No. 283. Honderd en achlsle jaargang. 190<>. DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Oorspronkelijke Sctietsen .iiX,Tr5. 'iv ttó'ijr'c's.ïïk ZATEEDAG 1 DECEMBER Ainsterdainsche Brieve». LEO FAUST. BINNENLAND. Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door het geheele Rijk f I, Afzonderlijke nummers 3 Cents Telefoonnummer 3 Prijs der gewone advertentiën Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N.|V. Boek- en Handelsdrukkerij v|h, RERMs, COSTER ZOON Voordam O 9. ^teeueu bikker, ALKMAAR COURANT. Toen in 1893 het grootsche Wilhelmina-gisthuis ia de Helmersstraat, w or waar is de vele pat ënten uit bet uude Buitengasthuis verhuisde», werd geopend stond het laatste eenzaam en verlaten te midden van het dichte groen, dat het omhulde en gedeelteljjk aan de ot'gen der omwonenden onttrok, 't Kreeg iets spook achtigs, het oude, mass eve gebouw, met zijn eiorme afmetingen en zijn eentonige, zwaarmoedige gevellijnen. Zenuwachtige menschen hadden voor geen geld van de wereld eon voet gezet binnen de ru mte «au het sombere „Pesthuis." En 't was er ook inderdaadfniet pluis. Wie zich binnen waagde, hoorde op de inwo nende zolders een onheilspellend gestommel en gekraak en veel fantasie was er niet toe noodig, ora zich deze zolders bevolkt te denken met booze goestew die er hun rendez-vous hielden en er in 't k( stelijk duister feestvierde». Heel veel verschilde de fantasie niet van de werke lijkheid. Booze geesten waren er in groo*en getale geesten met vier po.ten en lange staarten en listig glurende oogjes geweldige ratten, die bij legers van duizenden op de zolders huisden en er een leventje leidden van Jan Plezierdie er knaagden en braken en vernielden en een leven maakten, volmaakt oneven redig aan de onaanzienlijkheid hunner afmetingen. Maar bij dete booze geesten bleef het nieter waren er ook met twee beenen en zonder staart, hoewel ook met glurende, listige oogen maar zij hielden zich nog wat hooger op dan hun vierpootige en langstaariige collega'sop het dak, vanwaar de jeugdige dieven het lood en het zink wegpakten, om zich op geheimzinnige wijze uit de voete» ie maken, wanneer de pclitie blijken gaf, dat ze het niet oorkaar achtte, de gemoente Amsterdam ongestoord te laten bestelen. Zoo werd het oude Pesthuis allengs een ruïne. Behoorlijke ruiten zag men er niet meer; ze waren gevallen als otters van de vernielzucht der beminnelijke Amstrrdamsche straatjeugd, die een ingeschapen en ingekankerden afkeer hoeft van ongeschonden venster glazen. Repen en wind hadden alzoo vrjjen toegang tot het gebouw, dat meer dan twee en een halve eeuw had gediend tot verpleging van zieken aanvankelijk van pestzieken er bij een tocht door zijn zalen en gangen kon de bezoeker het zonder regenscherm niet al te best stellen. Een goed werk deed het Amsterdamsch gemeente bestuur, door het groote gebouw in 1884 tjjdelgk af te staan aan de ttVereeniging tot verschaffing van loonen den arbeid aan werkeloozen,* die een gedeelte ervan inrichtte tot werkplaatsen voor haar verpleegder. Ze bleef er eenige jaren gevestigd, maar toen ze het in 1897 verliet, was het solide zeventiende-eeuwsche bouw werk in een staat getaakt; die stemmen deden opgaan om het kort en goed te sloopen, anderen waren er voor, het met de omliggende terreinen af fe staan aan het Rijk, onder voorwaarde, dat de Regeering daarheen het onvoldoend ingerichte Ethnographisch Museu i thans te Leiden gevestigd, zou oveibrengen. Noch van het een, noch van het ander is tot dusver iets gekomen. Integendeel: het oude Buiten-Gasthuis is thans behoorlijk gerestaureerd en doet inzgntegen- woordigen toestand volstrekt niet meer aan een bouw val denken. De