DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Feuilleton.
No. 131.
Honderd en elfde jaargang
190Q.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon» en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
r Wonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone adverteniiën:
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
WOENSDAG
8 JUNI.
De wepkieziürage?!*
A\N Mij DE WRAKE.
Rede-Van Kuykliof.
Telefoonnummer
ALKMAARSCHE CODRANT.
We moeten heden nog even het lijstje van stemmin
gen voortzetten. Met de vrijzinnig-democraten stemde
de lieer van Foreest tegen het militiewetje voor de
2200 man voor het aanvullend gedeelte. In afwijking
van de vrijz.-dem. stemde hij voor de militiewet Sabron
óm den diensttijd van het blijvend gedeelte van 121/;,
op 10'/2 maand terug te brengen, met besparing per
jaar van 400.000 ii 500.000 (aangenomen met 63
tegen 12 stemmen).
Voor het amendement Terlaan (om den diensttijd
van 81/2 maand niet tot 9 te maken, zooals in de prac-
tijk gedaan werd) stemde hij met de vrijzinnig-demo
craten evenzoo ten aanzien van een amendement-Ter
laan om het blijvend gedeelte der Militiewet af te
schaffen. Tegen het amendement Terlaan om nom-
merverwisseling tegen geld te schrappen (verworpen
met 51 tegen 28 stemmen, de vrijz.-dem. stemden
vóór.)
Voor het amendement Terlaan om de 3e herhalings
oefening te doen vervallen uit de Militiewet-Sabron
(verworpen met 58 tegen 23 stemmen).
Vóór het amendement-Marchant om art. 15 der ma-
rinebegrooting te verminderen met 680.465, om den
bouw van een nieuw oorlogsschip van (i millioen te
verminderen. Tegen "de marinebegrooting met haar
duur oorlogsschip en het beleid van minister Cohen
Stuart (evenals de vrijz.-dem.). Voor het amendement
Ketelaar op het onderwijswetje-Rink om vóór 1 Ja
nuari 1909 de jaarwedden te doen herzien (evenals de
vrijz.-dem.). Tegen de motie-Bos tot. exploitatie van
spoorwegen (verwerpen met 46 tegen 39 stemmen. Te
gen het ontwerp om voor 400.000 mede te doen aan
de wereldtentoonstelling in 1910 (evenals de vrijz.-
dem.). Vóór het amendement-Schaper om voor Ned.
door
BARONES ORCZIJ.
Schrijfster van „de Roode Pimpernel."
Naar het Engelsch.
42;
Nogmaals was het of Sir Percy iets van groot ge
wicht aan zijn vriend wilde mededeelen; nogmaals
hield hij de woorden in. Roode Pimpernel was in de
eerste plaats een voorzichtig en practisch man, een
man van daad en niet een spontaan man. De schitte
rende oogen van zijn vriend, zijn zenuwachtige, koorts
achtige bewegingen, deden niet vermoeden dat hij op
dat oogenblik vertrouwbaar was; men moest hem geen
plannen mededeelen waarvan zoo oneindig veel af
hing en waarvan het succes zoo onzeker was. Daarom
glimlachte Sir Percy slechts en zeide bedaard
„Nu, ik zal mijn best doen."
HOOFDSTUK XXIII.
In de Rechtzaal.
Het was een buitengewoon drukke dag geweest.
rn acht uren waren vijf en dertig gevangenen voor
de rechtbank van het Comité du Salut Public ver
schenen dus meer dan vier per uur; twaalf en een
halve minuut om een menschelijk wezen, gezond en
vol levenskracht, te veroordèelen het groote raadsel op
te lossen van hetgeen er aan gene zijde van de wate
ren der Styx te vinden zal wezen.
En. Burger-Afgevaardige Foucquier-Tinville, de
Officier van Justitie, had zich zelf overtroffen. Hij
scheen onvermoeid te wezen.
Al die vijf en dertig gevangenen waren beschuldigd
van verraad tegen de Republiek, van samenzwering
met de vijanden der Republiek en de onwederlegbare
bewijzen van bun schuld waren het Comité ter hand
Tudië de gelden af te nemen voor die tentoonstelling
(de heer v. Foreest was de eenige oud-liberaal). Tegen
de tienuren-moties (in afwijking van de vrijz.-dem.)
