Coöperatieve Vereeniging
ONS BELANG5'.
N.V. Herms. Coster Zoon
De Schat des Hemels
•HMM
Verzekert U tegen Inbraak
„OOKER'S
DAALDERS
CACAO
kost slechts de helft van
andere goede cacao. De prijs
van een bus van I Kilo
(twee pond) bedraagt 1.50
(een daalder). Kleinere bussen
naar verhouding.
Nooit los verkrijgbaar.
„Union Castle Lijn" naar Zuid-Afrika.
„Penkala" Yulpotlooden
A Ikmaarsche Dan delsreizigers-Vefeenigiiigr
procent.
r-Packet". langs de Zaan.
C. VAN STAM. - Alkmaar. - Telef. 58.
voor de bakkerii op
Algemeene Boekhandel Voordam C 9, Telefoon No. 3.
i procent.
MARIE CORELLI.
f 1.50 ingenaaid 510 Bladzijden f 1.90 gebonden.
Wekelijksclie dienst van LONDEN en SOUTHAMPTON.
te AMSTERDAM,
Keizersgracht 257 Opgericht 1884.
Premie voor inboedels f 0,75 ad. f 0.50 pro mille.
Buitengewone vrijgevige voorwaarden.
SIDONIUS DE JONG
N.V. HERMs. COSTER A ZOON,
Aannemen. Trouwen.
VAN NIEUWKUYK's
Schoen- en Laarzenmagazijn,
Zaterdag 22 Februari 19087"
FEUILLETON.
HERFSTSTOR
Goedkoope 3-daagsehe retours
IENT C 10,
a 60 cent.
SAISON 1908.
Houttil 16.
Steeds voorradig.
Het bestuur maakt den leden bekend, dat in de op 14 Februari
1.1. gehouden algemeene ledenvergadering, het dividend is vastgesteld
De uitbetaling van dit dividend zal plaats hebben voor de
letters A—G op Dinsdag 25 Februari.
H—R Woensdag 26
Zooeven^verscheen de goedkoope uitgave van
Pr ij s van den eersten druk f 4.50
S-Z
:§e:
AlkmaarAmsterdam le kajuit f 0.60, 2e kajuit f 0.40.
GOEDERENVERVOER SNEL en GOEDKOOP.
HF* Inlichtingen en tarieven verstrekken U de Directie en
Correspondenten.
Cocoskransjes groot en klein.
Diverse Banketsoorten.
Groote verscheidenheid luxe taarten.
RINGERS' Pastilles, Tabletten en Bon
bons, Botercakes en Koek de voyage (ook per
ons verkrijgbaar).
Voordam C 9. Telef. Interc No. 3.
Mej. C. M. EGMOND,
Leerares Piano en Theorie.
Mient C 15, ALKMAAR.
Spreekuren Woensdag, Donderdag enVrijdag v.1-2 uur.
Huis van vertrouwen. Solide waar.
Reëele bediening. Elegante modellen.
Gemakkelijke pasvorm. Billijke prijzen.
Herdenking vijf-jarig bestaan op
[Uitsluitend de kaarten nog verkrii
tot een beperkt aantal bij den HeerM. J.DU1N-
KER/JGeestersingel.
MF^Op den dag van den Feestavond beslist geen
toegangskaarten .verkrijgbaar.
Plaatsbespreking verplicht en gratisfop Vrij
dag 21 Februari van 12 tot 2 uur.
v", ':,v
V
DOOR
Donderdag 27
HET BESTUUR.
BIJ DE
II
Nadere inlichtingen bij de agentenDE VRIES Co., Ruyterkade 100, Amsterdam, en voor
passage ook HOYMAN SCHUURMAN's Scheepsagentuur, Reguliersbreestraat 1, Amsterdam.
ft
N.B. De goederen worden ook afgehaald. Telefoon 42.
gaat zich eerstdaags verplaatsen naar
in 't huis
vroeger bewoond door den heer
P. D A M A V E.
met
AANBEVELEND.
KANTOORBOEKHANDEL,
VOORHANDEN:
Hulpmeststoffen. Turfstrooisel.
ROMAN
door
IDA B O Y - E D.
vertaling van S. S.
40)
VII.
