N. V. HERMS. COSTER ZOON, Alkmaar, Voordam C 9.
BLOOKERS
TWEE-GULDENS
CACAO;
In Van Nieuwkuyk's
VRIJE TOONEEL, ALKMAAR.
Volksvoorstelling in de „Harmonie."
Pauze. Salie-avondje bij J uffr. Pieterse.
N.V. HERMs. COSTER ZOON,
Leesgezelschappen.
Noordhollandsch Landbouwcrediet.
Schoen- en Leder-Magazijn,
C. VAN STAM. - Alkmaar. - Telsf. 58.
HouttilBlö, Alkmaar,
FEUILLETON.
op Donderdag 9 Jan. 1908, des avonds 8 uur.
Programma: Toespraak tot de hoofden van Lebak.
ï-: GEBED VAN DEN ONWETENDE, s-s
VORSTENSCHOOL (Fragment 1ste bedrijf.)
Voordam C 9. BOEKHANDEL. Telefoon No. 3.
KANTOOR VOORSMEERALKMAAR.
ölooker's Cacaofabriek teAmsterdam.
Salonameublement.
HERFSTSTOR
Kaarten aan de Zaal en bij de Leden.
Net persoon gevraagd
NETTE BEDIENDE
kost EEN BUS inhoudende
TWEE POND
eene ongekend goede kwaliteit voor
dien lagen prijs.
Alleen echt in vierkante bussen
met groen etiket.
Mocht uw leverancier bovengenoemd artikel niet
voorradig hebben, vraag dan adressen aan
ALKMAAR.
HEUREKA PLAT VOET-ZOLEN,
(A1 &i iti i n i u m).
Wegens vertrek aangeboden prachtig
SALONAMEUBLEMENT,
Multatuli-Voordrachtendoor den Heer HIJMAN CROISET,
oud leerling der Tooneelschool en ex-lid van den Tivolischouwburg.
ENTRÉE 25 CENT. o o- o OPENING ZAAL 7 uur.
COCOS KRANSJES
VANILLE PATIENCE.
Diverse Koekjes en Banketsoorten,
dagelijks versch.
Benevens groote verscheidenheid in
LUXE TAARTEN.
Vraagt RINGERS PASTILLES,
(van dezelfde qualiteit als Ringers
chocoladeletters) f 0,30 per ons.
No. U f 3,75
per kwartaal,
(Nalezers f 1.75),
No. 2 k f 2,50
per Kwartaal,
(Nalezers f 1.25),
No. 3 k f 2,50
per kwartaal,
(Nalezers f 1.25),
Nalezers
Tevens wordt om de 14 dagen een
De verwisseling der tijdschriften heeft des WOENSDAGS plaats.
Voor ALLE nummers is gelegenheid tot aansluiting
ROMAN verstrekt.
J
Firma
F. Morra.
ALGEMEENE VERGADERING van AANDEEL
HOUDERS op Zaterdag 18 Januari 1908, 's na
middags 2V2 uur, ten kantore der Vennootschap te
Alkmaar.
Houders van aandeelen aan toonder kunnen ter bij
woning der vergadering hunne aandeelen deponeeren
te Amsterdam bij de Amsterdamsche Bank en ten
kantore van het Noordhollandsch Landbouwcrediet te
Alkmaar, Hoorn, 's GravenhageDelft en Leiden,
alwaar tevens punten van behandeling voor aandeel
houders ter inzage liggen.
Mej. C. M. EGMOND,
Leerares Piano en Theorie.
Mient C 15, ALKMAAR.
Spreekuren Woensdag, Donderdag enVrijdag v. 1-2 uur.
zijn steeds voorhanden
Heureka Platvoet-zolen maken, dat de vermoeid
heid bij het loopen voor platvoetlijders absoluut wordt
voorkomen.
zoo goed als nieuw; uitstekend geschikt voor jongelui.
Te bevragen Paardenmarkt 2.
ROMAN
door
IDA B O Y - E D.
- vertaling van S. S.
5)
Berthold pakte hem ecliter eenvoudig bij den arm, 0111
henj tegen te houden, en ging verder, als volgt:
„Hagen deelde mij mede, dat zijne vrouw eene flauw
te had gehad, en dr. Heimgarten nog bij de zieke was.
Maar wij zouden nu binnengaan en zien, hoe het ging-,
en ik zou maar alles in gereedheid brengen, wat noodig
was, tafels, kandelaars enz. ten einde haar uitersten
wil, zooals verlangd werd te kunnen opschrijven. Hij
liet echter blijken, dat hij een en ander als onnoodig
beschouwde, de hoop te kennen gevende, dat zij niet
sterven zou.
Dat hij er bovendien tegen was, de gedachte aan een
testament iets vreesolijks vond en van mij verwachtte,
dat ik het zijne vrouw uit 't hoofd zou praten. Ik gaf
hem te verstaan, dat ik daar geen recht toe had, en
voorts, als hij van die gedachte was, hij had moeten
beletten, dat men mij had geroepen.