Tegen het ontwerp tot het verleenen van een voor
schot van J 8.000.000 voor een stoomvaartverbinding
tusschen Nederland en Brazilië en Argentinië (even
als de vrijz.-dem.)
Ziehier enkele grepen uit de lijst, ter herinnering
aai? de stemmingen, in den loop van vier jaren in ons
blad vermeld.
Luisteren we thans even naar den afgevaardigde,
terwijl in behandeling is de verhooging van hoofdstuk
TX (Waterstaat) voor het jaar 1906 om aan een com
binatie van Engelsche heeren een subsidie van twee
honderd-vijftigduizend gulden toe te staan tot het?
herstellen van een spoorwegdijk in den Eersten Bath-
polder in Zeeland, die schade had geleden door de be
kende overstrooming aldaar.
Na den eersten spreker, den lieer mr. Luea.sse, afge
vaardigde voor Middelburg, heeft het ontwerp, warm
aanbevolen is het woord aan den lieer van Foreest
(Handelingen 1906, ld. 2099).
Hij toont uit de stukken aan dat het hier geldt een
speculatie en Verklaart dat „de Kamer niet verplicht
is terwille van de speculatie der heeren, die natuurlijk
uit winstbejag hebben gehandeld zij hebben zich
voorgesteld er iets aan te verdienen een vrij belang
rijk Rijkssubsidie toe te kennen." Natuurlijk zal hij
het betreuren „wanneer een groot gedeelte vruchtbaar
land nog steeds a la merci du vent et des flots overge
leverd bleef liggen, zooals ik bet hem zien liggen, toen
ik persoonlijk aan die streken een bezoek heb ge
bracht. Maar een reden om daarom aan die heeren
250.000 in den zak te spelen is ook dat niet, want
het gevaar, dat er bestaat voor den spoordam is naar
mijn inzien na de maatregelen, die genomen zijn, vol
komen verdwenen."
Eu nu komt de deskundige uit den hoek, betoogend
dat de dijk, die daar toen gemaakt zou worden, veel
sterker zou zijn „dan de dijk van den Bathpolder ooit
geweest is of ooit worden zal na de lierdijking en ster
ker dan de meeste Zeeuwsche dijken naar wat ik daar
van gezien heb."
De korte maar zaakrijke rede is ingeslagen. In de
volgende redevoeringen hoort men herhaaldelijk den
naam van den heer Foreest of de woorden ,,de afge
vaardigde van Alkmaar."
„Met den heer van Foreest," die het we
ten kan (wij spac.) vraag ik: welk belang heeft de
staat bij liet herstel van de spoordijken?" aldus de vol
gende spreker, de sociaal-democratische afgevaardig
de en oud-ingenieur van Kol die o. a. nog zegt:
„Hoe weifelend de houding van de Regeering in de
ze zaak is geweest, blijkt ook uit hetgeen reeds dooi
den heer van Foreest werd medegedeeld."
De oud-minister van waterstaat, de heer Lely is dan
aan het woord. Van hem hooren we:
„De heer van Foreest heeft ons uitdrukkelijk
medegedeeld, dat volgens zijn oordeel de spoorwegdam,
gesteld. Soms een paar brieven aan hun vrienden ge
richt, die zieh buiten 's lands bevonden, op welke brie
ven op de grenzen beslag werd gelegd, of een woord
van afkeuring van de al te strenge maatregelen, wel
ke genomen werden, of een uitroep van afschuw bij de
terechtstellingen op het Revolutieplein, waar de guil
lotine steeds haar krakend geluid deed hooren dat
waren de onweerlegbare bewijzen. Ook somtijds een
paar pistolen of een oud familiezwaard, waarop werd
beslag gelegd ten huize van een vreedzaam burger,
ziedaar een onwederspreekbanr bewijs van de oorlog
zuchtige gezindheid van den gevangene tegenover de
Republiek.
O neenmoeielijk was het niet
Van de vijf en. dertig beschuldigden had Foucquier-
Tinville er dertig veroordeeld.
