No. 298. Honderd en achtste jaargang. 1906. DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Nieuwj aarswenschen. Drie levens. Prijs der gewone advertentifin WOENSDAG 19 DECEMBER, UT ieuwj a ars wenschen Hinderwet. FE UILLETON. BINNENLAND. Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80 franco door het geheeie Rijk f I, Afzonderlijke nummers 3 Cents Teleioonniittmer Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N.|V. Boek- en Handelsdrukkerij v|h. HERMs. COSTER ZOONVoordam O 9. In het nummer van den Oudejaarsavond, hetwelk MAANDAG 31 DECEMBER ver schijnt, zullen wederom worden opgenomen, 25 Cents contant. DE UITGEVERS. Brankwet. MAARSCHE COURANT. HIJ, die zich act t Januari a s op de Alkmaarsche «bun ■eer; omt^nfez de toi dien d»- tsiM verscbyae^de nummers tBATIi. BURGEMEESTER en WETHOUDERS ran Alkmaab brengen ter algemeene kennis, dat heden op de gemeente secretarie ter visie is gelegd het aan hen ingediende verzoek met bijlagen van L. DE JONG, aldaar, om ver gunning tot 'et oprichten van een lompeebswaarplaats in bet perceel Oadegracht, W;jk D No. 250. Bezwaren tegen deze oplichting kannen worden ingediend ten raadhaize dezer gemeente, mondeling op ZUer 'ag .9 Decembei e.k., 's voormiddags te elf nor en schriftelijk vóór of op dien tjjd. Gednrendo drie dagun vóór ge melden dag kan de verzoeker en hp, die bezwaren heeft ingebracht, op de secretarie dezer gemeente van de terzake ingekomen schriitnren kennis nemen. Burgemeester en Wethouders voornoemd Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter. 15 Dec. 1906. DONATH, Secretaris. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar bresgen ter algemeene konnis, dat bp bun college if insekomen een verzoekschrift van P. DEKKER, aldaar, om vergunning tot den verkoop van steiken dra«.k in het klein voor gebruik ter plaatse van verkoop in het perceel Bierkade, C. No. L Binnen twee weken na deze bekendmaking kan eer ieder tegen het verleenen van de vergunning schriftelijke bezwaren indienen. Burgemeester en Wethouders voornoemd, G RIPPING, Voorzitter. DONATH, Secretaris. Alkmaar, den 17 Dec. 19G6. Alkmaar, 19 December. Er ia mogen we de buitenlandsche bladen gelooven groote verontwaardiging in het kamp van de Engelsche strijdsters voor vrouwenkiesrecht. En sedert deze dames getracht hebben dat recht te krabben en te bjj ten uit politieagenten, weet men, wat een dergelijke verontwaardiging kan beteekenen. Doch ditmaal geldt zij niet mannetjes- menachen, maar een van de Bekaegenooten dezer dames. Niet de eerste de beste n.l. juffrouw Theresa Bellington, een van de voornaamste leden. Zij had een duren eed gezworen, dat zij niet zou trouwen voordat de mannen aan de Engelsche vrouwen het kiesrecht hadden gegeven. Maar helaas niet altijd is een dure eed een duurzame eed. fioor gravla lAHG'.UETE HÏAAII, Hcnriëtte von Mcerheimb.) 15) In de tuinkamer nam de vleugelpiano, die in het midden van de zaal stond, veel plaats weg. Toch bleef er nog ru.mte genoeg over. Gemakkelijke sofa's in de hoeken, een ronde tafel vol couranten en tijdschriften, rieten stoelen in alle vormen en alle kleuren maakten de zaal hoogst gezellig. Voor de groote ramen waren bladplanten, palmen, musa's en bloeiende struiken smaakvol bij elkander gezet. Aan de weelderige frisch lieid kon men de goede zorgen van den tuinman her kennen. De bedienden zetten lampen en luchters op de tafel in het midden De tuindeuren bleven openstaan en door de zachte avondkoelte werden de lichtrose lampekappen in beweging gebracht. il e sloeg den vleugel open. Zjj koos niets lieve lingsstukken van haar vader, die een hartstochtelijk liefhebber was van italiaansche muziekmelodieën uit oude opera's, Venetiaansche barcarolles, een smachtend liefdeslied van Tosti. «Dat noem ik nog eens muziek!» prees haar de oude heer. «En zoo als zjj speelt prachtig, nietwaar Hans Henning was het met hem eens, maar toonde weinig opgetogenheid. Van Hilde was niet veel