DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Honderd en tiende jaargang, MAANDAG 18 MEI. Militair Onderricht. BINNENLAND. Uit Hof- en Hoofdstad. No. 116 1908 Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1,— Afzonderlijke nummers 3 Cents. Telefoonnummer 3. Prijs der gewone advertentiën: Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. Voorbereidend Ingevolge liet bepaalde in de regeling van het voorbereidend militair onderricht, zal de aan melding tot deelneming aan dit onderricht, dat kosteloos wordt verstrekt, moeten geschieden vóór den lsten Juni eerstkomende en wel a. in plaatsen waar Infanterie ot Vesting Artillerie in garnizoen ligt, bij den Comman deerenden-Officier der Infanterie of der Vesting- Artillerie b. in de overige plaatsen bij den Burge meester der gemeente. Bedoelde Commandeerende-Officieren en Bur gemeesters zenden vóór of op 1 Juli aan den Inspecteur der Infanterie een staat in, vermel dende onder meer welke jongelieden zich tot deelneming hebben aangemeld. Vermits nu door genoemden Inspecteur na ontvangst van bedoelde staten, alle verzoeken om alsnog tot het onderricht te worden toege laten, zullen worden afgewezentenzij de be langhebbenden kunnen aantoonen, dat zij door verblijf in het buitenland of om andere redenen onschuldig zijn aan te late aanmelding, meenen we de jongelieden, die aan het voorbereidend militair onderricht wenschen deel te nemen, dat I October a.s. begint, nadrukkelijk opmerk zaam te moeten maken, op de noodzakelijkheid zich daartoe vóór 1 Juni a.s. aan te melden, terwijl we tevens in herinnering brengen, dat gelijke aanmelding ook moet geschieden door hen, die ten vorigen jare reeds aan het onder richt deelnamen. ALKMAAR, 18 Mei 1908. Er komen in den laatsten tijd onrustbarende berichten uit China. Het Hemelsche rijk is een groot rijk bijna 400 maal zoo groot als Ne derland zoodat een enkel onrustbarend be richt op zich zelf nog niet zooveel beteekent. Maar er komen er vele en dat wordt bedenkelijk. Nu eens hoort men dat er in een der groote steden straatonlusten hebben plaats gehad, waarbij vooral de Europeesche wijken schade krijgen. Dan weer leest mendat er in verschillende steden branden gesticht zijn. Zoo hebben we vóór ons een correspondentie uit Pekingwaar in o. a. staat „Al weken achtereen woedt er bijna eiken nacht in de hoofdstad een groote brand, zonder dat de politie er in kan slagen, den dader in handen te krijgen." Het gaat in Peking dus precies als in Berlijnwaar men ook maar niet de stichters van de vele branden kan ontdekken. In de Chineesche hoofdstad maakt men echter korter metten dan in de Duitschemen neemt de verdachte Chineezen gevangen en als ze al te verdacht zijn hangt men ze op. Deze methode heeft tot nu toe niet het gewenschte resultaat gehad, de branden breken nog steeds uit, zoodat de brandstichters nog altijd op vrije voeten rond- loopen. Thans heeft de Pekingsche politie een som van 1500 dollar uitgeloofd voor hem die voldoende aanwijzing geeft om den dader op te sporen. Hef wordt tijddat men hem krijgt het industriemuseum, een prachtgebouw, is reeds in vlammen opgegaan, evenals de beroemde oude Lama-tempelterwijl bij verschillende branden menschenlevens verloren zijn gegaan. Door die branden worden de vreemdelingen bang. Zij herinneren zich, dat in 1900 de Boxer opstand ook met zoo'n vuur-epidemie begon Men is ongerust. De „Ost-Aziatische Lloyd'' maakt van verschillende nieuwe feiten melding en in andere bladen lezen we uitvoerige com mentaren. Er is bijv. ontdekt, dat hooggeplaatste ambtenaren misbruik van vertrouwen en verraad hebben gepleegd door staatspapieren aan het buitenland in de eerste plaats aan Rusland en Japan te verkoopen. Een toeval heeft dit aan het licht gebracht. De minister van buitenland- sche zaken Yoean Tji Kai