DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
op Woensdagen 23 en 30 December 1908.
No. 280.
Honderd en tiende jaargang.
MAANDAG
30 NOVEMBER.
Kaas- en Graanmarkten.
FEUILLETON.
De Roode Pimpernel.
1908.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën:
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Uit Hof- en Hoofdstad,
BINNENLAND.*
SlTaVT
Telefoonnummer 3.
Nederland en Venezuela.
Voor de noodlijdenden op Curasao.
Een adres.
De Zeister moordzaak.
ALRMAARSCHE COURANT.
BURGEMEESTEE en WETHOUDERS der gemeente
ALKMAAR brengen ter algemeene kennis, dat de
wekelijksche Kaas- en Graanmarkten in plaats van
op Vrijdagen 25 December (1ste Kerstdag) en op
1 Januari (Nieuwj aarsdag) zullen worden gebonden
Burgemeester en Wethouders voornoemd
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
Alkmaar, 26 Nov. 1908.
HINDERWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
4 t K M A A R brengen ter algemeene kennis, dat zij
b^j besluit van heden vergunning hebben verleend
aan den heer G. RIPPING, aldaar, tot het oprichten
van een bergplaats tot bewaring van benzine in het
in aanbouw zijnd perceel Bleekerslaan, wijk E, No. 16.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, G. RIPPING, Voorzitter.
26 November 1908. DONATH, Secretaris.
^1.KMAAR, 3fi Novepibe?.
Er gebeuren tegenwoordig in Perzië onverklaarbare
dingen. Toen deze Shah zijn yadpr opvolgde, waren
de verwachtingen ten opzichte van zijn bestuur piet
hoog gespannen, maar dat hij het zoo bent zou maken,
kon niet worden voorzien. Onlangs verraste hij zijn
volk en de wereld met een proclamatie, waarin niets
meer of minder werd verklaard dan dat Perziè nooit
weer een grondwet en een volksvertegenwoordiging
zou krijgen, omdat zulke instellingen niet lagen in de
historische lijn van (jet rijk van den Shah. Deze pro-
cjamatjp gjoèj; afgekondigd Oft4«F dpp inylöed
van "een Russisch raadgever, Djachow genaarpu. De
diplomatieke vertegenwoordigers van Engeland en
Rusland namen den Shah hierover geducht onder han
den en het gevolg was, dat de proclamatie enkele uren
later weer werd ingetrokken. Wederom gal' de Shah
dus reden tot verbazing en deze was voor de reaction
hajrën jii Perzië iiiet van aangenamen aard. Deze hee-
pejl toch waanden zich zeker van Ruslands medewer
king men weet, clat ook Rusland niet bijzonder ge
lukkig is met zijn volksvertegenwoordiging en dat vele
Russische reactionnairen gaarne zouden zien, dat de
Tsaar ook maar een proclamatie afkondigde zooals de
Shall deed, mits deze niet werd ingetrokken. Toch
werd officieus uit St. Petersburg gemeld, dat de Rus
sische regeering de Perzische reactie-partijen niet in
het geheim gesteund had. En tot staving van deze be
wering werd medegedeeld, dat de Russische gezant
Hartwig juist uit Teheran was teruggeroepen, omdat
J|ij op zijn eigen houtje eep politiek had gevoerd ten
jaate van de reactionnairen. De heer Hartwig heeft
deze bewering echter onmiddellijk tegengesproken. Hij
had tijdens zijn gezantschap steeds gehandeld in over
eenstemming met zijn Engelsehen collega Enge
land en Rusland hebben zoowat alles te zeggen in Per
zië, zooals bekend is. Maar steeds was hij gestooteu
op Russischen tegenstand. De Russische ministeries
t.1
DOOR
BARONESSE ORCZY
naar het 217de duizendtal van de Engelsche uitgave
DOOR
ED. VAN DEN GHEIJN Jr.
