DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
ZATERDAG
26 SEPTEMBER,
ENGELSCHE BRIEVEN.
FEUILLETON.
1008.
Raven's wraak.
No. 225.
Honderd en tiende j&argang.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën:
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
'.WMÊttp** Zij, die zich met I October
a.s. op dit blad abonneeren,
ontvangen de tot dien datum verschij
nende nummers gratis.
DE UITGEVERS.
P obleem No. 145.
rs-i
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR
brengt ter kennis van belanghebbenden, dat het voor
bereidend militair onderricht in cioztj gemeente zal
aanvangen op Vrijdag 2 October a.s., des namid
dags half twee uur, in het gymnastieklokaal.
Het onderricht zal plaats hebben op Maandag van
6—8 uur en op Vrtydag van lyt—3Vi uur, namid
dags in het gymnastielaukaal der gemeente aan de
Paardonmarkt en in een der lokalen van den Nieuwen
Doelen aan de Doelenstraat.
Alkmaar, De Burgemeester van Alkmaar.
22 Sept. 1908. G. RIPPING.
LONDEN, 19 September 1908.
Holland in LondenOp 5 September jl. werd hier
in de Agricultural Hall de Confectioners, Bakers
Allied Traders' Exhibition geopend, waarvan dit jaar
ile hoofdattractie gevormd wordt door de Hollandsche
afdeeHng. Voor ons land was een aparte zaal inge
ruimd de New Gilbey Hall, waar ongeveer 120 firma's
gelegenheid hebben gevonden te exposeeren.
De Confectioners Exhibition duurde van 5 tot 12
September. De daaropvolgende week werd het ge-
j bouw gesloten ter voorbereiding van de Grocers' Exhi
bition die heden geopend wordt. De Hollandsche af-
deeling zal echter geene wijziging ondergaan.
De clou van de Hollandsche tentoonstelling is de
kaasfabriek in werking, die met den stand der kaas-
firma tftêrmöhlen nil Hoorn de middenruimte beslaat.
Ingericht als eene rechtgeaarde Hollandsche boerderij
met een aantal vette melkkoeien in een stal en een
aantal voor deze gelegenheid naar Londen gebrachte
boerinnetjes uit de Beemster, die in nationaal costuum
alle werkzaamheden die aan het kaasmaken verbonden
zijn, verrichten. Alles is natuurlijk blinkend geschuuri
on proper'; de zoo geroemde Hollandsche zindelijkheid
moet toch in Londen hooggehouden worden. De En-
gelsche reporters zijn direct als roofvogels op onze
boerinnetjes neergestreken om ze te interviewen en het
is werkelijk aandoenlijk om te lezen tot welk een poë
tische ontboezemingen deze door bemiddeling van een
tolk gevoerde interviews hun aanleiding geven!
Naast de kaasfabriek zijn eenige Oud-Hollandsche
kamers ingericht met de noodige tegels, Delftsch por
sojein, oude prenten en verdere curiositeiten. Onder
ile stands vallen vooral in het oog de inzendingen van
het Nederlandsche gouvernement, dat ditmaal geen
moeite gespaard heeft om eens flink voor den dag te
komen. Zij bestaan uit eene uitvoerige collectie van
alle statistieken en bijzonderheden omtrent de boter
eontrolestatipns, met proeven van bewerking, photo*
gr^phieen enz., die hier bij de vakkundigen algemeen
de belangstelling wekken en ongetwijfeld een gunsti-
gen invloed zullen uitoefenen op de reputatie van on
zen zuivel.
Verder zijn vooral vermeldenswaard de prachtige,
uitvoerige inzendingen der Westersuikerraffinaderij to
Amsterdam, van het Koloniaal Museum te Haarlem,
van delnternationale Crediet- en Handelsvereeniging
„Bauda" te Amsterdam en van de firma Frowein (in
fabak) te Arnhem. Ook de fabriek van geconserveer
de groenten van den heer C. van Epenhuijsen te
Zwijndrecht is met een stand vertegenwoordigd.
