No. 73. Honderd en negende jaargang 1907 DAGBLAD VOOR ALMAAR EN OMSTREKEN. Kiezerslijst JONG GEHUWD. WOENSDAG 27 MAART. Drankwet. FEUILLETON. BINNENLAND Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 6,80franco door het geheele Rijk f 1, Afzonderlijke nummers 3 Cents. Telefoommauaier 3 Prijs der gewone adverteütiin Per regel f Q,!Q. By groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N.|V. Boek- en Handelsdrukkerij v|h. HERMSc COSTER ZOONVoordam O 9. Zij, die zich met 1 April op dit blad abonneeren ontvangen de tot dien datum ver schijnende nummers GRATIS. DE UITGEVERS. f. m. 7b. ALKMAARSGHE COURANT BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar, brengen overeenkomstig art. 28 der Kies wet ter algemeene kennis, dat de Kiezerslijst en de alphabetische lijsten van (le namen en voor namen van hen die van de kiezerslijst zijn af gevoerd, en van hen, die daarop zijn gebrecht, door hen zijn vastgesteld en van at heden tot en met den 21 April e. k. voor een ieder ter inzage zjjn nedergelegd en tegen betaling der kosten in afschrift of afdruk verkrjjgbaar gesteld. Verbetering der kiezerslijst, kan tot en met den 15 April, door een ieder worden gevraagd, die meent dat hij zelf of een ander in strjjd met de wet daarop voorkomt, niet voorkomt, of niet behoorlijk voorkomt. Burgemeester en Wethouders voornoemd, G. RIPPING, Voorzitter. DONATH, Secretaris. Alkmaar, 28 Maart 1907. BURGEMEESTER en WETHOUDERS ran Alkmaar brengen ter algemeene kannis, dat bjj hun college is ingekomen een verzoekschrift van C. P. NUIJENS, aldaar, om verlof tot den verkoop van alooholhoadenden anderen dan sterken drank in het perceel Schapensteeg, B. 14. Binnen twee weken na deze bekendmaking kan een ieder tegen het verleenen van het verlof schriftelijke bezwaren indienen. Burgemeester en Wethouders voornoemd, G RIPPING, Voorzitter. DONATH Secretaris. Alkmaar, dan 25 Me art 1907. KENNISGEVING. Het HOOFD van het Plaatselijk Bestaar te Alkmaae brengt, op grond van artikel 1 der Wet van 22 Mei 1845 (Staatsblad No, 22) ter kennis der ingezetenen, dat bjj hem ingekomen en aan den ontvanger der Rjjka directe belastingen binnen deze gemeente ter invordering is overgegeven het kohier der personeels belasting No. 6 voor het dienstjaar 1907, executoir verklaard door den Directeur der directe belastingen in Noordholland te Amsterdam den 23 Maart 1907; dat ieder verplicht is zjjn aanslag, op den bij de Wet bepaalden voet, te voldoen en dat heden ingaat de termjjn van zes weken binnen welken daartegen bezwaar schriften knnnen worden ingediend. Het Hoofd van het Plaatseljjk Bestuur Alkmaar, voornoemd, 25 Maart 1907. G. RIPPING. HUMORISTISCHE ROMAN VAN mATUALlfi VOIü figCUTBUTlf. 12) Een zachte, heerlijke lucht woei hem tegen. Het mooie uit'icht dat men had op den stoep van het huis, dat in den trant van een slot gebouwd was, bracht dan eigenaar nog altjjd in verrukking. Fluweelachtige gras velden, doorsneden met gekleurde bloemperken, strekten Z1u-uUlt u0* een 'aan 0,61 Pflnboomen, waar achter in schilderachtige verscheidenheid het joage groen van de boomen in het park uitstak. Een elegante treurwilg, Pr?rM «ceasia's en platanen stonden in lieflgkc groepen aan beide zjjden van het huis, aan den linker kant zag men er een vjjver doorheen schemeren, waarop het wit der zwanen in de zon schitterde. Diep ademhalend, een waar beeld van zelfbehagen, stond de majoor met de handen in zjjn grjjs jachtvest, en bekeek zgn klein paradjjs. De goede tijd kwam nu aan, hg kon nu weer rjjden, varen, op de jacht gaan visschen en waddingen maken in den omtrekdat hn s winters niet kon doen, door zjja reumatiek in zjjn laatsten veldtocht opgedaan, en die steeds erger werd En daarom viel hem den winter zoo lang, en zag hn' dien altgd met angst tegemoet. Het naburige stadje en de naastbggelegen garnizoenen gaven weinig afleiding omdat nog geen der dochters uit den