N.V. Herms. Coster Zoon.
Scheurkalenders.
Maandkalenders.
Agenda's.
Almanakken.
Bericht van Inzet.
Banketbakkerij, G. W. van der Veen, Kok.
Bockbier.
Café Lievendag
Cérès
Gier-, Wei-
Stalporapen.
K. BOS,
VeeyerloskuDdige.
Vereeniging w Vrijzinnig-Herrormdeii.
Eenig kapitaal roor eerste hypotheek op
landerijen beschikbaar.
Sffifl-
VAN CLEEFF d STORK, Dedemsvaart.
- ~'i~-
neemt niets anders dan de
M'j „Onderlinge Nederlandsche
Faillissement Verzekering".
Hypotheekbank
Handel in Hulpmeststoffexi en Turfstrooisel.
DE ZIEKTE DER EEUW.
Godsdienstige Bijeenkomst
N. V. Herms. Coster Zoon,
I). A. WISSELINK,
Stilles gér§
VOORDAM C 9.
TEL. INTERC. No. 3.
De Lange de Moraaz,
Kassiers en Commissionnairs in Effecten,
Totaal f 25888
oterbanket
oterspeculaas.
orstplaat.
Ontvangen Hoogenstraatens fijne en Huishoudgroenten in blik,
OOGST 1007.
ünnsferboek ter inzage*
Bockbier aan de pomp.
Zaadmarkt,
Alkmaar.
„Evangelische Unie"
Waarschuwing.
ONTVANGEN
Winterpantoffels
Overschoenen
zuivere Cichorei
Neem proef met de cichorei van de fabriek
WARENDORF's
Prijs 40 cent.
De Kalender met inbegrip der twee Premin, kost te
zamen slechts 40 cents
te VEENDAM.
KAHTOOBi VOORWIgER, ALKMAAR.
FEU I LL ETON.
fc 6o»JDRON 0£ NOSWl
«rraHfaVr,0tim
Hoofd Agent H. IJNNEWIEL, éi Arhnem
DépótsNIEROP SLOTHOUBER, -
Langestraat 83, Alkmaar,
te ALKMAAR,
sluiten beleeningen en prolongatiën, nemen
gelden In depot.
Perceelen 1 tot en met 9 tezamen op f 7730.—
10 tot en met 15
14025.
Perc. 16 f 150.—, perc. 17 f 160.-, perc. 18
f 1710.—, perc. 19 f 2100.—, perc. 20 f 13.—.
Bekroond met de:hoogste onderscheidingen. Lid der jnty Intenf. Bakker"ij-Tentöoittelling'1906.
tegenover het Postkantoor.
Vanaf heden
Wed. J. VAN TELLiNGEN.
en
HOOFDAGENT
te ALKMAAR.
op Zondag 8 December a.s.,
des avonds ten 7 ure, in de Kapelkerk.
Spreker: Dr. J. HERDERSCHEE,
Herv. Pred. te 's-Hertogenbosch.
Inlichtingen bij C. DOORN Jr., Breed-
straat 8, Alkmaar.
Ondergeteekende verzoekt geen
geld of goederen af te geven aan Mej.
A. ARZBACH, daar hij voor betaling
zijnerzijds niet instaat.
J. W. NIJBOER, Druivenlaan 11
een groote collectie
Tegen sterk concurreerende prijzen.
VAN NIEUWKUYK's Schoenmagazijn.
Houttil 16, ALKMAAR.
zonder dat de goede smaak ver
loren gaat, verkrijgt men door op
drie deelen koffie, één deel
te nemen in plaats van vier ge-
wichtsdeeien koffie.
1.
11.
m.
v o or 1 9 0 8.
INHOUD;
Volledige Kalender met plaats voor Notitiën
en KasboekPostgids, Telegraafglds, Feest
dagen, Munttafel enz.
De volgende Novellen en Schetsen:
BERNARD CANTER, De Goede Verwachting.
FELIX HAG EM AN, De Knnstreis.
F. DE SINCLAIR, Hoe meneer Knop voor
Baby zorgde.
F. M VISSER, De Kiek.
B. STICHTER, E-n aangenaam vak.
De B. Y. Een Heerenpartijtje in de
Achttiende Eenw. Geïllustreerd.
14 prachtige platen, naar bekende meesters.
Ieder kooper ontvangt tevens gratis:
a. Een prachtig in kleuren gedrukt GEZEL
SCHAPSSPEL getiteld «Het Spel der
36 Beesten".
b. Een keurige PORTEFEUILLE-ALMA
NAK, in geïllustreerden omslag.
Voordam C 9. Tel. Interc. 3.
NEDERLANDSCHE
in Effecten, te Alkmaar.
'nh*utio«»»S|
"'lOHKfl 4 Wffltfïij
;®e Bronchi te. CatardiW
"On Ou Irritation lö
'•'«ryTigit» PbthM
Bij de veiling, den 4 December 1907 ten overstaan
van den ondergeteekenden Notaris gehouden, zijn de
onroerende goederen te Callantsoog, nagelaten door
den heer D. DE LEEUW, in bod gebracht als
Afslag en combinatiën WOENSDAG 11 DECEM
BER 1907, des morgens 10 uur, in de herberg van
den heer P. RUIS aan het Zand, gemeente Zijpe.
