DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Kamer ran Koophandel en Fabrieken.
Meneer Focus als globe-trotter,
-•
Honderd en tiende jaargang
1908.
ZATERDAG
10 OCTOBER.
Werkloosheid.
WONINGWET.
VERKIEZING.
ENGELSCIIE BRIEVEN.
FEUILLETON.
No. 237.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën:
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
r:m ff
Telefoonnummer 3.
ALKMAARSCIE COURANT.
BURGEMEESTEE en WETHOUDERS van ALK
MAAR wenschen gaarne ten spoedigste te worden
ingelicht omtrent het bestaan van vakvereeni-
gingen in deze gemeente.
Zij noodigen daartoe estaande vakvereenigingen
uit aan hun college te willen inzenden een exemplaar
van de statuten en huishoudelijke reglementenmet
opgaaf of zij zich bezig houden met de verzekering
tegen werkloosheid.
Burgemeester eu Wethouders voornoemd,
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter
8 Oct. 1908. DONATH, Secretaris.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alkmaar
gelet op art. 9 der Woningwetherinneren verhuur
ders van woningenwelke drie of minder ter t ewoning
bestemde vertrekken bevattenaan hunne verplichting,
om, onverschillig of de woning op zich zelve een
gebouw vormt dan wel van een gebouw deel uitmaakt,
van die woningen, voor zoover daarvan nog geene
aangifte is geschied, aangifte te doen bij het bestuur
der gemeente, waarin zij zijn gelegen, waarvoor aangifte
biljetten ter gemeente-secretarie kosteloos verkrijgbaar
zgn.
Verhuurders van woningen zijn voorts verplicht
telkens nieuwe aangifte te doen binnen «en maand
nadat de woning door een nieuwen huurder is be
trokken.
Niet nakoming van deze verplichtingen is strafbaar
met eene geldboete van ten hoogste f 25.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
80ctober 1908. DONATH, Secretaris.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen, ter voldoening aan art. 10 al. 4 van
het Algemeen reglement voor de Kamers van Koop
handel en Fabrieken, ter kennis van belanghebbenden,
dat de verkiezing, tengevolge der periodieke aftreding
van de heeren A, J. T. Conijn, J. G. Potgieser en P.
J. Boom, als leden der kamer van koophandel en fa
brieken in deze gemeente is bepaald op Donderdag
19 November a s. van des voormiddags 10 tot des
middags 12 uur, in een der lokalen van het stadhuie.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
8 October 1908. DONATH, Secretaris.
LONDEN, October 1908.
Congres op congresEngeland en wel speciaal Lon
den leeft in de laatste weken in het teeken der groote
internationale congressen. Eerst het groote Roomsch-
Katholiêke congres dat tienduizenden naar Engelands
hoofdstad gelokt heeft en daarna het in Oxford gehou
den History of Religions (godsdienst in den loop der
eeuwen) Congress, waar de debatten over de stelling
van professor Haupt dat Jezus Christus niet als Jood
geboren was de algemeene belangstelling hebben ge
wekt.
En nu in deze week is in Londen bet eerste interna-
door F. DE SINCLAIR,
Schrijver vanMeneer Focus sis hypnotiseur, en
9) -o-
„Willen we daar 'n glaasje bier gaan drinken?"
zei-ie, bot er op, terwijl-ie op 'n huisje wees, waar 'n
paardentrog voor stond, uit welke omstandigheid z'n
dichterlijke geest blijkbaar dadelijk concludeerde, dat
er van binnen ook wel 'n menschenlafenis zou te krij
gen- zijn.
Meneer Focus ging aarzelend mee, want dergelijke
uitgangetjes stonden eigenlijk niet op "t programma
van z'n wereldtour. Bovendien moest-ie alles, wat-ie
verteerde, betalen van de opbrengst van z'n prent
briefkaarten. Evenwel, hèèl stiekum had-ie 'n kleine
voorraad zilvergeld uit Carolien's portemonnaie in z'n
vestjeszak laten glijden. „Je kan niet es weten.
had-ie gepeinsd als 'n voorzichtig man.
