MARKTTREIN 605
„Penkala" Yulpotlooden
Uitgebreide Voorjaarsdienst. aanvangende 1 Hart 1908.
BLOOKER'S
DAALDERS
CACAO,
Leiding gevraagd bij studie
Ü9
PRIJS en KWALITEIT
blijven steeds dezelfde.
Êm
VAM MIEUWKUYKs
Schoen- en Laarzenmagazijn,
Hoottii 18.
Hollandsclie Spoorweg.
(Maandags)
C. KAAIJ, Sigarenfabriek „de Concurrent," Kooltuin 7,
„Schrift en Belijdenis/'
Openbare Vergadering
Dr. H. SCHOKKING,
N.Y. HERMs. COSTEB ZOON,
a 60 cent.
Het goedkoopste adres van
Gesmolten
Koevet en Reuzel.
Stooinbootdienst „Alkmaar Packet" langs de Zaan.
Goedkoope 3*>daagscbe retours
Blooker's Cacaofabriek te Amsterdam.
Stroo. Stroo.
Aanstaanden Vrijdag in lossing
met puik Tarwe- en Haver stroo,
Schipper S. KOOIMAN.
SABSOÜ 1908.
Aannemen. Trouwen.
DRAlSltlAvAN-VALKEMBURG'S--
LEVERTRAAl
Dames en Heeren
O. HULST;
Teekent in bij
NV. HERMs. COSTER ZOON
LOUWERSE
Verhalen uit de Vaderlandsche
Geschiedenis.
DIENSTBODE,
Examen Wiskunde M.O. (K I).
Steeds voorradig.
FEUILLETON.
HERFSTSTORM.
AMSTERDAM C.S. vertrek 5 uur
5 minuten voormiddag, ALKMAAR
aankomst 6 uur 13 minuten voormid
dag, (Greenwichtijd) zal met ingang
van Maandag 2 Maart a.s. weder ge
regeld des Maandags loopen.
Alkmaar.
op
DONDERDAG 27 FEBRUARI a.s.
's avonds 8 uur, in „WAAKT en BIDT"
aan de Laat.
Pred. te 's Gravenhage.
Onderwerp: Naar zijnen aard."
TOEGANG VRIJ. HET BESTUUR.
Voordam C 9. Telef. Interc. No. 3.
C. BROMMER; Houttilstraat.
DAGELIJKS
van ALKMAAR 6.8.— 10.2.— 6.— uur
van AMSTERDAM 6 30 9.30 2.30 4.— 6 uur.
AlkmaarAmsterdam v.v. Ie kajuit f 0.60, 2e kajuit f 0.40.
GOEDERENVERVOER SNEL en GOEDKOOP.
Mocht uw leverancier bovengenoemd artikel niet
voorradig hebben, vraag dan adressen aan
tegen f 10.50 plm ÏOOO pond.
Huis van vertrouwen. Solide waar.
Reëele bediening. Elegante modellen.
Gemakkelijke pasvorm. Billijke prijzen.
MTli'Wyr-f
Nu wordt het tijd uw RIJWIEL te
laten lakken en nikkelen.
Denkt aan het aloude adres
Voordam C 9,
Telef. No. 3,
Compleet in 16 afleveringen a 15 cent.
m wJm
Él miw/i
De N.V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h IIERMs.
COSTER ZOON te Alkmaar vraagt om direct
fn dienst te treden een
Sigaren rooken is een
zaak,
Die velen trekt tot een
vermaak.
Maar wil men daar
bij goede rooken,
Het wordt reeds meer
en meer bekend,
Dat merken van de
Concurrent,
In de Kooltuin 7 bij
den Dijk,
De beste zijn van heel
het Rijk.
En 't dient er dan ook
bij vermeld,
Voor zoo'n bagatel van geld.
Zie eens op onderstaande prijzen:
Neem proef op dat ik 't kan bewijzen
f 1.—, f 1.10, f 1.20, f 1.30, f 1.35, f 1.50, f 1.60,
f 1.80, f 2.00, f 2.50 enz.
Spreker:
KANTOORBOEKHANDEL,
VOORHANDEN:
N.B. De goederen worden ook afgehaald. :-: Telefoon 42.
