DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Een Prinsesje geboren
II. M. de koningin is bevallen van een
l> K I IN' S E S.
No. 100a
Honderd en elfde Jaargang.
1909.
VRIJDAG 30 APRIL, 's morgens.
Bf A
Voor en na de spanning.
'sGRAVENHAGK, 30 April, 6 uur 50.
ZIJ HADDEN NOG GEEN BERICHT ONT
VANGEN
Liatitc Berichten
ALRMAARSCHE COURANT.
De „blijde verwachting" is een blijde gebeurtenis
geworden
Met diepgevoelde vreugde zal deze heugelijke mare
worden begroet door allen, die niet behooren tot de
genen, wier hoogste ideaal de omverwerping der hui
dige maatschappij is.
Groot was de ingenomenheid, waarmede in het gan-
sche land de officiëele mededeeling werd ontvangen,
welke deze gebeurtenis in het vooruitzicht stelde.
Overal maakte men zich op om den dag, waarop zij
plaats zou hebben, een feestelijk aanzien te geven. Al
le couranten vermeldden bijzonderheden over de feest
viering in verschillende plaatsen. Zelfs in de klein
ste gemeenten stonden commissies op, die muziekuit
voeringen, verlichtingen, optochten, tractaties van
schoolkinderen, enz. voorbereidden. In het geheele
land werden comité's opgericht om gelden in te zame
len voor geschenken aan de Koningin. Men is even
wel gaan inzien, dat dit wel wat al te ijverig was. Op
wensch van H. M. zelf, die verklaarde de voorkeur er
aan te geven, dat de ingezamelde gelden een wèldoen-
de bestemming kregen, zijn vele comité's anders gaan
optreden, dan aanvankelijk hun bedoeling was, terwijl
de feestcomité's de uitvoering van hun plannen wijse
lijk verschoven.
Werd niet de vreugdevolle hoop getemperd door de
bange onzekerheid, bestond niet de vrees dat de lang
verbeide dag, in plaats van het Koninklijk Huis en
Nederland met blijdschap te vervullen, beiden in
rouw zou dompelen?
Gelukkig bleven de berichten over den gezondheids
toestand van Koningin W ilhelmina bij voortduring
gunstig luiden.
Thans komt het telegram uit de hoofdstad die reeks
van goede berichten kronen!
„Er is een Prinses geboren
I)e toestand van II. M. is wel.
Van ganseher harte zij het echtpaar geluk gewenscht
met de geboorte van hun eersteling.
Nietwaar ook in de Koninklijke paleizen wonen
menschen, met menschelijke gevoelens en mensche-
liike verwachtingen. Aan het menschenpaar, wien
geruimen tijd het ouderlijke geluk niet beschoren was,
wiens blijde hoop enkele malen weinig vreugde maar
veel leed en veel verdriet opleverde, past een hartelijke
gelukwensch en daarnevens de heilwensch, dat het
moeder en kind wèl moge gaan, dat de moeder dra
hersteld moge zijn en dat het kindje voorspoedig moge
opgroeien tot geluk van de ouders, tot geluk ook van
zich zelf.
En bijzondere aanleiding is er die even verstandige
als nobele grootmoeder te feliciteeren met de geboorte
van haar kleindochter, naarwelkskomstookzijongetwij
feld met innig verlangen heeft uitgezien.
Na deze zuiver-menschelijke gelukwenschen is het de
plicht van allen die goede vaderlanders en trouwe on
derdanen van H. M. de Koningin willen zijn, Vorstin
en Volk geluk te wenschen met dezen dag, welke een
nieuw verschiet voor dynastie en natie heeft geopend,
Haar te zeggen, dat er blijdschap is onder het Oranje
gezinde olk van Nederland, nu er blijdschap is in
het Oranjehuis.
Zoo terecht is er verklaard, dat onze monarchie niet
rust op een staatsrechterlijke theorie, maar wortelt in
de historie, in de liefde van het volk.
Door de eeuwen heen zijn Oranje en Nederland één,
krachtig en vrij geweest.
Oranje was het steeds, Oranje zal het b 1 ij v e n.