En dat kwam hem nu te pas, want zoodra ze aan 'n
klein tafeltje voor 't raam, waar ze door 'n blauwe hor
'n fraai uitzicht hadden op 'n aardappelveld, hadden
plaats genomen, kwam de dichter tot de ontdekking,
dat-ie z'n geld in z'n smoking had laten zitten en dus
nolens volens 'n beroep op Focus milddadigheid moest
doen.
Ze dronken 'n biertje, dat lauw was en verslagen en
zuur, zoodat de dichter voorstelde om liever 'n cognac
je te pakken, wat ze deden.
„Santjes!" zei Focus, tegen z'n glaasje knipoogend.
„Meneer. is er poëzie in het huwelijk?" vroeg de
dichter.
„Poëzie?.... nooit van gehoord," antwoordde Fo
cus.
„U ontmoedigt me ontzettend!" zuchtte Walther
Weiland.
tionale congres voor zedelijke opvoeding bijeengeko
men, bestaande uit ca. zevenhonderd gedelegeerden uit
alle landen der wereld, de meesten autoriteiten op op
voedkundig gebied. Dat de Engelschen, die geen op
voeding zonder godsdienstonderwijs mogelijk achten,
zich geschokt zullen voelen door de stoute theorieën,
die de vreemde gedelegeerden zeer dikwijls op dit con
gres verkondigen, is waarlijk geen wonder tc noemen.
Zonder twijfel echter zal dit congres zijn nut opleve
ren; de wrijving van gedachten over uiteenloopende
opvoedingssystemen kan indirect de aanleiding geven
tot het herstellen van misstanden. Ons land is ook
officieel vertegenwoordigd. Onder de vele bekende
personen, die dit congres naar Londen heeft gebracht,
valt vooral de bekende figuur van Oaesare Lombroso
op, die zich sterk voor deze problemen interesseert.
De voorbereidselen voor het in werking stellen van
het wetsontwerp tot het verleenen van ouderdomspen
sioenen zijn in vollen gang. Vanaf 1 Januari 1909
zullen pensioenen varieerende tusschen 1 en 5 shilling
per week van staatswege worden verleend aan alle in
woners van het Britsche rijk boven de 70 jaar die
zonder middel van bestaan zijn. Natuurlijk wordt
eerst grondig .onderzocht of degene die op pensioen
aanspraak maakt Engelschman is, de laatste 20 jaar-
in Engeland verblijf heeft gehouden en geen kinderen
of familieleden heeft die hem of haar zouden kunnen
ondersteunen. Ook degenen die geregeld ondersteu
ning van armbesturen genieten of gevangenisstraf
hebben ondergaan zijn uitgezonderd. En de tijd die
voor het inrichten van zulk eene enorme organisatie
is toegestaan is ongeveer 14 weken. Dit is toch wel
wat te kort voor het inrichten van eene dergelijke ad
ministratie, voor het aanstellen der verschillende co
mités en der ambtenaren en het grondig onderzoeken
van alle aanvragen. Want ik denk dat in Engeland,
waar de armoede zoo groot is en de werkeloosheid in
den laatstcn tijd zoo een omvang heeft aangenomen,
honderdduizenden al of niet gerechtigd pensioenaan
vragen zullen inzenden, waarvan slechts 30 a 40 in
aanmerking zal kunnen komen.
Een klein idee wat er voor 1 Januari 1909 moet ge
reed zijn voor het uitdeelen der pensioenen geeft de
indeeling der stad Londen. Londen alléén krijgt een
Centraal Comité, bestaande uit 21 leden van den Ge
meenteraad en twaalf andere leden uit de burgerij.