VAN
T.—
LEEUWARDEN
Te Alkmaar uitsluitend verkrijgbaar bij
A. H. TELJER, Apotheker.
voorheen H. ST1KKEL, HOF B 13.
OP
Mevrouw BöLGER vraagt met 1 Mei eene
v. v. g. g. Zich aan te melden 's avonds tusschen
71/2 en 8I/2 uur.
Br. met prijsopgave lett. G 65, bureau dezer courant.
Probleem No. 112.
G. I. Slater (f).
lste prijs „Nashville American" 1887.
abcde f gh
Mat in 2 zetten.
Oplossing van Probleem No. 109 (Marin).
1 P et c5 enz.
Goede oplossingen ontvingen wij van de heeren
P. J. Boom, J. Borsjes, F. Böttger O. Bramer, C.
Brouwer, G. van Dort, G. Imhülsen, G. Nobel, P.
Ooykaas, Mr. J. Verdam en C. Visser, allen te Alkmaar;
Ds. H. Groeneveld te Vlijmen, Mr. Ch. Enschedé te
Haarlem, C. C. J. de Ridder te Ede, P. Bakker en H.
Weenink te Amsterdam, S. te S., „Schaaklust" te
Koedijk, O. Boomsma te Kampen, G. Fijth Jr. en C.
J. Strick van Linschoten te Bunnik.
Verbetering. Zooals onze lezers reeds in de Alkm.
Ct. van 20 dezer hebben kunnen lezen moet er in
Probleem 111 nog een zwarte pion op g3 bijgevoegd
worden ten einde eene nevencplossing te verijdelen.
Deze tweede oplossing heeft ons verrastNiet zoo
zeer om het feit op zichzelf wantzelfs zonnen
hebben vlekken En behalve datwij weten het bij
ondervinding hoe licht een nevenoplossing opduikt in
problemen waarin een weinig royaal met het witte
materiaal wordt omgesprongen. Doch het is de mat-
stelling der nevenoplossing die ons zoo getroffen heeft.
Immers 1 P f6 -f- k f 4 2 g3 +11 Is liet nu niet
curieus dat de nevenoplossing hier ons het bindings
thema laat zien Of een thema dat in een correct
probleem den oplosser nog schier altijd bekoort, hoe
vaak hij het ook gezien heeft
De namen der bekroonden in het jongste 2zetters-
tornooi van „British Chess Magazine" zijn bekend
geworden. De eerste prijs (No. 109) verwierf d'? be
roemde Spaansche componist Valentin Marin te Bar
celona*). De 2de eervolle vermelding (No. 110) werd
behaald door onzen landgenoot F. II. Jos. Ortmans
te Vaals, wien wij met dit succes van harte geluk-
wenschen. De volgende week dus bij de bekend-,
making der oplossing van No. 110 hopen wij het
een en ander uit het jury-rapport betreffende deze
beide 2zetten te vermelden.
Onder No. 112 geven wij een der vele prijzen dooi
den beroemden Engelschen probleemcomponist G. J.
Slater behaald en wij kozen er een dat ruim 20 jaar
oud was, omdat wij verwachten dat verscheidene onzer
lezers met belangstelling zullen kennis nemen van
een 2zet, die in dien tijd zoo hoog gesteld werd. Ons
dunkt zij zullen wel getroffen worden door de handige,
om niet te zeggen moderne constructie. Immers het
maakt nu nog altijd een bijzonder aangenamen indruk
wanneer een zwarte officier twee varianten schept,
niet waar 'P Welnu in no. 112 geoft èn de 1 èn het
p aanleiding tot 2 verschillende matstellingen.
In Maart 1853 geboren, overleed de heer Slater in
December van het vorige jaar. In een Engelsch blad
lazen wij hoe hij reeds op 13-jarigen leeftijd begon te
componeeren en hoe hij ongeveer 700 onderschei
dingen had behaald. Of dit een record is, is ons on
bekend. Toch wagen wij het vermoeden uit te spreken,
dat het er niet ver van verwijderd zal zijn. In ieder
geval een hoogst respectabel aantal
Die zicb dus blijkbaar noch door bommen, noch
door water laat afleiden
Hulpmeststoffen.
T urfstrooisel. 2
ROMAN
door
IDA BOY-ED.
vertaling van S. S.