huize Voa Welsen' m de wereld kwam, en daardoor kwamen zoo nu en dan alleen maar oude heeren te dineeren, of om te whisten op Jezeriz. Op die lange stille dagen zit dan de gepensionneerde officier in zija gemakkeljjken stoel voor het raam, en las tot zjjn oogen moé waren. Toevallig kreeg hjj eens eene wetenschappelijke verhandeling in handen over de Alkmaar, 27 Maart. Tatjana Leontieff men kent haar naam, men weet dat en waarvoor zij te Thun terecht staat, maar toch mogen we zeker heden over haar leven en haar daad nog het een en ander vertellen, als aanvulling van het proces, waarvan wij van dag tot dag het verloop zullen mededeelen. Tatjana Leontieff werd in een afgelegen streek van het groote Rusland geboren. Haar vader was daar gouverneur en zijn vrouw en hij waren dus in staat het meisje te vertroetelen, wat zij dan ook vlijtig deden, want de kleine Tatjana was hun eenig kind. Zij was een aardig meisje, dat braaf oppaste en goed leerde, teergevoelig, een klein beetje ver wend en een beetje zenuwachtig. Trouwens dit laatste^ was niet zoo'n wonder, waar ooms, neven en andere familieleden van vaders zoowel als van moeders kaot zenuwziek waren of waren geweest. Als jong meisje was Tatjana herhaaldelijk ziek en voortdurend leed ze aan bloedarmoede. Toen ze veertien jaar was, werd zij door haar ouders naar Lausanne gezondeD, waar ze eerst het stedelijk gym nasium voor meisjes bezocht en later in de medicijnen studeerde. Daar bleek zij bij verschillende gelegen heden zenuwachtig-opgewonden te zijn. Toch hield men veel van haar, roemde haar goedheid, haar voornamen maar bescheiden aard. In den herfst vau 1904 keerde zij terug naar de ouderlijke woning, welke in St. Petersburg stond, waar haar vader, die ook generaal was, een aanzienljke staatsbe trekking had gekregen. Zj verkeerde dien tenge volge in de hoogste kringen en kwam zelfs dikwijls aan het hof. De woelige gebeurtenissen in de hoofdstad schenen haar echter meer aan te trekken dan de hoffestiviteiten. Vooral het gebeurde van den 22sten Januari maakte op haar een diepen in druk. Toen men zal het zich herinneren rukte een reusachtig, maar rustig leger van stakers op naar het plein voor het keizerlijk paleis. Aan het hoofd van die duizenden stond een jong priester, Gapon genaamd, toen verheerljkt, later verguisd, nog later vermoord. In de eene hand droeg hij het heilige kruis, dat de politie niet durfde aan tasten, in de andere een smeekschrift, dat men Vadertje Tsaar wilde aanbieden en dat één lang aangehouden, droeve jammerklacht was, een nood kreet om „menschenrechten". Die arbeiders zeiden nóch den kogel, nóch de bajonet noch de nagaika te vreezen en geen van drieën is op dien „bloe- digen Wladimirdag" gespaard, talloos waren de gedoodea en gewonden. Het meisje had dat moor den van zeer dichtbj aangezien, was vol veront waardiging over het optreden van militie en politie, welke ook haar lastig gevallen waren, doch kreeg in haar omgeving op haar medeljden geen ander antwoord dan„Och, het zjn immers maar arbeiders Dit antwoord, ot liever het gevoelen, waaraan het uiting gaf, is beslissend, noodlottig beslissend ge weest op haar verder leven. Zj sloot zich aan bj de sociaal-revolutionnaire partj, welke haar, het meisje uit een hofkring, met open armen ontving. Spoedig was zj onder haar nieuwe kameraden ge acht en bemind hare bedoelingen waren zoo goed, haar moed zoo groot, haar toewijding voor de revo- graphologie. Hg las het en raakte er over in vuur. Dat was eene buitengewone amusante bezigheid, om uit het handschrift de dierbare naasten zoo te doorgronden alsof zjj al hunne goede en kwade eigenschappen eerlijk hadden opgebiecht. Von Welsen was in vuur en vlam. Hjj schreef in op al da wetenschappelijke werken, die daarop betrek king hadden, studeerde heel ijverig en werd eea harts tochtelijke grapholoog. Er kwam geen rekening, briefje of uitnoodiging, of