Vraagt inlichtingen.
prima Gemengd Voer
6 cent per '|2 K.G. Per baaltje tan 50 K.G. fl. 5.75.
Firma C. KEG.
»IMC»
DAALDERS
N.V. HERMs. COSTER ZOON,
Leesgezelschappen.
Firma JOH. F. MORRA
Heeren-, Dames- en Kinderschoeisel,
Gemengde Zangïereeniging „Harmonie".
De Lange en de Moraaz,:
r til Hmtmld,
Firma C. KEG.
VANJCLEEFF 4 STORK, DedemsraarL
T rouw
bekomt u, wanneer n nwe hoenders voert met ons
Sta er op
te ontvangen; is goedkoop en goed.
Voordam C 9. BOEKHANDEL. Telefoon No. 3.
©o
Stoombootdienst „Alkmaar Packet" langs de Zaan.
üoedkoope 3-daagsche retours
Beitel kantoor geopend bij S. DE BOOIJ, (Jed. Nieuwesloot 52.
HOUTTIL B 16.
ÜpenSiare Uitvoering
in de Ned. Herv. Kerk te Heiloo,
op Zondag 26 April 1908,
Dames lange en korte 1
SUèDE HANDSCHOENEN.
Commensaals gevraagd in de
Verlengde Snaarmanslaan 70.
Dweilen per stuk
Zeemleder-lappen per stuk
Sponsen
Luiwagens per stuk
Cocosluiwagens per stuk
Harenboenders
Cocosboenders.
Witkwasten vanaf
Puntkwasten en Penceelen
in alle prijzen.
Bordenkwasten per stuk
Kopjeskwasten per stuk
Kamerbezems
Tapijtschuiers.
Witkalk (om te witten)
Parrafine (om te zwarten)
Blackvarnish
zuivere Cichorei
Neenf proef met de cichorei van de fabriek
Stokpaard,] es-Leliënmelk-Zeep
FEUILLETON.
DE ALFENKOÜIIIGI1,
No. 1 h f 3,75
per kwartaal,
(Nalezers f 1.75),
W Tevens
De verwisseling
No. 2 h f 2,50
No. 3 f 2,50
Nalezers
wordt om de 14 dagen een ROMAN verstrekt,
der tijdschriften heeft des WOENSDAGS plaats
Voor ALLE nummers is gelegenheid tot aansluiting.
D A:G E L IJ K S
van ALKMAAR 6.— 8.- 10.— 2. - 6 uur
van AMSTERDAM 6.30 9.30 2.30 4.-1'6 J'uur<"
Alkmaar—Amsterdam v.v. Ie kajuit f 0.60, 2e kaiuit f 0 40
GOEDERENVERVOER SNEL 'en GOEDKOOP
Piatvoetzolen.
Platvoetzolen.
Ontvangen eene ruime keuze in bruin
Ziet de Etalage
Nieuwste Modellen.
Breedstraat, Alkmaar.
Effecten Coupons, Prolongatiën, Hypotheken,
Brandassurantiën, V erzekeringen, Inca sseeringen
Inbraakverzekeringen, Disconteeringen Wissels
op binnen- en buitenland, Gelden k deposito,
Haudelscredieten. - - -
m
12 PAYGLOP 12,
berichten, dat zij hebben ontvangen
KORT BIJ HET.SPOOR.
zonder dat de goede smaak verloren
gaat verkrijgt men door op drie deelen
koffie, één deel
te nemen in plaats van vier gewichts-
deelen koffie.
's Gravenhage,
Lange Houtstraat 28.
Amsterdam,
Damrak"92.
VEEL EIEREN
BLOOKER'S
CACAO
bevat:
Gids.
Elsevier's Maandschrift.
Eigen Haard.
Reveu des Deux Mondes.
Illustration.
Tour du Monde.
Nord und Stid.
Illustrirte Zeitung.
Gartenlaube.
Fliegendende Blatter.
