DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
VERKIEZING voor den GEMEENTERAAD.
No. 228.
Honderd en tiende faarg&ng.
1908.
WOENSDAG
30 SEPTEMBER,
Hoofdelijke Omslag»
FEUILLETON.
]>e geheimzinnige adressen.
BINNENLAND.
'Oeze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1,—
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën:
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Tweede Kamer.
ALIMAARSC1E C0ÜRANT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
brengen ter algemeens kennis, dat. het eerste sup
pletoir kohier van den hoofdelijke» omslag, dienst
1908, den len September 1.1. door den Gemeenteraad
vastgesteld en bij besluit van 23 S ptem er d.a.v.
door de Gedeputeerde Staten goedgekeurd, op heden
aan den Gemeente-Ontvanger ter invordering is uit
gereikt, terwijl een afschrift daarvan gedurende vijf
maanden ter gemeente-secretarie voor een ieder ter
inzage is nedergelegd.
Bezwaren tegen de aanslagen kunnen op ongezegeld
papier bij den. Gemeenteraad ingediend worden bin
nen drie maanden na den dag der uitreiking van de
aanslagbiljetien.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
26 Sept. 1908. DONATH, Secretaris.
Da BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR
Gelet op art. 65, laatste alinea der Kieswet,
Brengt ter algemeene kennis, dat op Dinsdag, 6
October a.s., van des voormiddags 8 tot des na
middags 5 uur de herstemming zal plaats hebben voor
a. één lid van den Gemeenteraad voor het 2e kiesdistrict
waarvoor candidaten zij a de heer en D GO VERS
en W. WOLZAK.
Het stembureau houdt zitting in een lokaal van de 3e
Gemeenteschool aan den Koningsweg, hoek Lombardsteeg
b. één lid van den Gemeenteraad voor het 3e kiesdistrict
waarvoor candid aten zijn da heeren J. F. M. EN DEL
en J. POT.
Het stembureau houdt zitting in een lokaal der 2e Ge
meenteschool aan de Oudegracht, tegenover het Wildemans
hofje.
Artikel 128 van het Wetboek van Strafrecht luidt
„H j, die opzettelijk zich voor een ander uitgevende,
„aan eene krachtens wettelijk voorschrift uitgeschre
ven verkiezing deelneemt, wordt gestraft met gevan
genisstraf van tan hoogste één j .ar."
Alkmaar, Da Burgemeester voornoemd,
September 1908. G. RIPPING.
ALKMAAR, 30 September.
In Amerika wordt thans de verkiezingsstrijd om het
presidentschap gevoerd met een heftigheid, welke zelfs
voor Amerikaansche toestanden zeldzaam is, en waar
bij zaken aan het licht worden gebracht, welke men
zelfs in „het land der onbegrensde mogelijkheden" niet
verwacht zou hebben.
Daar is in de eerste plaats het geval-Eoraker. Fora
ker was een der invloedrijke leden van de republikein
sche partij, totdat de bekende candidaat en democraat
Hearst, een man, die over een reeks dagbladen be
schikt, met de onthulling kwam, dat die Foraker in
nauwe betrekking stond tot de Standard-Oil-Trust.
President Roosevelt en de man, die hem hoopt op te
volgen, Taft, sloegen geloof aan deze beschuldigingen
en lieten Eoraker vallen. Inderdaad is gebleken, dar
de trust met geld en goede woorden maar vooral
met het eerste veel van Eoraker gedaan heeft weten
te krijgen. Eoraker antwoordde, dat de president op
dit punt ook eeii ruim geweten had, en dat Taft even
min zuiver op de graat was.
