No. 436.
Honderd
en achlste jaargang.
1906
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
BINSDAG
12 JUNI.
Brieven uit Noorwegen.
Uit Hof- en Hoofdstad.
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80franco door het geheele Kijk t I,
Afzonderlijke nummers 3 Cents
TelefocanaMmer 3,
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N.|V. Boek- en Handelsdrukkerij
v|h. HEKMs. COSTER ZOONVoordam O 9.
URANT.
Alkmaar, 12 Juni.
Ia een der Fransche bladen lazen we gisteren het
volgende telegram
Belgrado 9. Het officierenkorps organiseert voor deze
dsgen een banket ter eere van de koningsmoordenaars.
De commandant van de stad heeft reeds de noodige
machtiging gegeven.
Dat was een eigenaardig bericht op den dag van den
koningsmoord. Gisteren toch was het drie jaren geleden,
dat de wereld werd opgeschrikt door het bericht,
dat in den voorafgaanden nacht koning Alexander en
zjjn echtgeroote Draga in den konak te Belgrado werden
vermoord. Wjj leven snel tegenwoordig en de indrukken
van wereldgebeurtenissen volgen elkaar met kinomato-
grafiaohe vlugheid op. Took is die Serviiche bloednscht
in het geheugen gebleven, omdat hjj zoo geheel lsg
buiten de ljjn der beschaving, welke Europa aflegt. Het
was zoo iets ongeloofijjks, onmeuscheljjks, wat Reuter
in den ochtend van den llden Juni 1903 seinde en de
bijzonderheden van de bloedige gebeurtenis waren zoo
afsohuweljjk, dat de herinnering er aan wel moest bljjven
voortduren en nu, bjj het lezen van bovenstaand telegram,
weer helderder voor den geest moest komen.
Men weet dat Servië een der ongelukkigste staten van
den Balkan is. De laatste van de Obrenowitschen, de
zoon van Milan, was een despoo'. Hjj, Alexander had
een weinig gunstig uiterljjk en zjjn innerljjk scheen
daarmede geheel in overeenstemming te zjjn. Zjjn echt-
genoote was een vrouw met een verleden, dat niet stem
men kon tot ingenomenheid bjj het Servische drie-mil-
lioenen volk, toen het buweljjk werd gesloten.
Daaibjj kwam, dat de zwakzinnige koning weldra een
instrument werd in haar hand, dat zjj gebruikte ten
bate van haar familieleden. Het waren haar broers die
in den Konak het meest te zeggen hadden en die feiteljjk
regeerden. Het Servische stelsel, in naam van den koning
uitgevoerd, was despotisme. Het stelsel werd gehand
haafd door middel van een staatsgevangenis waarin poli
tieke misdadigers werden geworpen. De misdrijven waren
dikwjjls zoo gering, en de straf zoo zwaar 1 Geen wonder
dat het meer en meer onder de Servische bevolking oegon
te gisten. Enkele maanden voor den bloedcacht behaagde
het den koning de grondwet te schorsen en de beide
Kamers te ontbinden. Toen was zjjn vonnis geleekend.
Maschin Mischtisch Popowitsch, Novakovitsch en hoe
ze verder mogen heeten, zetten een welgelukte paleis
revolutie op touw. Zjj hebben achterna beweerd, dat het
niet in hun bedoeling lag het koninkljjk echtpaar te
dooden, wat met dat al dan toch maar gebeurd is. En
dien nacht is het van uit den Konak uitgeroepen
•Alexander Obrenowitsch is dood, leve Peter Karageorge-
witsoh".