heer TJonker, bekend om zijn bemoeiingen ten behoeve van onbehuisde mannen, vrouwen en kinderen, en indertjjd in dienst van het Leger des Heils, in weiken werkkring hjj gedurende twintig jaar in aan tak ing kwam met de onderste lagen der maatschappij, ontving ongeveer 2 jaar geleden van Burgemeester en Wethouders onzer gemeente verlof het Buiten Gasthuis in te richten als asyl voor onbehuisden, onder voorwaarde, dat hjj het van te voren in behoorlijken staat zou brengen. x- De vrijgevigheid was te prijzen maar de voor waarde was moeielijk te vervullen. Een kwart ton was er al gauw mee gemoeid I Doch ik mocht het in deze correspondentie al etns meer opmerken in Amster VAN VI. Te oud en te stram voor de meeste bezigheden, had hg n.g werk gevonuen bg den aanleg van de nieuwe riolen in Den Haag. Als een traag voortkruïpend monster schuilt de opbrekerg de stad door. Wanueer de voorposten begonnen zijn het houweel tusschen de kuen te zetter, duurt het vier, vgf mamden eer de straat daar. weer dicht ligt. Tot groot vermaak vooral voor de paaiden in de stailen langs dien wtg die hebben een tijdje gedwongen werkstakingwat 'hun zoon gevoel geeft als Pietje, wanneer hjj van 't scnool moet blijven omdat zjjn zusje roodvonk heeft. Ze zjjn nu op de Paviljoensgracht. Op de Luthersche Burgwal waren ze ges too .en op een z waren ouden muur, kade van het water dat daar vroeger gelegen heeft. Dat water was dichtgegooid, maar men had den wal maar aten zittin. Jjie moest nu weggebroken woiden; dat hield nog een beetje meer op. En er werden een paar mannetjes op stukwerk aangenomen, om de bonken steen en kalk, die uit den ouden wal kwamen, af te bikken en tot nette roggebroodjes te maken. Wat oude, stroef-schainierende mannetjes, die vroeger voor de bestrating gewerkt hadden, maar nu nergens meer goed voor waren. Onder hen was ook ouwe Hein, van wiens banale oude dagen dit schetsje wat vertellen gaat. dam is voor een goed doel gelukkig altijd wel geld te krjjgen en zoo kwamen de noodige L20 000 ook weldra bij elkaar. Het gebouw weid dus geres'auree;d, nalat reeds vroeger een drijfjacht was gehouden op de ratten- legers, waarbij onderscheidene fox-terriers onschatbare en ongelooflijke diensten hadden bewezen. En thans staat daar in de Helmersbuurt het oude huis als toevluchtsoord voor e,n paar honderd schipbreukelingen der maatschappij, die er dak en voedsel vinden. Een bezoek aan het voormalig Pesthuis* is leerzaam en aandoen'gk tevens. Leerzaam vcor zoover het een blik doet slaan in een wereld van rampzaligheid en ellende, waarvan we het bestaan nauwelgks vermoedden; aandoenlijk, waar we de troostende barmhartigheid, belangelooze liefde en reddende toewijding mogen opmerken om rampzaligen te behouden en ellendigen op te beuren. Wijd Staan de poorten geopend van da toevlucht voor onbehuisden en met liefde worden zeTontvangen de uttgestooljnon der maatschappij, die nergens troost] nergens steun, nergens brood vinden dan hier, in het oude Pesthuis. Zeker velen van hen, die hier een toevlucht vinden, gaan ondel ket verpletterend gewicht van eigen schuld; doch geen verwjjt treft hun oor bijl hun bin nentreden in het huis der barmhartigheid hier is het geef den arme brood om te eten en kleederen tot be dekking van het verkleumde lichaam omring hen met troost en met liefde en poog te behouden, wat te behouden is. Eb er wérden er behouden. Met blijdschap kunnen de heer Jonker en zjjn energiek? 