Ik vroeg een der comité-leden of hij dacht dat de
tentoonstelling practische resultaten zou opleveren.
Zijn opinie was zeer pessimistisch; de Hollandsche in
zenders, op vele uitzonderingen na, hadden zich nogal
(S1 O t).
Bijna twee uren konden er zijn verloopen. „Nu of
nooit!" dacht Raven. Hij kroop uit zijn schuilplaats,
stak een lucifer aan en schoof voorzichtig den grendel
terug om een uitweg te hebben.
Plotseling ging hij verschrikt achteruit. Maar het
volgende oogenblik lachte hij om zijn eigen dwaasheid.
Het was immers zijn eigen gestalte, die hij in den
spie-gel had gezien.
Zachtjes sloop hij door het slapende huis en de met
een dikken looper belegde trap op. Hij was reeds
vroeger eens met verschillende andere werklui hier ge
weest en kende het inwendige van het huis.
Nu had hij de juiste kamer gevonden. De deur was
natuurlijk gesloten, maar dat had hij voorzien. Zach
tjes, behoedzaam zette hij zijn breekijzer aan een
sterke druk en met een kort geluid, dat als een ge
steun klonk, gaf het slot mee.
Hij sloop naar binnen en heild onwillekeurig de deur
dicht, want het viel hem juist in, dat in het tegenover
gelegen vertrek de eigenares van al de voor hem uitge
breide schatten lag.
Het door de Venetiaansche spiegelruiten dringend
maanlicht vertoonde hem alles in vage omtrekken en
liet hier een metalen voorwerp, daar het roode of groe
ne vuur van een edelsteen opschitteren. In het mid
den van het vertrek waren vier lange tafels in den
vorm van een kwadraat opgesteld, en ook tegen de mu
ren stonden met de kostbaarheden beladen tafels.
Likscli gedragen; liij kon mij zelfs ettelijke stands aan
wijzen waar de exposanten het zelfs niet de moeite
waard hadden gevonden prijslijsten en bijzonderheden
omtrent hunne artikelen te verschaffen. Hij hoopte
maar dat enkele Hollandsche firma's op de Grocers'
Exhibition meer blijken van energie zouden geven.
Want werkelijk de opinie der pers is gunstig en de
belangstelling voor Hollandsche producten vrij groot.
De zaal maakt een prettigen indruk, te meer daar
's middags en s' avonds een militaire kapel musiceert.
Onder de artikelen, die voor het Engelsche publiek de
aantrekkingskracht van het nieuwe hebben, zijn voor
al te vermelden de Haagsche hopjes, de grenadine een
in Engeland nagenoeg onbekende drank, de bereiding
van den Hollandschen honing en het nieuwe melkpoe
derpreparaat.
Eene andere tentoonstelling waar Holland uitste
kend vertegenwoordigd is, is in de Internationale Rub
bertentoonstelling, die deze week in Olympia geopend
werd. De Hollandsche afdeeling werd ingericht door
Dr. Tromp de Haas, directeur der landbouwkundige
en chemische laboratoria op Java. Een uitvoerig over
zicht van de rubberproductie van onze koloniën, Suri
name in 't bizonder dat met eene collectie „balata"
van den natuurstaat tot de bewerking toe, uitstekend
vertegenwoordigd is. Ook eene mooie collectie gewe
ven stoffen en bronzen voorwerpen uit onze koloniën
is er tentoongesteld. De meest interessante afdeeling
is die van het Braziliaansche gouvernement, waar alle
werkzaamheden op eene rubberplantage uitgevoerd
worden.