hjj onderzocht het zelfs tot het puntje op de i. Wat in 't begin eea aa-dige bezigheid was, werd een manie. Bjjzondere liefhebberden had de oude militair altjjd gehad, nu smolten die samen in ééne dwaasheid, n.l. om het handschrift van vriend of vjjand te onderzoeken. En het bleef niet een bezigheid voor de graphet eindigde dikwjjls heel ongelukkig. Een paar keer waren zjjne aanwjjzingen goed uitge komen, en daardoor was Von Welsen vast over.uigd ,zjin hooge wetenschap, zoodat hjj zoover ging om dikwjjls zonder reden, menschen af te keuien of hemel hoog te verheffen. Hjj had den omgang met zjjn oudsten vriend, zoo maar afgebroken, omdat hjj beweerde uit zjjn schr ft valschheid e» egoïsme te lezen, en hjj nam zonder bedenken de zoo algemeene gevreesde tante öidonie in zjjn huis, die hem een zeer kwaadaardigen brief over haar drie sonverdraagljjke» zusters had ge schreven, enkel en alleen, omdat hjj beweerde, dat het handschrift van de oude dame, goedheid, zachtheid ea een vast karakter uitdrukte zjj was een miskende parel en werd door naar zusters onaardig behandeld, daarom was het zjjn plicht de vervolgde onschuld te redden. Mevrouw Von Welsen schudde er dikwjjls met af keer haar hoofd over. Maar Ernst waarom bestelt ge da sigaren met meer in den winkel, waar ge twintig jaar goed bediend zjjt? Omdat ik ontdekt heb, dat de kerel een bedrieger is, daar, zie het schrift maar, geen spoor van een degeljjk karakter, alles bedrog. Ik neem tegenwoordig mgn havanna: van Bilderboor Co., hun schrift waarborgt mjj eerlijkheid. En hjj nam de sigaren van Bilderboor Co., zjj waren veel duurder en slechter. Dora vond den geur lutionnaire zaak zoo onbeperkt Op een avond in Maart zjj zou naar een hof bal wilde zij zich laten kappen. In de salon werd zij geheel onverwacht in hechtenis genomen. Men scheen argwaan tegen haar gekoesterd te hebben, had een inval gedaan in haar kamer en in een werkmandje ontplofbare stoffen gevonden. Men bracht naar zij volhoudt ten onrechte dit in verband met den aanslag op een van Ruslands meest gehate mannen Trepoff, met wien zjj overigens veel vuldig omging. Aan een broeder van haar vader, die aan het hof verbonden was, gelukte het, haar krankzinnig te doen verklaren, zjj werd in een ge sticht geplaatst, waar zjj echter maar kort vertoefde, wjjl zjj door bemiddeling van hooggeplaatste vrien den in staat gesteld werd de inrichting te verlaten, mits ze zich naar het buitenland begaf. Zjj ging naar Zwitserland, reisde eerst naar Basel, later naar Genève. De partjj, waartoe zjj behoorde, had haar aangeraden wat rust te nemen, haar studies voort te zetten, en voorloopig aan geen enkele actie deel te nemen. Tatjana echter had een te opbruisend temperament, was te sterk ge ëmotioneerd, om dezen raad te kunnen opvolgen. Zij wilde niet buigen onder de dicipline van de partjj, brak alle betrekkingen met deze af en sloot zich bjj de nog meer revolutionDaire (de z.g.n. maxi- malist-sociaal-revolutionnaire) partjj aan. Zjj vertelt, dat zelfverwjjt haar in dien tijd kwelde, wjjl zjj zich tjjdens haar verbljjf in het ziekenhuis ver klaringen had laten ontlokken, welke haar vrienden op het schavot hadden gebracht. Met leedwezen zag haar moeder, die bjj haar was, aan, hoe steeds grooter onrust zich van het meisje meeBter maakte. Eindelijk heeft zjj besloten op aandraDg van buiten af zich te wreken en dat te doen op Doernowo, den aarts- reactionnairen minister van binnenlaadsche zaken, die de pers aan boeien lei, de gevangenissen over laadde, door het geheele land dageljjks terecht stelling deed houden, de opstand in de Oostzee provinciën in bloed smoren en de vreeseljjkste gru- we en plaats hebben liet Interlaken, met zjjn hotels als paleizen, is in den zomer het verzamelpunt van de rjjke toeristen, die het schoone Berner Oberland bezoeken. Een van de meest bekende hotels is het Grand Hotel Jungfrau, waar alleen zjj