DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Honderd en tiende jaargang. 1908. V R IJ D A G 18 SEPTEMBER. Hinderwet. Een ernstig Congres. FEUILLETON. De groote Onbekende. BINNENLAND. wmmè No. 218. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1,— Afzonderlijke nummers 3 Cents. Prijs der gewone advertentiën: Per regel 0,10. Bij groote contracten rabat Qroote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. Telefoonnummer 3. Zijdie zich met I October a.s. op dit blad abonneeren, ontvangen de tot dien datum verschij nende nummers gratis. DE UITGEVERS. Nederland en Venezuela. Decentralisatie Rijksverzekeringsbank Banken voor den middenstand. Gemeenteraadsleden en de Drankwet. Kamervacature Sneek. Mr. N. G. Pierson. Uit Oterleek. Uit De Rijp. Uit St. Pancras. (Slot volgt). ALKMAARSCHE COURANT. WH FAvi BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alk maar brengen ter algemeene kennis, dat heden op de gemeente-secretarie ter visie is gelegd het aan hen ingediende verzoek met bijlagen van J. ASJES Ez, aldaar, om vergunning tot het op richten van een gasmotor van 4 P.K. tot het in be weging brengen van een molen, dienende tot het maken van zeeppoeder in het perc. Sc.hermerpad wijk P No2a. Bezwaren tegen deze oprichting kunnen worden in gediend ten raadhuize dezer gemeente, mondëling op Woensdag 30 Sept. e.k., 's voormiddags te elf uur en schriftelijk vóór of op dien tijd. Gedurende drie dagen vóór gemelden^ dag kan de verzoeker en hij, die be zwaren heeft ingebracht, op de secretarie dezer ge meente van de ter zake ingekomen schrifturen kennis nemen. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, JAN DE WIT Dz.Voorzitter, lo. Burg 16 Sept. 1908. DONATH, Secretaris. Er is gisteren in dit blad gesproken over de vijftien de conferentie der Interparlementaire Unie, welke te Berlijn wordt gehouden. Wij hebben enkele grepen uit de geschiedenis van deze Unie gedaan en gewezen pp hare beteekenis. D;e beteekenis wordt licht on derschat, Hef gaat met dit congres als met zooveel andere congressen. Ook hier hoort men dat de leden het voor zeer gewichtig houden en tegen elkaar zeggen, dat zij een ernstigen plicht, vervullen. En als zij wat weinig besluiten en wat veel dineeren en uitgaan, hoort men, dat het voornaamste doel van zulke congressen niet ligt in het nemen van besluiten doch in het nader ken nismaken, in het leeren kennen van eikaars gedachten- gang en in het opruimen van misverstanden. Het publiek is sceptisch daartegenover. Het kent die congressen. „Het blijft toch altijd kip met peren en ossenhaas" heette het indertijd in een Amerikaansche September- revue. En die qualificeering past het publiek ook toe op dit congres. Ten onrechte. Het komt ons voor, dat deze con gressen gebeurtenissen zijn van groot gewicht en dat zij in hun beteekenis met jndere congressen niet moe ten worden verward. Wij betreuren het dan ook, dat er nog geen middel is gevonden om de kosten voor de deelnemers aanmer kelijk te verminderen. Wanneer wij bijv. in de couran ten lezen dat vanuit Nederland o.a. de heeren Van Leeuwen, Z. van den Berg, Breebaart, Borgesius, t IlooftVan Houten, Lely, Marchant, Hubrecht, Van Nierop, fcjmidt, Stork, J'reub en Tydeman naai- Berlijn zijn gegaan om de conferentie bij te wonen dan wijst dit reeds voldoende erop, dat deze bijeenkomst alleen maar toegankelijk is voor de bezitters van goedgevul de beurzen. Iemand, die voor de propageering van het idee van den wereldvrede een ruime geldsom overhad, zou niet beter kunnen doen dan een fonds stichten, waaruit minder bemiddelde Kamerleden hun verblijf zouden kunnen bekostigen. En verder zou het een be langrijke stap in de goede richting zijn als de staat van de plaats, waar het congres samenkomt, de deel nemers gratis vervoerde en gratis, eenvoudig logies aanbood. Van Duitschland is zoo iets niet te ver wachten, omdat men daar in hoogere ambtenaren-krin gen een zeer sceptisch standpunt inneemt ten aanzien Een Roman in 48 uren. Naar het Duitach van OSCAR T. SCHWERINER. 