No. 283.
Honderd en achlsle jaargang.
190<>.
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Oorspronkelijke Sctietsen
.iiX,Tr5. 'iv ttó'ijr'c's.ïïk
ZATEEDAG
1 DECEMBER
Ainsterdainsche Brieve».
LEO FAUST.
BINNENLAND.
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80franco door het geheele Rijk f I,
Afzonderlijke nummers 3 Cents
Telefoonnummer 3
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N.|V. Boek- en Handelsdrukkerij
v|h, RERMs, COSTER ZOON Voordam O 9.
^teeueu bikker,
ALKMAAR
COURANT.
Toen in 1893 het grootsche Wilhelmina-gisthuis ia
de Helmersstraat, w or waar is de vele pat ënten uit bet
uude Buitengasthuis verhuisde», werd geopend stond
het laatste eenzaam en verlaten te midden van het
dichte groen, dat het omhulde en gedeelteljjk aan de
ot'gen der omwonenden onttrok, 't Kreeg iets spook
achtigs, het oude, mass eve gebouw, met zijn eiorme
afmetingen en zijn eentonige, zwaarmoedige gevellijnen.
Zenuwachtige menschen hadden voor geen geld van
de wereld eon voet gezet binnen de ru mte «au het
sombere „Pesthuis." En 't was er ook inderdaadfniet
pluis. Wie zich binnen waagde, hoorde op de inwo
nende zolders een onheilspellend gestommel en gekraak
en veel fantasie was er niet toe noodig, ora zich
deze zolders bevolkt te denken met booze goestew die
er hun rendez-vous hielden en er in 't k( stelijk duister
feestvierde».
Heel veel verschilde de fantasie niet van de werke
lijkheid. Booze geesten waren er in groo*en getale
geesten met vier po.ten en lange staarten en listig
glurende oogjes geweldige ratten, die bij legers van
duizenden op de zolders huisden en er een leventje
leidden van Jan Plezierdie er knaagden en braken
en vernielden en een leven maakten, volmaakt oneven
redig aan de onaanzienlijkheid hunner afmetingen.
Maar bij dete booze geesten bleef het nieter waren
er ook met twee beenen en zonder staart, hoewel ook
met glurende, listige oogen maar zij hielden zich nog
wat hooger op dan hun vierpootige en langstaariige
collega'sop het dak, vanwaar de jeugdige dieven het
lood en het zink wegpakten, om zich op geheimzinnige
wijze uit de voete» ie maken, wanneer de pclitie
blijken gaf, dat ze het niet oorkaar achtte, de gemoente
Amsterdam ongestoord te laten bestelen.
Zoo werd het oude Pesthuis allengs een ruïne.
Behoorlijke ruiten zag men er niet meer; ze waren
gevallen als otters van de vernielzucht der beminnelijke
Amstrrdamsche straatjeugd, die een ingeschapen en
ingekankerden afkeer hoeft van ongeschonden venster
glazen.
Repen en wind hadden alzoo vrjjen toegang tot het
gebouw, dat meer dan twee en een halve eeuw had
gediend tot verpleging van zieken aanvankelijk van
pestzieken er bij een tocht door zijn zalen en gangen
kon de bezoeker het zonder regenscherm niet al te best
stellen.
Een goed werk deed het Amsterdamsch gemeente
bestuur, door het groote gebouw in 1884 tjjdelgk af te
staan aan de ttVereeniging tot verschaffing van loonen
den arbeid aan werkeloozen,* die een gedeelte ervan
inrichtte tot werkplaatsen voor haar verpleegder. Ze
bleef er eenige jaren gevestigd, maar toen ze het in
1897 verliet, was het solide zeventiende-eeuwsche bouw
werk in een staat getaakt; die stemmen deden opgaan
om het kort en goed te sloopen, anderen waren er
voor, het met de omliggende terreinen af fe staan aan
het Rijk, onder voorwaarde, dat de Regeering daarheen
het onvoldoend ingerichte Ethnographisch Museu i
thans te Leiden gevestigd, zou oveibrengen.
Noch van het een, noch van het ander is tot dusver
iets gekomen. Integendeel: het oude Buiten-Gasthuis
is thans behoorlijk gerestaureerd en doet inzgntegen-
woordigen toestand volstrekt niet meer aan een bouw val
denken.