meer te zien dan haar donkere, gladgestreken harenzjj zat over een fijn borduurwerk gebogen. Zjj knikte haar zuster vriendelijk toe, die, toen zjj ophield met spelen, dicht bjj vader in haar uitverkoren chommelstoeltje plaats nam. vVati l« begon Ilse na een kleine pauze. Pe oude heer zag van zjjn courant op en liet zjjn knijpertje vallen. Hg kende dien toon, i In dit geval was zij het heelemaal niet. Nog roepen (om een zacht woord te gebruiken) de Engelsche vrouwen om het kiesrecht, nog weigeren de Engelsche mannen haar dit te geven en reeds is het huwelijk aangekondigd van deze Engelsche voorvechtster met een jeugdigen Ier. Vandaar de ver ontwaardiging in het kamp der Engelsche strijdsters voor vrouwenkiesrecht. Doch gelukkig hebben de dames troost gekregen. De socialistische afgevaar digde Keir Hardie zal haar te hulp komen. De heer Hardie, een man die er uit zich zelf gekomen is, die thans leider is van de „werklieden partij*, welke duizenden leden telt, heelt Zondagavond in Gateshead een belangrijke redevoering gehouden, waarin hij het parlementaire program van zijn partij voor het komende zittingsjaar ontwikkeld'». En boven aan op dat program staat de „politieke vrijmaking van de vrouw", welke hij vooral noodig achtte, omdat vrouwenarbeid steedB slechter wordt betaald. „Zoo lang de vrouwen niet dezelfde rechten hebben als de man, zeide hij, zullen ze nooit gelijkheid van behandeling kunnen eischen." Nu is het in zeker opzicht wel merkwaardig dat de vrouw nog geen invloed kan uitoefenen op de „moeder van de parlementen", zooals het Engelsche parlement wel eens wordt genoemd. Immers al jaren hebben de vrouwen in Engeland deelgenomen aan het openbare leven en een zelf standige positie verworven in de maatschappij. Zij heb ben al meer dan 40 jaar geleden eigen vakvereeni- gingen opgericht en allerlei inrichtingen gesticht, waar door zij haar eigen lot verbeterden. Bovendien is er ook op het gebied van het kiesrecht reeds iets bereikt zelfstandige, ongetrouwde belastingbetalende bur geressen hebben al jaren het kiesrecht voor ge meentebesturen, terwijl vrouwen, die ongehuwd en huurster ot eigenares van een huis zijn, mogen stemmen voor besturen van de graafschappen. Dat is dus iets, maar hierbij is het langen tijd gebleven. Men wil nu verder. Men wil blijkbaar het Lager huis stormender hand innemen, het regeeringskasteel met veel machtsvertoon veroveren. Maandagavond hebben de dames opnieuw een aanval gewaagd. Zij slopen stilletjes, een voor een, de vestibule van het Lagerhuis binnen. Op een gegeven oogenblik ging een van hen een redevoering houden. Natuutlijk kon dit niet worden toegestaan. Doch de dames zagen blijkbaar de natuurljjkheid daarvan niet in. Althans, ze wilden het gebouw na de gebruikelijke aanmaningen niet verlaten. En toen de politie de dames uit het gebouw zette, kwamen anderen hare sekse-genooten te hulp. Het werd een heel kabaal en het einde was, dat er toevallig elf dames in hechtenis werden genomen. In de laatste vergadering van de „Nederlandsche vereeniging voor vrouwenkiesrecht" sprak de presi dente over de „Engelsche vrouwen, die dit jaar zoo moedig voor de rechten der vrouwen zijn opgekomen." Dat het driest optreden van deze vrouwen, zeide zij, ons het eerste oogenblik een beetje verbijsterde en ons, toen de partijdige persberichten ons nog maar alleen bereikten, een gevoel van weerzin gaf, is begrijpelijk. We zijn een kalm volk, en zullen «Wat wou je hebben vroeg hg. »Een nieuwe japon of een ander paard?» »Ik doe 't dezen keer veel goedkooper, maar ik wil vooruit uw toestemming vragen.» jZoo vooruit? Eigenlgk vraagt men eerst.» «Ja eigenlijk, maar oneigenlijk niet.» Nu, wat was het Ilse aarzelde een weinig. Hilde keek haar waarschu wend aan, doch zjj liet zich niet bang maken. «Ik correspondeer met Hilmar,» zeide zg toen snel, «en ik vind het niet prettig cm het achter uw rug te doen. Daarom wou ik u vragen of u het ons niet wilt