No. 477.
Honderd en negende jaargang.
DASBLAD VOOR ALKMAAR. EN OMSTREKEN.
Z
Herhalingsonderwij s
Het ideaal van oude Ltóe.
1907.
Deze Courant wordt eiken «vondbehalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80franco door het geheele Rijk f l,~
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewene idvertentiin
Per regel f 0,10. Rfj groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N.|V. Boek- en Handelsdrakkerb
v|h. HMRMs. OOSTER Ss ZOON Voordam O 9.
DINSDAG
30 JULI.
BINNENLAND.
Telefoonnummer 3.
De DIRECTEUR van het Rijkstele
graaf kantoor alhier maakt bekend, dat
tegen betaling van 50 cent per exemplaar (de uit
te geven supplementen inbegrepen) ten kantore ver
krijgbaar zijn exemplaren van den Rijksgids voor
den Telefoondienst, uitgaaf Juni 1907.
De Directeur,
E. WIND.
voor
Jongens en Meisjes.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der gamees.te
Alkmaar brengen ter kennis van onders of verzorgers
van kinderen, die dezen tot eene der herhalingsscholen
voor jongens of voor meisjes in deze gemeente wensohen
toegelaten te zien, dat de gelegenheid tot aangifte daar
toe zal bestaan, ook voor hen die reeds in het vorig jaar
aan het onderwgs hebben deelgenomen, vmm 9 tot cm
■eet /Augustus ».s., des avonds van 6—8 ure
ten stadhuize.
Herhalingsonderwjja zal omvatten
de Nederlandsche tooi)
het rekeuen j
c. bet boekhouden, het hsndelnrekenen, het In
richten ran eenvoudige administratie
d. indien daaraan behoefte bljjkt te bestaan de begin
selen der Fraasehe, Daltsche en Bngelsche
taalj
e. de aattlge haadvrerkea voor meisjes.
Het schoolgeld bedraagt per kwartaalvoor éóa kind
f 1.50voor twee kinderen nit een gezin, ge.ljjkt jjdig
de schooi bezoekende, per kind f 1.—voor elk kind
meer, er kind f 0.50.
Voor aalmveraaogenden is slechts de helft en voor
OBveraeogeadea geen schoolgeld verschuldigd.
Belanghebbenden worden nitgenoodigd bjj de aangifte
het vaccinebewjjs der leerlingen over te leggen.
Burgemeester en Wethouders vootnoimd,
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
24 Juli 1907. DONATH, Ssoretaris.
Alkmaar, 30 Juli.
Het is nu bijna vier jaren geleden, dat de porte
feuille van onderwijs uit Nasi's lange vingers glipte.
Dat was in 1903. Een jaar later besloot de Kamer
hem wegens het misbruik maken van zijn ambt en
het verduisteren van gelden, gerechtelijk te vervolgen.
Maar Nasi deed wat de meeste andere oplichters
ook doen: hij ging er van door. Terwijl bij in het
buitenland vertoefde, koos Trapani hem, ondanks
de regeering, steeds weer opnieuw tot zijn afgevaar
digde. Men moet weten, dat Nasi daar geboren
werd, daar hoogleeraar en later burgemeester is ge
worden, waarna hem in 1886 een mandaat ter be
schikking werd gesteld. De bewoners van Trapani
keurden hem, na bet gebeurde, nog steeds waardig
hen te vertegenwoordigen. En waarom zouden ze
dat eigenlijk niet doen? De Italiaansche Kamer
bezit wel meerdere leden van verdachte reputatie.
In de N. Roti. Ct. geeft de predikant van Rottevalle,
ds. J. A. Visschor, weer eens een sohetsje »van de arme
Friesohe heide*.
Hg schetst het ideaal van een braaf, maar arm, oud
vrouwtje.