46)
Hij stond toe, dat zij zich tegen hem aanvlijde en
haar tranen rijkelijk liet vloeien, want hij was de eeni-
ge op de gansche wereld in wiens tegenwoordigheid zij
dit kon doen. Een gevoel van verlichting kwam' over
haar; evenals wanneer de zon opgaat en de duisternis
verjaagt,
Hoe weldadig was zijn stilzwijgen, kalmte keerde we
der. zij gevoelde groote vereering voor den man,
wiens hulp koninklijk te noemen was.
Zij sloeg glimlachend de oogen op.
„Ja," hernam zij, „zulk een man als u, is er maar
een op de wereld. Maar nu vertelt u eens alles precies,
nietwaar, en willen wij tezamen overleggen, wat ik aan
papa zal telegrafeeren."
Een uur later gingen Hagen en de advocaat Berthold
te voet van Iserndorf naar den weg, waarlangs men
van het kasteel den straatweg kon bereiken.
Hagen had den chauffeur opgedragen een eindje
vooruit te rijden en te wachten daar, waar men op den
slraatweg kwam.
De twee mannen moesten nog gauw een en ander
bespreken, voor zij afscheid namen. Bovendien gevoel
de Hagen behoefte aan lichamelijke beweging. Hij hield
van een wandeling, wanneer hij heftig bewogen was.
Maar Berthold moest dadelijk naar de stad en zou
van de auto gebruik maken.
De advocaat deed hem allerlei voorstellen, maar hij
hoorde ze ternauwernood aan.
Wel echter dacht Hagen, toen zij den ouden molen
passeerden, aan den dag, waarop hij Brita in het lila-
costuum daar voor het eerst gezien had, en hij luisterde
slechts onverschillig naar de woordenbetalen, betalen,
termijnen, termijnen, renten, hypotheken. En hij zei,
dat, zooals Berthold het deed, hem alles goed was. Als
„die daar" maar geen voet op Iserndorf zette.
Een paar schreden voor hen uit ging n.l. de deur
waarder Vos, die zijn rijtuig in het dorp had gelaten en
nu ook op weg daarheen was.
Maar nu kwam er nog een rijtuig aan, dat de twee
dadelijk erkendenhet was n.l. de landauer van Brugge,
uit den „Erfgroothertog."
Vos groette beleefd tegen de persoon, die in het rij
tuig zat.
„O wee," zei Berthold, „misschien nog een condole-
antie-visite."
Reeds zagen zij uit het rechter raam een schouder,
daarna een hoofd te voorschijn komen.
„Horiep een damesstem, „ho."
De deur van het rijtuig werd van binnen geopend,
en mevrouw Marya Keszler stapte er uit, diep in den
rouw, en met een kleur van plezier vanwege de ontmoe
ting.
„Mijne heeren," zeide zij, den eenen de linker, den
anderen de rechter hand toestekende, „wat een geluk,
dat ik u hier ontmoet. Ik zag daareven reeds de
auto.... toen dacht ik.... Maar, was dat daar Vos
niet? Zeg me toch even, Berthold: Is het zoo gesteld
op Iserndorf? Kan men dan eigenlijk nog wel visite
n.aken? Ik wilde gaan condoleeren, moet je weten.
Daar wacht ik altijd mede, tot de begrafenis voorbij is.
Ik zet nooit een voet in een huis, waar een doode in is.
Maar men kan toch ook geen bezoek meer brenge in een
huis, waar Vos moet wezen! Neen, ik ga er voor
geen geld ter wereld heen, neen, dan ga ik maar liever
weer naar huis.
Het besef van de meerdere te zijn, dat de eene helfi
van het menschdom ten allen tijde tegenover de ande
re gevoelt, was voor haar gelegen in deze gedachte
„Ik ben rijk, maar zij is arm!"
„Mevrouw," hernam Berthold, haar met zijn donkere
oogen scherp aanziende, „ik kan u geruststellen: In
dien u de eer te beurt valt, door mejuffrouw von Ben-
ïath ontvangen te worden, dan zult u daar zitten, op
stoelen, waarop geen beslag is gelegd."
Mevrouw Keszler maakte met haar zwart geganteer-
de hand een afwijzend gebaar, zeggende: „Ik laat mij
niets op den mouw spelden! Vos heeft geen tijd om
buitenpartijen bij te wonen. Er is dus iemand bereid
geweest, om hier tusschenbeide te komen?"
