentje zoo bedorven werd, «Nicolaas zal
niet in zeven slooten tegelijk loopen hoor I®
«Nee antwoordde mevrouw Focus, «maar uit
gegaan Nicolaas gaat nooit alleen uit.®
«O, nou begint-iesprak .de oude dame, steeds bez'g
met de koffie.
Mevrouw Focus sneed vleesch, heiegde de boterham
men voor de meid en schelde.
Leentje kwam.
Of: wat 'n stevige achterbeenen.JDfJe paardje loopt
best, of zoo iets; maar altjjd iets geeds, altjjd iets stree-
lends, altjjd iets, dat je goed deed. En weet u, wat ik
tegenwoordig hoor Éen mal gezicht, zoo'n beest voor
'n wagen! Of: Dat beest heeft zjjn langsten tjjd dienst
gedaan 1 OfMet zoo'n paard gaat het toch 'n waren
slakkengang of zoo ietsmaar altjjd iets beleedigends,
altjjd iets schimpends, altjjd iets dat je zeer doet!«
«Kom, kom®, zei ik vergoelijkend, »'t publiek meent
dat zoo niet.®
Maar Betsy antwoordde snibbig«Hoor eens, waarde
heer, ik hield uw medemenschen niet voor zoo onnoozel
of slecht, iets op zóó stelligen toon te zeggen zonder dat
ze 't meenen. Moet ik u echter voor zoo onnoozel of
slecht houden, dan zou het mjj aangenaam zjjn, dit
gesprek te zien eindigen l«
Die was raak en, ik moest het mij zelf bekennen, ver
diend.
»Betsy«, antwoordde ik, «ik hoop, dat je mjj noch
voor onnoozel, noch voor slecht houdteen onvoorzichtig
woord is ras gesproken en, eerlijk gezegd, ik sprak een
onvoorzichtig woord, 't Was echter slechts uit schaamte
over mjjn medemenschen, die uw jeugd en uw schoonheid
zoo weinig tellen, dat ze zich niet ontzien in uw tegen
woordigheid hun voorlietde voor de electrische beweeg
kracht uit te spreken niet alleen, maar zich daarbjj met
minder waardeering uiten over wat hen vroeger in u
aantrok en behaagde.®
«Vergeef me mjjn lichtgeraaktheid, geachte heer®,
sprak nu Betsy, eenigszins aangedaan. Ach, ik zei het
u reeds, ik ben vaak mjj zelf niet. Van huis uit ben ik
vrooljjk en onergdenkend. Maar de omstandigheden
hebben wij veranderd;
En mjj niet alleen. Kijk naar mjjn buurman rechts
en naar mjjn buurvrouw links. Zien zo er niet even
moedeloos uit als ik En een paar jaar geleden leek
alles nog rozengeur en maneschjjn. Totdat op eens de
vreeseljjke meded reling kwam, 't heugt me nog als de
dag van gisteren. We hadden in den stal een vergade
ring gehouden en het besluit genomen, den directeur
te verzoeken, ons 's zomers strooien hoeden te ver
schaffen, terwjjl tevens een amendement van de dames
paarden was aangenomen om op de dameshoeden een
eenvoudig bouquetje te vragen. En het antwoord van
den directeur? 't Liep over van vriendelijkheid!
Hjj voelde verbazend veel voor de gevraagde hoeden en
zou zelf meegaan met het verzoek der dames, indien
en toen kwam het indien de a.s. invoering
der electrische trams niet weldra het ontslag van het
meerendeel onzer noodig maakte En het is gebeurd,
zooals de directeur zeide electrische kwam en mjjn
collega's werden bij honderden ontslagen, of liever ver
kocht. Verkocht, meneer, aan wie er maar geld wou
bieden. En hoe zal het mjj gaan over 'n maand of wat
«Me dunkt, Betsy, er is geen reden om u ongerust te
maken. Ge beklaagt u over uw tegenwoordig bestaan
welnu, tien kansen tegen één, dat ge, met uw voor
treffelijke eigenschappen van lichaam, geest en gemoed
Betsy sloeg zedig de oogen neer.
Na uw ontslag reden zult hebben, om in uw
lotsverandering te roemen.®
Betsy dacht even na en vroeg toen
«Zei u me zooeven niet, dat ge meewerker zijt aan
een krant
«Om u te dienen.®
«Aan welke
«Aan de Alkmaarsche.®
«Waar ligt Alkmaar
Ik deelde het haar mee.