Strand Magazine.
Graphic.
Punch.
per Kwartaal,
(Nalezers f 1.25),
bevat:
Gids.
Elsevier's Maandschrift.
Holl. Revue.
Nederland.
Humoristisch Album.
Eigen Haard.
Fliegende Blatter.
Gartenlaube.
Ueber Land und Meer.
Londen News.
per kwartaal,
(Nalezers f 1.25),
bevat
j Gids.
Elsevier's Maandschrift.
Onze Eeuw.
Tijdspiegel.
Humoristisch Album.
Eigen Haard.
Fliegende Blatter.
Gartenlaube.
Ueber Land und Meer.
Hlustration.
worden ten allen tijde
aangenomen.
Voor hen, wien het er
niet aan geleden is, of zij
de tijdschrijften wat later
ontvangen, staat TEN
ALLEN TIJDE de gele
genheid open eene porte
feuille te ontvangen met de
tijdschriften en romans
No. laf 1,75 en met die
van Ns. 2 en 3 f 1,25
per kwartaal.
Voor geabonneerden
buiten de stad kan, zoo
noodig, de verwisseling
van deze portefeuille op
A«I
Zaterdag worden bepaald
te geven door de
Directeur de heer P. OOIJKAAS,
ten bate van
„do Vereeniging tot steun van Verwaarloosden en
Gevallenen".
Aanvang 2 uur namiddag. Entrée f 0.25.
f 0.12, f 0.15, f 0.18, f 0.24.
vanaf f 0.30 tot en met f 1.10.
vanaf f 0.10 tot on met f 0.80.
f 0.55, f 0.60.
f 0.42l/2.
f 0.221/2 tot f 2.00.
f 0.30.
f 0.20.
per 1/2 K.G. f 0.10.
per 1/2 K.G. f 0.15.
per l/g K.G. f 0.10.
Verkrijgbaar bij onderscheidene winkeliers, in pakjes
vanr2i/2'ct.
De'DIRECTIE bericht, dat de Coupons der Pand
brieven, vervallende 1 Mei 1908, van dien datum
nf betaalbaar zijn gesteld aan bovengenoemde kan-
S EL INK Alkmaar biJ den beer D. A. WIS-
De Directie,
J. HOOFT GRAAFLAND.
J. A. VAN ERPERS ROIJAARDS.
blijft iedere kooper de echte
dSSjPtP-'-"""
van BERGMANN f& Co., Radebeul, want deze geeft
een zacht, rein gezicht, rozig, jeugdig uiterlijk, witte
fluweelzachte huid en verblindende schoonheid, 50 ets.
per stuk 'verkrijgbaar bij LEO BIJLOOS, Coiffeur,
Langestraat; NIEROP SLOTHOUBER, firma J.
SCHOUTEN Co., Verdronkenoord D 66 Alkmaar.
Naar het Duitsch
van
FRANZ ROSEN.
27)
,,Zoudt ge niet een van de hooimeiden in huis kun
nen houden? Er is er zeker een, die graag voor den
winter een dienst aanneemt."
„Dat kan wel zijn maar ik zeg je immers, dat
liet ook zoo wel gaan zal.''
„Waarom wilt ge je toch alleen aftobben met al dat
grove werk?" Zij stond tegen de tafel geleund, zij
keek somber naar den grond. Zij wist niet zou zij
het zeggen of niet. Hij moest het immers weten
hij was toch met hem in Interlaken geweest.
„Rainer," riep zij als uit gedachten opwakend, „hadt
ge het niet kunnen voorkomen!"
„Wat meent ge vroeg hij verbaasdwant hij dacht
zoo ver niet terug.
„Ge zijt toch medegeweest naar Interlaken, om Uli
voor slecht gezelschap te bewarenzeide zij verwij
tend. Ah ja nu verstond hij.
