DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Kamer ran Koophandel en Fabrieken. Meneer Focus als globe-trotter, -• Honderd en tiende jaargang 1908. ZATERDAG 10 OCTOBER. Werkloosheid. WONINGWET. VERKIEZING. ENGELSCIIE BRIEVEN. FEUILLETON. No. 237. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1, Afzonderlijke nummers 3 Cents. Prijs der gewone advertentiën: Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat Oroote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. r:m ff Telefoonnummer 3. ALKMAARSCIE COURANT. BURGEMEESTEE en WETHOUDERS van ALK MAAR wenschen gaarne ten spoedigste te worden ingelicht omtrent het bestaan van vakvereeni- gingen in deze gemeente. Zij noodigen daartoe estaande vakvereenigingen uit aan hun college te willen inzenden een exemplaar van de statuten en huishoudelijke reglementenmet opgaaf of zij zich bezig houden met de verzekering tegen werkloosheid. Burgemeester eu Wethouders voornoemd, Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter 8 Oct. 1908. DONATH, Secretaris. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar gelet op art. 9 der Woningwetherinneren verhuur ders van woningenwelke drie of minder ter t ewoning bestemde vertrekken bevattenaan hunne verplichting, om, onverschillig of de woning op zich zelve een gebouw vormt dan wel van een gebouw deel uitmaakt, van die woningen, voor zoover daarvan nog geene aangifte is geschied, aangifte te doen bij het bestuur der gemeente, waarin zij zijn gelegen, waarvoor aangifte biljetten ter gemeente-secretarie kosteloos verkrijgbaar zgn. Verhuurders van woningen zijn voorts verplicht telkens nieuwe aangifte te doen binnen «en maand nadat de woning door een nieuwen huurder is be trokken. Niet nakoming van deze verplichtingen is strafbaar met eene geldboete van ten hoogste f 25. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter. 80ctober 1908. DONATH, Secretaris. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK MAAR brengen, ter voldoening aan art. 10 al. 4 van het Algemeen reglement voor de Kamers van Koop handel en Fabrieken, ter kennis van belanghebbenden, dat de verkiezing, tengevolge der periodieke aftreding van de heeren A, J. T. Conijn, J. G. Potgieser en P. J. Boom, als leden der kamer van koophandel en fa brieken in deze gemeente is bepaald op Donderdag 19 November a s. van des voormiddags 10 tot des middags 12 uur, in een der lokalen van het stadhuie. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter. 8 October 1908. DONATH, Secretaris. LONDEN, October 1908. Congres op congresEngeland en wel speciaal Lon den leeft in de laatste weken in het teeken der groote internationale congressen. Eerst het groote Roomsch- Katholiêke congres dat tienduizenden naar Engelands hoofdstad gelokt heeft en daarna het in Oxford gehou den History of Religions (godsdienst in den loop der eeuwen) Congress, waar de debatten over de stelling van professor Haupt dat Jezus Christus niet als Jood geboren was de algemeene belangstelling hebben ge wekt. En nu in deze week is in Londen bet eerste interna- door F. DE SINCLAIR, Schrijver vanMeneer Focus sis hypnotiseur, en 9) -o- „Willen we daar 'n glaasje bier gaan drinken?" zei-ie, bot er op, terwijl-ie op 'n huisje wees, waar 'n paardentrog voor stond, uit welke omstandigheid z'n dichterlijke geest blijkbaar dadelijk concludeerde, dat er van binnen ook wel 'n menschenlafenis zou te krij gen- zijn. Meneer Focus ging aarzelend mee, want dergelijke uitgangetjes stonden eigenlijk niet op "t programma van z'n wereldtour. Bovendien moest-ie alles, wat-ie verteerde, betalen van de opbrengst van z'n prent briefkaarten. Evenwel, hèèl stiekum had-ie 'n kleine voorraad zilvergeld uit Carolien's portemonnaie in z'n vestjeszak laten glijden. „Je kan niet es weten. had-ie gepeinsd als 'n voorzichtig man. En dat kwam hem nu te pas, want zoodra ze aan 'n klein tafeltje voor 't raam, waar ze door 'n blauwe hor 'n fraai uitzicht hadden op 'n aardappelveld, hadden plaats genomen, kwam de dichter tot de ontdekking, dat-ie z'n geld in z'n smoking