Wortelsnijdm - Stroosnijders - Kookpotten, H. S. CLOECK van f 7,50 tot f 20. Magazijn „De Kroon" Groote voorraad .solide kwaliteit, lage prijzen. Knakworstjes Leidsche Leverworst Appelsteeg No. 5. Handwerken BORSTPLAAT, *2ïïT!; STsil."'8™8- BUITENLAND. Sint XVicolaas. GRAAN-, BOONEN- en LijftKOEKBREKERS OorschmachinesRosmolens, Wanmolens IPP raag prijscouranleü en mlichtiiigflii „Het Witte Huis", in solide donkergrijze of mooie fantasie-dessins Laat 120. J. DE ROVER KATOENBAAL" K donfe LaaS' is niet Kelukt- In onze LEO F A S T. tm het kindT 0380 t0rD8 k°men' lüU 'l zBn curreerende8pryronvoorEanden^ de magazijnen vaïweïktSiee?19 ver®chillende 'on Laat, hoek Boterstraat, ALKMAAR, 20 cent per paar. 8 cent per ons. VERPLAATST. is van GROOT NIEUWLAND D 73 verplaatst naar Houttil B 25. iHiermede bericht ik mijne geachte clientèle, dat de vanaf heden zijn geétaleerd. >v s L. T. FRANSE-Meyer. BOTERSTUKJES en BOTER- SPECULAAS. W. van der VEJEIV BAAIKETRAUKER, Hoh .'ui.";™.: düf tl 1 Ca °Cb Wil Weer ècht in Sint NikrlaaB, eB vronwcibrwpglBg In 't Oosten. -■iet alleen ia Japan eo China, ook in Turkije, en ia Egypte begint die geheim zinnige onrust in do vrouwenziel, die hoop op de bevrijding uit de ver drukking van onrechtvaardige wetten. Hoewel deze begirael ngea nog alle organisatie missen, bestaan zij toch reeds sedert jaren en evenals de rook 't vuur verraadt, zoo verraden hier en daar enkele teekenen dat er iets broeit. Van tijd tot tijd hoorea we van een Europeesche vrouw, wie het, 't zij als dokteres t zij in een andere hoedanigheid, gelukt is in de een zaamheid van den harem door te driagen en daar bemerkt lieeft, dat ook onder deze schoone, gedachtenloozi wezentjes, onder deze bonte, tjilpende vogeltjes eenige denksters zijn, die door 't lesen van Wost-Europooschu werkea 't onnuttige van haar leven hebbes ingezien en met hare zwakke handen den keten, die haar ge vangen hondt, trachtten te verbreken. Haar vertwijfeling, haar verlangen naar vrijheid e> werkzaamheid, haar treuren over haar leeg leven heeft Iierre Loti een boek doen schrijven „Les Eésenohan- tées waarin hij de emancipatie der Oostersche vrouw beschrijft. Met dit boek heeft hij niet alleen de opmerkzaamheid der litterairische wereld getrokken, de ideeën, die hij erin verkondigt, hebben plotseling de aandacht op dé vrouwen m 't Oosten gebracht. Missak Essendi, de lurksche gezant in den Haag, die lang genoeg in Europa is geweest om, zooals hij zelf zegt, de zeden en gewoonten te leeren kennen, schreef in de Gauloii een open brief aan Pierre Loti. Hij spot daarin met ae Uon yuichotterieën van de Europeanen, die de arme Oostersche vrouwen uit haar ketenen willen be vrijden en bewees met al zijn geschrijf niets anders dan dat de geest der Turksche mannen nog altijd d oude is gebleven. Jean Carol, de feuilleton-schrijver van de Journal du Caire stelde twee artikelen samen, waarin hij 't woord gaf aan een jonge Turksche, een VM 16 intolligonte, diepgevoelende vrouwen, die me' sterken ontwikkelingsdrang bezield, zich uit haar leeg leven redde door middel van) vlucht met prijsgeving van alle geluk en alle banden, die haar aan 't vader land bonden. Wouryé Neyrel Nisea spreekt over de beweegredenen, die haar en haar vriendin er toe gebracht hebben te vluchten. Wjj kunnen niet al de oorzaken optellen die ons langzamerhandi van 't Turksche leven afkeerig maakten v;.