Peter werd Koning, maar Servië daardoor niet ge-
lakkig. De groote mogendheden, met Engeland vooraan,
eischte de straffing van de koningsmoordenaars. Geschiedde
dit niet, dan zonden zjj Peter niet als zoodanig erkennen
en hun diplomaten terngtrekken. Hoe kon de koning
evenwel de steunpilaren van zjjn troon ja, meer dan
dat Istraffen Dós werden de diplomaten nit Belgrado
terageeroepen. Zwaar heeft dit gedrukt op het Servische
volk. Er waren ten aanzien van deze kwestie verschillende
stroomingen in den lande en dit heeft geleid tot allerlei
verwikkelingen, waarbjj minister-crisissen de hoofdrol
speeld. Wjj woten niet precies hoeveel ministeries in die
drie jaren zjjn gekomen en gegaan', doch gelooven niet
dat ket getal 15 te hoog is.
Eindeljjk is Koning Peter er in geslaagd een oplossing
te vinden, welke Engeland scbjjnt te bevredigen, tenminste
de Servische gezant te Berljjn gaat naar Londen. Dat de
straf niet erg zwaar uitgevallen is, bljjkt voldoende nit
{Particuliere correspondentie.)
Pinksteren
tn IVeorvregen.
Christiania 4 Juni.
Een Engelsohe Zondag is van spreekwooideljjke ver
velendheid, maar ook in Noorwegen biedt de dag des
Heeren voor degenen, die hem voor het eerst meemaken
eigenaardige verrassingen. Vanaf des Zaterdagsmiddags
12 unr mag nergens sterken drank worden verkocht, de
winkels gaan dien avond extra-vroeg dicht, vele reeds
om 7 nur en de calé's mogen Zondagmorgen niet voor
12 nur openen. Vele bljjven trouwens den geheelen dag
gesloten. Gelukkig dat de trams geregeld blijven rjjden,
na is het tenminste mogeljjk zich in do sohoose omstreken
der stad te vermeien.
Dat verbod van het verkoopen van sterken drank op
Zondag, dat trouwens tengevolge heeft dat des Zaterdag
morgens bjj flesschen wordt ingeslagen wat anders slechts
bjj glazen zon worden gebrnikt, beeft zjjn oatBtaan te
danken aan de hoogst eigenaardige omstandigheid dat de
meerderheid der leden van het Storthing geheelonthouder
is. Er bestaat nog zoo'n eigenaardige drankwet. In alle
gemeenten moet om de 5 jaren een volkstemming gehouden
worden of aldaar alcoholische dranken verkocht zuilen
mogen worden. Zoo zjjn er verscheidene dorpen waar in
't geheel geen bittertje, sneeuwballetje of glaasje cognac
verkrjjgbaar is. De metbode is even rationeel als een
voudig, dat moet gezegd worden, ofschoon het twijfel
achtig is of een dergeljjke democratische negatie van de
wenschen der mindorheid aanbeveling verdient. Maar in
eenvoud en democratie hebben de Noren b6t ver gebracht.
Daarvan getuigt o. a. de huiseljjke wjjzo waarop de
koning die druk bezig is zich bjj het volk zeer bemind
te maken) met ieder die hem ontmoet, omgaat. Ook
bljjkt het heel duideljjk uit het antwoord dat eon N orsoh
diplomaat gaf op de viaag waarom Noorwegen zich v.m
Zweden hetfc afgescheiden, en dat ongeveer aldus luidde
•Och wjj Noren zjjn een klein volk dat bjjna geheel uit
visscheis en landbouwers bestaat met een klein troepje
meer ontwikkelde mmschen. Wjj passen niet bjj de
bovenstaand telegram. Koning Peter zal nu als erkend
vorst Eaorpeesche hoven bezoeken en militaire attaché'»
zenden naar de hoofdsteden van verschillende rjjkeo. Er
zjjn evenwel nog te veel staatkundige kwestiesdan dat
men in een gelukkige toekomst van het Ssrvisohe volk
mag hopen.
Schrjjvende over het kleine Servië denken wjj onwille
keurig aan het groote RuBland. Er is zooveel gelijk
soortigs in de geschiedenis van dezen staat en dit staatje,
tasschen de regeering van Tsaar Nicolaas en die van
Koning Alexander 1 Allereerst dient echter worden ge
wezen op een punt van groot verschilhet huwelijksleven.