had laten zitten en dus nolens volens 'n beroep op Focus milddadigheid moest doen. Ze dronken 'n biertje, dat lauw was en verslagen en zuur, zoodat de dichter voorstelde om liever 'n cognac je te pakken, wat ze deden. „Santjes!" zei Focus, tegen z'n glaasje knipoogend. „Meneer. is er poëzie in het huwelijk?" vroeg de dichter. „Poëzie?.... nooit van gehoord," antwoordde Fo cus. „U ontmoedigt me ontzettend!" zuchtte Walther Weiland. tionale congres voor zedelijke opvoeding bijeengeko men, bestaande uit ca. zevenhonderd gedelegeerden uit alle landen der wereld, de meesten autoriteiten op op voedkundig gebied. Dat de Engelschen, die geen op voeding zonder godsdienstonderwijs mogelijk achten, zich geschokt zullen voelen door de stoute theorieën, die de vreemde gedelegeerden zeer dikwijls op dit con gres verkondigen, is waarlijk geen wonder tc noemen. Zonder twijfel echter zal dit congres zijn nut opleve ren; de wrijving van gedachten over uiteenloopende opvoedingssystemen kan indirect de aanleiding geven tot het herstellen van misstanden. Ons land is ook officieel vertegenwoordigd. Onder de vele bekende personen, die dit congres naar Londen heeft gebracht, valt vooral de bekende figuur van Oaesare Lombroso op, die zich sterk voor deze problemen interesseert. De voorbereidselen voor het in werking stellen van het wetsontwerp tot het verleenen van ouderdomspen sioenen zijn in vollen gang. Vanaf 1 Januari 1909 zullen pensioenen varieerende tusschen 1 en 5 shilling per week van staatswege worden verleend aan alle in woners van het Britsche rijk boven de 70 jaar die zonder middel van bestaan zijn. Natuurlijk wordt eerst grondig .onderzocht of degene die op pensioen aanspraak maakt Engelschman is, de laatste 20 jaar- in Engeland verblijf heeft gehouden en geen kinderen of familieleden heeft die hem of haar zouden kunnen ondersteunen. Ook degenen die geregeld ondersteu ning van armbesturen genieten of gevangenisstraf hebben ondergaan zijn uitgezonderd. En de tijd die voor het inrichten van zulk eene enorme organisatie is toegestaan is ongeveer 14 weken. Dit is toch wel wat te kort voor het inrichten van eene dergelijke ad ministratie, voor het aanstellen der verschillende co mités en der ambtenaren en het grondig onderzoeken van alle aanvragen. Want ik denk dat in Engeland, waar de armoede zoo groot is en de werkeloosheid in den laatstcn tijd zoo een omvang heeft aangenomen, honderdduizenden al of niet gerechtigd pensioenaan vragen zullen inzenden, waarvan slechts 30 a 40 in aanmerking zal kunnen komen. Een klein idee wat er voor 1 Januari 1909 moet ge reed zijn voor het uitdeelen der pensioenen geeft de indeeling der stad Londen. Londen alléén krijgt een Centraal Comité, bestaande uit 21 leden van den Ge meenteraad en twaalf andere leden uit de burgerij. Dit comité heeft ouder zich 13 subcomités elk van 9 leden voor de verschillende deelen van Londen. Het aantal pensioenambtenaren dat aangesteld is, wordt op honderden geschat. En zulk eene administratie, al is het dan ook op kleinere schaal, zal plaats vinden in elke stad en elk dorp van Groot-Brittannië. Men raamt het aantal in Londen alleen in aanmerking komende personen op meer dan 100.000. Op den dag dat de formulieren voor pensioenaan vragen aan de postkantoren verkrijgbaar waren ge steld, zag men overal vooral in de arme wijken oude van dagen reeds langen tijd te voren queue maken om een formulier te bemachtigen. Een eigenaardig ver schijnsel is het dat het aan een groot gedeelte der aanvragers zoo moeielijk viel him juist leeftijd op te geven. De meeningen over de uitwerking die de wet zal hebben zijn zeer verdeeld. In elk geval geeft de te genwoordige regeering blijk van eene humane opvat ting in hare pogingen om door deze en andere midde len zooveel mogelijk armoede en werkeloosheid te we ren. Verleden Zondag vond in Hyde Park de lang te „Wanneer komt die.juffrouw, waar u op wacht?" vroeg Focus, die al met belangstelling naar 't aardap pelveld keek. De dichter had z'n lioofd tusschen z'n handen «geno men en steunde. „Maagpijn?" vroeg Focus medelijdend. „Nog 'n cognakkie?" De dichter knorde iets van ja en twee nieuwe glaas jes met het opwekkend gouden *vocht stonden weldra in de natte kringen van de bierglazen op 't tafeltje. „Ik zie er van afsteunde de dichter, „mijn vrijheid.mijn muze. haar mag ik tcxch niet on trouw worden?" „Neezei Focus bedenkelijk, „als je d'r al een heb. dan. is 't niet netjes. „Dank. dauk. u heeft me gered?" stamelde ae dichter, z'n tweede glaasje omslaande, terwijl-ie Fo cus de hand toe stak. „Niks te danken...." grinnikte Focus, „maar 't wordt mijn tijd,' en dan deelnemend, „u ziet 'r wel. 