DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Lijst van Kiesgerechtigden voor Leden van
de Kamer van Koophandel en Fabrieken.
OE ALPEN K€Oü IN GIN.
No. 130
Honderd en tiende jaargang.
1908
DONDERDAG
4 J U N I.
Hinderwet.
FEUILLETON.
BINNENLAND.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
LriaviQ
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën:
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Eerste Kamer.
Voorzitterschap Ned. R. K. Volksbond.
De Inktwerper.
Ongeluk voorkomen.
Een rumoerige vergadering.
Lieve zoons.
AARSC
BURGEMEESTEE en WETHOUDERS van Alk
maar brengen ter algemeene kennis, dat heden op
de gemeente-secretarie ter visie is gelegd het aan hen
ingediende verzoek met bijlagen van
Jb. PELS, aldaar, om vergunning tot het oprichten
van eene smederij, waarin eene herstelplaats voor
rijwielen met smidse en moffeloven, in het perceel
Paardensteeg, Wijk B, Nos. 2/3.
Bezwaren tegen deze oprichting kunnen worden in
gediend ten raadhuize dezer gemeente, mondeling op
Woensdag 17 Juni e.k., 's voormiddags te elf uur en
schriftelijk vóór of op dien tijd. Gedurende drie dagen
vóór gemelden dag kan de verzoeker en hij, die be
zwaren heeft ingebracht, op de secretarie dezer ge
meente van de ter zake ingekomen schrifturen kennis
nemen.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, JAN DE WiT Dz., Voorz., lo. Burg.
3 Juni 1908. DONATH, Secretaris.
BEVOLKING.
Onderstaande personen worden verzocht zich ten spoe
digste ter secretarie dezer gemeente aan te melden
(afdeeling bevolking)
GERTRUDE PERRIN, gekomen van de gemeente
Texel.
WILLEM HES, gekomen uit de gemeente Bloe-
mendaal.
De BURGEMEESTER van Ai .KMAAR
Gelet op het Koninklijk Besluit van 4 Mei 1896
(St.bl. No. 76) tot vaststelling van een Algemeen Regle
ment voor de Kamers van Koophandel en Fabrieken,
Noodigt hen, die niet op de in het jaar 1806 vast
gestelde kiezerslijst voorkomen, maar aanspraak kunnen
maken om op de kiezerslijst te worden geplaatst, uit,
daarvan vóór 1 Juli a.S. ter gemeente-secretarie aan
gifte te doen volgens het daarvoor vastgestelde for
mulier, waarvan aldaar exemplaren kosteloos verkrijg
baar zijn.
Art. 6 van het Reglement bepaalt, dat men om
kiezer van leden eener Kamer te zijn, moet voldoen
'aan de beide volgende voorwaarden:
A. Kiezer zijn van leden van den Raad dei' gemeente
waar de Kamer is gevestigd
B. Aldaar bestuurder of mede-bestuurder zijn, en
gedurende twaalf achtereenvolgende maanden zijn ge
weest, van een bedrijf van handel of nijverheid.
Alkmaar, De Burgemeester voornoemd,
1 Juni 1908. JAN DE WIT Dz., lo. Burg.
ALKMAAR, 4 Juni.
Morgenavond gaan de Koning en Koningin van En
geland met prinses Victoria te Port Victoria aan
boord van de „Victoria on Albert." Zaterdagochtend
zet het jacht koers naar Rusland. Dinsdag zal de ont
moeting tusschen Koning en Tsaar aan boord van het
jacht „de Standaard" te Reval plaats hebben. Ook het
jacht „de Poolster1*' met de Keizerin-weduwe aan
boord, is van de partij. Dinsdag komen de vorstelijke
personen op alle drie jachten tezamen. Woensdag
Naar het Duitsch
van
FRANZ ROSEN.
60)
Eainer Amberger had een zeldzame gewaarwording.
Alles wat hij ooit doorleefd, bemind en geleden had,
was uitgewischt in zijne ziel; wat hem gelukkig ge
maakt had, ontroerde hem niet meer. Dat alles lag
zoo diep beneden hem, als het bloeiende lal onder het
glinsterende sneeuwveld. Hij voelde het niet meer
als ware hij, de warmbloedige, levende mensch, liitge-
bluscht door een ademtocht der eeuwigheid in deze
vreeselijke, zalige stilte, gelijk een licht in den storm,
of in de zee. Hij gevoelde nog slechts deze stilte en
in haar het ruischen van een adem, het schrijden van
een voet, het heerschen van een bovenaardsche macht
De Heere God schreed over de bergen.
