AMSTERDAM. DEN HAAG. SNEEK.
Dames- en Kindermantels, Mantelcostumes,
Costuumrokken, Blouses en Pelterijen
TOTAAL UITVERKOOPEN.
VAN CLEEFF 4 STORK, Dedemsvaart.
CARMEN.
N.V. Herms. Coster Zoon,
De Lange en de Moraaz,
Laat hoek Vlaanderhof.
F.
fpiösplaat, merk;.- KANTOOR voormeer
N. V. HERMS. COSTER ZOON, Alkmaar, Voordam C 9.
1
Alkmaarsche Turnclub „Kracht an Vlugheid".
JAARLIJKSCHE UITVOERING,
J. ZANDBERGEN.
FEUILLETON.
HERFSTSTORM.
NIEUWENDIJK 22? bid Dam.
Gebrs. Lampe
zuivere Cichorei
Neem proef met de cichorei van de fabriek
GEVRAAGD
met medewerking der DAMES-en SCHERMAFDEELING,
MEISJES- en JONGENSCURSUS.
TEKSTBOEKJES k 25 cent
Yoordam C 9. Telef. 3.
58
4
Daar ons Cliché is nagebootst
voorzeker niet zonder bedoeling
gelieve men vooral op onzen naam
te willen lettenteneinde vergis
singen te voorkomen.
Ten einde ieder Seizoen uitsluitend nieuwe Goederen te kunnen aanbieden, zullen wij onzen
geheelen GOEDEREN-VOORRAAD, als:
zullen geheel worden UITVERKOCHT.
Wegens uitbreiding van het Mantelvak en verdere Dames-Confectie, zal bij gebrek aan ruimte
het Stoffenvak geheel worden opgeheven en zullen wij den grooten voorraad Stoffen in Zwart en
Gekleurd ver beneden Fabrieksprijzen. UITVERKOOPEN.
zonder dat de goede smaak verloren
gaat verkrijgt men door op drie deelen
koffie, één deel
te nemen in plaats van vier gewichts-
deelen koffie.
Directeur: J. A. VAN MIDDENDORP.
op Zaterdag 18 Jan. 1908,
te 8 uur preciesin het lokaal
„HARMONI E",
verkrijgbaar bij
Breedstraat Alkmaar.
Effecten, Coupons, Prolongatiën, Hypotheken,
Brandassurantiën, Verzekeringen, Incasseerln-
gen. Inbraakverzekeringen, Disconteeringen,
Wissels op binnen- en buitenland. Qelden
deposito, Handelscredieten.
Heden is de zaak VERPLAATST
in Kleeden en Vloerzeilen van het
naar
Adviezen
gratis.
ONDER OPENBARE CONTRóLE.
Het zoo gunstigf bekende
is alleen verkrijgbaar bij ALKMAAR.
ALLE SOORTEN HULPMEST IN VOORRAAD!
Totale Winter-Uitverkoop.
JAPONSTOFFEN -
f if. -
-r.. v/- r~..
;s
:;:P,
■V-W.
Verkrijgbaar bij onderscheine winkelier, in n -kies
van 21/2 ct.
een KNECHT, goed kunnende melken, maaien en
met paarden omgaan, bij Jn. Jb. DELVER, Alkmaar.
iid
onder leiding van den beer HARTOG J. POLAK.
Aangifte voor kunstlievend Plaatsbespreking,
f 1.50 b/d penningm. Zaterdag, 18 Januari,
J. W. TEER INK,
Ridderstraat
van 111 uur,
in de „HARMONIE."
Het Bestuur
Dr. L. M. v. d. BERG, Voorzitter.
J. TEMME, Secretaris.
xög
aCa/ndboat^^S^
Eervolle Vermelding
VER7AMEUNG KUNSTMEST
lohTEïUurra-AIkmaar
Alkmaar
en,
ZfLoTCblia,
(Helsd&r*
19UZ
IULLANQSRHE
MAATSCHAPPIJ
A IKiTkidr
uano aouw
UiZEN
ROMAN
door
IDA B O Y - E D.
vertaling van S. S.