De heer TJonker, bekend om zijn bemoeiingen ten
behoeve van onbehuisde mannen, vrouwen en kinderen,
en indertjjd in dienst van het Leger des Heils, in
weiken werkkring hjj gedurende twintig jaar in aan
tak ing kwam met de onderste lagen der maatschappij,
ontving ongeveer 2 jaar geleden van Burgemeester en
Wethouders onzer gemeente verlof het Buiten Gasthuis
in te richten als asyl voor onbehuisden, onder voorwaarde,
dat hjj het van te voren in behoorlijken staat zou
brengen. x-
De vrijgevigheid was te prijzen maar de voor
waarde was moeielijk te vervullen. Een kwart ton was
er al gauw mee gemoeid I Doch ik mocht het in deze
correspondentie al etns meer opmerken in Amster
VAN
VI.
Te oud en te stram voor de meeste bezigheden, had
hg n.g werk gevonuen bg den aanleg van de nieuwe
riolen in Den Haag. Als een traag voortkruïpend
monster schuilt de opbrekerg de stad door. Wanueer
de voorposten begonnen zijn het houweel tusschen de
kuen te zetter, duurt het vier, vgf mamden eer de
straat daar. weer dicht ligt. Tot groot vermaak vooral
voor de paaiden in de stailen langs dien wtg die
hebben een tijdje gedwongen werkstakingwat 'hun
zoon gevoel geeft als Pietje, wanneer hjj van 't scnool
moet blijven omdat zjjn zusje roodvonk heeft.
Ze zjjn nu op de Paviljoensgracht. Op de Luthersche
Burgwal waren ze ges too .en op een z waren ouden
muur, kade van het water dat daar vroeger gelegen
heeft. Dat water was dichtgegooid, maar men had den
wal maar aten zittin. Jjie moest nu weggebroken
woiden; dat hield nog een beetje meer op. En er
werden een paar mannetjes op stukwerk aangenomen,
om de bonken steen en kalk, die uit den ouden wal
kwamen, af te bikken en tot nette roggebroodjes te maken.
Wat oude, stroef-schainierende mannetjes, die vroeger
voor de bestrating gewerkt hadden, maar nu nergens
meer goed voor waren. Onder hen was ook ouwe Hein, van
wiens banale oude dagen dit schetsje wat vertellen gaat.
dam is voor een goed doel gelukkig altijd wel geld te
krjjgen en zoo kwamen de noodige L20 000 ook weldra
bij elkaar. Het gebouw weid dus geres'auree;d, nalat
reeds vroeger een drijfjacht was gehouden op de ratten-
legers, waarbij onderscheidene fox-terriers onschatbare
en ongelooflijke diensten hadden bewezen.
En thans staat daar in de Helmersbuurt het
oude huis als toevluchtsoord voor e,n paar honderd
schipbreukelingen der maatschappij, die er dak en
voedsel vinden.
Een bezoek aan het voormalig Pesthuis* is leerzaam
en aandoen'gk tevens.
Leerzaam vcor zoover het een blik doet slaan in een
wereld van rampzaligheid en ellende, waarvan we het
bestaan nauwelgks vermoedden; aandoenlijk, waar we
de troostende barmhartigheid, belangelooze liefde en
reddende toewijding mogen opmerken om rampzaligen
te behouden en ellendigen op te beuren.
Wijd Staan de poorten geopend van da toevlucht
voor onbehuisden en met liefde worden zeTontvangen
de uttgestooljnon der maatschappij, die nergens troost]
nergens steun, nergens brood vinden dan hier, in het
oude Pesthuis.
Zeker velen van hen, die hier een toevlucht vinden,
gaan ondel ket verpletterend gewicht van eigen
schuld; doch geen verwjjt treft hun oor bijl hun bin
nentreden in het huis der barmhartigheid hier is het
geef den arme brood om te eten en kleederen tot be
dekking van het verkleumde lichaam omring hen met
troost en met liefde en poog te behouden, wat te
behouden is.
Eb er wérden er behouden.
Met blijdschap kunnen de heer Jonker en zjjn energiek?
'cotgenoote ervan getuigen.
En toch zjjn ze niet voldaan.
Ruüh twee honderd mannen, vrouwen en kinderen
worden er tegenwoordig verpleegd en er is plaata voor
wel vier hoadeid!
Plaats maar g«en R6ld
Met een f 25 000 alweer kon er veel gedaan worde».
Vandaar dat de heer Jonker op h*t denkbeeld is
gekomen, een kwartjes-izameling te honden. Met 100 000
kwartjes is hg voorloopig gered. Doch de kwarties-
stroom vloeit met bgster krachtig.