21) o
In haar gedachten verdiept, was het uur dezer zo-
mernachtskoelte haar al te kort gevallen, en met een
gevoel van bittere teleurstelling bemerkte ze onver
wacht dat de schimmels het hek waren binnengereden
van haar schoone Engelsche villa.
Het kasteel van Sir Percy Blakeney, met een schil
derachtig ten-as, dat front maakte naar de rivier,
stond te midden van een prachtig aangelegd park. In
de dagen der Tudors gebouwd, staken de oude roode
rnuursteenen harmonisch af tegen hun groene omge
ving.
Met onnavolgbare juistheid liet Sir Percy het vier
span stil staan vlak vóór den ingang der fraaie vesti
bule, die in den stijl van konigin Elisabeth was aange
legd.
Vlug was hij afgesprongen van het rijtuig en hielp
hij Marguerite uitstappen. Zij bleef een oogenblik
buiten staan onderwijl bij eenige orders gaf aan een
zijner lakeien, liep om het huis en trad op het grasperk
toe, terwijl hij droomerig staarde naar het landschap,
dat door het zilverlicht der maan werd beschenen.
Duidelijk vernam zij het murmelen der rivier en het
ritselen van vallende bladeren op den bedauwden
gropd:
Alom waarde een plechtige stilte, Zij had de paar
den hooren steigeren, toen ze naar hun afgelegen stal
len werden geleid, de haastige voetstappen der bedien
den vernomen, die zich ter ruste begaven en in huis
heerschte nu volkomen rust. In twee afzonderlijke
suites van appartementen juist boven de schitterende
van buitenlandsclie zaken, van financiën, en van oor
log, hebben elk in Perzië agenten. Drie jaar geleden
was den gezant beloofd, dat aan dezen toestand een
einde zou komen en dat vooral kolonel Djachow zou
worden teruggeroepen. Deze belofte werd, volgens den
heer Hartwig, nooit vervuld, en dit is de oorzaak van
vele verwikkelingen geweest. Thans is Hartwig te
ruggeroepen. Nu Engeland zulk een hevige pressie
op Rusland heeft uitgeoefend anders toch zou het
rijk van den Tsaar stellig niet bereid zijn geweest, den
Shah te bewegen tot intrekking- van een maatregel,
welken hij onder Ruslands invloed had genomen
ligt het voor de hand, dat ook kolonel Ljachow den
luiigsten tijd in Teheran is geweest. Engeland heeft
thans reeds de overmacht, en in verband hiermede is
de kans groot dat de Shah een gematigd-reaetiennaire
politiek zal voeren en er een volksvertegenwoordiging op
minder democratischen grondslag zal komen. Uit de
laatste berichten in dit nummer blijkt, dat de gezan
ten den Shah een uur lang hebben gesproken. Het ver
slag van het onderhoud is al te doorzichtig. Hoe durft
men spreken oyey den vasten wil van een Shah, die in
hooge mate weifelachtig en onbetrouwbaar is? De ge
zanten hebben hem de onderstelling ligt voor de
hand voorgeschreven, wat hij doen moest: in de eer
ste plaats de vertegenwoordigers der groote partijen en
staatslichamen bijeenroepen, om over den toestand te
beraadslagen en een nieuwe kieswet te ontwerpen,
volgens welke er „bekwame verstandige en verlichte
afgevaardigden, die niet onder den invloed van geest
drijvers geraken" worden gekozen. Heden, Maitpdag,
wordt die bijeenkomst geopepd. Jïet zou ons verwon-
dej-ep, a'lg hej resultaat hiervan anders uitvalt dan
hierboven is betoogd: een volksvertegenwoordiging- van
ecu niet al te sterk conservatief karakter, waarmee de
Shah, volgens het Engelsche recept, kan regeeren.
Teekenend voor de hofstad is Ret volgende, dat ont
leend is aan dèn Haagsenen brief van de Prov. Geld.
en Nijm. Ct.