«Wonen daar goede menschen
«Er zjjn er geen betere
«Zoudt ge mjj een groot genoegen willen doen
«'t Zal me een eer zjjn I®
«Zoudt ge dit gesprek in die krant willen laten
afdrukken
«Hoe laat is meneer uitgegaan vroeg mevrouw
Focus.
«Dadeljjk, nadat u weg was gegaan
«Wat noem je dadelijk informeerde mevrouw
Stigmaat.
«Nou 'n minuut of tien,« aarzelde Leentje.
«En waar is meneer naar toe vroeg mevrouw Focus
verder.
«Dat weet ik niet mevrouw.®
«Dan moet je dat voortaan vragen, hoorbeval de
oude dame.
Leentje verliet de kamer met haar boterhammen.
«Ja nou kunnen wjj wachten,® sprak mevrouw
Focus, voor 't raam kjjkend.
«Wachten? Ik denk er niet over!® riep haar
moeder uit. «Hier, je kan koffieschenken, d'r is nou
genoeg doorgeloopen. Ik snak er al 'n uur naar.®
Mevrouw Focus schonk koffie. Beide dame; namen
plaats aan de tafel.
«Zag je Coosje wel?® vroeg mevrouw Stigmaat.
«Ja.®
«Hoe vond je d'r japon
»'t Is geene nieuwe
«Niet
Mevrouw Focus schudde haar hoofd.
«Wel nee t is die biauwe van verleden jaar,
maar hjj is geverfd, 'k zag 't direct.»
«Zoo Suze zag er lief uit, 'n aardige hoed.®
sVon-u? Veel te voyant voor haar. Ze is twee
en dertig hoor
«Och 't ging nog al.®
«Wat vervelend nou toch van Nico pruilde mevrouw
Focus, nadat ze samen even zwjjgend gegeten hadden.
«Hjj heeft zeker geen honger,® meende haar moeder.
«Maar dat zal 'k hem dan toch es afleeren,® riep haar
dochter, zich, half ongerust, al meer en meer opwin
dend.
«Dat getalm vanmorgen vond ik wel'n beetje suspect,®
sprak mevrouw Stigmaat.
«Och waarom Hjj is nou eenmaal zoo'n talmteut.®
«Ja waarom God kind, wat ben je nog naifenfin
't zjjn mjjn zaken niet, 't is jou man Maar d&t
«Uw wensch is mjj een bevel. Maar mag ik vragen...
»U wil vragen: Waarom? 't Antwoord ligt voor
de hand. Wellicht dat een vriendelijke lezer van uw
krant, die iets voor mjjn leed voelt en over een paar
maanden een sterk en en een sterk paard
noodig heeft
«Ik begrjjp u
«Ik zal er u hoogst dankbaar voor zjjni«
«Geen dank, lieve Betsy, 't genoegen zal aan mjj
wezen.®
Ik maakte mjj gereed tot vertrekken.
«Maar u was eigenljjk gekomen, om mjj eenige vragen
te doen?®
«In den loop van ons gesprek, Betsy, hebt ge me de
vragen, die ik had willen doen, reeds beantwoord. Mjjn
dank daarvoor en ontvang mjjn beleefde grooten:«
«Vaarwel, waarde heer was 't antwoord en toen,
fluisterend «En vergeet u vooral niet te schrjjven van
t bouquetje l
Boerenleenbank.
Heer-Hugowaard. De algemeene vergadering der Coö
peratieve Boerenleenbank alhier, was tameljjk goed be
zocht, dank zjj de bepaling, dat verzuim zonder wettige
eden wordt gestraft met een boete van 25 ct.
Uit de mededeeling van den kassier, den heer J. Ak
kerman bleek dat, dank zjj de Rjjkssubsidie, thans de
rekening sloot met e- n klein batig saldo, tegenover een
tekort van het vorige jaar. Door den voorzitter werd
een commissie benoemd, bestaande uit de heeren J van
Slooten, P. Meereboer en O. de Vries om de rekening
ten kantore van den Kassier na te zien, teneinde daar
over later rapport uit te brengen.
In zijn jaarverslag wees de heer P. Wonder Pz. er
op, dat het ledental van 32 is gestegen tot 42 Inge
bracht was in den loop van 1905 de som van f9345.84,
terugbetaald f 9218.11, zoodat op 31 Dec. aan spaargelden
f 12155,78 bezat.