had een belangrijk, reeds klaargemaakt telegram achtergehouden Den volgenden dagterwijl het telegram nog niet verzonden was, kwam er reeds een protest nota van den Russischen gezant tegen het telegram Nu bleek dat er systematisch werd gestolen- Er werd nu krachtig opgetreden, er werden zware straffen uitgesproken, de beul kreeg werk, verbanning vond op groote schaal plaats, maar men kon den onaangenamen indruk niet wec, nemen, dat men zicji in zijn eigen huis niet veilig voelt. Men heeft groote vlootplannen in China gehad. J Er zouden schepen gekocht worden, havens wer den hervormd, marine-inrichtingen gebouwd. En wat is er tot stand gebracht? Niets men had geen geld en geen crediet, terwijl men bij nader inzicht een vloot ook niet noodig vond. Nu weer heet het, dat het leger zal worden uitgebreid maar daarvan zal ook wel niet veel komen. Al deze dingen doen den vreemdelingen de toekomst duister inzien. Men verwacht droeve fijden in het Hemelsche rijk en de toestanden zijn zoo verward, de regeering toont zich zoo zwak, dat men niet weet op welke wijze er ver betering moet komen. Zoo ergens, dan geldt echter in China het parool „kalm afwachten". Het zou niet de eerste keer zijn, dat onrustbarende berichten achterna schrikkelijk overdreven bleken en dat ingewik kelde, hachelijke toestanden na verloop van eenigen tijd, weer netjes in orde zijn gekomen. Ook China heeft zijn onheilspellende maar weer afdrijvende donderwolken. Bewaking van 't paleis 't Loo. Prins Hendrik en het reddingswezen. „De Deutsche Verein," een zeer groote veree- niging van hier Ier stede gevestigde Duitschers zoo schrijft de Amsterdamsche briefschrijver van de Prov. Gron Ct., heeft een paar geleden zijn jaarfeest gevierd met de opvoering van Sudermann's drama „Glück im Winkel."' Dat kan gebeuren zonder dat het publiek er mede van noode heeft, doch het belangwekkende van de voorstelling ditmaal is geweestdat de voornaamste vrouwen rol in het drama werd vervuld door de echt- genoote van onzen minister-president, den heer mr. Th. Heemskerk. Oppervlakkig gesproken is daar niets tegen; waarom zou een vrouw, die een geboren actrice schijnt te zijn hare medewer king niet verleenen aan de opvoering van een tooneelstuk in besloten kring? Maar de „Deutsche Verein" is niet zoo besloten of menigeen, die er geen deel van uitmaakt, Men schrijft aan de Tel. uit Apeldoorn Geruimen tijd geleden is er in de pers op gewezen, op welk een onwaardige wijze het paleis Het Loo bij nacht bewaakt werd. Namelijk door een arbeider op klompen. Eenigen tijd daarna werd gemeld, dat het aantal parkwachters zou worden uitgebreid, zoodat men toen mocht verwachten, dat de arbeider-schildwacht, op klompen, spoedig tot 't verleden zou behooren. Niets is er echter veranderd. Er zijn geen nieuwe parkwachters bij gekomen en nog steeds wordt het paleis Het Loo, het uitverkoren verblijf van H. M., bij nacht bewaakt door een arbei der, gekleed in een uniform en gewapend, als een nachtwacht uit het jaar nul. Al naar gelang van het weêr of de temperatuur, steken 's mans bajonetten in 'n paar klompér 'n paar schoenen, Ook het typische neuswarmertje ontbreekt niet. De autoriteit, onder wien de bewaking van het paleis resorteert, schijnt het bespottelijke, onwaardige, en zeker onvoldoende, van een dusdanige bewaking niet in te zien. Bij dag surveilleert voor het paleis een adjudant onderofficier-parkwachter, in net uniform, voor het hekbovendien staat voor den ingang van het per soneel, een oud-onderofficier-portier, eveneens in een net uniform, en beiden gewapend met een moderne sabel. Beide wachters hebben tot taak allo ongewenschte gasten, waartoe in de eerste plaats dagbladreporters behooren, verre van het paleis te houden. Overdag is de bewaking van het paleis dan ook in alle deelen correct en kan men