I
J
STADSNIEUWS.
De Prins te Petten en.Schcorl.
Uit Oudkarspel.
Uit „de Egmonden".
Uit Grootebroek.
Ambachtsschool voor de Zaanstreek.
Havenmuur ingestort.
Kievitseieren.
De prijzen liepen zeer uiteen; de doorsnee-prijs be
droeg omstreeks 75 cent, tegen 521/2 tot 65 cents ver-
lest— jaar.
Slechte woningtoestanden.
„Kunst zij ons doel".
Voetbal.
De Fransche revolutie.
Gepensionneerd.
„God is mijn lied."
„De Prins."
Laatste Berichten
ALGEMEEN NEDERLANDSCH VERBOND.
voor
het
het
be-
T» Oudkarspel vergaderde de oommissie
spoorplsn Noordscharwoude dorp-station en
stnur van den Noorder marktbond.
In deze vergadering besloot genoemde commissie
nogmaals bij de besturen der gemeenten en polders
Iïeer-Hugowaard, Oude- en Nieuwe Niedorp aan te
dringen om een of meer leden toe te voegen aan de
permanente comm. voor genoemd spoorplan, terwijl
stoer het bestuur van den Noorder-marktbond een open
bar» vergadering zal worden uitgeschreven op Terdick,
vraarin voor het spoorplan en daarmee gepaard gaande
verplaatsing der markten te ijveren.
Naar we vernemen, zal bij de Egmondsche Schelp
kalkbranderij van den heer G. Euigewaard te Egmond
aan Zee een derde oven gebouwd worden. Dit is wer
kelijk een verblijdend teeken van vooruitgang; te meer
is dit opmerkelijk, waar men leest dat elders kalkbran
derijen stop worden gezet.
Het huis van den heer J. Boon, winkelier te
Grootebroek, in huishoudelijke artikelen, is tot den
grond toe afgebrand. Het huis en de inboedel waren
bij verschillende maatschappijen verzekerd. De goederen
waren op beurspolis verzekerd bij den assuradeur Jac.
6b Meijer, Alkmaar.
Door de afdeeling Zaanstreek der vereeniging
„Volksonderwijs" is een commissie benoemd bestaande
uit da heeren A. Noordanes, Wormerveer; dr. E. van
de Stadt Kz., Zaandam, en P. Walig, Krommenie, aan
wie is opgedragen de stichting van een centrale a:
beohtssokool aan de zaanstreek voor te bereiden.
Een groot gedeelte van den Oostehjken muur van
den havenmond te Nijmegen is gister ingestort en
avonds liet het zich aanzien, dat het bij dit gedeelte
ai et zou blijven.
Afdoende herstelling zal een belangrijke uitgaaf vor-
dercaa.
onzijdig terrein. Ieder speelt dus drie wedstrijden.
De elftallen, die als no. 1, 2 en 3 in deze competitie
van 4 clubs eindigen, verwerven het recht promotie
wedstrijden te spelen tegen de 3 vereeni gingen, die in
de 3 verschillende* tweede-klasse-afdeelingen elk de
laatste plaats innemen. Op die wijze is men zeker, dat
het werkelijk de drie allersterkste elftallen der gan-
sche derde klasse zijn, welke tot het spelen der promo
tiewedstrijden uitverkoren zijn.
Voor Alcmaria Victrix is het thans zaak alle krach
ten in te spannen ten einde de vierde en laatste plaats
in deze competitie te vermijden,
ze competitie te vermijden.
Gemakkelijk wordt het Alcmaria hier nu juist niet
gemaakt. Immers haar tegenstanders in deze belang
rijke, nieuwe competitie zijn alle bijzonder sterk. Voor-
ai de Hagenaars en Haarlemmers beschikken over com
binaties, welke hoogst moeilijk te verslaan zijn.
In elk geval komen hier vier elftallen aan den start,
die alle hetzelfde ideaal voor oogen hebben: het twee
de-klasseschap, dat hun zulke belangrijke voordeelen
zou brengen; vier clubs, die alle met vurige begeerte
naar de zegepraal elkander zullen gaan bestrijden.