Geen wonder dat zijn vrienden zeiden dat hij zich
zelf had overtroffen. Het was inderdaad een roem
rijke dag' geweest, de Officier van Justitie had het er
warm van gekregen; hij veegde zijn hoog, beenig voor
hoofd af voordat hij een oogenblik de hem zoo zeer
noodzakelijke rust nam. Want zijn dagtaak was nog
niet afgedaan!
De „Staatsmisdadigers" waren voor dien dag afge
handeld; er kwamen er den laatsten tijd zoo ontzet
tend veel, dat het moeielijk was gelijken tred te hou
den met de arrestaties.
En intussehen gingen de misdaden, welke door het
Burgerlijk Wetboek van Strafrecht gestraft moeten
worden, ook steeds voort. Dieven en moordenaars,
onzedelijke vrouwen en inbrekers waren er niet te
minder om, al moordde de Staat op groote schaal in
naam van Gelijkheid en Broederschap.
En deze misdadigers moesten evengoed gestraft
worden. De guillotine was onpartijdig en viel even
vlug neder op den nek van den fieren Hertog als op
dien van de verachtelijke onzedelijke vrouw, op den
afstammeling der Bourbons als op het verwaarloosde
kind.
De namiddag van dien warmen Augustusdag, een
van ile laatste dagen van Fructidor, was bijkans ten
einde, het begon duister te worden in de langwerpige,
na de thans in uitvoering zijnde verzwaring, dezen win
ter in zoodanigen toestand zal zijn, dat wij geen vrees
behoeven te hebben voor den aanstaanden wiuter voor
het doorbreken van den dam. I,k hen dit met
hem een s."
Als minister van Waterstaat ml interim verdedigt
minister Veegens het ontwerp, die het natuurlijk niet
met den heer van Foreest eens is. Maar zijn bestrij
ding is eervol voor den Alkinaarschen afgevaardigde.
Immers de oioiMer zegt c.ü. „M t den meest moge-
lijken eerbied voor zijn kennis in waterstaatszaken,
acht ik mij door zijn advies, dat de spoorwegdam zon
der meer nu voldoende wordt verzekerd, toch niet ge
noegzaam gedekt. Tot 'dekking van de verantwoorde
lijkheid van den minister is meer noodig dan dat.
De heer van Foreest dient uitvoerig van repliek,
technische beschouwingen te berde brengend ook
naar aanleiding van hetgeen andere sprekers hebben
beweerd betoogend dat „de heeren van de combina
tie den minister te gauw af geweest waren."
De minister zegt dat hij na de verklaringen van den
afgevaardigde uit Alkmaar die met lofwaardigen ijver
zich de moeite heeft getroost van een reis naar Zeeland
om deze zaak nader te ondtrzoelmt-Iegr» fiich
den hoofdingenieur gevraagd of zijns, inziens de vei
ligheid van den spoorwegdam onder alle omstandighe
den voldoende verzekerd was. Het antwoord luidde ont
kennend.
Maar in elk geval blijkt hier uit, dat de minister
in den heer van Foreest een ernstigen, gezaghebhen-
den en daarom gevaarlijken bestrijder heeft gezien.
En voorts is hier bewezen dat Kamérleden van ver
schillende partijen de autoriteit van den heer van
Foreest op waterstaatsgebied erkennen.
Straks zal in de Tweede Kamer worden behandeld
het voor ons volk, voor ons land en speciaal voor ons
gewest zoo gewichtige Zuiderzee-vraagstuk. Dat dit
in de eerste plaats een technische kwestie is het
spreekt van zelf. Dat de waardevolle adviezen van een
deskundige als de heer van Foreest op de oplossing
van dit vraagstuk van hooge beteekenis kunnen zijn,
eveneens.
Welnu dan, hij, een man, in wien op zoo gelukkige
wijze theorie en praktijk zijn vereeni^d, hij stelt zich
bereid en ronduit heeft hij liet gezegd hij stelt
het op prijs, zijn medewerking bij die belangrijke kwes
tie te verleenen, hopend ook daardoor in het belang
van het land, in het behing ook van dit district werk
zaam te zijn.
Van Alkmaar zal het afhangen oï hem die gele
genheid wordt geboden.