De andere morgen verscheen zoo stralend, als de
vorige avond hem had beloofd. Bij de eerste scheme
ring werd opgebroken, want het was van belang de uit
gebreide sneeuwvlakten ,te overschrijden, eer de zon,
do des nachts bevroren oppervlakte- weder smolt, zoodat
de voet diep inzonk bij eiken stap en de overschrij
ding der ijsvelden met hinderpalen en levensgevaar
verbonden was.
Nog verkondigde geen verwarmend licht het nade
ren van den dagvorst. In het koude blauw stonden de
toppen, toen de mannen voor de deur der hut traden.
Lichte vroegnevelen zweefden als streepen over de ijs
velden, zoodat de rotsrug op welken zij stonden, er in
zwom als een eiland. In den dunnen nevel verdwij
nend, bestegen zij langzaam de wanden van den
Eiger en van den Viescherrug, terwijl deze over den
afgrond hingen, als onbeweeglijke massa's.
Rainer Amberger huiverde in de gevoelige ochtend-
vindt het tweede ontbijt op de Standaard plaats en het
middagmaal op de Victoria and Albert. Donderdag
vertrekt het Engelsclie jacht weer.
Het spreekt wel van zelf, dat zoowel Engelsche als
Russische oorlogsschepen tijdens deze ontmoeting de
monarchen zullen bewaken. Deze voorzorgsmaatregel
lijkt geenszins overbodig. Rusland is een gevaarlijk
land voor vorstelijke personen. Het: Keizerlijk jacht
de Standard lig't reeds geruimen tijd onder bewaking
hebben onlangs niet 's nachts twee anarchistische
knapen getracht naar het Keizerlijk jacht te zwem
men, om er een helsche machine in te leggen? Zelfs de
veiligheid te water wordt dus ernstig' bedreigd. De mo
narchen kunnener niet aan denken aan land te ko
men. Te land zijn in Rusland alle personen van vor-
stelijken bloede of van hoog aanzien gevangenen, aan
wie elk oogenblilc de doodstraf kan worden voltrokken.
Zij zijn doodongelukkig, omdat zij geen minuut zeker
van hun leven zijn. In deze omstandigheid verkeerde
onlangs de grootvorst Wladimir Alexandrowitsj tot
dat hij een officieel schrijven van een revolutionnaire
organisatie ontving, meldende, dat zijn naam van de
zwarte lijst was geschraptDe grootvorst is sedert
weer geheel opgeleefd: hij durfde weer wandelen en
gevoelde zich vrij en gelukkig, alsof hij plotseling' aan
doodsgevaar was ontkomen. De Tsaar heeft natuurlijk
een nog onaangenamer leven. Hij wordt in zijn gou
den kooi beter bewaakt, dan de gevaarlijkste mis
dadiger, zelfs dan de sultan. Hij mag zonder vergun
ning van de paleiswacht niet uit en zijn schreden moe
ten bewaakt worden door kozakken en gendarmen. On
gehoorzaamheid zou» met den dood kunnen worden ge
straft. Voordat hij uitgaat, verschijnt aldus lezen
we in een uitvoerige correspondentie uit St. Peters
burg de politie die alle wandelaars van de straat
verdrijft. De bewoners der villa's moeten hun balkon
deuren sluiten en zich van de tuinhekken verwijderen.
Geheime agenten vatten overal post en dan vliegen er
met groote snelheid vijf of zes witgelakte auto's voor
bij, in een waarvan de Tsaar zich bevindt die voor
zijn pleizier uit rijden gaat!
De eerste minister Stolypin is bijna evenzeer gevan
gene als zijn Keizerlijke meester, 's Zomers woont hij
in het Elaginpaleis op de Neva-eilanden. Torpedoboo
ten houden de wacht nabij de landingsplaats. Het ter
rein zelf is afgezet met prikkeldraad, verbonden met
electrische schellen en voortdurend patrouilleeren er
agenten en gendarmen met geladen geweren. Een le
ger' van geheime agenten is mede met de bewaking be
last. Zijn dienstreizen naar de Doema of naar Peter
hof maakt Stolypin meestal op een klein oorlogs
schip, dat vóór het paleis geankerd ligt en geheel en
tqn allen tijde tot zijn beschikking is. Slechts zelden
en wanneer niemand het vermoedt rijdt hij snel in zijn
auto of in een rijtuigje door de straten. Nooit is hij
dan vergezeld van een familielid, want uit ervaring
weet hij, dat zijn aanwezigheid voor een ander noodlot
tig kan worden.