®s 'fve,n zelf, dat wij zoo vreeselijk vonden Hoe dikwqls heb ik getracht, de inrichting, de gebruiker v"\ leven te begrqpen, te verstaan, mjj er in te k«nn! eenzame harem leeren wij niets van 't leven nen, dan dat, wat we in de boeken lezen of wat h«r«ilffl„gpU ienu uel,'raden' die van buiteD af ons oor l n tocb belette deze eenzaamheid, waarin wij ïnS dat deLwenscb in ons kwam, ons zelf te willen zyn, op eigen beenen te willen staan. <r verweldigend was de indruk, die de vluchtenden van de vrye wereld kregen. sO, deze uitgestrekte, groene «d om on?. - .daarginds. Semlin en dan Oostenrijk, reiè i Vnnrr7fl Z°ude,D z«n' de indruk van d2ze óthL-n i i e!rst® maal met ongesluierd gelaat een onbekend land te betreden. Niet te weten waarheen men zich begeeft, met te weten welken weg 't leven V°,°rk )rflk 0,1 waar onbekommerd voort te gaan! I 'l horizon van 't leven zich te zien openen 7- a- b'auw en helder is Ic ,i™,Lv'e 6u. ter hun lev.en 'anK in verdrukking hebben oorgebracht, weten niet, wat zn met de zoo vurig da^URd v vrflbeid moeten beginnen en 't teere meisje, dat altqd van de wereld afgesloten was geweest, onder- ee,n smürtelqk lot. Wat zij daarover meedeelt. ,-f!8 de klacht van iemand, die te lang en te zwaar lydt,om zich nog in 't leven te kunnen verheugen. »Mqn vader en my'n moeder, die mijn jeugd zoo vroolnk n onbezorgd maakten, blijven altijd mijn geliefde ou iers. loen zy my later zoo vreeselyk lieten lijden, was dat niet hun schuld, maar van de wetten die in onzen tijd met meer thuis hooren en waaraan toch zoo kramp acntig wordt vastgehouden. Wanneer zij wisten, hoe HatP0,n tUrnll en vfrtwÜfeling er in mjjne vergiffenis ligt, zou hun hart zeker niet voor my gesloten blijven. Vry, )a vry zyn wy 1 Wy hebben frissche lucht en verwarmende zon, onze droom is vervuld 1 Maar waarheen zullen wy ons zoo geheel alleen begeven Wy hebben t zoo gewild en wy moesten vroolijk zyn en lachen «üaa„r ü8?n' T Plaats van de vreugde van de vrijheid te gevoelen, hebben wy slechts tranen. Voor dezeD schoonen avondhemel, voor 't schoone paleis, dat ons verblindt, weten wy niets beters te doen, Zennour en \s n met armen om eikaars hals te weenen o Wie treft dtze roerende klacht niet van deze arme zwakke wezentjes, die uit haar warme kooi in 't ruwe leven vlogen, en die voor den strjjd van 't leven niet gehard waren Velen zullen den ouden Missak Essendi geluk geven, die Pierre Loti verwjjt, dat hy de Turksche toestanden door den bril van een Franschman ziet en uit de klacht van eenige Turksche vrouwen den verkeerden slotregel eener algemeene teleurstelling trekt, waarvan de meeste der lurksche vrouwen niets begrijpen. Missak Essendi spot ook met de gedachte, dat een onrust zich meester hetft gemaakt van de Turksche vrouwenziel en dat de Oostersche vrouwen zich met de emancipatie bezig houden. Voor haar bestaat geen vrouwenbeweging, alle inrich tingen zyn goed zooals ze zyn en de mannen en vrou wen zyn daarmee tevreden. De harem en het gebod aan de Turksche vrouw om voor vreemde mannen haar gelaat te sluieren, geldt als een afstraling van de wijsheid van den Profeet. De legende vertelt, dat de Profeet eens een vriend wilde bezoeken, die hy niet thuis trof en inplaats van door hem door zjjne jonge vrouw werd ontvangen Haar schoonheid maakte