'n beetje pips uitvooral niet te veel vruchten eten. daar komt 't van. Blijft u nog?" De dichter sloeg z'n fletse blauwe oogen op, legde de vinger op z'n mond. „Stil!.... n inspiratie!...,, Plotseling....! „Herboren vrijheid zingt mijn ziel In glijdende arabesken Pocus knikte deelnemend. „Wordt 't weer erger?" De dichter sloot even z'n oogen, vloog dan op, druk te zn nieuwen kennis de haud. „Ik blijf hier.... m'n dichtader zou bersten als ik buiten kwam.... hier zal ik langzaam door m'n vul- pen uien levenden stroom leiden in zingende strofen t begin is al heerlijkHa!.... nog juist bij tijds werd ik gered.... Vaartwel meneer Crocus! „Ajus, meneer Bouwland, beterschap!" „Ik heet Weilandsprak de dichter. „Oprecies en ik Focus „Vaartwel!. „Aju! I oen verliet de held van onze gescheidflnis 9e ga- voren beraamde groote protestmeeting tegen de Li censing Bill (drankwet) plaats. Deze wet, die in le herfstzittingen van het House of Commons defini tief zal moeten aangenomen worden, beoogt het te gengaan van den alcoholduivel door het geleidelijk in trekken van licenses (vergunningen). De in dit ont werp vervatte bepalingen zijn heel wat strenger dan onze Drankwet. Men heeft berekend dat in sommige deelen van Londen, waar b. v. in een vierkante mijl 40 a 50 vergunningen verleend zijn, dit aantal na afloop, van 10 a 15 jaar tot ver beneden de helft zal gedaald zijn. Deze wet heeft vooral bij de daarbij direct be trokken brouwerijen, branderijen, cafés enz. eene groo- te en heftige oppositie verwekt. Als uiting daarvan diende de protestmeeting. 170 extratreinen hebben uit alle deelen van het land 70.000 bij bovengenoemde be drijven betrokken personen naar Londen gebracht, waarbij zich een gelijk aantal personen uit Londen en omstreken voegde. O. m. hadden de groote brouwerij en als Burton en Bass hun personeel uit ettelijke dui zenden bestaande daarheen laten gaan. Met 80 muziekkorpsen en de banieren met toepasse lijke protest-opschriften voorop had deze grootsche de monstratie van 130.000 menschen plaats en de om standigheden in aanmerking genomen in de grootste orde. Wat mij het meeste opviel was de kalme en or delijke wijze waarop de optocht haar weg vervolgde. Het gerucht was verspreid dat werkeloozen uit alle deelen van Engeland aangeworven waren om deze meeting te doen slagen, maar werkelijk deze rustige, netgekleede menigte gaf daar niet den indruk van. Op 20 plaatsen in Hyde Park waren tribunes opge richt waar eminente Labour partijleiders, parlements leden en andere direct bij de Bill betrokken personen hunne opinie uiteenzetten en op de gevolgen van de invoering wezen. De indruk die deze demonstratie gemaakt heeft is zeer gunstig, hoewel van verschillende zijden in ons Puriteinsch Engeland aanmerking gemaakt is op het houden van eene dergelijke meeting op Zondag. Of zij echter op de plannen van de regeering invloed zal hebben uitgeoefend zullen wij moeten afzien. De toe standen in de hopcultuur zijn toch al niet florissant, daar de opwerkers in Kent in groote ellende moeten verkeeren en van alle zijden inzamelingen voor hen ge houden worden. De suffragettes houden zich in den laatsten tijd nogal rustig. Hunne werkzaamheden en propaganda beperkt zich tot het inrichten van z.g. „At Homes" voor fabrieks-arbeidsters en winkeljuffrouwen in den geest van onze Toynbee-bij eenkomsten. In den toe komststaat waarop Mrs. Pankhurst en hare volgelin gen hopen, zullen deze klassen der bevolking