Het haweljjk van den Tsaar met Alexandra Van Hessen
is een gelukkig haweljjk en het draagt de goedkeuring
weg van het Russische volk. Maar nu de punten van
overeenkomst. In de eerste plaats is ook de Tsaar een
werktuig in de hand van zjjn familieleden, van de
grootvorsten, over wie wjj liever niet spreken. Ten tweede
is de Tsaar despoot; in de Doema spreekt men herhaal-
deljjk van «constitutioneel vorst», hetgeen de Tsaar even
wel zeer onaangenaam moet zjjn. In de derde plaats
heelt men in Rusland nog sltjjd en in hooge mate het
straffen van politieke misdadigers. En ten rlotte: ook de
Tsaar schjjnt het plan te hebben de Doema te ontbinden
en te vervangen door eeu lichaam met beperkte reehten
en gekozen uit zuiver oonservatieve kringen. De gevolgen
van een dergeljjke daad kannen haast niet anders dan
vreeseljjk zjjn. Reeds nu loest men herhaaldelijk, dat
het volk de Doema niet wil misseu en op ruwe wjjze
geeft het dit te kennen. Trouwens het schjjot dat de
geest vau ruwheid onder de Russen sofarikbirond toe
neemt.
De Nowoj» Wremya bevatte eemge dagen geleden een
artikel: »het rjjk der roofdieren". Daarin wordt betoogd,
dat het volk met onverschilligheid kennis neemt van de
aanslagen en dat de pers ze op naturalistische wjjze be-
schrjjft. Zoo vertelde een officier van den bommenaanslag
'e Sewastopol, waarvan de Europeesohe pers weinig notitie
heeft genomen daar deze ongeveer samenviel met den
Madrileensehen. Het plein vour de kerk schrjjft hjj
was (na den aanslag) als bezaaid met afgerukte ledematen,
stukken vleescb, hersenen en bloed waren naar alle richtin
gen gespat. Voor mjj lag een vrouw, wier gelaat bjjua
geheel ontvleesd was, borst en buik waren ééa groote
open wonde, men zag de inwendige organen en de vrouw
leefde nog 1Wjj zullen deze lugubere beaohrjjving
niet verder voortzetten, de bovenstaande woorden zeggen
reeds genoeg.
Het Tsarisme loopt ten einde alles wjjst hierop.
Het was de vorige Zaterdag 10 jaren geleden, dat Tsaar
Nicolaas gekroond werd. Bleekbevend met wanke
lenden schreden, alsof de hsrmeljjnen mantel te zwaar
drukte op zijn schouders, liep hjj destjjds naar de kerk,
waar de kroning plaats vond. Zjjn regeeriog is niet ge-
lokkig geweest. Moge hjj niet worden »de laatste der
Romanows", zooals Alexander van Servië is geworden
de laatste der Obrenowitsch 1"
De Amsterdamsche briefschrijver van de Zwol. Ct.
heeft het ook over de vervroegde winkelsluiting »In
de meeste zaken, waar ik belangstellend het personeel,
waaronder vele jonge dames, interviewde, kwam ik tot
ontmoedigende gevolgtrekkingen, zoodat ik het hoogst
gewenscht achtdat de ontwerp-verordeningwelke
spoedig in den raad zal worden gebracht, een algemeen
verbeterde regeling verzekert. Of de regeering óf de
stadsbesturen zullen de koe bjj de hoorns moeten vatten,
want in den boezem der winkeliersvereeniging heerschen
zooveel verschillen in belangen en inzichten, dat het
Zweden waar het allemaal graven en baronnen zjje. Wjj
kennen heelemaal geen adel en we wenschen niets liever
dan eenvoudig en vreodzaam te leven.»
Inderdaad toont Noorwegen in alle opzichten den
vrede te willen en dat is wel noodig, want de verhouding
tasschen de beide landen, die pas geheel van elkander
gescheiden zjjn, is niet zoo geheel normaal als men in
het buitenland schjjnt te decken.