gerust zijn de men- schen, die daarvoor aangewezen zijn, zijn allen kranige, flinke, oude krijgers, de borst versierd soms met het hoogste eere-metaal. Waarom dan een zoo gewichtige dienst, als de be waking van de woning van onze geliefde Vorstin, bij nacht, opgedragen aan een boerenarbeider, die, mis schien trouw tot in den dood, zich geen denkbeeld kan vormen, welke hooge belangen hem voor f 1.25 per nacht worden toevertrouwd. Toen voor een paar jaar eeDige Engelsche officieren bij H. M. de Koningin genoodigd waren, waren de parkwachters 's avonds zelf met het gevalletje ver legen en lieten ze den klompenschutter nog maar een poosje inrukken, totdat de gasten weg waren. Toen onlangs Prins Hendrik van één zijner avond wandelingen huiswaarts keerde, kon Z. K. H. een glimlach niet onderdrukken, toen hij zoo'n bewaker, in krijgshaftige houding, met den koppelplaat onder den rechter arm voor het hek zag staari. Is het wonder'? in het buitenland en zal zich daarom aan eene opera tie onderwerpen, waartoe de artsen al lang hadden willen overgaan, maar waartegen hij zich steeds had verzet. Naar aanleiding daarvan schrijft Het Volk: Wij hebben Troelstra zei ven gevraagd wat hiervan waar is en vonden eigen en veler anderen ongerust heid gelukkig weggenomen door het volgend schrijven, dat wij van hem ontvingen Het bericht van de Avp. doet me denken, dat dit jaar in Holland de komkommertijd eenige maanden vroeger dan gewoonlijk is aangevangen. Er is niets van aan, dat eenig arts mij een operatie zou hebben aangeraden. Gelukkig is mijn lichaam in uitsteken den staatalleen hebben mijn hersenen en heeft in 't algemeen mijn zenuwgestel' behoefte aan rust. Ik laatst dezer maand thuis nog rust blijven nemen en voel me gelukkig, dat ik de vermoeidheid thans zoo goed gevoel en de noodige rust kan nemen. Dit is nu een waarborg, dat ik eerlang weer met frissche kracht mijn taak kan opnomen. „Half werk wil ik nu niet doen, daarom zal ik, ook al voel ik me beter, bij mijn terugkomst in 't laatst dezer maand thuis nog rust blijven nemen en eerst met de nieuwe zitting mijn werk in de Kamer weer opnemen. Ik hoop dat we dit jaar een prachtige kiesrechtbetooging zullen krijgen, en dat ik daar zal kunnen toonen, de oude of lievernog steeds de jonge te zijn. „Tot zoolang moet men mij maar wat laten rente nieren. „Ik knap langzaam, maar aar lig op." vHet Kamerlid Van der Zwaag. De Klok, het socialistisch blad, waarvan (ie hearG. L. van der Zwaag een der redacteuren is, kan met beslistheid verzekeren, dat de heer Van der Zwaag het vaste vooornemen heeft geen candidatuur voorde Tweede Kamer voor het district Schoterlaud weer aan te nemen, omdat hij het Kamerlidmaatschap op den duur onvereenigbaar acht met het lidmaatschap van Gedeputeerde Staten van Friesland. Naar de Tel. verneemt, moet het in het voornemen van Prins Hendrik liggen om, evenals hij zulks deed op landbouwgebied, inzake het reddingswezen voor ons land een centraal lichaam in het leven te roepen. Zijn reis naar Frankfort a/Mainwaar van 8--12 Juni a.s. een congres en een tentoonstelling, het red dingswezen betreffende, gehouden worden, staan hier mede in verband. Mr. Troelstra. De Avondp. had dezer dagen het volgend bericht „Mr. P. J. Troelstra vindt geen genoegzaam herstel Aan den Haagschen brief van „Ego" in de „Prov. Geld. en Nijm. Ct." ontleenen we het volgende „Bij het overlijden van graaf van Bylandt werd 't al heel spoedig als een blij gerucht verspreid, dat zijn eenigst overblijvende dochter de ruime vlakten daar zoo zou laten. Totdat men op een goeien dag anders hoorde. De grond zou toch voor bouwgrond bestemd worden, aangezien de fiscus 't uitgestrekte landgoed niet langer als weidegrond, maar als bouwgrond ging beschouwen. Niet heel veel tijd behoefde er over dit gerucht heen te gaan om