toestaan, vati?» Hans Henning bereidde zich voor op een heftigen uitval van zjjn opvliegenden vader, doch tegen zjjn ver wachting bleef de oude heer Kröchert zeer kalm. «Dat hadt je niet moeten doen, Ilse,» zei hg rustig. «Voorloopig wil ik het je niet toestaan noch verbieden met Hilmar te correspondeeren. Eerstdaags rjjdt Hans Henning eens naar de Bodenhausens. Van het resultaat van zgn bezoek zullen wjj alles laten afhangen.» «Mag ik dan mee?» smeekte Ilse dringend. «Neen, kind, daarbij kan ik je niet gebruiken,» wees Hans Henning haar kortaf terug. Het gedrag van zgn trotschen vader scheen hem onbegrgpelgk. Nu werd Ilse den Bodenhausens eigenlijk bijna aangeboden. Hg was werkelgk boos op Ilse, die de armen om den hals van haar vader sloeg en hem bjjna Verstikte met kussen en lieve naampjes. Bijna met geweld bevrjjdde de oude heer zich eindelgk en duwde haar zachtjes weg. «Ik moet nog werken stoor je maar niet aan mg, kinderen.» »Gevoelt gij u niet wel, vader?» vroeg Hilde bezorgd. «Zeker wel zeker wel. Maak je niet ongerust,» antwoordde hg ongeduldig op den vraag van zgn oudste dochter, terwijl hg Use, die alweder aan zgn arm hing, teeder kuste. gelaat was geen spoor van ontstemming Zg was het altjjd gewend geveest, dat en zuster werden voorgetrokken. Haar vaders trots, Use was zgn speelpop en Op Hiide's te bemerken, haar broeder broeder was niet gauw tot zulke uitersten overgaan. Maar daarom mooten wij, willen wij rechtvaardig zijn, elke uiting van verzet tegen ons aangedaan onrecht, beschouwen in het licht van de omstandigheden waaronder zij bedreven werd. Dat deze vrouwen de zaak, waarvoor ook wjj strijden, een grooten dienst hebben bewezen, kan na de houding, die de meest kalme strijdsters in Engeland tegen hen hébben aange nomen, niet meer twijfelachtig zjjn. Dat haar onder vonden leed ook voor ons geleden is, dat ook wij daarvan de goede vruchten plukken, al zeggen de tegenstanders dan ookzoo overdreven treden onze vrouwen toch niet op, kan en mag door niemand meer ontkend worden. Spreekster wilde daarom deze vrouwen in die vergadering haar sympathie en haar innig gemeenden dank daarvoor betuigen. Het is mogelijk, dat dr. Jacobs gelijk heeft, dat de Engelsche vrouwen door haar optreden haar zaak een goeden dienst hebben bewezen. Maar uit de bladen hebben wij dien indruk niet gekregen. Dat de vrouwen een ernstigen strijd voeren ter verkrijging van het kiesrecht daaraan hebben ze volmaakt gelijk. Maar oDgeljjk hebben ze, wanneer zjj door overdrijving, door onnoodig vee) lawaai te maken, door zich niet alleen onvrouweljjk, maar ook onmenschwaardig te gedragen, door zich tot gevangenisstraf te laten veroordeelen, zich dan uit te geven voor martelaressen, en daarna in het buitenland redevoeringen te houden als „een der vrouwen, die in Engeland wegens haar strjjden voor kiesrecht in de gevangenis heeft gezeten", de aan dacht op zich vestigen. Neen, de Engelsche dames maken zich o.i. door hun optreden belacheljjk en het belacheljjke doodt. Men mag dan ook met dr. Jacobs vertrouwen, dat in Nederland de strijd voor vrouwen-kiesrecht geen aanleiding zal geven tot buitensporigheden, zooals deze zich in Engeland voordoen. Trouwens daarvoor staan onze vrouwen te hoog en zjjn ze te kalm. Tweede Kamer. Gisteren werd in de Kamer het algemeen debat ge opend over het Hoofdstuk Marine door den heer D j maer van Twist, (A. r. Steen wjj k), die constateerde dat het hier geen sttjjd van rechts tegen links is want ook van de linkerzijde wordt ingezien, zooals uit haar bladen bljjkt, dat 's Ministers beleid niet strekt om de onafhankelijkheid des lands te waarborgen. Spr. ver- klaarde z'ch tegen 's Ministers beleid om zuiver zakeljjke redenen. Spr. is tegen dat beleid, omdat hjj c een be zuiniglcg wenscht die weerkracht aantast, 't Ministers maatregelen moeten onvermijdelijk leiden tot desorgani satie. Ontevredenheid en lasteloosheid moeten er het gevolg van :jjn. Jeugdige