26) „Ala,verbeterde de echtgenoot van, den kolonel, wier oogen van opgewondenheid en nieuwsgierigheid uit hunne kassen schenen te komen. „Nee, zei de Frances lachend, „anders kon ik niet hier zijn." „Maar het heette toch De kolonel hield plotseling- op. „Nu vroeg Frances verwonderd. „Dat u was.uitgestapt," eindigde de ander lachend. Fik verder gesprek werd door het geroep in het sta tion afgesneden: „Reggio! Eeggio! Tien minuten!" Die reizigers stapten uit. Maar tien minuten tijd, die moesten gebruikt worden. Naast het station schommelde ook reeds de pont op het water in de straat van Messina, de Zeestraat van de Scylla en de Charybdis, waardoor eens de uit de legenden welbe kende Odyssens voer. Wat spiegelde de blauwe hemel zien in het blauwe water! Wat glinsterde en schitter- de dat en wat stemde dat vroolijk. De reizigers ren den hierheen en daarheen, probeerden met hunne ver rekijkers het tegenoverliggende Sicilië te bekijken en zouden het liefst de stad ingeloopen zijn. Maar daar klonk het gefluit van de locomotief alweer. Dus terusr naar de wagons. En van de raampjes uit bekeken de reizigers het van het werken dezer congressen, ondanks de sympa thieke redevoering van den Rijkskanselier, prins Bü- ow. Doch van de andere landen, met name van de kleine staten, met name van Nederland, het land der vi edesconferenties, zou zoo iets toch zeer zeker mogen worden verwacht. Het is dan ook te hopen, dat de kleine staten stappen in deze richting zullen doen en dat zij de gastvrijheid ten aanzien van deze gewensch- te gasten zoo ruim mogelijk zullen betrachten. Er wordt gefluisterd doch het is ook alweer tegenge- j sproken, als wij ons niet bedriegen dat men zal trachten de volgende interparlementaire conferentie te 's-Gravenhage te doen houden en die dan te' doen samenvallen met de opening van het vredespaleis. Mocht dit gebeuren, dan hopen wij dat Nederland op dit gebied een mooi voorbeeld zal geven. Het aldus uitgegeven geld zou zekeT niet vergeefs besteed zijn. Want deze geregelde samenkomsten van de afge vaardigden, dus feitelijke beschikkers over oorlog en vrede, kunnen heel veel doen om de heeren persoon lijk en dus de volkeren dichter bij elkaar te bren gen en om misverstanden op te heffen. Maar boven dien kan daar heel wat voorbereidingswerlr gedaan worden voor de eigenlijke vredesconferenties. Men versta fins wel. Officieel bestaat die „confe ren tie der Interparlementaire Unie" niet. Zij is een i ei eeniging van „geachte leden," niet van regeeringen oi parlementen. Doch inderdaad kan zij zich wennen om den officieuzen arbeid te doen, die er tusschen twee officieele vredesconferenties moet worden ge daan. Niemand minder dan prof. T. M. O. Asser, de hoog ste autoriteit zeker, heeft aangespoord tot ijverige stu die op dit gebied. Welnu, wie zijn eerder geroepen tot deze studie clan de volksvertegenwoordigers der i ei schillende landen, die ook op de officiëele vredes conferenties zijn vertegenwoordigd? Het heet, dat de derde vredesconferentie in 1915 in 's-Gravenhage zal bijeenkomen. Men heeft dus nog den tijd. Maar er moet dan ook een massa voorbereid worden. Welnu, dat deze interparlementaire conferenties dan de „af- deelingen mogen zijn, waarin de openbare en offici- è'ele behandeling ter eigenlijke vredesconferentie wor den voorbereid. Dat ook den toonaangevenden op deze conferenties iets dergelijks voor oogen staat, blijkt in de eerste plaats daaruit, dat het voorstel inkomt, om het inter parlementaire bureau van Bern naar den Haag over te brengen, een bezoldigden secretaris, buiten de par lementsleden gekozen, aan te stellen, een archief aan te leggen en een tijdschrift uit te geven. De 25.000 a 30.000 gulden jaarlijks, welke daarvoor noodig zijn, moeten voor de eerste vijf jaren al gevonden zijn. Maar bovendien blijkt het streven om aan het werk der