Het ideaal van oude Lutske waseen kalf I
Och, wat had ze daar nu toch een »opzet« mede 1 Als
ze dat nu toch eens krggen kon. Een kaliDaar ging
ze mee naar brd, en daar stond ze mee op I 's Avonds,
als ze op haar legerstede lag, daa dach', ze zatuurljjk
oak wel aan allerlei goeie dingen, aan haar Hemelvader,
Dien ze nooit vergat, en zooveel andere goeie dingen,
maar haar ideaal stond haar altjjd weer opnieuw voor
de oogen 1 En dan was het precies, alsof ze al hoorde
achter in het kleine schuurtje. A1b ze dan 's morgens op
stond en het kleine hutje doordrentelde om den boel wat
schoon te maken en om koffie te zetten, en ze kwam
dan in dat kleiae schuurtje, dan was het, alsof ze reeds
dien zwartea natten snuit van haar kalfje en die groote,
donkere oogen daar ergens in de kleine ruimte zag, waar
het te bszien zou staan of die voor een koe hoog genoeg
zou zjjn 1
Trouwens, dat was ook van later zorg 1
De oude Marten had al eens geprutteld en gezed
•Maar Lutske, nou ben je zoo oud al geworden, wil je
nou nog een kolf »aanzstten«? jMensoh je kan het toch
niet bijbrengen, we kennen het werk nou al bjjna niet af 1*
»Ja Marten* had ze dan telkens geantwoord. >Hoe het
is, dat weet ik niet, maar ik heb nu maar eenmaal zoo'n
aardigheid aan een kalf!*
En eindeljjk had Marten dan maar toegegeven 1
Er zou een kalf komen.
Geld hadden ze er niet voor, doch alles liep nu toch
zoo prachtigHun zoon Mient, die ook wel eens bij de
politie diende, en die daarom de menschen gosd kende,
wist or een bg ren boer, een lief, klein, zwartbont kalfje,
krek goed voor de oude Lutske 1 En nu moest de oude
Martin juist van dien boer nog aardig wat geld hebben
voor turf die hg hem vroeger geleverd had. En nu had
die boer voorgesteld, om dat zóó af te doenKon het
nn ooit mooier treffen f
Af en toe blijkt dat wel eens. Men verwjjt elkaar
daar soms allerhande leelijke dingen met een open
hartigheid, of liever loslippigheid, welke met het be
grip „parlementarisme" op niet al te besten voet
staat. Een handig fabrikant heeft daarvan partij
getrokken, door fonografen met „Kamerrollen" in den
handel te brengen. Dientengevolge kan men in
winkels en café's van de parlementaire onwelvoege-
lijkheden genieten. Misschien werd de geest van de
Italiaansche Kamer ook gekenschetst door een speel
goedfabrikant, die in zijn vrijen tijd ook Kamerlid
is en thans een nog-al-veel-interrumpeerend collega
in den vorm van een hansworst in den handel heeft
gebracht. Grover kritiek op de verhoudingen in
Monte Citorio is welhaast niet denkbaar. Men zal
misschien zeggen, dat zulke afgevaardigden niet
waard zijn tractement te ontvangen. Dat is zoo en
ze krggen het daa ook niet. Maar de beteren even
min. Naar aanleiding hiervan is er een aardige anec
dote in de wereld gekomen. Er was een afgevaar
digde, die geen geld bezat en geen logies kon be
talen. Daar de leden van het parlement vrij reizen
hebben, nam hjj eiken avond een nachttrein, stapte
onderweg over en was 's ochtends weer in de Kamer-
trein.
De bewoners van Trapani om weer op onze
schapen terug te komen vonden hun afgevaar
digde voortreffelijk. Hij hielp, en vooral toen hij
minister was, velen van hen flink vooruit, verschafte
hun baantjes en voordeeltjes. En wanneer een Fransch
afgevaardigde, die minister is geworden, zijn kiezers
op deze wijze in zijn geluk doet deelen getuige
de aanklacht, waarbij minister Chaumió is betrok
ken mag een Siciliaan dat dan niet doen?
Men is in Italië in verzet gekomen en gebleven.
Er is een lofdicht op Nasi verschenen en op muziek
gezet, er zijn telegrammen van hulde gezonden.