„Wie hier buiten werk geraakt, zal er in negen van
de tien gevallen niet aan lenkeu om er in z'n werk-
pakje op pit te trekken. Een bekend werkgever hier
wees me dezer dagen in verband met de werkeloosheid
op 't typisch-Haagsche verschijnsel, dat onze werk
zoekenden in den regel hun daagsche plunje aan den
kapstok hangen en zich in de beste spullen komen
aanmelden. En ik moest 't mijn zegsman nageven,
dat een en ander nu juist niet steeds bevorderlijk is
om steun te verleenen. Zoo blijven we ons hier in de
Hègsche traditie's steeds gelijk."
De Haagsche brief in de Am. Ct. eindigt aldus
Mevrouw Vlielander Hein vestigt in een brochure
de aandacht op iets ellendigs, waaraan menigeen in de
verste verte niet zou hebben gedacht. Haar brochure,
uitmuntende voor algeheele ontstentenis van eeniger-
lei omhaal, wijst op mogelijk en helaas ook feitelijk
misbruik van de gelegenheid, die de wet thans geeft
ontvangzalen, brandde licht; het waren haar en zijn
vertrekken, van elkander gescheiden door de gansehe
breedte van hef huis, even afgezonderd van elkander
als beider leven was geworden. Zij zuchtte doch kon
zich geen rekenschap geven waarom.
Nooit ixad zij zich zoo erbarmelijk eenzaam gevoeld,
met zoo ontzettend veel behoefte aan troost en sympa
thie. Zij wendde zich van den rivierkant naar het
huis, benieuwd of ze, na zulk een nacht, nog slaap zou
vatten.
Plotseling, alvorens ze het terras bereikt had, hoor
de ze eeu kloeken stap op het grint en het oogenblik
daarop verrees de gedaante van haren echtgenoot uit
de- schaduw. Hij had de ronde gedaan om het huis
en ging- langs het grasperk op de rivier aan. Nog
droeg hij zijn zware rijjas, maar niet meer dicht ge
knoopt, naar gewoonte hield hij zijn handen verbor
gen in de diepe zakken zijner satijnen broek.
Oogenschijnlijk had hij haar niet opgemerkt want
na een korte poos keerde hij terug naar het huis en
ging regelrecht hef terras op.
„Sir Percy!''
Reeds had hij een voet op de onderste trede, doch op
haar stem bleef hij plotseling' staan, en trachtte met
zijn blik de duistere schaduw te doorboren vanwaar
haar geluid tot hem was doorgedrongen.
Zij trad vlug in het maanlicht, en zoodra had hij
haar niet ontwaard, of met zijn aangeboren galanterie,
als hij tot haar sprak, zei hij
„Tot uw dienst, Mevrouw!"
Maar zijn voet stond nog op de trede, uit zijn ge
heele houding bleek dat hij niet wensehte opgehouden
te worden, en zich niet opgewekt gevoelde voor een
nachtelijk onderhoud.
„De atmosfeer is zoo heerlijk koel," zèi ze„ het maan
licht zoo kalm en poëtisch en het park zoo aanlokkend.
Zouden we niet wat ervan profiteeren: het is nog niet
zoo heel laat; of is mijn gezelschap u zoo onaange
naam dat ge haast hebt het kwijt te zijn?"
„Neen, Mevrouw," luidde zijn kalm antwoord, „maar
ik twijfel er niet aan of u zult de middernachtlucht
dichterlijker vinden zonder gezelschap."
tot ontzetting uit de ouderlijke macht. Waar men op
het oog had kinderen aan totaal onwaardige, onverbe
terlijke ouders te ontrukken, grijpen thans ook lucht
hartige, min ot* meer ongebonden of luio^ moeders en
vaders de mogelijkheid aan om van de zorg voor hun
kinderen af te komen. Zij doen zich door anonieme
brieven of door buren signaleeren. Hoe erger zij het
maken, hoe grooter de kans om zich van de kindereu
Ste ontdoen.
