BLOOKERS
DAALDERS
CACAO,
Pluimgedierte en Konijnen,
Uitgebreide Vooprsdlenst, aanvangende 1 Maart 1!
A.C.G. POST Jr.
LEZING
in de groote zaal van Jligentia'^
MAURITS SMIT,
C. YAN STAM. - Alkmaar. - Telef. 58.
N.V.
is de prijs van een BUS
inhoudende twee pond
een zuiver poeder van cacao.
NOOIT LOS verkrijgbaar.
Zaadhandelaar en Zaadteeler,
VAN NIEUWKUYK's
Schoen- en Laarzenmagazijn,
Houttil 16.
Steeds
adig.
gevorderd Leerling,
Alkmaar, Zaadmarkt 79.
Heeft voorradig Lijnkoekbrekers,
Wortel- en Stroosnijders, Maalmolens,
A^eevoederketels, Ploegen, Karns, Cen-
trifuce voor nielkonderzoek en ont-
rooming. Verder alle mogelijke arti
kelen benoodigd voor Land-, Tuinbouw
en Zuivelbereiding.
Wasch- en Wringmachines.
N. V. „Het Landbouwhuis"
in de „Harmonie" te Alkmaar.
FEUILLETON.
HERFSTSTOR
Stoombootdienst „Alkmaar Packet" langs de Zaan.
Goedkoope 3-daagsche retours
Belangrijk bericht.
op Woensdag 4 Maart 1908.
Genezen patiënt Yan den heer EILERS te Oegstgeest.
De oplossing van het
Tuberculose-vraagstuk.
Entrée 10 et. tot dekking der kosten. Niet rooken.
Dienstbode,
GRONINGEN.
C. KAAM, Sigarenfabriek „de Concurrent," Kooltuin 1,
SAISON 1908.
Aannemen. Trouwen.
JHP** Teekent in bij
N.V. HERMs. COSTER ZOON
LOU WERSE
Verhalen uit de Vaderlandsche
Geschiedenis.
Dames- en Kinder-Voorjaars- en Zomerhoeden,
J 1
Rijwiel-magazijn Zevenhuizen.
I^ST" Alles wordt op proef geleverd.
Vaste doch lage prijzen.
J. WONDER Pz. Directeur.
VRIJDAG 28
ZATERDAG 29
ZONDAG 1
Februari 1908,
1908,
Maart 1908,
van 98 uur, entrée 50 ct.
9-8 25
10-9
15
DAGELIJKS
van ALKMAAR 6.8.10.2.6.uur
van AMSTERDAM 6.30 9.30 2.30 4.— 6.— uur.
AlkmaarAmsterdam v.v. Ie kajuit f 0.60, 2e kajuit f 0.40.
GOEDERENVERVOER SNEL en GOEDKOOP.
HeerHugowaard
te ALKMAAR.
SPREKER: de heer
Aanvang 's avonds 8 uur.
Nieuwe Groninger Courant,
Ochtendblad.
Cocoskransjes groot en klein.
Diverse Banketsoorten.
Groote verscheidenheid luxe taarten.
RINGERS' Pastilles,Tabletten" en Bon
bons, Botercakesi en Koek de voyage (ook per
ons verkrijgbaar).
Alkmaar.
Huis van vertrouwen. Solide waar.
Reëele bediening. Elegante modellen.
Gemakkelijke pasvorm. Billijke prijzen.
Voordam C 9, Telef. No. 3,
Compleet in 16 afleveringen a 15 cent.
Zaterdag en Zondag a.s. expositie van een prachtige collectie
waaronder zeer fijne modellen. Tevens voorradig een prachtige collectie Trouw- en Aanneerahoeden.
W Tuinstraat 21. G. BAKKER—UITENBOSCH.
Hulpmeststoffen.
T urfstrooisel.
Mej. C. M. EGMOND,
Leerares Piano en Theorie.
Mient C 15, ALKMAAR.
Spreekuren Woensdag, Donderdag enVrijdag v.1-2 uur.
GEVRAAGD, een
fl.50
VAN
11
11
ROMAN
door
IDA BOT-ED.
vertaling van S. S.
48)
Om acht uur ging men aoupeeren. En het souper
had altijd veel van een feestmaal.
Op dezen gewichtigen avond nu was het menu uit
stekend, en iedere schotel een meesterstuk. De wijnen
deden in fijnheid niet onder voor de gerechten. Nie
mand kon later zeggen, wat eigenlijk heerlijker geweest
was.
Zoo heerschte er dan onder de aanzittenden een uit
muntende stemming, al moest dan ook de majoor in het
gezicht van de heerlijke sauce mousseline, welke bij de
gestoofde Hamburger zeetongen werd gepresenteerd,
met toenemende ergernis zien, hoe lief mevrouw Kesz-
Ier tegen den burgemeester lachte. Deze bemerkte daar
fehter niets van, of hij beschouwde het als iets, dat van
zelf sprak. De majoor werd er volstrekt niet wijs uit.