Maar daarbij is het niet gebleven. Een geheele
beweging ten bate van „het gemeenschappelijk ideaal"
is er ontstaan. Het eerste gevolg van die beweging
is geweest, dat de Senaat optredend als hoog ge
rechtshof, Nasi huisarrest in stede van voorloopige
hechtenis heeft gegeven men begint dus met den
pels te wasschen, zonder dien nat te maken. En
Nasi houdt vol dat hij zich van geen schuld bewust
is. Zeker, hjj geeft toe dat hjj een duur minister
is geweest, maar hjj gaf alleen veel geld uit ten
bate van het lieve vaderland. Zjjne verklaringen
werpen alweer een zonderling lioht op de politieke
toestanden in Italië. Hij moest, volgens zijn be
weren, populair blijven, en daarom reisde hij steeds
met een heelen tros van ambtenaren, tolken, dagblad
schrijvers en vrienden op 's rjjks kosten natuur
lijk, daarom moest er materiaal verzameld worden
voor zjjn redevoeringen, moesten er ontelbare foto's
van hem, zjjn ondergeschikten en zjjn familieleden
worden gemaakt, en schitterende maaltjjden worden
aangericht alles voor rekening van het rjjk.
In hoeverre kachels, fietsen, koBtbare schilderjjen,
behangsels en dergeljjke voorwerpen, die Nasi uit
Maandagsmorgens zon Mient dan naar dien boer heen
en 's avonds het aanbrengen, want hg moest het nog al
ver halen. Lutske was dien dag zenuwachtig. Erg over
stuur, maar dat was geen wonder 1 Ze had Mient nage
keken toen hg (s morgens wegging, en toen ze nu op
een oogenblik gedacht bad»Als ik Mient nou weer
zie, dan is het kalfje er«, toen voelde ze zoo'n vreemd
gelukkig gevoel in het harte en wou ze net als een
kind, dat het alvast maar avond was.
Wat dnnrde die dag lang! 't Leken er wel twee aan
mekaar I Het werk vlotte maar niet. De kopjes liet ze
haast op den grond vallen bjj het afwaasehen. En bg
het koffiedrinken zei de oude Matten>Mensoh, kgk
dan toch, ge schenkt er de koffie allemaal naast!* Zoo
ging het den geheelen dag maar en de oude Marten
moest op dien dag achterstaan bg bet kalf, en anders
zorgde ze toch zoo best voor hem 1
<s Middags zon ze buiten de borden afwassoben bjj de
watertobbe. En toen ze de dear uitging, zag ze daar
niet den bak met aardappelschillen staan, omdat ze zoo
overstuur was. Ze struikelde en ooh, wat viel ze toch
erg. Juist met den arm op den rand van den bak. O,
wat deed dat een pjjn 1 De arm leek wel gebroken, en
•t was hsusoh ren zware kneuzing, die nooit meer zou
terecht komen, zooals de dokter later zeide! Ooh, wat
had ze een pjjn Ze kermde het uit. Zs kon niets meer
does, en of ze wilde of niet, ze moest naar bodWat
een vreessljjke pjjn
Ooh wat liep dat nu toch geheel anders. Daar had ze
nu zoo gehoopt met den ouden Marten aan het hek te
kunnen staan, als het kalf zon komen met Mient mee,
en nu lag ze daar met zoo'n duldelooze pjjn to bed 1
Het was tooh wel oen bezoeking.
Maar ze droeg het gelaten. >En«, zei ze zoo leuk,
»in al mjjn pjjn dacht ik tochNog meer eventjes,
dan komt het kalfje!*
Mient kwam laat terug. De avond was reeds gevallen
en 't was al donker in het butje; Oude Lutske lag daar
heelemaal weggescholen, pjjnlgk en stjjf van den val, in
de kleine, duistere bsdstede. De oude klok tikte er
langzaam en eentonig, en 't was alsof hg den tjjl,
expres, droppel voor droppel liet wegvlieten .J.
Oude Marten zat ook in het hutje bjj den vunrpot
stillekens zjjn laatste pjjpjo te rooken
Daar hoorden ze beide wat, Het hekje kraakte en 't
Je schatkist betaalde, maar in zjjn huis „bewaarde",
tot vermeerdering van zjjn populariteit en ten bate
van het lieve vaderland konden bjjdragen, moet hjj
maar uitmaken met zjjn eigen geweten en den
Senaat. Ten aanzien van dit laatste punt, de
Senaat, zjjn wij overigens niet erg gerust. De woe
ligheid van de Sicilianen kan wel eens tengevolge
hebben, dat redenen van staatsbelang de overwinning
behalen op recht en rechtvaardigheid hetgeen
natuurljjk te betreuren zou zjjn.
Kseerlldnastsehsp en predikambt.