Onmiddellijk na de gebeurtenis mengde de president
zich zelf in den verkiezingsstrijd: hij schreef aan den
democratischen candidaat Bryan, dat de penningmees
ter van het nationaal-democratische comité Hackell,
De winter was buitengewoon streng. Een scherpe
noordoosten-wind blies, de daken der huizen waren be
dolven onder de sneeuw. Op zulk een kouden dag
hoorde de postcommies Robertin, juist toen hij zich
voor zijn lessenaar zou zetten, een zacht kloppen aan
het loket. Snel opende Robertin het luikje en onmid
dellijk daarop stak een lang, groot hoofd met vuurrood
haar in de opening. Terwijl de ambtenaar dit vreem
de gezicht nieuwsgierig opnam, werkte de man zich
halverwege door 't loket, zoodat men het volle gezicht
had op zijn magere gestalte, zijn versleten jasje en de
lichtgrijze broek, die als geplakt zat om zijn dunne
beenen. Dit beeld van volslagen armoede werd vol
tooid door een oude fagot, die de stumper onder den
linkerarm droeg. Hij rilde van de koude. Op zijn
vervallen gelaat spiegelde zich een wereld van ellende
af. De deemoed, die uit zijn groote oogen sprak, wek
te zelfs het medelijden van den wat ruwen Ro'bertin,
die, minder barscli dan gewoonlijk, den vreemdeling
vroeg
„Wat wenscht ge?"
„Pardon," antwoordde de vreemdeling in zuiver El-
zassisch dialect, „ik heet Zimmermann en wou gaarne
Weten
„U komt zeker om een brief onder dat adres?"
„Ja, juist 1"
„En waar moet die vandaan komen?"
„Uit Schwalbach!"
De commies bukte zich over zijn lessenaar en haalde
uit een der loketten een brief in een dun couvert,
waarop met hanepooten van de ergste soort gekrab
beld was:
gouverneur van Oklahoma een advocaat van kwade
zaken was. Bryan antwoordde dat hij zou afzien van
UIT DE PERS.
de medewerking van Hackell, al achtte hij diens
schuld niet bewezen, terwijl de man- in-kwestie be
weerde, dat hij het slachtoffer was van de handelin
gen van een naamgenoot, die.... tot de republikein-
sehe partij behoort!
Het is een merkwaardige briefwisseling, die van Bry
an en Roosevelt, welke onmiddellijk door de telegraaf
en de pers wereldkundig gemaakt wordt. Bryan ver
wijt bijv. Roosevelt, dat deze, de trustbestrijder, bij
zijn vorige verkiezing de kleinigheid van 250.000 dol
lars van den spoorwegkoning ITarriman in ontvangst
heeft genomen voor de verkiezingskas, terwijl de repu
blikeinen nu nog gelden van de trustmannen ontvan
gen!
Roosevelt ontkent dit niet, maar hij verdedigt het
feit met de bewering, dat een overwinning van de de
mocraten een ramp zou zijn, zedelijk zoowel als finan-
eiëel. Ka deze verklaring gaat hij zijn tegenstander
te lijf, daarbij aanhalende het geval Hackell, en het la
kende, dat Bryan niet onmiddellijk in de schuld van
dezen man heeft geloofd. „In groote tegenstelling
met uw houding in dit geval staat die van Taft in het
geval Eoraker. Van de verschillende soorten corruptie
is de ergste, die, welke zich verbergt achter het masker
van volksleiding en welke de gemeenste menschelijke
hartstochten tracht te vleien. Hackell is het beste ty
pe, van dit soort corruptie. Dat hij het natuurlijk ge
volg van zijn poging was, om uwe leerstellingen in de
praktijk te brengen, staat bij mij buiten twijfel."
Wat zegt men van zulke taal, geschreven door het
hoofd van een groote republiek, over een man, die zijn
opvolger kan zijn.
Wat zegt men er van, dat Hackell in een verkie
zingsvergadering Roosevelt uitscheldt voor the grea
test, crook (de grootste schavuit), een rascal (ellende
ling), een „schandelijk leugenaar, die zelfs geen eer
genoeg bezit, om zijn onbeschaamdheid te erkennen.l
En men is in Amerika nog maar in het begin
van den eigenlijken verkiezingsstrijd, die nog één
maand moet duren.