Koning Eduard is, na zijn jaarlijksche kuur te Ma-
rienbad voltooid te hebben, weer naar Buckingham-pa
lace teruggekeerd. Veel rust gunt hij zich echter niet
Elke week bezoekt hij een anderen vriend. Deze week
was hij de gast van Sir Edmund Sassoon, de groote
joodsche Manchester beursmagnaat, op wiens prachtig
buiten in het Noorden, Fulcham Lodge, hij op de jacht
is. Koningin Alexandra is reeds sedert eenigen tijd
op bezoek in Denemarken.
Koning Alfonso van Spanje heeft de laatste weken
met zijne gemalin in Engeland, meestal op het eiland
Wight doorgebracht. Hij is hier nog al populair, ten
eerste door zijn huwelijk en ten tweede daar. het
schijnt dat het strenge juk der Spaansche hofetiquette
hem niet tot eene regeermachine vervormd heeft. Dit
schijnt dan ook de Humanitarian League (een soort
ereeniging voor Dierenbescherming) aangemoedigd
te hebben om de gelegenheid van zijn bezoek aan En
geland te baat te nemen om een petitie bij hem in te
dienen tot het afschaffen der stierengevechten in
Spanje. Of koning Alfonso hun in dit edele streven
behulpzaam zal zijn betwijfel ik. Ik vind dat de Hu
manitarian League zich eens een weinig meer moe3t
interesseeren voor de edele bokswedstrijden en hanen
gevechten die in sommige deelen van het Britsche rijk
nog plaats vinden.
De Londensehe General Omnibus-Company heeft in
hare laatste vergadering het bedroevende feit geco.i
stateerd, dat in het afgeloopen halfjaar 13.000.000
minder passagiers op hare verschillende lijnen ver
voerd zijn als vroeger. De concurrentie is dan ook he
vig. De Londensehe Gezantschapsraad die haar uit
muntend electrisch tramwegnet over de geheele stad
geregeld uitbreidt en de verbeterde dienst der onder-
grondsehe spoorwegen zullen tot deze afname van
passagiersvervoer wel het hunne hebben bijgedragen.
De Underground Electric Railway Cy., bij welke
naam menig lezer met een wrang gezicht aan het geld
dat hij in de aan de Amsterdamsche beurs ingevoerde
5 obligatiën dezer maatschappij heeft laten steken,
zal denken, begint langzamerhand eenig'szins betere re
sultaten aan te wijzen en betere weekontvangsten te
publiceeren. Werkelijk wordt er dan ook naar ge
streefd aan de eischen van het publiek zooveel moge
lijk tegemoet te komen. Op enkele lijnen, b. v. de z.g.
Waterlootube, die sommige buitenwijken van Londen
met de City verbindt, zullen binnenkort bij den aan
vang van bet winterseizoen in de drukke uren van
Raven tastte in zijn zak naar lucifers en kaars en
haalde toen met koortsachtige haast een aardappelzak
onder zijn jas te voorschijn.
Nu vlug
Wat was dat Onwillekeurig sprong hij naar de
deur en hield ze toe, terwijl het koude zweet op zijn
voorhoofd parelde. Hij had geen stap vernomen, maar
aan de buitenzijde der deur stond iemand en tastte er
aan rond. En thans gleed zachtjes en behoedzaam een
sleutel in het gat.
Op dat oogenblik ging Ravens kaars uit, en met eeu
blinden sprong ging hij terzijde en drong zich in een
heek, terwijl iemand zachtjes binnenkwam en toen, als
verwonderd over de verbazende gemakkelijkheid, waar
mee de deur meegaf, bleef staan.
Het was een man. Raven zag hem op een verdachte
manier rondsluipen en zich onderzoekend over de met
kostbaarheden bedekte tafels buigen. Vervolgens zet
te hij een koffer, dien hij in de hand had gedragen,
neer, stak een kaars aan en stak deze in een vaas. Ra
ven bemerkte nu, dat hij een lichten reismantel met
hoog opgeslagen kraag droeg.
Zijn vingers waren handiger, sneller dan die van
Raven, en binnen enkele seconden, nog voor deze recht
wist wat gene van plan was, had de gapende opening
van den koffer de helft der kleinere kostbaarheden ver
slonden.