In een particulieren brief, dien de Noorsehe gezant te
Stockholm onlangs aan zijn broeder te Christiania schreef,
deelde hjj mede, dat de Zweden zeer prikkelbaar zijn en
zjjn toestand in het vreemde land dan ook alles behalve
benijdenswaardig was.
Aanstaanden Donderdag 7 Joni, zal het jnist een jaar
zjjn geleden, dat het Storthing het besluit nam, het land
tot eiken prjjs van Zweden ai te scheiden. Die dag moet
feesteljjk herdacht worden, maar om den Zweden zoo
min mogeljjk aanstoot te geven znllen te festiviteiten
karakter worden ontdaan en kinderfeest heeten.
Op het oogenblik bevinden zich te Christiania verschei
dene offioieele personen, die met bet oog op Ibsecs be
grafenis hierheen gekomen zjjn en thans nog eenige dagen
hier bljjven om verschillende zaken, veelal in verband
staande met de aans'aande kroningsfeesten te regelen-
Het spreekt vanzelf dat deze heeren gedurende du beide
Pinksterdagen niet beter weten te doen dan de omstreken
der stad te bezichtigen, want ook officieele bezoeken kun
nen niet worden afgelegd.
Zoo ben ik dan den (etsten Pinksterdag met twee
Doitschers, de bekende theateidirector SiegmundLauten-
burg, die hier deze dagen moet ovetblgven omdat de
koning hem tegen morgen, Dinsdagochtend te zjjnent
heeft ontboden, en een fregattenkapitein, „aide se camp
de sa majesté l'empereur, attueié naval d'AllemBgne,''
naar Holmeskolien en Vohsenkollen geweest.
Holmenkollen is een bnitesgewom fraai toeristonhotel
met dependenses, sportba-, dokterswoning en sanatoriam.
Het hotel zelf is verreweg het merkwaardigste gebouw.
Hst is, als alle andere, geheel van hout opgetrokken.
Wat een brandgevaar I zal men zeggen. Ja, dat is inder
daad heel ernstig, temeer daar alles elsctrisch is verlicht,
er behoeft maar even kortsluiting te ontstaan en men
jeugdige winkelpersoneel wel vergrjjsd zal zijn in den
dienst, alvorens een meer gezonde toestand zal zjjn ge
schapen. Dit bleek al heel duideljjk in de vergadering
van den 31 Mei j.l., de éen eischte sluiting van alle
lokalen, waar het publiek toegang heeft, dus ook van
café's, ingeval de winkels hun verkoop op een bepaald
avonduur moeten staken. Een ander wilde het bedienend
personeel wel wegzenden, maar zjjn zaak open houden
wjjl het nachtelijk uur voor hem het voordeeligst was.
Een derde beriep zich op het beginsel van individueele
\rjjheid, waarbjj officieele dwang uitgesloten was. Een
vierde integendeel meende, dat de winkelier thans bjj
de late sluiting slaaf van het publiek was.
De vergadering verliep zeer rumoerig en eindigde
met een kleine overwinning van vroegsluiters. Ik zie
slechts heil in het wetteljjk regelen van den arbeidsduur
van het winkelpersoneel en in het overigens geheel
vrjjlaten van den eigenaar in het uur van sluiting. Als
de overheid een moment van sluiting gaat voorschrijven,
maakt ze de straten doodsch en benadeelt ze de ge
meentekas op gevoelige wjjze, omdat het verbruik van
gas en electrisch licht danaanzienljjk vermindert. Boven
dien zjjn er vele lieden, die wegens hunne verrichtingen
des avonds eerst heel laat in de gelegenheid zijn hun
bjjzondere inkoopen te doen. Men legge het particuliere
initiatief, de persoonlijke vrjjheid van den winkelier dus
niet aan banden, maar bescherme de loontrekkende be
dienden. Er is één zaak in de Kalverstraat, die het
groepenstelsel toepast, waarbjj op hoogst oordeelkundige
wjjze telkens aflossing plaats heeft, zoodat ieder employé
slechts 7 uur achtereen dienst heeft, naar ik meen.