De beste wenschen van tal van Alkmaarders zullen
zonder twijfel morgen het Alcmaria-elftal naar Am
sterdam vergezellen. Reeds is zeker, dat velen het elf
tal in de hoofdstad zullen gaan aanmoedigen.
Aan de Zandersloot speelt morgenmiddag Alcmaria
Victrix II tegen K. V. V. van Krommenie haar laat
ste competitiewedstrijd, wat waarschijnlijk tevens haar
laatste match van het seizoen zal zijn. De eerste maal,
dat deze twee elftallen elkander bestreden was een ge
lijk spel het resultaat. Ook thans kan het dus span-
ze
van
Te Leeuwarden werden gisteren aangevoerd circa 15
tot 18 «tuks kievitseieren, welk getal niet groot is te
noemen vergeleken bij de overeenkomstige week van
verleden jaar, toen dit getal 70 a 80 bedroeg.
(Leeuw. Ot.)
Men schrijft uit Winschoten aan het N. v. d. D.
Aa» den ingang van de stedelijke begraafplaats
staat een oud schoolgebouw met twee lokalen, welke
Sedert een aantal jaren buiten gebruik zijn gesteld en
titans drie gezinnen huisvesten, die anders dakloos
«ouden zijn-
Heli heale huisraad, voor zoover het nog op dien
«aam aanspraak kan maken, bestaat uit een paar oude
stoelen, tafel, kachel en legerstroo, terwijl eenige oude
zakken dienst doen als gordijnen. Van opvoeding is
fee* sprake, en de Voogdijraad heeft reeds besloten
drie kinderen aan de ouderlijke macht te onttrekken,
epdat van deze stumperds nog iets terecht zou komen.
Teen echter twee agenten van politie de kinderen
kwamen halen, verzette de moeder zich hevig daarte
gen, en men moest onverrichter zake terugkeeren.
fieret later is de politie er in geslaagd de kinderen me
de to nemen en hun een beter thuis te bezorgen.
Gisteren wapperde weer de vlag met de kleuren
der kunst van het gebouw „de Unie", ten teeken dat
zij hier haar zetel had opgeslagen. Het was de por
tefeuille 'yan het genootschap „Pictura Veluvensis"
die hier hare scha'ten ontsloot voor het oog der kunst
liefhebbers. De groote zaal zag er echt gezellig uit.
Kranige teekeningen en prachtige aquarellen boeiden
onm ddellijk het oog der binnentredenden. Vooral de ar
tistieke schetst n van Vaarzon Moerel, Jan Sli ijters
en Louis Raemakers trokken onmiddellijk ieders aan
dacht. Doch ook de etsen en de vele teekeningen in
wit en zwart, waaronder in 't bijzonder de eigt naar-
dige uitstekend geslaagde reproducties van Scbafer,
■evens eigen oorspronkelijk werk, waren de belang
stelling ten zee-ste waard. Er was te veel om alles
in bijzonderheden op te noemen. Wie lust heeft kan
Xoedsg zelf gaan kijken, daar dan, des namiddags
vsj» 11/|41/2 uur, een e ander voor belangstellenden
ter feeziehtiging wordt gesteld.
Neven» deze expositie werd op de kleine zaal eene
tentoonstelling gegeven van werken op het gebied der
psaligraphie. Dit is eene interessante verzameling van
kunst-knipwerk, vol elegantie en variëteit. Prachtig
e». zwierig krulwerk, naast eenvoudig opgevatte voor
stellingen. Er is werk van wijlen den Heer T. de
Jongh, in leven werkend lid van „Kunst zij ons doel",
en van diens zoon, thans nog woonachtig te Haarlem,
dia nog dagelijks met dezelfde virtuositeit de schaar
hanteert. H-.t portret van den vader s aat er naast
het werktuig waarmee dat ragfijne kantwerk geknipt
werdt ligt er bij en ook eenige proeven van begonnen
W*rkatukken. Een groot interessant schilderij, doch ook
geheel uit papier geknipt, wekt tevens ieders bewon
dering. Het stelt een maskerade-op'ocht van arre
sleden veor, langs een onzer oud-Hollandsche grachten
in den wintertijd.