hem zoo verward, dat hij op z'n terugweg 't verbod uitvaardigde. Hy wilde de mannen voor de verzoeking vry waren »Maar,« zegt Missak, una zooveel honderden jaren van beschaving zyn de mannen toch nog hetzelfde. Wat gebeurt er, wanneer twee personen van verschillend geslacht tezamen zyn De man, die een goede opvoeding heeft genoten, zal tegen de vrouw zeggen dat ze bekoorlyk is en hy gaat zijns weegs t betreurende, dat hy haar niet meer kon zeggen. En in ingewyde kringen beweert men, dat de flirt slechts t voorspel is van datgene, wat er op volgt.® Da oude spotter Missak voegt er aan toe, «dat hy deze stelling niet verkondigt om de Europeesche zeden te critiseeren. Hy zou niet gaarne den opstand bezweren, die zulk een oneerbiedige beoordeeling zou te voorschijn roepen in de salons, waar op dood en leven geflirt wordt.« Dan behandelt Missak de polygamie. Zjj is wel is waar niet afgeschaft, maar'toch bezig uit te sterven en hy noodigt Loti uit hem 20 of zelfs 10 polygamisten in Turkjje op te noemen, 't Leven in Turkye is zoo duur, dat de mannen zich niet de weelde veroorloven van meer dan één vrouw. En wat de Turk sche vrouw aangaat, zjj heeft een recht, dat menige andere vrouw haar benijden zou, n.l. over het door haar meegebrachte vry te beschikken en zonder toestemming van haar man koopen of verkoopen aan te kunnen gaan Wat de polygamie betreft, zegt hy met een hoonend lachje, die heeft hy' in Europa onder verschillende moderne vormen leeren kennen. Natuurlijk vindt Missak ook de manier, waarop de Oostersche huwelijken ge sloten worden, goed en nuttig. Dit geschiedt meestal door de familie en 't oordeel van betrikken personen wordt met gevraagd. «Maar,« vraagt hy, «als de jonge menschen ut Europa elkaar dan zoo goed leeren kennen in de salons, waarom hebben er dan zooveel echtschei dingen plaats 't Eenige verkeerde punt dat Missak toegeeft, is dat de Turksche echtgenoot zyn vrouw zonder opgave van redenen kan verstooten, wanneer hy maar in staat is hare bruidschat terug te betalen. Volgens zijn inzicht bevindt de Turksche vrouw zich in haar levenseer góed Zjj leert, wat zy noodig heeft om een goede echtge- noote en moeder te zyn en men moet haar vèr houden van de buitenlandsche opvoeding. Vooral vreemde talen zyn verderfelyk voor de Turksche meisjes, daar zij daardoor in staat zyn boeken te lezen, waarin voor haar verkeerde ideeën voorkomen, die ze maar onrustig maken lk weet met m hoeverre Missak Essendi de wereld litteratuur kent. daar hy zich 't oordeel schijnt aan te matigen, dat er geen andere dan slechte boeken bestaan Dit is echter een reden die in de heele, heele oude tijden thuis behoort, toen men 't ook gevaarlijk vond de meisjes schryven te leeren, omdat zy dan minnebrieven konden schryven. Tusschen de denkbeelden VEÊVOÊDERWERKTUIGEN. - -»«o uouauooiuoD van Essendi en die van de moderne vrouwenbeweging iszoo'n diepe afgrond, dat hy met te overbruggen valt; evengoed zouden we ons met een Marsbewoner over 't beste opvoedingssysteem kunnen onderhouden. Men moet diep medelijden gevoelen met de Turksche vrouw, met haar, die nog sluimeren, «aar 't meeste met haar, die ontwaken. Wy kunnen evenwel niets voor haar doen want baar keten verbreken kunnen zy alleen zelf, uit haar midden moet de kracht komen en wij kunnen niet anders doen dan Nourgó el-Nis 4 en hare vriendin Zennour toeroepen «Droogt uw tranen, want een groote zaak wacht u. Arbeidt, leert en weest sterk, opdat gy de dochters van uw land tot voorbeeld zijt en aanvoersters wordt tot de bevrijding, welke iedere vrouwenziel zich wenscht.