Zoo ingezet, kan hij de hartstochten van het volk in
ongekende mate in beweging brengenen tevens den
eerbied van de burgers voor het presidentschap aan
zienlijk doen verlagen. Wij zouden het kunnen begrij
pen, wanneer vele Amerikanen onder zulke omstandig
heden, maar liever geen republiek hadden
Post-contract met de „Zeeland."
De Kamer heeft gisteren zonder stemming na een
korte opmerking van den heer Jansen (Den Haag),
over het onvoldoende van de som van 15.000, welke
verbeurd wordt indien de schepen niet in Holland ge
bouwd worden, waarop door minister Bevers geant
woord werd, dat hij, die som niet als een bijzonderen
aandrang om hier te lande te doen bouwen, wensclite
aangemerkt te zien het contract met de stoomvaart
maatschappij „Zeeland" voor het vervoer van brieven
malen 50.000 voor binnenlandsch vervoer en 4 ton
gewaarborgd voor transitovervoer) goedgekeurd.
Donderdag halftwee openbare vergadering voor de
regeling van werkzaamheden.
"De raadsverkiezingen te Alkmaar.
Eenige sociaal-democratische bladen houden zich bo
zig met onze laatste verkiezing voor den gemeente
raad, waarbij de sociaal-democraten samengingen jnet
vrijzinnig-democraten.
De „Tribune," het te Amsterdam Verschijnend soci
aal-democratisch weekblad heeft een exemplaar ont
vangen van het verkiezingsblad „Gemeentebelang, or
gaan gewijd aan de Gemeenteraadsverkiezingen, ver
schijnt op ongeregelde tijden, wordt gratis verzonden
aan allen, die liever vooruit dan achteruit willen
gaan."
't Is eenvoudig een absolute onmogelijkheid zegt
do Tribune in 't krantje te ontdekken, dat er be
houdens den naam, ook nog eenig verschil is tusschen
de vrijzinnige en de sociaal-democratie. Het blad acht
dit een terzijdestelling van de sociaal-democratische
beginselen, die haar weer ga niet vindt. Het spreekt
van een „staaltje van 't diepste proletarische .verval"
en hoopt dat „de Alkmaarder partijgenooten, gezien
dat een verloochening van hun beginselen toch niet
helpt-, op grond van dit motief" „een dergelijk treurig
schouwspel" niet zullen herhalen. Ook wijst dit blad
er op dat dit „alles heeft kunnen gebeuren, zonder een
enkel woord van afkeuring van 't partijorgaan, zonder
dat de partijleiding ingreep."
Het partijorgaan Het Volk heeft gisteravond
„een nabetrachting over een verkiezing" (in Alkmaar)
gehouden. Het samengaan van de sociaal-democraten
met vrijzinnig-democraten, het beleggen van één ver
gadering, acht het blad niet erg. Van den heer Men-
dell vindt het het een „ergerlijke onbescheidenheidom
geen krasser woord te gebruiken de Alkmaarsche
partijgenooten, wegens hun samengaan in dit ééne ge
val, met de vrijz.-dem., hoogelijk te prijzen in tegen
stelling met de soc.-dem. van elders en het schijnt dat
partijgenoot Uitenbosch, die Vliegen verving, dat op
zich heeft laten zitten. Intusschen is dit meer een sa
menloop van omstandigheden; waren de oorspronkelijk
gevraagde sprekers niet verhinderd geweest, dat ware
niet gebeurd."