Door de predikanten dr. G. J. Vos Azn., H. A. J.
Lütge en J. P. Eringa, predikanten in de Ned. Herv.
Gemeente te Amsterdam, is, naar wjj vernemen, aan
de Synode der Ned. Herv. Kerk namens de classis
Amsterdam, een voorstel ingediend om op haar het
vorige jaar genomen besluit, waarbjj het ambt van
predikant en het lidmaatschap der Tweede Kamer
niet te vereenigen waren, terug te komen.
Belaag van den tuinbouw.
•Nelis* uit de Purmer spreekt in zjjn brief aan het
Hdbld., ditmaal over het groote belang van den tuin
bouw in Nederland.
Volgens de verslagen en mededeelingen, uitgegeven
door het Ministerie van Landbouw, zjjn in Nederland
in gebruik voor tuinbouw, in zjjn geheelen omvang
genomen, 73.000 H.A.dat is dus een oppervlakte on
geveer geljjk aan de halve provincie Utrecht. Niet
overal evenwel, is het bedrjjf van evenveel belanger
zjjn streken, waar de gebruikte grond slechts één of
twee H.A. groot is, en desniettemin een bestaan oplevert,
niet alleen voor den ondernemer, maar ook voor één
of meer arbeiders. Daarentegen zjjn er andere streken,
waar eenige H.A. een bestaan voor slechts één persoon
geven. De tuinbouwgronden onderscheidt men in tuinen
en boomgaarden voor eigen gebruik, warmoezerjjen
voor den handel, gronden voor de teelt van tuinbouw-
zaden, oofttuinen voor den handel, boomkweekerjjen,
bloemkweekerjjen, bloembollenkweekerjjen. Het verslag
geeft op als in gebruik voor tuinen en boomgaarden
voor eigen gebruik 30.000 H.A. Men moet dit begrip
•voor eigen gebruik* niet al te letterlijk opvatten; in
menige streek is bjjvoorbeeld bjj de boerderjj een
boomgaard, zoogenaamd om het gezin van vruchten te
voorzien, maar in niet te ongunstige jaren wordt voor
eenige malen meer aan vruchten verkocht dan de boer
zelf noodig heeft. In andere streken wordt voor een
niet onaanzienljjk bedrag aan groenten verkocht uit
den tuin, welke voor eigen gebruik heet te zjjn. De
warmoezerjjgronden, waar opzetteijjk voor den handel
vroege aardappelen, allerlei groenten en aardbeien
geteeld worden, vindt men door het geheele land en
dan voornameljjk in de nabjjheid der steden. Toch zjjn
het vooral de provinciën Noord- en Zuid-Holland welke
hier de kroon spannen, niet alleen naar de oppervlakte
gerekend, doch vooral ook naar de wjjze, waarop het
warmoeziersbedrjjf wordt uitgeoefend.
Van de 16,000 H.A, toch, voor deren tak van hst
tuinbouwbedrijf gebezigd, liggen in de beide Hollanden
12,000 H.A. en bjjaa overal is de tuinbouw zoo intensief
mogelijk, Wie zich door aanschouwing op de hoogte wil
stellen van den tuinbouw in deze gewesten, make om
dezen tjjd van 't jaar een reisje naar »de streek* tusschen
Hoorn en Enkhuizen, naar »de Laagedjjk* ten Noorden
was alsof er een »ho!« zei! Het gedruisoh van voet
stappen werd hoorbaar op het zandpaadje. En eindsljjk,
ja hoor daar ging de klink van de deur en Mient stond
in het duister te roepen
»Hoe is het? Bon jullie nog op? Ik heb de reis af
gelegd, hoor I
•Jongen ja,< klonk het uit de bedstede. »We zjjn nog
wakker hoor Ben je alleen, of ben je met het kalf?*
En Lutske vergat haar pjjn een oogenblik
Neen 1 Mient had het kalf bjj zich, hoor
•Nou*, riep hg ongeduldig. »Maak nou eens licht, en
kom eens hier, dan kennen jullie 'C ereis zien't Is een
mooie, zwartbonte; jongen, zoo'n mooi diertje!*
•Ja«, zeide oude Marten, »maar moeder kan niet uit
bed komen, want die heeft zich zoo sear gevallen en die
heeft zoo'n erge pjjn. Dan zal ik licht maken, en dan
moet jjj het morgen maar zien, Lntsks, als 't wat beter
met je is
Dat was me nu tooh ook een voorstel
Dan moet je weken lang gedacht hebban over zoo'n
kalf, er den heelen dag er zenuwachtig voor gewenst zjjn
en er zoo voor gevallen zjjn, dat je je niet verroeren
kan, en dan niet zien,
Dat kon toch immers niet!