„Van Alkmaar komt de victorie" zoo hoort men ten
allen tijde. Maar als er Vrijdag in den lande zal kun
nen worden getuigd:
„Van Alkmaar komt weer Foreest," dan beteekent
dit, dat dit distriet naar de Tweede Kamer iemand
heeft afgevaardigd, die in het V' rieden getoond heeft
een mandaat waard te zijn, die in de toekomst dat op
nieuw zal toonen.
Als Vrijdagavond de Kamerleden zullen kunnen ver-
naakte zaal, waar deze parodie op rechtspraak wed op
gevoerd.
De president zat aan het eene uiterste van de zaal,
op een eenvoudige houten bank; hij had een lessenaar
voor zich waarop een groot aantal papieren verspreid
lagen. Vlak boven zijn hoofd las men op den kalen,
witten muur deze woorden: „La République: une et
indivisible," en daaronder het bekende devies: „Liber-
te, Egalité, Fratemitél".
Rechts en links van den Burger-President zaten
vier klerken aanteekeniiigen te maken in een dik
boek, het „Bulletin du Tribunal Révolutionnaire."
Niemand spreekt, het krassen der pennen is het ee
nige geluid dat de stilte verstoort.
Tegenover den President is Burger Foucquier-Tin
ville gezeten; hij is uitgerust en opgefrischt en bereid
zijn werk te hervatten zoolang i! belangen van zijn
vaderland dit van hem eischen.
Een röokende en walmende vetkaars op iederen les
senaar een, werpt een grillig licht in de rondte on nog
grilliger schaduwen op het gelaat van de klerken en
den President, op de muren en de verfoeielijke devie
zen. Midden in de zaal staat een verhoogde ruimte
met een ijzeren hek er omheen: hierop moet de be
schuldigde plaats nemen. Vlak daar tegenover hangt
een kleine koperen lamp met groene kap aan de zol
dering met balken. Aan beide kanten langs de lange
witte muren staan drie rijen banken, mooie oude, ge
beeldhouwde eikenhouten kerkbanken, die men uit de
Notre, Dame en de andere kerken, heeft gehaald. Het
zijn niet langer de vrome mannen en vrouwen uit de
middeleeuwen, die hierop plaats nemen, maar nieuws
gierigen, die met welgevallen de ongelukkigen gade
slaan gedurende de laatste uren voordat zij het scha
vot zullen betreden. Dc voorste rij wordt gereserveerd
voor de Burger-Afgevaardigden, welke de debatten
van het Tribunal Révolutionnaire wenschen bij te
wonen. Het is een voorrecht, of eigenlijk bijkans een
plicht, als Volksvertegenwoordigi te zorgen dat de
zittingen naar behooren geschieden. Deze banken
zitten reeds vol. Aan het eene einde linies zit Burger
Merlin, de Minister van Justitie, en naast hem Bur-
klarenjlg|J
„Van Alkmaar komt weer Foreest," dan wil dat
zeggen, dat zij in de komende periode een deskundi
ge in hun midden zullen hebben, wiens aanwezigheid
zij in het algemeen, maar in het bijzonder bij de be
handeling van het Zuiderzee-vraagstuk op prijs zullen
stellen.
Wij hebben dezer dagen van den letterkundigen can-
didaat in dit district het aardige beeld gehoord, dat
hij als nieuwe ploeger wou optreden, om nieuw zaad
te strooien op den politieken akker.
Gaarne nemen we aan, dat hij een goed ploeger zal
zijn, maar toch meenen we dat men met het nieuwe
zaaisel wat voorzichtig moet wezen.
Doch er is immers in dit district iemand, die ge
toond heeft do hand aan den ploeg te kunnen slaan,
die aan het parlementaire ploegen gewend is, dit»
dit doet met lust en bekwaamheid.
En het zaad?
Zeker, er moet steeds gezaaid worden, maar in het
verleden is gebleken dat men hier het zaad, door den
heer van Foreest uitgestrooid, gaarne wil.