Er meet bijna een menschenleeftijd aan besteed zijn
em zoeiets te voleinden. De maakster, wijlen Neeltje
Pjjs, had bepaald engelen-geduld.
Daar ook deze collectie morg n ter bezichtiging wordt
gesteld, zeo zullen we ons in verdere beschouwingen
maar niet verdiepen, doch hopen dat velen dit buiten
kansje op prjjs zullen stellen door een kijkje te nemen
naar wat hier door het genootschap zoo welwillend
aan het belangstellend publiek wordt aangeboden.
Van de gratis-verloting onder de leden gehouden
werd de le prijs, ets van Obbes, gewonnen door den
heer Mr. C. J. de Lange, de 2e prijs 2 litto's door
Kening en Moulijn, vielen ten deel aan den heer W.
Kluitman, en de 3e prijs, etsje, door Kramer aan den
hoor Mr. M. E. J. Lidth de Jeude.
Aangekocht werd, voor de verloting in het volgende
jaar, eene aquarel van W. v. d. Vliet.
Roods morgenmiddag zal Alcmaria Victrix I tegen
B. V. V. v. d. Haag den eersten van haar drie te spe
ten wedstrijden voor de kampioens-competifie spelen.
Jammer genoeg zal geen dezer ontmoetingen hier
ter stede plaats hebben; alle drie matches worden op
enzijdig terrein gespeeld. Morgen, tegen D. V. V., zal
hot terrein van A. F. C. te Amsterdam het tooneel van
«len strijd zijn.
De regeling dezer kampioenscompetitie is als volgt:
De vier kampioenen der verschillende derde klasse af
deelingen D. V. V. (den Haag), Haarlem II, Alcmaria
Victrix en ten laatste een der twee Amsterdamsche
vereenigingen V. V. A. of Blauw-Wit (dit is nog niet
beslist), zullen een z. g. halve competitie spelen; d. w.
z. allo vereenigingen ontmoeten elkander eenmaal op
Vrijdagavond 3 April zal mej. Veer de Vere, officier
d'Acadérnie te Parijs in „de Unie" spreken over de
Fransche revolutie. De voordracht wordt met vele
lichtbeelden toegelicht.
Gisteren werd de heer J. L. Klugt, na 42 jaren werk
zaam geweest te zijn als arbeider in de plantsoenen,
gepensionneerd. Hij werd toegesproken namens de ge
meente door den wethouder, den heer Boelmans ter
Spill en door den opzichter van de plantsoenen, den
heer Hoek. De gezamenlijke werklieden boden hem
een goed geslaagde foto van een gedeelte van het
plantsoen aan, vervaardigd door d.en heer L. Vlaande-
De christelijke zangvereeniging „God is mijn lied,"
directeur de heer J. F. de Haas, geeft Dinsdagavond
den 31 Maart, een uitvoering in de Kapelkerk. Een
13-tal nummers zullen wOrden uitgevoerd. Meegewerkt
zal worden door mej. Ph. M. RuijghKrens, sopraan,
mej. S., harmonium, en de heeren W. H. Slinger, or
gel, en A. Indruisen, viool.
„De Prins" van deze week bevat verscheiden aardige
foto's, waaronderde Czaar, de Czarina en de kroon
prins van Rusland, die in streng incognito op hunne
doorreis, enkele historische punten van Duitschland
en Nederland per auto bezoekende en voor het Amstel-
-hotel te Amsterdam aankomende, a. s. Woetisdag van
uit een bezoek zullen brengen aan het Czaar Peter
huisje te Zaandam; de brand in bet gebouw van „d
Telegraaf;" de 70-jarige generaal Booth, de stichter
en leider van het heilsleger; Louise Stratenus t; Hui
ze „'t Velde"enz. enz.
IJ. H. N.
Bij den IJsbond Holla ds Noorder wartier" zijn
heden twee nieuwe afdeelingen aangesloten, n.l.de
Rijp (de 111e) en Hsiarlemmerliede-Spaarnwoude
(de^ll2e).
Het was aanvankelijk een diep geheim dat Z. K. H.