logeeren, die tot de hoogste maat schappelijke kringen behooren. Den 27sten Augustus van het vorige jaar, was daar een jong paar afgestapt, volgens het vreemde lingenregister „de heer en mevrouw Henrik Strafford uit Stockholm". Mevrouw, naar schatting 23 jaar, was rjjk gekleed en blijkbaar van Russische af komst. Mijnheer vertrok den 31 sten en sedert heeft men geen spoor van hem kunnen ontdekken. Ook was in dat hotel gelogeerd een zekere heer Muller, een rijk geworden Duitscher, die rentenierde te Parjjs. Den lsten September, het was op een Zaterdag, zat deze heer 's middags in de nabijheid van de Russische dame aan de eettafel en las zjjn courant. Plotseling ging de dame staan, naderde hem, haalde een revolvertje uit den zak, schoot zeven schoten op hem af, en verliet kalm de zaal. Op de veranda werd zjj door een kelner gegrepen. De heer Muller ^w&*tj&5&scis»igE3m>am vols'rekt niet fijn. Von Welsen scheen het ook te vindeD, hjj rookte niet half zooveel meer, maar hjj was liever gestorven dan zjja graphologie ontrouw te worden, en naar den vorigen leverancier terug te keeren. Op dit oogenblik dacht de majoor noch aan schrift noch aan verdachte teekens. Neen mjjnheer Von W eisen dacht vrooljjk grinnekeude Ernst, Ernstouwe jongen wat heb je geboft met dat erven van Jeseriz. Hjj besloot een wandelrit te gaan maken, en riep den tuinjongen die juist voorbjj kwam toe sMeteor» te laten zadelen. Terwjjl de jongen vlug weg liep, viel hem ineens in, dat hjj nog in don tuin naar de vergeet- mjjnietjes wilde kjjken of zjj eindeljjk opkwamen, het zou hem bepaald spjjten als zjj het niet deden. De geschiedenis daarvan was deze. Onlangs had hjj oude rariteitsn bekeken, toen zjja vrouw in lang ver geten oude doozen naar de doopacte van Rosa zocht, zjj bad die noodig voor de aanneming. Hjj had over haar schouder gekeken en zich geamuseerd, wat zjjn lief oudje al niet voor kostbaarheden als aandenken had. Mirtenkrans, sluier ea bloemen, lintjes en kantjes, geel geworden menu's, de eerste schoentjes van Salome, en een rammelaar van Rose; een gebroken kopje waaruit Koning Wilhelm vaa Pruisen gedurende de manoeuvers gedronken had, oude gescheurde brieven met een rose lintje saamgebonden waarop geschreven stond »uit onzen bruidstjjd.» i En wat zjjn dat voor verwelkte bloemen Mevrouw Dora lachte, Herkent ge dat niet meer nare man, die groet bracht je me bjj onze ver loving.» 't Is waar schat l Hjj bukte zich ontroerd, en nam de bloemen in de haudea, »hm, alleen rozen en vergeet- mijmetjascr zei hjj teeder, »wel, wel, en zie eens moe dertje, aan deze vergeetmjjnietjes hangen waarachtig nog goede zaadkorrels.® Hjj nam er het omhulsel af en de zwarte korreltjes rolden in zjjn hand. Kjjk eens Doortje, dat noem ik pas een trouwe vergeetmjjniet. Of de korrels zouden opschieten als ze gezaaid werden Dat is niet mogeljjk. Waarom niet P Ik heb onlangs nog gelezen, dat overleed een uur na deze gebeurtenis, welke onder de hotelgasten een alleszins begrijpelijke opwinding veroorzaakte. De Russin, gesteld in handen van de politie, weigerde iets mede te deelen omtrent haarzelf of haar metgezel, Alleen zeide zij, dat zij minister Doernowo in opdracht had gedood. Zij wilde eerst niet gelooven, dat zjj een vreemdeling had gedood en niet den minister, die zich overigens wel degelijk dien dag in Interlaken bevond, dooh in een ander hotel, het hotel Victoria, afgestapt was. Men moest natuurljjk allereerst weten wie de moordenares was. Zij werd in een aantal houdingen en costumes gefotografeerd en volgens het bekende Bertillon-stelsel gemeten, waarna de portretten naar Europeesche politie-autoriteiten werden gezonden. In Lausanne werd bekend wat onze lezers reeds weten, dat n.l. de Russische vrouw niemand anders was dan de 23-jarige Tatjana Leontieff. In het oude, grjjze, grafelijke slot te Thun, in een sombere, halt-verlichte zaal staat thans dit Rus