Brita keek naar buiten. Nti en dan had zij des nachts
gehoord, hoe de storm en de stroomende regens de na
tuur van haar schoonheid beroofden, om dan daarna
in haar slaapdronkenheid ternauwernood beseffende-
wat daar buiten gebeurde, het 'uoofd dieper onder de
dekens te steken en eindelijk vast in te slapen.
Eerst bij het aanbreken van den morgen begon zij te
begrijpen dat het ontzettend ruw geweest was.
Men kon het aan het park zien, waar de kamer van
Brita op uitzag. Daar over het middelpad, dat het
park in twee helften deelde, lag een dikke tak. Aan
den kant van dat pad stonden eerst perken met struik
rozen, dan volgde een uitgestrekt grasperk, dat nu
door den regen doorweekt was. Eerst daarachter ver
hieven zich te midden van dicht, halfverwilderd hees
tergewas, de oude boomen met hunne geweldige kroo-
nen, die reeds van ouderdom vermolmd waren. Zulke
sterke armen had dus de storm gehad, dat hij den groo
tten tak tot ver over het middelpad had heengeslin-
gerd. Nu lag hij daar als een verbogen skelet, dat op
den rug terecht is gekomen, en strekte de magere, hou
ten armen met die scherpe ellebogen omhoog, naar om
aan te zien.
Hetgeen er nog aan bladeren was overgebleven aan
bosch of boom, was in dien nacht weggestoven. Alleen
de beukenheg, die als een kleine muur scheiding maak
te tusschen het jonge hout en het grasperk, had zijn
roestachtig bruine bladeren nog.
Da lucht was erg dof; men zou haast gezegd hebben
dat na de buitengewone krachtsinspanning de hemel
te uitgeput was, om helder te worden. Hier en daar
zag men wolken van den grilligsten vorm door het
luchtruim ijlen, welke nu en dan de zon aan het ge
zicht onttrokken. Dan zag het er in de natuur nog
droefgeestiger uit dan ooit. Kon de zon doorbreken,
dan goot £ij wel al baar licht uit over de verwoesting,
in den nacht aangericht, maar deze enkele zonnestralen
hadden te weinig kracht om de natuur nog op te vroo-
1 ijken.
Brita zuchtte. Deels bij het zien van alles daarbui
ten, deels over hare tegenwoordige positie. Hoe onze
ker en vaag was allesEn ziet, dit was het, wat Brita
wel het minst van allen kon verdragen.
„Neen," dacht zij, naar buiten kijkende en met zich
zelf bezig, „ik kan niet wachten. Dat heb ik nooit ge
kund. Wachten vind ik vreesebjk. In de onzekerheid,
wat er komen zaliets goeds of iets slechts, neem ik
liever het slechte, alleen maar om tenminste zekerheid
te hebben."
Maar nu moest zij op zooveel wachten. Eigenlijk
op de gansche toekomst. Dat had zij vroeger ook
reeds gedaan. Maar door den deod harer grootmama
was dit nu duidelijker dan ooit geworden er was nu
zooveel afgesneden
„Als er toch maar bericht van papa kwam of hij
zelf," dacht Brita.
Tot gisterennamiddag was er nog' leven en drukte
in huis geweest. Die merkwaardig plechtige, gemaakte
drukte, die er in een sterfhuis z:jn kan. Er waren ve
le, zeer vele menschen gekomen om te condoleeren met
zwarte handschoenen aan. Voortdurend gingen rijtui
gen af en aan. Kransen werden er bezorgd, en het
groen en wit er in deed de zenuwen pijn, en de reuk
er van was hinderlijk. Men moest noteeren, ordenen,
^danken, vragen en de boekhouding bijhouden, al de
plichten, welk door een sterfgeval op iemand worden
overgedragen accuraat nakonem.
En altijd waren er de twee heeren geweest tege
üjk of ieder afzonderlijk Hagen liep door het
huis, alsof hij er heer en meester was. En juist wanneer
zij er over dacht, dat zij nu niet langer meer al die
troostwoorden, welke men haar, die toch reeds zoo wei
nig' onder den indruk was van dit sterfgeval, met zoo'n
bespottelijk gelegenheidsgezicht toevoegde behoefde
aan te hooren dan zag zij de oogen van André op
zich gevestigd.