„Ui ben er niet toe in staat geweest, Bürbeli." Het
was de eerste keer, dat hij haar zoo noemde. Hij sprak
den naam zoo eigenaardig' uit, zoo vol liefde en mede
gevoel en zoo haast als een moeder. Haar mokken-
cie smart smolt weg en loste zich op in een vloed van
tranen.
„Ik weet het, gij kunt niet helpen ach mijn God,
Rainer, maar gij moet helpen. Hebt gij onaangenaam
heden gehad, dat gij zoolang niet hier zijt geweest?"
zeide zij ten slotte angstig.
„Neen, onaangenaamheden hebben wij niet gehad.
Maar het is TTli onaangenaam als ik mij met zijn za
ken bemoei en ja, zie eens aan, Barbeli dwingen
kon ik hem toch niet1 Hij zeide het zoo kiesch moge
lijk, hij had in zijn ziel medelijden met haar. God weet,
h,i zou haar gaarne geholpen hebben! Zij had de neer-
hangende handen gevouwen, hij meende hare vertwij-
lelde gedachten te kunnen zien.
„Het volk heeft nog geen loon ontvangen," zeide zij.
„Ik moet mij voor mijn eigen dienstboden schamen."
Daarop bleef het lang stil in het vertrek. Eindelijk
zeide Rainer:
„I li zal wel een stuk vee moeten verkoopen."
„Ja zeker, er zal wel niet anders opzitten. Maar wat
is dat voor een huishouden, als de boer het vee voor
een appel en een ei verkoopen moet om te kunnen le-
enDat weet hij zelf ook heel goed en daarom zal
mj er wel zoo spoedig niet toe kunnen besluiten."
Rainer gevoelde zich tegenover zijn schoonzuster niet
op zijn gemak, zoodat hij geen troostwoord vond. Hij
gevoelde ook wel, dat het niet in vruchtbare aarde val
len zou. Ilare doffe, trotsche treurigheid maakte het
voor hem moeilijk te helpen en te troosten.
„Zal ik je mijne meid zenden?" vroeg hij. „Ik kan
mij zeer goed zonder haar behelpen." Maar zij wees
het af.
„Laat het maarhet is- veel beter, dat ik het alleen
aoe. Arbeid is mij ook lief, dat is het eenige
Verder kwam zij niet; zij ging naar de deur.
„Ik moet nu werkelijk gaan," zeide zij.
Hij liet haar gaan en volgde haar niet. Een denk
beeld hield hem bezig.
Rij de pomp speelden nog steeds de kinderen. Hij
nep de kleine Mareili tot zich, nam haar op den arm
en streelde den blonden krullekop. Ook de jongens
kwamen toegeloopen, maar hij scheen zijn zinnen he-
aen op de kleine gezet te hebben.
„Zou je oom Rainer niet een eind weg willen bren
gen V vroeg hij. Natuurlijk wilde zij en de jongens
wilden ook. Maar hij zond ze naar hun afgebroken
spel terug.
„Jelui mag een andere keer mee. Vandaag mag al
leen Mareili. Met liet kind op den arm verliet hij de
plaats. Buiten op den weideovergang zette hij het ne
der; met haar dikke vuistje een zijner vingers om
klemmend, dribbelde zij met kleine pasjes naast he»
voort, daarbij voortdurend in haar kinderlijk koeter-
wualsch snappend.
Toen zij ongeveer honderd schreden op den stijgen
den weg hadden afgelegd bleef Rainer staan.
„Weet je alleen den weg terug te vinden?" vroeg hii
het kind.
„Da," zeide het en wees achter zich op het lager lig
gende ouderlijk huis. „Mareili kan over de wei loo-
pen.
„Goed zoo,' zeide Rainer. „Loop dan en ga naar
moeder en geef haar dit." Hij tastte in den zak, waar-
uy lnj het g'eld gestoken had, dat de slager hem zoo
juist voor de kalveren gegeven had. Het waren vier
blinkende goudstukken. Daarop nam hij uit den an
deren zak een stuk papier en wikkelde ze er stevig in.