„Erger zoo gaat het blad voort en hier sluiten
wij ons geheel bij de op de afdeeling Alkmaar geoefen
de kritiek aan, is het gezamenlijk uitgegeven verkie
zingsblaadje. Daarin heeft werkelijk de partij afstand
gedaan van haar eigen standpunt, de argumenten
voor de vrijz.-dem. kandidatuur en voor de sociaal-de-
mokratische, zijn niet uit elkaar gehouden, onze schrij
vers hebben daarin dingen gezegd over vertegenwoor
diging van „algemeen" belang en van het behartigen
van de belangen van „alle" burgers, die niet door den
beugel kunnen. Zelfs staat er dat men een man moet
hebben die niet '11 bepaalde klasse dient. Dat mag
'n sociaal-demokraat niet zeggen omdat 't niet juist
is. Onze partij is een klassepartij, en behartigt klasse-
belangen. Dat mag een soc.-dem. niet verzwijgen en
zeker niet loochenen.
Het ware een kleine moeite geweest iedere partij een
eigen verkiezingsblaadje uit te laten geven, waarin
ieder zijn eigen standpunt in zijn eigen taal verdedi
gen kon. Ze zou allicht heel wat overtuigender heb
ben geklonken.
Zooals in Alkmaar de samenwerking is toegepast, is
ze verkeerd, zegt het blad, dat vervolgens de „Tribune"
onder handen neemt, welke zich „als gewoonlijk' weer
heeft vergalloppeerd, waar liet het gebeurde in Alk
maar op rekening zette van van de revisionisten.
„liet was de „Tribune," die, op 25 April jl„ na het
Arnliemseh congres, schreef: „ruim één vierde van de
afgevaardigden bleven achter ons staan." Welnu, on
der dat één vierde dat achter de „Tribune" stond, was
ook. de afdeeling Alkmaar, door de „Tribune" zelf
dus ingedeeld bij de „Marxistische" afde>elingen, en
afgevaardigde op het oongres was partijgenoot Eenijn,
dezelfde die nu in Alkmaar als candidaat stond, dus
zeker op den gang van zaken zijn „Marxistischen" n»
vloed heeft kunnen doen gelden."
Het Volk eindigt met- de verklaring: „Als onze
partij zich verder begaf op den weg door de Alkmaar-
ders ingeslagen, zouden wij dat spoedig ook doen.
Voorkomen is hier beter dan genezen en wij zijn er
zeker van dat de Alkmaarsche vrienden nu zelf al lang
hebben gevoeld wat er mis was. En dat doen ze een
volgenden keer anders."
RECHTZAKEN.
Arrondissements-Rechtbank te Alkmaar.
Zitting van Dinsdag 29 Sept.
Beleediging.
Do eerste beklaagde was Gorrit K.. bakker te 't
Z tnd, dia terecht stond omdat hij den gemeente-veld
wachter aldaar had beleedigd door hem het woord
„smeris" toe te voegen in den nacht van 12 op 13
Augustus, toen de veldwachter langs beklaagde's woning
reed. Getuige Johannes Barnardus Middelei heeft be
klaagde het beleed igende woord hooren bezigen. Door
den eff. van justitie werd wegens dit misdrijf geëischt
f 10 boete subsidiair 14 dagen hechtenis.
Onvoorzichtig.
Mot de kermis te Heiloo in Juli gehouden, zat in
het café van den he?r Ruiter aldaar een gezelschap
van vier personen, waaronder Neeltje Verver. Bartel
H. van Alkmiar, die allerlei flruwe aardigheden tegen
hen verkocht, trok ten slotte een Btoel onder Neeltje
weg, die daardoor op den grond viel. Neeltji was
volgans getuige Smiers dadelijk buiten kennis en is
onder behandeling gesteld van dr. Straver, die ver
klaarde dat zij vier weken lang niet in staat is ge
weest, iits uit. te voeren.
De eisch tegen beklaagde luidt 3 weken gevange
nisstraf.
Beleediging.
B klaagde Jan K. te Westwoud had in den nacht
van 9 op 10 Augustus in 't café van Bloemendaal
den veldwachter Rideahoog uitgescholden, waarvoor
tegen hem 14 dagen gevangenisstraf geëischt werd.