Prins Hendrik der Nederlanden den 28sten Maart zou
voldoen aan den lang gekoesterden en den reeds twee
jaar geleden geuiten wensch: een bezoek te brengen
aan de Hondsbossche zeewering. Zóó stipt was het
insigne van incognito dat zelfs de paar ingewijden
daarover niet spraken met hunne huisgenooten. Wij
kunnen ons de verbazing dier heeren voorstellen toen
hunne kinderen hun Dinsdag-avond uit de Alkmaar-
sche Courant voorlazen, dat de Prins Zaterdagochtend
per auto de duinbeplanting te Schoorl en de Honds
bossche zeewering zou bezoeken.
En we kunnen ons de eenigszins spijtige gezichten
der heeren begrijpen die hun geheim nu zoo ineens
aan de openbaarheid zagen prijsgegeven. En ook kun
nen we ons indenken, dat ons verzoek, gisteravond op
het perron aan den dijkgraaf, jhr. mr. P. van Foreest,
die met den trein uit den Haag kwam en per rijtuig'
naar Petten zou gaan, om met hem te mogen lijden,
aanvankelijk op bezwaren stuitte. Maar deze dijk
graaf is een uiterst welwillend en hoffelijk man w:j
mochten het heden bij herhaling ondervinden on
toen wij zijn bezwaren hadden wegg. ecteneerd stond
hij ons verzoek gereede toe.
In het welingerichte Gemeenelandsh is, vonden
een uiterst zorgzamen concierge, wier echterr.c^te o
weldra op'een frissche logeerkamer een bed had ge
spreid.
Dank zij deze welwillendheid en inschikkelijkheid
konden we van ochtend reeds vroeg bij „den Waker'
zijn. Wat trof de Prins het! Er scheen een helder
zonnetje en een stevige bries uit het Zuid Zuid-Oos
ten deed de vele vlaggen op de huisjes vroolijk wappe
ren. Geen woning zoo klein of de driekleur was er op
geplant. En het zijn kleine huisjes daar. In vorm en
tint lijken het huisjes uit een Neurenberger speelgoed
doos en het is precies of een kinderhand ze er neerge'
zet heeft. Scherp is dan ook het contrast tusschen die
peuterige woninkjes en dien massalen dijk, die daar
zwaar en stevig als een besteend en begroeid pantser
het lage Holland beschermd tegen zijn altijd-weer-op
nieuw-aanvallenden vijand: de zee. Het is een reuzen
werk, die dijk, en voortdurend zijn er hoofden en han
den bezig om hem in stand te houden en te verstevigen.
Hoe dit gebeurde wilde de Prins graag zien en daarom
was het noodzakelijk, dat hij vroeg aanwezig was, daar
er bij hoog water natuurlijk niet gewerkt kon worden.
Zoo bad hij reeds vóór half acht huize Marquette te
Heemstede verlaten in de auto van baron van Pal-
lancjt van Wassenaar.
Men had nog al wat last gehad van de wagens die
ter markt gingen, die men voor Alkmaar moest inha
len en na Alkmaar moest laten passeeren. In de Zijjjo
waren de boeren erg bang voor die auto geweest en
enkelen hadden zelfs hun paarden uitgespannen. Pre
cies half negen hield de auto voor het Gemeeneland
huis stil. De Prins was gezeten links van den bestuur'
der, baron van Pallandt, terwijl achterin hadden
plaats genomen den adjudant van Z. K. H., de kapi
tein jhr. C. L. van Suchtelen van de Haare, mr. P. ba
ron van Zuylen van Nijevelt, jagermeester en jhr. mr.
H. Gevers.
De Prins was gekleed in de uniform van admiraal
klein tenue.