O, dat aanprijzen van artikelen, dat voortdurend in
de weer zjjn en dat aanhoudende babbelen is voor onze
winkeljuffrouwen zoo vermoeiend en enerveerend.
Daarbjj komt nog, dat zjj die in den wedloop met de
kameraden achter bljjven en dus minder gelukkig in
den verkoop zjjn, aan het gevaar zjjn blootgesteld ont
slagen te worden Die arme winkeldames Hard werken
voor een schamel stukje brood5 of 0 gulden in de
week en dikwjjls den Zondag er in begrepen is geen
zeldzaamheid I Een enquete zou heusch bedroevende
dingen aan het licht brengen.
Aan den Amsterdamschen brief van de Prov. Geld. en
Nijm. Ci. ontleenen wij h1 volgende
»Er zal nu weer een adres circuleeren, ditmaal uit
gaande van «Patrimonium.» Ia 't algemeen dweepen
wjj niet met dergeljjke adressende ernst is bjj vele
onderteekenaars verre te zoeken. Doch de zaak, waarom
het nu gaat, is geheel en al een practische en daarom
is zjj niet alleen sympathiek, doch is het gevaar ook
kleiner dat er een «mop« van gemaakt zal worden, door
het laten teekenen van kinderen etc. Het gaat nl. om
de verbreeding der Oosterdoksluis, die noodzakeljjk is
als men den scheepsbouw in Amsterdam wil behouden.
Die verbreeding zal dus weer werk en welvaart geven,
nu en later. Werk op den winkel zal trouwens het
Damrak binnenkort ook wel opleveren, want ondanks
de geruststellende verzekeringen scheurt ons Beursje er
nog maar lustig op los, zoodat meer en meer de over
tuiging veld wint, dat hier binnen niet al te langen
tijd wat af te breken zal zjjn. De Beursj doet 't nogal
netjeszjj scheurt hoofdzakeljjk van achter, dus aan ie
zjjde der Beursstraat, waar vanwege de ongezelligheid
en de nauwte absoluut niemand loopt die er niet zjjn
moet, zoodat zjj niet die waardeering vinden, waarop
zjj meenden te mogen rekenen.
Wat niet wegneemt, dat elke vreemdeling toch de
scheuren gaat kijken al moet hjj er ook naar zoeken.
Naar Amsterdam geweest zonder de scheuren gezien te
hebben, staat gelq'k aan een bezoek aan Rome, waar
men den H. Vader heeft vergeten. Baedeker moet beslist
een supplementje laten drukken. En waar de jongens
nu ook al zingen
heeft een brand waarbjj aan bluazchen niet meer te denken
valt. In 1895 was dit hotel afgebrand omstreeks mid
dernacht. Ia ééa uur tjjd was alles afgaloopsn, twee
jjskoelers en een tafel, meer was er niet van overgebleven.
Maar in '96 werd het nieuw opgebouwd, zoo fraai, dat
het gebouw op zichzelf een groote bezienswaardigheid is.
De ruime, fraaie eetzaal beneden met zjjn fraai besneden
wanden, vol porselein en koperwerk, en zjjn afzonderljjke,
san osne zjjde opene kamertjes, door knnstig besneden,
met fraai geweven doek behangen, sohntten er tasschen,
is even rjjk ais karakterestiek en gezellig. Rechts daarvan
is een ontbjjt- en souperzaal voor de pensionnees.