'cotgenoote ervan getuigen. En toch zjjn ze niet voldaan. Ruüh twee honderd mannen, vrouwen en kinderen worden er tegenwoordig verpleegd en er is plaata voor wel vier hoadeid! Plaats maar g«en R6ld Met een f 25 000 alweer kon er veel gedaan worde». Vandaar dat de heer Jonker op h*t denkbeeld is gekomen, een kwartjes-izameling te honden. Met 100 000 kwartjes is hg voorloopig gered. Doch de kwarties- stroom vloeit met bgster krachtig. Wat te betreuren is 1 Want zoo er in onze groote stad éér inrichting is, die sttun noodig heeft en waardig is, dan is het zeker de I> e fluent voor onichaiiden. Zie de lan^e tbfels, waaraan de hongerigen gespijzigd worden en waarop ce r. usachtige schalen bruin brood staar, die met wellust worden genuttigd zie de slaap- i8?' i_uBar vermoeiden en uitgeputten het lichaam uits tekken op het eenvoudig, maar helder linnen; zie de zn gein gen zaal, waarin teedera kleinen, onbewust Goddank, van de reeds vroeg ondervonden ellende, ver- troo'e.d wot den door liefdevolle verplee.eters en ge g gpt in den zak en hgt Qw gave gaarne op het altaar der Laasteol efde, jHoersoh op het nobel ichtpaar, dat U' der oxweerstaanbaren drarg van menschenmin, het laven wgdt aaa de opbeuring van gevallenen, ook het r.d-ea der diepst gezonkenen, aan het troosten van ben, aan wie dn wereld schijnbaar geen troost meer bieden kon. Uit Schermer hom. In de Raadszittig van Donderdag, werd na heropening algemeen be,loten, voor rekening der gemeente, tot den boow van een woonhuis met kantoor voor den Rjiks- ontvanger op gemeenteterrein bg het tramstation. Na inkommg van het bouwplan zal het werk worden aan besteed. Mededeeling werd gedaandat van Ged. Statea is ontvangena De rekening over 1905 sluitende met een batig sr*ldo vau f 15.32 bGoedkeuriug op ondethasd- echo verhuring an gemeentegronden, c. Suppietoire be groeting over 1906. d. Brgrcoting over 1917; van de goedkeuring op de verhoogde jaarwedden van burge meester en secretaris zal later konnis worden gegeven. U«rw&wiwwii Wanneer je hem ZvO zag zitten achter in den sle. p van t groote rioleeringswerk, met zjjn stroeve derr ère rustig op een hoop onbehouwen steanbrokken waarvan hg er regelmatig een uitzocht hjj zocht telkens weer den mooisten, - netjes afbikte aan alle zes de kanten, met het kleine botte beiteltje in zjjn ouwe handt n, tn hem dan voorzichtig neerwerpen op den berg die hg al be wei kt had, om, na wat rondkijken even, dart weer een nieuwen uit te zoeken, dan zou je gedacht hebben, dat hg voor zgn grgze ha en en zgn ong-lotflyk uorre, geplooide handen, toch nog een stevig wei k man was. Maar o jee I als je hem z»g opstaan, tan tgd tot tgd, stjjf van het zitten1 an liep ouwe Hem aco krom a s een garnaal, kuchend en mummelend, en bg iederen stap, bjj iedere beweging, kraakten ai zgn bouwvallige ieeojes, dreigde hjj in stukken uil eb aar te vallen, ais een oude machine waarvan de schroeven en moeren en scharnieren zjjn doorgevreten tan ce roest, tn die, in werking gezet met veel gesteun tn gekreun, uiteen valt. Moeizaam liep hjj, zjjn beenen wpd en doorgebogen, zjjn armen krom en vooruitge stoken of hg blind was of bang was te vallen. Zjjn kromme vingers dachten dat ze het beiteltje nog omklemden *gn kromme, hooge rug dacht dat het hoofd nog meer moest buigen over dtn schoot. Het lektn kleeren geweest on 7bn flaH tmpe^ aanhad een i et zonder klep ton«?£ H a, 1 ?'yze Liszt-haren; een jas met een touw,je dichtgebonden voor de kou op zjjn ingevalltn b h! ,V een afgezakl°. zonder knoopen, vól scheuren en gaten; alles van de grauw grgze kleur der sameuklinken met het alomme gedreun dei machine. Ingekomen waren 1. E-n schrjjven van den heer G. Joakar, waarin deze meld' geeu termen te kunnen vinden zgn aanslag in den hoofdeljjken omslag te voidoen, aan gezien de Raad m eene vorige vergadering verklaarde geene term-n te kunnen vinden hem »eigo»ding te geren, «oor kosten van schoolgaan van zjjn dochtertje, te Oterleek. Wordt voor kennisgeving aar genomen. 