De dijkgraaf jhr. mr. van Foreest heette Z. K. H.
welkom. Eventjes werd getoefd in het gebouw waarin
zich de burgemeester van de gemeente de Zijpe, d'
heer G. C. Hulst bevond, die werd voorgesteld. Spoe
dig' daarop stapte het gezelschap weer in de auto, voor
afgegaan door een rijtuig, waarin de dijkgraaf, de
hoofdopzichter, de heer H. G. T. Man en uw verslagge
ver. We reden langs den Waker en kwamen voorbij
den Slaper en den Droomer, de beide andere dijken,
die een stille rust zijn ingegaan, waaruit zij naar
te hopen is nimmer zullen ontwaken. De helft van
den 41/2 K.M. langen dijk was afgelegd toen we uitstap
ten tusschen de hoofden K. en L. Het zonnetje was
middelerwijl schuil gegaan achter de wolken. Voor
laag water was de zee bijzonder hoog, maar er kon toch
wel gewerkt worden. In den stormachtigen nacht van
8 op 9 Februari heeft de zee haar macht hier geducht
laten voelen. Zij heeft net zoo lang gebeukt totdat ze
een gat in den voorberm, waar een paalscherm ont
brak, had geslagen en wel een gat van 260 M2. Maar
de stoere mannen waren op hun hoede. Met stormlan
taarns hadden ze den vijand bespied en niet zoodra
hadden ze gezien, dat hij een bres geschoten had, of
ze togen aan den arbeid. En in hun duikerpakken zijn
het woelige water ingegaan en ze hebben de kracht
de golven gebroken door stortsteen en ze hebben
het geteisterde gedeelte door palen beschermd. Er is
hard gewerkt en Zondagsrust kende men dien dag in
Petten niet. „De mannen hebben zich kranig gehou
den" zeide de dijkgraaf met voldoening. Aandachtig
luisterde de Prins naar het verhaal van het gebeurde
dien Februari-nacht en nam toen de herstellings
werken in oogenschouw. De mannen in hun bruine
werkpakken, meest jonge, zwaar gebouwde kerels, die
s zomers ter haringvisscherij gaan of elders brood ver
dienen en 's winters aan den dijk werken of aan
den dijk staan als er geen werk is arbeidden rustig
door. Men was bezig den voet der glooiing te verbree-
den. Vier mannen stonden te pompen aan een brand
spuit en drie waren er bezig palen in den grond te
spuiten. Vier anderen zetten steenen in. Een eindje
verder wareq vijf rnannen aan het werk met wagen
tjes, die geladen werden met groote stukken stortsteen,
brokken van 1 M. maal 0, 80 maal 0.50. Langs rails lie
pen die wagentjes naar het eind van een hoofd, waar
ze gekanteld werden. De Prins vroeg hoeveel steen er
hier wel was en met verbazing hoorde hij het ant
woord: 25 Hectare. Men deelde hem verder mede, dat
het bazalt door aken van den Pijn gebracht wordt in
het Kanaal tot aan de Jacob Claassensluis.vanwaarhet
met kleine vaartuigen naar den loswal wordt gebracht.
Toen bleef men even staan bij het maken van het
vlechtwerk voor de zinkstukken. Twee oude mannen
draaiden wiepen, vlochten banden van teenen. Dit was
niets nieuws voor den Prinshij had het vaak door
Scheveningsche visschers zien doeD, zeide hij. Van
die wiepen wordt een rooster gemaakt, aan de kru-'s-
ounten touwtjes bevestigd en er wordt dan een staak
ingezet. Op zoo'n rooster wordt rijs in 3 lagen gelegd,
de touwtjes worden aangesnoerd, de stak' n er uitge
haald, nadat er een rooster bovenop gelegd is. Dan
worden deze zinkstukken later in zee gelaten en met
steenen belegd. Terwijl de Prins stond op de plaats,
waar zoo'n stortstuk werd gemaakt, vroeg hij, turende
over de zee: Wat is dat voor een paal? De dijkgraaf
vertelde hem dat dit een ove blijfsel was van een
schip, dat daar gestrand was.
Of er hier vele schepen strandden?
Het antwoord luidde, dat dit gelukkig niet vaak
gebeurde. Met name werd herinnerd aan de stran
ding van de Addistone in 1876 en de Love my dear
in 1889. De Prins vertelde toen van zijn bevindingen
op Terschelling. Ook daar waren strandingen zeld
zaam. In vijftig jaar waren er dertig schepen ge
strand, had men hem medegedeeld. Als vanzelf kwam
het gesprek op de „Berlin-ramp", De Prins deelde
mede dat er toen bij kalm weer zulk een hooge zee
had gestaan. Aan den hoofd-opzichter vroeg hij in
erband hiermedeHoe verklaart u toch grondzeeën
De hter Man gaf zijn verklaring, waarna de Prins
weer bijzonderheden vroeg omtrent den dijk. Wan
neer was die gelegd Dat was moeilijk te zeggen
verklaarrde de dijkgraaf. Vroeger waren ook hier
duinen geweest, maar de zee had eerst gegeven, doch
later weer genomen. De duinen waren verdwenen en
de dijk was er voor in de plaats gekomen.