Tegenover het paleis bevindt zich een voornaam res
taurant met een terras aan de Neva. Vandaar kan
koelte en het was hem aangenaam, dat het er dadelijk
flink op losging. Allereerst over het dak der hut en
een paar rotsbuiten weder op het ijsveld en in scherpen
gang de steile helling op naar het lage juk van den
Münch. De tijd schreed voort; de vaalblauwe morgen
lucht werd roze getint; deze tint verdiepte zich op de
sneeuwtoppen tot warme kleurschakeeringen. De
zwijgende ernst van deze van de aarde zoo verre we
reld scheen als door een goedig glimlachen des nabij-
zijnden hemels verheerlijkt. Over de bevroren rotsen
van het juk gang het met montére sprongen naar de
aan gene zijde gelegen kom van het mijlenwijde
sneeuwveld.
Rechts lag de Mönch, met zijn als een dak gevorm-
den top; een besneeuwde kolos. Zijn sneeuwveld licht
te zacht in het voorgevoel der naderende zon. Recht
uit verrezen uit ijs en sneeuw de rotsmassa's van den
Trugberg, wiens breede rug het Ewigschneefeld van
den daarachter besloten Jungfraugletscher scheidt.
Naar door de rots- en ijsspitsen wild getande opening
tusschen Trugberg en Mönch het bovenste juk van
den Mönch de richting houdend, overschreden zij
bijna zonder moeilijkheden het vlakke, witte veld.
,,'t Is extra voor je klaargemaakt, Amberger,"
meende Peter Sehlegel, „dat je wensch zich zoo zonder
hinderpalen laat vervullen, 't Gaat niet altijd zoo zon
der moeite en zoo loonend. Geen wind, geen onweers
wolken. Een uitzicht zal dat geven, waarom menigeen
je hartelijk benijden zou!"
Herhaaldelijk afwijkend van de voorgenomen rich
ting, de een naar rechts, de andere naar links, zochten
zij steeds te vergeefs naar de sporen van hen om wier
wil zij uitgetrokken waren. Ook Rainer gevoelde zich
door den ijver aangegrepen, die hem, den al te zeer
met zich zelf zich bezighoudende», tot nu toe tamelijk
koud had gelaten.
„Zij zullen naar Lauterbrunnen teruggekeerd zijn,"
meende Sehlegel.
Maar Almer meende daarentegen„Dan moesten zij
daar toch gisteren middag aangekomen zijn, als zij ten
minste niet hier ergens zijn opgehouden."
„Zij kunnen aan den kant van Lauterbrunnen veron-
men soms, verborgen achter de politiewacht, den eer
sten minister zien wandelen of met zijn kinderen spe
len. Plotseling hoort men eenig geluid, er is bijv- een
balk in het water gevallen. Als geëlectriseerd staan
de bewakers stil, de gendarmen grijpen naar het ge-
woei' en luisteren, en de heer Stolypin verdwijnt in liet
paleis.
.Er ligt zegt de schrijver, aan wien wij de gege
vens voor dit artikel ontleenen iets verschrikkelijk
tragisch in de machteloosheid van deze almachtige be
stuurders van Rusland, die een gevangenisleven leiden,
evenals er ook over, de heldere nachten van de Tsaren-
stad, over den zomer van St. Petersburg, een droef
geestige wade ligt, welke door Koninklijke bezoeken
•noch door feestelijkheden wordt weggenomen.
Gemeld wordt dat de Eerste Kamer niet dadelijk
na Pinksteren, doch eerst 16 Juni bijeenkomt tot her
vatting der werkzaamheden.
Het Centrum deelt mede, dat het aftreden van den
heer Passtoors als voorzitter van den Ned. R.-K. Volks
bond niet wegens ziekte, doch uit hoofde van drukke
bezigheden plaats heeft. Als zijn opvolger wordt door
da „N. Haarl. Ct." genoemd de heer W. A. J. van
de Kamp, lid van den Haarlemschen gemeenteraad.
Voorts bevestigt het blad, dat de heer Passtoors ernstig
in aanmerking komt voor de vacante functie van bur
gemeester der gemeente Ginneken, hij Breda, zooals
wij onlangs reeds hebben gemeld.
GEMENGD NIEUWS.
Het IJmuider conflict.
De vergadering, uitgeschreven door het dagelijksch
bestuur van Velzen, waarin de minister zal worden
vertegenwoordigd, is acht dagen uitgesteld.
Naar gemeld wordt, is D. gisteren naar Haarlem
overgebracht.
De rechercheur v. Linsen kreeg een gratificatie van
f 10, Prinsega een van f 7.50.