Men beseft het ontzettend gevaar, dat in deze ou-
ji voorziene keerzijde van een goed bedoelden maatregel
r ligt opgesloten.
Meyrouw Vlielander Hein ziet zelve nog geen uit
weg uit dezen misstand, doc-li roept alle weidenkenden
te wapen tot het vinden van een deugdelijk middel van,
bestrijding. De toch slechts acht bladzijden, die zij
ter perse bracht, zijn zoo welsprekend-kernachtig, zóó
gecondenseerd en tevens zoo eenvoudig duidelijk, dat
een résumé is uitgesloten, naar noodkreet ^verdient
méér gehoor dan zoo vele klanken in het onharmo
nisch koor van de talloozen, die ons heden ten dage
wat toeroepen. Moge hare poging om het publiek wak
ker te schudden en moge haar beroep op de vinding
rijkheid van een volk van goeden wille slagen!
Voor de diamantindustrie alhier ben ik zegt Bijltje
in de Standaard blijde dat Amsterdam dezen reuzen-
steen een poos gelogeerd heeft; ik verheug er me bij
zonder over, dat hij hier zoo prachtig geslepen ia;
maar daarmee houdt mijn ingenomenheid met de Cul-
linan op. Je gelooft me wel, wanneer ik je verzeker,
dat ik geen kenner ben. Eenige jaren geleden was ik
in de gelegenheid een kijkje te nemen in een onzer
voornaamste diamantftfhpertjen. Het was, toen Li
Hung Chang, do C'hineesche Bismarck, een bezoek
stad bracht. Ik reisde wel niet in het ge
volg van dezen zoon yan het Hemelsche rijk: maar
toen hij een diamantslijperij ging kijken, heb ik van de
gelegenheid ook eens gebruik gemaakt en dat lukte
me. De diamanten lagen toen in verbijsterende hoe
veelheid tentoongesteld: de Chineezen liepen heen en
weer, en alle bezoekers werden, meen ik, vanwege de
firma goed in de gaten gehouden. Men vertelde van
de millioenenwaarde door deze steentjes verte gen woo-r-
digd; en t^opu heb ik zoo 't begrip gekregen, dat milli-
cienen boyen mijn nedrig bevattingsvermogen gaan; ik
zag ze tenminste in die steentje» niet.
Li Hung Chang, om, nog eens op dezen terug te ko
men, keek er, daeiit me zoo, met gematigde onverschil
ligheid naar, en liet zich eindelijk weer wegdragen.
V ant gedragen werd de Chinees, in een soort van
draagstoel, de wel wat nauwe trappen uit deze fabriek
op en afen van trappenloopen had hij blijkbaar geen
„kaas gegeten".
Bij die gelegenheid gaf de Ohineesche Staatsman
ook zijn opinie over de waarde van de diamanten. Toen
men hem optilde, om hem de nauwe trap af te dra
gen, keek hij in de beneden heerschende donkerte en
zei in zijn taal, vlug door een tolk overgezet: voorzich-
tigaan, asjeblieft, als ik bi-eek is er meer verloren dan
ai die djamanten en hij keek guitig met zijn schee-
re, slimme oogjes naar de hem begeleidende autoritei
ten.
Op dat oogenblik sprak de man ongetwijfeld waar
heid; maar toch, sinds is hij gebroken; men kent
schier zijn naam niet meer, en de toen tentoongestelde
diamanten zullen vermoedelijk hun waarde nog niet
hebben verloren, Eu toch, één menschenleven is méér
waard dan alle diamanten.
Hij keerde zich andermaal om en wilde heengaan.
„Gij vergist u in mij, Sir Percy," sprak ze haastig
en iets dichter hem naderend, „de verwijdering die he
laas! tusschen ons heeft plaats gehad, was niet mijn
werk, herinner u."