vredesconferenties voorbereiding en dus tot zekere hoogte continuïteit te geven daaruit, dat men de op de vorige Haagsche vredesconferentie niet afgehandel de kwestie weer aan de orde heeft gesteld en eveneens die kwesties, welke ter volgende conferentie zullen worden behandeld. Hieronder hoort de kwestie van de geregelde opkomst der Haagsche conferentie, van de competentie van het scheidsgerecht en zijn rechts gebied, van het prijsgerecht en van de particuliere eigendom in den zeeoorlog enz. Ten slotte blijktdit streven om de Haagsche confe renties voor te bereiden uit de plannen om de boven bedoelde^ kwesties niet in deze parlementaire conferen tie al af te handelen maar haar oók daarin weer com missoriaal te maken. Men ziet het: de interparlementaire conferentie neemt zijn taak heel wat ernstiger op dan zoo maar het een of andere congres, dat niet zelden met de kip met peren plus den ossenhaas tevreden is. En daarom achten wij het samenkomen van deze conferentie van de Interparlementaire Unie een zaak van het aller grootste gewicht, vooral ook voor de kleine staten. Met hot oog op een mogelijken oorlog tusschen Nederland en Venezuela, worden in de Verenigde Staten heden aangeworven, die bestemd zijn, op te treden voor geheime diensten in Venezuela, in het be,f°8 Nederland, tot het oogenblik, dat de vij andelijkheden uitbreken, waarna genoemde lieden de leiding zullen nemen van een „vreemdelingenlegioen" dat zal hebben te strijden tegen Castro. Door P. P. Joubert, die in het Astor-Hotel, te New- York is afgestapt, werd de juistheid van dat bericht bevestigd. Onder den naam Fisher, plaatste hij de volgende advertentie in de „New-York Herald": Op avonturen-beluste jonge Amerikanen worden verzocht, mij te melden, of ze bereid zijn naar een tropisch gewest te gaan, in dienst van een onder neming, waaraan nogal gevaren verbonden zijn. Ver langd worden welgeschapen jonge lieden, berekend voor den militairen dienst en uit goede familie enz. i „New-\ork Herald' publiceert den volgenden orief, ontvangen als antwoord op een schrijven aan dfcfi_ steller der advertentie. Waarde heerIn antwoord op uw schrijven deelen we u mede, dat we gaarne zoo spoedig mogelijk een ontmoeting met u zouden hebben. Ons plan is hoogst eenvoudig. Mr. P. P. Joubert, Astor-Hotel, is de Fisher van de advertentie. Hij is een oud-Boeren strijder, die in relatie staat met rijke Hollandsche heeren, wier doel is, in Amerika lieden aan te werven voor den strijd in Venezuela. Deze lieden moeten van groote geestkracht en moed zijn en zullen over heel Venezuela worden verspreid, met het doel zich op de hoogte te stellen van de toestanden in Castro's repu bliek. Breekt de oorlog eenmaal uit, dan zal vermoedelijk een vreemdelingenlegioen worden aangeworven. Dit zal komen onder bevel van de lieden, die het aan- werven. Voorloopig wordt het ongewenscht geacht, dat de regeering van de zaak afweet. Verzoeke daarom den inhoud van dezen brief geheim te houden. Joubert verklaarde nog, volgens de „New-York IIei aid dat hij reeds 60 lieden heeft aangeworven en zijn taak zal aanvangen, zoodra met heu contrac ten zijn afgesloten. „Ik vertegenwoordig een aantal rijke Hollanders en een groep vermogende lieden van Johannesburg". Verder verzekerde Joubert, dat hij niet handelde in naam van de Nederlandsche regeering. Men meldt aan de N. R. Ct. De Rijksverzekeringsbank te Amsterdam zal, bij wijze van proef, deeentraiisatiebureau's vormen voor Friesland, Groningen, Drente en Rotterdam. Het be- jiuur der Bank is reeds begonnen met het organiseeren van de administratie voor de vestigen bureau's. Het bureau te Rotterdam zal vermoedelijk in het voorjaar van 1909 gereed zijn en de diensten van circa 150 ambtenaren en beambten te vorderen. aan den parlementairen arbeid in dit zittingjaar. Ook is de waarschijnlijkheid groot, dat de heer Pierson niet geneigd zal blijken bij een eerstvolgende verkiezing' zijn mandaat (hij