® Naar Anna Plothow Kom, VAN ii. Terwjjf bet kindc meisje boven Trnns kleedde, waien by de jonge vronw, die in het salon den heilige zat te wachten, de gedachten weer losgebroken, als een hoog gezwollen rivier, die door de dgken heenbreekt. Ze had alles gedaan prcies als de vorige jaren, toen haar man nog by haar was ze bad Piet, den bode, weer genomen om voor den Goeden Sint te komen dat 'wiMem"p'g acbb' da.t 44' geen gevaar by was - "''ï1" £10t toob noo't m«r zag. Wat was het nn trasdn v u- W0D zeggeB> 'anmiddag toen by kwam vragen of by °m zeven nar mocht komen, inplaats van om half acht? Hy bediende zooveel families, by was et dnitia nit" N u ?'kJaaS' eB hB baaide er eeu aardig Ïaan dÓf u t m,erron" Poeldyk beslist op ge Btaan dat by by hadr om half acht zou komen. Das was hy vanmiddag nog even aangeloopen, om te vragen of het zeven nar mocht zyn. Goed, zy vond het goed het was 44t hetzelfde Ze bad alleen half acht gezrgd, omdat hy, loen Willem nog by haar was, ook om half acht kwam, ieder jaar. zJUeT tn8» W-B h.et. toch weest, dat Piet had willen óef^n d f t B 110 ™rsPrak- Hë bad haar man Wilfem h Z° Z 6rn,t begrÖPen- Maar wat had h bben m n°0d,g, g9had? faÖ hem cadeantjes hebben gegeven voor kleine Trnns P Piet fcad zich ver sproken, en zy had niet verder willen vragen. Ze mocht nn met meer belangstelling hebben, voor - haar - man Neen I nooit meei En ze wilde ook niet 1 i Hy had zoo van Trans gehouden, altyd I Toen bij wegging, had hy gezegd: Ik laat jou het kind, dat L betei da billgker. Maar gelóóf dat het hard ie, en Hel die laatste opoffering van my niet op te lagen prijs I kii1 °°u-Tel mooi was het geweest van hem I Eerlyk was Zhn j!n i 8eweestdat was zyn eenige, maar dan ook zyn groote en volkomen dengd. Je kon op aan, als hij iets zei, dat by 't mééade U Maar ze mooht niet meer aan hem denken. Zs had nu byna een jaar geleefd, zonder aan hem te denken. Hoe kwam ze nu opeens zoo vol herinnering? En zachtheid 6 Hun huwelijk was een vergissing geweest. Zooals hef. nu was, was het goed. En billgk. Geheel ze mocht niet denken I Dat was altijd haar ongeluk geweest: dat denkeu Of haar geluk Zs wist het. niet meev. Kom, ho»< kwam ze vanavond toch zoo werfelend en onzeker van haar ze f Ze was toch oen jaar lang teler van alles geweest 1 Neen I neen I neen I boos schreeuwde ze het z;ch- zelf toe: Ze wist het telcer, en ze won er niet meer over tobben, aarzelen het was goed zooals het was, en dat denken on dat dweepen, die illusies en die utopieën, zr mocht er niet mee spelen, want ze waren haar onaelul geweest, van den eersten dag al aan, haar noodlot, allo- maal 1 Haar man dacht niet, k4d nooit gedacht. Hjj ééd k TaV8n. nnch,er zakel"D6C8cb. Misachien was het ?MStel 'B pMotischer. in het nuchtere, practieche leven. Maar tusachen tèv had het de kloof gevormd, die ieder jaar, iedere maarid, iederen op hst eind van haar nuslnkt hnwelyksleven, breeder gaapte en wter breeder. Tot hg met meer te overbrnggon was - oen kloof van volmaakt antipathieke, elkaar-afstootende levensopvattingen - nut meer te overbruggen zelfs met door ban