Door de oplettendheid van den machinist van trein
863 uit Hilversum werd gistermorgen nabij het station
Bussum een ernstig ongeluk voorkomen. Een land
bouwer en diens echtgenoote wilden, niets kwaads
vermoedende, daar de hoornen omhoog stonden, met
paard en karretje den spoorweg oversteken, toen de
trein reeds zeer nabij was. Do machinist, het gevaar
bemerkende, wist nog juist den trein voor den over
weg tot staan te krijgen.
Onweer.
To Emmercompascuum is de vrouw van J. B. doo-
delijk door den bliksem getroffen.
In een der zalen van „Krasnapolsky" te Amster
dam hield gistermiddag de maatschappij tot opvoeding
van weezen en andere minderjarigen in het huisgezin
Zandbergen," zooals we gisteren reeds kort hebben
meegedeeld, een gewone ledenvergadering onder voor
zitterschap van da. Adriani.
- 4.v?3
gelukt en intussehen gevonden zijn," merkte Rainer
°P;
Zij besloten in ieder geval tot naar den top door te
dringen, om niets te verzuimen, wat doorzocht kon
worden. Omtrent den weg kon geen twijfel bestaan,
hij was door de vorming der berg'en, door de aangege
ven natuurlijke richtingen altijd dezelfde. Waren zij
afgedwaald, dan was het zoeken in deze onafzienbare
ijswoestijn noodeloos. Zij gingen nog in den schemer.
Maar over de hoogten lichtte het reeds het schitteren
de zonlicht. Altijd weeker, altijd sluierachtiger werden
de morgennevels en hoe hooger zij stegen, des te voor
zichtiger werden zij. Toen zij het zonnegebied bereikt
hadden zwommen de nevelen nog een poosje als een
gouden sluier over de sneeuwvelden toen vervluch
tigden zij geheel en al. Niet het minste zuchtje be
woog de hemelsche helderheid. En hooger, steeds hoo
ger steeg de zon. Nu stonden de mannen op den
smullen sneeuwrug van het bovenste juli van den
Mönch. Aan hunne voeten een nieuw meer van blauw
achtig ijs en schitterende sneeuw, dat aan de andere
zijde steil omhoog steeg'. Uit de witte massa's verhief
zich een geweldige rotsberg; de slechts door kleine
sneeuwvelden onderbroken steenwanden rezen reusach
tig' en duister hemelwaarts; maar op den besneeuwden
schedel was een lichten en schitteren als van een ko
ninklijke stralendiadeem.
„Dat is de Jungfrau," zeide Christen Almer, bleef
staan en vouwde de handen om den bergstok.
Wanneer men voor de vervulling van een levenslan
gen wensch staat, dan gevoelt men zich wel door een
zalige aarzeling aangegrepen, thans de hand uit te
strekken en te grijpen, wat voor onze verlangende ziel
gezweefd hoeft als een droombeeld van niet aardsche
verte.
Zoo verklaarde Rainer de aarzeling, die hem plot
seling doortrilde. Zoo hoog was hij gekomen, zoo nabij
stond hij bij de hoogte van den wonderberg, dat een
enkele koene sprong hem schijnbaar kon heendragen
naar den stralengekroonden top. En toch, al ware deze
sprong uitvoerbaar geweest, hij zou geaarzeld hebben
hein te doen.
Deze meende deze bijeenkomst, met haar zeer groote
opkomst, terwijl anders in dergelijke gevallen slechts
een twintigtal leden opkwamen, geen gewone ver
gadering te knnnen noemen. Een groote opkomst, zei
spreker, is echter nqg niet altijd het bewijs van een
gezond en krachtig leven. Spr. hoopt dat de bespre
kingen en daden van hedenmiddag in het belang van
„Zandbergen" mogen zijn.
De secretaris las de uitvoerige notuleD, waarop de
heer G. Dijkstra, die de bestuursverkiezing ongeldig
noemde, daar een ongeldige stem den doorslag zou
hebhen gegeven, tegen die notulen protesteerde. Onjuist
noemde spr. het, dat de vergadering zich bij de ver
kiezing zou hebben ne» rgelegd.
Naar aanleiding van deze quaestie ontspon zich een
uitvoerige en rumoerige discussie, waarin van andere
zijde weder de ongeldigheid der verkiezingen werd ont
kend en de vergadering zich wel degelijk bij den uitslag
der verkiezing zou hebben neergelegd. Nadat de secre
taris zich bereid heeft verklaard, een kleine wijziging
in de notulen aan te brengen, wordt over de notulen
op voorstel van een der aanwezigen gestemd vol
gens de ledenlijst der vorige vergaderingen. Met 17
tegen 12 stemmen worden de notulen ten slotte goed
gekeurd. (Applaus.)