Zij gevoelde, hoe de toornige blikken van Hagen
op haar rustten. Zij had sinds die soiré de zekerheid,
dat haar zaak toch hopeloos stond. En nu smaakte zij
het genoegen hem te kunnen slaan, ja te geeselen met
haar woorden. En het was haar er om te doen hem te
treffen, zijn geluk te verwoesten
„Denkt u dat?" vroeg Berthold, een inderdaad naïef
gezicht zettende, „ik denk eerder, dat de oude dame
veel te zenuwachtig was, om haar zaken goed in orde
te kunnen houden. Dat alles echter zeer goed terecht
zal komen, en juffrouw von Benrath de toekomst met
gerustheid tegemoet zien kan."
Zij lachte maar.
„Dat geloof ik nu zelf ook wel," hernam zij, „het
meisje zal den eersten den besten rijken man nemen,
die om hare hand vraagt. Mooi is zij en er zal wel
een of ander gek te vinden zijn, die er tevreden mede
is, wanneer hij maar mooie costuums voor haar mag
aanschaffen,.... Waarom ook niet? Dat kan ik haar
ook niet kwalijk nemenZoo gaat het nu eenmaal
in het levenDus als je dat denkt Berthold
Hagen hoorde dat alles aan.En niettegenstaan
de den spotachtigen glimlach, die er op zijn gezicht
kwam, gevoelde hij, dat zijn hart sneller klopte.
Hij wist maar al te goed, hoe weinig hetgeen deze
vrouw zeide, beteekende. Én toch. gingen hare
woorden niet langs hem voorbij, integendeel, hij nam
zo in zich op, en zij waren gelijk zaadkorrels, die wortel
schieten in een daartoe maar al te zeer toebereiden bo
dem.
Zij stapte weder in het rijtuig, en terwijl zij reeds
plaats genomen had, keerde zij zich nog even om, ten
einde Hagen aan te zien. „Waarde mijnheer Hagen, u
was weer eens al heel weinig spraakzaam," zeide zij,
„maar bij zoo iemand als u, wil dit toch veel zeggen
Vooruit," riep ze daarna tegen den koetsier.
„Mevrouw," hernam Hagen, ik moet u zeggen dat ik
mij verbaas over de benijdenswaardig practische levens
opvatting, die u hebt."
Zij liet nog even inhouden, om hem de verzekering
te geven, dat zij deze bezat, en daarna riep zij op 011-
geduldigen toon„Doorrijden, bonjour heeren bon
jour.
De twee mannen keken zonder een woord te zeggen
het rijtuig na, welks wielen met een dikke laag .modder
omkorst waren.
HOOFDSTUK vfll.
Burgemeester Mandach gevoelde zich op het toppunt
van zijn glorie. Ilij liep nog trotscher dan ooit te vo
ren. En de kantonrechter Dr. Haldenwang, vroeg, of
bij ook gelijk gehad had of niet? Want deze, toen hij
indertijd in het geheim de keuze van Mandach met al
len aandrang had voorgestaan, hoewel er nog zes en
dertig andere candidaten voor den burgemeesterszetel
varen, hij wist maar al te goed, dat zulk een man uit
een stuk als Mandach eenvoudig niet nog eens kon sol-
Li citeeren. Er was geen "terrein te noemen, waarop
Mandach niet terstond thuis was. Er kon geen oecono-
mische quaestie worden aangeroerd, waarvan Mandach
niet onmiddellijk de oplossing bij de hand had. Hij was
een geboren heerscher. Wanneer de omstandigheden er
maar toe bijgedragen hadden, was hij misschien wel
minister geworden. Alles wist hij, kon hij, pakte hij op
zijne praktische manier aan, uitgezonderd natuur
lijk, gelijk wij weten, zijn eigen geldzaken.
En nu was het hem gelukt met een haast, nog nooit
te voren vertoond, de maatschappij „Nieuw-Wacliow"
op te richten en de zaak dermate te bespoedigen, dat
reeds vier weken, nadat de eerste gedachte daarvan ter
sprake was gekomen, men met de grondwerken had
kunnen beginnen.
(Wordt vervolgd.)