Dit comité heeft ouder zich 13 subcomités elk van 9
leden voor de verschillende deelen van Londen. Het
aantal pensioenambtenaren dat aangesteld is, wordt
op honderden geschat. En zulk eene administratie, al
is het dan ook op kleinere schaal, zal plaats vinden in
elke stad en elk dorp van Groot-Brittannië. Men
raamt het aantal in Londen alleen in aanmerking
komende personen op meer dan 100.000.
Op den dag dat de formulieren voor pensioenaan
vragen aan de postkantoren verkrijgbaar waren ge
steld, zag men overal vooral in de arme wijken oude
van dagen reeds langen tijd te voren queue maken om
een formulier te bemachtigen. Een eigenaardig ver
schijnsel is het dat het aan een groot gedeelte der
aanvragers zoo moeielijk viel him juist leeftijd op te
geven.
De meeningen over de uitwerking die de wet zal
hebben zijn zeer verdeeld. In elk geval geeft de te
genwoordige regeering blijk van eene humane opvat
ting in hare pogingen om door deze en andere midde
len zooveel mogelijk armoede en werkeloosheid te we
ren.
Verleden Zondag vond in Hyde Park de lang te
„Wanneer komt die.juffrouw, waar u op wacht?"
vroeg Focus, die al met belangstelling naar 't aardap
pelveld keek.
De dichter had z'n lioofd tusschen z'n handen «geno
men en steunde.
„Maagpijn?" vroeg Focus medelijdend. „Nog 'n
cognakkie?"
De dichter knorde iets van ja en twee nieuwe glaas
jes met het opwekkend gouden *vocht stonden weldra
in de natte kringen van de bierglazen op 't tafeltje.
„Ik zie er van afsteunde de dichter, „mijn
vrijheid.mijn muze. haar mag ik tcxch niet on
trouw worden?"
„Neezei Focus bedenkelijk, „als je d'r al een
heb. dan. is 't niet netjes.
„Dank. dauk. u heeft me gered?" stamelde
ae dichter, z'n tweede glaasje omslaande, terwijl-ie Fo
cus de hand toe stak.
„Niks te danken...." grinnikte Focus, „maar 't
wordt mijn tijd,' en dan deelnemend, „u ziet 'r wel.
'n beetje pips uitvooral niet te veel vruchten
eten. daar komt 't van. Blijft u nog?"
De dichter sloeg z'n fletse blauwe oogen op, legde
de vinger op z'n mond.
„Stil!.... n inspiratie!...,, Plotseling....!
„Herboren vrijheid zingt mijn ziel
In glijdende arabesken
Pocus knikte deelnemend.
„Wordt 't weer erger?"
De dichter sloot even z'n oogen, vloog dan op, druk
te zn nieuwen kennis de haud.
„Ik blijf hier.... m'n dichtader zou bersten als ik
buiten kwam.... hier zal ik langzaam door m'n vul-
pen uien levenden stroom leiden in zingende strofen
t begin is al heerlijkHa!.... nog juist bij tijds
werd ik gered.... Vaartwel meneer Crocus!
„Ajus, meneer Bouwland, beterschap!"
„Ik heet Weilandsprak de dichter.
„Oprecies en ik Focus
„Vaartwel!.
„Aju!
I oen verliet de held van onze gescheidflnis 9e ga-
voren beraamde groote protestmeeting tegen de Li
censing Bill (drankwet) plaats. Deze wet, die in le
herfstzittingen van het House of Commons defini
tief zal moeten aangenomen worden, beoogt het te
gengaan van den alcoholduivel door het geleidelijk in
trekken van licenses (vergunningen). De in dit ont
werp vervatte bepalingen zijn heel wat strenger dan
onze Drankwet. Men heeft berekend dat in sommige
deelen van Londen, waar b. v. in een vierkante mijl 40
a 50 vergunningen verleend zijn, dit aantal na afloop,
van 10 a 15 jaar tot ver beneden de helft zal gedaald
zijn. Deze wet heeft vooral bij de daarbij direct be
trokken brouwerijen, branderijen, cafés enz. eene groo-
te en heftige oppositie verwekt. Als uiting daarvan
diende de protestmeeting. 170 extratreinen hebben uit
alle deelen van het land 70.000 bij bovengenoemde be
drijven betrokken personen naar Londen gebracht,
waarbij zich een gelijk aantal personen uit Londen en
omstreken voegde. O. m. hadden de groote brouwerij
en als Burton en Bass hun personeel uit ettelijke dui
zenden bestaande daarheen laten gaan.