Eerst in 1889 was de teendijk bevestigd door een
gesloten paalscherm.
De Prins was bijzonder hupsoh en monter en het
ging alles zeer gemoedelijkenkele heeren van het
gevolg hadden intusschen een pijpje opgestoken. Het
werd tijd om weer te vertrekken. De Prins verzocht
den dijkgraaf en den hoofdopzichter naast hem in de
auto plaats te nemen en vroeg tijdens den rit inlich
tingen over den Slaper en den Droomer.
In het Gemeentelandshuis gebruikte de Prins een
kop bouillon. Hij vroeg of dit nieuwe gebouw .een
Rijksgebouw was. Neen, werd geantwoord, bet is van
het hoogheemraadschap. „Wel, zeide de Prins, dat
hééft het college geld gekost. Dit gebouw kost zeker
wel vijf en twintig duizend gulden? „De Dijkgraaf kon
Z. K. H. met een gerust geweten de verzekering geven,
dat hij niet slecht had geraamd. Terwijl de Prins zich
geruiinen tijd minzaam met den burgemeester onder
hield en vroeg naar de ordeteekenen, welke diens borst
sierden, de gouden medaille van de Koningin van En
geland en de groote zilveren medaille van Willem III,
geschonken voor 't redden van drenkelingen, liepen de
Pettenaars te hoop. Of eigenlijk is het niet goed te
spreken van Pettenaars. Wanneer een buitenlandsch
journalist de wachtende menschen had aanschouwd
zou hij zeker zooiets hebben neergeschreven als: Er
wonen in Petten veel vrouwen, heel veel kinderen en
slechts drie mannen. Natuurlijk zullen de echtgenoo-
ten en vaders allen aan den arbeid zijn geweest en
hadden slechts de vrouwen en kinderen gelegenheid
om aan hun begrijpelijke nieuwsgierigheid te voldoen,
Die nieuwsgierigheid werd nog al even op de proef ge
steld. Er was veel te kijken in het gebouw. Zoo had de
hoofdopzichter verscheiden profielkaarten van de zee
wering en statistische gegevens betreffende de peilin
gen opgroote tafels uitgespreid, waaromtrent de Prins
uitlegging en bijzonderheden wenschte. De fraaie zil
veren drinkbeker werd door hem zeer bewonderd en
ook las hij de oorkonde. Oude privilegie (die aan alle
Nieuwe comparanten op den Hontsbossehe wert gege
ven) die den Hengstbeker hebben uitgedronken.
In het Gemeentelandshuis behoudt men echter een
aandenken van den Prins in den vorm van een hand-
teekening, welke hij wel heeft willen plaatsen in het
bezoekersboek, dat verscheiden namen van bekende
landgenooten en vreemdelingen bevat.
Z. K. H. wenschte ook nog even het Kamperduin
te bezichtigen. Toen hij was ingestapt, steeg er een
luid hoera uit de menigte op. Wat klonk dat vreemd
uit louter vrouwen- en kindermonden 1 Ofschoon de
Prins zeker weleens luider toejuichingen heeft ge
hoord, dankte hij vriendelijk, buigend en salueerend.
Onderweg zagen we overal weer vlaggen. De lucht
was inmiddels betrokken en toen we te Kamperduin
aankwamen regende het een beetje. Staande nabij het
koffiehuis „Kamperduin" van Wognum vroeg de
Prins inlichtingen. De Dijkgraaf vertelde hem, dat
hier waarschijnlijk] de hoofdoorzaak te zoeken is van
het steeds dieper worden van de zee vóór de zee
wering. Werd er hier ook een dijk gemaakt, da,p zou
de zee ginder niet zooveel schade aanrichten en zou
het onderhoud aanzienlijk goedkooper worden.