heeft zitting voor Gorinchem) to doen vernieuwen. (Ned De regeering meent dat met geldelijke bijdragen in de kosten van oprichting van banken voor den Mid denstand nog niet het laatste woord op dit gebied gesproken is, en na overleg met het bestuur van den N--derlandschen Bond van Vereenigingen voor den Handeldrijveüden en Industrieelen Middenstand gele genheid behoort te bestaan, om, behalve door het toe kennen van subsidus in de kosten van oprichting van banken, ook op andere wijze een betere regeling van het kredietwezen van den middenstand te bevorderen. Daarom bestaat het plan om, aanvankelijk bij wijze van proef, een of meer personen te belasten met het verstrekken van voorlichting op het gebied van het credietwezen, en, naar gelang dit noodig en mogelijk ,5™' °°k omtrent andere vraagstukken den Middenstand betreffende, bijv. de organisatie en de inrichting van het bedrijf, zoo op comptabel als tech nisch gebied. Teneinde proefnemingen in deze richting mogelijk te maken is het bedrag op f 8000 gebracht. De vraag, gedaan door een der inspecteurs van het toezicht op de naleving der Drankwet, of een gemeen teraadslid geacht moet worden een openbaar ambt te bekleedenheeft de minister van Binnenlandsche Zaken gemeend, bevestigend te moeten beantwoorden. Daarbij wordt uitdrukkelijk opgemerkt, dat in die meemng geen aandrang behoeft te worden gezien, om in de bestaande toestanden in te grijpen, door intrek- king van de tot op dit oogenblik aan raadsleden ver leende vergunning, terwijl het evenmin de bedoeling is, dat deze voor vernietiging in aanmerking zullen worden gebracht. GEMENGD NIEUWS. Uit Schermerhorn. De rederijkerskamer „Amicitia" die op 1 Sep. IJ. 50 jaren heeft bestaan, zal op nader te bepalen dag dit gouden jubileum feestelijk herdenken. De vijf jaar geleden toegestane sulsidie voor den bouw van eene nieuwe pastorie voor de Ned. Herv. gem. is dezer dagen door het bestuur der Synode in-' getrokken, zoodat weer op nieuw zal moeten worden aangevraagd, en dus met den bouw nog niet kan woraen begonnen. Naar wij vernemen, heeft mr. S. de Vries Czn. he den liet schrijven verzonden waarin hij ontslag neemt als Kamerlid. Hij motiveert dit hiermee, dat „het wethouderschap hem onvereenigbaar blijkt met het lidmaatschap van uw college." (Stand.) In dp Kamerzitting van gisteren kwam o. a. in een bericht van verhindering van den heer N. G. Pierson. Naar zeker met leedwezen zal worden vernomen, zijn het gezondheidsredenen, die den heer Pierson zullen beletten een voortdurend werkzaam aandeel te nemen zeldzame schouwspel, hoe de trein langzaam op de pont werd gebracht en hoe deze nu werd losgemaakt. Ken kwartier later waren zij midden in de Zeestraat. Kn nu deed zich wel het meest grootsche schouwspel van de heele reis voor. Hoe meer de pont de Sicili- aansche kust naderde des te mooier werd het. De he mel was helder, zoodat'de kust door de zonnestralen in goud bedrenkt scheen te zijn. Een bergketen scheen zich langs het water uit te strekken als een beschut tende muur En op dezen keten stond een prachtig witte koepel als een reuzenpyramide. De met sneeuw bedekte Etna. En de boot scheen regelrecht op de rotsen te wil len loopen. Bijna ademloos drongen de passagiers naar de vensters, m den heelen trein heersclite de stil- e van een kerk en ook de stemming. 1 nnand en Frances hadden zich in hun „gevangenis" teruggetrokken, hadden alles vergeten en keken naar buiten, sprakeloos bewonderend. De pont hield dicht bij de rotsen stil, die zich plot- velmg schenen te openen. Twee lichttorens wezen den weg De faro grande en de Faro piccolo. Om den en heen. Steeds weer doemen nieuwe rotswan den op Plotseling een vesting. Het fort San Salva- tor. Ah, daar was de haven! De boot gleed erin, langs de Corso Vittorio Emanue- S!at-,0r', aa" de Piazza d<'r Terranuova. loen leed de trein langzaam van de rails van de pont op de rails van het station. ..Messina Tien minuten tijd