Met 80 muziekkorpsen en de banieren met toepasse
lijke protest-opschriften voorop had deze grootsche de
monstratie van 130.000 menschen plaats en de om
standigheden in aanmerking genomen in de grootste
orde. Wat mij het meeste opviel was de kalme en or
delijke wijze waarop de optocht haar weg vervolgde.
Het gerucht was verspreid dat werkeloozen uit alle
deelen van Engeland aangeworven waren om deze
meeting te doen slagen, maar werkelijk deze rustige,
netgekleede menigte gaf daar niet den indruk van.
Op 20 plaatsen in Hyde Park waren tribunes opge
richt waar eminente Labour partijleiders, parlements
leden en andere direct bij de Bill betrokken personen
hunne opinie uiteenzetten en op de gevolgen van de
invoering wezen.
De indruk die deze demonstratie gemaakt heeft is
zeer gunstig, hoewel van verschillende zijden in ons
Puriteinsch Engeland aanmerking gemaakt is op het
houden van eene dergelijke meeting op Zondag. Of
zij echter op de plannen van de regeering invloed zal
hebben uitgeoefend zullen wij moeten afzien. De toe
standen in de hopcultuur zijn toch al niet florissant,
daar de opwerkers in Kent in groote ellende moeten
verkeeren en van alle zijden inzamelingen voor hen ge
houden worden.
De suffragettes houden zich in den laatsten tijd
nogal rustig. Hunne werkzaamheden en propaganda
beperkt zich tot het inrichten van z.g. „At Homes"
voor fabrieks-arbeidsters en winkeljuffrouwen in den
geest van onze Toynbee-bij eenkomsten. In den toe
komststaat waarop Mrs. Pankhurst en hare volgelin
gen hopen, zullen deze klassen der bevolking wel niet
veel kiesgerechtigden opleveren, maar in elk geval is
het streven der suffragettes om het leven der mis-
deelden van de metropolis wat aangenamer te maken,
wel te loven.
De politie heeft nog altijd een weinig den schrik
beet van de relletjes die eenige maanden geleden in
het Parlementsgebouw hebben plaats gevonden. Zoo
was er voor eene extra politiemacht gezorgd bij de vol
trekking van het huwelijk tusschen den Engelschen
minister Winston Churchill met Miss Clementine Ho-
zier, daar men voor eene demonstratie van de zijde der
suffragettes vreesde. Er deed zich echter geen inci
dent voor. De bij de relletjes in het Parlementsge
bouw gearresteerde suffragettes zijn na eenige maan
den gevangenisstraf uit de Hoiloway-vrouwengevan-
genis vrijgelaten. Op den dag hunner invrijheidstel
ling worden zij door hunne partijgenooten in automo
biel of landauer afgehaald en worden dan bij een of-
lagkamer, nadat-ie behoorlijk de vertering van beiden
had betaald en hij vervolgde opnieuw z'n wandeling
over den rechten, stoffigen weg. De zon scheen nog
steeds met onverflauwden ijver en 'n zwerm vroolijk
gonzende vliegen omgaf het transpireerende hoofd
van den globe-trotter weldra met 'n zwarte nimbus.
at 'n rare menschen loopen er toch op den aardbol
rond, peinsde hij, met z'n gedachte nog toevend bij
Walther Weiland, „en waarom zouen dichters en al
dat soort kunstenmakers toch altijd zoo raar gekleed
zijn en hun haar zoo weinig laten knippen?"