De Prins meende, dat het verlengen van den dijk
naar het zuiden wel vijf milioen gulden zou kosten,
maar de dijkgraaf zeide dat dit niet zoo duur was.
Hiermede was het bezoek geëindigd. Men daalde
het duin af. Alvorens weer in te stappen schudde de
Prins den dijkgraaf hartelijk de hand en zeide zeer
duidelijk „Mijnheer van Foreest, ik dank u zeer
ervoor, dat u mij alles zoo mooi hebt getoond. Daarna
nam hij met een handdruk afscheid van den hoofd
opzichter, nam plaats naast baron van Pallandt en
rrrt, daar stoof de auto weg. Uit haist elke woning
tot aan Bergen was weer een vlag gestoken.
Te Bergen bij het café Duinzicht wachtte de heer
E. D. van Dissel uit Utrecht, inspecteur der staats-
bosschen en ontginningen. Onder diens geleide werd
een tocht door de duinen ondernomen. De zon was
weer door de wolken gebroken, zoodat het een pret
tige wandeling was. Hier en daar was een rustieke
bank geplaatst Ook naast den observatie-toren, waarop
ook* de driekleur wapperde, was een bank aange
bracht.
De Prins bezocht de aanplantingen, de kweekerijen
en de bosschen van Staring. Het bezoek duurde niet
bizonder lang. Het gezelschap tufte na afloop naar
huize Marquette, waar geluncht werd. Heden avond
zou de Prins naar 's Gravenhage terugkeeren.
Wat hij heden heeft gezien is zeker niet het minst
belangrijke 'van hetgeen hij op zijn vierdaagsch uit
stapje heeft aanschouwd. Zoo>,ls men uit dit verslag
gemerkt zal hebben, was het Z. K. H. niet alleen te
doen om te zien, maar ook om te leeren, om te be
grijpen hoe de bewoners van deze lage landen zich
beschermen tegen het water, met opoffering van veel
geld en veel moeite.
Ons regt ten slotte nogmaals een woord van erken
telijkheid en dank voor de welwillendheid, ons door
den dijkgraaf betoond, waardoor onze taak zoo verge
makkelijkt en tevens zoo veraangenaamd werd.
Bestaande in 't oude regt van dit Gemenelant
Dat successief gelevert is van d'een tot d'andre kant
Van Oom Neef Teunis oppermagt en over lange
[tijdt
Den inhoud is de vrije jagt, 't zij dat gij gaat off
[rijdt;
Van Petten tot Jarmuyden toe de heele Noordzee
[door
Te voet te Paart (op os op koe) op al dat uw komt
[voor
enz.
Daar waren tevens uitgestald symbolische bekers
een gespoorde laars en een hoorn. Wanneer de dijk
in gevaar was, werd er op den hoorn geblazen en dan
trok men gelaarsd en gespoord er op uit dat is de
beteekenis van deze attributen. Ieder nieuw lid moest
deze bekers ledigen en dat was een heele toer zoodat
menigeen 'den wijn inplaats van in den keel over zijn
vest kreeg. Nog stond er een fraaie tulband op de ta
fel maar de Prins had blijkbaar nog geen eetlust.
Jammer voor het eigen baksel van den concierge, den
heer Heslinga. En jammer waarschijnlijk óók voor
den Prins, want wie het brood van het Gemeenelands-
huis proeft zal zijn leven lang een aangename herin
nering ervan bewaren.
AMSTERDAM, 28 Maart. In de heden alhier ge
houden vergadering van de Groep Nederland van het
Algemeen Nederlandsch Verbond in bet American-ho
tel, waarvan voorzitter was dr. H. J. Kiewiet de J011-
ge, bracht de secretaris, de heer C. van Son, het jaar
verslag over 1907 nit, waaraan wij het volgende ontlee-
nen:
Over het afgeloopen jaar valt veel te boeken, waar
uit de stage groei van het Verbond blijkt.