wel niet veel kiesgerechtigden opleveren, maar in elk geval is het streven der suffragettes om het leven der mis- deelden van de metropolis wat aangenamer te maken, wel te loven. De politie heeft nog altijd een weinig den schrik beet van de relletjes die eenige maanden geleden in het Parlementsgebouw hebben plaats gevonden. Zoo was er voor eene extra politiemacht gezorgd bij de vol trekking van het huwelijk tusschen den Engelschen minister Winston Churchill met Miss Clementine Ho- zier, daar men voor eene demonstratie van de zijde der suffragettes vreesde. Er deed zich echter geen inci dent voor. De bij de relletjes in het Parlementsge bouw gearresteerde suffragettes zijn na eenige maan den gevangenisstraf uit de Hoiloway-vrouwengevan- genis vrijgelaten. Op den dag hunner invrijheidstel ling worden zij door hunne partijgenooten in automo biel of landauer afgehaald en worden dan bij een of- lagkamer, nadat-ie behoorlijk de vertering van beiden had betaald en hij vervolgde opnieuw z'n wandeling over den rechten, stoffigen weg. De zon scheen nog steeds met onverflauwden ijver en 'n zwerm vroolijk gonzende vliegen omgaf het transpireerende hoofd van den globe-trotter weldra met 'n zwarte nimbus. at 'n rare menschen loopen er toch op den aardbol rond, peinsde hij, met z'n gedachte nog toevend bij Walther Weiland, „en waarom zouen dichters en al dat soort kunstenmakers toch altijd zoo raar gekleed zijn en hun haar zoo weinig laten knippen?" Hij wou juist bij zich zelf vast stellen, dat 't laatste geld kost en dit derhalve wel de reden kon zijn, waar om die soort heeren zoo weinig hij den kapper komen, toen z'n gedachtengang werd onderbroken door iets, wat zich op vrij grooten afstand voor hem bewoog. t Was een compacte massa, dat lcon-ie wel nagaan, want 't besloeg bijna de volle breedte van den weg. n Auto?. of 'n rijtuig? of 'n drift koeien? locus tuurde; nu eens dacht hij 't eerste, dan 't tweede, vervolgens 't derde en eindelijk twijfelde hij aan alle drie, toen-ie plotseling dat deed, waarmee-io gevoegelijk had kunnen beginnen, z'n binocle gebrui ken. Hij tuurde en tuurde door den verrekijker, zei dan. „Hé. ja, t is toch zoo.kolossaal, wat 'n dik ke. hoe s 't gos mogelijk!" stak de binocle weer in foudraal en stapte 'n beetje vlugger au. En de klaarblijkelijke verwondering van den keer 1' ocus nam eer toe dan af, al naarmate- hij de compac te massa, die hoe langer hoe meer de gestalte aannam van twee geweldige dikke dames, naderde. Op onge veer honderd Meter afstand kon hij duidelijk onder scheiden, dat het inderdaad twee leden van de andere sexe waren, een oude en een jonge, maar wat hem plotseling bijna stil deed staan, was, dat de minst dik ke van het tweetal, die toch al erg hinkte, met gewel dig krampachtige bewegingen naar den zijkant van den weg strompelde en op 'n mijlpaaltje ging zitten. Door die handeling kreeg ze den naderenden wereld reiziger in 't oog, scheen te schrikken, iets tegen die andere dame te zeggen, waarna die ook omkeek en ficieel diner in een der West-Endrestaurants als mar telaressen voor de heilige zaak bespeecht. Miss Mary- Phillips, eene Schotsche suffragette, werd na 3 maan den in Holloway gedetineerd geweest te zijn met een orkest in Schotsche kleederdracht voorop in optocht met vaandels en al in triumf naar een diner in Queen's Hall gereden. De meeste propaganda wordt gemaakt in de volks wijken van het Noorden van Londen. Eenige avonden per week kan men daar leidsters der beweging zien, staande op een grooten vrachtwagen en vandaar den eerzamen Londenschen voorstedelingen hunne toe komstplannen eu rhetorismen toebulderende. Een echt I.ondensch „cockney" publiek verzamelt zich in min der dan geen tijd om den wagen, maar begrijpt geen jota van de hoogdravende redevoeringen. De Lon- densche „street urchin," die waarlijk niets toegeeft aan onze Amsterdamsche straatjongens, neemt menig maal de gelegenheid te baat om als het wakende oog van „Bobbie" niet op hem rust, het gelaat van een der speechende dames in minder zachte aanraking te brengen