Hij wou juist bij zich zelf vast stellen, dat 't laatste
geld kost en dit derhalve wel de reden kon zijn, waar
om die soort heeren zoo weinig hij den kapper komen,
toen z'n gedachtengang werd onderbroken door iets,
wat zich op vrij grooten afstand voor hem bewoog.
t Was een compacte massa, dat lcon-ie wel nagaan,
want 't besloeg bijna de volle breedte van den weg.
n Auto?. of 'n rijtuig? of 'n drift koeien?
locus tuurde; nu eens dacht hij 't eerste, dan 't
tweede, vervolgens 't derde en eindelijk twijfelde hij
aan alle drie, toen-ie plotseling dat deed, waarmee-io
gevoegelijk had kunnen beginnen, z'n binocle gebrui
ken.
Hij tuurde en tuurde door den verrekijker, zei dan.
„Hé. ja, t is toch zoo.kolossaal, wat 'n dik
ke. hoe s 't gos mogelijk!" stak de binocle weer in
foudraal en stapte 'n beetje vlugger au.
En de klaarblijkelijke verwondering van den keer
1' ocus nam eer toe dan af, al naarmate- hij de compac
te massa, die hoe langer hoe meer de gestalte aannam
van twee geweldige dikke dames, naderde. Op onge
veer honderd Meter afstand kon hij duidelijk onder
scheiden, dat het inderdaad twee leden van de andere
sexe waren, een oude en een jonge, maar wat hem
plotseling bijna stil deed staan, was, dat de minst dik
ke van het tweetal, die toch al erg hinkte, met gewel
dig krampachtige bewegingen naar den zijkant van
den weg strompelde en op 'n mijlpaaltje ging zitten.
Door die handeling kreeg ze den naderenden wereld
reiziger in 't oog, scheen te schrikken, iets tegen die
andere dame te zeggen, waarna die ook omkeek en
ficieel diner in een der West-Endrestaurants als mar
telaressen voor de heilige zaak bespeecht. Miss Mary-
Phillips, eene Schotsche suffragette, werd na 3 maan
den in Holloway gedetineerd geweest te zijn met een
orkest in Schotsche kleederdracht voorop in optocht
met vaandels en al in triumf naar een diner in
Queen's Hall gereden.
De meeste propaganda wordt gemaakt in de volks
wijken van het Noorden van Londen. Eenige avonden
per week kan men daar leidsters der beweging zien,
staande op een grooten vrachtwagen en vandaar den
eerzamen Londenschen voorstedelingen hunne toe
komstplannen eu rhetorismen toebulderende. Een echt
I.ondensch „cockney" publiek verzamelt zich in min
der dan geen tijd om den wagen, maar begrijpt geen
jota van de hoogdravende redevoeringen. De Lon-
densche „street urchin," die waarlijk niets toegeeft
aan onze Amsterdamsche straatjongens, neemt menig
maal de gelegenheid te baat om als het wakende oog
van „Bobbie" niet op hem rust, het gelaat van een
der speechende dames in minder zachte aanraking te
brengen met een of ander in verregaanden staat van
ontbinding verkeerend projectiel.
De Engelsehe rechtspleging, hoe humaan anders ook
in hare toepassing, geeft nu en dan sterke blijken van
onvolledig en onbarmhartig te zijn. Een geval dat in
de laatste weken de openbare meening aan het gisten
heeft gebracht, is dat van Daisy Lord. Daisy Lord
was een meisje van nog geen 20 jaar, in het vonde
lingenhuis opgevoed, die na een harde jeugd als
waschmeisje en strijkster in haar onderhoud voorzag.