2. Een verzoek van den heer O. Kramer te Beemsier, om zgn zoontje te doen sohoolgaan te Schermethorn, wordt algemeen ingewilligd, wanneer Bsemster genei, d U mst Sehermerho: n deze zaak te regelen in demelfdun zin als Sohermeihorn dit heeft gedaan met Oteileek. 3. Een verzoek met toelichting van de Ve.eeniging >Schermerhorns belang* tot aacplsnting van 8 hoornen aan den straatweg langs de stalling van den heer Koster wordt irg'.wdligd tot wederopz'ggens, mitsdien de Raad cmtrent snoeiwjjze enz. steeds toezicht op deze hoornen mag henden. Op een tweede verzoek verzoek van de zavereeniging om voor dit doel een geldelgke steun van de gemeente te verkrijgen, wordt aiwgzend beschikt. Voor stemde du Jeer Westerhof. Da heer Alblas zou gaarne zien, datbeter werd toegezien op het te docker branden van de lantaarns, waarvan de voorzitter b, lco'de nota te zullen nemen. Bg de ophanden zjjnde verhuring van landerijen, wenschte de Voorzit'er, wanteer dit noodig mocht zgn, de huurprijs ezen op te jsgen, waar de Raad zich tegen verklaarde. De heer de Boer zou gaarne zien, dat het land beter werd gebruikt, NietB meer aan de orde 2gnde Bloot de Voorzitter de vtrgadering Vergadering van besturen der lamdbouw- vereeulglagen In het kooldistrict. Gisteren ve meldden wjj koit het vooi ge vallen do in deze vergaderitg te Noord-Soharwoude. Thans meldt men ons uitvoeriger De heer Brogmac, voorzitter der uitnoodigende »er- eenigiag, ogende met een woord van welkom aan de aanwezigen de vergadering en verzocht de presentielijst te teekenen voor zooverre dit niet was geschied. Het deed spr. leed, dat besturen van afde lingen der sNaamlooze* ontbraken, veimcedelgk tengevolge vaneen rondschrjjrec van hat Hoofdbestuur om naar deze ver gadering niet ctfic.ëtl sis aid. bes unr heen te gaan. In het nummer van Maandag j.l. dezer Courant tccb las spr. in het beknopte verslag der HooLbsstuurB-verg. dat dit besluit werd genomen, omdat het Hoofdbi stuur als zoodanig niet was gekend door »Nitnwleven* Nu is dit in zooverre waar, dat, »Nieuwleven« van oordeel is, dit fie a'deelmgen der »Naamlooze« moeten worden be schouwd als op zich zelf staande vereonigii gen ten opzichte van den komende federatie, terwgl .Nieuwlevec* steeds in den waan heeft verkeerd, dat elk lid van 't Hoofdbestuur teven» lid wt s van da afdeehng welk) hjj daarin ver tegenwoordigde. Van den secretaris der iNaanlooze* vernam hjj Maandag j.i. dat dit niet zoo w s, doch dat de Hoofdb.-ledïn e.dviseerd leden waren is het afd.-besluur Op de vraag nu, in welke hoedanigheid de Hoofcb.-leden in en vergadering zonden fnngeerer, stelde de voorzitter elk Hoofdb.-l;d als vertrgeL woordiger der aldeeling waarroor hjj zitting heelt. Het Hoofdbestuur scheen zich' daarmee niet to kunnen vereen gen, zoodat reeds dadelok een debat ontstond, wat nu juist niet naar volkomen samenwerking wees. Op een d «betreffende vraag der voorzitter verklaarde de vjrgadering er geen bezwaar tegen te hebben, dat het Hoofdbestuur als vertegenwoor digende der «Na&mlooze* zou worden beEchouwd in deze vergadering. Hierna wordt door den heer Brugman een inleiding over de zaak gehouden, welke we hier in het koit weer geven. Het is niet onmogelijk, dat bg dezen of gene de vraag op de lippen zweeft: Waaiom is de uitnoodiging tot 't bg wonen dezer vergadering uTgegaan van »NienwIeven«. Zooala in de oproeping is medeteieeld ontving »Nleuw- leven* daartoe meermalen aanzoek. Waar door mjj de Er waren twee machines een die met het geluid van een aardbeving het water uit den grond zoog, dat de aarde makkelijker en lichter te bewerken zou zjjneen ander die