P. J. C. VAN TOORNENBURGH,
Notaris te Alkmaar.
Emit xtoiii Blaartjes, and tal- ols HA
Aanbevelend,
zijn de
Namens het Bestuur,
M. L. DE BOER, Secretaris.
Hoofdzetel TOUSSAINTKADÉ (14, 's-Gravenhage.
De Mij. sluit verzekeringen tegen verlies ont
staan door faillissementen.
V u-zekerden deelen in de winst.
Verkrijgbaa r bij de firma's JAN DAALDER
en Wed. M. F. BEUDEKER te Alkmaar, in pakjes
van 21/2 cent.
en is verkrijgbaar bij
ALGEMEENE BOEKHANDEL.
Opgericht 1890.
Directie Mr. N. F. WILKENS en Dr. D. BOS.
Geplaatst kapitaal f 2.000.000.—
Gestort400.800.—
Reserve270.095.56
Verstrekt GELDEN op eerste Hypotheek tegen matige
rente en geeft 4 pCt. Pandbrieven uit.
Inlichtingen te bekomen bij
Firma JOH. F. MORRA.
door
LOUISE STRATENUS.
48)
„Ik zou wel eens willen weten wat ter wereld men
tegen Ilélène kon inbrengen!" riep de Meerbeke drif
tig uit.
„Het feit dat zij kunstenares is en.
„Goede genadeKan men nog zulke garnalen herse
nen vinden in onzen tijd? Laat dat oens aan mij over.
Ik ken uwe moeder van langen datum en zal haar ge
ducht onder handen nemen. Het eenige voorrecht van
den ouderdom is, dat men mag uitrazen en bulderen
zooveel men verkiest tegen al wat verkeerd en dom is.
Had het lieve kind misschien moeten doen als de oude
freule van Veldwijk, die een dag of tien geleden, na
heel haar leven een menu a la Johannes den Dooper
te hebben genuttigd, dank zij de edelmoedigheid harer
neven en nichten, van honger stierf, omdat zij verge
ten hadden haar dc toelage van 25 per maand, door
twaalf dier nabob's bijeengebracht, te zenden?"
„Is dat werkelijk gebeurd? Ik hoorde er niets van."
„Omdat gij afwezig waart. Vraag er maar eens
naar. De arme ziel, in mijne jonge jaren een beeld
schoon meisje, liet een briefje na, nog met potlood ge
krabbeld, van den volgenden inhoud: „Men geloove niet
aanzelfmoorddat is mijn eenige vrees, omdat zulk
eene daad altijd levensmoeden aanspoort dat voorbeeld
te volgen. Ik sterf aan gebrek. Het is mijne schuld
alleen. Ik was te trotsch, om een postzegel te bedelen
voor den brief, waarin ik om mijne toelage vroeg."
Kent gij iets vreeselijkers, dan die stille aanklacht
zonder verwijt? Het maakte mij een ganschen dag ziek.
Had ik haar toestand maar geweten!"
„Ontzettend!" mompelde de jonge man.
„Maar het mooiste komt nog aan!" hernam de admi
raal volbitterheid. „De buren hadden het lijk en het
briefje gevonden en zwegen er natuurlijk niet over;
men schreef den inhoud daarvan aan den germain-
nt-cf, bankier van Walden, met het bericht van den
dood en nu moest de eer der familie worden gered. De
oude ziel heette niet wel bij het hoofd te zijn geweest
en men aanschouwde dc ijzingwekkende parodie, dat
die hongerlijderes met de grootste pracht ten grave
werd gedragen. De kostbare kist was bedolven onder
kransen, een daarvan had ik weet niet hoeveel gekost
en alle neven en achterneven waren overgekomen.
Ik, die uit eerbied voor het ongeluk mee naar het
kerkhof was gegaan, en voor de gelegenheid mijne de
coraties had te voorschijn gehaald uit de lade, welke
zij nooit anders verlaten dan wanneer onze lieve Ko
ningin mij ten paleize noodigt, viel dien heeren in het
oog. Zij verzochten mij, op het oogenblik dat zij weder
in de rijtuigen zouden stappen, hun de eer te willen
aandoen deel te nemen aan het begrafenisdéjeuner.
Stel u hunne gezichten voor, toen ik hardop antwoord
de, luid genoeg, om door de omstanders te worden ver
staan
„Zeer zeker doe ik u die eer niet aan, heeren. De
eerste de beste hete broods zou mij in de keel blijven
steken, bij de gedachte aan haar, die den hongerdood
stierf."
Een achterneefje, een verwaand kereltje van mis
schien vijf en twintig jaren, met van die omhoog ste
kende kneveltjes, die ik neuskrabbers noem, ging op de
teenen staan, om wat langer te schijnen en riep, met
verpletterenden blik:
„Mijnheer, alleen uwe witte haren beletten mij u
een klap in het gezicht toe te brengen."