Hé had eeu beweging hem verraden?
Raven wist het niet. Nevels golfden voor zijn
oogen, en hij zag niets dan dat andere gezicht, waar
uit elke druppel bloeds was geweken. Een oogenblik
staarden ze elkaar roerloos aan. Toen week de man
in den mantel ontzet terug.
Raven volgde hem. Ten opzichte van het schande
lijke dubbele spel, dat deze rnensch had gespeeld, was
een doodelijke koelbloedigheid over hem gekomen.
den dag 34 treinen per uur loopen.
Op 1 September heeft de Underground op hare lij
nen ook het systeem van 6 rittenboekjes tegen eenigs-
zins lager tarief ingevoerd, eene concessie die de En
gelsche spoorwegmaatschappijen slechts zelden aan het
publiek maken.
Sommige groote Engelsche spoorwegmaatschappijen
vooral de Great Eastern Railway (die o. m. eigenares
is van de stoomvaartverbinding HarwichHoek van
Holland) schijnen onder verminderd passagier- en
vrachtvervoer te lijden. Vermoedelijk zal de nog
versch in het geheugen liggende ramp van de „Ber
lin" wel niet nagelaten hebben invloed op bet passa
giersvervoer uit te oefenen. Voor een paar weken
heeft de maatschappij aan haar personeel en arbeiders
een circulaire gericht, waarin zij mededeelde tot be
zuinigingen te moeten overgaan en daarom het vol
gende jaar o. m. de volgende bepalingen in werking
zou stellen
lo. dat in eenige takken van dienst de maximum
salarissen tot minimumsalarissen zouden gereduceerd
worden.
2o. dat gedurende de vacantietijd van het personeel
geen salaris zou uitgekeerd worden;
3o. dat de verhooging van salaris na een zeker aan
tal dienstjaren zou ingetrokken worden en nog vele
andere beperkende bepalingen. Dat zulk een besluit,
vooral bij de betrokken spoorwegambtenaren- en ar
beidersorganisaties .groote ontevredenheid beeft ver
wekt, is wel te begrijpen, maar de maatschappij scheen
door hare financiëele positie onherroepelijk tot dit be
sluit gedwongen te zijn.
Het theaterseizoen ig. in vollen gang. Franz Lehars
„Lustige Wittwe" is nu al 4 jaar lang onafgebroken
met Miss Elsie in de titelrol in Daly's theater opge
voerd en trekt nog steeds massa's volk. De managers
der verschillende schouwburgen wrijven zich verge
noegd in de handen, want eiken avond worden aan de
theaterdeuren duizenden teruggewezen en reeds lang
voor den aanvang ziet men het bordje met „House
Full" ophangen. Wonderbaarlijk is toch het geduld
der Engelschen. Op Zaterdagmiddag _b. v. ziet men
zc voor de mindere rangen van sommige schouwbur
gen 3 a 4 uur voor den aanvang der avondvoorstelling
een queue vormen, daar men op de mindere rangen
geen plaatsbespreking kent. Zij brengen hun avond
blad of een boek mee (menigeen zelfs zijn avondeten)
en wachten geduldig als schapen tot de deuren open
gaan. Geen wonder dan ook dat de theaters goede za
ken maken. Mij werd een geval verteld van een Hol
lander, die met de dagboot van Vlissingen hier aan
kwam en zijn avond tot halfeen doorbracht met het
afrijden van c.a. 30 hotels, die tot de kamers van het
personeel toe, allen tot de nok toe vol met logeergas
ten waren. Eindelijk vond hij in een hotelpension een
ruststoel in de eetkamer.