kind. Toen waren zs van elkaar gegaan. Gewoon - zonder veel opzien zonder offioieele soheiding. Ze walen 't zoó volkomen ééis om te gaan en ze zouden toch niet m?er trouwen. Voor zulke menschen is stadhuis-scheidini? een onkiese he komedie. Hy was gaan reizen. Later had zfi gehoord, dat hjj in Dan Haag was gaan wonen. En nn die vreemde ontmoeting met Piet i Zs voelde zich onrustig. Er hing iets 'in' 'de lnoht, dat naderde en haar ?aag drukte. Piet had nog r éér geweten. Dat zag ze ja aan zyn klenr dat hoorde ze aan zyn gestotter. Maar w4t kon het zyn haar wét naderde er dan wét?! Ze wrong zich de handen, zenuwachtig. Maar ze trachtte haar onrast weg te redeceeren. Er was niets. Willera was veel te nuchter, om iets geks te doen. Ze trachtte zich in te praten, dat het maar alleen het verzoek zon geven'* °m h6t öen °f andM Pak^® 8aD Trnns 1(1 Het was het eerste St.-Nicolaasfeest na hun scheiding Zs wist dus nog niet, hoe hy zich dien dag voortaan fskó?-eTrnn°9n' H Va° zi?h zon Iaten buoren. *ae zeker Irnus meende immers, dat hy op reis was Met bMr 'M aardaS had hy Trnns bloen^n gestan d, een nrand vol bloemen uit het Zmden - en de lang-begee de fiets. Nn zon hy natnnrlyk weer iets geven/ Maar er waB nog mots gekomen. Wat was natnurlyker dan dat hy Piel had gevraagd.. fbk dat H km/n g8TaatlÖk haar geweekt, eigen- lgk, dat ze den boda weer genomen had. Ze had er wel bg gedachtmaar weekhartig had ze het willen hebben net als vroeger. Ook had ze geen lurt, aan een nieuwe ling alles nit te leggen hoe hg doen moest. V. S. OHMSTEDE J.Czn., mMuï. Centraal Jk leedlng-Jlaga* f|n Eigen werkplaatsen. Speciale Inrichting voor Kl edlug nnar nsaat. -saisons A11?b prima kwaliteit en eigen fabrikaat. MAGAZIJN Mij steeds beleefd aanbevelend DAGELIJKS VERSCfl. Zou Trnns t óg «iet klaar zgn Heme tjO hoe.... hoe.: bUef p;.( pi fM JÓ6.zitten mëmereL En waa;? bleef 1 iet Piet, die nooit een minuut te laat was r Zie je nn wel, dat er wat dreigdt. Zie je nn we 1 Het was tien minntea over zevenen I Es het iets, dat in de lacht was naderde naderde. Z e je nn wel. at er wat dreigde. Och I die dwaze sentimentaliteit, die khun zeen ge herinneringen 1 Ze mceht niet desken 1 Ze moest nu maar eens flink door dien eersten keer heen bgtes, dan kon ze de volgende jarec vanzoll flmker ribt' 1 B6riBg wo dt nitgewisoht door den fyd, en wonden genezen. Ze betrapte zich op het woord f Wondet Zs tchudde tioh met geweld los als uit eea greep. »Ja zeker wonden», zei ze hardop, dapper en met klem, Hemel!jel' Toen stond zs op en deed de kamerdeur open. b mPj 63 l8810? h00tde naaf anlwoord, gleed haar blik angs den vloer, laBg8 de kamerdeur, waarvan ze d".k"0p baar band hield. En onwillekeurig blief hö dl vïlf °a ïet,0Bde,8le pan'el. waar van den beneden rand S f IZ Ml®61 8i Wa?> Dat had man gedaan. In de nifriÏÏó HaD 2BBlW-r8panBiBg herinnerde ze zich IhnH 8 Bgen'J Hoe haar maB d« gewoonte had veTvrlmd"- e<!t8te j"4D' to,n de groote, ern- L g er no« n'0t was, vaak ruzietjes hadden gehad, die haar nu ol zoo kleinzielig leken, L 0m als hg de deur inkwam haar open te duwen met de punt JlM«nZ0h ea ai8 bB er nit ging, en haar weer ge sloten had achter zmh, op dezelfde manier nog eens to voelen of ze wel goed dicht was. Dat teellende ook weer zyn ruwen aaid. Dat, en honderd andere kleinigheden, die haar nn te binnen