Na de uitloting der aandeelen stelt de heer Dijkstra
den aanwezigen notaris de vraag, of een uitloting
ongeldig is, indien de vergadering heslist dat het be
stuur ongeldig achter de groene tafel zetelt.
De notaris antwoordt, dat hij op deze vraag niet
heeft te antwoorden en slechts den uitslag der loting
heeft te constateeren.
De heer Bartol tti Rynders stelt voor, vertrouwen
uit te spreken in het bestuur, dat na één jaar zijn
zetels ter beschikkingt stel van de vergadering, en
een commissie te benoemen tot het onderzoeken der
huidige quaestie.
Het bestuur ontraadt de motie, daar uit de bestuurs
verkiezing straks blijken zal of het bestuur het ver
trouwen bezit der vergadering.
In stemming wordt een motie, luidende „Het be
stuur is wettig samengesteld" met 46 tegen 44 stem
men en 7 blanco's verworpen, zoodat de agenda nu
niet verder kan worden afgehandeld.
De secretaris, de heer Lietaart Peerbolte, vindt de
houding der achtereenvolgende vergaderingen „kinder
spel". Den 21en Februari werd het bestuur naar huis
gezonden, in een volgende vergadering herkozen en
nu weder naar huis gezonden. Spr. is niet meer bereid
een bestuursfunctie te aanvaarden. Het bestuur wilde
radicaal op Zandbergen ingrijpen, doch de leden hebben
het belet. Spr. deelt mede, den directeur op een leugen
te hebben betrapt.
Onder luide protesten en hevig rumoer, waarbij
verscheidene sprekess gelijktijdig het woord voeren,
gaat de vergadering uiteen.
Gistermiddag 1 uur werd de President Steijnstraat
te Haarlem in opschudding gebracht door 2 jongens
die tegen hun moeder ruzie zochten.
Deze jongens, de Qekr. de J. hadden al gedurende
13 14 weken geen werk g'ehad en toch bij hun ouders
kost en inwoning genoten. Maar nu waren zij weer
aan den slag, en besloten in een kosthuis te gaan om
daar hun centjes te verteren.
Zoodoende kwamen zij nu om hun garderobe, maar
moeder, hierover niet gesticht, was niet van plan dit
ai' te geven. Doch, dat was niet erg, vader was niet
thuis, zij duwden moeder op zij, dienden haar nog klap
pen fbe en togen naar boven om hun koffers en klee-
dingstukken te halen.
De berg keerde hem zijn donkere zijde toe. Niet
meer den lichten, uit helderheid en glans geweven
mantel droeg hij hier, die op de andere zijde schitte
rend en plechtig van den hoogsten top tot op de groene
weiden der kleine Scheidegg nederhing en waarin hij
scheen te zeggen: kom tot mij en vier met mij feest!
Een donker pantser omgordde hier zijne lendenen en
zijn donker omhoog gestrekt lichaam scheen te drei
gen: blijf verre van mij mijne omarming is uw dood!
„Zij ziet er van hieruit niet vriendelijk uit, de ge
vaarlijke Koningin", zeide Peter Sehlegel, die het ge
wend was, dat de menschen, die hij van hieruit naar
boven bracht, verbaasde en ook wel teleurgestelde ge
zichten zetten. „Men is te dichtbij en staat te diep.
Boven ziet het er anders uit."
Daar slaakte Christen Almer een luiden kreet. Zijn
scherp oog had op het sneeuwveld, waaroverheen zij
nu de richting moesten houden, een onbeduidend don-
kei punt ontdekt. Van steenen kon dat niet zijn; het
kort een door menschen achtergelaten voorwerp zijn.
Zij vergaten wat zij zooeven nog bespraken, zij zetten
zich op de schuine helling neder en gleden af naar het
lager gelegen bekken.
Rainer Amberger aarzelde nog. Wat hij zag, liet
hem niet los. Een breede zonnestraal viel op den top
der Jungfrau, verlichtte de lucht hoog boven het blauw
achtige ijsdal en schoot over den besneeuwden rug,
waarop Rainer stond en over dé starre rotsen rondom;
hij gevoelde de levenwekkende warmte op zijne kleede
ren tot in het bloed. Een lichtende brug werd gevormd
over duizelingwekkende diepte van hem uit naar het
doel van zijn zielsverlangen. Ach, dat hij ze, bestijgen
mocht
(Wordt vervolgd.)