•Neen hoor,* riep oude Lutske, »ik zal probeeren om er
af te komen 1 Want zien wil ik het, vanavond I*
Maar or af komen, daar was geen denken aanZe
schreeuwde het nit van de pjjn, toen zjj zich maar even
oprichtte. Dat kon onmogelijk, maar ie was niet ver lege*.
Zie». zou ze hetl
•Mient,* riep ze. »Ik kan er niet af. Br?ng het kalf
dan maar hier binnen, want ik wil het zien
En het domme «ideaal* werd naar binnen geduwd
De pooten schuin strak, zoo onwillig en onmeegaacd
mogeljjk kwam het naar binnen strompelen over den
drempel en bef keek met de zwarte, glazige, dom-goedige
oogen verschrikt in het roodgele vlammetje van het
lampje van oude Marten. Achteraan kwam de groote
gestalte ven Mient, die opduwde, en die trouwens lastig
g leid a w 1 mser gewend was.
Daar stond het nu voor de bedstede, maar dene was
hoog, veel heoger dan het kalfje en hoe ken het
nu raarder treffen, moeder lag juist achterin met het
gezioht naar den muur.
„Mient," ris- r utske nu want zien sou ze het
van Alkmaar, of naar het Westland, den Zuidwesthoek
van Zuid-Hollands vasteland. Oo kleinere schaal in da
Baamster, bg Baverwjjk, Sloten, Ter Aar zal hg aan ng>
varen tuindersstand werkzaam vinden.
West-Friesland is het land der vroege aardappelen,
allerlei koolsoorten, tuinwortalen, meirapen en uien. Niet
alleen wordt aan groot deel van ons land van hieruit
voorzien, maar honderden spoorwagens van de daar ge
teelde artikelen worden uitgevoerd naar Duitsohlaad, Tal
van afslagmarkten worden in dit gebied gehouden, maar
de twee voornaamste zjjn wel de markt aan het station
Boveakarspel—Grootebroek en die aan het station
Noord-Soharwoude. Alleen aan het station Bovenkartpel
werd in 1906 voor 1,800,000 gulden verkocht, en de
omzet aan den Langedgk zal slechts weinig minder zjjn.
Het Westland is in ons land de tuinbouwstreek bg uit
nemendheid, wanneer men let op de wjjze, waarop het
bedrjjf wordt uitgeoefend. Nergens is ds tuinbouw zoo
intensief als daarkropsla, tuinwortelen, bloemkool, het
Westland kan ze leveren, wanneer men er elders nog
niet aan denkt. Behalve de meer fijne groenten levert
ht t Westland groote hoeveelheden komkommers, meloenen
en tomaten. Ds tuinbouwers daar maken voor hun ba-
bedtjjf een groot gebruik van glas en koopen enorme
hoeveelheden stalmest. In Aalsmeer legt men zich bjj
voorkeur toe op het vervroegen van aardbeien onder glas,
terwjjl onder den rook van Amsterdam, te Sloten, ook
zeer veel sla, wortelen es bloemkool order glas geteeld
worden. De vervroeging van groenten in bakken beschikt
in ons land over 1,800,000 M1 glas, waarvan 1,600,000 M1
in de beide Hollanden.