Er werden over 1905 verleend 22 voorschotten. De
proef om meer rente te geven voor spaargelden en minder
rente te nemen voor voorschotten kon niet worden voort
gezet, als nadeelig voor de bank.
De bank werd op de vergadering der Centrale te
Utrecht vertegenwoordigd door de heeren W. van Slooten
en P. Wonder Pz.
Het verspreiden van circulaires was niet zonder gevolg
gebleven. De Inspecteur constateerde de zaken bjj den
Kassier steeds in orde te hebben bevonden.
De heeren P. Wonder en K. Ploeger werden respec
tievelijk als lid van het Bestuur en lid van den Raad
van Toezicht, met bjjna algemeene stemmen herkozen
en verklaarden beiden de functie opnieuw te willen
aanvaarden.
Vrjj wat discussie werd gevoerd over punt 7 der
agenda vaststelling van rente voor spaargelden en van
voorschotten. Ten slotte werd het voorstel van het Be
stuur 3£ pet. te geven voor spaargelden en ij pet. te
vorderen van voorschotten met algemeene stemmen aan
genomen.
Mede werd vrjjwat discussie gevoerd over de vast
stelling van het salaris van den Kassier. Algemeen vond
men dit zeer laag, zoodat verhooging zeer gewenscht
geacht werd, verschillende voorstellen werden besproken,
waarvan een tweetal verder gaande dan het Bestuurs
voorstel, werd verworpen. De meerderheid der vergade
ring legde zich nu neer bj) het voorstel, dat het salaris
met f 25 zal worden verhoogd, indien de kas dit toelaat.
Het crediet, aan te vragen bjj de Centrale, werd bepaald
tot een maximum van f 10.000aan één lid mag niet meer
worden voorgeschoten dan t 1000, terwjjl het bedrag in
1 opende rekening op hoogstens f 3000 wordt gesteld.
Óp de vraag van het Bestuur tot machtiging voor
het zenden van circulaires, komt niet alleen een beves-
wil ik je wel zeggen je Pa zou 't me niet gebakken
hebbenen mevrouw Stigmaat glimlachte, bljjkbaar
voldaan, dat ze op haar huwelijkservaringen met zoo'n
aangename trots kon terugzien.
Inmiddels naderde de heer Focus, die op geen uur
na wist hoe laat 't was en z'n hoofd bovendien vol met
allerlei andere dingen had, zjjn woning.
Die kracht in z'n oogen, ziet, dat was hem 'n won
derlijke openbaring geweest
Nooit, nooit had hjj geweten of zelfs maar in de
verte kunnen vermoeden, dat er zoo iets in hem schuilde,
want, al was het hypnotiseeren dan ook, zooals Professor
Mulder beweerde 'n foefje, dat nam niet weg, dat je
toch ook wel degeljjk iemand moest zjjn van 'n krach
tige individualiteit, wou je met succes experimenteereu.
De heer Focus was een be-cheiden man en ook 'n
goedhartig man. Hjj meende, dat sommige voorbijgan
gers, die hjj toevallig aankeek door dat aankjjken een
sensatie kregen, die onaangenaam was. Focus schrikte
ervan. Op die manier zou zjjn wetenschap noodlottig
worden.
Ineens bedacht ..hij met 'n huivering, wat wel de
gevolgen zouden zjjn, als hjj eens op 'n vergadering het
woord vroeg en met z'n magische blikken 't heele
publiek in cogenschouw nam.
't Is waar, er zouden altjjd veel sterken onder zjjn,
die in ieder geval de krachtige woorden behoefden, maai
'n groot deel der aanwezigen had toch kans subiet in
zwjjm te vallen.
De heer Focus keek daarom maar voor zich op deu
grond, dan liep er niemand gevaar en zoodoende ge
beurde het, dat hjj plotseling verschrikt stilhield, wani
hjj was z'n huisdeur voorbjj gegaan en 'n vrouwehand,
die van binnen geweldig tegen een der ruiten tikte,
deed hem z'n vergissing inzien.
Daar z'n huissleutel kapot was, belde hjj.
Het kwaje tikken tegen de ruiten had z'n zachte
menschlievende stemming verjaagd, er revolteerde iets
in z'n binnenste.
Wordt vervolgd,)
ALKNIAA
Hen Interview.
MHBIW