Wat te betreuren is 1
Want zoo er in onze groote stad éér inrichting is, die
sttun noodig heeft en waardig is, dan is het zeker de
I> e fluent voor onichaiiden.
Zie de lan^e tbfels, waaraan de hongerigen gespijzigd
worden en waarop ce r. usachtige schalen bruin brood
staar, die met wellust worden genuttigd zie de slaap-
i8?' i_uBar vermoeiden en uitgeputten het lichaam
uits tekken op het eenvoudig, maar helder linnen; zie
de zn gein gen zaal, waarin teedera kleinen, onbewust
Goddank, van de reeds vroeg ondervonden ellende, ver-
troo'e.d wot den door liefdevolle verplee.eters en ge
g gpt in den zak en hgt Qw gave gaarne op het altaar
der Laasteol efde, jHoersoh op het nobel ichtpaar, dat
U' der oxweerstaanbaren drarg van menschenmin, het
laven wgdt aaa de opbeuring van gevallenen, ook het
r.d-ea der diepst gezonkenen, aan het troosten van ben,
aan wie dn wereld schijnbaar geen troost meer bieden kon.
Uit Schermer hom.
In de Raadszittig van Donderdag, werd na heropening
algemeen be,loten, voor rekening der gemeente, tot den
boow van een woonhuis met kantoor voor den Rjiks-
ontvanger op gemeenteterrein bg het tramstation. Na
inkommg van het bouwplan zal het werk worden aan
besteed.
Mededeeling werd gedaandat van Ged. Statea is
ontvangena De rekening over 1905 sluitende met een
batig sr*ldo vau f 15.32 bGoedkeuriug op ondethasd-
echo verhuring an gemeentegronden, c. Suppietoire be
groeting over 1906. d. Brgrcoting over 1917; van de
goedkeuring op de verhoogde jaarwedden van burge
meester en secretaris zal later konnis worden gegeven.
U«rw&wiwwii
Wanneer je hem ZvO zag zitten achter in den sle. p
van t groote rioleeringswerk, met zjjn stroeve derr ère
rustig op een hoop onbehouwen steanbrokken waarvan
hg er regelmatig een uitzocht hjj zocht telkens
weer den mooisten, - netjes afbikte aan alle zes de
kanten, met het kleine botte beiteltje in zjjn ouwe
handt n, tn hem dan voorzichtig neerwerpen op den
berg die hg al be wei kt had, om, na wat rondkijken
even, dart weer een nieuwen uit te zoeken, dan zou
je gedacht hebben, dat hg voor zgn grgze ha en en
zgn ong-lotflyk uorre, geplooide handen, toch nog een
stevig wei k man was. Maar o jee I als je hem z»g opstaan,
tan tgd tot tgd, stjjf van het zitten1 an liep ouwe
Hem aco krom a s een garnaal, kuchend en mummelend,
en bg iederen stap, bjj iedere beweging, kraakten ai
zgn bouwvallige ieeojes, dreigde hjj in stukken uil
eb aar te vallen, ais een oude machine waarvan de
schroeven en moeren en scharnieren zjjn doorgevreten
tan ce roest, tn die, in werking gezet met veel gesteun
tn gekreun, uiteen valt. Moeizaam liep hjj, zjjn beenen
wpd en doorgebogen, zjjn armen krom en vooruitge
stoken of hg blind was of bang was te vallen. Zjjn kromme
vingers dachten dat ze het beiteltje nog omklemden
*gn kromme, hooge rug dacht dat het hoofd nog meer
moest buigen over dtn schoot. Het lektn kleeren geweest
on 7bn flaH tmpe^ aanhad een i et zonder klep
ton«?£ H a, 1 ?'yze Liszt-haren; een jas met een
touw,je dichtgebonden voor de kou op zjjn ingevalltn
b h! ,V een afgezakl°. zonder knoopen, vól
scheuren en gaten; alles van de grauw grgze kleur der
sameuklinken met het alomme gedreun dei machine.
Ingekomen waren 1. E-n schrjjven van den heer G.
Joakar, waarin deze meld' geeu termen te kunnen vinden
zgn aanslag in den hoofdeljjken omslag te voidoen, aan
gezien de Raad m eene vorige vergadering verklaarde
geene term-n te kunnen vinden hem »eigo»ding te geren,
«oor kosten van schoolgaan van zjjn dochtertje, te Oterleek.