Maar dat had hij niet kunnen beletten, zij had het
zoo vurig begeerd, en Heimgarten had verlangd, dat
men haar ter wille zou zijn. Maar dat zijn van dit
praatjes, welke in zulke omstandigheden steeds gebe
zigd worden. Het is vreemd, maar vaak ziet men dat
de familie temidden van al de droefheid en de groole
zenuwachtigheid erg benieuwd is naar hetgeen de ster
vende eigenlijk als zijn uitersten wil zal te kennen ge
ven."
eer zoo 11 spreuk, zei de burgemeester scherp.
Want daar hij zelf gaarne zulke ten beste gaf, hield
hij -er niet van, dat anderen het ook deden. Berthold
moest even glimlachen.
Wij gingen dus naar de ziekenkamer. Het was niet
erg donker. De patiënte hield van licht. Zij zat meer
dan zij lag in de witte kussens. Het donkere haai'
hing over haar smal en bleek voorhoofd. De magere
handen op de blauwe zijden deken deden denken aan
twee gipsafgietsels, zoo bleek en zwaar en stijf waren
ze. Ze zag er oud uit, de trekken waren scherp gewor
den. De man daarentegen, die aan haar bed zat en
zich af en toe over haar heenboog', was een toonbeeld
van bloeiënde gezondheid. In een of anderen hoek
van de kamer fluisterde de oude Heimgarten iets tegen
eene magere gedaante, welke in het zwart gekleed was,
en met een witte schort voor en een sneeuwwit mutsje
op t hoofd, wat achteraf stond en zoo geheel en al
paste in deze omgeving van lijden en sterven. De mooie,
gezonde man hing met zijn gansche hart aan deze weg
kwijnende vrouw. Dat kon men zien. Ik zag met welk
een teederen, angstigen blik iiij naar deze gesloten oog
leden keek. Het leek wel, of hij zijn gezonde leven op
haar wilde overbrengen. Hij beminde haar zeer."
Nadat Berthold een poos gezwegen, had, herhaalde
hij„Het leek wel, alsof hij zijn gezonde leven op haar
wilde overbrengen. Hij bemihde haar zeer. Nu be
greep ik ook, dat de man tevoren zoo verlegen was ge
weest, en dat zijn woord zoo conventioneel was. Ilij was
bang- om een den man onwaardige vreeze te toonen,
hij durfde niet klagen dat maakte hem stijf en 011
natuurlijk. Hoewel zij reeds lag te sterven, ontging
het haar niet, met welk een gespannen blik hij haar
aankeek. Haar oogleden trilden. Zij sloeg ze op. Ge
heel zijn persoon wachtte op een teeken van liefde. Ilij
snakte als het ware naar den oogopslag, naar het
woord, waarmede zij, hem te kennen zou geven wat haar
gedachten de gedachten van een stervende waren.
Zij bewoog haar lippen. E11 met moeite uitte zij een
woord, een naamzij fluis-terdeAndré en zij
gaf zich alle moeite om hem te zoeken."
Andermaal hield Berthold stil, want de herinnering
werd hem te machtig. En ook zijn metgezel zweeg. Zij
stonden beiden stil.
„I11 dit oogenblik, dit vreeselijk oogenblik werd nog
eenmaal openbaar, hoe ontzettend tragisch haar gan
sche leven geweest was. Zijn gezicht werd eensklaps
voor Adm. en Magazijnwerk, een goede hand van
schrijven is vereischte en eenigszins bekend met in
pakken van huish. artikelen strekt tot aanbeveling.
Aanvangssalaris f 6 per week met jaarl. verhooging,
eigenh. geschreven brieven met voll. opgaaf van refe
rentiën onder lett. G 61Bur. van dit Blad.
GEVRAAGD een
voor loop- en pakhuiswerk, om spoedig in dienst
te treden. W. C. DE BRUiJNBergerpoort 6.
bevat:
Gids.
Elsevier's Maandschrift.
Eigen Haard.
Reveu des Deux Mondes.
Illustration.
Tour du Monde.
Nord und Süd.
Illustrirte Zeitung.
Gartenlaube.
Fliegendende Blatter.
Strand Magazine.
Graphic.
Punch.
bevat:
Gids.
Elsevier's Maandschrift.
IIoll. Revue.
Nederland.
Humoristisch Album.
Eigen Haard.
Fliegende Blatter.
Gartenlaube.
Ueber Land und Meer.
Londen News.
bevat:
Gids.
Elsevier's Maandsclu-ift.
Onze Eeuw.
Tijdspiegel.
Humoristisch Album.
Eigen Haard.
Fliegende Blatter.
Gartenlaube.
Ueber Land und Meer.
Illustration.
worden ten allen tijde
aangenomen
Voor hen, wien het er
niet aan gelegen is, of zij
de tijdschrijften wat later
ontvangen, staat TEN
ALLEN TIJDE de gele
genheid open erne porte
feuille te ontvangen met de
tijdschriften en romans
No. laf 1,75 en met die
van Ns. 2 en 3 f 1,25
per kwartaal.