Ook hier wemelde het station van menschen, Van inboorlingen en van reizigers van de Berlin-Palermo- express. an t deze wilden nog een laatsten blik uit de onmiddellijke nabijheid op den rotswand werpen, op cit straat van Messina. Over de Piazza Terranuova liepen zij, tot aan fort Don Blasco, beklommen de wallen en keken bewonde rend om zich heen naar de zee, naar de stad. Het uitzicht was heerlijk, maar het duurde niet lang. Een gillende, langgerekte fluit van de locomotief riep hen vlug naar den trein terug. „Hier komen wij gauw weer terug!" troostte de een den ander. In hun „gevangenis" had Frances zich tot Armand gewend: „Stappen wij uit?" Maar hij was er tegen. Zij hadden zich in Reggio aan de reisgenooten als voorbereiding van de aan- kemst in Palermo getoond, om aan het station moge lijk niet-begeerd opzien te voorkomen. Dat was ge noeg. Nu zou men in den restauratie-wagen daarover spreken en bij aankomst in Palermo zou men het mis schien weer vergeten zijn. Kn dus waren zij stilzwijgend voor het venster ge- 7 Tf1*' zett® 6e trein zich weer in beweging. De Zuid- Italiaansche Compagna volgde op de Siciliaan- scne. Ken oogenblik bleven de beide minnenden nog op hun post. loen wendde Frances zich tot Armand en greep zijn hand. .Mag ik nu antwoord op mijn vraag hebben?" vroeg zij, terwijl zij lachend naar hem opkeek. Zij scheen uit andere regionen naar de aarde terug te keeren. naagWelke? O ja!" Hij had haar niet da delijk begrepen. „O ja. Waarheen „de groote onbe kende de diamanten liet verdwijnen?" Zij knikte met het hoofd. „Ja, beaamde zij. „En de geschiedenis met het te legram! En en alles!" ,.Ga zitten," zeide hij tot haar, terwijl hij zelf het gc-ede voorbeeld gaf. In den restauratie-wagen had men five o'clocktea aangericht. De reizigers, heeren en dames met de De heer K. Zwiep te Stompetoren werd herkozen als secretaris der commissie tot wering van schoolver zuim. (Leerplichtwet.) De plaatselijke afdeeling van „Floralia" te De Rijp heeft weder hare jaarlijksche tentoonstelling gehouden. et aantal inzendingen mocht niet zoo groot zijn ge- woest als de vorige jaren, de kwaliteit was echter veel beter. Men zag er tal van prachtexemplaren, terwijl bepaald slechte stellen niet werden gevonden. „Flora- ia kan met genoegen op deze tentoonstelling terug zien. De heer D. G. W. L. Roder, predikant bij de Ned Herv. gemeenten van West- en Oost-Graftdijk heeft toezegging van beroep ontvangen naar de Ned. Herv gemeente te Wehl (Gelderl.) Het bestuur van de banne St. Pancras heeft Woens- dag zijnen najaarsschouw gehouden. theekopjes in de liand, stonden en zaten om den kolo nel Kranzler en diens vrouw heen en luisterden naai zij n woorden. „Begrijpt u het?" vroeg hij aan 't einde van zijn ver- haal. „Kunt u zich niet vergist hebben, kolonel?" vroeg iemand. De kolonel keek den vrager verwijtend aan. En nu ging men vermoeden. Wat was er gebeurd. De com missaris van politie weg Cronheim weg-. Cronheim. aha, Cronheim, die w»s het! Die stapte met den com- missaiis en de danseres uit. Die was gevangen ge nomen. Zeker! Dat andere het vinden van de dia manten in de handtasch van miss Jackson, haar ge vangenneming dat was alles comeidie geweest, onf zich zeker van den dief te maken. Zoo was het! En nu kwamen ook zij, die het reeds eerder gezegd hadden. Miss Jackson, het idee! Uitge sleten! Cronheim natuurlijk. En dus was het raadsel opgelost en was ook de belangstelling in miss Jackson verdwenen. Een uur later had men zich weer tot de thee, de -koek en het Siciliaansche landschap gewend. In hun gereserveerde coupé sloeg Frances zich voor de tweede maal van dezen middag met de vlakke hand tegen het voorhoofd. „Wat eenvoudig. En dat ik niet op dat idee ben gekomen Weet je Armand, je hebt mij bewezen, dat ik eigenlijk voor mijn beroep zoo goed als niet deug!" Hij sprak haar met een lachend gelaat tegen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1908 | | pagina 1