aan een telkens zich op- en afrollende ketting de palen en planken van het schoorwerk uit den grond trok. Het gedreun van die twee machines vervulde de lucht met een hels:he absessie, en het gebik van die vgf oude mannetjes, die het al nooit meer hoorden, was daar een onnoozel kindei ge.uidje bjj. Om vier uur ging de stoomfluit ten teelten dat allen een haif uur schaften mochten. Ouwe Hein haalde zgn boterham uit den blauwruiten knapzak, dien hg aan een boom gehangen had en moeiljjk liet hjj zich weer neer, waar de steenklompen een beetje een hoogere zij plaats aanboden. Angstig keek hjj rond. De scholen gingen uit, tn je moest oppassen voor die kwaaie rak kers. Een patr weken geleden had er een het hem geiapt. zgn heele boteram vol met zaDd te gooien. O hg had hem opgegeten, natuurlijk, vieze varkens worden niet vet, en hjj had veels te veel honger om nog vier uui te wachten, tot hjj thuis was, het werken in de open lucht geeft honger en zgn maag was goddank nog gezond al was hjj oud, maar smakelijk was dat maagschuurseltje toch niet. Dus keek hg nu schuw rond, wat de kwajongens, die 't aligd op de ouwe stak- kers voorzien hadden die konden niet meer hard loipen - in hun schild voeiden. Aan alle kanten stroomden scholenjleeg, stortten haar uitgelaten, dartelen inhoud uit over de straat. Voor de kinderen is 't een heerlijkheid, die opengebroken wegen 1 Een ideale, reusachtige speelplaats. De jongens storm den de zandhoopen op en af, liepen boegspriet over de boven gapende afgronden zwiepende planken; en speel den krjjgenje over den beelen bataclan. De werklui waren te moe en genoten te veel van hun schaftuurtje j task ter sprake is gebracht, en naar we in deze ver gadering toch allen gelijkgerechtigden zonden zjjn, meende bet bastnur van „Nieuwleven* het initiatief te mogen Kernen, zonder daardoor den sobjjn op zich ie laden, van ziob op den voorgrond te willen stellen. Wjj zgn van mer-nmg, Jat de zaak, waarvoor wjj nn hier samen zgn, B'et op de lange baan mag worden ge choven Er moge dan op bet oogenblik geen dreigend gevaar zgn, doob stellig tjjn er algemeene belangen, waarover gedachten- wisseling zeker niet ongewensoht geacht mag worden. Bovendien wordt de landbouw in deze omgeving op een i gei lei wjj ze bedreigd, dan moeten we klaar zjjn. In den regel heift de voorbeieiditg voor de totstand koming van een of ander plan meer tjjd noodig. dan wuztop aanvankelgk wordt gerekend. Onze respectieve koofden laten z'eh in den re el niet zoo spoedig in édn zak brengen als de zakkenkool. In de vergadering, gohoaden bjj den heer K si, scheen voor de zaak nogal warmte te bestaan, 't zon tn. i. te betrenren zgn, indien die gloed veifLuwde. Waren velea uwer aanvankelijk vcui oirdeel, dat de pas ipgerichte Tninbonwbond voldoende onze speciale belangen zon kannen behartiger, vrjjwel algemeen schsen de overtui ging gevestigd, dat die Boni dit niet kan doen, zjjn middelen zgn daartoe te beperkt, zgn arbeidsveld te uit- g strekt. De koolbouwers hebben elkaar noodig; is dit niet al vaak gebleken Denken we slechts aan de be- strjjding der koolziekte, aan het optreden met betrekking tot de Duitsohe Toltariever, aan de vergadering in Sept. j.l. gehouden met betrekking tot den h.ndel in uitschot, Noopten dus enkele zaken ons reeds tot samengaan, de vraag ligt voor de handzgn er niet meerdere be langen cLe speciaal het kooldistriot raken Is er inder daad niet veel, dat ons toeroept: wereenigt ul f* Een reeks van vragen driegt zich aan una op: zgn de han delstoestanden gezond Is ons marktwezen het idiaal nabjjwat betreft het losser, het recht, van aanvoerders, de contante betaling Moet de kwart korting bljjves bestaan Zou meer