Groep Nederland telde op 1 Jan. 1907 binnen de
landpalen 5124 leden. Op 1 Maart 1908 bedroeg het
aantal leden van Groep Nederland 6092, of met het
aantal leden in het buitenland, die niet tot een Groep
of Afdeeling en dus volgens de statuten tot Groep Ne
derland behooren, 6612.
Het aantal afdeelingen klom van 24 tot 32.
De het vorig jaar verkregen samenwerking met de
leden der ontbonden vereeniging „Jong-Nederland en
Zuid-Afrika," heeft dit jaar mogen leiden tot de
stichting van afdeelingen Jong-Nederland, wier ver
houding ook in het Groepsreglement werd vastgelegd.
Te Haarlem kwam de eerste jongelieden-afdeeling tot
stand, weldra gevolgd door die te Amsterdam. 's-Gra-
venhage en Alkmaar. Waar deze afdeelingen nog van
zoo jongen datum zijn, heeft het Groepsbestuur ge
meend een samenkomst hunner besturen te moeten
voorbereiden, om door gezamenlijk overleg de juiste
verhouding tot de afdeelingen der ouderen en de
Groep te regelen.
Tijdkwestie. De vorige jaarvergadering droeg het
bestuur op te overwegen, of het aanbeveling verdiende
te ijveren voor een eigen nationalen tijd. In de be
stuursvergaderingen is het punt meermalen ter sprake
gekomen.
Besloten is het oordeel af te wachten der Staatscom
missie a. h.
Taalstrijd. Al is de strijd voor de handhaving van
onze taal tegen het insluipen van onnoodige en nutte-
looze vreemde elementen, tegen de dwaze aanstellerij
van neringdoenden om hun winkelramen te ontsieren
met allerlei vreemde opschriften, slechts een onderdeel
van het streven naar een verhoogd stambewustzijn,
toch blijft het bestuur zijn volle aandacht er aan wij
den en mag het ervaren, dat ook in dezen de beginse
len, zij het langzaam, doorwerken.
In opdracht der laatste Groepsvergadering te Dord
recht werd een commissie in het leven geroepen tot sa
menstelling van een lijst van vreemde woorden met
hun passende vertaling en omschrijving. Verschil
lende bij het bestuur inkomende vragen en opmerkin
gen over vreemde woorden werden haar toegezonden
en een enkele maal mocht het gelukken den inrichter
van een „Lunchroom" te bewegen ook „Ontbijtzaal" op
zijn pui te doen aanbrengen. De commissie heeft zich
echter tot haar leedwezen genoodzaakt gezien, de taak
neer te leggen, daar bestudeering en herhaalde bespre
king haar telkens meer en meer overtuigd hebben van
de onuitvoerbaarheid der haar gegeven opdracht.
Door allerlei omstandigheden en door bij verschil
lende personen ondervonden weigering, is het aan 't
bestuur tot heden niet mogen gelukken een commissie
in het leven te roepen, die een onderzoek zon willen in
stellen naar de wenschelijkheid der afschaffing van het
Fransch als toelatingseisch voor Gymnasia en H. B. S.
Getracht zal worden, de commissie alsnog in het leven
te roepen.
Door het Groepsbestuur werd een onderzoek inge
steld, in hoeverre het Nederlandsch in diplomatieke
aangelegenheden hier te lande wordt gebruikt. De uit
komst was niet bemoedigend.
Men kan veel doen om de moedertaal te eeren, door
met Vlaanderen altijd in het Nederlandsch te brief wis
selen en zaken te doen. Om dit te bevorderen werd
door het D. B. een rondschrijven gezonden aan dei'
Ned. Bond van Vereenigingen van den Handeldrijveil
den en Industrieelen Middenstand, de Maatschappij
van Nijverheid en de Kamers van Koophandel, met
verzoek in die richting mede te werken.
In „Neerlandia" werd reeds een begin gemaakt
met het afdrukken van een lijst, waarin worden opge
nomen handelaars en neringdoenden, die in dezen eer
bied voor onze gemeenschappelijke taal willen toonen.
En in een der volgende nummers van „Neerlandia
zullen voor elk lid briefzegels worden gelegd, waarmee
men zijn Nederlandsche gevoelens ten opzichte der
taal aan anderen kan bekend maken.