elementen, kinderen van 16 jaren, met eenig gezag bekleed bjj de troepen, is niet goed. Bohaive het groote tekort is het kader bovendien voor een groot gedeelte onbruikbaar. De instructie, waaraan de troep behoefte heeft, kan niet gegeven wor den en ondanks dit alles neemt de Minister geen maat regelen om in dezen desorganiseerenden toestand ver betering te brengen. Wat betreft bet Reservekader, in plaats van dit tot bloei te brengen, heeft de Minister een besluit uitgevaar digd, dat het stelsel ven dit kader geheel vernietigt. lieveling. Hilde vond dat heel natuurljjkzg hield van haar broeder en zuster met hart en ziel, zonder een zweem van egoïsme. Hans Henning streek over hare hand, die steeds vljjtig de naald op en neer bewoog. »Goede, oude Hilde!» Zjj zag vriendelijk naar hem op. Use, die haar vader tot de deur vergezeld had, kuste Hi.de nu op haar voorhoofd. «Goeden nacht, Hilde.» «Wou je nu a) naai bsd gaan vroeg deze verwonderd. «Wel gauw, maar eerst wil ik nog wat van de maan en de sterren genieten in mjjn hangmat.» «Bljjf niet te lang buiten, het is koel vanavond.» «Neen, neen geen nood I Hans Henning neem je mjj mee naar Halbendoif naar de Bodenhausens «Neen, kind, dat heb ik je al gezegd, dat gaat niet.» «Het gaat welmaar je wilt niet.» «Goed dan ik wil niet.» Ilse stak haar tong uit. «Dan niet, oude brombeer. Er «vacht je een mooie verrassing Zjj lachte lmd en ging den tuin in terwjjl zjj de deur achter zich wjjd open liet staan. Hilde deed haar weder dicht. «En zoo iemand denkt over trouwen.» Hans Henning streek de asch van zjjn cigaiette aan de staart van Peter at, die zooals gewoonlgk, op een van de zjjden stoelen lag en gromde over het misbruik van zjjn staartje. «Vader verwent haar te veel. Ben je nooit jaloersch op Ilse geweest, Hilde Hilde legde het werk in haar schoot neer en zag haar broeder ernstig met haar groote donkere oogen aan. «Jaloersch op Ilse Neen nooit, Hans Henning. Daarvoor houd ik veel te veel van haar.» Hans Henning knikte. Zjj zaten eenigen tjjd stil bjj elkander. Slechts het snurken van het hondje werd gehoord en het fijne geruisch van Hildes draad, die zacht schurend door de strak gespannen zjjde ging. «Heeft Vader over zjjn geldzorgen met je gesproken vroeg Hilde eindeljjk halt fluisterend. ».la. Het ziet er slecht uit, Hilde.» «Hoezoo «Ik ken natuurljjk niet den geheelen omvang van L»ger en Landweer moeten alle mogeljjke moeite doen om, wegens gebrek aan k-.de-, het hoofd boven water te houden, en de Minister ziet alles kalm aan zonder verbeterisg te brengea. Spr.'s oritiek geldt ook de maatregelen welke hjj voorstelt. Spr. kwam nu op ge ruchtmakende zaak van de vermindering van het bljj vend gedeelte. Afsch.ffiig daarvan mag slechts geschieden, mits men op goede gronden aantoont, dat de geveobts- waarde en slagvaardighe'd van ons leger daaidoor niet wordt aangetast. Maar hierin is de Minister gebeel en al te kort geBchotea. Spr. verweet den Minister, dat bjj in zgn Memorie van Antwoord de bezwaren zjjner tegenstanders geheel verkeerd heeft voorgesteld. Spr. wees er verder op, dat de Militaire Gids sohrjjft, dat bjj doorvoering van 's Ministers plannen bet wapen der cavalerie vrjjwel ontredderd zal achterblijver. Even ellendig zal de toes and worden bjj ds Rjjdsnde Artillerie en de Veld-Artillerie. De bezwaren van inkrimping van het blgvend gedeelte zgn voor onbereden wapenen niet minder gewichtig. In verband hiermede maakte de Minister bezwaar tegen het brengen van nog meer bnr- gerreglementen in bet leger, hetgeen weer belangrijke kostenvermeerdering ten gevolge zal hebben. Spr. oritiseerde voorts de onvoldoende organisatie der Landweer. Aan deze geheel onvoldoende Landweer die dekking der mobilisatie op te dragen, achtte spr. een bedenkeljjken gevaarlijken en totaal onvoorbsreiden maatregel. De heer van Idsinga Ghr.