schoten. Lu toch zon zy er thans geen herrie meer over maken. De scheiding had haar vsdl zachter gestemd H«Vn.USA^am' ?6t rrde jaffr0QW. in kaar Zendagsche kleedje, de trap af. Haar kleine engelZp w.s het emige, dat jta hier nog had. En de herinnering Maar Be waren net binnen; haar dochtertje had haar kleedje uitgespreid, zorgvuldig, aan beide kanten nevels haar op de sofa, om het niet te krenken, en, moe van spanning en opwinding, z.ch gedrukt tegei haar aan dat bet de levende wss, en geen man maar zoo meteen ,m;.mtbakkea Tcor- die dadelyk komen zon - toen bui II het rytnig aanrolde en stilhield voor het hnis Verleden jaar „a. haar man gegaan, maar nn ging .KomTr kamerceQr 0n °Pende die wyd, noodendl kei8 VHfP e-" !tel''eB bl'Lk ,?P de klok- °0k de heilige B munten voor halt acht! Er moest iets gl- na wasdeb8rinne>-ingnogvolkomener. ziaoals zs het zich gewenscht had >Van harte welkom lt herhaalde zy werktuigelyk. Truus zat te beven in een boekje van de eanapee. Hy struikelde over zyn kleed, dat bem veel te laag was, van voren - het was een 4nder dan verleden jaar maar het kind merkte er niets van. En het vreemde in de lucht naderde, naderde. Hy deed gtwoon zyn plicht, precies als de andere jaren, by bromde in zyn baard dezelfde vragen en ver maningen, die ze verleden jaar met haar man van hem bad gehoord. En lóeh moest er iets gebeurd zyn. Truus, niet meer zoo bang, nu zyn stem, goedig, klonk en de cadeautjes voor den dag kwamen by hoopen, naderde, dorst hem een handje te geven. Zy was toch dapperder geworden, dit jaar, het kindelyk geloof zou gauw gedaan zyn. Piet was een beetje schor, een oogenblik bleef hy steken, kuchend en schrapond. Zij glimlachte, maar het meisje keek met groote, vertrou- wei8collo oo..en raar hen baiden op. i. dit'? b'ö'adehy, ,ja van paatje. zy huiverde he. kwam t plotseling er was iets, ol er w4s iels 1 «paatje, die ergens heel ver op reis is, maar mij een brief geschreven heeft, of ik je dit geven wou,. hij schraapte wéér »als je nog even zoet was als vroeger en nog altyd even lief voor je maatje. Hy vroeg mjj ook, je te zeggen, dat ja altyd aan hem moet denken, dat je hem nooit en nóóit moogt vergeten, ook al blijft hy èg zoo lang op reis. - Z*1 je dat niet »Nee, mynheer Sint-Niklaas.. »Ea tenslotte vrceg hjj me, je hartelyk van hem te gioaitü, joq on u ook me?roaw.< Hjj boog zich over haar om haar te kassen. Maar irnns, zenuwachtig van blydschap en spanning met het groote pak, liep al weg. Toen ging hg heen Eu de moeder staarde hem na. Die woorden en zy had geméóndl Opeens had ze gedacht onmogeJyk, Ze was geschrokken van de gedachte I Ae moest gaan zitten. Terwjjl ze, voor huar schemerende oogen, hem naar e deur zag gaan, zonk ze neer op een stoel Maar ze vermande zich. Ach, onzin 1 En het was z n d g, daaraan te denken Eu toch naderde het iets, het v.éémd-, naderde, zwaarder, kneep haar keel bjjna dicht De Sint aarzelde, heen te gaan. En ineens voelde z*, dat het v,4ar was! Maar hy, stond al in de dear, deed haar achter zich toe en schopte er even, héél even tegen met de punt van zyn voet r Toen stortte zy bem na, wierp zich in de gang aan u?"j '00tM- '^n 28 k r 6 t van ontsteltenis én van blydschap „Man 1 Willem! Mjjn man!. Hy, nader komend, struikelde over zyn tabbaard.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1906 | | pagina 6