„Mijnheer," antwoordde ik bedaard: „ik ontsla u van
dat beletsel; het zal mij heel aangenaam zijn u een lesje
op het pistool te geven.
Ik had nog niet uitgesproken of de jonge held was
al in een rijtuig verdwenen. En van zulke lieden wor
den vrouwen met hooge, fiere ziel afhankelijk, als zij
aan verouderde denkbeelden blijven gehoorzamen. Ik
zal uwe moeder eens vragen of zij, indien zij haar for
tuin mocht verliezen, uwe zuster Mathilde aan een der
gelijk lot zou willen blootstellen. Men kaïi niets ver-
nederenders bedenken. Ik houd niet van emancipatie;
de vrouw moet vrouw blijven; maar wanneer zij hande
len als Hélène heeft gedaan zijn zij een eer voor haar
geslacht."
„Dat is, helaas! het ergste ook niet, wat mijne moe
der haar verwijt," sprak van Brenlten.
De wenkbrauwen van den admiraal fronsten zich
zoodanig, dat zij nog slechts een rechte, borstelige
streep vormden. Hij bleef stokstijf stilstaan.
„Wat vindt men nog- meer op haar aan te merken?"
bromde hij.
Alfred glimlachte zonder het te willen over die on
gekunstelde verontwaardiging, die hem goed deed.
„Dat zij niet met Annie brak."
„Jawel, jawel!" riep de Meerbeke, driftig met zijn
stok tegen den grond slaande: „Daar hebt gij het al.
Ik heb het haar voorspeld; maar het lieve kind wilde
niet naar mij luisteren en ik was haar in mijn hart
dankbaar voor. Men moet zijn plicht doen, zonder
zich om claque of uitfluiters te bekommeren. O! jon
genlief, het is goed dat ik oud ben, want de menschen
hebben mij genoeg van de aarde gegeven. De wereld
is een dierentuin; honden en paarden en alle verdere
edele dieren zijn er slechts bij uitzondering te vinden.
Daarentegen struikelt men er over de apenhokken, over
ezels en uilen. Slangen zijn er ook al bij de vleet en
wolven en tijgers huilen mede in het concert van hun
gebalk en gekras. Wij weten allen, en die heele „Zoo"
met ons, wat Ilélène aanspoorde tot het aannemen dier
houding; maar het was den anderen te nobel, te on
zelfzuchtig. Zij hadden het zelf niet kunnen volbren
gen en daarom moest het onder een verkeerd daglicht
worden voorgesteld. Kom mede, vriend; ik wil mij
geen beroerte op den hals halen; maar als men zich
verbeeldt René de Meerbeke het stilzwijgen te hebben
opgelegd met soortgelijke bakerpraatjes, dan heeft men
buiten den waard gerekend. Ik heb mijn laatste woord
nog niet gezegd!"
En al brommende liep hij verder.
ZESDE HOOFDSTUK.
Annie's ouders verheugden zich van ganscher harte
over Hélèno's verloving. Zij waren haar zoo dankbaar
voor wat zij ook thans weder voor hun kleinkind had
gedaan, dat zij haar aanstonds voorstelden uit hunne
woning te trouwen, wat de schilderes vol erkentelijk
heid aannam, op voorwaarde dat er geen feestelijkhe
den aan het huwelijk verbonden zouden zijn.
Na een bezoek van den admiraal aan mevrouw van
Breuken, waarbij het zoo onstuimig toeging, dat de
vrouw des huizes den grijsaard herhaaldelijk verzocht
hare woning te verlaten, wat hij echter niet deed, al
vorens alles te hebben gezegd, wat hij vooraf besloten
had haar te doen hooren, beloofde Alfred's moeder op
koelen toon dc plechtigheid te zullen bijwonen.
Eenige dagen later ontving hij een brief van Hélène,
hem meldende, dat zij over tien dagen met Djala de
terugreis zou aannemen haar het vaderland.
Nu werd ook de huwelijksdag bepaald, eene maand
na hare aankomst.
„Hebt gij al een huis op het oog?" vroeg mevrouw
van Breuken, toen Alfred haar den vastgestelden da
tum noemde. Die vraag kostte haar eene groote over
winning op haar trots, want al was het hem onmogelijk
haar, meer dan noodzakelijk was, over zijne trouwplan
nen te spreken, zoolang zij zich, telkens als er van
Hélène sprake was, een bitter woord liet ontvallen, zij
nam hem zijn stilzwijgen daaromtrent toch kwalijk;
maar zij wilde niet aan hare kennissen laten bemer
ken, dat men haar buiten alles liet.
„Neen, moeder, dat is onnoodig," antwoordde de
jonge man, zoo vriendelijk mogelijk: „Ilélène's woning
is voldoende voor de enkele maanden, die wij hier door
zullen brengen."
„Vestigt gij u hier dan niet voor goed?" vroeg zij
snel.
Wordt vervolgd.
ff»* i-r"