En daaromde vlaggen uit
Laat wapperen den Oranjewimpel naast 't rood-wit-
blauw van Nederland, spreidt ten toon de kleuren, die
l we nationale en monarchale gevoelens weergeven,
gij, die doordrongen zijt van de groote beteekenis van
het verbond tusschen Oranje en Nederland, die in dat
verbond ziet het symbool onzer vrijheid en onzer onaf
hankelijkheid en die de geboorte van een kroonprinses
beschouwt als het aanbreken van den nieuwen dage
raad, die opgaat over de al-oude dynastie.
Laat luiden de klokken, die met plechtig gebeier Uwe
stemming vertolken
Zoo uite zich de blijdschap over dezen gewichtigen
dag.
Voor geestdriftig vreugdebetoon en feestelijke blijd
schap is thans het oogenblik nog niet aangebroken.
Nog blijft de toestand zorgelijk, nog is het gevaar
niet van de koninklijke kraamkamer geweken.
int mogen we niet vergeten.
Als straks de omstandigheden het veroorloven zal er
gelegenheid te over zijn om gemeenschappelijk geest
driftig feest te vieren, straten en pleinen en zalen te
vullen met feestgedruisch, de stad bij avond een fees
telijk aanzien te geven, om zijn Oranje-gezinde en va
derlandslievende gevoelens te uiten.
Maar voor het oogenblik is het paroolde klokken
geluid, de vlaggen uit!
Eindelijk!
Dit woordje geeft de stemming van den journalist,
naast de blijdschap over het prachtige bericht uit
's Gravenhage, welhaast het best weer.
Eindelijk dan is de spanning van uren, van dagen,
neen van weken opgehouden. Eindelijk is er rust ge
komen, na een tijd van te groote activiteit. De lezers,
die maar rustigjes op hun courant vertrouwden, kalm
afwachtend 't oogenblik, waarop het bericht uit den
Haag hun zou worden thuis bezorgd, weten niet wat
voorafgegaan is voor dat het heugelijke bericht hun
werd medegedeeld hier nog wel in den vorm van
een extra courant. Zij hebben gelezen van de journa
listen in de residentie, hoe die steeds zenuwachtig in
afwachting waren, hoe die met telkens groeiende
spanning de gebeurtenis verbeidden. Maar ze heb
ben niet gehoord van de uitgevers en redacties van de
bladen, van wier zenuwen en werkkracht weinig min
der gevergd is dan van de tijdelijke hofstadbewoners.
Dezen toch hadden tot taak het groote nieuws zoo vlug
mogelijk te seinen, genen daarentegen te zorgen dat
het na ontvangst, zoo snel en zoo goed mogelijk werd
verspreid. Voor beiden was het: afwachten en op je
qui vive zijn.
Goede Vrijdag is het al begonnen. Toen moesten
de telegraafkantoren langer dan gewoonlijk geopend
blijven en toen ook was het oogenblik voor de couran-
ten-menschen gekomen, om waakzaam te zijn, van den
vroegen morgen tot den laten avond op hun hoede te
wezen. Een groot deel van het personeel moest elk
moment in het getouw zijnboden, om het telegram
dadelijk na aankomst op het telegraafkantoor naar
het redactie-bureau te brengen, zetters, om de blauwe
letters van de telegraafstrooken in lood te maken,
drukkers om de persen te laten rollen, loopers om met
het nieuwste nieuws de straat op te gaan, redactie-le
den, om te schrijven. zij allen moesten klaar staan
of onmiddellijk bij de hand zijn.
Er waren „kritieke" dagen aangegeven en op die
data waren er extra-voorzorgsmaatregelen genomen.
Maar de dagen gingen voorbij en geleken elkan
der. Eiken namiddag kwam er uit den Haag een te
legram: H. M. de Koningin heeft heden weer een half
uur gewandeld. Wij vonden dat bericht natuurlijk heel
prettig, omdat het getuigde van den welstand van TI.
M., maar toch.
En nu, achterna, mogen we wel een geheim verklap
pen.