Hoe dan ook, de joviale Mandach was het middelpunt
van het gezelschap en liet zich alles zoo goed smaken,
slsof hij thuis was en door zijn al te bescheidens „juf
frouw Ponürlich" bediend werd.
Mevrouw Keszler informeerde, of men reeds iets na
ders van Iserndorf gehoord had. En met een medelij -
denden zucht dacht zij terug aan den dag, waarop zij
(i«n deurwaarder Vos ontmoet had. Dat kon zij maar
niet vergeten. Zij was erg bewogen geweest met het
lot van juffrouw von Benrath. En dan was dat meisje
daar zoo alleen, 't kon haast niet. Zij, mevrouw n.l.
was niet van de meening, dat een dame altijd een eere-
wacht noodig had. Hier declameerde de burgemeester
•r mat zijn groot» basst»m tusschen; „Beschermt een
w*«ht»r haar mmt dam eigen deugd vermag?1' Maar
•M (tllw»M huit»*i t« l»veu su bezoek van hoeren ts ont
vangen, daar was Brita Benrath toch nog te jong voor.
Weliswaar was zij Amerikaansch opgevoed en aan een
vrije levensopvatting gewoon, maar.
De heeren hadden natuurlijk allerlei gehoord: Haar
vader, mijnheer Erwin von Benrath was nu eindelijk
op de komst; hij was door ziekte opgehouden; men zei,
dat hij als het maar eenigszins ging, Iserndorf zou
zien te houden.
Mevrouw Marva zeide met eene zekerheid, alsof zij
alle boeken daar had ingezien, dat dit onmogelijk kon,
wijl het te zeer belast was.
„Hagen is in de bres gesprongen. Hij is nu de
sehuldeischer, die iserndorf zoo te zeggen in den zak
heeft. Nou, dat zegt dunkt me, genoeg," concludeerde
de burgemeester met zulk een luide stem, als waren al
de aanwezigen hardhoorig.
„Dat Hagen de Benraths niet op een bankroet zal
jagen, is zeker," meende de majoor, „maar zij kunnen
toch onmogelijk de genade van een man aannemen, die
zijn geld met boekenschrijven verdiend heeft en nog
verdientIk heb eens in een vrijzinnig blad een stuk
van hem gelezen. En de Benraths zijn geziene, oude
Mecklenburgsche adel. Bijna zoo oud als wij, de Lo-
renz," voegde hij er aan toe met een dom meesmuilend
gezicht, niet weinig ingenomen, dat hij eens den ouder
dom zijner familie had kunnen ter sprake brengen.
„Hendrick Hagen heeft den vorigen winter, toen hij
in Berlijn was, bij den rijkskanselier gedineerd," zei de
literair aangelegde eerste luitenant Miiller, eenigszins
geprikkeld.
„Maar niet bij den minister van oorlog," zei Lorenz,
hem met een air aankijkende.
„Wie kan weten," hernam de burgemeester, „of Ben
rath niet met een zak vol dollars arriveert."
„Laten wij het hopen," zei mevrouw Marya Keszler
met een zucht, want ik moet onzen majoor gelijk ge
ven."
Er werd nu een jonge, getruffeerde kalkoen binnen
gebracht, en allen keken de goudachtig-bruine, gevulde
borst vol gespannen verwachting met welbehagen aan.
Een bij uitstek welriekende geur steeg er van den scho
tel emhoog, zoodat het meisje in het gesteven, kraken-
N.B. De goederen worden ook afgehaald. Telefoon 42.
verzoekt bij deze beleefd, allen, die hem willen
begunstigende bestellijsten mede te geven, aan één
der hieronder genoemde Heeren, die zich met de over
brenging willen belasten.
O. DE VRIES, melkrijder. C. STEKELBOS, melkrijder.
A. DEKKERS, bakker. C. WESTER, winkelier.
D. WESTER, winkelier. A. BEERSE, melkrijder.
K. KIEFT, bakker. P. ZIJP, winkelier.
J. BOEKESTEIN,winkelier. S. BAKKER,Veenhuizen.
JACOB DANENBERG, Veenhuizermiddenweg.
van Broek op Langedijk.
ONDERWERP
Iedereen wordt opgewekt èn in het belang
der tuberculose-lijders, èn in het belang der ge-
heele maatschappij, deze vergadering bij te wonen.
GEVRAAGD tegen 1 April a.s. een flinke
als meid-alleen, P.G., van g. g. v. Blieven lett M 65
bureau dezer courant.
Voor Groningen adverteere men in de
Officieel orgaan der gemeente Groningen.
-W gSPf AANBEVELEND.
Sigaren rooken is een
zaak,
Die velen trekt tot een
vermaak.
Maar wil men daar
bij goede rooken,
Bedenkt dan waar U
die zult koopen.
Het wordt reeds meer
en meer bekend,
Dat merken van de
Concurrent,
In den Kooltuin 7 by
den Dijk,
De beste zijn van heel
het Rijk.
5 En 't dient er dan ook bij vermeld,
Voor zoo'n bagatel van geld.
Zie eens op onderstaande prijzen
Neem proef op dat ik 't U kan bewijzen
f 1.—, f 1.10, f 1.20, f 1.30, f 1.35, f 1.50, f 1.60,
f 1.80, f 2.00, f 2.50 enz.