De wanden van dat zaaltje worden gevormd door
geklemde bas reliefs, voorstellende fantastische figuren
nit Noorsehe legenden, de zolder is eveneens van hout
snijwerk. Links van de eetzaal bevinden zich een rook-
en damessalon deftig modern gemeubileerd. Boien be
vinden zich behalve as apartomenien van den directenr
en eenige kamers, die alzoadorlgk verhuurd worden (de
Zweedeche gezant Gael'er woonde er thans) particuliere
rook- en eetkamers, een Ditm&rschen stobe en een
koninklijke zaal. In laatstgenoemde zaal hangen in een
ljjstje aan den wand de handtoekeningen van koning
Oscar van Zweden en keizer Wilhelm van Duitschland,
die bsiden dit hotel mot Lnn bezoek vereerden. Al deze
kamers zjjn buitengewoon fraai en zeer karakteristiek
gemeubileerd. Het houtsnjjwerk aan de wanden, waar
van zelfs iedere boom van de opeenstapeling van boomsn
die eeu maar vormen, ahonderljjk is besneden of ge
schilderd, bljjtt eenter steeds domineeren. Zoo ook in de
particuliere woonhnizen, die ever. eens alle van hont zjjn
vervaardigd. Men denke echter met dat zoo'n houten
huisje weinig geld kost. De groudstoi misschien wel,
maar er is ontzag.jjk veel arbeid aan. De woning
van den dokter op Holmenkollen bjj v., een viiia met aebt
kamers, waarvan echter slechts vier flinke afmetingen
hadden, de andere klein en onbeduidend waren, had naar
men zeide omstreeks 5000 kronen, d. i. 33000 gulden
gekost.
Van Holmenkollen komt men na ongeveer een unr
stjjgena te Vohsenholleu, den top van den berg, waar
een klein csfé en een reusachtig sanatorium voor long-
Heb jjj niet die kleine scheur gezien
't Is er eentje van een duin» of tien.
Kunnen we aannemen, dat scheuren-attractie ook een
der clou's voor de a.s. Rembrandtfeesten zullen zjjn.»
Hugo van de Leeuwarder Ct, spreekt over »Naatj#
Eendracht». »Da bladen vertellen, dat Naatje weggaat
van den Dam, voorgoedomdat ze naar men^flaistert
een gevaarljjk individu is, gevaarljjk voor haar msde-
menschen. Naatje mist een arm daar hebt ge misschien
van gehoord. Nu staan er op den Dam meer arme
mannen en vrouwen, die een of ander lichaamsdeel missen
en in de overbljjvende zelden verkochte tramkaartjes vast
klemmen. Maar Naatje staat te hoog om op dergeljjke
wjjze haar kost te verdienen. Zjj heeft zich na eenmaal
op een zeker standpunt geplaatst en verkiest daarvan
niet te wjjken, al vallen haar alle lichaamsdeelen af.
Bedelen wil ze niet en tramkaartjes verkoopen ook niet.
Zjj heeft zoo iets als hoogmoedswaanzin en verbeeldt
zich, dat ze de Eendracht voorstelt, zoo leeljjk geschon
den als ze is
En na bsweert men hardnekkig, dat ze weg moet,
met gewelddat spoedig in het Gemeenteblad een voor
dracht zal verschjjeen tot wjjziging van het Damplein en
dat Naatje dan ook zal verjaagd worden.
Dat stemt weemoedig.
Naatje was een stadslype. Ze etaat op alle prentbrief
kaarten, die hot koninkljjk paleis weergeven en ze is
getuige van alle bezoeken van haar gelieide vorstin in dat
donkere hooge huis daar vóór haar. En we kannen haar
niet goed miBsen. Want in den maanbel:ohten avond,
dan is zjj de donkere bloem van poëzie in deze groote
stad van tramgegons en kargeratel en eleotriscbe straal
bundels. Mooi is ze niet, maar fier en standvastig; en
hoe ljjdt ze, dag aan dag en nacht aan nacht, om haar
leeljjkheid, haar geschonden zjjn, kille bronzen tranen,
die niemand ziet Wie lang luistert, hoort haar den
dichter nafluistoren
Mjja rechterstronk is de dos, dien mjj schonk
De zon, om den sterfiing te sparen,
Wien mjjn lichtlooze blik zou bleeken van schrik
En mjjn droeve gestalte vervaren
•Scheiden that Weh I O Naatje Eendracht van den
Amaterdamtchen Dam.»