„II moet mij in dat opzicht vergeven, Mevrouw!"
protesteerde hij op onverschilligen toon, „mijn geheu
gen was altijd zeer kort."
Hij zag haar recht in de oogen met die loome ach
teloosheid die hem een tweede natuur was geworden.
Ze gaf hem zijn blik even terug, daarop namen haar
oogen een zachtere uitdrukking aan, toen ze heel dicht
bij hem kwam aan de onderste trede van het terras.
„Zeer kort, Sir Percy? Dan is het wel erg veran
derd! Is het drie of vier jaar geleden dat ge mij een
uur te Parijs hebt ontmoet op uw reis naar het Oos
ten? Toen ge twee jaar later tcrugkwaamt, waart ge
mij niet vergeten."
Zij zag er goddelijk schoon uit, zooals ze daar stond
in liet maanlicht van dezen hemelschen nacht.
Hij bleef een oogenblik stokstijf staan, behalve dat
zijn hand de steenen leuning omklemde van het terras.
„U verlangt mijn tegenwoordigheid, Mevrouw," zei
hij koeltjes, „ik vat dit niet op als een bedoeling om u
te vermeien in teedere herinneringen."
Zij stak hem de hand toe.
„En waarom niet, Sir Percy, waarom niet? Het te
genwoordige is werkelijk niet zoo heerlijk of ik wil wel
eens terug denken aan dat verleden."
Hij boog zijn rijzige gestalte, en de toppen harer
vingers vattend, die zij hem nog toehield, kuste hj;
c!ie plechtstatig.
„Mevrouw," zei hij, „u zult mij dan wel ten goede
houden als mijn bot begrip u daarheen niet kan vol
gen."
Andermaal deed hij een poging om zich te verwij
deren, andermaal riep haar lief, bijna teeder stemge
luid hem terug.
„Sir Percy!"
„Uw dienaar, Mevrouw,"
„Kau het mogelijk zijn dat liefde sterft?" zei ze met
plotselinge drift. ,,Ik dacht dat de hartstocht dien ge
Tweede Kamer-verkiezingen.
De afdeelingen Langendiik, Alkmaar en Winkel van
de S. D. A. P. hebben op het grostal voor candidaat
voor de Tweede Kamer in het district Alkmaar ge
plaatst de heeren Yan Kuykhof te Amsterdam, Duijs
te Zaandam en Van der W.nerden te Amsterdam.
In de „Staatscourant" iro. 281 komt een briefwisse
ling voor- tusschen Venezuela en Nederland, zijnde een
schrijven van den minister van Buitenlandsche Za
ken der Vereenigde Staten van Venezuela aan den
Nederlandsehen minister van Buitenlandsche Zaken,
dato 12 October, en het antwoord van onzen minister,
den 25 November d.a.v. daarop verzonden.
In de Venezolaansche missive wordt verklaard, dat
de regeering (van Venezuela) van oordeel is, dat,
aangezien de diplomatieke betrekkingen afgebroken
zijn, de eenige mogelijke weg, indien de regeering van
Hare Majesteit het aldus aanneembaar vindt, zoude
zijn om een vertrouwd persoon te zenden, voorzien van
uitgebreide volmachten en instructies, die in staat
zoude zijn beidé regeeringen nader tot elkander te
brengen en de onderhandelingen in de richting van
eene vriendschappelijke oplossing te leiden.
Onze minister van Buitenlandsche Zaken, in zijn
antwoord nog een3 herhalend, dat de Nederiandsche
regeenng den thans in het leven geroepen toestand
oprechtelijk blijft betreuren^ dat de volle verantwoor
delijkheid daarvan echter komt op president Castro,
deelt dan verder mede, dat de regeering niettemin be
reid blijft tot het voeren van onderhandelingen om tot
eene vaste basis voor duurzame, goede verhoudingen
te komen, ook door middel van daartoe aan te wijzen
gevolmachtigden; maar is van oordeel, dat van zulke
onder-handelingen geen sprake kan zijn, zoolang <1;
president zijn decreet van 14 Mei handhaaft.