Mishandeling.
Ii een herberg te Sint Pancras was den 13den
Augustus ruzie, die er op uitliep, dat Pietêr
H., arbeider te S Pancras N colaas Trompetter sloeg
eerst met de hand, daarna met een steen. Trompetter
bloeddo aan zijn oog. De officier wil wegens het
blanco strafregister van dezen beklaagde geen hooge
straf eischen. Geëischt wordt f 7 boete, subsidiair 7
dagen hechtenis.
Verzet.
Do veldwachter van der Molen te Noord-3cbarwoude
wilde den lOen Augustus Floris M. te Zuid-Sohar-
woude, die dronken was, opbergsn. Plons verzette
zich hiertegen evenwel hevig, waarom bij thans 10
dagen gevangenisstraf tegen z'ch hoorde eischen.
Diefstal van rokken.
Adri-.na Elisabeth B. te Den Holder zag kleding
stukken hangen op da lijn van Adriana Nicolai. Zij
n im twee rokken weg en verkocht die aan getuige
Duifje Groen, die verklaart de rokken gekocht te
hebben in het laatst van Mei.
Tegen A iriana B. werd wegens diefstal 3 weien
gevangenisstraf geëischl
De relletje ste Hoorn.
Jan T. timmerman te Hoorn was den 2Aug. hij
de r-Jlotjea te Hoorn herhaaldelijk aangemaand om
door te loopon, aan welke vermaning hij echter geen
g-hoor wil ie g -ven. Hij dreigde den agent, die de
ord - moest horstellen met een beitel en wierp die
later mi ar hem toe. B-klaagde ontkent dit.
Door den officier van justitie wordt tegen 1. i
maanden gevangenisstraf geëischt. j
M-. Roeringh van Hoorn, verdediger voor beklaagde
laat in zija pleidooi ui komen, dat deze zonder opzet
h eft gehandeld.
Brutaal.
Gerrit S. f j juwerman en Cornelis V. zeeman, beiden
„Den Heer
Zimmermann
Muziekkunstenaar,
tijdelijk
te Parijs
Poste-restant."
Deze zes regels waren de een nog slechter dan de an
dere geschreven. Boven dit zonderlinge adres prijkte
een met blauw potlood geschreven cijfer, evenals een
strafportzegel, daar de brief ongefrankeerd verzonden
as.
„Tien centimes strafport," zeide Robertin, terwijl hij
den brief aan Zimmerman overhandigde.
Deze bekeek het adres met de grootste attentie en
gaf daarna den brief weder'terug.
„Is de brief niet voor u?" vroeg de commies verwon
derd.
„Ja, neen, dat wil zeggen.... Keen, neen, hij is
nie^voor mij," stotterde Zimmermann verlegen, ter
wijl over zijn mager gelaat een blos toog.
„Ku, dan heb ik niets voor je," antwoordde de amb
tenaar.
„Dan zal ik zoo vrij zijn op een anderen keer terug-
te komen," zeide de man met de fagot deemoedig en
verwijderde zich langzaam.
Robertin was de wonderlijke verschijning reeds we
der vergeten, toen hij dezen veertien dagen later we
der aan het loket zag. Er was weder een brief voor
Zimmerman ontvangen, met hetzelfde adres en onge
frankeerd als de eerste. De ambtenaar haalde onwil
lekeurig den brief uit liet loket en gaf hem Zimmer
mann. Weer bekeek de man het adres van alle zijden.
Nadat hij letter voor letter van het zonderlinge adres
bekeken had, gaf hij hoofdschuddend den ambtenaar
den brief weder terug, boog en verwijderde zich.
Veertien dagen later verscheen Zimmermann voor
de derde maal aan het loket. Kauwelijks had Rober
tin hem ontdekt of hij nam zich voor, dit merkwaar
dig raadsel op te lossen. De oude. commies was in den
grond een goede kerel, doch hij kon niet hebben, dat
men een loopje met hem nam en hij vermoedde dat
zijn nieuwe klant hem een koopje leverde.