„Doe je handje open," zeide hij en drukte het kind
het kleine pakje in het. handje; de kleine vingers hiel
den het krampachtig omkneld. „Zoo houd het nu goed
vast, verlies het niet en geef het dadelijk over. Loop 1"
Mareili knikte vergenoegd in het volle gevoel van
de gewichtige opdracht en draafde in haar rood rokje
vroolijk over de weide naar huis. Rainer bleef nog
staan en keek haar na, tot zij om den hoek van het
huis verdwenen was. Daarop vervolgde hij snel zijn
weg. Hij was heelemaal rood geworden.
Barbara stond al lang weer te midden van haar
koolplanten. Zij was nog treuriger dan te voren. Zij
schaamde zich, dat zij haar zwager zoo onbeschoft had
laten staan en toch zou zij niet in staat zijn geweest
nog langer met hem te spreken. Had hij het haar
kwalijk genomen, welnu hij zou het wel weer vergeten.
Daar kwam van den hof Mareili aangetippeld, met
gewichtig gedoe, het vastgesloten vuistje ver vooruit
stekend.
„O, moedi dat stuurt oom Rainer!" riep zij, toen zij
dicht bij was gekomen en hield het vuistje in de hoog-
te. Barbara zette een verbaasd gezicht.
„Ts oom dan nog bij jelui?" Mareili schudde met het
hoofdje.
„Oom Rainer, daar, naarboven!" zeide zij, met het
vrije handje naar den ITolderhof wijzend. „Mareili
endje meeg'eweeat on oom Rainer dat geven voor moe
di."
Barbara opende het vuistje en hield het raadselach
tige pakje lang aarzelend in de hand. Toen ontvouwde
zij het even aarzelend. Een donkere blos steeg haar
naar het gelaat. Zij staarde op de blinkende goudstuk
ken, tot haar de oogen overliepen. Dan, pakte zij ze
weer in en verborg ze in haar keurslijf. En nu begon
zli te weenen zooals zij het lang niet had gedaan, te
midden van haar kool, in haar ellende en in haar groo-
to eenzaamheid.
Mareili was reeds lang weer weggehuppeld. Nadat
zij haar boodschap had gedaan, bekommerde zij zich
om de rest niet meer.
TTlrich Amberger verkocht eene koe uit zijn stal. Op
de, eene of andere manier moest het geld, dat hij op
l,et oogenblik zoo dringend noodig had, verschaft wor
den. De koopman die het beest van hem gekocht had,
leidde het door het geheele dorp en ieder die er naar
vroeg kwam. te weten, waar het vandaan kwam. Wel
dra wist dan ook iedereen, dat Amberger vee verkocht,
omdat hij' geld noodig had.
Ulrich zelf ging op den avond van denzelfden dag
naar de herberg, om zijn ergernis weg te spoelen.
1 oen hij weg was, maakte ook Barbara zich gereed
om uit te gaan. Zij sloeg een doek om, wierp nog een
blik op de reeds slapende kinderen en liep in de rich
ting van den Holderhof.
De herfstavond was stil en koel: De maanschijf stond
ïond en glinsterend aan den hemel, de Viescherhörner,
met hunne omlaaghangende ijsmassa's, schaduwden
flauw en matzilveren aan den donkeren hemel. Ook
de Eiger en de Wetterhorn waren witbesneeuwd en een
koude adem scheen van daar omlaag te waaien in het
donkere dal. De volmaakte stilte en het matte licht
deden Barbara goed.
/oor haar lag het donkere bosch en op den Holder-
hot straalde een verlicht venster. Maar toen zij het
huis betrad, vernam zij, dat de boer uitgegaan was. Zij
was teleurgesteld; wat zij te zeggen had, kon zij aan
niemand anders opdragen. Zij moest dus onverrichter
zake weer terugkeeren.
(Wordt vervolgd.)