met een of ander in verregaanden staat van ontbinding verkeerend projectiel. De Engelsehe rechtspleging, hoe humaan anders ook in hare toepassing, geeft nu en dan sterke blijken van onvolledig en onbarmhartig te zijn. Een geval dat in de laatste weken de openbare meening aan het gisten heeft gebracht, is dat van Daisy Lord. Daisy Lord was een meisje van nog geen 20 jaar, in het vonde lingenhuis opgevoed, die na een harde jeugd als waschmeisje en strijkster in haar onderhoud voorzag. Door een onverlaat verleid, vermoordde zij in wanhoop haar pasgeboren kindje. In de gevangenis geworpen voor deze misdaad kwam zij na 4 maanden voorarrest voor de provinciale rechtbank, bestaande uit 1 rechter en 12 juryleden die, zooals in Engeland gebruikelijk, uit de leden der burgerij gekozen worden. Deze vroede mannen verklaarden na rijp beraad strikt naar den let ter der wet handelende, Daisy Lord schuldig aan op- zettelijken moord; waarna den rechter geen andere uitweg open bleef dan het vonnis voor deze misdaad uit te spreken en wel ter dood veroordeeling. Rechter Jelf bleek menschelijker gevoelens te koes teren dan het twaalftal vertegenwoordigers der burge rij en liet er onmiddellijk op volgen dat hij zelf een verzoek om begenadiging zou indienen en verandering der straf in levenslange gevangenisstraf, wat voor een meisje van 20 jaar al even erg is. Slechts eenige groote dagbladen zooals de conser vatieve „Evening Standard" hebben een campagne op touw gezet tegen deze onmenschelijke veroordeeling, met het gevolg dat van alle kanten bij de regeering verzoekschriften inkomen om de straf van Daisy Lord aanzienlijk verminderd te krijgen. Ten slotte nog een meer sympathiek staaltje van Engelsehe rechtspraak kan het volgende geval dienen. Eene dame kocht in een bazar met eene vriendin een kam, waarop haar uitdrukkelijk verzekerd werd dat de kam van schildpad was, dat zooals men weet onbrand baar is. Een paar weken daarna vatte door onacht zaamheid der dame haar haar vuur en toen bleek dat de kam van celluloid was, dat onmiddellijk ontbrandde en ernstige brandwonden veroorzaakte. De dame stel de eSne vervolging in tegen den eigenaar van den ba zar wegens bedrog en kreeg eene aanzienlijke schade vergoeding toegewezen. H. K. toen zag Focus, dat beiden snel een geweldig levendig discours over zijn persoon voerden. Hij werd 'n beetje ongerust. Die vrouwen waren zoo onwaarschijnlijk corpulent, d'r konden wel man- nenkleeren onder zitten, je hoorde meer van aanran dingen op den openbaren weg, den laatsten tijd. Maar terugloopen, dat ging toch heelemaal niet en blijven staan nog veel minder. Was z'n vrind Bouwland nu maar mee opgekuierd, dan waren ze ten minste met z'n tweeën geweest. Focus hield z'n pas in, maar dat hielp ook al niet, want de dikste van de twee dames kwam hem al tege moet loopen; een oogenblik voelde de globe-trotter 'n neiging opkomen om op 'n drafje terug te hollen en hij bleef dan ook met 'n benauwd gezicht staan, toen d^ naderende dame hem plotseling toeriep „Ja meneer.... wij zijn het.... we verwachtten u al met ongeduld!. „Drommels,dacht Focus, „zou de faam van m'n ge weldig sportief plan me reeds vooruit zijn gevlogen?.. Dat't kras, of eigenlijk gezegd, is 't heel natuurlijk. Vrouwen houen altijd veel van zulke dingen. Op ma ma en Carolien maakte 't ook 'n kolossalen indruk, dat kon ik wel merken !En deze dame is geen verklee- de man, want ze heeft 'n stem als 'n verkouen kanarie vogel." En hij, door die overleggingen gerust gesteld, nam z'n elegant hoedje af en maakte 'n buiging, terwijl-ie naderbij trad. „Dit is nu m'n dochter Azalea, meneer 1" zei de dikke dame, met 'n elegante handbeweging op het enorme meisje wijzend, dat met 'n pijnlijk gezicht op den mijl paal zat. Focus boog opnieuw. ,,'t Is warm dames!" sprak-ie, „en die vliegen.... heb u daar ook zoo'n last van en z'n hoed afne mend, met de bijbedoeling om z'n fraaie lok te toonen, wuifde-n-ie met z'n zakdoek, de gonzende gediertes van zich af. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1908 | | pagina 1