Daarna snauwde hij den man met de fagot af en de
ze verdween druipstaartend.
Den volgenden Zondag het kantoor was ternau
wernood geopend -klopte Zimmermann weder be
scheiden aan het loket.
„Wie daar?" vroeg Robertin scherp, die den man
reeds herkend had.
„Pardon, mijnheer de directeur, ik ben liet, Is
„Er is niets voor uriep Robertin.
„Kiets?" klaagde de muzikant. „Werkelijk niets?
Pardon dan. Maar misschien is mijnheer mijn naam
vergeten. Ik heet Zimmerman.
„Dat weet ik," bromde de ambtenaar.
„Is er niets?" vroeg de andere nogmaals. „Niets?
Dat is onmogelijk!"
„Hier is wel een brief uit Schwalbach," zeide Rober-
tin ijzig kalm, „doch daar ge reeds herhaaldelijk brie
ven met het adres Zimmermann geweigerd hebt, is er
niet de minste reden voor mij u dezen te laten zien."
De muzikant keek den ambtenaar sprakeloos aan.
Vaalbleek werd zijn gelaat. Smartelijk trokken zijn
lippen zich samen, in zijn oog blonk een traan.
Robertin moest al zijn wilskracht samenvatten om
geen medelijden te toonen.
„U wil me den brief dus niet laten zien?" stamelde
Zimmermann geheel ontdaan.
„Ge hebt er toch niets aan
„Och toe, laat u me even het adreis zien, even zien,
anders niet, mijnheer de directeur," smeekte Zimmer
mann.
„Loop naar den....!" schreeuwda Robert in, „denk
je, dat ik hier voor mal sta?"
Pats, het loket was dichtgeworpen.
Plotseling bleef hij beteuterd staan. Luid snikken
trof zijn oor. De arme muzikant stond met het hoofd
in de handen en snikte.
„Wat is er toch?" vroeg Robertin.
Zimmermann hief het betraande gezicht op, be
proefde te glimlachen, doch dit mislukte hem geheel
en al.
„Pardon, mijnheer," stamelde hij, „ik kan het niet
langer uithouden en zal u de volle waarheid maar zeg
gen. Ik kom uit Schwalbach, maar ik moest mijn
dorp verlaten, omdat ik mijn huisgezin er niet onder
houden kon. Ik wandelde naar de hoofdstad en blaas
hier op mijn fagotop de binnenplaatsen, weet u.
Daar worden me nog wel eenige sous toegeworpen en
div -stuur ik naar huis. De dienstmeisjes geven ine den
kost ik slaap in een stal. en zoo kom ik door
de woteld! Thuis, lieve'hemel, mijn vrouw heeft geen
geld om postzegels te koopen. En toen hebben we af
gesproken, dat zij en de vijf kinderen elk een regel op
het adres -zouden schrijven. Bij de jongste moeten ze
nog de hand vasthouden, maar ze krabbelt al heel aar
dig. Als ik dus het adres lees, dan weet ik of thuis
alles goed is. Het adres zegt me alles. En nu u alles
gehoord hebt, vernietig niet de, toekomst van een va
der, wiens leven, wiens geheele wereld vrouw- en kinde
ren' zijn. Lieve, beste mijnheer, vergeef me 1"
Robertin scheen het ondanks de koude warm te heb
ben. Hij streek tenminste met zijn zakdoek over zijn
gelaat. Toen gaf hij den fagotist den brief, nam uit
zijn beurs drie francs, wierp ze in zijn kas en legde
daarvoor postzegels op het plankje van het loket.
„Voor het frankeeren," riep hij. „Je mag den Staat
niet bestelen!"
Pats, zei het luikje, en Robertin telde verder.