overeenstemming in onze markt- leglementen niet hoog gtwenscht zgn Is er geen ernstig dreigend gevaar voor het verloopen van den aardappel- handel Zou bet niet gewensoht zgn eens met alle ernst »an ged&ohten te verwisselen over den sneozenkoolhandelf Kan niet meer getracht worden er.ar o.Operatie (We bedoelen hier Bprciaal ciöperatie bjj het aanschtffen vau zaaizaad, pootgotd, meststoffen enz.) Is het bjj wjjziging van cultuur niet gewenEoht, dat er samenwerking plaats heeft, on te verzzkeren, dat van een of ander nieuw produot een voldoende hoeveelheid verbouwd wordt, opdat men er met succes mee ter markt zal kannen gaan. De rjj van vragen behoeft hiermee niet te worden gesloten. Telkens weer vragen algemeene belangen naar 'n gemeen- echappeljjk optredem De zoo gewenschte eenheid, ze is er met en haar gemis doet den landbouwstand gewis Teel schade. Ik ben geen vreemdeling in Jeruzalem, zoer goed weet ik, dat er veel, zeer veel zelfs is, dat aanleiding geeft tot nujjver, tot scheiding, tot bestrijding, ik bsn er ook van overtuigd, dat dit al niet is weg te ojjferen door een federatie maar en dit dienen we thans vooral op den too grond te stellen er is inderdaad zooveel, waarvoor we met elkaar dienen te gaan, er is veel nog te beatrjjden, waar kg we behooren post te vatten, mau nanst man, schouder tan tohoud er. Gaan we in federatie, dan moet m. niet indeeerate plaats worden geducht aan een min of meer vgandige houding tegen den handelaar in 't algemeen. Hoofddoel moet big ven de LeLngen der landbouwers te behartigen, door bestaande misstanden en misbruiken op te ht&en. Om maar een voorbeeld te noemen, evengoed moet met kracht worden optreden tagen het vopsmukken» der aangevoerde producten op onze markten, als tegen het ten onrechte »aiteohietec» van de zjjde des hande- laa:s; op Blrohte sorteering moet evecgoed worden gelet als op het tffronteeren vaa nog nitt veikochte partgen. Onze samen werking moet gericht zgn op het verkrggen van toestanden, zoo na mogelgk aan het ideaal en dat kan alleen door krachtig, algemeen optieder om hen te verbieden. En de jongens werden hce langer hoe brutaler. Nu begonnen ze naar elksar te gooien met brokjes steen, die ze hier en daar vonden. Ze keilden de steenijes naar eikaars voeten en sprongen behendig opzjj, wanneer er een hun al ie na kwam. Daar bemerkt een kwajongen het oude mannetje, dat, schuw in t rond kijkend, zjjn boteram zit te eten. En flau een keitje, handig gezwaaid. Hij had het niet zoo bedoeld, maar het kwam net onder den raud van de pet tegen het grjjze hoofd aan. De joDgens aan 't loupenOuwe Hein had het voelen aankomen, hi-t was in eins een schrijnende pjjn achter in zgn hoofd. Hg duizelde even. Maar 't was niets; Lig at aiweer door. Hij woest maken dat hjj er kwam hg at zoo langzaamToen voelde hjj het van rchteren kloppen, en net doen of 't groeide. Gek toeh, wat rou het geweest zijn? Hjj streek met zgn uile hand langs de gijjze, v.okkige haren. Kjjk, zgn hand zat met bloed. Die kwaaie bengels ookDat noemt zich jonge- heeren I Gemeene kringen zjjn 'tl Ze konden een moe gewerkt, oud man niet eens met rust zjjn boteram lat6n eten. Eulio, hjj zou er nier aan dood gaan I 't Deed pjjn, maar 't zou wel opdrogen. «Zeg, Hein, jij bloedtschreeuwde een van de andeien. vKjjk eens, van achteren, op zjjn jas l* »0, da's niks,* zei hjj. Lu hg vetgde nog maar eens zjjn hand erlangs. Hjj schaamde zich over zjjn stakkeiigheid. Toen ging de stoomfluit. Hjj pakte de rest van 't brood zorgvuldig in nam het beiteltje, nam een brok steenen. En het eentonig gebik begon weer met het gedreun der machines.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1906 | | pagina 9