ettelijke figuren belust te maken op een fortuintje dat zij door bemoeiingen als tusschenpersoon zouden kunnen verdienen. Hoeveel moeite er ook gedaan werd en van welke zijde men zich ook aanmeldde, niemand kon er in slagen om den grond voor korten of langen tijd in handen te krijgen. Wat echter niemand gedaan wist te krijgen, gelukte ten slotte aan een eenvoudig kruidenier, die voor drie maanden zich het recht van koop wist te verze keren van de terreinen gelegen aan de Javastraat en Wassenaarschen weg en van een ander gedeelte gelegen achter de Koningskade en begrensd door Wassenaar- sche- en Benoordenhoutschen weg. De koopprijs was 1.500.000 gulden. Natuurlijk was 't voor onzen een- voudigen zakenman noodig zijn positie en de kansen op spoedig welslagen met den verkoop te vers! erken door een syndicaat te vormen. Zoo werd in Februari 1906 een driemanschap ge vormd, een syndicaat oor den verkoop van de ter reinen van gravin van Bylandt. Dit syndicaat is on afgebroken doende geweest om de terreinen aan den man te brengen. Wat natuurlijk niet zoo heel ge makkelijk ging. Totdat men eindelijk in een bekend millionair, die onlangs lid van den Raad is geworden, dien man vond. Het syndicaat was er namelijk in geslaagd op de bovenbedoelde terreinen een hypotheek te verkrijgen die ruim 100.000 gulden grooter was dan de koopprijs, maar waarvoor borgstelling vereischt was. Bedoelde millionair verklaarde zich bereid deel te nemen in een exploitatie-combinatie, aan welke combinatie de gronden verkocht zouden worden voor 1.800.000 gulden. De drie mannen van het syndikaat zouden dus hoofdelijk 't zeker niet onaardige sommetje van een ton verdienen. Met bovenbedoelden groot kapitalist w is a gesproken dat hij zich 24 uur reser veerde tot het nemen eener beslissing omtrent zijne al of met-deelname. Een half uur voor het verstrijken van den fatalen termijn was de afgevaardigde van het syndicaat ten huize van onzen geld-man, om diens antwoord te vernemen. Deze verklaarde zich dan ook bereid, zich borg te stellen voor de voldoening van den koopprijs ad f 1.800.000. Echter was de aankoop van een nieuwen auto, die hijgend en zuchtend voor de deur op een proefrit wachtte, alweer oorzaak van uitstel. Wanneer je miliionuair bent acht je een proefrit met 'n nieuwe auto natuurlijk belangrijker. Onze syndicaat-afge vaardigde begaf zich direct naar 't bankiershuis waar de akte van overdracht geteekond moest worden om ook daar eenige uren ui stel te vragen. Terwijl men hiermede bezig was bleek, door het verloopen van den fatalen termijn 't recht van aankoop voor de syndi- caat-houders te /.ij n vervallen. En ton kantore van notaris Eikendal kreeg nu de Maatschappij Nationaal Grondbezit 't uitgestrekte landgoed in handen. Hiermede was voor het syndicaat de kans op 3 ton winst ver keken. Wanneer ik u zeg, dat eenige dagen later een bekend bankiershu's aan deze grondmaatschappij nog 7 ton winst bood, dan zegt dit bod voldoende wat de menschen die hier „in-grond-doen" van tijd tot tijd verdienen. In de Deli-Banni aldus de insidersbenaming van de Deli Batavia Maatschappij, een der zeer blpeiende Deli-tabak-ondernemingen is, volgens denzelfden briefschrijver, ruzie. Op 't eind van de vorige week werd een aandeelhoudersvergadering gehouden, waar een nieuwe commissaris moest gekozen worden in de de plaats van den aftredenden president mr. Kruseman, rechter in de arrondissements-rechtbank alhier. Voor deze vergadering was wat men noemt een „relletje" opgezet. Commissarissen en directie schoten niet goed met elkaar op en nu schenen een aantal aandeelhouders dii op do commissarissen to willen wreken door den aftredenden voorzitter niet te her kiezen. Men had op de gebruikelijke manier ter beurze de aandeelen verkwanseld en uitgeleend, om het getal aandeelhouders zoo groot