Wordt voor kennisgeving aar genomen.
2. Een verzoek van den heer O. Kramer te Beemsier,
om zgn zoontje te doen sohoolgaan te Schermethorn,
wordt algemeen ingewilligd, wanneer Bsemster genei, d
U mst Sehermerho: n deze zaak te regelen in demelfdun
zin als Sohermeihorn dit heeft gedaan met Oteileek.
3. Een verzoek met toelichting van de Ve.eeniging
>Schermerhorns belang* tot aacplsnting van 8 hoornen
aan den straatweg langs de stalling van den heer Koster
wordt irg'.wdligd tot wederopz'ggens, mitsdien de Raad
cmtrent snoeiwjjze enz. steeds toezicht op deze hoornen
mag henden.
Op een tweede verzoek verzoek van de zavereeniging
om voor dit doel een geldelgke steun van de gemeente
te verkrijgen, wordt aiwgzend beschikt. Voor stemde
du Jeer Westerhof.
Da heer Alblas zou gaarne zien, datbeter werd toegezien
op het te docker branden van de lantaarns, waarvan de
voorzitter b, lco'de nota te zullen nemen.
Bg de ophanden zjjnde verhuring van landerijen,
wenschte de Voorzit'er, wanteer dit noodig mocht zgn,
de huurprijs ezen op te jsgen, waar de Raad zich tegen
verklaarde. De heer de Boer zou gaarne zien, dat het
land beter werd gebruikt,
NietB meer aan de orde 2gnde Bloot de Voorzitter de
vtrgadering
Vergadering van besturen der lamdbouw-
vereeulglagen In het kooldistrict.
Gisteren ve meldden wjj koit het vooi ge vallen do in
deze vergaderitg te Noord-Soharwoude.
Thans meldt men ons uitvoeriger
De heer Brogmac, voorzitter der uitnoodigende »er-
eenigiag, ogende met een woord van welkom aan de
aanwezigen de vergadering en verzocht de presentielijst
te teekenen voor zooverre dit niet was geschied.
Het deed spr. leed, dat besturen van afde lingen der
sNaamlooze* ontbraken, veimcedelgk tengevolge vaneen
rondschrjjrec van hat Hoofdbestuur om naar deze ver
gadering niet ctfic.ëtl sis aid. bes unr heen te gaan.
In het nummer van Maandag j.l. dezer Courant tccb
las spr. in het beknopte verslag der HooLbsstuurB-verg.
dat dit besluit werd genomen, omdat het Hoofdbi stuur
als zoodanig niet was gekend door »Nitnwleven* Nu is
dit in zooverre waar, dat, »Nieuwleven« van oordeel is,
dit fie a'deelmgen der »Naamlooze« moeten worden be
schouwd als op zich zelf staande vereonigii gen ten opzichte
van den komende federatie, terwgl .Nieuwlevec* steeds
in den waan heeft verkeerd, dat elk lid van 't Hoofdbestuur
teven» lid wt s van da afdeehng welk) hjj daarin ver
tegenwoordigde. Van den secretaris der iNaanlooze*
vernam hjj Maandag j.i. dat dit niet zoo w s, doch dat
de Hoofdb.-ledïn e.dviseerd leden waren is het afd.-besluur
Op de vraag nu, in welke hoedanigheid de Hoofcb.-leden
in en vergadering zonden fnngeerer, stelde de voorzitter
elk Hoofdb.-l;d als vertrgeL woordiger der aldeeling
waarroor hjj zitting heelt. Het Hoofdbestuur scheen zich'
daarmee niet to kunnen vereen gen, zoodat reeds dadelok
een debat ontstond, wat nu juist niet naar volkomen
samenwerking wees. Op een d «betreffende vraag der
voorzitter verklaarde de vjrgadering er geen bezwaar
tegen te hebben, dat het Hoofdbestuur als vertegenwoor
digende der «Na&mlooze* zou worden beEchouwd in deze
vergadering.
Hierna wordt door den heer Brugman een inleiding
over de zaak gehouden, welke we hier in het koit weer
geven.
Het is niet onmogelijk, dat bg dezen of gene de vraag
op de lippen zweeft: Waaiom is de uitnoodiging tot 't
bg wonen dezer vergadering uTgegaan van »NienwIeven«.