Men schrijft de groote drukte toe aan de vele at
tracties die Engeland's hoofdstad den plezierzoeken-
den vreemdeling in dezen zomer biedt en naar de En-
gelsch bladen melden klaagt men in de groote Fran-
sche en Duitsche bad- en kurplaatsen steen en been
over het slechte vreemdelingenseizoen. In Blooms-
bury, de wijk van Londen, waar de meeste boarding-
houses (pensions) te vinden zijn, is letterlijk geen ka
mer te bekomen.
In de musichall-wereld is het onderwerp van de
dag het engagement van Harry Lauder, den bekenden
Sehotschen dichterzanger van Tivoli. Hij gaat naar
Amerika voor eenige weken, tegen het aardige sala-
risje van tusschen 1500 a 2000 pd. st. per week. Nu
zijn hier in Engeland de salarissen der musichall-ar-
tisten enorm en dikwijls hooger dan dat van een mi
nister,. maar dit feit spant toch de kroon. Koning
Edward had Harry Lauder uitgenoodigd tot het hou
den zijner voordrachten en moet zich uitstekend ge
amuseerd hebben bij het aanhooren der dikwijls niet
al te decente liedjes van den musichallartist. En ko
ning Eduard is een man van smaak en ondervinding
H. K.
„Dief!" klonk het hem sissend tegen. „Dief!"
„Een ditogaf Raven terug. „Een dito, mister
Stephan Ablewhite!"
Naar de deur gaand, plaatste hij zich met den rug
daartegen.
Bliksemsnel sprong Ablewhite op hem toe. Tweo
magere, zenuwachtige handen grepen naar zijn keel.
Maar door een doffe aankomende slag getroffen,
tuimelde de aanvaller terug en stond nu kuchend en
tandenknarsend tegenover Raven.
„Weg daar," siste hij. „Weg je kunt gaan doe
wat je wilt ik wil niet verder vragen
„Dat weet ik," antwoordde Raven hoonend.
„Misschien zal men je wel eerst ondervragen."
Dit zeggende keerde hij zijn hoofd half om. Hij meen
de een zachtgeruisch te hebben gehoord. Gebruik ma
kend van dit oogenblik sprong Ablewhite als een kat
op hem toe. Een hevige strijd ontstond. Ravens ge
zicht bloedde, doch zijne armen hielden de slanke taille
van den man omvat.
Een toen
Dat zachte gesteun iedere snik zou Raven nog
lang in de ooren klinken.
In de wijd geopende deur stond als een geestesver-
sehijning Nora Hartley in een wit morgengewaad, het
starre bloedlooze gezicht omgeven door het lange los
hangende haar.
Beide mannen stonden plotseling roerloos, als ver
lamd van schrik, en lieten elkaar los.
„Nora!" riep Ablewhite toen plotseling brutaal, „ik
heb je juweelen gered! Die man daar was hier binnen
gedrongen had de deur opengebroken kijk!"
Hij wees op den koffer.
Maar zij zag niets, scheen hem niet te hooren. De
blik uit baar groote oogen bleef onveranderlijk op Ra
ven's gezicht rusten.
(Eerste publicatie).
Lad. Vetesnik te Osily.
abode f g n
Mat in 2 zetten.
Oplossing van probleem No. 142, (C. Tl. P. Hamilton).
1 L d2 1.4 enz.
Naar onze meening ean werkelijk fijne sleutelzet.
Alle anders 1ste zetten falen op If 8 waardoor
het witte paard op e7 gebonden wordt.
Verbetering. In No. 144 moet de zwarte pion
cp b3 ten zwarte looper zijn.
Goede oplossingen ontvingen wij van de heeren
P. C. Bakker Ozn., P. J. Boom, F. Böttger, O.
Bramer, G. van Dort, G. ImLülzen, en G. Nobel,
allen te Alkmaar; Da. H. Groecevrld te Vlijmen, Mr.
Ch. Enschedé te Haarlem, C. C. J. de Ridder te
Ede, F. Bakker en H. Weenink te Amsterdam, J.