Onder de nieuwsbronnen, waarvan wij ons voor deze
gelegenheid in de residentie hadden verzekerd, behoor
de ook natuurlijk onze gewone, 't officiëele correspon
dentie-bureau Belinfaute. Met dat bureau was afge
sproken, dat wij, zoodra de vervulling van de blijde
verwachting nabij scheen, een sein zouden ontvangen.
Het steeds verwachte waarschuwingstelegram bleef
evenwel uit. De opper-persbevelhebber liet zijn pers
mannetjes over de geheele linie op de plaats rust
staan.
Totdat.... eindelijk.... Woensdag het electrisee-
rende commando kwamGeef acht.
Allereerst konden we ons overtuigen, dat de tele
graaf uitstekend functionneerdete 10.40 Woensdag
was het telegram in 's Gravenhage aangeboden,
7 minuten later was het te Alkmaar ontvangen. Spoe
dig bleek ons, evenwel, dat er onrust in de verschil
lende kantoren heerschte. Een klein plaatsje opbel
lende, spraken we achtereenvolgens met Leiden en
den Haag, en het was een geroep van: verkeerd aange
sloten, uitschakelen, wat doe je etc. van je welste.
De buitenwereld wist toen natuurlijk nog van niets,
andere couranten hier ter stede waren echter ook spoe
dig op de hoogte.
We hadden gehoopt binnen een paar uur „het" be
richt te ontvangen kon het zijn het eerst te Alk
maar. Die hoop bleef onvervuld. Het werd laat en
later de persen moesten draaien en de buiten-editie
ging zonder het bericht naar station en postkantoor.
De stads-editie, ruim anderhalf uur later verschenen,
was niet gelukkiger.
Van de opwinding, welke er spoedig daarna in de
stad ontstond, hebben wij melding gemaakt in het vo
rige nummer, in het artikel, waarboven „Uren van
spanning" geschreven stond. De avond gaf veel agi
tatie, maar bracht slechts ontkennend nieuws, dat in-
tusschen de opgewondenheid tot bedaren deed komen.
Om kwart na elf was er op straat niets bijzon
ders meer te bemerken: het Waagplein was leeg,
het was een gewone, koude maan-avond. Overal
heerschte rust maar niet nog op het telegraafkan
toor. Zouden daar na vijf minuten de lichten worden
uitgedoofd en de ambtenaren na een langen zwaren
diensttijd de noodige rust krijgen? Tot twintig mi
nuten over elf moest het kantoor geopend blijven.
Rikketikketik zei het toestel en dat beteekende: slui
ten. Maar onmiddellijk daarna rikketikte er een ander
toestel en dat wilde zeggenopen blijven tot nader
order.
liet consigne gold ook voor ons. Als straks het
Ilughes-toestel zijn letters op het papier zou drukken,
moesten wij gereed zijn.
Zoo gingen we den nacht in. Maar al heel spoedig
kwam de eerste sensatie in den stillen nacht: de hol
lende bode, met een telegram. Een oogenblik van
spanning.... een telegram, maar niet het telegram!
Een lange tijd van rust volgde, van niets kunnen
doen dan maar wachten, wachten, wachten.
Met den dag van Woensdag 28 April was al spoedig
afgerekend schoon de heugenis lang zal blijven.
Wat zou de Donderdag brengen? Zou het de blijde
dag zijn, begroet met jubeltonen?
Langzamerhand begon het dag te worden, blauwde
de hemel op, kraaiden de hanen. Nog kwam er niets.
Reeds ontwaakte het dagelijksch leven en nog was
er niets. De geluiden van het verkeer klonken alom
nog altijd niets.
Te acht uur kwam er weer een telegram uit den
Haag. Toen volgde na een lange rustpoos een oogen
blik van actiehet nieuws, dat de telegraaf gaf, was
belangrijk genoeg om bekend gemankt te worden. Zoo
dra dit was geschied, waren zelfs de grootste twijfe
laars, bij wie de wensch, de vader van de gedachte, dat
het toch reeds had plaats gehad en goed afgeloopen
was, tot zwijgen gebracht. Gelukkig was het bericht
gunstig maar het deed weten, dat er ook nu tijdens
de eerste uren weinig kans op vervulling van de ver
wachting was.
En de dag van Donderdag geleek zijn voorganger.