Zooala in de oproeping is medeteieeld ontving »Nleuw-
leven* daartoe meermalen aanzoek. Waar door mjj de
Er waren twee machines een die met het geluid van
een aardbeving het water uit den grond zoog, dat de
aarde makkelijker en lichter te bewerken zou zjjneen
ander die aan een telkens zich op- en afrollende ketting
de palen en planken van het schoorwerk uit den grond
trok. Het gedreun van die twee machines vervulde de
lucht met een hels:he absessie, en het gebik van die
vgf oude mannetjes, die het al nooit meer hoorden, was
daar een onnoozel kindei ge.uidje bjj.
Om vier uur ging de stoomfluit ten teelten dat allen
een haif uur schaften mochten. Ouwe Hein haalde zgn
boterham uit den blauwruiten knapzak, dien hg aan
een boom gehangen had en moeiljjk liet hjj zich weer
neer, waar de steenklompen een beetje een hoogere
zij plaats aanboden. Angstig keek hjj rond. De scholen
gingen uit, tn je moest oppassen voor die kwaaie rak
kers. Een patr weken geleden had er een het hem
geiapt. zgn heele boteram vol met zaDd te gooien. O
hg had hem opgegeten, natuurlijk, vieze varkens worden
niet vet, en hjj had veels te veel honger om nog vier
uui te wachten, tot hjj thuis was, het werken in de
open lucht geeft honger en zgn maag was goddank nog
gezond al was hjj oud, maar smakelijk was dat
maagschuurseltje toch niet. Dus keek hg nu schuw
rond, wat de kwajongens, die 't aligd op de ouwe stak-
kers voorzien hadden die konden niet meer hard
loipen - in hun schild voeiden.
Aan alle kanten stroomden scholenjleeg, stortten haar
uitgelaten, dartelen inhoud uit over de straat. Voor de
kinderen is 't een heerlijkheid, die opengebroken wegen 1
Een ideale, reusachtige speelplaats. De jongens storm
den de zandhoopen op en af, liepen boegspriet over de
boven gapende afgronden zwiepende planken; en speel
den krjjgenje over den beelen bataclan. De werklui
waren te moe en genoten te veel van hun schaftuurtje j
task ter sprake is gebracht, en naar we in deze ver
gadering toch allen gelijkgerechtigden zonden zjjn, meende
bet bastnur van „Nieuwleven* het initiatief te mogen
Kernen, zonder daardoor den sobjjn op zich ie laden, van
ziob op den voorgrond te willen stellen. Wjj zgn van
mer-nmg, Jat de zaak, waarvoor wjj nn hier samen zgn,
B'et op de lange baan mag worden ge choven Er moge
dan op bet oogenblik geen dreigend gevaar zgn, doob
stellig tjjn er algemeene belangen, waarover gedachten-
wisseling zeker niet ongewensoht geacht mag worden.
Bovendien wordt de landbouw in deze omgeving op
een i gei lei wjj ze bedreigd, dan moeten we klaar zjjn.
In den regel heift de voorbeieiditg voor de totstand
koming van een of ander plan meer tjjd noodig. dan
wuztop aanvankelgk wordt gerekend. Onze respectieve
koofden laten z'eh in den re el niet zoo spoedig in édn
zak brengen als de zakkenkool.
In de vergadering, gohoaden bjj den heer K si, scheen
voor de zaak nogal warmte te bestaan, 't zon tn. i. te
betrenren zgn, indien die gloed veifLuwde. Waren velea
uwer aanvankelijk vcui oirdeel, dat de pas ipgerichte
Tninbonwbond voldoende onze speciale belangen zon
kannen behartiger, vrjjwel algemeen schsen de overtui
ging gevestigd, dat die Boni dit niet kan doen, zjjn
middelen zgn daartoe te beperkt, zgn arbeidsveld te uit-
g strekt.
De koolbouwers hebben elkaar noodig; is dit
niet al vaak gebleken Denken we slechts aan de be-
strjjding der koolziekte, aan het optreden met betrekking
tot de Duitsohe Toltariever, aan de vergadering in Sept.