-H. Bodegraven) stelde, mede namens den heer M a r o h a n t (V. D. Dereat r) de volgende motie voor: «De Kamer, van oordeel dat- de zaak der beoordeelingeljjstm en de b.oordeelingsljjsten en de behandeling van militairen (paragraaf 13 en 14 der Memorie van Antwoord) afzonderlijke bespreking vereisoht, gaat over tot de orde van den dag.» De heer Marchant verdedigde de motie in het be lang van een zuiver debat. Na eenig debat werd de motie aangenomen met 57 tegen 23 stemmen. De heer Arts (K. Tilburg) betoogde, dat, zelfs al was van inkrimping van het bljj vend gedeelte in het geheel geen geldelgke besparing het gevolg, dan nog zoo spr. het ongeoorloofd vinden 4000 men zonder noodzaak in de kazerne te laten rondslenteren tot het verriohten van bezigheden, welke niets te maken hebben met weer kracht en slagvaardigheid. Hierdoor wordt integendeel ontovredinheid gewekt. Spr. vroeg den Minister aan te toonen, dat de inkrimping van het blgvend gedeelte bjj de bereden wapens niet desorganiseerend zal werken. Het Hoofdstak Marine in stemming gebracht, werd aangenomen met 55 tegen 30 stemmen. De heer Arts vervolgde daarna zijn rede en be sprak de kadervormi g in verband met de positie der onderofficieren in ons leger. Voor een kortoren oefe- ningstijd is een goed kader een eerste vereischte. De jongeren in het kader treden vaak zoo onoordeelkundig op, dat het peil van het kader er door verlaagd wordt. De positie der ouderen moet verbeterd worden, mon moet trachten hen te behouden. De soldij van f 6.90 per week is een zeer karig loon. Hoe kan een gehuwd sergeant van f 1150 per week fatsoenlijk rondkomen? De Minister neme de soldjj-regeling van de onderoffi cieren ter hand, ook omdat het hier een seoiaal belang geldt. Ten slotte ondersteunde spr. het rr quest van de onderofficieren-vereeniging Ons Belang tot instelling van een pensioenfonds voor de weduwen en weezen van mindere militairen. De heer Van Dedem (Chr. H. Zwolle) weet de doer den Minister genomen bezuinigingsmaatregelen aan het concentratie-program van Januari 1905. In verband hiermee gaat hij nog eens de gesohiedenis zgn moeieljjkheden, maar zooveel begrjjp er wel van, dat wjj geheel anders zullen moeten leven en onze uitgaven heel wat zullen moeten verminderen, zal Roten walde voor ons behouden blijven.» «Hoe kunnen wjj dat doen Ik richt werkelgk in huis alles zoo practisch mogeljjk in, Hans Henning. Ik denk om elke kleinigheid, niets gaat verloren.» «Onze geheeie levenswijze is veel te grootscheeps.» «Onze levenswijze ft Hilde zag er zoo echt verbaasd uit, dat Hans Henning onwillekeurig glimlachen moest.» «Hoeveel dienstboden hebt gjj, Hilda Hilde dacht een oogenblik na en zeide na korten tjjd «Twaaif, en daarvan kan er geen gemist worden. Mamsell en de huishoudster, het kaukenpersoneel, twee kamermeisjes, een waschmeid, vaders kamerdienaar, twee jongere bedienden, de koetsier en de stalknecht. Dat is voor dit groote huis niet te veel. Je weet, dat wjj voor al de ciners er nooit eenige hulp bjj nemen.» «Ja, ja, dat zal alles wel zoo zjjn; doch voor de in komsten kost het huishouden te veol,» «Ik zou graag meer willen bezuinigen, als ik maar wist hoe.» «Als je bijvoorbeeld eens met vader en Ilse in de stad ging wonen. Daar kon je goedkooper leven. Dan zou ik toezicht houden op Roten walde en ik zou maar één vleugel van het huis in gebruik nemen.» «En heel alleen zou je hier wonen, Hans Henning «Misschien zou ik zoo lang niet alleen zjjn.» Hilde zuchtte. Zjj kende de genegenheid van haar broeder voor Sitta. «Zou een verwende hofdame zich in zoo'n eenvoudig huishouden kunnen schikken?» Er lag iets scherps in haar toon. «Dat zou de eerste jaren slechts zoo zjjn, later zouden wjj het misschien meer naar onzen stand kunnen inrichten.» «En vader zou een plantenleven moeten leiden in een nauwe stadswoning, zonder jacht, z nder équipage?» «Ja, lieve Hilde, zonder ieder wat op te offeren komen wjj er niet,» antwooidde Hans Henning een weinig ongeduldig. WortU vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1906 | | pagina 1