H. de Ruwe te Hilversum, P. Ooijkaas te Limmen,
„Schaaklust" te Koedijk, O. Boomsma te Kampen,
G. Feith Jr. en C. J. Strick van Liuschoten te
Bunniksis.
In de Septemberaflevering 1902 van het Tijdschrift
van den Nederlandsehen Schaakbond, lezen wij in de
Probleemrubriek het volgende
„No. 1130 en 1136 van Lad. Vetesnik. Slechts b'j
hooge uitzondering- plaatsen wij twee nimmer gepubli
ceerde problemen van denzelfden componist in bet
zelfde nummer. Waarom wij het ditmaal deden, zal,
hopen wij, uit het volgende blijken.
In het voorjaar schreven wij den heer Vetesnik dat
wij nog nimmer een 2zet van hem hadden gezien en
dat wij er zoo gaarne een voor het Tijdschrift zouden
ontvangen, die nimmer gepubliceerd was. Het ant
woord laten wij hier, liefst onvertaald, volgen: Sie
wünschen horibele dictu einen Zweiziiger von mi r.
In meinein ganzer 20-jahrigen Sehachleben habe ich
nru einen Zweiziiger ich kenne nicht ein mahl die
Stellung den zweiten sende ich lieute Ihnen." Uit
eene nadere correspondentie bleek ons dat de eerst
bedoelde 2zet waarschijnlijk nooit gepubliceerd is1).
Wij schreven den heer V. dus, dat wij er grooten prijs
op stelden, den 2zet te publiceeren omdat het zonder
twijfel een merkwaardig voorrecht zou zijn indien ons
Tijdschrift den eersten 2zet bevatte, die ooit van
hem gepubliceerd was en dat wij, om dit beter te doen
uitkomen, dan gelijktijdig een zijner elegante, nog
nimmer gepubliceerde 2zetten zouden plaatsen."
Zoo schreef de toenmalige probleemredacteur van
het Tijdschrift circa zes jaren geleden. Wat nu ons
zeiven betreft, zoo hebben wij een enkele maal nog wel
eens 2zetten van den heer Vetesik gezien, die intus-
„Ravenhijgde ze. „Raven
Raven's hand gleed haastig over zijn kin de baard
was verdwenen.
Zijn hoofd zonk plotseling op zijn borst. Nora was
het geweest, die zijn vrouw en kinderen heimelijk geld
had gezonden.
„Ja, juffrouw Nora, ik ben het," mompelde hij schor.
Een drukkende pauze ontstond.
Toen beproefde Ablewhite Nora te naderen en bare
hand te drukken, maar zij weerde hem af, liep lang
zaam naar den koffer en keek er in.
Toen zij zich weer omkeerde, was Ablewhite verdwe
nen.
„Laat hem maar gaan, juffrouw Norazei Raven.
„U weet niets en behoeft ook niets te weten."
„Ik weet," zei ze toonloos. „En nog voor ik liet
wist, vermoedde ik reeds, dat het zijn koffer was. En
ik weet, dat u
„Ja," mompelde hij, den anderen kant opkijkend,
„ik was hier een minuut voor hem niet langer. Ik
kwam om mij te wreken, dat is het eenige onderscheid.
Doet u maar wat u wilt, juffrouw Nora ik zal niet
wegloopen en nooit zal een woord tegen hem over
mijn lippen komen."
Nora was voor een stoel op de knieën gezonken. Het
hoofd in de armen verborgen vocht ze zwijgend den
harden strijd uit, die aan een liefhebbende vrouw kan
worden opgelegd. Ze wist, dat iedere minuut de af
stand grooter werd tusschen haar en den man, dia
haar hart sleqhts ontvangen had om liet te breken.
Toen ze weer opstond scheen een starre ijskoude
rust over liaur te zijn gekomen. Hij was in veiligheid
de tragedie van dezen nacht zou aan de buitenwe
reld nooit bekend raken.
„Daar is de deur," zei ze zacht. „Je kunt gaan. Je
bent gewroken."