Brita wist zelf niet waarom, maar deze blik deed
haar zoo goed. Zij moest dan steeds denken: Er zal
toch wel éénmaal een eind komen aan die vervelende
uren.eindelijk zal men toch wel weer eens mogen
lachen.en zal het niet meer noodig wezen nog lan
ger aangegaapt te worden, omdat men niet in staat is
te huilen
Hoe kan ik ook huilen, dacht Brita, ik kende haar
zoo weinig en begreep haar volstrekt niet. Ik wist
niet, waarom zij zooveel loog en alles door elkaar war
de zij was bepaald zenuwziek dat was zij zeker.
Maar nu schoot het Brita te binnen, dat zij toch wel
gehuild had. En bij de herinnering daaraan, kwamen
er weer waterlanders. Zij had nog eens zulk een dag
doorgemaakt, dien, waarop hare moeder begraven was
geworden, - daarover moest zij thans weenen.
Nu kwamen haar ook voor den geest al die vernede
ringen, welke men haar in haar scheve positie bij de
Stevens niet gespaard had; en al stond dat alles ook in
geenerlei verband met het sterven harer grootmama,
nu zij bij haar groeve stond moest zij weenen, ja wee
nen.
Eigenlijk over haar gansche leven. Als zij het goed
overwoog, dan had het haar nog niet veel schoons
gebracht. Het werd werkelijk tijd, dat het geluk eens
kwam.
Vroeger had Brita nooit het gevoel gehad, dat haar
iets ontbrak, dat het leven harer i. uders in den engen
kring, waar omheen de zorgen zich hoe langer zoo meer
opstapelden, werd afgespeeld. Zij was eenvoudig', vroo-
lijk en liefhebbend naast hare moeder het leven door
gegaan.
Maar zoodra was zij niet in het groote schitterende
liuis der Stevens gekomen, of zij besefte, wat men aan
zijn leven hebben kan, wanneer men een positie in de
wereld heeft en geld bezit.
En omdat zij niet goed vernederingen kon dulden,
Legon zij bij de familie Stevens zich meer te laten gel
den, door eenigszins de airs van een aristocratische
dame tusschen parvenu's aan te nemen. En dit vonden
de Stevens niet alleen niet goed, maar Brita begreep
ook zeer goed, dat zij voor hen zooveel was als een le
vend pronkstuk in hun salon, want de oud-adelijke
naam, dien zij droeg, werd steeds met de noodige ver
heffing van stem uitgesproken. Dit alles was echter
geen beletsel, dat onder andere omstandigheden de
familie Stevens in haar tegenwoordigheid onbarmhar
tig den spot dreef met ongefortuneerde menschen,
welke pleegden te pochen op afkomst enz.
En opdat nu maar niemand zou denken, dat zij een
arm meisje was, die bij haar grootmama een onderko
men had gevonden, trad zij nu hier wederom op als de
voorname Amerikaansche dame, al was het dan ook in
de oostuums van Ethel Stevens, die zij cadeau had ge
kregen.
Hoe dom en dwaas, dacht Brita, dat men iets doen
kan, wat men naderhand niet begrijpt.
Lenigen tijd geleden op de-dainesvisite bij mevrouw
Haldenwang had Brita gehoord, hoe twee jonge meis
jes bezig waren elkaar te plagen, en de eene de andere,
die een beetje voornaam gedaan bad, toevoegde: „Doe
maar niet zoo. Brita hoorde deze uitdrukking voor de
eerste maal, maar begreep terstond, wat zij beteekende.
En zij wist nu, dat zij zich ook aangesteld Had.
Waarvoor? Hoe belachelijk toch. En vooral hoe
gênant.
„Ik besefte waarschijnlijk wel, dat ik in het geheel
niets presteerde. Daarom had ik zoo gaarne, dat men
mij voor ik weet niet wat beschouwde", zeide zij tot
zichzelf. Zij had weer hetzelfde gevoel als toen hare
moeder zorgde, dat iedere dag van beteekenis was.
Hare mama wist zeer verstandig dit daarheen te lei
den, en eerst later begreep Brita, dat het vaak onder
wijs geweest was, wat zij als tijdpasseering had be
schouwd.
Maar nu stond Brita eensklaps zonder leiding, en
zij wist niet goed, wat zij zou aanvangen.
Wordt vervolgd.