Evenwel 'n landman moet niet alleen zaaien, ook
oogsten. En nu staat op één grooten akker het koren
reeds in den halm. Het zaadkleed ligt in de regeerings-
schuur gereed. Weldra is het oogenblik van den rijken
oogst aangebroken. Maar nog moet men met den ak
ker voorzichtig zijn. Nog moet men waken en zijn best
doen om verkeerde invloeden te keeren. Nog moet men
met kennis van zaken steeds den akker bespieden. Hon
derd menschen staan or rondom den reuzenakker. De
meesten van hen hebben geen verstand van het land
bouwbedrijf. Zij kunnen alleen dan goed werk doen,
wanneer zij verstandig worden geleid, wanneer hun
wordt gewezen wat er te voorkomen en te verbeteren
valt op den akker. Dus hebben deze leiders een enor-
men invloed op den oogst.
Welnu de heer van Foreest is ten opzichte van
het Zuiderzeevraagstuk zulk een leider!
In de sociëteitszaal van de Harmonie trad gister
avond voor de federatie Alkmaar van de sociaal-demo
cratische arbeiderspartij als spreker op de heer G. van
Kuykhof van Amsterdam, candidaat voor de Tweede
Kamer in dit distriet.
De voorzitter, de heer Uitenboseh, zeide dat de soc.-
dem. aan den vooravond van de verkiezingen meende
niet te mogen achterblijven en den candidaat bij het
publiek te moeten inleiden, ofschoon hij hier een oude
bekende is.
Spreker heeft dezer dagen in een hoofdartikel in
een plaatselijk blad, gewijd aan de verkiezingen, gele
zen, dat de candidatuur der sociaal-democraten geen
ernstige candidatuur was.
Bij het inleveren der candidatenlijsten is tegen spre
ker gezegd: te rekenen naar de candidaatstelling ko
men jullie er niet. Van de vrijzinnig-democraten wa
ren er vijf of zes lijsten ingekomen, van de oud-libera
len drie, van de coalitie der christelijke partijen maar
een, evenals van de sociaal-democraten. Dat is een
troost, maar een schrale.
De uitdrukking frappeerde spr. en het deed hem ge
noegen dat de sociaal-democraten althans niet buiten
de gemeenschap worden gesteld.
Geen. ernstige candidatuur? 't Is mogelijk, maar er
kunnen ook wel districten zijn, waarin oud-liberalen
gesteld zijn en waarin voor hen niet te strijden valt.
ger-Minister Lebrunook merken wij op Burger Ro
bespierre, nog in zijn volle kracht, hij gaat de zaken
na met zijn flauwe, waterachtige oogen en dien merk-
waardigen verachtelijken glimlach welke hem den bij
naam heeft bezorgd van „de zeegroene onomkoop
bare".
Nog andere welbekende gezichten kunnen wij ter
nauwernood herkennen in de snel toenemende duister
nis. Maar iedereen let op Burger-Afgevaardigde Dé-
roulède, den afgod van het volk, terwijl hij daar zit
op de punt van de bank rechts, met de armen over de
borst geslagenhet licht van de hanglamp valt recht-
streekt op zijn donker hoofd en de fiere wenkbrauwen
met de groote rustelooze oogen,
Zoo aanstonds neemt de Burger-President een ta
felschel op; het publiek mag binnenkomen en onmid
dellijk weer klinkt liet onaangename geluid van heesch
gelach en luide vloeken door de groote zittingszaal.
He hemel beware ons! Wat een lawaai!
Welk een uitschot van de maatschappij
Vrouwen, die niets anders dragen dan een ge
scheurd hemd en rok, waardoor liet naakte lijf hier en
daar zonder eenige schaamte le. voorschijn komt, met
bloote heenen en de voeten in zware klompen, met
losse haren en gemeene gezichten; wijven die niets
vrouwelijks meer over hebben met haar verschrompelde
naakte borst en verdroogde lippen, die nooit in staat
zijn geweest een kus te geven. Vrouwen zonder eenig
ander gevoel dan dat van haat, zonder eenige andere
begeerte dan verzadiging van honger en dorst en dorst
naar wraak tegenover haar zusters, die minder ver
dorven, minder onvrouwelijk zijn dan zij. Zij duwen
elkander naar binnen en trachten allen de voorste
plaatsen te bemachtigen, vanwaar zij de ongelukkige
slachtoffers beter kunnen zien.
Wordt vervolgd.