Door een onverlaat verleid, vermoordde zij in wanhoop
haar pasgeboren kindje. In de gevangenis geworpen
voor deze misdaad kwam zij na 4 maanden voorarrest
voor de provinciale rechtbank, bestaande uit 1 rechter
en 12 juryleden die, zooals in Engeland gebruikelijk,
uit de leden der burgerij gekozen worden. Deze vroede
mannen verklaarden na rijp beraad strikt naar den let
ter der wet handelende, Daisy Lord schuldig aan op-
zettelijken moord; waarna den rechter geen andere
uitweg open bleef dan het vonnis voor deze misdaad
uit te spreken en wel ter dood veroordeeling.
Rechter Jelf bleek menschelijker gevoelens te koes
teren dan het twaalftal vertegenwoordigers der burge
rij en liet er onmiddellijk op volgen dat hij zelf een
verzoek om begenadiging zou indienen en verandering
der straf in levenslange gevangenisstraf, wat voor een
meisje van 20 jaar al even erg is.
Slechts eenige groote dagbladen zooals de conser
vatieve „Evening Standard" hebben een campagne op
touw gezet tegen deze onmenschelijke veroordeeling,
met het gevolg dat van alle kanten bij de regeering
verzoekschriften inkomen om de straf van Daisy Lord
aanzienlijk verminderd te krijgen.
Ten slotte nog een meer sympathiek staaltje van
Engelsehe rechtspraak kan het volgende geval dienen.
Eene dame kocht in een bazar met eene vriendin een
kam, waarop haar uitdrukkelijk verzekerd werd dat de
kam van schildpad was, dat zooals men weet onbrand
baar is. Een paar weken daarna vatte door onacht
zaamheid der dame haar haar vuur en toen bleek dat
de kam van celluloid was, dat onmiddellijk ontbrandde
en ernstige brandwonden veroorzaakte. De dame stel
de eSne vervolging in tegen den eigenaar van den ba
zar wegens bedrog en kreeg eene aanzienlijke schade
vergoeding toegewezen.
H. K.
toen zag Focus, dat beiden snel een geweldig levendig
discours over zijn persoon voerden.
Hij werd 'n beetje ongerust. Die vrouwen waren
zoo onwaarschijnlijk corpulent, d'r konden wel man-
nenkleeren onder zitten, je hoorde meer van aanran
dingen op den openbaren weg, den laatsten tijd.
Maar terugloopen, dat ging toch heelemaal niet en
blijven staan nog veel minder.
Was z'n vrind Bouwland nu maar mee opgekuierd,
dan waren ze ten minste met z'n tweeën geweest.
Focus hield z'n pas in, maar dat hielp ook al niet,
want de dikste van de twee dames kwam hem al tege
moet loopen; een oogenblik voelde de globe-trotter 'n
neiging opkomen om op 'n drafje terug te hollen en
hij bleef dan ook met 'n benauwd gezicht staan, toen
d^ naderende dame hem plotseling toeriep
„Ja meneer.... wij zijn het.... we verwachtten u
al met ongeduld!.
„Drommels,dacht Focus, „zou de faam van m'n ge
weldig sportief plan me reeds vooruit zijn gevlogen?..
Dat't kras, of eigenlijk gezegd, is 't heel natuurlijk.
Vrouwen houen altijd veel van zulke dingen. Op ma
ma en Carolien maakte 't ook 'n kolossalen indruk,
dat kon ik wel merken !En deze dame is geen verklee-
de man, want ze heeft 'n stem als 'n verkouen kanarie
vogel."
En hij, door die overleggingen gerust gesteld, nam
z'n elegant hoedje af en maakte 'n buiging, terwijl-ie
naderbij trad.
„Dit is nu m'n dochter Azalea, meneer 1" zei de dikke
dame, met 'n elegante handbeweging op het enorme
meisje wijzend, dat met 'n pijnlijk gezicht op den mijl
paal zat.
Focus boog opnieuw.
,,'t Is warm dames!" sprak-ie, „en die vliegen....
heb u daar ook zoo'n last van en z'n hoed afne
mend, met de bijbedoeling om z'n fraaie lok te toonen,
wuifde-n-ie met z'n zakdoek, de gonzende gediertes
van zich af.
Wordt vervolgd.