Voor geabonneerden
buiten de stad kan, zoo
noodig, de verwisseling
van deze portefeuille op
Zaterdag worden bepaald.
gloeiend rood. En hij, die al dien tijd dn ar had staan
wachten en zich over de stervende had heengebogen,
rees met heftig gebaar op. Iedere trek op zijn gelaat
was bitterheid.
Stel je voor:-met zijn gansche ziel had hij vurig be
geerd nog een misschien wel den iaatsten blik van lief
de, het laatste, vriendelijke woord van haar to ontvan
gen. En nu verneemt hij een anderen naam dien
van den zoon misschien dien van den zoon. Want
het kon ook die van haar eersten man zijn. immers
de jonge André is naar zijn vader genoemd.
Middelerwijl vernam men, hoewel nog veraf, het ge
hinnik van paarden, maar toch reeds duidelijk hoor
baar, tusschen de hoornen.
De burgemeester luisterde er even naar.
„En toen vroeg hij, „toen
„Hij dacht, als had de vrouw het woord, dat zij mis
schien zonder het te weten uitsprak, eerst goed begre
pen, toen zij liet zelve hoorde. En van angst kreeg zij
een blosje op haar sneeuwwit gelaat. Zij sperde haar
oogenwijd open. En wat was die oogopslag ernstig!
En in haar angst perste zich de lijderes nog een vrien
delijk lachje af, en zij zeide nog: mijn Hendrick! Het
was vreeselijk om aan te zien: hoewel reeds te zwak om
te kunnen blijven leven, bezat zij toch nog zooveel
kracht, om haar hevigen strijd ten einde toe te strij
den, en nog eenmaal rees zij op, deelde haren uitersten
wil mede, en zoo is zij ook ontslapen. Ik geloof, dat
haar laatste gedachte geweest is om man en zoon te
toonen, dat zij beiden evenveel liefde toedroeg."
„Luister eens, daar komt iets," zei de burgemeester,
want men hoorde nu voor de tweede maal c-n dichterbij
het snuiven van eéli paard.
„Mag men dan in het bosch van „Roode Heide" een
wandelrit doen
„Eigenlijk niet. Misschien is hij 't zelf wel," gaf
Berthold te kennen. Een eindweegs verder maakte de
weg een bocht naar rechts, terwijl hij als een tunnel
tusschen de grijze boomstammen en het kreupelhout,
dat met zijn herfstloof haast een muur vormde, verder
in het bosch doordrong. En daar zag men eensklaps
twee vurige bruine paarden te voorschijn komen, welke
slechts met moeite in toom gehouden, stapvoets nader
den. De twee mannen gingen op zijde, want de weg
was juist breed genoeg voor een rijtuig Zij zochten
een plaatsje tusschen twee beukenheesters, waarvan de
takken hun gezicht raakten, hoewel de burgemeester
trachtte het te beletten, door ze zijwaarts te buigen.
Zoodoende werd hij niet terstond gewaar, dat achter
het rijtuig een ruiter volgde, dat het rijtuig een echte,
hoewel een lompe landauer was, en er twee dames in
zaten.
Berthold erkende terstond het rijtuig, zooook de da
me, welke er in zat. Ilij zag- echter niet de oude, zeer
groote en zeer magere dame, welke met een voorname
houding in het rijtuig zat. Zij was feene vreemde ver
schijning, want zij had een bizonder klein hoofd en een
langen hals, met vele plooien er in, ongeveer als bij
een kalkoensche hen. Men kon aan de dunne plooien
in het gelaat zien, dat zij erg zenuwachtig was, de
öogen hield zij half gesloten. Of dit mderdaad kort
zichtigheid was, of misschien een gewoonte, welke zij
aangenomen had, vanwege ue menigvuldige hoofdpij
nen, kon men niet met zekerheid zeggen. De oude da
me droeg een kapothoed, rijk bezet met reigerveeren,
welke eene inderdaad komieke versiering vormde van
het hoofdje op den langen,, dunnen hals.
Neen, dit alles zag de burgemeester niet. Hij gunde
ook Hendrick Hagen geen blik, wiens indrukwekkende
gestalte, die haast nog een jeugdigen indruk opwekte,
te paard nog altijd een goed figuur maakte. Zelfs de
nauwsluitende, grijze pantalon en de jas van onberis
pelijke n snit verhinderden niet dat zijn gestalte op het
voordeeligst uitkwam. Hagen was donkerrood ge
weest in zijn baard en hoofdhaar waren echter reeds
zoovele grijze haren, dat een en ander reeds donker
grijs was geworden, wat hem echter weer bij uitstek
goed stond. De levendige oogopslag in het mannelijk
gelaat met de regelmatige trekken, trok voorts ter
stond de aandacht van iedereen, die hem gadesloeg.
Men kon zien, dat hij iemand was van een bewegelijk
temperament.
Wordt vervolgd.