sische meisje, met haar bleek sympathiek gezichtje, haar niet mooie, maar verstandige trekken, terecht. Naast de bank, waarop elke beschuldigde moet plaats nemen, is de plaats harer verdediger, het sociaal democratische lid van den Nationalen Raad, dr. Brüstlein. Daarnevens zit het gerechtshof. En daar tegenover heeft de jury zitting, twaalf een voudige mannen uit het volk, Oberlandsche boeren, die „het schuldig" of „onschuldig" over de beklaagde zullen hebben uit te spreken. Zij hebben de voor lichting van deskundigen: van geneeskundigen en van een kenner van Rusland. Maar hoe gewichtig is hun taak en hoe zwaar moeten deze leeken de verantwoordelijkheid gevoe len van deze rechtspraak zwaarder dan de be- roep8rechters, die aan dezen last gewoon zijn. Zal de beklaagde schuldig verklaard worden? Zal dit jeugdige meisje haar geheele verdere leven in de gevangenis moeten doorbrengen? Zal er rekening gehouden worden met de ziel kundige factoren, die tot de misdaad hebben geleid P Men moet het vonnis afwachten. Hoe dit echter ook moge uitvallen, men zal mede lijden gevoelen met dit meisje, beklagenswaardig kind des tijds en der omstandigheden, en deernis met de ouders, wier eenig kind een moordenares is geworden. O®dor voorzitterschap van dan heer H. F. A. G. baron Collot d'Escury van Honts^isie werd gistermiddag te Utrecht da algemeene vergadering gehouden -an den Algemeenen Nederlandschen Zuivelbond. In zjjn openings woord herdacht de voorzitter hetgeen door de F. N. Z. in 't afgeloopen jaar is verricht. Hg meende, dat in 1906 veel gedaan is en sprak de hoop uit, dat de volk»- vertegenwoordiging Bpoedig moge behandelen en bekrach tigen het ingediende boterweteontwerp en als gevolg daarvan 't buitenland niet anders zal kennen dan Hol- landsehe boter onder rjjksoontiöle, waarbjj dan moet gezorgd worden, dat die boter goed is. Bjj de behandeling der mededeelingen, alle reeds in druk verschenen, bleek dat inzake invoer van Holland- u uw j immui, een kersepit in een groens kool gevonden nog geplant en opgeschoten is. Een courantenberichtje, oudje. Als men aan alle berichten twjjfelt, behoeft men ook geen nieuwsbladen te lezen. Ik wed dat deze zaadjes nog opkomen. Goed probeer het eens. Vergeetmjjnieten uit onze verlovmgsbouquetbjj na twintig jaren oud, dat zou bepaald een wonder zjjn. Van deze vergeetmjjnietjes zullen onze meisjes ook verloviagsbouquetten krggen, zei hjj plechtig. Mevrouw Von Welsen lachte »Zorg dan dat te geljjk met de bloemen de vrjjers ook uit den grond komen® plaagde zjj. Dat zal wel gaan, en hjj gaf haar eea kus, als Salome thuis is en de vergeetmjjnietjes bloeieD, dan schudt onze lieve Heer misschien nog zoo'n tweede mo delman, als je trouwe echtgenoot uit zjjn mouw voor onze oudste. Daarop nam hjj het zaad zorgvuldig in zjjn hand, en ging heel bedrjjrig d* deur uit, om nog m»t de volle zonneschjja zjja wonder van wederopstanding van de verlovingsbloemen op touw te zetten. Het warmste plekje had hjj er voor opgezocht, en eiken dag was hjj vol ongeduld er heen gestrompeld, in de hoop een paar groene puntjes ta ontdekken. Maar er kwam niets, en dat speet hem geweldig. De komst van Salome, een interessant boek en eenige regendagen hadden zjjn inspectie verhinderd. Nu dacht de majoor weer aan zjjn vergeetmjjnietjes en hoewel hjj zelt erg begon te twjjfelen aan de vruchtbaarheid der zeer gewaardeerde zwarte zaadjes, slenterde hq toch weer door de zonnige parklaan naar het oude gedee'te der ruïne, waar in een verborgen perkje de vergeetmjjnietjes moesten toonen wat zii konden. Onderzoekend boog hjj zich voorover Vol ver bazing lag hjj bijna op zjjn knieën voor het ongeloofeljjke. Zq kwamen uit l neen het was geen verbeelding. Eenige teere roade blaadjes kwamen uit de iosse aarde te voorschjjn, wezenljjk echte vergeetmjjnietjes. Wordl vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1907 | | pagina 1