14)
Gedurende meer dan tien jaren, zoolang hij getrouwd
was geweest met Nadine, was hij de naaste buurman
van mevrouw von BenrathTserndorf geweest. Maar
zoo vaak als in deze vier weken had men elkaar an
ders in een geheel jaar niet gezien. Mevrouw von Ben
rath stond vanwege hare gastvrijheid eigenlijk niet in
een besten naam. Men meende op Iserndorf genoeg
te doen, als men in den herfst op een jachtpartij en
daarbij behoorend dejeuner inviteerde en tegen Pa-
schen nog eens een diner gaf. Geen wonder, dat het de
opmerkzaamheid van Hagen trok, dat zij eensklaps en
zoo in 't oogvallend voor hem, den eenzame interes
seerde. Zij had hem enkele malen geïnviteerd om te
komen dineeren. En nu had zij zelfs verleden Zondag
met haar kleindochter eene visite gebracht. Hem, die
toch in zekere mate als een jonggezel beschouwd moest
worden, en die, zoolang Nadine dood was, slechts hee-
ren bij zich had geïnviteerd. En zij had het bij hare
visite zoo druk gehad over allerleigeklaagd over het
koude gevoel in de been en, enz. enz., en met een veel-
beteekenend lachje haren wensch te kennen gegeven,
dat zij eindelijk wel eens het mooie „Roode Heide"
had willen bezichtigen. En ten langen leste was zij
met de waarheid voor den dag gekomen; haar klein
dochter, de lieve Brita zou zoo gaarne eens willen zien,
hoe de beroemde man, met wiens boeken zij dweepte,
toch wel gehuisvest was en waar hij studeerde. Was
het waarheid? Op dit punt had men bij mevrouw von
Benrath nooit zekerheid.
Brita had ook even gekleurd. Maar verder had men
bij haar ook niets kunnen opmerken.
Op het schoon gelaat van deze jonge dame kon men
niet zoo gemakkelijk lezen, wat er in haar binnenste
cmging. De uitdrukking er van gaf niet veel te ken
nen.
Was zij zoo weinig vatbaar, of had zij reeds zoo vroeg
geleerd zich zoo min mogelijk bloot te geven?
W as het inderdaad op haar wensch geweest, dat de
dames verleden Zondag dit bezoek hadden gebracht?
Misschien ook op haar wensch, dat de oude dame er toe
gekomen was, hem nu zoo vaak te inviteeren? Hen-
drick Hagen beteugelde zijne gedachten, waar zij gelijk
vurige paarden zich in deze vraag wilden storten.
Kort na het middageten maakte ^hij zich gereed voor
den rit.
De zon .scheen vandaag niet, en de hemel zag er een
tonig blauw uit, en had een kleur als die eener fonke
lende parel. Er woei een frissche koelte, voorbode van
ophanden zijnde koude. De zee was stil. Geen wind
bewoog haar. Het leek wel, of het de natuur aan
meed ontbrak om den strijd aan te binden tegen den
naderenden herfst.
Hagen had een dunnen met pels gevoerden automo
bielmantel medegenomen, zoodat men hem ternauwer
nood kon herkennen.
Zoo toegerust trad hij naar buiten, waar de auto
reeds op hem wachtte. v
Het was maar een zoogenaamd klein rijtuig, dat hij
extra had laten maken; een gfoot aantal teekenin-
gen had tusschen hem en de fabriek heen en weer
gereisd, voordat het model gevonden was.
Daarom had hij nu ook schik daj hij haar bezat,
want zijn rustelooze geest had niet weinig tot de mo
delleering er van bijgedragen.
Hij" stapte nooit in, zonder nog eens eerst met den
chauffeur over allerlei détails van den wagen te spre
ken; de vorm van het geheel, het evenredige van het
bovenstel, het elegante van het witgelakte voorstuk.
En dau moest hij altijd in stilte even glimlachen,
want er bestond toch voor iederen leeftijd speelgoed.
Dit elegante, sneeuwwitte rijtuig verschafte hem even
veel plezier als de spoortrein met mechaniek, di$Hi hij
op zijn zesden verjaardag gekregen had.
Het was half vier. Men had met den lichten jacht
wagen, als de vossen er voor stonden, anderhalf uur
noodig van „Roode Heide'' tot aan het kasteel Isern
dorf. Hagen zoowel als de chauffeur waren nieuwsgie
rig', of zij bij de matige snelheid, waarmede zij gewoon
waren te rijden, den afstand binnen het half uur zou
den kunnen afleggen, want het was voor de eerste maal
dat men voor dezen tocht van de automobiel gebruik
maakte.