Weer moesten de couranten zonder het verblijdende
nieuws de persen verlaten.
En wederom moesten er maatregelen genomen wor
den voor den avond, voor den nacht vermoedelijk.
De avond ging kalm voorbij. Op straat heerschte
de meest rustige rustde actie van 24 uur geleden had
een reactie ten gevolge gehad. Het was, alsof er geen
blijde verwachting bestond: de nuchtere aard van den
Hollander, die zich niet tweemaal aan den zelfden
steen stoot kwam voor den dag. Liever wendde men
uiterlijke kalmte voor dan andermaal op een te vroeg
moment innerlijke warmte te verraden. Het was, alsof
er in heel Alkmaar geen vlag bestond. en toch zal
de driekleur in de meeste huizen wel kant en klaar ge
legen hebben, om op het eerste betrouwbare sein uitge
stoken te kunnen worden. Het was, alsof men alleen
op het telegraafkantoor en op de redactie-bureaux
dacht aan de blijde gebeurtenis.
Bij het steedsTater-wurden deed zich weer de vraag
voorPerswachter, wat komt er van den nacht
Niets zou er komen.
Zooals in den aanvang reeds is gezegd, zou het tele
graafkantoor openblijven tot nader order.
Te half twaalf kwam die nadere order: sluiten tot
half zes.
Al was dit bericht op zichzelf eenigszins een teleur
stelling, toch zal men zich kunnen begrijpen, dat het
op ons bureau en onze zetterij met een zeker aange
naam gevoel werd ontvangen. Als men zes en dertig
uren van spanning achtereen heeft doorgemaakt, ver
langt men wel naar het bed!
Lang kon echter van Morpheus' weldaad niet geno
ten worden, maar eenige uren slaap en een wandelin
getje in den frisschen morgen monterden op.
Om half zes weer niets.
Zouden de eerste uren van den laatsten Aprildag
het groote nieuws brengen?
Toen.eindelijk ziehier weer het woord daar
is het gekomen.
Harddraafde de jongen met het telegram naar ons
bureau. En plotseling brak de actie los.
De loopers snelden in gezwinden pas de deur uit en
geen halve minuut daarna waaide de driekleur op
den Voordam. En op de Kaasmarkt ontstond plotse
ling een feestelijk gejuich.
Ons eerste werk was natuurlijk den burgemeester en
den directeur van de Cadettenschool onmiddellijk te
waarschuwen.
Ziehier wat er waar is geweest, van de steeds ge
hoorde bewering, dat regeerings-telegrammen voor de
pers-telegrammen zouden gaan
De man had gelijk die zeide dat journalisten vlugger
schrijven dan overheidspersonen
Aan de Cadettenschool maakte de directeur het be
richt onmiddellijk bekend aan de cadetten, die uit volle
borst een luid hoezee aanhieven.
Nog geen drie minuten waren de loopers de deur uit,
of daar ging de telefoon het bericht van de Alk-
maarsche Courant was als een loopend vuurtje, neen,
was met de snelheid van een auto, door de stad ge
gaan.
De gemeentelijke autoriteiten wenschten officieel
bericht af te wachten. De burgerij daarentegen hecht
te het volste vertrouwen aan ons bulletin en overal
werden dadelijk de vlaggen uitgestoken. Zij, die nog
maar bij geruchte van het blijde nieuws hadden ge
hoord, belden telefonisch op en terwijl wij dit begon
nen te schrijven, rinkelde maar aldoor de telefoon.
Doch telkens kregen we te hooren, wanneer wij het
bericht hadden bevestigd, dan gaat de vlag dadelijk
uit
En nu moet deze editie in zee.
In ons avondnummer zullen de telegrammen en het
verdere nieuws, wel meerdere bijzonderheden brengen.
's-GRAVENHAGE, 3d APRIL 7 UUR 27.
DE BEVALLING VAN H. M. DE KONINGIN
GESCHIEDDE VOORSPOEDIG TEN ZEVEN
URE HEDENOCHTEND. DE KONINGIN IS
WEL.
N. V. r/h HTRM. rOPTÏR k ZOON. Alkma.r.