mogelijk te maken Een der woordvoerders van de oppositie gaf in de vergadering lucht aan de ontevredenheid, aankondigend dat men een tegencandidaat had gesteld om de com missarissen te doen voelen hoezeer men over hun beleid verbolgen was. Mr. Kruseman, president der vergadering, beet geducht van zich af. Hij wees de heeren op het minder voegzame van hun beursmachiuaties, doch dit kwam natuurlijk als olie in 't vuur. De frondaurs kozen ten slotte hun candidaat, waarop de beide nog gebleven commissarissen wel niet anders konden doen dan zich solidair verklaren met hun collega en ook aftreden. Het geval heeft nog heel wat nagepraat ter beurze en geschrijf in de kranten gegeven. „Alles komt terecht 1" zeggen ze in da'n Oost. De Deli-Banni verdient geld als waterde aandaolau staan vandaag 670 genoteerd. Zoolang zijn neus nog nat en frisch is Is 't een bewijs dat meneer zoo gezond als 'n visch is. Ten slotte geeft hij even pro memorie de water kwestie. In telegramstijl. Duinwater Niet onuitputtelijk Voorgesteld bevloeing der duinen met Lekwater Dit le duur. Tegenwoordige wethouder Van den Bergh stelde di p- boring voor. Autoriteiten verzekerden in dat g -val verzouting van den waterscha'. Van den Bergh wint het pleit, millioenen gespaard, volop water- vloeien Daar komt een bericht uit Heemstede verzouting geconstateerd in daar geslagen put Vijand voor de poorten Zware betoogan van een deskundige in het Handelsblad dat hij 't altoos wel gezegd heeft. Angst ten stadhuize. Van den Bergh radeloos, de burgemeester redeloos, le stad reddeloos. Och arm Teg nbericht uit Heemstede. Van verzouting geen sprake. Men schept weer ademen zoet water. Zoolang als de pomp nog op de duinen staat, dan treuren we nog niet „De firma Frederik Muller Co. heeft, aldus Ilabis Minggoe uit Amsterdam in het „Utr. Dagbl.", deze week geveild de honderd teekeningen en aquarellen, die hebben gediend voor de versiering van den inter nationalen bijbel. 't Mag wel haast een dozijn jaren geleden zijn, dat deze onderneming op touw werd gezet. Aan honderd schilders van wereld-reputatie zou gevraagd worden ieder één prent te ontwerpen de versiering van om slag en tekstblad zou opgedragen worden aan den laatsten der „prae Rafaëlieten" Walter Crane in vijf talen tegelijk zou het B iek der Boeken in ongekende weelde worden uitgegeven- De honderd uitgenoodigde schilders hebben niet allen hun duizend gulden willen verdienen. Om het getal vol te maken heeft men Segantini, Crane en nog anderen meer dan een plaat gevraagd. Toen de col lectie volledig was, maakte men er een tentoonstelling van, die ik ook hier in het Stedelijk Museum mij herinner gezien te hebben. Intusschen werkte een consortium van uitgevers aller landen aan de propaganda. Er was een directeur, er waren commissarissen, die allen bezoldigd werden: een onderneming, zoo kostbaar opgezet, dat 't wel een wonder zou geweest zijn indien ze financieel geslaagd ware. Dit is ze dan ook niet. Deze bijbeluitgave werd wat men met een handelsterm noemt een „strop". De laatste bate der onderneming vormde de open bare verkoop van do prenten. Verleden jaar was naar de collectie een bod gedaan van 60.000 gulden, doch men meende er meer voor te kunnen maken. Ook hierin heeft men zich jammerlijk bedrogen. Na nieuw ingelijst te zijn en tentoongesteld voor reclame te Berlijn en te Dusseldorf, na een algemeene rond zending van catalogi m t peperdure illustraties, brach en de teekeningen slechts bij uitzondering een honderd gulden of zes op. Het meerendeel bleef daaronder. De opbrengst zal dichter bij de helft der geboden 60.000 gulden geweest zijn, dan bij het volle bedrag. De hoogs'e prijs bracht de aquarel van Jozef Israels „David en Saul" op, namelijk 1500 gulden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1908 | | pagina 1