Men had het bosch en het eigen terrein weldra ach
ter zich. De groote weg ging het land in. Aan de lin
kerzijde zag men de spits van den kerktoren van Wa-
chow. Do straatweg was links en rechts op regelma-
tigo afstanden met lijsterbessenboomen beplant. Het
waren reeds oude, flinke boomen, zonder echter den
indruk van het majestueuze te geven. Iedere afzon
derlijke kroon met die vuurroode bessen er aan vorm
de een stilleven. En de lijsters maakten er een drukte
in, als konden zij maar niet luide genoeg te kennen ge
ven hoe goed zij het wel hadden, in dezen tijd, waarin
zij naar de wijze der vogels hun onbezorgd leventje
leidden.
Zoowel ter linker- als ter rechterzijde van den straat
weg lagen groote akkers, waarop men met zes spannen
paarden aan het ploegen was; zoodat het onkruid, dat
reeds welig 'opschoot tusschen de stoppelen, voor goed
aan het oog onttrokken werd. Inderdaad zienderoogen
zag men het gele stoppelveld veranderen in lange stre
pen omgelegd land.
Achter den eenen ploeg, dezen bijna op de hielen
volgende, liep een getijgerde jachthond, zoekende en
speurende, in het volle besef van zoogenaamd zijn plicht
te doen.
Deze hond wekte de belangstelling van Hagen, zoo
lang hij hem maar zien kon. Want deze dwaze ma
nier, waarop hij zoo doelloos en toch zoo trouw achter
zijn meester liep, wekte allerlei gedachten in hem op.
Hagen lette op alles, en nietigheden bestonden er voor
hem niet, noch bij de menschen, noch bij de natuur.
Daarna liep de weg door een bosch. Daar was al
het onderhout zoo schoon opgeruimd en zag het zoo
eentonig uit, dat men onwillekeurig denken moest aan
een onbewoonde kamer. De hooge dennen stonden zoo
regelmatig, dat men, waar men ook keek, schuin, langs
de zijden, dwars er doorheen overal een rechte lijn zag.
En toen 'men dit bosch, dat straks vallen zou onder
de bijl van den houthakker, uit was, vertoonde zich
weer een vriendelijker gezicht.
Door een tamelijk sterk golvend landschap stroomde
kalm een smal, kristalhelder riviertje zoo aardig tus
schen de met riet en biezen begroeide oevers, dat men
terstond aan vergeet-mij-niet en kruizemunt denken
moest.
En voor hem, rechts, verhief zich op een lagen, groe
nen heuvel een molen. Een aardige, oude molen met
een rieten kop en solide opgetrokken uit steen met ko
lossale wieken, waarvan er twee als armen van een vo
gelverschrikker naar rechts en links stonden, terwijl
de andere naar boven stond en de vierde, alsof hij vleu
gellam geschoten was bijna op den grond hing want
daar er geen wind was, maalde de molen niet.
En achter de groene weide aan gene zijde van het li-
viertje, ingesloten door een park, dat reeds in herfst
tooi prijkte, lag het kasteel Iserndorf. Het keek erg
vriendelijk boven de boomen uit. Men zag reeds in de
verte het grijze dak en de witachtige muren. De bijbe-
hoorende gebouwen, die in eeiï lange, roode rij stonden
en nieuwe daken hadden twee jaar geleden was er
brand op Iserndorf geweest stonden een beetje te
dicht bij het hoerenhuis.
De chauffeur wilde juist den koers zetten naar de
brug, toen Hagen zich verbeeldde, dat hij aan den voet
van den molen, duidelijk zich afteekenende tegen don
achtergrond van een parelgrijzen hemel iemand in lila-
costuum zag staan.
Juist op hetzelfde <|pgenblik gaf de chauffeur een
waarschuwingssignaal, want aan de andere zijde van
de brug kwam een oud, gebogen vrouwtje met een krui
wagen sprokkelhout aangekruid. Het geluid, dat veel
overeenkwam met dat van een trompet, trilde door de
heldere lucht.
Wordt vervolgd