OP
Zich minzaam aanbevelend,
RUIME SORTEERING. BILLIJKE PRIJZEN.
de rose katoenen japon, terwijl zij de schotels binnen
bracht, deed denken aan een priesteres, die welriekende
offergaven binnenbrengt.
De burgemeester presenteerde zich, zooals altijd in
zulke omstandigheden, waarin de eetlust bizonder ge
prikkeld werd, om te trancheeren. Met zijne blanke,
gevleeschde handen hanteerde hij elegant mes en vork,
en mevrouw Marya keek met bizonder welgevallen in de
breede, iets teruggeschoven manchet van zijn helderwit
overhemd, waarin een bizonder blanke, onbehaarde arm
tamelijk ver zichtbaar was.
„De waarde van Iserndorf zou ook door de maat
schappij kunnen toenemen," gaf de eerste luitenant
Müller te kennen. „Want het zal wel niet bij het bad
huis blijven. Ik zie er in de toekomst een gansche ko
len ie."
,,'tZou toch Iserndorf niet baten; wel „Roode Heide,"
Iserndorf ligt te ver af. Waarde gastvrouw de kal
koen is een ideaal. Neen, en alle hulde aan uw
phantasie, waarde Müller mooiere gezichten zou u
daar niet kunnen hebben maar het is nog altijd zoo
ver niet. De maatschappij is er nog nietEn voorts
wat kan het Hagen schelen, of „Roode Heide" in
waarde toeneemt I Die is alleen maar op zijn idyllische
rust gesteld. Of te wel een onbedorven landschap. Hij
heeft tien aandeelen genomen zeker doch alleen
maar, omdat hij mij anders niet kwijt raakte, en omdat
ik hem in dat glorierijke uur, toen ik op het idee
kwam, terstond overhaalde. Ik denk over de zaak
zoo, men mompelt tenminste, dat hij veel geld in Isern
dorf gestoken heeft en op 't oogenblik er wel niet meer
in zal steken, omdat hij zich ook de handen vrijhouden
moet met het oog op de scheiding tusschen hem en zijn
Stiefzoon. En daarbij is mijn vriend Hagen nog zoo
gemeen om mij ronduit in mijn gezicht te zeggen, dat
het niet noodig zal zijn, dat hij die tienduizend geeft.
Niet om die tienduizend, die zijn een bagatel voor hem
neen, hij hoopt, dat er van de geheele zaak niets te
recht zal komen, want hij huivert reeds bij de gedachte
aan mogelijke verstoringen van zijn rust. Hij ziet zich
reeds lastig gevallen door da badgasten, en ziet reeds
zenuwachtige jongedames hem vragen om zijn handtee-
kening voor haar verzamelingen en dichters in den dop
met manuscripten in den zak zijn steun inroepen.'
Mevrouw Marya deed er het zwijgen aan toe. Maar
majoor von Lorenz vroeg: „Is het reeds beslist, of de
vader of de zoon het goed zal koopen?.
„Och, die moeten immers weer geslagen vijanden
zijn. zei Müller.
„Zo o o vroeg de burgemeester, zijn stem uit
rekkende. Zij klonk bijna als een doffe trommelslag.
Het was hem ook bekend. Helaas. Maar zoo iets
„wist" hij nooit, wanneer hij sprak met menschen, die
er niets mede te maken hadden.
„Is dat om het kasteel?" vroeg mevrouw, den burge
meester met een doorborenden blik aankijkende. Doch
deze haalde alleen maar zijn breede schouders op.
„Waarom dan? Men hoort, dat ieder het wil hebben.
De een zweert bij hoog en laag, dat hij alleen maar
daar werken kan, de ander, dat hij daar alleen maar
koren kan zaaien. En compagnons willen zij in geen
geval blijven. Volgens mijn oordeel moest hier echter
de jonge Marschner toegeven. De belangen van Hagen
gaan voor," meende de eerste luitenant.
„Waar het geld is, is de macht," besloot de burge
meester, die in zijn binnenste de partij nam van zijn
vriend Hagen, „en Hendrick Hagen zal wel zijn zin
krijgen en op „Roode Heide" blijven. Als tenminste
Nieuw-Wachow hem niet verjaagt. Maar hoezeer het
mij ook spijten zou, als hij door onze maatschappij op
de vlucht gejaagd werd. het welzijn der gemeente,
haar bloei gaat boven alles. In zulke zaken rekent
men met niemand. Daar telt alleen de zaak."
„Wat zou u er van zeggen, waarde vriend, zoo ik
mijn inschrijving eens vergrootte en van dertig- op
tachtigduizend bracht
„Dat u een engel isEén weldoenster van de streek.
Dat daarmede het tot stand komen van Nieuw Wachow
een voldongen feit is. Dat wij u daarom op staanden
voet met een glas champagne moeten eeren, dat ons,
zooals mij blijkt uit de aanwezigheid der glazen op de
tafel, toeh reeds is toebedacht."
(Wordt vervolgd.)
v.