Waar zooveel groonten geteeld worden, is natuurljjk
zeer veel zaad noodig. Dit winnen van zaad is een zaak
van veel gewioht, daar tegen verbastering moet gewaakt
wordes en men voor het doel speciale variëteiten als de
beste heeft leeren kennan. Het telen van groentenzaden
werd langzamerhand in sommige streken een afzonderljjk
bedrjjf, waardoor de tuinman mat alle eigenaardigheden
van de teelt op de hoogte kwam. De zaden, op zulk een
wjjze gewonnen, munten uit boven de zaden, welke men
vroeger in den handel braoht en het gevolg is, dat het
afzetgebied steeds balangrjjkor wordt. Groote hoeveelheden
zaaizaad worden naar andere Europeesche landenja
zelfs naar Amerika en Zuid-Afrika verzonden. Naast de
teelt van groentenzaden is van veel belang het winnen
van bloemzaad. Op onderscheidene plaatsen in Noord-
Holland ziet men vrjj groote velden, beplant met Oost-
indisohe ksrs, viooltjes, reseda, phlox, asters, enz., welke
uitsluitend geteeld worden voor zaadwinning. In het ge
heel zjjn in ons land voor zaadwinning in gebruik 900
H.A., waarvan alleen 700 H.A. in Noord-Holland. Ea
hoeveel handen dit winnen van zaad eischt, hebben zjj
wel gezien, die een spoorreis naar Enkhuizen maakten.
In de nabijheid van die veste liggen langs de spoorbaan
uitgestrekte velden met allerlei zaaibloemen en tal van
vrouwen en meisjes zjjn 's somers bezig de velden van
onkruid te zuiveren of het rjjpa zaad te verzamelen,
's Winters wordt het verzamelde zaad zorgvuldig gesor
teerd, waarbjj wedar veel hinden werk vinden. Geen
wonder, dat tuinbouwstreken meestal flink bevolkt zjjn
een betrekkelijk kleine oppervlakte toch geeft aan zoet
velen een bestaan en hoe intensiever het werk wordt,
hoe meer handen noodig en voor des te meer 's winters
ook werk zal zjjn. Er moeten dan ook meer afzetmarkten
voor onze tuinbouwproducten gezocht worden en daarbjj
gezorgd voor uitmuntende verkeerswegen. Wjj zien het
aan het Noorden van onze provincie; sedert de opening
van de spoorwegen in dit gebied is de tuinbouw van
licht het kalf eens op, dan sal ik me omdraaien
met mijn hoofd en dan kan ik het tóch zien
Mient nam het nu in zijn sterke armen en tilde het
op, terwijl moeder probeerde zich om te draaien Arme
stumper, ook dat ging niet eensl Ze was zoe erg
geknensd, en ze kon het hoofd zelfs niet omwenden!
Zen ze nn tooh heusch vandaag het kalf niet mogen
bekijken, en tot morgen moeten wachten?
Neen, dacht ze. Zien zou ze het!
Mient had het kalf wee; neergezet, maar de oude
Lutske zei nu„Neem het nog eens op Mient, en kom
er dan mee in bed staan, en dan moet je heelemaal
achterin komen, dan kan de ouwe Marten met het
lampje zoover reiken als hij kan, dat het licht krek
op het kalf valt. Want ik wil het zien, zsg ik
Mient klauterde nu met kalf en al binnen in de
kleine bedstede op zijn kousen natuurljjk en zoo,
terwijl Marten zjjn eude lichaam zee ver mogelijk
uitstrekte, viel het lieht goed op die frissohe, natte,
nu glimmend zwarte snoet en de domme oogen keken
glazig rond in die beslist vreemde omgeving.
Maar Lulskes oogen waren vol van geluk en dank
baarheid gericht ep dat lieve diertje, waar ze zeo
naar verlangd had en waarop ze nu niet tet morgen
behoefde te wachten, vóór ze het mocht zien.
Heusch, de pijn was er minder deo; geworden!
En nadat ze zekerheid verkregen had, dat Mient het
kalf lekker warm zou zetten, en het wat gras zou
geven, ken ze tenminste rustig liggen, al was de pijn
nog niet overSlapen, daar kwam niet veel van, doch
dat gaf niets. Want ze had veel te veel mooie en
goeie dingen om aan te denken, maar tusschen al die
goeie dingen in zag ze haar kalfje staan, dat ze zoo
verlangd had, en dat ze nu thuis had!
En nu ze weer wat beter is al wordt de arm
nooit volkomen beter nu kunt ge daar in zoo'n
stil en klein hutje met wat bonte bloemperkjes er voor
een gelukkig en dankbaar oud vrouwtje ontmoeten,
met wie het een lu>t is te praten over de goedheid
van God, die haar zooveel gaf en die haar hielp om
haar ideaal te bereiken
Want dat gelooft ze vast 1
ALKMAARSGHE COURANT