j.l. gehouden met betrekking tot den h.ndel in uitschot,
Noopten dus enkele zaken ons reeds tot samengaan,
de vraag ligt voor de handzgn er niet meerdere be
langen cLe speciaal het kooldistriot raken Is er inder
daad niet veel, dat ons toeroept: wereenigt ul f* Een
reeks van vragen driegt zich aan una op: zgn de han
delstoestanden gezond Is ons marktwezen het idiaal
nabjjwat betreft het losser, het recht, van aanvoerders,
de contante betaling Moet de kwart korting bljjves
bestaan Zou meer overeenstemming in onze markt-
leglementen niet hoog gtwenscht zgn Is er geen ernstig
dreigend gevaar voor het verloopen van den aardappel-
handel Zou bet niet gewensoht zgn eens met alle ernst
»an ged&ohten te verwisselen over den sneozenkoolhandelf
Kan niet meer getracht worden er.ar o.Operatie (We
bedoelen hier Bprciaal ciöperatie bjj het aanschtffen vau
zaaizaad, pootgotd, meststoffen enz.) Is het bjj wjjziging
van cultuur niet gewenEoht, dat er samenwerking plaats
heeft, on te verzzkeren, dat van een of ander nieuw
produot een voldoende hoeveelheid verbouwd wordt, opdat
men er met succes mee ter markt zal kannen gaan. De
rjj van vragen behoeft hiermee niet te worden gesloten.
Telkens weer vragen algemeene belangen naar 'n gemeen-
echappeljjk optredem De zoo gewenschte eenheid, ze
is er met en haar gemis doet den landbouwstand gewis
Teel schade.
Ik ben geen vreemdeling in Jeruzalem, zoer goed weet
ik, dat er veel, zeer veel zelfs is, dat aanleiding geeft
tot nujjver, tot scheiding, tot bestrijding, ik bsn er ook
van overtuigd, dat dit al niet is weg te ojjferen door
een federatie maar en dit dienen we thans vooral
op den too grond te stellen er is inderdaad zooveel,
waarvoor we met elkaar dienen te gaan, er is veel nog
te beatrjjden, waar kg we behooren post te vatten, mau
nanst man, schouder tan tohoud er.
Gaan we in federatie, dan moet m. niet indeeerate
plaats worden geducht aan een min of meer vgandige
houding tegen den handelaar in 't algemeen. Hoofddoel
moet big ven de LeLngen der landbouwers te behartigen,
door bestaande misstanden en misbruiken op te ht&en.
Om maar een voorbeeld te noemen, evengoed moet met
kracht worden optreden tagen het vopsmukken» der
aangevoerde producten op onze markten, als tegen het
ten onrechte »aiteohietec» van de zjjde des hande-
laa:s; op Blrohte sorteering moet evecgoed worden gelet
als op het tffronteeren vaa nog nitt veikochte partgen.
Onze samen werking moet gericht zgn op het verkrggen
van toestanden, zoo na mogelgk aan het ideaal en dat
kan alleen door krachtig, algemeen optieder
om hen te verbieden. En de jongens werden hce langer
hoe brutaler.
Nu begonnen ze naar elksar te gooien met brokjes
steen, die ze hier en daar vonden. Ze keilden de
steenijes naar eikaars voeten en sprongen behendig
opzjj, wanneer er een hun al ie na kwam.
Daar bemerkt een kwajongen het oude mannetje, dat,
schuw in t rond kijkend, zjjn boteram zit te eten.
En flau een keitje, handig gezwaaid.
Hij had het niet zoo bedoeld, maar het kwam net
onder den raud van de pet tegen het grjjze hoofd aan.
De joDgens aan 't loupenOuwe Hein had het voelen
aankomen, hi-t was in eins een schrijnende pjjn achter
in zgn hoofd. Hg duizelde even. Maar 't was niets;
Lig at aiweer door. Hij woest maken dat hjj er kwam
hg at zoo langzaamToen voelde hjj het van rchteren
kloppen, en net doen of 't groeide. Gek toeh, wat rou
het geweest zijn? Hjj streek met zgn uile hand langs
de gijjze, v.okkige haren. Kjjk, zgn hand zat met bloed.
Die kwaaie bengels ookDat noemt zich jonge-
heeren I Gemeene kringen zjjn 'tl Ze konden een
moe gewerkt, oud man niet eens met rust zjjn boteram
lat6n eten. Eulio, hjj zou er nier aan dood gaan I 't
Deed pjjn, maar 't zou wel opdrogen.
«Zeg, Hein, jij bloedtschreeuwde een van de
andeien. vKjjk eens, van achteren, op zjjn jas l*
»0, da's niks,* zei hjj.
Lu hg vetgde nog maar eens zjjn hand erlangs. Hjj
schaamde zich over zjjn stakkeiigheid.
Toen ging de stoomfluit. Hjj pakte de rest van 't
brood zorgvuldig in nam het beiteltje, nam een brok
steenen. En het eentonig gebik begon weer met het
gedreun der machines.