De meeste briefschrijvers uit Amsterdam spreken,
en hos kau hit anders? over het bezoek der Chineesehe
missie. De man van de Zwolsche Ct. vindt dat die gele
menschen absoluut niet den indrnk maakten van vorste-
ljjke personages of hoogwaardigbeidsbekleeders.
•De een droeg een leeren kapje op het hoofd en een
langs pij aan het lichaameen tweede had een soort
portierspet met gele randen en een jekkertje; esn derde
droeg een rond fantasiehocdje met een demi-saison,
kortom van Btaatsie was geen sprake, naar onze westerEche
opvatting althans. Een der omstanders maakte naar mjjn
meening de zeer juiste opmerkicg, dat ze voor onze
oogen zoodan g allen op elkander geljjken, dat ze gemak-
keljjk van tenue zouden kunnen verwisselen zonder dat
mm er iets van zou bemerken. Hun verschjjning in de
hoofdstad was slechts een visioen, want raadhuis, werk-
tnigenfabriek en stoomdiamantBljjperjj werden alle binnen
Blechts enkele nren bezooht. Ik voor mjj houd er voor,
dat die heeren naar hier komen, eerder om eens te
nenztn dan wel nit bepaalde zocht naar stadie of
intensieve belangstelling voor de Europeesohe kunst en
indnstrie, want daarvoor is een oogopslag in tal vau
inrichtingen ton eenenmale onvoldoende te achten. Zjj
doorloopen in een minimam van tjjd een maximum van
mnsea en indnstiieele stichtingen, waardoor de indruk
onmogeljjk langer dan het vericbjjnsel kan duren.»
ljjders staan. Gedurende die geheele wandeling, evenals
vanaf het terras voor het toeristenkótel of het platform
nabjj het caié Vohsonholler, heeft men praohtige ver
gezichten op Christiania en de Christiania-fjord. Het
berglandschap op den voorgrond, het heldere water waar
uit de rotsige kusten en oilanden, groen van de aitge-
Btrekte sparrenbossohen, waartussohen hier en daar witte
huizen opdniken, daarachter, dit alles levert inderdaad
een leëeriek schouwspel op en de combinatie van zee-
en berglandschap is de mooiste die men zich denken
kan. Ook de wandelweg van Holmenkollen naar Christiania,
rjjzeed en dalend tasschen de dichte sparren wonden, waar
men tal van fraaie landhuizen passeert, is buitengewoon
interessant.
Maar interessant ook waren de gesprekken, welke wjj
gedurende deze wandeling voerden. Een enkel staaltje:
Een der heeren moest eers in Menaco den directenr van den
schouwburg spreken. Deze was echter jnist aan de repetitie
ea verzocht den bezoeker even n zjjn particuliere loge
te wachten. Terwjji aan dit verzoek werd voldaan en de
vreemdeling in de loge zat vanwaar hjj het orohest niet
kon zien, klopte de kapelmeester af ec even later kwam
iemand den zanger, die zich jnist op het podinm bevond
iets zeggen, een Italiaansche volzin waarin het woord
maestro* voorkwam. Hat bleek later dat de mededeeling
lmdae >De meester wensebt dat u dit zoo en zoo zingen
zult.» Heftig antwoordde de zanger »ik bon zelf mooter
en zal zingen zooals me dat goeddunkt.» Heftig ramoer
in de orkestruimte, iemand stoof naar boven het tooneel
op en wilde den zanger teljjf, doch werd door eeu aantal
anderen tegengehonden. Het was de orohesl-dirigent en
wel niemand minder dan Leon Cavallo, die zoo diep
verontwaardigd was dat men hem zgn meesterschap
wilde betwisten. Zoo waren er meerdere anecdotes doch
niet alles is geschikt voor een brief aan een dagblad,
vooral met als die brief in kvestie toch al lang genoeg
is. In elk geval, de geeatdoodende Pinksterdagen waarop
zelfs tot Maandagmiddag 5 unr het billardspelen verboden
was, kwamen er mee door en morgen gaat het gewone
dageljjksch leven weer aan den gang.