Naar aanleiding van den oproep om steun, uitge
gaan van het Algemeen Nederlandsch Verbond, zijn
o.a. nog ingekomen, behalve de gift van f 1000 van
H. M. de Koningin, van H. M. de Koningin-Moeder
f 800, van Z. K. H. Prins Hendrik f 100. In het
geheel is nu f 2254.52l/2 bijeengebracht.
Het hoofdbestuur der Nederlandsche Vereeniging
tot afschaffing van alcoholhoudende Dranken heeft
een adres ingediend aan de Tweede Kamer met het
uitvoerig gemotiveerd verzoek, het wetsontwerp tot
verhooging van den accijns op het gedistilleerd te
verwerpen.
GEMENGD NIEUWS.
Bij de verdedigers van Kors en O verhorst, beklaag
den in de Zeister moordzaak, is niets bekend van het
in cassatie komen tegen het arrest.
Een inval.
Gisterennacht is er te 's-Gravenhage wederom een
inval gedaan door de justitie, in perceel 31a Nieuwe
Molstraat, alwaar gevestigd is de Sociëteit Hippique.
Het spel met toebehooren, benevens boeken enz.,
werden in beslag genomen. Het spel, aldaar gespeeld
is het „jeu des petits chevaux", dat als hazardspel
wordt beschouwd.
weleer voor mij koesterdet, den korten tijd van ons be
staan zou overleven. Is er niets overgebleven van die
liefde, Percydie u aanzetten kandie treuri
ge verwijdering te overbruggen?"
Zijn massieve gestalte scheen, terwijl zij aldus tot
hem sprak, nog stijver te worden, de krachtige mond
nam scherper trekken aan.
„Met welke bedoeling, Mevrouw?" was zijn kille
vraag.
„Ik begrijp u niet."
„Het is toch zeer eenvoudig," zei hij, plotseling bit
ter wordend, „ik stel u nederig de vraag, want mijn
langzaam begrip is niet in staat de oorzaak na te gaan
van deze uw onverwachte luim. Verlangt u het dui-
velsch spel te hernieuwen, dat ge verleden jaar met
zulk goed gevolg hebt gespeeld."
Verlangt ge me weer krankzinnig van liefde aan
uw voeten te zien, om daarna weer het genot te sma
ken mij, als een lastig schoothondje, van u weg te
slingeren
„PercyIk smeek uzei ze fluisterend, „kunnen wij
het verleden niet laten rusten?"
„Excuseer, Mevrouw, maar ik meen verstaan te heb
ben dat u verlangdet dit weer op te rakelen."
„Neen! dat verleden, Percy, roerde ik niet aan!"
hernam ze, terwijl haar stem een teederen klank ver
ried. „Ik zinspeelde meer op den tijd toen ge me nog
liefhadt en ik. oh! ïjdel en beuzelig mij aanstelde.
Uw fortuin en positie trokken mij aan: ik huwde u,
met de lioop in fiet hart dat uw greote liefde wederlief
de in mij zou wekkenmaar, helaas
De maan had zich verscholen achter een wolkgevaar
te. In liet Oosten trachtte een zachte grauwe scheme
ring het nachtelijk duister te lichten. Hij kon nu haar
aanvallige gestalte onderscheiden, het kleine vorstelijk
hoofd, met zijn rijkdom van goudbruine lokker, en dea
schitterenden diadeem in den haartooi.
„Vierentwintig uren na ons huwelijk, Mevrcuw, liet
de Markies de St. Cyr en diens heele gezin het leven
onder de valbijl der guillotine, en- de openbare mee
ning snauwde mij in de ooren, dat de vrouw van Sir
Percy Blakeney hem den dood der schande Lad aan
gedaan."
Wordt vervolgd*
